ខ្វះតែ ១០ នាទីទទៀែ ទ ៉ោ ង ៣ ទ ើយ។ ខ្្ុំទញ ៅតែសម្លឹងទម្ើលទៅ នាឡិកាតែលព្យួរនឹងជញ្ជង ុំ ម្ិនដាក់តនែ ក។
ទ ែុអ្ីក វ ៏ព្ួកវាម្ក
យឺែទម្ល៉ោះ? ែិចទោអ្ែ់ម្កទទែឹង? ទ ើសិនគ្មានអ្ែកម្ក ខ្្ុំន ញ ឹងចាែ់ ការនុំទខ្កសូកូឡាទនះ ែ ក់ឯងឱ្យអ្ស់។ ថ្ងៃទនះ ជាថ្ងៃខ្ួ កុំទ
ើែ អាយុ១៧ឆ្ែុំរ ស់ខ្ុំ។ ញ្ ព្ីទព្លព្ព្ឹក ប៉ោ
និង ៉ោ ក់បននាុំខ្ុំទញ្ ៅញញអ្ ុំ ីជុុំគ្មែរួចម្តងទ ើយ។
ព្ួកគ្មែ់ព្ប ់ថា
ទព្លោៃ ច ជាកម្ា វិធីរ ស់ខ្ុំ ញ្ ែូទច ែះខ្្ុំអា ញ ចទៅម្ិែន ត កតិម្កទលង ផ្ទះបន។ ខ្្ុំប ញ នទៅម្ិែន ត កតិជិែែិែខ្្ុំ ញ ៣ - ៤ នាក់តែរ។ សទម្លងម្៉ោូែូបនលឺោន់ទៅព្ីម្ុខ្ផ្ទះ
ខ្្ុំែ ញ ឹងថាជាអ្ែកណាទ ើយ។
ខ្្ុំទញ ែើរទៅទ ើកទ្វវរ និងទព្ែៀម្ទលងទឹកម្ុខ្ម្ួយឈុែសិន។ ទៅ ទព្លទ ើកទ្វវរ ម្ិនទ្វន់ទ្វុំងបន ង្ហាញងវីម្ុខ្រ ស់ខ្ុំផ្ ញ្ ង កាែូែ៏ធុំ ម្ួយបនរុកចូលម្កចុំកណាតលម្ុខ្រ ស់ខ្ុំតញ្ ែម្តង។
ខ្្ុំទ្វ ញ ញកាែូ
ទនាះចុះសិន ព្ា ់តែកាែូម្ួយទទៀែ ចូលខ្លន ួ ម្កជុំនួស។ ម្ុខ្ រ ស់ខ្ុំ ញ្ បនកាលយជាអ្ែកទទួលទន្ៀវកិែិយ ត សរា ់ឆ្ែុំទ្វុំងទនះម្តង ែ ក់ៗ។ ព្ួកទេ ទសើចទស្ញព្េ ់គ្មែ។ ព្សី ២ ព្ ញស ២ និយាយឱ្យព្សួល េឺ ២េូ។ ុផ្ផា និង ចាន់ព្ា ជា
សងារនឹងគ្មែ។
ព្ួកទេទទើ តែចា ់ទផ្តើម្ព្សោញ់គ្មែ
៉ោុនាានតខ្ម្ុនទនះឯង។ ចុំត
កាលព្ី
ក២នាក់ទទៀែ ជាេូសងារយូរឆ្ែុំ
ទ ើយ ទ ើាម្ខ្្ចា ុំ ញ ុំ ម្ិនែិចជាង ៦ ឆ្ែុំទទ។ សុជាា និង វិនូ ទរៀនជាម្ួយខ្្ុំា ញ ុំងព្ីទកាងៗម្កទម្ល៉ោះ។ ២ នាក់ទនះ កាលព្ីទកាង ម្ិនសូវព្ែូវគ្មែទទ តែែល់ធុំទឡើង ទចះម្កព្សោញ់គ្មែទកើែ។ ាម្ព្ិែទៅ ខ្្ុំក ញ ៏
នេូនឹងទេតែរ តែព្ ត លម្កព្ីខ្ុំម្ ញ្ ិនសុំណាង
ល អ ែូច សុជាា និង
ុផ្ផា ក៏ថាបន តែម្ិនសុំខាន់ទទ ទព្រះខ្្ុំា ញ ុ ុំ
ទៅទ យ ើ ។ “អាាន ! ទៅចាុំែល់ទព្លណាទទៀែ ទម្៉ោចម្ិនទៅទរៀ ចុំចុំ ចុំ
ី
ុកម្ក ?” សុជាា តព្សកព្ប ់ខ្ុំ ញ្ ទដាយខ្លន ួ វាអ្ងគយ ញ ទធវើែូច ា ស់កសព្ែី។
“ទម្៉ោច? បនកាែូទ ើយ ទសើចេូងតម្ន? ” វិនូ ជួយ តនមម្ទលយយ ព្ីទព្កាយ។ ខ្្ខ្ ុំ ញ ិល ជ ែ រកយរ ស់ វិនូផ្ង
ែ់នឹងព្ួកវា ទ ើយណាម្ួយ ួសចិែន ត ឹង
ក៏សុខ្ចិែទត ែើរទៅយកម្ាូ តែល ៉ោ ក់ខ្ុំទញ្ រៀ ចុំ
រួចទនាះ ម្កខាងទព្ៅ។
“អាាន! ទៅសម្ៃទុំ ែកតម្ននឹង? ” សុជាា ទៅតែទែឿនត នតិចទទៀែវិនូ
ទលងទសើចែតែល។ ទ ើខ្ុំទ្វ ញ្ យម្ិនខ្ុសទទ
នត
រកយទទៀែឥលូវទ ើយ។ “ព្ ត លរំទនើ ទព្ក ទៅសម្ៃយ ុំ ុំទ យ ើ ទម្ើលទៅ ” វិនូ នតតម្ន។ “ តែវាគ្មានអ្ីចតម្លកទទ ទ ើកាែូចូលចុំៗម្ុខ្ចឹងទ យ ើ ម្ិនរំទនើ ទទើ ចតម្លក។” ទព្កាយទព្លញញរុំ ួចរាល់ ទ្វុំងម្ាូ តែល ៉ោ ក់ទរៀ ចុំ និងនុំទខ្ក ព្ួក វាក៏ព្ែល ់ទៅវិញ។ ែល់ទ ៉ោ ងខ្្ុំតញ កកាែូទ ើយ។ ចាុំទម្ើលទឹក ចិែព្ ត ួកវា នតិចសិន។ ទ ើម្ិនបនែុកា ក ខាលឃាទញុំ ទ ក៏បនព្ែឹម្កា ូ ាាយម្ួយតែរ។
ខ្្ុំជ ញ ញ្ជន ូ កាែូទ្វុំងទនាះ
ដាក់ទៅទលើែុរ ស់ខ្ុំ។ ញ្ ទដាយារកាែូ
ចូលទៅទុកកែញង នទ ់ នទុំ ុំម្ិន ៉ោុនគ្មែ ទ ែុ
ទនះវាក៏ព្ជញះចុះម្កទព្កាម្។ ខ្្ុំក ញ ៏ឱ្នទរើស តែទព្លទនាះតនែកខ្្ុំក ញ ៏ ព្កទលៀសទៅទព្កាម្តព្េ ។ សអីទេ ង ែឹ ?
ព្
៌ទមាៗ
ខ្្ុំេ ញ ិែកែញង
ចិែ។ ត ែិចទោទខាាចលងទៅ ទៅ ែ ក់ឯងផ្ង។ ែូចជាម្ិនអ្ីទទ? ខ្្ុំក ញ ៏ព្ ងុយលូកថ្ែចូលទៅទ្វញរ ស់ទនាះទចញម្ក។ ាម្ព្ិែ វាេឺជាកង្ហារព្កដាសទាះ។ ព្គ្មន់តែទឃើញភ្លលម្ ខ្្ុំក ញ ៏នឹក
ទឃើញរូ រាងរ ស់ ា ស់កង្ហារទនះម្ួយរំទព្ច។ ទ្វុំងសម្តី ទ្វុំងទឹក ម្ុខ្
ហាក់ទៅនឹងតនែកខ្្ុំតញ ែម្តង។
កង្ហារទនះ
កាែ់បនម្ូលល អ
ណាស់ ទម្ើលម្ួយតនលែ ព្សទែៀងផ្ផក។ ម្ិនតម្នជាអ្ែីែសងារអ្ីទទ តែជាទកាងព្សីទៅតកែរផ្ទះខ្្ុំ ញ ែ ក់។ នាងទ្ាះ សូ ។ កាលព្ីឆ្ែុំម្ុន សូ ទៅផ្ទះជា ់ខ្ុំ។ ញ្ សូ បន ទព្ងៀនខ្្ុំទញ រឿងម្ួយតែលបនតកតព្ ជី វិែរ ស់ខ្ុំរញ្ ូែម្កែល់ថ្ងៃ ទនះ។ សូ ជាទកាងតម្ន តែនាងទចះេិែជាងខ្្ុំ។ ញ ខ្្ុំទ ញ ល ក់េូងចុះ ទៅទលើតព្េ ទ ើយ ិទតនែកទែើម្ែីនឹកែល់ការតែល ខ្្ុំ ញ និងសូ ាគល់គ្មែជាទលើកែុំ ូង។ ------------------------------
ឆ្ែុំម្ុន ខ្្ុំម្ ញ ិនតម្នជាអាាន ឥលូវទនះទទ។ ខ្្ុំជា ញ ម្នុសសតែលម្ិន ស យយចិែត ទ្វុំងទរឿងាោ ទសែហា និងកែញងផ្ទះ។ ខ្្ុំេ ញ ិែថា ខ្្ុំ ញ ទកើែម្កខ្ុសជាែិ តែលគ្មានអ្វីអាចម្កទធវើឱ្យខ្្ុំស ញ យយចិែប ត ន។ រាល់ោៃច ខ្្ុំតញ ែងតែទៅអ្ងគយ ញ ិន ញ ទព្កាយផ្ទះ ែ ក់ជានិច ា ទព្រះខ្្ុំម្ ចង់និយាយជាម្ួយអ្ែកណាទទ។ ទឃើញ សូ តែរ។
ទនាះក៏ជាកតនលងតែលខ្្ុំប ញ ន
ខ្្ុំព្ញ ែល ់ម្កព្ីាោទ្វុំងអារម្ា
៍អ្ស់សងឃឹម្ ុំផ្ុែ
នាទ ់ព្ី
បនទឃើញទរឿងតែលខ្្ុំម្ ញ ិនចង់ទឃើញ។ សុទធ ធ ី តែលជាសងារខ្្ុំ ញ ត រជាទៅព្សោញ់ព្សីទផ្សង
ទ យ ើ ម្កព្ប ់ខ្ថា ុំ ញ្ ត កគ្មែទៅ
ចុំទណាម្ម្ិែន ត កតិរ ស់ខ្ុំ។ ញ្ ខ្្ុំម្ ញ កែល់ផ្ះទ ក៏ម្ិនទឃើញ
នអ្ែកណា
ទៅផ្ទះតែរ។ ខ្្ុំចា ញ ក់ទារចូលទៅអ្ងគយ ែ នទ ់។ ខ្្ុំម្ ញ ិនែឹង ញ យុំកញង ជាយុំយូរ ៉ោុណាាទទ
ព្ា ់តែលឺសទម្លងទសើចរ ស់ទកាងព្សី ែ ក់
ទៅព្ីទព្កាយផ្ទះ។ ខ្្ុំឆ្ ញ ល ៃ ់ណាស់ ថាអ្ែកណាម្កទសើចអ្ីទព្លទនះ ឬក៏ទសើចចុំអ្កឱ្យខ្្ុំ។ ញ ខ្្ុំក ញ ៏ទែើរទៅទម្ើល។ ទព្លទនាះ
ខ្្ុំទញ ឃើញទកាងព្សី ែ ក់
កុំព្ុងឈរទលើកថ្ែទឡើងទលើ
ទែើម្ែីឱ្យកង្ហារព្កដាសកែញងថ្ែរ ស់នាងវិល។ នាងទសើចរ ូែ ។ ខ្្ុំន ញ ឹងកែង ត ញ ចិែថា
“ទកាងតែ ៉ោុ
ាឹង
ព្គ្មន់តែកង្ហារវិលក៏អាច
ស យយចិែប ត នតែរ។ វាម្ិនទ្វន់ាគល់ ញ្ាទទ។” ខ្្ុំទញ ែើរព្ែល ់ ម្ក នទ ់ខ្ុំ ញ្វិញ ទ យ ើ នតភ្លេកម្សែ់រ ស់ខ្ុំទញ្ ទៀែ។
ខ្្ុំអ្ ញ ែ់ទៅ
ាោ ៉ោុនាានថ្ងៃ ទព្រះតនែកខ្្ុំទញ ើម្ខាលុំងទព្ក។ ម្យ៉ោង ខ្្ុំម្ ញ ិនចង់ ទឃើញម្ុខ្សុទធ ធ ី ទទៀែ។ ោៃ ចម្ួយ ខ្្ុំទញ ៅអ្ងគយ ញ ង់ទៅាៃែ់ ញ ទៅទព្កាយផ្ទះទទៀែ ទព្រះខ្្ុំច
ែ ក់ឯង។ ទកាងព្សីទនាះ ម្កទលងទព្កាយទនាះតែរ។ ថ្ងៃទនាះ ហាក់ែូចជាសៃ ់ខ្យល់
ែូទច ែះកង្ហាររ ស់ទកាងព្សីទនាះ
ទាះ។ ទកាងទនាះ ទលើកថ្ែចុះទឡើងៗ តែម្ិន ទាះ។
ម្ិន វិល
នខ្យល់ ក់ម្ក
ទកាងទនាះ ក៏យកកង្ហារទនាះម្កផ្លុំឱ្ ញ យវិល រួចក៏ទសើចែូច
ធម្ាា។ ខ្្ុំក ញ ៏ទែើរទៅនិយាយទលងជាម្ួយវា។ ាម្ព្ិែ ខ្្ុំក ញ ច ៏ ូលចិែទត លង ជាម្ួយទកាងតែរ
ព្គ្មន់តែទព្លខ្លះខ្្ុំ ញ នអារម្ា
៍ម្ិនសូវល អ
៉ោុទណាាះ។ ទកាងទនាះបនសួរខ្្ុំថា ញ “ទ ែុអ្ីក៏ ងឧសា ទ៍ ធវើម្ុខ្ ទព្កៀម្ទម្ល៉ោះ?” ខ្្ុំទញ ឆ្លើយព្ប ់ថា “ម្កព្ី ងព្ិបកចិែទត ព្ក
ន
ទរឿងទព្ចើនណាស់។” ទកាងទនាះទសើច ទ យ ើ ព្ប ់ខ្ុំឱ្ ញ្ យទម្ើលកង្ហារ ព្កដាសរ ស់វា។ ខ្្ុំព្ញ កទឡកតនែកទៅ ទឃើញរកយថា សូ ទៅទលើ ទនាះ។ អ្កសរតែលសរទសរទនាះាអែណាស់។ “អ្ែកណាជាអ្ែកសរទសរតែរ រកយនឹង?” ខ្្ុំស ញ ួរ។ “ខ្្ុំ ញ ទនះជាទ្ាះរ ស់ខ្ុំ ញ្ ចុះ ងឯងទ្ាះអ្ីតែរ”។ សូទឆ្លើយ
“ាន” ខ្្ុំទញ ឆ្លើយបនតែ ៉ោុទ
ាះ ក៏លឺសទម្លងតព្សកទៅព្ីកញង ែ ផ្ទះ
រ ស់ទកាងព្សីទនាះ។ សូក៏រែ់ចូលទៅកែញងផ្ទះ វិញ។ ខ្្ុំទញ ែើរព្ែល ់ ម្កវិញ
តែទៅម្ិនទ្វន់យល់
ទ ែុអ្ីបនជាឱ្យខ្្ុំទញ ម្ើលកង្ហារ
ទនាះ។ ៉ោុនាានថ្ងៃម្កទទៀែ ខ្្ុំម្ ញ ិនបនទឃើញសូទចញម្កទលងែូចសព្វែង ទទ។ ខ្្ុំេ ញ ិែថា ព្ ត លជានាងទៅទែើរទលងជាម្ួយអ្ែកផ្ទះនាង បែ់ទ ើយទម្ើលទៅ។ ទៅយ ់ម្ួយ ខ្្ប ុំ ញ នលឺសទម្លងតព្សកយុំ ព្ី ផ្ទះរ ស់សូ។ ខ្្ុំទញ អ្ើែទម្ើលព្ី ងអច ួ ទៅ ទឃើញផ្ទះរ ស់នាងទ ើកទនលើ កនលឺចិញ្ាចទ្វុំងយ ់។ ទែើទេ
នទរឿងអ្ីនឹង? ខ្្ុំក ញ ៏ម្ិនហានទចញ
ទៅទែើរ ទព្រះទ ៉ោ ងជិែ១២ យ ់ទៅទ ើយ។ ព្ព្ឹកទឡើង
៉ោ ក់រ ស់សូ ទសលៀករក់សម្ួយឈុែ ម្កឈរព្ីម្ុខ្
ផ្ទះខ្្ុំ។ ញ គ្មែ់បន ុចកង្ហារព្កដាសតែលសូធ្លល ់ទលងទនាះម្កឱ្យខ្្ុំ ញ ទ ើយនឹងព្កដាសម្ួយសនលឹកទទៀែ។ ទៅទលើព្កដាសទនាះ អ្កសរព្ីរឃ្លល តែលសរទសរយា៉ោងាអែ ៖
ទ ស ើ ន ិ ជាអ្ែ់ នខ្យល់ទទ ិ ទកើែ ទយើងព្ែូវទចះផ្លវា ុំ ញ បនវាវល
ន
“សូ ឱ្យអ្៊ំជួយយកឱ្យទខាាច ម្ុនទព្លវាទៅ កាលព្ីយ ់ម្ិញទនះ។ ” គ្មែ់និយាយផ្ង ជូែទឹកតនែ កផ្ង។ “ទម្៉ោចចឹងអ្៊ំ? សូទកើែអ្ី? ” ខ្្ុំស ញ ួរ ទដាយរនធែ់ចិែតត ម្នតទន។ សូ ទៅទកាងណាស់ ទៅយា៉ោងទម្៉ោច? “សូ
នជម្ៃឺយូរទ យ ើ ទព្ទយថាព្យបលម្ិនជា ទ ែុទនះ
នតែ
រស់ចាទុំ ព្ល ៉ោុទណាាះ។ វាជាទកាងឆ្លែណាស់។ ទព្លវាែឹងថាវារស់ ម្ិនបនយូរ វាម្ិនព្ិបកចិែទត ទ។
វាព្ប ់អ្៊ំថា
ឱ្យតែវាបន
ស យយចិែត រស់បន ៉ោុនាានថ្ងៃ ក៏ម្ិនអ្ីតែរ។ ” គ្មែ់ឈ ់ នតិច ទែើម្ែីព្សូ សទម្យរកុុំឱ្យព្សក់។
“វាតែងតែទធវើទរឿងឱ្យខ្លន ួ ឯង
ស យយចិែរត ូែ តែយ ់ម្ិញទនះ វាព្ប ់អ្៊ំថា
៉ោុនាានថ្ងៃទនះ
ែ់ណាស់។ អ្ម្ ៊ំ ិនែឹងថា យ ់ម្ិញទនះជាយ ់ចុងទព្កាយតែល សូទៅជាម្ួយអ្៊ំទាះ ។” ខ្្ុំម្ ញ ិនហានសួរនាុំអ្ីទវ ព្ចើនទទ។ ខ្្ុំទញ ែើរាម្អ្៊ំ ៉ោ ក់រ ស់សូ ទៅែុែ ធូ ទៅផ្ទះរ ស់គ្មែ់ រួចព្ែល ់ម្កវិញ។ ខ្្ុំទ ញ ុកព្កដាសតែលសូ សរទសរឱ្យខ្្ុំក ញ ញង ែ ទហាទខ៉ោ ទខាជា ់។ យ ទ់ ឡើង ខ្្ុំែ ញ កវាទចញម្ក អានម្តងទ យ ើ ម្តងទទៀែ។ ទនះព្ ត លជាទ ែុផ្លតែលសូឱ្យខ្្ុំ ញ
ទម្ើលទៅកង្ហារព្កដាសទនាះ។ ៉ោុនាានអាទិែយទព្កាយម្ក អ្ែកផ្ទះសូក៏ទ រើសទចញទៅ។ ខ្្ុំេ ញ ិែថា ព្ួកគ្មែ់
ម្ិនចង់រស់ទៅកតនលងទនះ
ទព្រះវាទធវើឱ្យព្ួកគ្មែ់នឹក
ទឃើញទរឿងរ ស់សូ។ ------------------------------
ខ្្ុំទញ ើកតនែកម្កវិញ រួចញញឹម្តែ ែ ក់ឯង។ សូបន ទព្ងៀនខ្្ុំឱ្ ញ យ ទធវើជាម្នុសសតែល
នភ្លព្រើករាយជា ់ខ្ន លួ រាល់ថ្ងៃ។
ភ្លព្
រើករាយ ក៏ម្ិនខ្ុសកង្ហារព្កដាសតែរ ទ ើវាម្ិនអ្វី ក់ទទ វាក៏ម្ិន វិលតែរ។ ខ្យល់ទព្ ៀ ែូចជា អ្វីតែលទៅជុុំ វិញខ្លន ួ ទយើង។ ទ ើសិន ជាអ្វីទៅជុុំ វិញខ្លន ួ ទយើងម្ិនអាចនាុំភ្លព្រើករាយម្កបន ទយើងព្ែូវ ទចះ ទងកើែវាទដាយខ្លន ួ ឯង។ ខ្្ុំឆ្ ញ ល ៃ ់ណាស់ ទ ែុអ្ប ី នជាកង្ហារទនះម្កទៅទព្កាម្តព្េទៅវិញ? ព្ ត លជាទ ុើងចូល ទៅទព្លតែលខ្្ុំទញ ើក ងអច ើ ។ ខ្្ុំក ញ ៏ជូែ ួ ទ យ វាឱ្យព្ជះធូលី ទ ើយយកវាទុកកែញងទូដាក់ទសៀវទៅរ ស់ខ្ុំ។ ញ្
ខ្្ុំម្ ញ ិនែឹងជាព្ែូវអ្រេុ
សូយា៉ោងណាទទ។ ទ ើគ្មាននាងទទ ខ្្ុំ ញ
ព្ ត លរស់ទៅទដាយចងចិទញ្ាម្ ើ រាល់ថ្ងៃម្ិនខាន។ ជួនកាល ព្កដាសតែម្ួយសនលឹក ឬរកយតែ ៉ោុនាានឃ្លល ក៏អាចផ្ផលស់ រតូ ម្នុសស ែ ក់បនតែរ។