‘Het is één groot avontuur’

Eén jaar zit het bedrijf van Rogier Berlips nu aan de Van Cleeffkade 15 in Aalsmeer. In de voormalige studio van Van den Ende zitten nu tal van leuke nieuwe bedrijven. Een inspirerende omgeving die goed past bij de persoonlijkheid van Rogier Berlips. Zijn Buro Sambal staat voor ‘pittige’ merkbeleving. Het verhaal over zijn bedrijf is opmerkelijk en leest als een jongensboek.

‘Vorig jaar zijn wij verhuisd naar de Studio van Aalsmeer. We groeiden letterlijk onze oude locatie uit en waren op zoek naar uitbreiding. De bioscoop die in de Studio gevestigd was, was al twee jaar klant van ons. Tijdens het verlengen van ons contract kwam het ter sprake dat zij nieuw gerenoveerde kantoorruimtes beschikbaar hadden en achterin het pand ook grote opslagruimtes. Precies wat we zochten. Toen hebben we er maar direct een tweede contract bij opgemaakt!’

Het voelde meteen goed. Rogier: ‘We kenden de beheerders van het pand natuurlijk al, maar het klikte ook snel met de andere huurders. Binnen twee maanden deden we al zaken met 4 andere bedrijven uit onze vleugel. Zo creëerden we een soort zakelijke mini Utopia.’ Niet verwonderlijk, want Rogier trapt graag deuren in. ‘Figuurlijk gesproken, natuurlijk. Maar je moet, als het op zaken aankomt, wel opportunistisch ingesteld zijn.’ En dat opportunisme heeft hem al ver gebracht.

‘Het is gek als je bedenkt dat we al acht jaar bezig zijn met Buro Sambal, want het lijkt nog zo kort gelden. Aan de andere kant is er al zoveel gebeurd, dat ik makkelijk twee boeken zou kunnen schrijven over avontuurlijk onderschap gevuld met cases uit de praktijk.’ Zo kwam er in het businessplan dat hij in 2009 voor Buro Sambal schreef nergens het woord goodiebag voor. ‘Dat klopt! Dat is een mooi voorbeeld van hoe ons bedrijf eigenlijk vanuit het niets is ontstaan.’ Het oorspronkelijke plan was om van Buro Sambal een activatie-bureau te maken voor MKB’ers die door de crisis van 2009/2010 in zwaar weer terecht waren gekomen. ‘Onze eerste case was een activatie voor een cd-winkel in huizen. Ik had door een studente van de modevakschool twee jurken laten maken van platen- en cd-hoezen. Vervolgens stuurde ik twee knappe dames in die jurken de markt op om simpelweg kortingsvouchers uit te delen. Ondertussen had ik de regionale dagbladen gebeld om te melden dat er iets gaande was op de markt. Dankzij de komkommertijd kregen wij een ruim verslag van deze actie in de woensdag-editie, inclusief grote kleurenfoto. Dat werd weer opgepikt door het team van Ziggo Dome en voor we het wisten stonden onze hostesses daar de pers te begeleiden en goodiebags uit te delen.’

Diezelfde goodiebags hadden bij een volgend event een andere invulling nodig. Een taak die Rogier graag naar zich toetrok. ‘Vanaf dat moment ging het snel. Ik kreeg veel positieve reacties op hoe wij de inhoud hadden samengesteld en kreeg verzoeken om ook voor andere events de goodiebags te verzorgen. Binnen een jaar bestond 80% van onze activiteiten uit het leveren van goodiebags.’

Inmiddels is Buro Sambal marktleider op het gebied van goodiebags en vindt je hun tasjes langs veel rode lopers. Ook over de grens (België & Duitsland, red.) ‘Ik droomde vroeger weleens weg bij de gedachte over een rode loper te lopen bij een grote filmpremiere. Inmiddels ligt de la op kantoor vol met uitnodigingen. Wat dat betreft is het inderdaad net een jongensboek. Maar ik word er niet blasé van. Integendeel: ik waardeer het vertrouwen dat élke opdrachtgever ons geeft. De gun-factor is een essentieel onderdeel van het ondernemerschap. En je bent zo goed als je laatste opdracht. Dus daag ik mij en ons team elke keer weer uit om een nóg betere tas te maken dan de vorige keer. Je moet wel scherp blijven. Anders doe je je bedrijfsnaam (Sambal) geen eer aan!’

Houdt het dan nooit op?

‘Dat is een vraag die ik mezelf eerlijk gezegd regelmatig stel. Elk jaar verbaas ik mij weer over de groei die wij doormaken. Dan vraag ik mij af of de mensen die tasjes nooit beu worden. Maar vervolgens moet ik dan ook weer een beetje lachen om die gedachte, want zeg nou zelf: Wordt jij die cadeautjes op je verjaardag of Kerst-ochtend ooit zat? Nee toch?’

Maar hoe houd je je product dan interessant?

‘Dat is een goede vraag. Wij doen veel aan aftersales en één van de vragen die wij altijd stellen is: wat vond je goed en wat kon er beter? De verbeterpunten zijn gelukkig niet zo schokkend. Meestal in de trant van: Die ene reep of specifieke smaak ice tea vond men niet zo lekker. Maar waar wij veel waardering voor krijgen is dat onze tasjes altijd een relevante inhoud hebben en vrijwel geen bonnen of vouchers bevatten. Daarnaast is er de laatste tijd veel vraag naar groen. Tasjes van gerecycled materiaal en een inhoud bestaande uit gezondere snacks en bijvoorbeeld herbruikbare bidons, in plaats van blikjes of PET flesjes voor éénmalig gebruik. En dankzij het feit dat niet alleen de afnemers van de tasjes ons goed weten te vinden, maar ook de grote merken die als leveranciers gelden, kunnen wij ook aan díe vragen voldoen.’

Is er eigelijk veel concurrentie?

‘Nee, niet echt. De grootste concurrent zijn toch wel de partijen die ons in eerste instantie bellen voor een offerte en dan uiteindelijk zelf, door bijvoorbeeld een gebrek aan budget, een tasje samenstellen. Dat zit dan vervolgens vol met flyers, folders en pennen en dat doet de naam ‘goodiebag’ geen eer aan. Verder zijn er slechts 2 a 3 andere bedrijven die zich specialiseren in goodiebags. Onlangs werden we nog gebeld door iemand die een goodiebag had ontvangen van één van onze concurrenten. Die was zo slecht dat ze maar door bleef gaan over de tegenvallende inhoud. Producten met een verlopen THT datum en een tegoedbon voor een wax-behandeling die ze ongepast vond. Ik kreeg er geen woord tussen, want ik wilde graag duidelijk maken dat wij niet de partij waren die deze tasjes had verzorgd. Toen ze klaar was met haar verhaal heb ik haar uiteindelijk een nieuwe goodiebag ter compensatie toegezegd en opgestuurd. Ik weet eerlijk gezegd niet eens of zij uiteindelijk wel doorhad dat ze de verkeerde leverancier aan de lijn had, maar ik gunde haar gewoon dat Kerst gevoel. Want daar doen we het uiteindelijk allemaal voor.’