Nahum
KAPITEL 1
1 D'Laascht vun Ninevé. D'Buch vun der Visioun vum Nahum dem Elkosit.
2 Gott ass jalous, an den HÄR rächent; den HÄR rächent a gëtt rosen; den HÄR wäert sech op seng Géigner rächen, an hie behält Roserei fir seng Feinde.
3 Den HÄR ass lues zu Roserei, a grouss a Kraaft, a wäert de Béisen guer net befreien: den HÄR huet säi Wee am Wirbelwind an am Stuerm, an d'Wolleken sinn de Stëbs vu senge Féiss.
4 Hien bestrooft d'Mier, a mécht et dréchen, an dréchen all Flëss: Basan verschwënnt, an Karmel, an d'Blumm vum Libanon verschwënnt.
5 D'Bierger réieren bei him, an d'Hiwwele schmëlzen, an d'Äerd gëtt a senger Präsenz verbrannt, jo, d'Welt, an all déi do wunnen.
6 Wien kann virun senger Roserei stoen? a wien kann an der Fierce vu senger Roserei bleiwen? seng Roserei gëtt wéi Feier ausgegoss, an d'Fielsen gi vun him erofgeheien.
7 Den HÄR ass gutt, e staarkt Fest am Dag vun der Schwieregkeet; an hien kennt déi, déi op him vertrauen.
8 Awer mat enger iwwerflësseger Iwwerschwemmung wäert hien en Enn vun der Plaz dovun maachen, an d'Däischtert wäert seng Feinde verfollegen.
9 Wat stellt dir iech géint den HÄR vir? hie wäert e komplett Enn maachen: Leider wäert net déi zweete Kéier opstoen.
10 Well wa se als Dornen zesummegeklappt sinn, a wa se als Gedrénks gedronk sinn, wäerte se als Stëpp voll dréchen verschlësselt ginn.
11 Et ass een aus dir erauskomm, dee Béis géint den HÄR virstellt, e béise Beroder.
12 Sou seet den HÄR; Och wa se roueg sinn, an och vill, awer sou solle se ofgeschnidden ginn, wann hien duerchgoe wäert. Och wann ech dech betraff hunn, wäert ech dech net méi belaaschten.
13 Fir elo wäert ech säi Joch vun dir briechen, a wäert deng Bänn zerbriechen.
14 An den HÄR huet e Gebot iwwer dech ginn, datt net méi vun Ärem Numm gesäiert gëtt: aus dem Haus vun denge Gëtter wäert ech dat geschnidde Bild an dat geschmoltenem Bild ofschneiden: Ech wäert Äert Graf maachen; well du bass éierlech.
15Kuckt op de Bierger d'Féiss vun deem, dee gutt Noriicht bréngt, dee Fridden publizéiert! O Juda, haalt Är feierlech Fester, maacht Är Gelübde: well déi Béis wäerten net méi duerch dech goen; hien ass ganz ofgeschnidden.
KAPITEL 2
1 Deen, deen a Stécker zerstéiert ass, ass virun Ärem Gesiicht eropgaang: Halt d'Munitioun, kuckt op de Wee, maacht Är Lenden staark, befestegt Är Kraaft staark.
2 Fir den HÄR huet d'Exzellenz vum Jakob ewechgehäit, wéi d'Exzellenz vun Israel: well d'Leerer hunn se eidel gemaach, an hir Wéngerzweige zerstéiert.
3 D'Schëld vu senge Mächtege gëtt rout gemaach, déi couragéiert Männer sinn am Scharlachrout: d'Wonen solle mat flamenden Fackelen am Dag vu senger Virbereedung sinn, an d'Spuerbeem wäerte schrecklech gerëselt ginn.
4 D'Wonen wäerten op de Stroosse rëselen, si wäerte sech op de grousse Weeër riichten: si wäerte wéi Fackele schéngen, si lafen wéi de Blëtz.
5 Hie wäert seng Wäerter erzielen: si wäerten op hirem Wee stoussen; si wäerte séier op d'Mauer dovunner maachen, an d'Verteidegung soll virbereet ginn.
6 D'Tore vun de Flëss sollen opgemaach ginn, an de Palais soll opgeléist ginn.
7 An den Huzzab wäert gefaange gefouert ginn, si soll opgewuess ginn, an hir Déngschtmeedchen wäerten hatt féieren wéi mat der Stëmm vun Dauwen, déi op hir Broscht hänken.
8 Awer Nineve ass vun aler wéi e Pool vu Waasser: awer si wäerte fortflüchten. Stand, stoen, solle si kräischen; awer kee wäert zréckkucken.
9 Huelt Iech de Raub vu Sëlwer, huelt de Raub vu Gold: well et gëtt keen Enn vum Buttek an Herrlechkeet aus all de agreabele Miwwelen.
10 Si ass eidel, an ongëlteg, an entschlof: an d'Häerz schmëlzt, an d'Knéien schloen zesummen, a vill Péng ass an all Lenden, an d'Gesiichter vun hinnen all sammelen Schwaarz.
11 Wou ass d'Wunneng vun de Léiwen, an d'Fudderplaz vun de jonke Léiwen, wou de Léiw, och den ale Léiw, an de Léiw säi Wëllef gaangen ass, a kee huet se Angscht gemaach?
12 De Léiw huet genuch Stécker räissen fir seng Welpen, an huet fir seng Léiwen erstreckt, a seng Lächer mat Rai gefüllt, a seng Hënn mat Ravin. 13Kuckt, ech si géint dech, seet den HÄR vun den Hären, an ech wäert hire Wagon am Rauch verbrennen, an d'Schwäert wäert Är jonk Léiwen verschlësselen: an ech wäert Är Räif vun der Äerd ofschneiden, an d'Stëmm vun Äre Messenger. wäert net méi héieren ginn.
KAPITEL 3
1 Wee der bluddeger Stad! et ass alles voller Ligen a Raub; d'Bau geet net fort;
2 De Kaméidi vun enger Peitsche, an de Kaméidi vum Geräisch vun de Rieder, a vun de pranzende Päerd, a vun de Sprangwagen.
3 De Reider hieft souwuel dat helle Schwert an dat glänzend Spuer op: an et gëtt eng Villzuel vun Ermorden, an eng grouss Zuel vu Karkassen; an et gëtt keen Enn vun hire Läichen; si stierzen op hir Läichen:
4 Wéinst der Villfalt vun de Horedoms vun der beléifter Hoer, der Meeschtesch vun der Hexerei, déi Natiounen duerch hir Horedoms verkeeft, a Famillen duerch hir Hexereien.
5Kuckt, ech si géint dech, seet den HÄR vun den Hären; an ech wäert deng Röcke op däi Gesiicht entdecken, an ech wäert den Natiounen Är Plakegkeet weisen, an d'Kinnekräicher Är Schimmt.
6 An ech wäert e grujelegen Dreck op dech werfen, an dech grujeleg maachen, a wäert dech als Abléck setzen.
7 An et wäert geschéien, datt all déi, déi op dech kucken, vun dir flüchten, a soen: Nineveh ass entlooss: wien wäert si beschwéieren? vu wou soll ech Tréischter fir dech sichen?
8 Sidd Dir besser wéi Bevëlkerung Nee, deen tëscht de Flëss war, déi d'Waasser ronderëm haten, deem säi Wand war d'Mier, an hir Mauer war vum Mier?
9 Äthiopien an Ägypten waren hir Stäerkt, an et war onendlech; Put a Lubim waren Är Helfer.
10 Awer si gouf fortgefuer, si ass a Gefaangenschaft gaang: och hir jonk Kanner goufen uewen op all de Stroossen a Stécker zerstéiert: a si hunn d'Lot iwwer hir éierbar Männer geworf, an all hir grouss Männer goufen a Ketten gebonnen.
11 Du solls och gedronk sinn: du solls verstoppt sinn, du solls och Kraaft sichen wéinst dem Feind.
12 All déng Festungen solle wéi Figebam mat den éischtreife Feigen sinn: wa se gerëselt ginn, da falen se souguer an de Mond vum Iessen. 13Kuckt, Äert Vollek an der Mëtt vun dir si Fraen: d'Tore vun Ärem Land solle wäit opgemaach ginn fir Är Feinde: d'Feier wäert Är Baren verschlësselen.
14 Zeech dech Waasser fir d'Belagerung, befestegt Är Stäerkten: gitt an de Lehm, a trëppelt de Mierer, maacht de Mauerofen staark
15 Do soll d'Feier dech opléisen; d'Schwäert wäert dech ofschneiden, et wäert dech opfrëschen wéi d'Kankerwuerm: maacht Iech vill wéi de Cankerworm, maacht Iech vill wéi d'Locusten.
16 Du hues deng Händler iwwer d'Stäre vum Himmel multiplizéiert: de Cankerworm verschwënnt a flitt fort.
17 Deng gekréint sinn wéi d'Locusten, an deng Kapitänen wéi déi grouss Sprëtzen, déi am kalen Dag an den Hecken campéieren, awer wann d'Sonn opkënnt, flüchten se fort, an hir Plaz ass net bekannt, wou se sinn. 18Deng Hirten schlofen, o Kinnek vun Assyrien: Deng Adel wäerten am Stëbs wunnen: Äert Vollek ass op d'Bierger verspreet, a kee Mënsch sammelt se.
19 Et gëtt keng Heelung vun Ärem Plooschter; Deng Wonn ass schlëmm: all déi, déi d'Brout vun dir héieren, wäerten d'Hänn iwwer dech klappen: fir wiem ass Är Béisheet net ëmmer gaang?