Droom in het woud

DROOM IN HET WOUD FOTO’S VAN ATA KANDÓ

UITGEVERIJ XPUBLISHERS - AMSTERDAM 2013

TEKST VAN THOMAS KANDÓ TYPOGRAFISCHE VERZORGING JURRIAAN SCHROFER GEDRUKT DOOR VANDENBERG B.V. - MAARN COPYRIGHT - ATA KANDÓ

Ik heb twee zusjes, Juliette en Madeleine.

Ze hield er vreemde grillen op na die ons dom leken.

En op haar gezicht vertoonde zich nooit een glimlachje.

En in plaats van naar huis terug te keren waar moeder zich doodongerust maakte, ging ze rustig verder omhoog. Ik geloof vast dat ze bij de sneeuw wilde komen, en ze liep uren lang. Van dorst had ze geen last: het water van de bergbeken is het helderste dat er bestaat.

Maar al gauw moest ze door een bos heen, en daar begon ze toch een beetje bang te worden.

Vlug liep zij haar huis uit om te kijken waar dat geluid vandaan kwam.

Al spelend op zijn fluit liep hij de fee voorbij en deze, als het ware betoverd door de muziek, volgde hem vanzelf. De herder merkte weldra dat zij moe was en hij hielp haar een handje en ondersteunde haar. Hij sprak haar zelfs bemoedigende woorden toe.

Maar ze moesten toch al gauw gaan zitten want zij kon niet meer. .. Hè, eindelijk werd ze wakker.

Ze was vreselijk verbaasd: ‘Maar ... maar ... je bent mijn broertje... je bent geen herder’, zei ze.

Terwijl ik haar eerst goed wakker liet worden, legde ik haar uit hoe ik haar ergens in het bos vast in slaap teruggevonden had, en zij vertelde me haar dwaze, maar mooie droom.