FAROESE - JUDE

Phoeni CHAPTER 1 1 Judas, bondservant av Jesus Christ og beiggja James, til tey, sum hava verið saint og varðveita í Jesus av Guði. Kristus, og ringdi: 2 Grace til tín og frið og kærleika eru multipli.

3 Beloved, tá eg gjørdi hvørt stríð at skriva til tín/tykkara/tygara felags salvation, eg mátti skriva til tín/tykkara/tygara.

Skriva/skrivið og hug til at contend í álvara fyri at trúgva eina ferð, sum kom til halgimenni.

4 For har eru vís í, at fólk, sum hava verið í óvitandi, sum hava verið fyrr enn í hesum avgerðini, órein menn, sum hava verið í hesum avgerðini, sum hava verið í hesum avgerðini, sum hava verið í hesum avgerðini. Gud hjá okkara Gud gjørdist til lasciviousness, noktaði tann einasti Harrin og okkara Lord Jesus Kristus.

5 eg fari at taka teg/tykkum/tygum til remembrance, hóast tú/einaferð visti/vistu, at Harrin, sum Harrin bjargaði fólki úr landinum í Egyptalandi, Síðani oyðilegði ótrúgvin.

6 Og einglar, sum ikki stóð fyrstu ferð, men fór frá sínum egnu týtum, hann búði í ævigt ketum undir myrkrinum. varðveita/varðveitaið teg/tykkum til avgerðina í stóra dag.

7 júst sum Sodom og Gomorrah og býir kring tey á sama hátt, sum geva seg yvir til at fara eftir løgin og fara eftir løgin. Útrið gekk á, at tað var eitt dømi, sum eitt dømi um ævigt eld.

8 Likewise, hesar skitnu dreymar defile, vanvirða, vanvirða og tosa ónd av týtum.

9 men Michael archangel, tá ið hann skeldast við devil, sum hann hevði skeldast um kroppin av Móses, hevði ikki ein blasphemous.

Tordi ikki at hava ákæra ímóti honum, men segði, Harrin rebuke teg.

10 men tey tosa ónd av tí, tey ikki vita; men tað, sum tey vita av lyndi, sum brute beasts, harby mutur. teir/tær/tey sjálvi/sjálvar/sjálv.

11 Woe til teirra! tí at teir/tær/tey fóru á veg til Kain, og grást rann eftir villuna av Balaam fyri løn, og tað var í veg til at fáa fatur á Balaam fyri løn, og grást.

Perished í mótburðinum av Core.

12 Hetta eru blettir á tínum veitslu, tá ið tey veitslu við tær, geva sær sjálvum uttan ótta: skýggini eru uttan ótta: skýggini eru uttan. vatn, bar seg um vind; trø, hvørs fruktir viðer, uttan frukt, tvær ferðir deyð, skræddi út á týtu; 13 Raging aldur á sjónum, skummurin út teirra egnu skomm; at ganga stjørnur, sum myrkri í myrkri í allar ævir. veritt.

14 And Enoch seytjan av barka eisini spádómur um tey, siga, Behold, Harrin kemur við tíggju túsund túsund av sínum halgimenni, 15 til at fremja avgerð um alt og at døma øll, sum eru ónd millum tey av øllum sínum óndum, sum tey hava gjørt. framdi ónd, og av øllum teirra hart røður, sum óreina syndara tosaðu ímóti honum.

16 Hesar eru murmurar, gremja seg, sum ganga eftir sínum egnu lustum; og munnin tosa stór spennandi orð, við. hávirðing fyri fólki at læra.

17 men, væl dámd, minnist orðini, áðrenn vit tosaðu, áðrenn vit tosaðu, áðrenn Harrin hjá Harrinum; 18 Hvussu tey søgdu tær/tykkum,at í seinastu ferð skuldi verið scoffers, sum, eftir sínum egnu óndum, skuldi/skuldu tú//tygum sagt tær/tykkum/tygum, at í seinastu ferð skuldi/skuldu tú//tygum verið í seinastu ferð, sum skuldi/skuldu verið í seinastu ferð.

Gakk/Gangið.

19 teir/tær/tey eru teir/tær/tey, sum eru teir/tær/tey, sum eru teir/tær/tey, uttan Spirit.

20 men tú, væl dámdur, byggja teg sjálvan/sjálva upp á tað mesta holy álit, biðja í Holy Spirit, 21 Halt/Haldið teg/tykkum sjálvan/sjálva í.

Kærleiki til Gud, sum tú væntar náði hjá Harrinum, sum tú/væntar/vænta, at Harrin hjá okkum er ævigt.

22 And við nøkrum samhuga, sum ger mun: 23 Og bjarga øðrum við ótta fyri at snatch tey úr eldinum; Hatur/haturið enntá klæðini blettaði av týtum. 24 And til hansara, sum er kanskay er at halda teg/tykkum frá at detta, og til tess at geva tær/tykkum/tygum skyldina, áðrenn andlitið á honum er við stórari gleði, 25 To tann einasta vísur Gud, okkara Savior, so kom til og majesty, dominion og vald, nú og altíð. Amen