The Road to Tokyo - ‘Met alles wat we nu weten kunnen we in Azië blijven’

‘Met alles wat we nu weten kunnen we in Azië blijven’

MTD: The Road to Tokyo (deel 3)

Nog luttele dagen. Dan brandt de magische Olympische vlam in het New National Stadium in Tokyo. Eindelijk, een jaar na dato. Zonder publiek, zonder hospitality, zonder het enthousiasme van de lokale bevolking rond de venues. Sterker nog: de noodtoestand is vooralsnog van kracht. Voor MTD, IOC-hofleverancier van gezuiverd drinkwater inclusief complete infrastructuur, zit het Japanse avontuur er bijna op. Dik vijf jaar werkten directeur Hans Verhoeven en zijn mensen in het land van de Rijzende Zon aan hun aandeel in het immens complexe sportproject. ‘Het was met recht een uniek avontuur’, blikt de Tilburgse ondernemer nu al terug. ‘In vrijwel niets vergelijkbaar met de voorgaande edities, noch met enig ander project van vergelijkbare schaal, zoals WK’s.’ Verhoeven hield een dagboek bij; als alles achter de rug is, wil hij het in enige vorm publiceren. Events mocht sinds medio 2019 meelezen en eruit publiceren. Dit is deel 3.

Door > Henny Beijer

Licenties

Najaar 2020. De schok van het uitstel van de Spelen naar de zomer van 2021 wordt overschaduwd door de corona-actualiteit. Europa gaat gebukt onder de tweede golf, in Azië lijkt de pandemie in status quo. ‘Onze grootste zorg in die maanden was de continuïteit in onze lokale operatie’, stelt Verhoeven. ‘We moesten bijvoorbeeld weer op zoek naar een nieuwe directeur die zowel over de vereiste vakdiploma’s als managementervaring beschikte. Dat is een puur papieren kwestie, maar je ontkomt er niet aan wil je licenties krijgen om te kunnen werken.’ Het lukt niet beide in één persoon te vinden, dus worden het er uiteindelijk twee. Ze spreken weliswaar geen woord Engels, maar het gaat dan ook maar om een formaliteit. ‘Al kregen we nog gedonder, omdat we na het vertrek van de vorige directeuren toch waren doorgegaan, waar dit niet had gemogen. En omdat het te lang ging duren voor de nieuwe aanvragen werden goedgekeurd, konden we niet anders dan toch maar doorgaan. Op hoop van zegen, in ons geval van het lokale organisatiecomité, dat het, denk ik achteraf, trouwens wel doorhad.’

Regeltjes

Sowieso speelt de bizarre regelgeving in Japan voor MTD in haar werk een verlammende rol. ‘Een Japanner neemt werkelijk geen enkel risico’, is Verhoeven’s ervaring en leerschool: ‘Waar wij in ons werk vooral tegenaan lopen, is dat ze niet gewend zijn aan de specificaties die passen bij tijdelijke projecten. En evenementen zijn dat natuurlijk bij uitstek. Ze denken anders, nemen in alles vaste installaties als enige referentie.’ Hij kan de voorbeelden aaneenrijgen:

Iedere ochten wordt gestart met een warming-up drill, inclusief 10 minuten yoga.

‘Ze willen onze leidingen testen op 10 bar. Moet je nagaan, voor je leidingen thuis wordt 3 tot 4 bar aangehouden.’ Geen risico is het devies. Daarom willen ze ook alle breaktanks - in Japan verplicht om terugloop van water in het leidingnetwerk te voorkomen - op 60 centimeter boven de grond hebben: ‘Voor inspectie van de onderkant.’ Zoals ook isolatie van de kleine leidingen wordt geëist. Verhoeven vreest het ergste: ‘Het kan dus nog zomaar zijn, dat we straks de ruim 100 kilometer tijdelijke leiding om de zoveel centimeter aan de grond moeten verankeren met beugels.’

Gevangenis

Het uitstel van de Spelen naar 2021 heeft ook voor de personele bezetting van MTD in Japan grote gevolgen. Verhoeven moet flink snijden in het personeelsbestand, om vanaf begin dit jaar weer op te schalen. Ondertussen gaat het alweer om zo’n 40 man van uiteenlopende nationaliteiten. ‘We kiezen bewust voor een internationaal team, we zijn immers een internationaal opererend bedrijf’, legt hij uit. Het leeuwendeel van de crew is monteur. In het schema dat MTD voor ze aanhoudt, gaan ze elke drie maanden twee weken naar huis. Een routine waar volop de klad in komt wanneer her en der reisbeperkingen worden opgelegd. Eenmaal terug in Japan moet iedereen 14 dagen in quarantaine. ‘Een regelrecht drama’, zegt Verhoeven. ‘Je krijgt vanuit de overheid in een aangewezen hotel een kamer. Amper 10 vierkante meter groot met het verbod om die te verlaten. Een gevangeniscel is comfortabeler.’ MTD probeert het leed voor haar mensen te verzachten door voor eten, bier en snacks te zorgen; elke dag drie keer koude rijst is immers ook geen fijn vooruitzicht. Netflix, games en rekken en strekken naast het opgeklapte bed vormen al die dagen het enige tijdverdrijf.

Yoga

Eenmaal uit quarantaine en aan de slag op de verschillende speellocaties wacht de MTD’ers andere, al dan niet gewaardeerde, lokale gebruiken. Zo dienen zij zich met de collega’s van alle andere contractors klokslag 07:45 uur te melden op de bouwplaats om mee te doen aan een warming-up drill, inclusief 10 minuten yoga. Na het opdreunen van de veiligheidseisen ter plaatse kan iedereen tot 17:00 uur aan het werk. ‘Daarna moeten foto’s bewijzen welk werk is verzet. Ondertussen is het verplichte schoonmaak voor iedereen. ‘Voor wie in Ichinomiya werkt - de venue voor de surfwedstrijden - wacht elke vrijdagmiddag een wandeling over het strand met hetzelfde doel.’ De MTDcrew heeft ermee leren omgaan. Zoals ze zich ook de spelregels hebben eigen gemaakt om überhaupt in Japan te mogen werken deze maanden. Verhoeven: ‘Er worden alleen nog maar atleten-visa verstrekt. Dus hebben we nu ineens sumoworstelaars en kogelstoters in dienst …’

Perspectief

Hans Verhoeven heeft zijn dagboek bijna af. De laatste pagina’s over de soms ogenschijnlijk onbegaanbare weg naar Tokyo 2021 raken gevuld. Met nog tal van onzekerheden over eisen waaraan nog moet worden voldaan. En de blokkade van het Suezkanaal, waardoor vier containers materiaal te laat arriveerden. Om vervolgens in de havens te blijven staan, omdat het in Japan net vakantietijd is. ‘Ik ben er zeker van dat we het eind met regeltjes en voorbehouden nog niet hebben gezien’, schrijft Verhoeven medio mei. Om er met trots aan toe te voegen, dat MTD er desondanks wel in is geslaagd in Tokyo voor een wereldprimeur te zorgen: ‘We zijn nu in staat de informatie van een tijdelijke waterinfrastructuur te digitaliseren. Dat is de toekomst. We meten op 2 Olympic venues real-time data van de waterkwaliteit, de watervolumes, druk en temperatuur en maken dat transparant in storingsrapporten en dagrapporten. Alles wordt zichtbaar op een data-dashboard. Uniek in de wereld en een eigen ontwikkeling van MTD. We leiden een nieuw tijdperk in voor de eventsector.’ Waarvan akte.

Hans Verhoeven