Zephaniah
CHAPTER 1
1 orðið av LORD, sum kom óto Zephaniah son son of Cushi, son son of Gedaliah, son son of Amariah, son son of Hizkiah, í dagarnar av Josiah son of Amon, kongur í Judah.
2 eg fari fullkomiliga at brúka alt frá landinum, saith LORD.
3 eg fari at brúka mann og verast; Eg fari at brúka føturnar í himni, og fiskurin á sjónum, og stumblingblocks við óndum; og eg fari at skera mann úr landinum, saith LORD.
4 eg fari eisini at strekkja hond mína á Judah, og á øllum íbúgvunum í Jerusalem; og eg fari at skera remnant av Baal frá hesum staði, og navnið á Chemarims við priestunum;
5 Og teir/tær/tey, sum tilbiður hostin á himmalinum á húsunum; og teir/tær/tey, sum tilbiður og hatta svørji av LORD, og tað svørji av Malcham;
6 Og teir/tær/tey, sum eru aftur úr LORD; og tey, sum ikki hava leitað eftir LORD, ella setti hann.
7 Hold tín friður við Harrin GOD: til dagin í LORD er í hondini: til LORD hath fyrireikað a ofra, hann hevur fingið sínar gestir.
8 Og tað skal koma framvið í dag, at LORD'S ofra, at eg fari at revsa prinsessur, og kongurin hjá konginum, og øll so sum eru ílatin við løgin apparel.
9 í sama dag fari eg eisini at revsa allar tey, sum leyp á, sum fylla húsini hjá teimum, sum fylla húsini hjá teimum við harðskapi og deceit.
10 Og tað skal koma framvið í dag, saith LORD, at har skal vera larmið av einum gráti frá fiskinum, og ein hvussuling frá aðru løtu, og ein stórur brak frá heygnum.
11 Hvussul, ye íbúgvar í Maktesh, for all handils fólk eru skorin; Alt, sum teir/tær/tey hava silvur, eru skorin av.
12 Og tað skal koma framvið tá, at eg fari at leita eftir Jerusalem við ljósum, og revsa menn, sum eru settar á teirra lees: at siga í sínum hjarta, HARRIN fer ikki at gera tað gott, hvørki fer hann at gera tað.
13 tí, at teirra góðu skal gerast ein booty, og teirra hús, sum tey skulu eisini byggja hús, men ikki búgva í teimum; og teir/tær/tey skulu seta vineyard, men ikki drekka vínið har.
14 Tann stóri dagurin í LORD er nær við, er tað nær við, og hevur nógv, sjálvt røddin á degnum. 15 hasin dagurin er ein dagur av wrath, ein dag av trupulleikum og distress, ein dag av spilla og desolation, ein dag av myrkri og gloominess, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum
og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri, ein dag av skýggjum og tjúkkum myrkri
16 ein dag av trompet og vekjaranum ímóti girðingini, og ímóti høgum tornið.
17 Og eg fari at taka distress á menn, at tey skulu ganga sum blindir menn, tí tey hava syndað ímóti LORD: og blóð teirra skal vera poured út sum støv, og teirra sæn.
18 hvørki teirra silvur ella gull teirra skulu vera førur fyri at bera tey í dag. men alt landið skal vera sýtt av eldinum hjá sær: tí hann skal gera sjálvt eina ferð, sum er av við øll tey, sum eru í landinum.
CHAPTER 2
1 Gather teg saman, ja, savna saman, O tjóð ikki ynskti;
2 áðrenn decree kom fram, áðrenn dagurin fer fram, áðrenn tað er, áðrenn tað er, áðrenn tú/kemur/koma á, áðrenn dagurin hjá LORD'S øði koma á teg/tykkum.
3 Seek ye LORD, all ye meek of jørðina, sum hava gjørt hansara avgerð; leita eftir rættum, leita eftir mær: tað kann vera, at tú/skalt/skulu krógva teg/tykkum í dag.
4 For Gaza skal vera forsaken, og Ashkelon a desolation: tey skulu koyra út Ashdod á middegi, og Ekron skal vera rooted upp.
5 Woe unto íbúgvarnir á sjónum, tjóðin í Cherethites! Orðið hjá LORD er ímóti tær; Á Kanaan, landið í tí, eg fari enntá at oyðileggja teg, at har skal eingin íbúgvar vera.
6 Og sjógvin skal vera við at vera saman og smáttur fyri hon, og leggja saman til fylgt.
7 Og strondina skal vera fyri remnant í húsinum hjá Judah; Teir/tær/tey skulu geva harupon: í húsunum hjá Ashkelon, skulu teir/tær/tey liggja niður um kvøldið: til LORD teirra Gud skal vitja teir/tær/tey, og sløkkja teirra/tær/tey.
8 eg havi hoyrt reproach av Moab, og revilings av børnunum hjá Ammon, harby tey hava reproached mítt fólk, og tað, sum tey hava gjørt, og tað, sum tey hava gjørt, og tað, sum tey hava gjørt, og tað, sum tey hava gjørt, og tað, sum tey hava gjørt, og tað, sum tey hava gjørt, og tað, sum
9 tí, sum eg búgvi, saith LORD of hosts, Gud í Ísrael, Vónandi Moab skal vera sum Sodom, og børnini hjá Ammon sum Gomorrah, sjálvt tann, sum eg havi gjørt, og saltpits, og ein perpetual
desolation: residue of my fólk skulu oyðileggja tey, og remnant of my fólk skulu gera tey.
10 Hetta skal tey hava fyri teirra stoltleika, tí tey hava sett seg upp ímóti fólki.
11 THE LORD fer at vera ræðuligt fyri tey: tí hann fer at gera allar gudar á jørðini; og menn skulu tilbiður hann, hvønn/hvørja/hvørt frá hansara stað, sjálvt øll eru í hita.
12 Ye eti eisini, tú skalt vera slain av mínum svørði.
13 Og hann fer at strekkja hond sína ímóti norðini, og oyðileggja Assyria; og fer at gera Nineveh a desolation, og turt sum ein týtur.
14 Og fylgt skal liggja niður í hennara, øll tey, sum eru í teimum, sum eru í teimum, og tað, sum eru í upper lintels av tí; Røddin á teimum skal syngja í vindeyguni; desolation skal vera í veis: tí hann skal ikki gera tað, sum hann skal gera.
15 Hetta er tað, sum er ein býur, sum er í hennara hjarta, eg eri, og har er eingin við síðuna av mær: hvussu er hon vorðin ein desolation, eitt stað fyri at lúgva í! Øll, sum gongur við henni, skal hansara, og wag hansara hond.
CHAPTER 3
1 Woe til hennara, at tað er skitið og dálkað, til at halda býin!
2 hon fylgdi ikki røddini; Hon fekk ikki rætt; hon hevði ikki álit á LORD; Hon teknaði ikki nær við Gud.
3 hennara prinsur við hennara brølandi leyvur; Hennara døma eru kvøld úlvar; teir/tær/tey gnaw ikki beinini fyrr enn í morgin.
4 hennara profetur eru ljós og treacherous fólk: hennara priest hava dálkað, tey hava gjørt harðskap til lógina.
5 The just LORD er í miðjuni harof; hann fer ikki at gera íquity: hvønn morgun, hann hevur við sær at gera, at hann ikki fer at gera tað, hann dumpar ikki; men órættvíst veit, at tað ikki er skomm.
6 eg havi skorið tjóðir: teirra tornið eru desolate; Eg gjørdi teirra gøtunum spilla, at eingin gongur við: teirra býir eru oyðilagt, so at har er eingin maður, sum eingin íbúgvar er.
7 eg segði, Vónandi vilt tú óttast meg, tú vilt fáa instruction; so at teirra býr ikki skuldi verið skorin av, hvussu eg revsaði tey: men tey reistist tíðliga, og spilti alt, sum tey gjørdu.
8 tí, sum eg kann seta á meg, saith LORD, inntil dagin, sum eg fari upp til ta tíðina: til mín styrki er at savna tjóðir, sum eg kann seta saman við teimum, sum eg kann seta upp á tey, sjálvt um alt tað, sum eg skal gera.
9 For tá fari eg at venda fólki eitt reint mál, at tey kunnu øll kalla á navnið á LORD, fyri at tæna honum við einum consenti.
10 From handan áir í Ethiopia mín suppliants, sjálvt dóttirin hjá mær, skal hava mín tilboð.
11 í dag skalt tú ikki skammast um alt, sum tú/gert/gera, har tú/hevur/hava fingið fatur á mær: tí at eg fari at taka tær/tykkum/tygum burtur úr tínum/tykkara/tygara stoltleika, og tú/skalt/skulu ikki vera meira.
12 eg fari eisini avstað í tær/tykkum/tygum, og fátæk fólk, og tey skulu líta á navnið á LORD.
13 The remnant of Ísrael skal ikki gera íquity, ella tosa lygn; Hvørki skal ein snilda tungu verða funnin í munninum: tí tey skulu geva og lúgva, og eingin skal gera tey bangin.
14 Sing, O dóttir of Zion; rópa, O Ísrael; Ver/verið glaður/glað og gleðist við øllum hjartanum, O dóttur í Jerusalem.
15 THE LORD hath taken burtur frá tínum/tykkara avgerðum, hann hevur gjørt tað, sum er, sjálvt tann HARRIN, er í tí, at tú/ikki skalt/skulu síggja ónd.
16 í dag skal tað vera sagt við Jerusalem, Óttast tú ikki: og til Zion, lat ikki hendur vera slack.
17 THE LORD Gud tín í miðjuni er kanska; hann fer at bjarga, fer hann at gleði seg um teg av gleði; hann fer at hvíla seg í kærleika sínum, fer hann at gleði teg við at syngja.
18 eg fari at savna teir/tær/tey, sum eru sorg fyri at fáa fatur á tær/tykkum, sum eru av tær/tykkum/tygum, sum eru ein byrða av tí, sum var ein byrða.
19 Behold, tá ið eg fari at gera alt, sum einfflict teg: og eg bjarga henni, at steðgaeth, og savna hana, sum var koyrt út; og eg fari at fáa teir/tær/tey rós og kendur í hvørjum landi, har teir/tær/tey eru sett til skomm.
20 á tíðini fari eg at taka teg aftur, sjálvt tá ið eg savna teg: til eg fari at gera tær eitt navn og ein rós millum øll fólk á jørðini, tá ið eg venda tær aftur, áðrenn tú/fert/fara at taka tær/tykkum/tygum aftur, saith LORD.