Zefanja
KAPITEL 1
1 Słowo KNĚZA, kótaraž jo se k Zefanjam zejšła, synoju Kuschisoju, synoju Gedaljasoju, synoju Amariasoju, synoju Hiskiasoju, w dnjach Josiasa, syna Amona, krala Judy.
2 Ja cu wšykno jěsć z kraja, źejo Kněz.
3 Ja budu cłowjek a zwěrje jěsć. Budu ptaški njebja a ryby mórja a kopolaki z złymi jěsć. A ja cu luźam z kraja, źejo Kněz.
4 a ja cu swóju ruku wupśestrěś pśez Judu a pśez wšyknych wobydlarjow Jeruzalema. A budu pśerestral wót toś togo městna wótrězaś a mě Chemarima z duchownymi.
5 a te, kenž su wójnske jagły njebja na kšywach domow pśiběžali; A te, kenž su se napšašali a na KNĚZA pśisegali, a kenž se na mólowanje šwyrju;
6 A te, kenž se wót KNĚZA wótwobrośiju; A te, kenž njejsu se kněza pytali a se za nim pšašali.
7 mjelcanjow pśed Bogom, Knězoju, pśeto źeń KNĚZA jo bliski; pśeto KNĚZ jo wopor, wón jo swóje gósći gronił.
8 A buźo se staś na dnju wopora KNĚZA: Budu wjerchya źiśi krala a wšyknych, kenž su ze źiwnymi suknjami woblacone, pokuty.
9 na tom samskem dnju budu teke wšykne pokuty, kótarež skokaju na prog a domy swójich knězow z namócu a wobšudu połniju.
10 a buźo se na wónem dnju staś, powěda KNĚZ, až se kśik z rybjecego wrota wusłyšyjo a źiśe z drugego a wjelikego zogola wót górkow.
11 źiśe, jich wobydlarje Maktescha, pśeto wšykne pśekupce su wótrubjone; Wšykne, kenž slobro njasu, se wutupiś.
12 a buźo se we wónem casu staś: Budu Jeruzalem ze swěckami pśepytowaś a muskich wótštrofowaś, kótarež su se na jich droždźejachzasedlili, kótarežw jeje wutšobje gronje: KNĚZ njebuźo nic dobrego cyniś, hyšći buźo zły cyniś.
13 wó to budu swóje dobytki za góńtwu a swóje domy za zatšašenja, a wóni budu teke domy twariś, je pak wobydlaju; wóni pak njebudu bydliś; wóni pak njebudu wobydlaś A wóni maju winice sajźaś, ale nic wino piś.
14 Wjeliki źeń KNĚZA jo bliski, wón jo bliski a chwata namócny, teke głos dnja KNĚZA; Mócny buźo se tam górko kśikaś.
15 tośten źeń jo źeń gniwa, źeń śamnosći a zachoda, źeń zaśěgowanja a zaśěgnjenja, źeń śamnosći a zaśěgnjenja, źeń śamnosći a śamnosći, źeń mrokawow a gustych śamnosćow.
16 źeń pozawny a alarma pśeśiwo pśecwiblujucym městam a pśeśiwo wusokim tormam.
17 a ja cu wobgnaźenje pśez luźi pśinjasć, až wóni su pśeměnili ako slěpy, dokulaž su grěšyli pśeśiwo KNĚZOJU, a jich kšej buźo se rozsypnuś ako proch a jich měso ako gnoj.
18 daniž swójo slobro daniž jeje złoto njebudu na dnju gniwa KNĚZA wumóžyś móc. Ale ceły kraj buźo wót wognja swójeje žałosći póžrěł, pśeto wón buźo wšykne znicyś, kenž w kraju bydle.
KAPITEL 2
1 Gromaźćo se, jo, zgromaźćo se, o narod, kótaryž njejsćo witane;
2 Manźelstwoju se z radu naroźijo, nježli až se źeń ako pluzěrujo, nježli až gniw KNĚZA nad wami pśiźo, nježli až pśiźo źeń gniwa KNĚZA nad wami.
3 pytajśo KNĚZA, wšykne wy zmilne na zemi, kótarež sćo swójo sudnistwo statkowali; Narodna drastwa za spšawnosću, serbska drastwa za zmilnosć: Dobroś buźośo schowane na dnju gniwa Kněza.
4 Pśeto Gaza buźo spušćiś a Aschkelon zajśpjenja, a wóni budu Aschdod połdnjo wugnaś, a Ekron se wutupiś buźo.
5 Wjela wobydlarjam mórskego brjoga, ludoju Cheretow! SŁOWO KNĚZA jo pśeśiwo tebje; O Kanaan, kraj philisterow, cu śi znicyś, až njeby wěcej wobydlarjow było.
6 a mórski brjog buźo bydlenja a budki za pastyrjow a groźow za stadła.
7 a brjog buźo za pśeryw domu Judy. Wóni budu se wót togo zežywiś, a w domach Aschkelona budu se wjacor złožyś, pśeto Kněz, jeje Bog, jeje woglědaś a jeje popajźeństwo wótpokazaś.
8 ja som Paacha Moaba zamólił a sromośenje synow Ammona, dokulaž su mój lud sfalšowali a se na swójej granicy zagranjali.
9 wó to, tak ja bydlim, groni KNĚZ Zebaoth, kenž BogIsraela: Napšawdu, Moabbuźo ako sodoma źiśi ammonsa ako Gomorra, jo, kubłanje kopśiwow a solowych jamow a nimjerne zapusćenje.
10 to změju k swójej gjardosći, dokulaž su se chwalili pśeśiwo ludoju KNĚZA Zebaotha.
11 KNĚZ buźo tšašnje k nim, pśeto wón buźo wšyknebogizemjewusmjejkowaś. Aluźebudu jogo pósromośiś, kuždy z jogo městnow, jo wšykne kupy gólow.
12 teke wy Etiopiska, buźośo pśez mój mjac wusmjerśony.
13 a wón buźo swóju ruku na pódpołnoc rozšyriś a asyrije znicyś. A buźo niniwny k pusćinje gótowaś a suchu ako źiwinu.
14 a stadłow buźo se srjejź njeje zasedliś, wšykne zwěrjeta narodow, a rowno tak kormorany ako teke
rorowe młoźele budu w górnych źurjach bydliś. Jich głos buźo we woknach spiwaś; Zaśěženje buźo na progach, pśeto buźo štresowy statk lichuś.
15 To jo juskajuce město, kótarež jo bydliło bźezstarosćiwje, kótarež jo w swójej wutšobje powědało: Ja som, a njedajo nikogo pódla mě; kak jo se wóna stała z zapleśenju, na jadnom městnje, na kótaremž mógu se zwěrjeta złožyś! Kuždy, kenž mimo njeje sobu źo, ma z ruku wjechliś.
KAPITEL 3
1 Běda jej, kótaraž jo njerěšna a zanjerěšona, tłocecego města!
2 Wy njejo se głosoju pśisłuchał; Wóna njejo dostała žednu korekturu; Wóna njejo se dowěriła na kněza; Wóna njejo se swójomu Bogu bližyła.
3 Waše wjerchy w njej su błyšćece lawy; Jich sudniki su wjacorne wóleje; Wóni akle witśe na kósćach nejpjerwjej.
4 Waše profety su lažke a pśeradne wósoby: Waše mjeršniki su swěśece, su kazni namóc cynili.
5 Spšawny KNĚZ jo srjejź nutśi; Wón njebuźo žednu njespšawnosć cyniś: Kužde zajtšo pśinjaso swój wusud na swětło, wón njedocynijo; wón njewunjaso; wón njedocynijo Ale njespšawne njeznaju žednu sromotu.
6 ja som ludy wutupił, a jeje tormy su zapśěźone.
Som jich drogi zapusćiś dał, až njeby nichten mimo šeł, jich města se znicyju, tak až žednogo cłowjeka wěcej njedajo, až žednogo wobydlarja njedajo.
7 Ja som gronił: Zawěsće, ty se mě bóje, ty pówucenje pśiwzejoš; pśiwzejoš- Tak njedejało se jich bydlenje wótrěznuś, ako som je teke wótštrofował; ale wóni su se jěsno zwignuli a su wšykne swóje statki zwignuli.
8 togodla caka na mnjo, powěda KNĚZ, až do togo dnja, dokulaž k góńtwje stawam; pśeto mój wótsunjenje jo, ludy zběraś, aby se kralejstwa zgromaźili, aby se móje gniwy a mój gniwny gniw nad nim wuśěžył; pśeto ceła zemja buźo se z wognjom mójeje žałosći jěsć.
9 pśeto pótom cu ludoju cystu rěc daś, aby wšykne mě KNĚZA zazwónili, aby jomu z pśigłosowanim słužyli.
10 zwenka rěkow Etiopiskeje budu móje pšosbarje, jo źowka mójich rozdrosćonych, mójwopor pśinjasć.
11 natomdnju njesmějoš se sromaś za wšykne twóje statki, wkótarychžsysepśeśiwo měpśegrěšył;pśeto pón budu te ze swójeje srjejźi wześ, kenž se twójeje gjardosći rozwjaseliju, a ty njesmějoš wěcej wusokomócny byś wó mójich swětych górach.
12 a ja cu w twójej srjejźi pósromośone a chudy lud wóstajiś, a buźo se na mě KNĚZA dowěriś.
13 nadrest Israela njebuźo žednu njespšawnosć cyniś a łdgaś; A njebuźo teke žeden chórański jězyk w jeje gubje, pśeto budu jěze a se złožyś, a nichten se jich njebój.
14 Singe, źowka Zion! Wołaj: Israel! Buź wjasoły a wjasel se z cełeje wutšoby, o źowka Jeruzalema.
15 KNĚZ jo twóje jěze zebrał, wón jo swójogo winika wustarkował. Kral Israela, jo, KNĚZ, jo srjejź tebje.
16 na tom dnju buźo se k Jeruzalemoju groniś: Njebójse, akcomuž njeby: Lajswójejruce njespitej. 17 Kněz, twój Bog, jo mócny w twójej srjejźi. Wón buźo wumóžyś, wón buźo se wjasele nad tebje wjaseliś; Wón buźo w swójej lubosći wótpócywaś, buźo se ze spiwanim nad tobu wjaseliś.
18 ja cu gromaźiś, kenž su wokoło swětosneje zgromaźiny wobtužone, kótarež su wót tebje, kótarymž jo sromota toś teje zgromaźiny była brěmje.
19 glej, w tom casu cu wšykno zwignuś, což śi drěcujo, a ja cu wumóžyś, kenž źaržy, a wugnane zběraś; A ja budu jim chwalbu a sławu stwóriś w kuždem kraju, źož su sromotne.
20 w tom casu budu was zasej pśinjasć, jo, w casu, dokulaž was zběram; pśeto budu was k mjenju a chwalby cyniś mjazy wšyknymi ludami zemje, gaž wašo popajźeństwo pśedwašymiwócyma wrośijom, groni kněz.