JOSEPH OG ASENATH Asenath verður leitað í hjúnabandi av soninum og nógvum øðrum. 1. Í fyrsta ári av nóg mikið, í aðru mánað, á fimta mánaðinum, sum vardi Joseph at fara runt alt landið í Egyptalandi; og í fjórða mánaðinum á fyrsta ári, á átjan í mánaðinum, Joseph kom til markið av Heliopolis, og hann var savnaður av hasum landinum, sum sandin á sjónum. Og har var ein vísur maður í hasum býnum við navn Pentephres, sum var prestur av Heliopolis og ein satrap av faraoh, og leiðari av øllum. og hesin maðurin var sera ríkur og sera sage og mildur, og hann var eisini ein counsellor av fara, tí hann var varin yvir øllum. Og hann hevði eina virgin dóttur, við navn Asenath, av átjan ár, høgur og komly, og vøkur at behold upp á jørðina. Nú Asenath seg bare no dámarness til virgins døturnar hjá egnum, men var í øllum tingum sumdøturnar í hebraiska, vera høgur sum Sarah og koma so vøkur sum Rachel; og kendur av hennara vakurleika breiddi seg uttanlands í øllum, sum land og ikki var til staðar, so at av tí, at alt hetta var ein av teimum, sum vóru settar, og tað, sum vóru settar, og synir hennara, sum vóru eisini, og har var ein stórur, sum vardi millum tey, tí hon var, og har var tað, at hon var, og har var tað, at hon var, og tað var ein stór, sum vardi millum tey, tí hon var, og har var tað, at hon var, og tað var ein stór, sum vardi millum tey, tí hon var, og tað var ein stór, sum vardi í hennara, og tað var ein stór, sum vardi í hennara, og tað var ein stór, sum vardi í hennara, og tað var ein stór, sum vardi í hennara, og har var tað, at hon var ein av teimum, sum var í hennara, og tað var ein stór, sum var í hennara og teir/tær/tey stílaði at berjast ímóti einum øðrum. Og tað fyrstaborna sonur hansara hoyrdi eisini um hana, og hann helt fram við at geva pápa sínum at geva honum konu og segði við hann: Gev mær, pápa, pápi, pápi. Asenath, dóttirin av Pentephres, tann fyrsti maðurin í Heliopolis til konu. Og pápi hansara segði við hann: 'Hvarfore dost tú á tínum parti við at leita eftir eini konu lægri enn tín sjálvur, tá ið tú/hevur/hava fingið alt hetta landið? Nay, men lo! Dóttirin hjá Joacim kongur í Moab er betrothed til teg, og hon er ein drotning og vøkur at hyggja at. Tak/takið hetta til konu tína/tykkara." Tornið, sum Asenath býr, er lýst. 2. men Asenath set at naught og scorned hvønn mann, at reypa sær og haughty, og ongantíð hevði ein mann sæð hana, íasmuch sum Pentephres hevði í sínum húsum eitt torn adjoining, frálíkt og høgt, og omanfyri tornið var ein lofting tíggju. Og fyrsta kamarið var frálíkt og sera yndislig og bøtur við korkalittum steinum, og veggirnir vóru andlit til andlits við dýrum og nógvum-colour, og takið var eisini av gulli. Og við tí, at tað var ein av teimum, harof var einki nummar, gull og silvur, vóru umvælt, og allir tey, sum vóru bangin fyri teimum, og hon var bangin fyri teimum, og hon var bangin fyri teimum hvønn dag. Og næsta kamarið var eisini í øllum Asenath's adorning og bringuna, og har var gull í tí, og nógv silvur og gull-woven raiment unlimited, og steinar val og av stórum prísi, og tað var gott, og alt tað, sum var har. Og triðja kamarið var Asenath's storehouse, inniheldur alt tað góða av jørðini. Og teir/tær/tey vóru verandi sjey virginar, sum vóru settar til Asenath upptikið, hvør ein, sum hevði ein av teimum somu aldri, sum vóru fødd á sama kvøld við Asenath, og hon elskaði tey nógv; og teir/tær/tey vóru eisini vøkur/vøkur/vøkur sum stjørnur í himni, og gjørdi ongantíð ein mann við teimum ella einum malei. Nú asenath's great kamar,
har hennara virginity var sjúk, hevði trý vindeygu; og fyrsta vindeygað var sera stórt, hugdi yvir rættinum til eystur; og aðru ferð hugdi at suður, og triðja hugdi yvir um vegin. Og ein gull song stóð í kamarinum og hugdi at eystur; og songin var lagt við korkalittum tingum interwoven við gulli, songina, sum var woven av arrlet og crimson ting og gott linen. Á hesi songini svav einsamallur/einsamøll, og hevði ongantíð mann ella aðrar kvinnur, sum sat har. Og har var eisini ein stórur rættinum, sum var í húsinum, og ein upp um høgan múr, sum var bygd í rættinum, sum var bygd av stórum rectangular steinar; og har vóru eisini fýra portrið í rættinum yvirlaid við jarni, og hesar vóru hildið hvønn av átjan sterkum monnum; og har vóru eisini sett fram við vegginum, sum vóru settar av øllum sløgum og øllum sløgum fruktum, teirra frukt, tí tað var tað, sum var sett í heyst; og har var eisini ein ríkur fount av vatni vár frá høgru av sama rættinum; og undir fount var ein stórur cistern fáa vatnið av hasum fount, tá ið tað fór, sum tað var, ein áin gjøgnum rættinum og tað vatnaði øll trøini í rættinum. Joseph sigur, at hann kemur til Pentephres. 3. Og tað kom at standa á fyrsta ári í sjey ár, í fjórða mánaðinum, tjúgu og tjúgu av mánaðinum, sum Joseph kom til markið í Heliopolis savna kornið av hasum býnum. Og tá Joseph teknaði nær við handan býin, sendi hann tólv menn áðrenn hann til Pentephres, priest of Heliopolis, sigur: "Eg fari at koma inn í dag, tí tað er tíðin á middegi og av tí, at tað er ein stórur hita av sólini, og tað er eg kann gera meg sjálvan/sjálva undir takinum av tunnum húsum." Og Pentephres, tá ið hann hoyrdi hesi tingini, gleðist við at fara upp um stóra gleði, og segði: "Blessed be Harrin hjá Joseph, tí mín joseph helt meg vera verdan." Og Pentephres ringdi til yvirseer av húsunum og segði við hann: "Haste og gera mítt hús til reiðar, og fyrireika ein stóran døgurða, tí Joseph er kanska ein av Guði, sum kemur til okkara í dag." Og tá ið Asenath hoyrdi, at pápi hennara og mamma hennara vóru komin frá tí, at hon var sera væl fyri, og segði: "Eg fari at síggja pápa mín og mamma, tí tey eru komin frá okkara (for, at tað var tann heysta árstíð). Og Asenath skundaði sær inn í hennara kamar, har hon lá og setti seg í eina góða lin, sum gjørdi av crimson ting og interwoven við gulli, og girded seg við einum gull girdle, og armbands rundan um hendur hennara; og um føtur hennara, sum hon setti gull buss, og rundan um hálsin, sum hon kastaði ein smyrsl av stórum prísi og dýrum steinar, sum vóru settar á øllum síðum, sum eisini høvdu nøvnini á teimum, sum vóru á teimum, bæði á armbandunum og steinar; og hon legði eisini ein tiara á høvdið og bundin ein diadem rundan um templið og fjaldi høvdið við einum týtum. Pentephres fríggjar til at geva Asenath til Joseph í hjúnabandi. 4. And harupon hon hevur gjørt og fór oman eftir trappunum frá loftinum og kom til pápa sín og mammu og mussaði tey. Og Pentephres og kona hansara gleðiðust um dóttur sína Asenath við at gera stóra gleði, tí at tey vóruhildin hennara eindorned og sýgur sum brúðurin hjá Gudi; og teir/tær/tey tóku alt tað góða, sum teir/tær/tey høvdu tikið við sær, og gav teimum dóttur sína; og Asenath gleðist um alt tað góða, yvir seint summar frukt og drúvur og stevnumøti og yvir doves, og yvir mulber og figs, tí tey vóru øll rættvís og góð at smakka. Og Pentephres segði við dóttur sína Asenath: "Child." Og hon segði: "Her eri eg, mín harra." Og hann segði við hana: "Sit niður millum okkum, og eg fari at tosa við teg." "Lo! Joseph, kanska ein av Guði, kom til okkara í dag,
og hesin maðurin er stýrt av øllum landinum í Egyptalandi; og Kinga útnevndur hann av øllum okkara landi og kongur, og hann gevur sær sjálvum korn til alt hetta landið, og spara tað frá at koma famine; og hesin Joseph er ein maður, sum tilbiður Gud, og varin og ein virgin sum tú list í dag, og ein maður kann vera í vísdómi og vitan, og tað er ein maður, sum er í honum, og tað er í honum. Kom/komið, kæra barnið, og eg fari at geva tær/tykkum/tygum yvir til konuna, og tú/skalt/skulu vera til eina brúður, og hann skal vera tín/tykkara/tygara brúður fyri nakrantíð." Og tá asenath hoyrdi hesi orðini frá pápa sínum, var ein stórur sveitta, sum hon var í andlitinum, og hon waxed wroth við stórari øði, og hon hugdi at spyrja við eyguni á pápa sínum og segði: "Hvarfore, pápi mín, tosaest tú hesi orðini? Um tú//tygum hevur/hava hug at geva mær yvir sum ein fangi, og ein, sum er selt? Er hetta ikki sonur hennara úr landinum? Og hann hevur verið eftir. Er hetta ikki hann, sum lá við sínum mistress, og hansara týtu hann inn í fongsul, og tað kom við honum út úr fongslinum, sum hann tulkaði sín dreym, sum tann eldri kvinnur í eg eisini tulka? Nay, men eg verði giftur/gift við fyrstaborna soninum, tí hann er kongur í øllum landinum." Tá ið hann hoyrdi hesi tingini, var skammast um at tosa meira við dóttur sína, tí hon svaraði honum við reypa sær og øði. Joseph kemur til húsini hjá Pentephres. 5. And lo! Ein ungur maður av Pentephres' tænastufólk leyp inn, og hann saith til hansara: "Lo! Joseph stendureth áðrenn hurðarnar í okkara rættinum." Og tá ið Asenath hoyrdi hesi orðini, flýddi hon úr andlitinum á pápa sínum og fór upp í loftið, og hon kom inn í loftið og stóð í tí stóra vindeygað og stóð í tí stóra vindeygað, sum sá Joseph koma inn í húsini hjá pápa sínum. Og Pentephres kom út og kona hansara og øll teirra slag og teirra tænastufólk at hitta Joseph; og tá portrið í rættinum, sum sá eystan út, vóru Joseph í aðru løtu, sum sat í aðru løtu. og har vóru yok fýra ross, sum kava við gull bitum, og kognin var móta av reinum gulli. Og Joseph var clad í einum tunic hvítum og sjáldsamt, og tað var tveitt, at hann var korkalitt, gjørdi av góðum linen interwoven við gulli, og ein gull wreath var á høvdinum, og rundan um hansara wreath vóru tólv val, og omanfyri steinar tólv gull, og í høgru hond, sum hevði eina olive grein, sum hevði eina olive grein, og har var ein av fruktum har. Tá ið Joseph var komin inn í rættinum, og hurðarnar harof hevði verið stongdur, og hvønn løgin maður og kvinna vórðu verandi uttanfyri rættinum, tí at tað var farið at gera, og lat hurðarnar aftur, Pentephres kom og kona hansara og øll teirra slag, uttan dóttur teirra Asenath, og tey gjørdu obeisance til Joseph á andlit teirra á jørðini; og Joseph komu frá vogninum og heilsaði teimum við hondini. Asenath sær Joseph út úr vindeyganum. 6. And tá Asenath sá Joseph, at hon var eymur í sál og hjarta hennara var knúst, og hennara knøini vóru leys og hennara knø. Øll kroppurin skelkaði, og hon var bangin fyri stórum ótta, og so segði hon, at hon var í hjarta sínum: "Alas me ólukkulig! Hvar skal eg, tann vánaliga, far avstað? ella hvar skal eg krógva meg frá andlitinum? ella hvussu skal Joseph síggja meg, tí eg havi tosað um hann? Alas meg ólukkuligan! whither skal eg fara avstað og vera krógvaður, tí hann sær út til at krógva seg, og vita alt tað, og eingin krógvaður, sum er í honum, og eingin krógvaður av tí stóra ljósið, sum er í honum? Og nú er Gud hjá Joseph at vera blíð við meg, tí eg havi tosað órein orð ímóti honum. Hvat skal eg, tann vánaliga, fylgt? Hevur/Hava eg ikki sagt: Joseph komth, sonur hennara, sum hon var úr landinum? Nú, tí hann er
komin til okkara í vogninum, sum sólin kom inn í okkara hús í dag, og hann skínaði inn í tað sum ljós á jørðini. Men eg eri býttur/býtt og djarvur/djørv, tí eg gav honum og spake ónd orð um hann og visti ikki, at Joseph er ein sonur hjá Guði. Fyri hvørjum millum menn fara nakrantíð at vera so vakurleika, ella hvat av kvinnu fer at geva slíkum ljós? Wretched eri eg og býttur/býtt, tí eg havi tosað ónd orð við pápa mín. Nú, tí, lat pápa mín geva mær eina hond, og eg fari at vera í bond, og eg fari at vera í bondage til hansara nakrantíð." Joseph sær Asenath við vindeygað. 7. Og Joseph kom inn í húsini hjá Pentephres og sat á einum stóli. Og teir/tær/tey vaskaðu føtur hansara, og setti eitt borð áðrenn hann hvør, tí at Joseph ikki át saman við egnum, síðan hetta var einbomination fyri hann. Og Joseph hugdi upp og sá Asenath lúr út, og hann saith to Pentephres: "Hvør er hatta kvinnan, sum stendur í loftinum við vindeygað? Lat/Latið hana fara burtur frá hesum húsinum." Fyri Joseph var bangin fyri at siga: "Lest hon eisini órógvar meg." Fyri allar konurnar og døtur í prinsunum og satraps av øllum jørðini í Egyptalandi plagdi at órógva hann í stand, at tey kundu lúgva saman við honum; men nógvar konur og døtur í egnum eisini, so nógv sum beheld Joseph, vóru distress á account av hansara vakurleika; og envoys, sum kvinnur sendi honum við gulli og silvur og silvur gávur, sum Joseph sendi aftur við at siga: "Eg fari ikki at sina í tí, sum kvinnur senda honum við gulli og silvur og silvur At síggja Harrin Og andlitið á pápa mínum Ísrael." Fyri Joseph hevði Gud altíð áðrenn eyguni og nakrantíð mintist íjunctions av pápa sínum; fyri Jacob ofta spake og ávaraði son sín Joseph og allir synir hansara: "Keep tín sjálvur, børn, trygt frá eini løgini kvinnu, so sum ikki at hava med við henni, tí hon er at oyðileggja og oyðileggja." Tí segði Joseph: "Lat hasa kvinnuna fara úr hesum húsinum." Og Pentephres segði við hann: "My lord, at kvinnan, sum tú/hevur/hava sæð, tá ið tú/hevur/hava sæð/sætt hana, men er ikki ein annar maður, og eingin annar maður hevur sæð hana bjarga tær/tykkum bara í dag; og um tú ynskir, at hon skal koma og tosa við teg, tí dóttir okkara er sum systir tín." Og Joseph gleðist av stórari gleði, tí at Pentephres segði: "Hon er ein virgin hattur hvønn mann." Og Joseph segði við Pentephres og kona hansara: "Eg eri dóttir tín, og er ein virgin, lat hana koma, tí hon er systir mín, og eg elski hana frá í dag sum systir mín." Joseph signi Asenath. 8. Then mamma hennara fór upp í loft og kom við Asenath til Joseph, og Pentephres segði við hana: "Kiss beiggja tín, tí hann eisini er ein virgin, hóast tú í dag, og hata hvørja løgin kvinnu, sjálvt sum tú hatar hvønn løgin mann." Og Asenath segði við Joseph: "Hail, signi, signi av Guði mest High." Og Joseph segði við hana: 'God, sum skjótteneth alt, sum skal signa teg, damsel." Pentephres saith then to dóttur sína Asenath: "Come og mussa beiggja tín." Tá ið Asenath kom upp at mussa Joseph, Joseph strekti seg fram við høgru hond, og legði tað á bróst millum hennara tveir paps (for hennara paps vóru longu í ferð við at gera tað, og Joseph segði: "Tað er ikki at hitta ein mann, sum tilbiður Gud, sum signieth við munninum, og etiðeth tann signi breyðið av lívinum, og drekkaeth tann signi kopp av ódeyði, og drekkaeth tann signi kopp av ódeyði, og drekkaeth tann signi kopp av ódeyði, og drekkaeth tann signi kopp av ódeyði, og drekkaeth tann signi, sum ikki var til staðar, og drekkaeth tann signi breyð av lívinum, og drekkaeth tann signi, sum ikki var til staðar, og drekkaeth tann signi breyðið av lívinum, og drekkaeth tann signi,
sum vardi, og drekkaeth tann signi, sum vardi, og drekkaeth tann signi, sum vardi, og drekkaeth tann signi breyðið av lívinum, og drekkaeth tann signi, sum vardi, og drekkaeth tann signi, sum vardi, og drekkaeth tann signi breyðið av lívinum, og drekkaeth tann sign og er ein av teimum, sum ikki er førur fyri at mussa eina løgina kvinnu, sum signi eina løgina kvinnu, sum signieth við munninum og deyvum og etaeth frá borðinum, sum er sett úr sínum borði, og drekkaeth frá teirra libation. men maðurin, sum tilbiður Gud, fer at mussa mammu sína og systir sína, sum er føddur av mammu síni og systir síni, sum er føddur av sínum ætt og konu, sum er føddur av sofuni, sum signi við munninum, sum býr í munninum. Eins og tað er eisini ein kvinna, sum tilbiður Gud um at mussa ein løgin mann, tí hetta er ein løgin maður, sum er ein, sum ikki er til staðar, tá ið Harrin er." Og tá ið Asenath hoyrdi hesi orðini frá Joseph, var hon eymur distress og groaned; og sum hon hugdi fast at Joseph við eygunum, vóru tey fylt við tárum. Og Joseph, tá ið hann sá hana gráta, piti hana sera væl, tí hann var mildur og mercifult og ein, sum var bangin fyri Harrinum. Síðani hann lyfti høgra hond yvir høvdið og segði: "Lord Gud hjá pápa mínum, tann mest High og tann, sum skjótt hevur gjørt, sum skjótteneth alt, sum ringdi frá myrkrinum til ljósið og frá errori til sannleikan og frá errori til sannleikan og frá errori Frá deyðanum til lívið, signi tú hetta virgin eisini, og skjótten hana, og varandi hana við tínum holy anda, og lat hana eta breyðið av tínum lívi og drekka kopp av tínum/tykkara/tygara lívi, og nummar hennara við tínum/tykkara/tygara fólki, sum tú/valdi/valdu, áðrenn alt tað, sum tú//tygum hevur/hava gjørt, og lat/latið hana liva í tínum/tykkara lívi." Asenath fer frá og Joseph fyrireikar at fara avstað. 9. And Asenath gleðist um vælsignilsi hjá Joseph við ógvuliga stórari gleði. Síðani hon hevur gjørt og kom upp í loftið sjálv, og datt á songini í songini, tí hon var í hennara gleði og sorg og stóra ótta; og ein áhaldandi sveitta var stoytt yvir hana, tá hon hoyrdi hesi orðini frá Joseph, og ein áhaldandi sveitta var poured yvir hana, tá hon hoyrdi hesi orðini frá Joseph, og ein áhaldandi sveitta var stoytt yvir hana, tá hon hoyrdi hesi orðini frá Joseph, og tá ið hann spaar hana í guds navn. Síðani græt hon við stórum og beiskum gráti, og hon vendi sær í penitence frá sínum gudar, sum hon var til at tilbiður, og tað, sum hon var í kvøld, og bíðaði eftir kvøld at koma. Men Joseph át og drakk; og hann bað sínar sita menn um at yoke rossini til teirra hjól, og at fara runt alt jørðina. Og Pentephres segði við Joseph: "Lat/Latið mín/tykkara/tygara her í dag, og um morgunin skalt/skulu tú/fara á tín/tykkara hátt." Og Joseph segði: "Nay, men eg fari avstað í dag, tí at hetta er dagurin, sum Gud byrjaði at gera alt, sum Hann hevði gjørt, og á áttanda dag, eg eisini komi aftur til tín og fer at koma her." Asenath vrakar egyptiskar gudar og einbases seg sjálva. 10. And, tá Joseph var farin úr húsunum, Pentephres eisini og alt hansara slag av teimum, og Asenath var eftir einsamallur við sjey virgins, listless og gráti til sólin setti; og hon át hvørki breyð ella drakk vatn, men meðan hon svav einsamallur, var hon vakin og græt og ofta vann á bróstinum við hondini. Og eftir hesum tingini, sum vóru sett úr songini, og fór stillisliga oman eftir trappunum frá loftinum, og á veg til portrið, sum svav saman við børnum hennara; og hon hevur lagt seg niður úr hurðini, og fylti hann við cinders og bar hann upp til loftið og legði hana á gólvið. Og harupon hon lat hurðina aftur og fastaði hana við jarn boltinum frá síðuni og groaned við stórum groaning saman við nógvum og sera stórum gráti. Men virginin, sum Asenath elskaði omanfyri
allar virgins, sum hava hoyrt hana groaning og kom til hurðina eftir at hava fingið eina aðra virgins eisini og fann tað aftur. Og tá hon hevði lurtað eftir groaning og gráti av Asenath, segði hon við hana, stendur uttan: "Hvat er tað, mín mistress, og harfore list tú keddur? Og hvat er tað, sum trupulleikin er? Lat/Latið okkum upp og lat/latið okkum síggja teg/tykkum." Og Asenath segði við hana, at eg eri í ferð við at vera afturlatin: "Great og sorgarfullur pínu, og eg havi ikki hvílt meg í songini, og eg eri ikki førur/før fyri at hækka og lata teg/tykkum upp, tí eg eri ífirm yvir allar mínar/allar/øll. Far/Farið tí, at tú//tygum fert/fara í hennara kamar og sova, og lat/latið meg enn vera." Og tá virginarnir vóru farin, og hon læt hana upp, og tók eina svarta og sombre tunic, sum hon setti seg í kamarið, og fór avstað í hennara aðru ferð, har hon var í hennara øðrum, og hon læt hana upp, og hon læt hana upp, og hon læt hana upp. Av tí at hon hevði tikið, so bar hon tað inn í sítt kamar, og aftur lat hurðina aftur, og setti hurðina aftur. Síðani, tí, Asenath setti seg úr hennara týtu, og setti seg á syrgdi tunic, og leysur hennara gull girdle og girded seg við einum bandi og setti seg av tiara, sum er mitre, frá høvdinum, sum eisini var tað, sum hon hevði lagt seg, og tað, sum hon hevði lagt seg, og tað, sum hon hevði lagt seg upp á gólvið. Síðani hon tók sítt val og gull girdle og mitre og hennara diadem, og hon kastaði tey gjøgnum vindeygað, sum hugdi at teimum fátæku. Og harupon hon tók allar sínar gudar, sum vóru í hennara kamari, gudar av gulli og silvur, harof har var einki nummar, og bremsurin var í fragmentum, og kastaði tey gjøgnum vindeygað til fátækar menn og biðja. Og aftur, Asenath tók hennara døgurða og tjúkku og fiskin, og hannifer's, og alt tað, sum hon hevði gjørt, og alt tað, sum hon hevði gjørt, og tað, sum vardi í, og tað, sum sá út til, at hon var í ferð við at gera mat. 2 Og eftir hesum, sum hon tók leðurn dekkandi inni í cinders og stoytti tey á gólvið; og harupon tók hon sekkin og girded hennara loins; og hon leysaði eisini nettan á høvdinum og spjatt yvir høvdið. Og hon strewed cinders eisini á gólvinum, og datt á cinders og helt á at vinna á bróst alla tíðina við hondunum og gráti alla náttina við groaning til morgunin. Og tá asenath arose um morgunin og sá, og lo! Útsýnið av henni vóru undir henni, sum clay frá tárunum, datt hon aftur á andlitið á cinders til sólin setti seg. Á henda hátt gjørdi Asenath í sjey dagar, ikki smakka tað, sum tað var. Asenath resolves fyri at biðja Gud um hebraiskt. 11. And á áttanda dag, tá ið lýsingin kom, og fuglarnir vóru longu chirping og hundarnir goyggja í høvdinum, Asenath lyfti upp í høvdið eitt sindur av gólvinum og cinders haron hon sat, tí hon sat uppi í hennara stóru og hevði mist valdin av hennara stóru. fyri Asenath hevði wax í og svíma, og hennara styrki var ikki, og harupon hon vendi sær móti vegginum, sat undir vindeygað, sum sá eystan; og høvdið legði hon seg á kjálkan, meðan hon var í hondina á henni, tá hon var í høgru knæ; og munnin var stongdur, og hon læt tað ikki upp í sjey dagar og meðan hon var sjey kvøld. Og hon segði í hjarta sínum, lat ikki munnin upp: "Hvat skal eg gera, eg eri tann lági, ella hvar skal eg fara? Og við hvørjum skal eg herafter finna skjól? ella hvørjum skal eg tosa, virgin, sum er ein faðir og desolate og slepti av øllum og hataði? Øll nú eru komin at hata meg, og millum hesar sjálvt pápa mín og mamma mín, tí eg var í ferð við at gera tað, sum eg havi gjørt, og hava givið teimum tey fátæku at verða oyðilagt av monnum. Fyri pápa mín og mamma mín søgdu: "Asenath er ikki dóttir okkara." Men allir mín kin eru eisini komin at hata meg, og allir menn, tí eg havi givið teirra gudar. Og eg havi hatað hvønn mann og øll, sum woo meg, og nú í hesum mínum eyðmýkjandi, eg havi hatað av øllum og tey gleðist um mína tribulation. Men Harrin og Gud í tí, sum
kann vera, at hann er ein øvundsjúkur Gud og ræðuligur, tí hann er ein øvundsjúkur Gud og ræðuligur, sum eg havi hoyrt, ímóti øllum, sum tilbiður løgin gudar; tá ið hann hevur hatað meg eisini, tí eg tilbiður og deyv og signi tey. Men nú havi eg skýggjað teirra offur, og mín munnur er vorðin estrangur av teirra borði, og eg havi einki dirvi at ringja til Harrin hjá Gudi. Men eg havi hoyrt nógv siga, at Gud í hebraiskt er ein sonn Gud, og ein livandi Gud, og ein merciful Gud og pitifult og long-s. eftir, at eg eisini, tann eyðmjúkur, verður djarvur og fer at vera djarvur og fer at vera djarvur Sneið/Sneiðið til hansara og leita sær/tykkum/tygum og viðganga allar mínar syndir fyri honum og stoyta mína syndir áðrenn hann, og hann fer at hava náði á mínum veisi. Fyri hvør veiteth, um hann fer at síggja hetta mína eyðmýkjandi og desolation av míni sál og samkenslu, og fer eisini at síggja tað, sum eg havi gjørt, og virginity og verja meg? Fyri tað, sum eg hoyri, er hann ein pápi av faðirs og einum týtum og einum hjálpi av tí, sum eg hoyri. Men í øllum føri fari eg eisini at vera djarvur/djørv og fer at gráta fyri honum. Síðani Asenath reistist upp úr vegginum, har hon sat, og lyfti seg sjálva á knøini móti eystur og beinleiðis eyguni móti himlinum og lat munnin upp og segði við Gud: Asenath's Biðer 12. bøn og játta av Asenath: "Lord Gud av tí rætta, sum ger øldir og geva alt lívið til alt tað, sum gav tær/tykkum/tygum alt, sum hevur/hava fingið alt, sum hevur/hava fingið alt, sum hevur/hava fingið Ósjónlig ting út í ljósið, sum gjørdi alt tað, sum ikki var gjørt, og gjørdi tað, sum ikki kom fram, sum lyfti seg upp á jørðina og fann út av jørðini á vatninum, sum ikki skal gera tað, sum ikki er, sum ikki skal gera, men tað er ikki neyðugt hjá tær at gera tað, sum tú/gert/gera. S segði orðið og alt, sum kom inn í at vera, og títt orð, Harrin, er lívið av øllum tínum/tykkara/tygara, til tess at siga, at harrin hjá mær, frá honum, til tess at gráta, Harrin, og til tín/tykkara/tygara syndir, og til tín/tykkara/tygara, at eg skal gera tað, sum eg skal gera. Spare me, Harrin, spare, tí eg framdi nógvar syndir ímóti tær, eg gjørdi lóg uttan so at eg havi tosað, eg havi tosað við tað, sum ikki er sagt, og tað var í tínum eygum; Mín munnur, hevur verið dálkaður av tí ofra av tí, sum eg hevði gjørt, og frá borðinum hjá teimum, sum eg havi gjørt, Harrin, eg sinnaði í tínum/tykkara eygum, bæði í vitan og í fávitsku, sum eg gjørdi, og deyvur/deyv, og eg eri ikki verdur/verd at lata munnin upp, Harrin, harrin, eg var tann ólukkulig asenath dóttir í Pentephres priest, og eg eri ikki verdur/verd at lata munnin upp. virgin og drotning, sum var einaferð errin og haughty og ein, sum vardi í pápa mínum, men nú var ein faðir og desolate og slepti av øllum monnum. Fyri teg/tykkum, Harrin, Harrin og til tín/tykkum/tygum, og til tín/tykkum/tygum fert/fara at gráta. Gev/Gevið mær frá teimum, sum halda meg fram. Master, áðrenn eg verði tikin av teimum; fyri, sum eitt barn í ótta fyri onkrum, sum hann var bangin fyri pápa sínum og mammu, og pápi hansara sýgur seg út úr hondum og fanga hann upp ímóti honum hansara bróst aIso gera teg. Harrin, strekkja seg út úr tunnum og ræðuligum hondum á mær sum eitt barn, og fanga meg út úr hondini á supersensual fíggindanum. Fyri lo! Tann fornari og miskunnarleysur og miskunnarleysur leyvan, tí hann er pápi, tí hann er ein av gudunum hjá teimum, og gudarnir hjá teimum, og eg eri komin at hata tey, og eg eri komin at hata tey, og eg havi gjørt av við teimum, tí tey eru ein leyva, og eg kastaði øll gudar frá mær og gjørdi tey burtur, og eg havi gjørt tey burtur, og eg havi gjørt tey burtur, og eg havi gjørt av, og leyvan, ella pápi teirra er í wrath ímóti mær, roynir at svølgja meg. Men tú, Harrin, ber meg úr
hondum hansara, og eg skal verða bjargaður úr munninum, so hann táraði meg asunder og kastaði meg í eldin, og eldurin kastaði meg inn í stormin, og stormurin sigur meg í myrkri og kastaði meg inn í tað stóra, og tann stóri, sum nakrantíð er frá, og eg eri í ævir. Kom/komið við mær, Harrin, áðrenn alt hetta kemur á meg; Deliver meg, Master, desolate og verjuleys, tí at pápi mín og mamma mín hava noktað mær og segði, 'Asenath er ikki okkara dóttir, tí eg havi gjørt teirra gudar í petti og gjørdi burtur við teimum, sum hava gjørt tey. Og nú eri eg faðirleysur/faðirleys og desolate, og eg havi onga aðra vón um at bjarga tær. Harrin, ella ein annar spara tína náði, tú vinur hjá monnum, tí tú bara list pápi og meistarar í tí, sum er, og hjálpa tær/tykkum/tygum afflicted. Hav/Havið náði á mær, og halda meg reinan og virgin, forsaken og faðir, tí tú/bara hevur/hava ein fittan og góðan og mildan pápa. Fyri hvat pápi er fittur og góður sum tú, Harrin? Fyri lo! Øll húsini hjá pápa mínum Pentephres, sum hann hevur givið mær eina tíð, sum hann hevur givið mær eina tíð og hvarv; men húsini í tunnum arvaði, Harrin, eru óbrúkar og ævigt." Asenath's Biðer (continued) 13. "Visit, Harrin, mín eyðmýkjandi og hava náði á mínum faðir og samkenslu, sum eg havi samkenslu. Fyri lo! Eg, Master, flýddi frá øllum og leitaði eftir tær/tykkum/tygum, sum einasti vinur/vinir. Lo! Eg læt alt tað góða í heiminum og leitaði eftir tær. Harrin, í sekkin og økjum, nakin og einsamallur. Lo! Nú legði eg meg úr mínum kongshúsi og av crimson ting interwoven við gulli og hava lagt seg í ein svartan tunic av syrgdi. Lo! Eg havi leysan mín gull girdle og kastaði tað frá mær og girded meg sjálvan/sjálva við bandi og sekkin. Lo! Mín diadem og mín mitre eg havi kastaði frá høvdinum, og eg havi spjatt meg sjálvan/sjálva við cinders. Lo! Gólvið á mínum kamari, sum var sett í nógvumcolour og korkalittum steinar, sum var fyrrverandi, sum var fyrrverandi við at gera, og var turkað við bjart linen klæðum, er nú rá við mínum tárum og hath verið í tí, at tað er strewn við økjum. Lo! Harrin hjá mær, frá cinders og tárunum hjá mær, sum eru gjørd í mínum týtum. Lo! Harrin hjá mær, mín kongs døgurða og kjøt, eg havi givið hundunum. Lo! Eg havi eisini, Master, verið skjótt sjey dagar og sjey kvøldar og hvørki át breyð ella drakk vatn, og mín munnur er turr sum eitt hjól og mín tungu. sum horn og varrarnar hjá mær sum ein pottur, og andlitið á mær, og míni eygu hava ikki klárað at gráta. Men tú, Harrin hjá mær, ber mær frá mínum nógvum fáum fáum, og fyrigev mær fyri hatta, at eg eri ein virgin og óvitandi, eg eri farin sumstray. Lo! Nú, sum eg tilbiðja, áðrenn eg havi verið í fáum, og eg havi kent, at eg havi verið deyv og deyður, og eg havi fingið tey í petti og gav teimum at vera traðkaður av øllum monnum, og tjóvarnir spiltu tey, sum vóru gull og silvur, og við tær, sum eg leitaði eftir, Harrin, tann einasti, sum vóru í einum og vini hjá monnum. Fyrigev mær, Harrin, tí eg framdi nógvar syndir ímóti tær í fávitsku og hava tosað blasphemous orð ímóti mínum týtu, og visti ikki, at hann er sonur tín. Harrin, síðani ónd menn eggjaði mær, segði við meg: 'Joseph er sonur ein, sum hon hevur hildið frá landinum, og eg havi hildið, at tey og eru farin, og eg setti hann í naught og hava. Tosa/tosið óreint um hann, ikki at vita, at hann er sonur tín. Fyri hvørjum millum menn begat ella fara nakrantíð at vera so vakurleika? ella hvør annar er so vísur, sum hann er vísur og kanska sum øll-beauteous Joseph? Men fyri teg, Harrin, eg fremji hann, tí eg elski hann meira enn mín sál. Halt/Haldið hann tryggan í vísdómi hjá tær/tykkum, og ger/gerið meg til hansara fyri eina hond, og eitt bond, sum eg kann vaska hansara føtur og gera hansara song og tæna honum, og eg fari at vera ein bond fyri hann, og eg fari at vera ein bondur fyri hann."
Archangel Michael vitjar Asenath. 14. And, tá Asenath var farin at játta Harrin, lo! morgunin er eisini einrose úr himni í eystur; og Asenath sá tað og gleðist og segði: "Hath Harrin, sum Gud hoyrdi mína bøn? fyri at henda stjørnan er ein boð og hennara boð um høgan dag." Og lo! Hart um morgunin var leiga og ein stórur og íeffable ljós kom fram. Og tá hon sá tað Asenath datt á andlitið á cinders, og tá hon sá tað. Beint har kom til hennara ein mann úr himni, sendi fram við ljósi, og stóð yvir høvdið. Og sum hon lá á andlitinum, segði hon við hana, "Asenath, standa upp." Og hon segði: "Hvør er hann, sum ringdi til mín fyri, at hurðin hjá mær er afturlatin og tornið er høgt, og hvussu so er hann komin inn í mína kamar?" Og hann ringdi aftur til hennara eina aðru ferð, segði "Asenath, Asenath." Og hon segði: "Her eri eg, harra, sig mær, hvør tú list." Og hann segði: "Eg eri leiðari í Harrinum hjá Harrinum og leiðarin av øllum hostunum av teimum mest High: standa upp og standa á fótum, sum eg kann tosa við teg." Og hon lyfti andlitið upp og sá, og lo! Ein maður í øllum tingum sum til Joseph, í robe og wreath og týtu starvsfólk, spara, at andlitið var sum snarljós, og eyguni á honum, sum ljósið av sólini, og hárið á honum, sum eldurin í einum brennandi, og hansara føtur sum jarni, sum vardi frá eldinum, og hansara føtur sum jarni. fyri tað vóru lýstar fram. Bæði hendurnar og frá fótum hansara. Tá ið hon sá hesi tingini, sum var bangin fyri, og datt á andlitið á henni, so var hon ikki før fyri at standa á fótum, tí hon gjørdist sera bangin og alt hennara. Og maðurin segði við hana: "Be av góðum lívi, Asenath, og óttast ikki; men reisa seg og standa á fótum, at eg kann tosa við teg." Síðani Asenath reisti seg og stóð á fótum, og eingil segði við hana: "Go uttan impediment inn í tín/tykkara/tygara næsta vatn og lá/setið teg/tykkum/tygum í ein hvítan/eina/eitt, har tú//tygum hevur/hava/hava fingið eitt hvítt vatn, og tað var í einum hvítum vatni, og tað, sum tú//tygum hevur/hava fingið eitt hvítt vatn og setti/setið teg/tykkum/tygum í eitt hvítt vatn og gird tín/tykkara/tygara loins við tí bjarta girdle av virginity. tvífaldan og kom aftur til mín, og eg fari at tosa við teg/tykkum, sum eru send til tín/tykkum frá Harrinum." Síðani Asenath hevur og fór inn í hennara aðru kamar, harin var bringuna á hennara eindorning, og læt hana upp og tók ein hvítan, fine, untouched og setti tað á, at hon hevði sett seg úr svørtum plássi, og tað var eisini ein av teimum, sum vardi frá hennara brósti og girded seg sjálva í einum bjart, dupult girdle av hennara virginity, ein girdle um hennara loins og ein girdle um hennara bróst. Og hon tók eisini í høvdið á sær og vaskaði hendurnar og andlit við reinum vatni, og hon tók ein sæn og gott og veilaði høvdið. Michael sigur Asenath, at hon skal vera kona Joseph. 15. And harupon hon kom til gudrøkin og stóð áðrenn hann, og eingilin av Harrinum saith til hennara: "Tak nú, sum tú/ert/eru úr tær/tykkum/tygum, tí at tú/ert/eru ein ungur maður, og tín/tykkara/tygara ungur maður er sum ein ungur maður." Og Asenath tók tað úr høvdinum. Og aftur, tann gudrøkin eingil, sum er til hennara: "Be av góðum lívi, Asenath, virgin og rein, til lo! Harrin hoyrdi øll orðini hjá tær/tykkum/tygum, og tú/hevur/hava eisini sæð/sætt, og hann hevur/hava sæð/sætt, at tú//tygum hevur/hava fingið nógv at gera, áðrenn tú//tygum hevur/hava fingið eitt sindur av tí, sum tú//tygum hevur/hava fingið. Sambært tí, at tað er gott lív, Asenath, virgin og rein, til lo! Títt/tykkara navn er skrivað í bókini av lívinum og skal ikki verða blottur út fyri nakrantíð; men frá hesum degi tú Skalt/skulu tú/endurnýggja og refashion og requickened, og tú/skalt/skulu eta signað breyðið av lívinum og drekka ein kopp fylti við ódeyði og vera ein av
teimum, sum ikki er til. Ver/verið góður/góð við góðum lívi, Asenath, virgin og rein, lo! Harrin hevur givið tær/tykkum/tygum í dag til Joseph fyri eina brúður, og hann skal vera tín/tykkara/tygara brúður fyri nakrantíð. Og ikki meira hann, sum tú/skalt/skulu finna út av, men títt/tykkara navn skal vera í býnum, tí at tú/skalt/skulu finna út av, at tú/skalt/skulu finna út av tínum/tykkara/tygara veingir, og nógvar tjóðir skulu finna út av tínum/tykkara/tygara veggir, og á tínum/tykkara/tygara veggir, sum cleave unto Gud Most High gjøgnum penitence skal vera tryggur; fyri hatta Penitence er dóttir Flestu High, og hon er sjálv, og hon er tann mest, sum er, at tú/fert/fara at gera tað, og hon er tann, sum er, og hon er tann, sum er, og hon er, sum er, og hon er, sum er, at tú/fert/fara at gera tað, sum er, at hon fer at geva tær/tykkum/tygum eitt stað, og tað er tað, sum iðran er, og hon fer at útvega tær/tykkum/tygum eitt stað, og hon er tann, sum iðrandi, og tað er, at hon fer at geva tær/tykkum/tygum eitt stað, og tað er tað, sum ið iðrandi, at hon fer at útvega tær/tykkum/tygum, og tað er tað, sum ið iðr og hon endurnýggja øll, sum hava iðrast. Og Penitence er upp um rættvíst, ein virgin rein og mildur og mildur; og tí, Gud, Gud, sum er, og allir einglar, sum hon elskar hana, og eg elski hana, og eg elski hana eisini, at hon eisini er systir mín og sum hon elskar teg. Og lo! fyri mín part fari eg til Joseph og fer at tosa við hann øll hesi orðini um teg, og hann kemur til tín í dag og síggja teg/tykkum/tygum um teg/tykkum/tygum og elska/elska teg/tykkum/tygum, og tú//tygum skalt/skulu vera hansara/tykkara/tygara/tygara/tygara, og tú//tygum fert/fara at tosa við hann/hana/tað, og tú//tygum fert/fara at tosa við hann/hana/tað, og tú//tygum fert/fara at tosa við hann/hana/tað, og tú//tygum fert/fara at tosa við hann/tygum, og tú//tygum fert/ Sambært at hoyra meg, Asenath, og setti teg í eitt brúdleyp, tann fornari og fyrsta klæði, sum er enn lagt upp í tínum/tykkara/tygara gamla, og setti/setið teg/tykkum/tygum eisini um teg/tykkum sjálvan/sjálva sum ein góðan brúður og gera teg/tykkum til reiðar at hitta hann; til lo! hann kemur sjálvur til tín í dag og fer at síggja teg og gleðist." Og tá ið eingilin hjá Harrinum í skapinum hjá einum manni var liðugur við at tosa hesi orðini til Asenath, hon gleðist við stórari gleði yvir alt tað, sum vóru tosað við hann, og datt á andlitið á jørðini, og gjørdi obeisance áðrenn føtur hansara og segði við hann: "Blessed er Harrin, sum sendi mær frá myrkrinum og fyri at taka meg úr myrkrinum og til mín. Tað er ein av teimum, sum er í ljósið, og signi er títt navn fyri nakrantíð. Um eg havi funnið yndi, so er mín, í tínum eygnabrá og skal vita, at tú/veitst/vita, at tú//tygum hevur/hava funnið yndi, so skalt/skulu tú//tygum vita, wilt perform øll orðini, sum tú/ikki hevur/hava sagt mær, so at teir/tær/tey eru til staðar, lat/latið teg/tykkum tosa við teg/tykkum." Og eingilin skrivar til hennara, "Sig á." Og hon segði: "Eg biði teg/tykkum/tygum um at seta teg/tykkum/tygum niður eitt sindur av tíð á hesi songini, tí hetta songin er reint og ikki so gott, tí at ein annar maður ella onnur kvinna ongantíð sat á tí, og eg fari at seta teg/tykkum/tygum á eitt borð og breyð, og tú//tygum fert/fara at eta, og eg fari at eta, og eg fari at eta, og eg fari at eta, og eg fari at eta, og eg fari at eta, Odour harof skal røkka til himna, og tú skalt drekka harof og harafter skalt fara avstað á veg." Og hann skrivar til hennara: "Haste og kom skjótt við tí." Asenath finnur ein hunang í handlinum. 16. And Asenath hasted og setti eitt tómt borð áðrenn hann; og, sum hon byrjaði at taka breyð, so var tað, at hon fór at taka breyð: "Bring meg eisini ein hunang." Og hon stóð enn og var perplex og syrgdi fyri, at hon ikki hevði ein býflugu í handlinum. Og gudrøkin eingil saith til hennara: "Hvarfore standest tú enn?" Og
hon segði: "Eg fari at senda ein drong til forstaðin, tí at tað er tætt við, og hann fer at koma við einum skjótt, og eg fari at seta tað áðrenn teg." Tann gudrøkin eingil, sum er til hennara: "Enter tín handil, og tú/finnur/finna ein býflugu á borðinum; Tak/takið tað upp og tak/takið tað upp." Og hon segði: "Lord, tað er eingin býflugu í mínum handli." Og hann segði: "Far og tú/finnur/finna." Og Asenath kom inn í handil hennara og fann ein hunang, sum lá á borðinum; og combin var frálíkur og hvítur sum kava og full av hunangi, og at hunang var sum dew av himlinum, og odour. Harof sum odour av lívinum. Síðani Asenath undraðist og segði í sær sjálvum: "Er hetta comb úr munninum á hesum manninum?" Og Asenath tók hatta comb og kom við tí og setti tað fram á borðið, og eingil segði við hana: "Hví er tað, sum tú segði, 'Eg havi ikki hunang í mínum húsum, og lo! Tú/hevur/hava ikki tikið tað við mær?" Og hon segði: "Lord, eg havi ongantíð lagt eina hunang í mínum húsum, men sum tú segði, so tú segði, at tað er gjørt. Kom hetta fram úr munninum? fyri hatta odour harof er sum odour av salva." Og maðurin smíltist at tí, sum kvinnan skilir. Síðani hann ringdi til hennara sjálvs, og tá hon kom, meðan hon kom út úr høgru hond og tók í høvdið á henni, og tá ið hann tók í høvdið við høgru hond, Asenath óttast eingil's hond, tí hon var sera bangin fyri, at hon var í ferð við at gera tað, og sambært hon var alla tíðina at stardi við Nógv ótta og skelka eftir hondini á einum eingil. Og hann smíltist og segði: "Blessed list, Asenath, tí íeffable gátur av Guði hava verið avdúka fyri teg; og signi eru øll, sum cleave til Harrin, tí tey skulu eta, tí tey skulu eta av hesum kam, tí at hetta er tað, sum hevur gjørt, og hetta er tað, sum hevur gjørt av gleði, sum eru gjørd úr dewunum av lívinum, sum eru í parasi av Guði og hvørja blómu, til at hetta er tað, sum hevur gjørt av gleði, og hetta er tað, sum hevur gjørt av, at tey eru í tí, sum eru í tí, at tey eru í tí, sum eru í lívinum, og hvørt blómu, sum eru í tí, at tey eru í tí, sum eru í tí, at tey eru í tí, sum eru í tí, at tey eru í tí, sum eru í tí, at tey eru í tí, sum eru í tí, at tey eru í tí, sum eru í tí, at tey eru í tí, sum eru í tí, at tey eru í tí, sum eru í tí, at tey og av tí at eta einglar og allir elect av Guði og allir synir í teimum mest High, og sumsoever skal eta av tí, skal ikki doyggja í allar ævir." Síðani tann gudrøkin, sum vardi út úr høgru hond, og tók eitt lítið stykki av kam og át, og við hansara egnu hond, sum var eftir í Asenath's munnin og segði við hana, "Eat," og hon át. Og eingilin til hennara: "Lo! Nú hevur/hava tú/ikki etið. Breyðið av lívinum og hevur ikki drukkið koppin av ódeyði og verið ein, sum ikki hevur verið saman við tí, sum ikki hevur verið ícorruption; lo! Nú í dag er tað, at tú//tygum hevur/hava fingið blómur av lívinum frá kelduna, og tín/tykkara bein skulu vera gjørd til at vera tjúkkur/tjúkk sum tann, sum er gjørdur av Guði og unwearying. Sambært tínum ungdómi skal ikki síggja gamlan aldur, ella skalt tú ikki vera vakurleika fyri nakrantíð, men tú skalt vera sum ein múrur av øllum." Og eingil í tíggju túsund og túsund býflugur, og nógvar býflugur vóru úr kyknum av hasum kamunum, og kyknum vóru talið, tíggju túsund av tíggju túsund og túsund túsund av túsundum. Og býflugurnar vóru eisini hvít sum kava, og veingir teirra sum korkalitt og crimson ting og sum scarlet; og teir/tær/tey høvdu eisini hvassar og skaða ongan mann. Síðani øll hasi býflugurnar, sum vóru settar frá fótum til høvdið, og aðrar býflugur sum teirra drotning, og tey gjørdu av, og tey gjørdu eina týtu á andlitinum og gjørdi hana til andlits. Hennara munn og á varrarnar sum kam, sum lá áðrenn eingil; og allir hasi býflugur ótu frá kamunum, sum var á Asenath's munnin. Og eingil segði við býflugurnar, "Far nú til tín stað." Síðani allir býflugurnar reistist og fleyg og fóru til himna; men so nógv sum ynskti at skaða Asenath all datt á jørðini og doyði. Og haruponin, sum hann hevði gjørt, og segði við tey: "Rise og fara avstað, tú
eisini ert í tínum stað." Síðani allir teir deyðu býflugur reistist og fóru inn í rættinum, sum vardi Asenath's hús og tóku upp á fruktina. Michael fer avstað. 17. And angel saith to Asenath, "Hast tú hevur sæð hetta?" Og hon segði: "Fólk, mín, eg havi sæð alt hetta." Tann gudrøkin eingil, sum vardi fyri henni: "So skal vera øll míni orð og gott lin interwoven við gulli, og ein krúnuna av gulli var á høvdinum av hvørjum av teimum; nógv sum eg havi tosað við teg/tykkum í dag." Síðani eingilin hjá Harrinum fyri triðja ferð, sum hann hevði fingið høgra hond og nart við síðuna av tí, og beint kom upp úr borðinum og sýgur seg upp úr borðinum, men borðið kom ikki til skaða. Og tá ið nógv fragrance var komin fram frá brennandi av tí, sum bíðaði eftir mær, og eg elski tey øll sum systrar mínar. Eg fari at ringja til teirra. og tú skalt eisini signa teir/tær/tey, sjálvt sum tú/signi/signa meg." Og eingil segði við hana: "Call tey." Síðani Asenath ringdi til sjey virgins og setti tey áðrenn ein eingil, og eingil segði við tey: "The Lord Gud Most High skal signa teg, og ye skal vera pillarar av sjey býum, og allir elect av hasum býnum, sum eru saman við tær/tykkum nakrantíð." Og eftir hesum tingini, sum eru ein eingil, sum er til Asenath: "Tak hetta borðið." Og tá ið Asenath vendi sær til at taka borðið, beint nú fór hann úr eygunum, og Asenath sá, sum tað var ein vognur við fýra ross, sum fór eystan fyri himlinum, og tað var sum ein eld av eldi, og tað var ein av teimum, sum var í einum eldi, og tað var ein, sum stóð yvir, at tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og tað var ein av teimum, sum vardi í einum eldi, og Síðani Asenath segði: "Silly og býtt eri eg, tann lágt, tí eg havi tosað, sum ein maður kom inn í mína røð av himlinum! Eg visti ikki, at Gud kom inn í tað; og lo! Nú fer hann aftur til himmals." Og hon segði í sær sjálvum: "Be blíð, Harrin, til tín bondmaid, og eyka hond, tí eg havi fingið mín part, eg havi í fávitsku, áðrenn tú/hevur/hava tosað." Andlitið á Asenath er um. 18. And, meðan Asenath var enn at tosa hesi orðini við seg sjálva, lo! Ein ungur maður, ein av tænariunum hjá Joseph, sigur: "Joseph, kanska er maðurin hjá Gudi, kom til tín í dag." Og beint nú, sum eitur, at hon var í hennara húsum og segði við hann: "Haste og fyrireika húsini hjá mær og gera ein góðan døgurða til reiðar, til hatta Joseph, tann kanska maðurin hjá Gudi, kom til okkara í dag." Og yvirseer av húsinum, tá ið hann sá hana (for andlit hennara hevði shrunk frá sjey dagar' affliction og gráti og gráti og græt; og hann tók í høgru hond og mussaði hana moy og segði: "Hvat aileth teg, mín kvinna, sum andlit tín er, sum tú/hevur/hava fingið í høgru hond?" Og hon segði: "Eg havi havt stóra pínu um høvdið, og sova avstað úr eygunum." Síðani yvirseer av húsinum fór avstað og fyrireikaði húsini og døgurða. Og Asenath mintist orðini hjá eingil og hansara íjunctions, og skunda sær og kom inn í hennara aðru ferð, har bringuna av hennara eindorning vóru, og lat hana upp á fyrsta plássi sum snarljós til at seta hana á. og hon gird seg eisini við einum girdle bjart og kong, sum var av gulli og dýrum steinar, og á hondunum, hon setti gull armband, og á føtur hennara gylta buss, og ein
dýraður um hálsin, og ein gull wreath hon setti seg um høvdið; og á wreath sum á frammanfyri var ein stórur sapphire steinur, og rundi tann stóra steinurin seks steinar av stórum prísi, og við einum sera undurfullum, sum hon hevði gjørt, sum hon hevði gjørt. Og tá ið Asenath mintist orðini hjá henni, tí hann segði við hana, at hann segði við hana, at andlitið hevði shrunk, hon sorg, og groaned og segði: "Woe er eg, tann lágt, síðani andlitið á mær er shrunken. Joseph fer at síggja meg soleiðis, og eg skal vera settur av honum." Og hon saith til hondina, "Bring meg reint vatn úr kelduna." Og tá hon hevði tikið tað við, stoytti hon tað út í basin, og meðan hon fór at vaska andlitið, og meðan hon hevði vaskað andlitið, og tað var hon komin niður at vaska andlitið Hon sær út til at síggja sítt egna andlit sum sólin, og eyguni á henni, tá ið hon var í einum stjørnu, og hennara kjálkar sum ein stjørna av himlinum, og hennara varrar sum reyðar rósur, hárið á henni vóru sum vine, sum blóma millum hansara fruktir í parasi. Og Asenath, tá hon sá hesi tingini, undrast í sær sjálvum, tá hon sá út av tí, og vaskaði ikki andlitið, tí hon segði, "Lest eg vaskaði hetta stóra og komly vakurleika." Útsýnið av hennara húsum kom aftur at siga henni, "All ting eru gjørt, sum tú/hevur/hava gjørt tað, sum tú/hevur/hava gjørt. og tá ið hann var í ferð við hana, var hann bangin fyri, at hann var bangin fyri at skelka í langa tíð, og hann datt á føtur hennara og byrjaði at siga: "Hvat er hetta, mín mistress? Hvat er henda vakurleikin, sum er frálíkt, sum er frálíkt og undurfull? Hevur Harrin Gud í Himmal valdi teg sum brúður til son sín?" Joseph kemur aftur og er fingið av Asenath. 19. And, meðan tey enn tosaðu hesi tingini, ein drongur kom at siga við Asenath "Lo! Joseph stendureth áðrenn hurðarnar í okkara rættinum." Síðani Asenath hevur og fór oman eftir trappunum frá loftinum við sjey virginunum at hitta Joseph og stóð í veranduni hjá henni. Og Joseph var komin inn í rættinum, portrið vóru stongd og øll fremmandafólk vórðu verandi uttanfyri. Og Asenath kom út úr veranduni fyri at hitta Joseph, og tá hann sá hana undrast á hennara vakurleika, og segði við hana: "Hvør list tú, damsel? Skjótt sig mær tað." Og hon saith til hansara: "Eg eri í tínum/tykkara hond, eri tín/tykkara/tygara hond; Øll fyrimyndini, sum eg havi tveitt burtur frá mær, og tey fóru til gongu. Og ein maður kom til mín í dag frá himni og hevur givið mær breyð av lívinum, og eg át, og eg drakk ein signi kopp, og hann segði við meg: 'Eg havi givið tær/tykkum/tygum eina brúður til Joseph, og eg át/drakku ein signi kopp, og hann segði við meg: 'Eg havi givið tær/tykkum/tygum ein brúður til Joseph, og eg át/drakk ein signi kopp, og eg drakk ein signi kopp, og hann segði við meg: 'Eg havi givið tær/tykkum/tygum ein brúður til Joseph, og eg át/drakku ein signi kopp, og eg drakk ein signi kopp, og hann segði við og hann skal vera tín brúður, sum nakrantíð er; og títt navn skal ikki verða kallað Asenath, men tað skal kallast "City of Refuge," og Harrin Gud skal stýra fleiri tjóðir, og gjøgnum teg/tykkum skalt/skulu teir/tær/tey leita sær við Gud. Og maðurin segði: 'Eg fari eisini til Joseph, at eg kann tosa inn í hansara oyruni. Og nú veitst/vita tú/, um hasin maðurin er komin til tín/tykkum, og um hann hevur tosað við teg/tykkum." Síðani Joseph saith to Asenath: 'Blessed art tú, kvinna, av Gud Most High, og signi er títt navn fyri nakrantíð, tí Harrin hevur lagt seg upp á veggirnar hjá tær, og synir í tínum býi, og Harrin skal gera. Fyri handan mannin kom úr himni til mín í dag og segði hesi orðini við meg um teg. Og nú kom/komið til mín, tú//tygum fert/fara at vera reinur/rein/rein/reinir/reinar/rein, og hvar tú//tygum ert/eru farin? "So Joseph strekti hendurnar út og fevndi Asenath, og Asenath Joseph, og tey mussaðu ein annan í langa
tíð, og bæði búðu aftur í sínum anda. Og Joseph mussaði Asenath og gav henni anda í lívinum, so var tað aðru ferð, hann gav henni anda av vísdómi, og triðja ferð, hann mussaði hana moy og gav henni anda av sannleikanum. Pentephres kemur aftur og ynskir at betroth Asenath to Joseph, men Joseph resolves at spyrja hana um hond frá fara. 20. And, tá ið teir/tær/tey høvdu tikið ein/eina/eitt annan/aðra/annað um eina aðra tíð og intertwined í hondunum, Asenath segði við Joseph: "Come hither, og kom inn í okkara hús, tí eg havi fyrireikað okkara hús og ein stóran døgurða." Og hon tók í høgru hond og leiddi hann inn í húsini og sat hann á stólinum av Pentephres pápa sínum; og hon kom við vatni at vaska føtur hansara. Og Joseph segði: "Lat ein av virginunum koma og vaska føtur mínar." Og Asenath segði við hann: Nay, tí hann er í ferð við at gera tað, sum eg eri í hondina á mær, og eg eri í hondina. Og hvarfore leita eftir tær/tykkum/tygum hetta, at ein annar virgin skuldi vaska føtur tínar/tykkara? fyri, at føtur tínar eru føtur mínar, og tínar hendur, og sál mín sál, og tín sál Einother skal ikki vaska føtur tínar." Og hon tók hann og vaskaði føtur hansara. Síðani Joseph tók í høgru hond og mussaði hana moy og Asenath mussaði høvdið, og harupon hann sat í høgru hond. Pápi hennara og mamma hennara og alt hennara slag, sum komu frá teimum, og tey sóu hana sita saman við Joseph og clad í einum brúdleyp. Og teir/tær/tey undraðust á hennara vakurleika og gleði og glorified Gud, sum skjótteneth tey deyðu. Og eftir hesum, sum tey ótu og drukku; og, øll hava gjørt lív, Pentephres segði við Joseph: "Tomorrow eg fari at ringja til allar prinsessur og satraps av øllum landinum í Egyptalandi, og tú/skalt/skulu taka eitt brúdleyp til tín/tykkara, og tú/skalt/skulu taka mítt brúdleyp. Dóttir Asenath til konu." Men Joseph segði: "Eg fari í morgin til kongin, tí hann er pápi mín og útnevndur meg um alt hetta landið, og eg fari at tosa við hann um alt hetta landið, og eg fari at tosa við hann, og hann fer at geva henni konu." Og Pentephres segði við hann: "Far í friði." Joseph giftist Asenath. 21. And Joseph varð verandi tann dagin við Pentephres, og hann fór ikki inn í Asenath, tí hann var ikki til at siga: "Tað er ikki at hitta ein mann, sum tilbiður Gud at sova saman við konu síni áðrenn hjúnalag." Og Joseph reistist tíðliga og fór avstað til farar og segði við hann: "Give me Asenath, dóttir of Pentephres, priest of Heliopolis, to konu." Og fara av gleði, og hann saith til Joseph: "Lo! hevur ikki verið so væl fyri konu síni í ævir? Sambært tí at hon er kona tín, og ikki so ævigt." Síðani sendi og ringdi til Pentephres, og Pentephres kom við Asenath og setti hana áðrenn farar; og fara, tá ið hann sá hana undrast á hennara vakurleika og segði: 'The Harrin hjá Joseph skal signa teg, barn, og hetta er tað, sum tú/hevur/hava fingið at vita, at Harrin hjá Joseph valdi teg/tykkum sum brúður fyri hann: til Joseph er sum sonur hansara. og tú skalt verða kallað brúður hansara, sum hann nakrantíð hevur ringt til og nakrantíð." Og eftir hesum tingini tóku Joseph og Asenath og setti gull wreaths á høvdinum, sum vóru í hansara húsum frá gomlum og frá fornari tíðum, og tað var í hansara húsum, sum vóru settar í hondina á Joseph. Og fara at seta hendurnar á høvdið og segði: "The Harrin, sum er mest, skal signa teg og skal leggja teg/tykkum/tygum í hendurnar á tær/tykkum/tygum, og segði/søgdu: "The Harrin, sum er, at tú//tygum hevur/hava/hava fingið at gera tað, sum er, at tú//tygum hevur/hava fingið at gera. Síðani vendi teimum runt til andlits við einum øðrum og kom við teimum í munnin, og tey mussaðu ein
annan. Og fara til eitt brúdleyp til Joseph og ein stóran døgurða og nógv at drekka í sjey dagar, og hann ringdi saman allar stýrunum í Egyptalandi. og allir kongarnir í tjóðunum, hava gjørt proclamation í landinum í Egyptalandi, segði: "Every man, sum skal gera arbeiði í sjey dagar av brúdleypinum hjá Joseph og Asenath skal heilt víst doyggja." Og meðan brúdleypið fór fram, og tá døgurðan var liðugur, fór Joseph inn til Asenath, og Asenath conceived av Joseph og bare Manasses og Ephraim beiggja hansara í Joseph's hús. Asenath er navnkend fyri Jacob. 22. And, tá sjey ár vóru liðug, sjey ár av famine byrjaði at koma. Og tá Jacob hoyrdi um Joseph son sín, kom hann inn í Egyptalands við øllum sínum slagi í Egyptalandi. Á næsta ár av famine, í aðru mánað, á tjúgu og tjúgu av mánaðinum, og setti seg í Goshen. Og Asenath segði við Joseph: 'Eg fari at vitja pápa tín, tí pápi tín er sum pápi mín og Gud. Og Joseph segði við hana: 'Tú skalt fara við mær og vitja pápa mín." Og Joseph og Asenath kom til Jacob í landinum av Goshen, og Joseph's. Síðani fóru báðir/báðar/bæði inn til Jacob; og Jacob sat á songini, og hann var ein gamal maður í einum yndisligum aldri. Og tá ið Asenath sá hann, hugsaði hon um hansara vakurleika, tí at Jacob var vakur at behold og hansara gamla aldur, sum ungdómurin hjá einum manni, og alt hansara høvdi var hvítt sum kava, og hárið hjá honum vóru øll tætt við og tjúkkum, og hansara skegg, sum hann var í bróst, og alt tað, sum hann var, og alt tað, sum hann var, og hansara skegg, sum hann var, og alt, sum hann var, og alt, sum hann var, og hansara skegg, sum var, og hansara skegg, sum hann var, og alt tað, sum hann var, og alt, sum hann var, og hansara skegg, sum var, og alt tað, sum hann var, og alt, sum hann Eygu hansara glað og glistering, hansara sinews og hansara herðar og armarnar hansara sum ein eingil, hansara sýgur og hansara calves og føtur hansara sum ein risa. Síðani Asenath, tá hon sá hann soleiðis, undrast og datt niður og gjørdi obeisance á andlitinum á jørðini. Og Jacob segði við Joseph: "Er hetta dóttir mín, kona tín? Signi skal hon vera av Guði mest High." Síðani Jacob ringdi til sín sjálvs og signi hana og mussaði hana moy; og Asenath strekti hendurnar út og tók í hálsin á Jacob og hongdi á hálsin og mussaði hann moy. Og eftir hesum, sum tey ótu og drukku. Og harupon bæði Joseph og Asenath fóru til hús teirra; og Simeon og Levi, synirnir hjá Leah, einsamallur/einsamøll, men synirnir hjá Bilhah og Zilpah, hondin av Leah og Rachel, ikki við at gera teir/tær/tey fram, tí teir/tær/tey vóru envi og detested teir/tær/tey. Og Levi var í Asenath's og Simeon í vinstru. Og Asenath tók í hondina á Levi's, tí hon elskaði hann sera væl omanfyri allar Joseph's og sum ein profetur og ein, sum var bangin fyri Gud og einum, sum var bangin fyri Harrinum. Fyri at hann var ein skilur maður og ein profetur av teimum mest High, og hann sá brøv skrivað í himni og las tey og avdúkaði tey til Asenath í loyndum; fyri at Levi seg eisini elskaði Asenath nógv og sá staðið hjá henni hvíla seg í hægsta. Sonur sonin roynir at íduce Simeon og Levi at drepa Joseph. 23. And tað kom at standa sum Joseph og Asenath vóru við, tá ið tey fóru til Jacob hann bleiv illur um hana av hennara vakurleika. Síðani sonur hansara sendi boð, og ringdi til hansara, og Levi til hansara; og tá ið teir/tær/tey komu og stóðu áðrenn hann, og við tínum/tykkara/tygara 30.000 dollarar, sum tú//tygum hevur/hava fingið, og við hesum rættum hondum í býnum, og við tínum/tykkara/tygara svørði, og við tínum/tykkara/tygara svørði, og við tínum/tykkara/tygara svørði vóru 30.000 dollarar. Og eg
fari at taka teg/tykkum sjálvan/sjálva/sjálvi sum felagi og gev/gevið tær/tykkum/tygum nógv gull og silvur og sita menn og hond. Fyri at eg fekk frálíkt hóast beiggja tín/tykkara, tí hann tók sær sjálvum av løttum, og henda konan var til mín frá gomlum. Og nú kom við mær, og eg fari at berjast ímóti Joseph fyri at slay hann við svørði, og eg fari at taka Asenath til konu, og tú skalt vera fyri mær sum ein trúgvur og trúgvur vinir. Men um tú/ikki skalt/skulu hoyraken til míni orð, fari eg at slay teg/tykkum við mínum svørði." Og tá ið hann hevði sagt hesi tingini, teknaði hann svørðið og vísti teimum tað. Og Simeon var ein djarvur og daring maður, og hann helt, at hann hevði tosað við høgra hond á hilt av svørði og tekna tað frá tí, sum hon hevði tosað hart orð við tey. Levin sá tankan um hjarta hansara, tí hann var ein profetur og trod við fótin á Simeon's høgra fót og trýsti á hann, skriva undir hann til at halda seg frá sínum wrath. Og Levi segði stillisliga við Simeon: "Hvarfore art tú illur ímóti hesum manninum? Vit eru menn, sum tilbiður Gud, og tað er ikki at hitta okkum at gera tað óndt." Síðani Levi segði við sonin hjá soninum opin við mildum hjarta: "Hvarfore tosaeth okkara hesi orðini? Vit eru menn, sum tilbiður Gud, og pápi okkara er ein vinur hjá Gudi, og beiggi okkara er sum ein sonur hjá Guði. Og hvussu skulu vit gera hetta óreina, fyri at synda í okkara Gud og pápa okkara Ísrael og í okkara beiggja? Og nú hoyra míni orð. Tað er ikki at hitta ein mann, sum tilbiður Gud um at skaða nakran mann í nøkrum vísum; og, um nakar ynskir at skaða ein mann, sum tilbiður Gud, tann maðurin, sum tilbiður Gud, sum ikki er á honum, tí tað er einki svørð í hondunum. Og tú/hevur/hava varin av at tosa meira um beiggja okkara. Men um tú heldur fram í tunnum óndum counsel, lo! Okkara svørð eru teknað ímóti tær." Síðani Simeon og Levi teknaði svørð teirra frá sínum, og segði: "Seest tú nú hesi svørðini? Við hesum báðum svørðunum revsaði Harrin, hóast hon var í ferð við at gera tað, har tey gjørdu, hóast tey gjørdu, hóast tey gjørdu, hóast tey gjørdu, sum hon var í, sum hon var í Hamor defiled." Og sonur hansara, tá ið hann sá svørðið, var bangin fyri at fara yvir allan kroppin, tí at tey gjørdust sum ein eld av eldi, og eyguni á honum gjørdust di mwen, og hann datt á andlitið á jørðini. Síðani Levi strekti seg út úr høgru hond og tók í hondina á honum, segði: "Stand upp og óttast ikki, bara at tosa longur um okkara beiggja." Og so, bæði Simeon og Levi fóru út úr andlitinum áðrenn andlitið. Sonur sonin hjá Dan og Gad at drepa Joseph og leggja Asenath. 24. sonur hansara helt fram at vera fullur av ótta og sorg fyri, at hann var bangin fyri, at hann var bangin fyri, at hann var sera væl fyri. ill av tí, at tað er vakurleika, og syrgdi nógv. Síðani hansara sita menn siga í oyrað: "Lo! Synirnir í Bilhah og synir í Zilpah, hondmaids of Leah og Rachel, Jacob's konur, eru í stórum enmity ímóti Joseph og Asenath og hata tey; Hetta verður ikki til tín/tykkara/tygara í øllum, sum tú/vilt/vilja." Straightway tí, at sonur hansara sendi boð og ringdi til teirra, og tey komu til hansara á fyrsta tíma um náttina, og tey stóðu í hansara nærveru, og hann saith til teirra: 'I hava lært frá nógvum, sum tú/hevur/hava lært frá nógvum monnum." Og Dan og Gad, tann eldri, segði við hann: "Lat/Latið meg tosa við hansara menn, sum hann ynskir, at tú/kanst/kunnu hoyra, og vit kunnu gera eftir tínum/tykkara vilja." Síðani sonur mín gleðist við at fara upp um stóra gleði og segði við hansara at sita menn: "Withdraw nú til eitt stutt pláss frá mær, tí eg havi loyniliga røðu at halda við hesum monnunum." Og teir/tær/tey tóku øll aftur. Síðani sonur hansara leyg, og hann skrivar til teirra: "Lo! Nú vælsignilsi og deyði eru áðrenn andlit tíni; Ger/gerið tú//tygum, tí tú//tygum fert/fara at taka vælsignilsi
heldur enn deyðan, tí tú/ert/eru kanska menn og fara ikki at doyggja sum kvinnur; men ver djarvur/djørv og hevna teg/tykkum sjálvan/sjálva á fíggindar tínar/tykkara. Fyri at eg havi hoyrt Joseph beiggja tín/tykkara siga við pápa mín: "Dan og Gad og Naphtali og Asher eru ikki míni/ tykkara/tygara vinir, men børn míni, sum eru í hondini: Eg bíði eftir, at pápi mín er deyður, og fer at blot tey út úr jørðini og øllum teirra máli, so at tey skulu arva okkum, tí tey eru børn í hondini. Fyri hesar/hesar/hesi seldi mær eisini til Ishmaelites, og eg fari at rendera teir/tær/tey aftur, hóast teir/tær/tey gjørdu av mær; Bara pápi mín skal doyggja." Og pápi mín kom fram við honum fyri hesi tingini og segði við hann: "Tú/hevur/hava ikki tosað væl, barn. Sambært mær, tak frá mær kanska menn og halda fram ímóti teimum, sum tey gjørdu ímóti tær, og eg fari at vera ein hjálp til tín." Og tá Dan og Gad hoyrdu hesi tingini frá soninum, vóru tey nógv stúrin, og tey søgdu við hann: "Vit biðja teg, og tey søgdu við hann: "Vit biðja teg, hjálp okkum; fyri hann er, at vit eru trælur og bondmenn og doyggja við tær." Og sonur mín segði: "Eg fari at vera ein hjálp fyri tær, um tú eisini hoyrirken til míni orð." Og tey søgdu við hann: "Command okkum tað, sum tú ynskir, og vit fara at gera eftir tínum vilja." Og sonur mín er sonur mín, sum hann segði við tey: "Eg fari at slay pápa mín í kvøld, tí at hann er sum Joseph og segði við hann, at hann fór at hjálpa tær; og ger/gerið ye slay Joseph, og eg fari at taka Asenath til konu mína, og tú/skalt/skulu vera mín/tykkara/tygara ognir. Ger/Gerið bara hetta." Og Dan og Gad søgdu við hann: "Vit eru tínar menn í dag og fara at gera alt, sum tú/hevur/hava biðið okkum. Og vit hava hoyrt Joseph siga við Asenath: 'Go í morgin til at hava verið í okkara tíð, sum vit hava og hann sendi sekshundrað menn kanska til kríggj við henni og hálvtrýss. Nú hoyra vit okkum, og vit fara at tosa til okkara. Og teir/tær/tey spaa honum øll síni loyniliga orð. Síðani sonur hansara gav teimum fýra fýra, sum vóru fimmhundrað menn, og útnevndur tey, sum vóru til staðar og leiðarar. Og Dan og Gad segði við hann: "Vit eru tínar/tykkara menn í dag, og fara at gera alt tað, sum tú/hevur/hava fingið okkum, og vit fara at bíða eftir, og vit fara at bíða í tjúkkum og krógva okkum sjálvi í tjúkkum. Reeds; og tú/fert/fara at taka við sær sjálvum/sjálvari, og fara langt áðrenn okkum, og Asenath fer at koma og detta í okkara hendur, og vit fara at skera menn, sum eru saman við henni, og hon fer at rýma, áðrenn hon er í tínum/tykkara/tygara sál, og tú/skalt/skulu gera hana sum tín/tykkara sál; og eftir hesum, sum vit fara at slay Joseph eisini, meðan hann er syrgjandi fyri Asenath; sum tað er eisini børn hansara, fara vit at slay áðrenn eyguni á honum." Fyrsta sonur hansara, tá ið hann hoyrdi hesi tingini, gleðist, og hann sendi teimum fram og tvey túsund menn við teimum. Og tá ið teir/tær/tey komu til ravine, krógvaðu teir/tær/tey seg sjálvan/sjálva í tjúkkum av teimum, og teir/tær/tey vóru býtt í fýra fyritøkur, og tóku upp á støðina á støðini síðuna av tí, sum var verandi, og tey tóku eisini upp á støðina í tjúkkum av teimum, fimm hundrað menn á hesum síðuni og á hasum síðuni; og millum teir/tær/tey vóru ein breiður og breiður vegur. Sonur hansara fer at drepa pápa sín, men er ikki viðgekk. Naphtali og Asher mótmæla Dan og Gad ímóti samansvørjingini. 25. Then's son reistist sama kvøld og kom til pápa síns. Pápi hansara er har, sum hann hevði gjørt, at hann kom inn til pápa sín og segði við hann: "Hvat er tað, sum tú/hevur/hava?" Og sonur mín segði við tey: "Eg ynski at síggja pápa mín, tí eg fari at savna. vintage av mínum nýggja-planted vineyard." Og vaktarnir søgdu við hann: "Thy pápi líða av pínu og lá vakin alla náttina og nú
hvíldi seg, og hann segði við okkum, at eingin var at koma inn í hann, hóast tað er mín fyrstaborn sonur." Og hann hoyrdi hesi tingini fara avstað í wrath og beinanvegin fór upp á hálvtrýss í nummar og fór avstað áðrenn tey sum Dan og Gad hevði sagt við hann. Og yngri brethren Naphtali og Asher spake to teirra eldri Dan og Gad, sig: "Hvarfore do ye on tín part aftur arbeiði. Pápi tín Ísrael og ímóti beiggja tínum? Og Gud varðveita hann sum súreplið í einum eyga. Lo! Seldi/seldu tú/ikki einaferð Joseph? og hann er kongur í dag av øllum landinum í Egyptalandi og mati. Nú, um tú//tygum fert/fara at berjast ímóti honum, fer hann at gráta, og hann fer at senda eld frá himni og tað fer at gera teg/tykkum/tygum, og einglar hjá Gudi fer at berjast ímóti tær/tykkum." Síðani tey eldri, sum vóru flutt til øði ímóti teimum og segði: "Og skulu vit doyggja sum kvinnur? Langt er tað." Og teir/tær/tey fóru út at hitta Joseph og Asenath. Útráttar drepa Asenath's, og hon rýmar. 26. And Asenath reistist um morgunin og segði við Joseph: "Eg fari at eiga okkara arbeiði, sum tú/hevur/hava sagt; men sál mín ræðist, at tú/ert/eru partur av mær." Og Joseph segði við hana: "Be av góðum lívi og vera ikki bangin Menn fara heldur avstað, tá ið eingin maður er, tí Harrin er saman við tær, og hann fer at halda teg sjálvan sum súreplið av einum óndum eyga frá øllum óndum. Og eg fari at seta meg fram til at geva mat og fer at geva øllum monnunum í býnum, og eingin maður skal um svongd í Egyptalandi." Síðani Asenath fór á veg, og Joseph fyri at geva honum mat. Og tá ið Asenath kom fram á staðið við teimum seks hundrað monnum, knappliga vóru tey, sum vóru saman við teimum, sum vóru saman við teimum, sum vóru saman við teimum, sum vóru saman við teimum, og skera tey øll niður við sínum svørði, og øll hennara forerunners tey slew, men Asenath flýddi við hennara hjóli. Síðani Levi, sonur Leah, visti alt hetta sum ein profetur og segði hansara týtu, og segði við hansara vanda, og segði honum, at hann var í vanda, og segði alt hetta, sum ein profetur og segði, at hann var í vanda, og segði honum, at hann var í vanda, og segði honum, at hann var í vanda, og segði honum, at hann var í vanda, og segði honum, at hann var í vanda, og segði honum Beint á hvørjum av teimum tóku svørðið á hansara sænunum og teirra sýtu á ørmum og spear í høgru hondum og helt fram eftir Asenath við stórari ferð. Og, sum Asenath var flýggjar áðrenn, lo! Sonur hennara hitti hana og hálvtrýss rossmenn við honum: og Asenath, tá hon sá hann, var tikin av sera stórum ótta og var skelkandi, og hon rópti á navnið á Harrinum. Menninir við soninum og teimum við Dan og Gad eru dripin; og teir fýra brøðurnir flýggja til ravine og svørð teirra eru stricken úr hondum. 27. And Benjamin sat saman við henni á vogninum á høgru síðu; og Benjamin var ein sterkur lad av umleið nítjan ár, og á honum var íeffable vakurleika og kundi sum ein leyvu hjá einum leyvu. hann var eisini ein, sum var bangin fyri Gud. Síðani Benjamin leyp niður úr vogninum, og tók ein rundan stein úr ravine og fylti hond sína og hurled í einum hálvum soni og smote hansara vinstra templið, og særdi hann við einum sorgarfullum sár, og hann datt av sínum hesti á jørðini. Og harupon Benjamin, at hava runnið upp á ein stein, saith to Asenath's chariot-man: 'Give me steinar frá ravine." Og hann gav honum hálvtrýss steinar. Og Benjamin hurled steinar og slew hálvtrýss menn, sum vóru saman við teimum, sum vóru saman við teimum, sum vóru í templið. Síðani synirnir í Leah, Reuben og Simeon, Levi og judah, Issachar og
Zebulon, framdi eftir monnunum, sum høvdu lagt í at bíða ímóti Asenath og datt á tey óvitandi og sker tey øll niður; og seks menn slevu tvey túsund og sjey og sjey og sjey menn. Og synirnir í Bilhah og Zilpah flýddi úr andlitinum og segði: "Vit hava doyð í hondunum á okkara týtum, og tað, sum vóru eisini deyð av hondini á Benjamin lad, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman við honum, og øll, sum vóru saman Sambært tí, tí, kom okkum slay Asenath og Benjamin og flýggja til tjúkkunet av hesum reeds." Og teir/tær/tey komu ímóti Asenath helt svørðini við blóði. Og Asenath, tá hon sá tey óttast nógv og segði: "Lord Gud, sum skjóttenedst meg og kom fram við mær frá tí, sum tú/segði/søgdu, at eg nakrantíð skuldi liva fyri meg, at mín sál skal liva fyri nakrantíð, at eg nakrantíð havi fingið frá hesum óndum monnum." Og Harrin hoyrdi, at Gud hoyrdi røddina á jørðini, og beint nú var tað, at tey vóru komin úr hondunum á jørðini og vóru vorðið til økjuna. Dan og Gad eru eyka í Asenath's entreaty. 28. And synir í Bilhah og Zilpah, tá ið tey sóu tað løgna undur, sum hevði verið bangin, bangin og segði: "The Harrin ímóti okkum á Asenath's vegna." Síðani datt teir/tær/tey á andlitunum á jørðini og gjørdi obeisance til Asenath og segði: "Hava náði á okkum, tí tú/hevur/hava fingið okkara list og drotning. Vit óndu óndu gjørdi óndar ímóti tær og ímóti beiggja okkara, men Harrin fekk okkum at gera okkara arbeiði. Tí fara vit at biðja teg/tykkum/tygum um at hava náði á okkum, og tað er so, at teir/tær/tey fara at gera okkum sjálvi/sjálvar/sjálv, hóast teir/tær/tey fara at gera teg/tykkum/tygum ímóti okkum. Sambært tí, sum er Ver/verið blíð við tínum/tykkara bond, mistress, áðrenn teir/tær/tey." Og Asenath segði við tey: "Be av góðum lívi og vera ikki bangin fyri tínum/tykkara/tygara sjálvum, tí at teir/tær/tey eru menn, sum tilbiður Gud og óttast Harrin; men far inn í tjúkku av hesum reedunum, til eg skal gera tey til tín vegna og verða verandi teirra wrath á account av tí stóra brotsverkunum, sum tú/hevur/hava tort at fremja teir/tær/tey. Men Harrin sær og døma millum meg og teg." Síðani Dan og Gad flýddi inn í tjúkku av reedunum; og teirra breyð, synir teirra, komu at renna sum stags við stórum skundi ímóti teimum. Og Asenath fór niður úr vogninum, sum var hennara dekkar og gav teimum høgra hond við tárum, og tey gjørdu seg niður og gjørdu obeisance til hennara á jørðini og græt við eini hart rødd; og teir/tær/tey hildu fram at biðja um teirra synir í hondini fyri at seta teir/tær/tey til deyða. Og Asenath segði við tey: "Eg biði teg, eyka tín/tykkara/tygara óndu, og render ikki til teirra óndskap fyri ónd. Fyri Harrin bjargaði mær frá teimum og knústi teirra dag og svørð úr hondum, og lo! Teir/tær/tey hava bráðnað og vóru brendir/brennað á jørðini sum wax frá áðrenn eld, og hetta er nóg mikið fyri okkum, at Harrin berjast fyri okkum ímóti teimum. Sambært tí at tú/gert/gera tær/tykkum/tygum, tí at teir/tær/tey eru tín/tykkara/tygara blóð, tí at teir/tær/tey eru tín/tykkara/tygara blóð." Og Simeon segði við hana: "Hvarfore tosaeth okkara mistress góð orð á vegna hennara fíggindar? Nay men heldur fara vit at minka um teir/tær/tey niður úr okkara svørði, tí at teir/tær/tey funnu upp á okkara beiggja og pápa okkara, sum eru ímóti tær/tykkum/tygum, okkara mistress, í dag." Síðani Asenath
strekti seg út úr høgru hond og nart við skeggið hjá honum og mussaði hann moy og segði: "In no vísur, beiggi, render ónd fyri ónd til tín/tykkara/tygara granna, tí Harrin fer at hevna hetta hóastte. Teir/tær/tey vita, at tú/veitst/vita, eru tín/tykkara/tygara/tygara/tygara/ tygara andlit, og teir/tær/tey flýddi úr einum/einari/eitt av andlitinum. Sambært at veita teimum fyrigeving." Síðani Levi kom upp til hennara og mussaði hana høgra hond, tí hann visti, at hon var fain fyri at bjarga monnunum frá sínum øði, sum tey ikki skuldu slay tey. Og teir/tær/tey vóru bangin fyri, at teir/tær/tey skuldu skera teir/tær/tey, tí at teir/tær/tey skuldu skera teir/tær/tey, tí hann var bangin fyri, at teir/tær/tey skuldu skera teirra øði. Sonur mín doyr. Farvæl doyr eisini og Joseph eydnast honum. 29. Andharaoh's son reistist úr jørðini og setti seg upp og spat blóð úr munninum; fyri blóðið rann niður úr templið í munnin. Og Benjamin rann upp til hansara og tók svørðið og teknaði hann úr (for Benjamin var ikki í einum svørði á hansara (for Benjamin var ikki í einum svørði á hansara t. Síðani Levi rann upp til hansara og tók í hondina á honum og segði: "In no vísur, beiggja, gera hetta, tí vit eru menn, sum tilbiður Gud, og tað er ikki at hitta ein mann, sum tilbiður Gud fyri at render ónd fyri ónd, ella at traðka á ein, sum hevur gjørt, ella fullkomiliga fyri at gera fíggindan, hóast hann ikki er til deyða. Og nú setti svørðið aftur í hansara stað, og kom og hjálpa mær, og lat okkum hannal hann av hesum sárinum; og um hann býr, verður hann vinur okkara og pápi hansara." Síðani Levi lyfti son sín frá jørðini og vaskaði blóðið burtur úr andlitinum og bant eitt bind yvir hansara sár og setti hann á ross og førdi hann til pápa sín. Og fara frá hansara hásæti og gjørdi obeisance til Levi á jørðini og signi hann. Síðani, tá triðja dagurin var farin, doyði sonur hansara av steininum, har hann var særdur av Benjamin. Og fara avstað til fyrstaborna son sín, tá ið hann var sjúkur, tá ið hann var sjúkur og doyði í 109 ár, og hann fór frá sínum diadem til alt-beauteous Joseph. Og Joseph var einsamallur í Egyptalandi 48 ár; og eftir hesum tingini gav Joseph aftur til at fara aftur til yngri barnið, sum var í bróstinum, tá ið tann gamli maðurin doyði. Og Joseph var tað, sum pápi hansara var yngri barn í Egyptalandi, til hann doyði, og praising Gud.