Sınava Hazırlanırken Ben Ve yine her zamanki gibi hayallerimizden geçtik. Düşüncelerimizin tıpkı bir balon gibi yeryüzünde uçmasını seyrettik. Adım adım, saniye saniye o huzur veren renklerden, kendimizde hissettiklerimizden vazgeçtik. Umursamaz tavırları kendimize kardeş edindik, sımsıcak duyguları koyulaştırmayı hedefledik. Başarımızı tatmin ettik ve başarıyı elde etmek için çalışmamız gerektiğini benimsedik. Yorulduk, bitkin düştük, kendimizi kaybettik. Bize sorulan her soruya bilmiyorum, dedik. Aslını bilmediğimiz oyunlarda başrol oyuncusu olarak gezindik. Mutluluk zannettiğimiz her gerçeği arkamızdan gönderdik, yapayalnız ve çaresizce bir umut kapısının gelmesini bekledik. Bekledik, bekledik ve o kapı geldiğinde sapasağlam adımlarla kapının anahtarlarına doğru giden yolda ilerledik. Sessizliği gizlemek adına şarkılar söyledik, kendimizden geçtik nereye gideceğimizi bilmeden sokak sokak her yeri gezdik. Gezdik gezdik ve sonunda bir anahtar gördük. Anahtarı almak için sihirli kelimeleri söylemeyi tercih ettik ve o yolun ortasında bunu başaracağım ve yapacağım diyerek bağırdık. Sokaktakilerin bize bakan o garip gözlerini önemsememeyi öğrendik ve en önemlisi umudun anahtarını bulmaya çalışırken başarının anahtarının kendimizde olduğunu gördük. Biz yapabileceğimize inanmayı öğrendik ve bunu benimseyip ayrıldık...
Mehtap ALVURAN / 12-D