A La Juventud Filipina Spanish version
Alza su tersa frente, Juventud Filipina, en este dÃa! Luce resplandeciente Tu rica gallardÃa, Bella esperanza de la Patria Mia!Vuela, genio grandioso, Y les infunde noble pensamiento, Que lance vigoroso, Mas rápido que el viento, Su mente virgen al glorioso asiento.Baja con la luz grata De las artes y ciencias a la arena, Juventud, y desata La pesada cadena Que tu genio poético encadena.
Tu, de celeste acento, Melodioso rival Filomena, Que en variado concento En la noche serena Disipas del mortal la amarga pena. Tu que la pena dura Animas al impulso de tu mente, Y la memoria pura Del genio refulgente Eternizas con genio prepotente. Y tu, que el vario encanto De Febo, amado del divino Apeles, Y de natura el manto Con mágicos pinceles Trasladar al sencillo lienzo sueles.
Ve que en la ardiente zona
Corred! que sacra llama
Do moraron las sombras, el hispano
Del genio el lauro coronar espera,
Esplendente corona,
Esparciendo la fama
Con pia sabia mano,
Con trompa pregonera
Ofrece al hijo de este suelo indiano.
El nombre del mortal por la ancha espera.
Tu, que buscando subes,
Dia, dia felice,
En alas de tu rica fantasÃa,
Filipinas gentil, para tu suelo!
Del Olimpo en las nubes
Al Potente bendice
Tiernisima poesÃa
Que con amante anhelo
Más sabrosa que néctar y ambrosÃa.
La ventura te envia y el consuelo. Mula sa: http://alfredo.palconit.com/to-the-filipinoyouth
To The Philippine Youth English version
Unfold, oh timid flower !Lift up your radiant brow, This day, Youth of my native strand ! Your abounding talents show Resplendently and grand, Fair hope of my Motherland !Soar high, oh genius great, And with noble thoughts fill their mind; The honor’s glorious seat, May their virgin mind fly and find More rapidly than the wind.
More sweet than divine honey; You of heavenly harmony, On a calm unperturbed night, Philomel’s match in melody, That in varied symphony Dissipate man’s sorrow’s blight; You at th’ impulse of your mind The hard rock animate And your mind with great pow’r consigned Transformed into immortal state The pure mem’ry of genius great; And you, who with magic brush
Descend with the pleasing light
On canvas plain capture
Of the arts and sciences to the plain,
The varied charm of Phoebus,
Oh Youth, and break forthright
Loved by the divine Apelles,
The links of the heavy chain
And the mantle of Nature;
That your poetic genius enchain.
Run ! For genius’ sacred flame
See that in the ardent zone,
Awaits the artist’s crowning
The Spaniard, where shadows stand,
Spreading far and wide the fame
Doth offer a shining crown,
Throughout the sphere proclaiming
With wise and merciful hand
With trumpet the mortal’s name
To the son of this Indian land.
Oh, joyful, joyful day,
You, who heavenward rise
The Almighty blessed be
On wings of your rich fantasy,
Who, with loving eagerness
Seek in the Olympian skies
Sends you luck and happiness
The tenderest poesy, Mula sa: http://alfredo.palconit.com/to-the-filipinoyouth
Sa Kabataang Pilipino Filipino Version Itaas ang iyong
Ikaw na lagi nang pataas nag lipad,
Malinis na noo
Sa pakpak ng iyong Mayamang pangarap,
Sa araw na ito,
Na iyong Makita sa Ilimpong ulap
Kabataang Pilipino!
Ang lalong matamis
Igilas mo na rin ang kumikinang mong
Na mag tulaing pinakananais,
Mayamang sanghaya
Ng higit ang sarap
Magandang pag-asa ng Bayan kong Mutya! Kaysa “ambrosia” at “nectar” na awagas Makapangyarihang wani’y lumilipad,
Ng mga bulaklak.
At binibigyang ka ng muning mataas,
Ikaw na may tinig
Na maitutulad ng ganap na lakas,
Na buhat sa langit,
Mabilis na hangin, sa kanyang paglipad,
Kaagaw sa tamis
Malinis na diwa, sa likmuang hangad.
Na kay Filomenang Malinis na hiomig, Sa gabing tahimik
Ikaw ay bumaba
Ay pinaparam mo ang sa taong sakit,
Na taglay ang ilaw
Ikaw, na ang batong sukdulan ng tigas
Ng sining at agham
Sa lakas ng iyong diwa’y nagagawad
Sa paglalabanan,
Ng buhay at gilas,
Bunying kabataan,
At ang alaalang makislap
At iyong kalagiun ang gapos mong iyang
Ay nabibigayan ng kamay mong masikap
Tanikalang bakal na kinatalian
Ng buhay na walang masasabing wakas.
Ng matulain mong waning kinagisnan.
At ikaw, na siyang Sa may iba’t ibang Balani ni Febong kay Apelas mahal, Gayundin sa lambong ng katalagahan, Na siyang sa guhit ng pinsel mong tanga’y Nakapaglilipat sa kayong alinman; Hayo na’y tumakbo! Sapagka’t ang banal Na ningas ng wani’y nais maputungan Kayong naglalama’y, At maipamansag ng tambuling tangan, Saan man humanggan, Ang ngalan ng tao, sa di matulusang Lawak ng palibot na nakasasaklaw. Malwalhating araw, Ito, Pilipinas, sa lupang tuntungan! Ang Lumikha’y dapat na pasalamatan, Dahilan sa kanyang mapagmahal, Na ikaw’y pahatdan.
Mula sa: http://www.joserizal.ph/pm13.html