Оплакувања
ПОГЛАВЈЕ1
1Какоседиосаменградот,којбешеполнсонарод! какостаналавдовица!тааштобешеголемамеѓу народитеипринцезамеѓупровинциите,какостана притока!
2Болноплаченоќе,исолзиѝсенаобразите:меѓусите нејзиниљубовницинемакојдајаутеши:ситенејзини пријателисепостапуваапредавничкисонеа,истанаа непријатели
3Јудаотидевозаробеништвопорадиневолјаипоради големоропство:живеемеѓунезнабошците,ненаоѓа одмор:ситенејзинигонителијастигнаамеѓутеснецот 4ПатиштатанаСионтагуваат,заштоникојнедоаѓана свеченитепразници:ситенеговипортисепусти: нејзинитесвештеницивоздивнуваат,нејзинитедевици сеизмачувани,атааевогорчина
5Нејзинитепротивницисеглавни,нејзините непријателинапредуваат;заштоГосподјаизмачи порадимногутенејзинипрестапи:нејзинитедецасе заробенипреднепријателот.
6АодСионоватаќеркасеоддалечисетанејзина убавина:нејзинитекнезовистанаакакојарништоне наоѓаатпасиште,ибезсилагинемапредгонител.
7Ерусалимсесетиводеновитенасвојатаневолјаина својатабедазаситенејзинипријатниработиштоги имашевостаритеденови,коганејзиниотнародпадна ворацетенанепријателот,иникојнеѝпомогна: противницитејавидоаинаправијасепотсмеваатна нејзинитесаботи.
8Ерусалимтешкозгреши;затоатааеотстранета:сите штојапочитуваајапрезираат,заштојавидоанејзината голотија;да,таавоздивнуваисевраќананазад.
9Нејзинатанечистотијаевонејзинитездолништа;таа несесеќавананејзиниотпоследенкрај;затоатаа прекраснослезе:немашеутешител.Господи,етеја мојатаневолја,заштонепријателотсевозвиши 10Противникотјаподадеракатанаситенејзини пријатниработи,заштовидедекавонејзиното светилиштевлегуваатнезнабошците,накоитиим заповедаданевлегуваатвотвоетособрание.
11Сиотнејзиннародвоздивнува,баралеб;гидадоа своитепријатниработизамесозадајаолеснатдушата: види,Господи,иразмисли;заштостанавгрд.
12Зарневиеништо,ситештопоминувате?ете,и видетедалииманекојатагакакомојататагаштомие направена,сокојамеизмачуваГосподводенотна Својотжестокгнев
13Одозгораиспратиоганвомоитекоски,иги надвладеа;
14Јаремотнамоитепрестапиеврзансоракатанегова: тиесевенчаниисеискачуваатнамојотврат;тојја направимојатасиладападне,Господмепредадево нивнитераце,одкоинеможамдастанам 15Господгизгазиситемоијунацисредемене,свика собраниепротивменезадагискршимоитемомчиња; 16Затоаплачам;моетооко,моетоокотечеодвода, заштоутешителотштотребадамијаолеснидушатае
19Гиповикавмоитељубовници,нотиемеизмамија: моитесвештенициимоитестарешинигодадоадухот воградот,додекатиегобараасвоетомесозадаимја олеснатдушата
20Еве,Господи;заштосумвоневолја:утробатамие вознемирена;моетосрцеесвртеновомене;зашто жестокосепобунив:надвормечотлишува,домаекако смрт.
21Слушнаадекавоздивнувам:немакојдамеутеши: ситемоинепријателислушнаазамојатаневолја;тиесе радуваатштогонаправитоа:ќегодонесешденотшто сигоповикал,итиеќебидаткакомене
22Сетанивназлобанекадојдепредтебе;инаправисо нив,какоштоминаправизаситемоипрестапи,зашто воздишкитемисемногу,асрцетомоееизнемоштено ПОГЛАВЈЕ2
1КакоГосподјапокриСионоватаќеркасооблакво Својотгнев,ијафрлиоднеботоназемјатаубавината наИзраел,инесесетинанеговатаподножјеводенот насвојотгнев?
2ГосподгипроголтаситеживеалиштанаЈакова,ине сесмилува;гиспуштиназемја,гиизвалкацарствотои неговитекнезови.
3ВосвојотжестокгневгоотсечесиотрогнаИзраел,ја повлечедеснатаракапреднепријателотиизгоре противЈаковкакопламеноганштогопроголтува наоколу.
4Тојгосвиткашесвојотлаккаконепријател:застана содеснатаракакакопротивникиубисèштобеше пријатнозаоковоскинијатанаќеркатаСионова:го излеасвојотгневкакооган
5Господбешекаконепријател:гопроголтаИзраилот, гипроголтаситенеговидворци;
6Инасилногоодзеденеговиотскинија,какодаеод градина,гиуништинеговитеместанасобирот;ги налутицаротисвештеникот
7Господгоотфрлисвојотжртвеник,гоодвратисвоето светилиште,гипредадеворацетенанепријателот ѕидинитенанејзинитедворци;креваатвреваводомот Господов,каководенотнасвеченагозба 8Господиманамерадагоурнеѕидотнаќерката
9Нејзинитепортисепотопенивоземјата;гиуништии
12Тиеимвелатнасвоитемајки:„Кадеепченкатаи виното?когаотепаакакоранетипоулицитенаградот, когадушатаимбешеизлеанавоградитенанивните мајки.
13Штодаземамзадасведочамзатебе?штодати споредам,ќеркоЕрусалимска?соштодатеутешам, девицаСионоваќерко?заштотвојотпроцепеголем какоморе:којможедатеизлечи?
14Твоитепророцигледаазатебесуетниибезумни работи,инегооткријатвоетобеззакониезадаго одврататтвоетозаробеништво;новидовзатебелажни товариипричинизапротерување
15Ситештоминуваат,плескаатпотебе;шушкаати мавтаатсоглаватаконќеркатанаЕрусалим,велејќи: „Овалиеградотштолуѓетогонарекуваат совршенствонаубавината,радостнацелатаземја?
16Ситетвоинепријателијаотворијаустатапротив тебе:шушкаатичкртаатсозабите:велат:„Ја проголтавме.најдовме,говидовме.
17Господгонаправионаштогосмисли;тојго исполнисвојотзборштогозаповедавостаритеденови: гофрлиинесесожали,игорадуватвојотнепријател надтебе,имподигнарогнатвоитепротивници 18НивнотосрцевикашеконГоспода:оѕиднаќерката Сионова,солзинекатечаткакорекадењеиноќе.дане типрестанезеницатанаокото
19Стани,извикајноќе:вопочетокотнастражарите излејгосрцетосвоекаководапредлицетоГосподово: подигнигирацетеконнегозаживототнатвоитемали деца,коисеизмачуваатодгладнаврвотнасекоја улица.
20Ете,Господи,иразмисликомусигосторилтоа Далиженитеќегијадатнивнитеплодови,адецата долги?Далисвештеникотипророкотќебидатубиени восветилиштетоГосподово?
21Младитеистаритележатназемјапоулиците:моите девициимоитемомчињасепаднатиодмеч;тигиуби воденотнатвојотгнев;сиуби,анесесожали
22Тигиповикакаковосвеченденмоитеужаси наоколу,такаштоводенотнаГосподовиотгневникој несеспаси,нитуостана; ПОГЛАВЈЕ3
1Јассумчовекотштовиденеволјапрекупрачкатана својотгнев.
2Тојмедоведеимедоведевотемнина,нонево светлина.
3Навистина,тојесвртенпротивмене;целденјаврти ракатапротивмене
4Моетотелоикожагиостари;мигискршикоските
5Тојизградипротивменеимеопкружисожолчкаи мака
6Тојмепоставинатемниместа,какоониештоумреле одстаровреме
7Меоградизаданеможамдаизлезам; 8Икогаплачамивикам,тојјаисклучувамојата молитва
9Мигизатворипатиштатасоделканкамен,миги искривипатиштата.
10Тојбешезаменекакомечкаштолеживозаседаи
11Тојгиотфрлимоитепатиштаимераспарчи:ме
12Тојгосвиткасвојотлакимепоставикакоознакана стрелата.
13Тојгинатерастрелитенанеговиотпероралда влезатвомоитеузди
14Бевподбивзасиотмојнарод;инивнатапеснацел ден.
15Менаполнисогорчина,меописопелин
16Мигискршиизабитесочакал,мепокрисопепел
17Итијаоддалечимојатадушаодмирот:заборавив наблагосостојбата
18Иреков:Мојатасилаинадежтамисеизгубениод Господа
19Сеќавајќисенамојатаневолјаимојатабеда,на пелинотинажолчката.
20Мојатадушасèуштегипаметиисесмируваво мене
21Овагопаметам,затоасенадевам.
22ОдГосподоватамилостетоаштониенесме потрошени,заштоНеговотосочувствонеслабее
23Тиесеновисекоеутро:големаетвојатаверност.
24Господемојотдел,велимојатадуша;затоаќесе надевамнанего
25Господедобарсоониештогочекаат,содушата штогобара
26Доброечовекотидасенадеваитивкодагочека спасениетонаГоспода.
27Доброезачовекотдагоносијаремотвосвојата младост
28Тојседисамимолчи,заштогопонесетоаврзнего.
29Јаставаустатасвојавоправ;акоетака,можедаима надеж
30Тојмугодавасвојотобразнаонојштоготепа:тоје исполнетсосрам
31ЗаштоГосподнемадаотфрлизасекогаш
32Но,иакопредизвикуватага,сепакќебиде сочувствителенспоредмноштвотоСвоимилости
33Заштотојнегимачидоброволно,нитугитагува човечкитедеца.
34Дагиздробиподнеговитенозеситеземни затвореници,
35Дасеодвратиправотоначовекотпредлицетона Севишниот,
36Господнеодобрувадагопоткопачовекотво неговатакауза.
37Којетојштовелииќесеслучи,когаГосподне заповеда?
38ЗаремодустатанаСевишниотнеизлегувазлои добро?
39Зоштоживиотчовексежали,човекотзаказнатаза своитегревови?
40Дагибарамеидагииспитаменашитепатиштаида
41ДагоподигнемесвоетосрцесорацетеконБогана
42Ниенаправивмепрестаписепобунивме,тине
43Тисепокрисогневинèпрогонуваше:уби,несе
44Сепокрисооблак,заданеминуванашатамолитва
46Ситенашинепријателијаотворијаустатапротив нас.
47Стравизамканèзафати,пустошипропаст
48Моетоокотечеодводнирекизауништувањена ќеркатанамојотнарод.
49Моетоокотечеинепрестанувабезпрекин,
50СедодекаГосподнепогледненадолуиневидиод небото.
51Моетоокогопогодувамоетосрцепорадисите ќеркинамојотград
52Моитенепријателимебркааболно,какоптица,без причина
53Мигоотсекоаживототвозанданатаифрлијакамен врзмене
54Водитетечеанадмојатаглава;тогашреков,отсечен сум.
55Гоповикавтвоетоиме,Господи,однискатазандана
56Тигочумојотглас:некријгоувотосвоезамоето дишење,замојотплач.
57Тисеприближиводеноткогатеповикав,рече:„Не плашисе!
58Господи,тигибранешепричинитенамојатадуша; тимигооткупиживотот
59Господи,тијавидемојатанеправда;судијамојата работа.
60Тијавидесетанивнаодмаздаисетанивна имагинацијапротивмене
61Тигочунивниотсрам,Господи,иситенивнимисли противмене;
62Уснитенаониештосекренаапротивменеи нивнитенамерипротивменецелден.
63Видетегикакоседнуваатистануваат;Јассум нивнатамузика
64Дајимодмазда,Господи,споредделотонанивните раце
65Дајимтагавосрцето,твојаклетванекаиме
66Прогонувајтегииуништигивогневодподнебото Господово
ПОГЛАВЈЕ4
1Какосезатемнизлатото!какосеменуванајфиното злато!Камењатанасветилиштетосеизлеваатнаврвот насекојаулица
2СкапоценитесиновинаСион,споредливисочисто злато,колкусеценетикакоземјенистомни,делона грнчарскитераце!
3Иморскитечудовиштагивадатградите,гицицаат своитемлади:ќеркатанамојотнародстанасурова, каконоевитевопустината 4Јазикотнадететоштоцицаоджедсеприлепуваза покривотнаустата:малитедецабараатлеб,аникојне имгокрши
5Ониештосехранеленежносепустипоулиците: воспитуванитевоцрвенопрегрнуваатизмет 6Заштоказнатазабеззакониетонаќеркатанамојот народепоголемаодказнатазагревотнаСодом,кој бешесоборенкаковомиг,иниеднараканеостанана неа
7Нејзинитеназарецибеапочистиодснег,побелиод млеко,поруменителоодрубини,полирањетоимбеше
11Господгоисполнисвојотгнев;тојгоизлеасвојот
давлезатвопортитенаЕрусалим
13Загревовитенанејзинитепророциибеззаконијата нанејзинитесвештеници,коијапролеваакрвтана праведникотсреденеа, 14Тиеталкаакакослепипоулиците,сеизвалкаасо
облеки
15Тиеимвикаа:„Одетеси!тоаенечисто;заминувај,
18Гиловатнашитечекори,заданеможемедаодиме понашитеулици:нашиоткрајеблизу,нашитеденови сеисполнија;заштодојденашиоткрај
19Нашитегонителисепобрзиоднебеснитеорли:нѐ гонеапопланините,нѐчекаавопустината.
20
21Радувајсеирадувајсе,ќерконаЕдом,којаживееш воземјатаУз;ичашатаќепоминедотебе:ќебидеш пијаниќесеразголиш
22Казнатазатвоетобеззакониееизвршена,ќерко Сионова;немаповеќедатеодведевозаробеништво; тојќегиоткриетвоитегревови ПОГЛАВЈЕ5
1Запомни,Господи,штонисеслучи:размислиивиди гонашиотсрам.
2Нашетонаследствоепредаденонастранци,нашите куќинавонземјани.
3Ниесмесирациибезтатко,нашитемајкисекако вдовици
4Јапиевменашатаводазапари;нашетодрвонисе продава.
5Нашиотвратепрогонет:сетрудимеинемамеодмор
8Сонасвладеатслуги:немакојданèизбавиод
11ГиотепувааженитевоСион,аслугинкитево градовитенаЈуда.
12Кнезовитесеобесенизанивнитераце:лицатана старешинитенесепочитуваа.
13Гиодведоамладитедамелеат,адецатападнаапод дрвото
14Старешинитепрестанааодпортата,младитеод својатамузика.
15Радостананашетосрцепрестанува;нашетооросе претворавожалост
16Крунатанипаднаодглавата:тешконанас,што згрешивме!
17Затоанашетосрцееизнемоштено;заовиеработини сезатемнетиочите
18ПорадипланинатаСион,којаепуста,лисицитеодат понеа.
19Ти,Господи,останувашзасекогаш;твојотпрестол одколенонаколено
20Зоштонèзаборавашзасекогашинèоставаштолку долго?
21Свртинèконтебе,Господи,иниеќесесвртиме; обновигинашитеденовикакостари.
22Нотицелоснонèотфрли;тисимногулутпротив нас