gezichten van het gielsbos jaarverslag 2013
1
002_009_jaarverslag 2014.indd 1
28/02/14 08:39
21 februari 2013
Beleidsplan renovatieproject Raad van bestuur keurt beleidsplan renovatieproject goed. In de bestuursperiode 2013-2019 wordt 6,5 miljoen geïnvesteerd in renovatie van de facilitaire gebouwen. Blikvangers zijn de vernieuwing van de keuken en de renovatie van de zwembaden van Het GielsBos.
Juni 2013
Erkenning Rechtstreeks Toegankelijke Hulp Dankzij deze nieuwe erkenning kan Het GielsBos haar dienstverlening naar nietresidentiële bewoners verruimen.
19 maart 2013
Nieuwe bestuursploeg bekend De nieuwe bestuursploeg is bekend. Peter Bellens wordt voorzitter. De burgemeesters van Lille, Vosselaar en Beerse treden toe tot de raad van bestuur.
2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 2
18 juni 2013
Renovatie zwembaden Studiebureau Essa presenteert het ontwerp voor de renovatie van de zwembaden van Het GielsBos: het nieuwe zwembad krijgt een sfeervol belevingsbad en een warme wellnesszone. De werken starten in 2014.
1 september 2013
Mei en juni 2013
Met zijn allen de bus op De sector gehandicaptenzorg is volop in beweging. We organiseren een brede informatiecampagne met interactieve busritten rond het thema “Perspectief 2020”.
Integratie activiteitencentra Bewoners en medewerkers van ’t Margrietje en Het GielsBos werken samen in activiteitencentrum De Bijenkorf.
28/02/14 08:39
15 oktober 2013
Missie en visie scherp gesteld Een nieuwe missie, visie en waarden neergeschreven en vertaald in negen strategische doelen voor de komende zes jaar.
10 december 2013
Het GielsBos wint ZORGwerkgever 2013 Zorgwerkgever 2013 beloont organisaties die uitzonderlijk scoren op het vlak van werknemerstevredenheid. Aan de hand van een wetenschappelijk gevalideerde enquête peilde een onafhankelijk onderzoeksbureau naar de tevredenheid van onze medewerkers. Het GielsBos kreeg de prijs in de categorie centra voor gehandicaptenzorg. 19 november 2013
17 september 2013
Fusie Het GielsBos en ’t Margrietje Na een jaar van intensief voorbereiden, besliste het bestuur van beide vzw’s definitief om tot fusie over te gaan. Het GielsBos zal dan 550 medewerkers tellen en in totaal 311 bewoners in 36 woningen op de campus in Gierle en in woningen te Beerse, Lille en Tielen.
Beheersovereenkomst Provincie Antwerpen Het GielsBos en Provincie Antwerpen ondertekenen een samenwerkingsovereenkomst: PROVANT investeert in de vernieuwing van de infrastructuur. Het GielsBos ondersteunt actief het provinciaal beleidsdomein Welzijn & Gezondheid.
2014 17 december 2013
3 december 2013
Nieuwe organisatiestructuur Directie presenteert de blauwdruk van een nieuwe organisatiestructuur. Op deze wijze willen we ons optimaal organiseren met het oog op de uitdagingen in de toekomst.
Voorlopige oplevering woningen Net voor het jaareinde konden we overgaan tot de voorlopige oplevering van de nieuwe woningen. Er volgen nog enkele werken in eigen beheer en de buitenaanleg. Eind januari 2014 kunnen de eerste bewoners hun intrek nemen.
17 september 2013
Namen woonerven De nieuwe woonerven in het Masterplan Wonen krijgen een naam: Rozendries en Klaverveld worden de eerste woonerven.
002_009_jaarverslag 2014.indd 3
28/02/14 08:39
Beste lezer, Voor je ligt het jaarverslag 2013 van Het GielsBos. Een neerslag van een jaar werken. Zoals de baseline het aangeeft, is Het GielsBos een ‘buitengewone’ voorziening. Dag in dag uit doet ze er alles aan om haar vooruitstrevende rol in de provincie waar te maken. Niet alleen voor de cliënten die hier permanent verblijven, maar ook voor alle andere gebruikers, verenigingen en voorzieningen die gebruik maken van haar expertise, ondersteuning en infrastructuur.
4|
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 4
Een handicapspecifieke ondersteuning is het handelsmerk van Het GielsBos. Die ondersteuning verschilt sterk van persoon tot persoon. Om op iedere vraag te kunnen antwoorden, bouwt Het GielsBos een breed en gedifferentieerd aanbod uit, gaande van beperkte vormen van ondersteuning tot 24 uurs residentiële opvang. Deze verbreding van het dienstenpallet binnen Het GielsBos sluit naadloos aan bij de recente erkenning als voorziening voor ‘Rechtstreeks Toegankelijke Hulp’. Ook samenwerken met partners binnen en buiten de sector past in de strategie om het aanbod te verbreden en de
externe dienstverlening verder uit te bouwen. Zo ondersteunt Het GielsBos het provinciaal welzijns- en sportbeleid voor personen met een beperking. Ik was alvast aangenaam verrast om als nieuwe voorzitter in 2013 te mogen merken hoe groot de inzet van alle medewerkers en vrijwilligers binnen Het GielsBos is om aan personen met een beperking échte kwaliteit van leven aan te bieden. Heel veel dank aan al wie hieraan meewerkt!
Peter Bellens Voorzitter vzw Het GielsBos Gedeputeerde voor Welzijn en gezondheid
28/02/14 08:39
Dag lezer, 2013 was zonder meer een goedgevuld jaar. Een jaar waarin we samen met de nieuwe bestuursploeg heel wat hebben gerealiseerd. Denk maar aan de fusie met ’t Margrietje, onze nieuwbouwprojecten Rozendries en Klaverveld, de plannen voor de renovatie van onze zwembaden en een nieuw, modern systeem van voedseldistributie. Daarenboven hebben we een nieuwe missie en visie uitgeschreven, en tekenden we de contouren voor een nieuwe organisatiestructuur. Zo vliegt een jaar wel voorbij!
Als mooie afsluiter werd Het GielsBos in december uitgeroepen tot ‘Zorgwerkgever van het jaar 2013’ in de categorie centra voor gehandicaptenzorg. Deze prijs is een welverdiende erkenning en waardering voor al onze medewerkers die elke dag weer het beste van zichzelf geven, die er 365 dagen lang in slagen om onze cliënten te omringen met de beste zorgen. Dat verdient een “dankjewel”: zij hebben voor deze prijs gewerkt en ze mogen daar ook terecht fier op zijn.
Pol Vanden Weygaert Algemeen directeur
002_009_jaarverslag 2014.indd 5
Dat onze mensen elke dag het beste van zichzelf geven kan je ook lezen in de volgende bladzijden: kleine en grote ideeën en inspanningen, die voor onze cliënten een wereld van verschil maken. We stellen je 11 cliënten en 1 team voor. Laat je inspireren.
Guy Bruyninckx Directeur zorg
Bruno Stappaerts Financieel directeur
28/02/14 08:39
Kyle Kleine jongens worden groot Toen Kyle op Langoor 3 kwam wonen, was hij een schattig ventje van 9 jaar oud. Ondertussen is hij een uit de kluiten gewassen tiener van 15. En zoals bij iedere opgroeiende jongeman verschijnen rond die leeftijd de eerste donshaartjes op de bovenlip. Scheren dan maar? Bij een hooggevoelige jongen als Kyle niet zo vanzelfsprekend. Kyle’s begeleiders voelden de bui al een tijdje hangen. Het dons op de bovenlip werd donkerder, het was een kwestie van tijd alvorens het scheermesje aan de orde zou zijn. Het lijkt een alledaags voorval onder mannen: vroeg of laat moeten jongens leren scheren. Maar wat als je, zoals Kyle, bijzonder gevoelig bent aan geluiden? Is het rustig zoemende geluid van een scheerapparaat dan wel zo geruststellend? Of is het genoeg om je uit evenwicht te brengen en angstig te maken? Geen gemakkelijke piste‌ Scheermesje dan maar? Deze tiener is niet van het knuffelachtige soort: hij
6|
verdraagt nauwelijks aanrakingen. Dus ook het mesje en bijbehorende schuim bieden geen kant en klare oplossing. Maar moeilijk gaat ook, als je maar genoeg geduld en vastberadenheid aan de dag legt. Dus nog voor de snor goed en wel zichtbaar was, begon Gert, de enige mannelijke begeleider van Langoor 3, af en toe scheergerei mee naar de woning te brengen. Hij zorgde dan
mesje. Hopla, per ongeluk wat schuim op het gezicht? Dan gebruiken we het mesje om dat schuim er voorzichtig af te schrapen. Je zou bijna een vlieg willen zijn om het te mogen meemaken. Kleine stappen voor de mensheid, grote stappen voor Kyle! Vandaag is Kyle een echte puber in de badkamer: de spiegel is zijn vriend, en Het is ontroerend om te zien hoe onze jongens groot worden. Om hen goed te begeleiden in hun groei gooien we alles wat we hebben in de strijd: al onze aandacht, kennis en achtergrond passen we toe om hen te zien zoals ze zijn, en hen te bieden wat ze in deze levensfase nodig hebben. Het lijkt vanzelfsprekend, maar bij onze bewoners mag het iets meer zijn. - Gert
dat hij stevige stoppels op de kin had, om samen met Kyle scheerervaring te kunnen opbouwen. Stapsgewijs en spelenderwijs: een beetje scheerschuim in de hand, een toefje op de neus, een grapje hier, een schijnbeweging daar. Hee, heel dat scheergebeuren is best wel leuk! Volgende stap was het scheer-
het hele proces met het scheerschuim en verkenning van zijn eigen gezicht heeft vruchten afgeworpen. Zelfs een scheerapparaat mag zoemend over zijn wangen glijden, het deert hem niet. De geduldige en persoonlijke aanpak heeft dus zelfs meer resultaten opgeleverd dan verwacht!
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 6
28/02/14 08:40
liesbeth en glynis Gezellige drukte in de wasserij Sinds enkele maanden is de wasserij op donderdagmiddag nog gezelliger dan voordien. Glynis en Liesbeth versterken de wasploeg niet alleen met werkkracht, maar ook met een goed humeur. Als voorbereiding op de fusie van Het GielsBos met ’t Margrietje gingen de eerste samenwerkingen in september al van start. Het activiteitencentrum van ’t Margrietje verhuisde naar de Bijenkorf op het domein in Gierle, en we zochten volop naar nieuwe samenwerkingsvormen. Er waren ook enkele plaatsjes vrij om aan de slag te gaan in de wasserij van Het GielsBos. Toen Liesbet, de wooncoördinator van ’t Margrietje, dit hoorde, ging ze meteen aan tafel zitten met de jobcoach van ’t Margrietje. Al snel hadden ze samen enkele lachgrage dames op het oog. Glynis en Liesbeth wilden niets liever dan de handen uit de mouwen steken en waren nog op zoek naar een bijkomende werkpost in begeleid werken. De wasserij van Het GielsBos bleek voor hen een ideaal aanbod: echt werk, in de veilige omgeving van Het GielsBos.
Zoals de gewoonte is, werden de werkomstandigheden in de wasserij nog eens goed bekeken in functie van deze nieuwe werkkrachten. Vroeger werd de
Het werk in de wasserij is een schot in de roos voor Glynis en Liesbeth. Er komt veel kijken bij een fusie en het is soms wat zoeken, maar deze ervaring zat vanaf dag één meteen goed! – Liesbet
We polsten bij Glynis en Liesbeth zelf naar hun ervaringen. Glynis babbelt snel en met veel gebaren: ‘Ik ben wel een beetje een bezige bij, ik werk heel graag! Ik ben ook altijd graag in de weer met het huishouden en help waar ik kan. Dit werk is écht iets voor mij en ik kom met veel plezier naar de wasserij.’ Liesbeth praat vastberaden en met pretoogjes: ‘Toen ik hoorde dat ik hier mocht komen werken was ik meteen blij. Ik heb mijn eigen tafeltje in de wasserij, en daar plooi en sorteer ik onderbroeken, in nette stapeltjes. Dan steek ik ze in een zakje en doe ik er een knoopje in. Grapjes maken? Ik? Nooit!’
was gesorteerd volgens etiketjes die op de tafel gekleefd waren. Dat vond Glynis naar eigen zeggen best moeilijk. Daarom werd een nieuw systeem uitgedokterd: nu duiden gekleurde vlaggetjes aan welke was op welk stapeltje gesorteerd moet worden. Veel duidelijker, volgens Glynis.
|7
002_009_jaarverslag 2014.indd 7
28/02/14 08:40
Jack Soms is een steuntje in de rug niet overbodig Jack is een vrolijke jongen en een harde werker. Hij is een echt fuifnummer en zou het liefst elke dag willen feesten. Jack babbelt er op los en vuurt de ene vraag na de andere op je af. Maar laat je niet misleiden: verbaal is hij heel uitgesproken, maar emotioneel heeft hij nood aan houvast. Eind 2012 werd het duidelijk dat het team van Egel 3 in stijgende lijn vastliep op gedragsproblemen van Jack. Onze ‘vrolijke Frans’ kan namelijk ook best weerbarstig zijn. Het team bestaat uit uiterst ervaren en gemotiveerde collega’s, en zij stelden zichzelf hoe langer hoe vaker de vraag: ‘Hoe is het toch mogelijk dat wij dit niet opgelost krijgen?’. Blijkt dat zelfs de beste teams en de meest gedreven medewerkers af en toe op hun grenzen stoten. Woningverantwoordelijke Tiny en wooncoördinator Agnes maakten een afspraak bij Guy, onze directeur zorg. Dit team had duidelijk nood aan extra ondersteuning. De HR-verantwoordelijke
8|
werd ingeschakeld om met ieder teamlid van Egel 3 een uitvoerig gesprek aan te gaan om te polsen naar hun persoonlijke ervaringen. Guy stelde bovendien voor om contact op te nemen met Onada. Onada? Een gek idee? Helemaal niet! Onada is een organisatie die onder meer paraat staat voor vragen vanuit teams of personen die werken met personen met een beperking. Dus toen we hen vroe-
Dit is een positief verhaal over een team dat zichzelf in vraag stelt en over zijn grenzen dreigt te gaan. Tijdig ondersteuning vragen: zowel de bewoners als de teamleden worden er beter van, en het is een verrijkend proces! - Tiny
gen om de situatie met Jack in Egel 3 eens te komen bekijken, waren zij niet verbaasd. Wat volgde was een open en gerichte samenwerking naar het team toe: gesprekken, observaties, adviezen enz. Opvallend is dat het team nu, een jaar later, terugblikt op dit proces als iets bijzonder vruchtbaars, ondanks het feit dat er weinig verrassende elementen uit naar boven gekomen zijn. Tiny: “Dat we ieder ons verhaal konden doen en er geluisterd werd, zowel binnen Het GielsBos als bij Onada, gaf ons al meteen nieuwe adem. De adviezen waren niet zozeer verrassend als wel bevestigend dat we wél goed bezig waren! Jack is tenslotte wie hij is. Het is niet Jack of zijn gedrag dat nu veranderd is, wel de manier waarop we naar hem kijken en onze respons naar hem toe. We hebben nu duidelijke afspraken waar iedereen achter staat, en daar handelen we naar. Loopt het toch nog eens mis, voelen we ons niet langer schuldig dat we de situatie anders hadden moeten aanpakken. Er zijn nog steeds moeilijke dagen, maar we blijven er aan werken. We weten wat we hebben afgesproken en voelen ons door elkaar gesteund.”
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 8
28/02/14 08:40
Jan
Een nieuw gezicht in de Bijenkorf Jan is van nature een grappenmaker. In de loop van zijn 42 levensjaren heeft hij al één en ander mogen meemaken, maar dit heeft zijn gevoel voor humor niet geschaad. Jan verplaatst zich enkel nog per rolstoel, en communiceert voornamelijk via een spraakcomputer. Een van de woordjes die hij daarbij als knipoog gebruikt: ‘Foert!’. Dat is Jan ten voeten uit. Een tijdje geleden stelden de ouders een vraag naar opname in Het GielsBos. Momenteel verblijft Jan in een rustoord. Natuurlijk zit hij daar niet op zijn plaats, maar op z’n minst krijgt hij daar zorg die een thuissituatie niet kan bieden. Jan kampt met een degeneratieve aandoening, wat betekent dat hij op meerdere vlakken gestaag achteruit gaat en zich daar bovendien van bewust is. Zoals je je kan inbeelden is dit al frustrerend genoeg, maar bovendien paste hij omwille van zijn buitengewone profiel in geen van de leefgroepen waar een zeldzaam plaatsje vrij kwam binnen Het GielsBos. Een opname aanbieden was op
dit moment onmogelijk, maar we moesten toch iets kunnen doen voor Jan? Gelukkig kwam in juni 2013 de erkenning voor Rechtstreeks Toegankelijke Hulp toe in Het GielsBos. Plotseling konden we ook andere diensten aanbieden aan personen met een beperking die niet in Het GielsBos wonen! Jan was de eerste cliënt aan wie we, met Rechtstreeks Toegankelijke Hulp, weliswaar geen opname maar wel wekelijks aangepaste activiteiten konden aanbieden. Jan wordt nu iedere donderdagmiddag door zijn ouders van het rustoord in Beerse naar onze Bijenkorf gevoerd, voor enkele aangename en stimulerende uurtjes met onze ergotherapeute Teske.
tafel zit met ‘de kleppers’: Johan, Bert en Michel babbelen en grappen er op los, en wanneer Jan non-verbaal reageert, zorgt Teske dat zijn reactie niet verloren gaat door er op in te pikken. Voor Teske is het ook best wel bijzonder wekelijks contact te hebben met de ouders van een cliënt. ‘Het lijkt misschien vanzelfsprekend, maar bij onze residentiële cliënten heb ik als ergotherapeute zelden of nooit contact met de familie. Jans ouders zie ik elke week, en dus houden we wederzijds de vinger aan de pols. Het is voor hen natuurlijk evenmin makkelijk om toe te kijken hoe Jan achteruit gaat. Bij een laatste contact merkte ik toch op dat het ook hen deugd
Het is een nieuwe ervaring voor ons, cliënten te begeleiden die hier niet residentieel verblijven. Maar de band die ik met Jan opbouw is niet minder sterk dan bij andere cliënten. - Teske
Zij ziet met plezier hoe Jan niet alleen de uitdaging van de spelletjes of kookactiviteiten aangaat, maar ook langzaam uit zijn schulp komt. Teske draagt er zorg voor dat Jan tijdens de pauze aan
doet dat we in onze sessies inspelen op de mogelijkheden die Jan nog heeft. Een iPad bijvoorbeeld kent voor Jan niet veel geheimen meer!’
|9
002_009_jaarverslag 2014.indd 9
28/02/14 08:40
Jill Uitzicht op het erf Jill is een pittige dame van 35 die weet wat ze wil. Zo ongewoon is dat niet. Maar met het oog op de verhuis van haar leefgroep naar een nieuwe woning op Rozendries, wisten we dat we bijzonder rekening zouden moeten houden met Jill en haar nood aan structuur en veiligheid. Om haar voldoende houvast en zekerheid te bieden, bracht Jill in Vos 2 veel tijd door op haar persoonlijke plekje: een eigen hoekje met houten afrastering. Ruimte voor haar alleen, met zicht op de tuin, met een zachte ondergrond zodat ze naar keuze kon zitten, liggen, kijken, schuifelen enz. Je kan dit plekje het best vergelijken met een ‘babybox’, maar dan een maatje groter. Deze ‘box’ op zich was al een bekommernis voor de verhuizende leefgroep: een dergelijk veilig plekje had Jill zeker nodig, ook in de nieuwe woning. Dus begon de begeleiding tijdig na te denken, bouwplannen te bestuderen en te overleggen. 2013 was voor Jill niet alleen het jaar
10 |
van de voorbereidingen van de verhuis, het was ook het jaar waarin haar Individueel OndersteuningsPlan (IOP) werd opgestart. Een mooie samenloop van omstandigheden, want zoals wel vaker het geval is werd het een vruchtbare kruisbestuiving met de ouders van Jill. Eén van de aandachtspunten vanwege de ouders was dat we, ondanks Jills nood aan houvast en veiligheid, toch oog moesten houden voor haar vrijheid. Annelies vertelt: “Het was best een confronterende ervaring, zo met frisse ogen naar Jill te kijken en te merken dat we door de jaren heen een aantal zaken vanzelfsprekend waren gaan vinden. Jill had inderdaad, voor haar eigen veiligheid en gerust gemoed, weinig bewegingsvrijheid. Maar we stelden ons er geen vragen meer bij.” Het IOP stelde terechte vragen, en de verhuis naar de nieuwe woning op Rozendries bood nieuwe perspectieven. In de nieuwe woning krijgt Jill opnieuw een eigen plekje, geïntegreerd in de leefruimte, en met zicht op het woonerf. Zo is ze meer betrokken bij het reilen en zeilen omheen de woning. Haar nieuwe ‘box’ laat voldoende ruimte om zowel te zitten, liggen als staan, en staat op een schaduwrijke plek. Haar kamer daarentegen heeft een raam naar de zuidkant, dus wanneer Jill dat wil, kan ze de zon
opzoeken zonder de woning te verlaten. De nieuwe infrastructuur laat ook toe om te compartimenteren: de begeleiders denken na over andere rustige plekjes voor Jill, zodat ze meer bewegingsvrijheid zal hebben. Ook een buiten-‘box’ en een zonnig plekje op de patio behoort tot de mogelijkheden. Het had dus heel wat voeten in de aarde, maar voor Jill zal de verhuis naar een nieuwe woning veel meer betekenen dan een mooie nieuwe kamer: de nieuwe infrastructuur biedt mogelijkheden die voor Jill optimaal benut zullen worden.
In 2013 hebben we veel tijd en energie geïnvesteerd in de voorbereidingen van de verhuis. Dat de nieuwe infrastructuur ook mogelijkheden zou bieden om vragen vanuit het IOP te beantwoorden, was een onverwachte bonus. - Annelies
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 10
28/02/14 08:40
Leo Smaakpapillen geactiveerd! Leo is een rustige man die houdt van de kleine geneugten des levens. Eén van die geneugten is, zoals bij zoveel van onze bewoners: lekker eten! Nu biedt de keuken van Het GielsBos dagelijks een lekker en gevarieerd menu, maar de begeleiding van Langoor 1 gaat nog een stapje verder. Het begon met een zondagse brunch. Iedereen houdt daar toch van: tijdens het weekend rustig tafelen, pistoletje, tasje koffie, lekker vers beleg en slaatjes erbij…? Dus besloten de begeleiders van Langoor 1 dat ook hun bewoners daar af en toe uitgebreid van mochten genieten. Onze cliënten zijn niet anders dan Onze zijn nietvan anders dan en jij encliënten ik: ze houden variatie, jij en ik: ze houden van variatie, hebben hun eigen voorkeuren. Nu en voorkeuren. wehebben weten hun dat eigen Leo dol is op pittige Nu we weten dat Leo dol is op pitmaaltijden, vinden we het niet moeitige maaltijden, vinden we het lijk daar op in te spelen. Een kleine niet moeilijk daar in teals spemoeite, met zo veelop genot resullen. Een kleine moeite, met zo taat. veel genot als resultaat. - Dorien
Halloween
In het weekend is het vaak rustiger op de leefgroep, omdat een viertal bewoners naar huis gaan. Die ruimte voor iets extra’s werd optimaal benut. Het brunchen viel in de smaak, en zo was de kiem gezaaid om regelmatig eens iets uit te proberen. Niet alleen trekken de begeleiders met regelmaat naar de winkel om kleine culinaire verwennerijen in te slaan, ze maken er nu een punt van om nieuwe smaken te blijven introduceren. Een bestelling bij een Chinees restaurant bijvoorbeeld? Een hit bij Leo! Een hapje babi pangang kruidt zijn dag, dan hoor je hem van ver genieten en smakken, lekker! Leo heeft geen woorden nodig om duidelijk te maken wanneer het naar meer smaakt. Na een goed gekruide maaltijd brengt hij zijn lege bord weer naar de keuken, en blijft hij overduide-
Foto?
Tapasdag
lijk treuzelen en draaien. Dan weten zijn begeleidsters genoeg: Leo’s honger is wel gestild, maar de eetlust niet! Doorheen het jaar verkende Leo zo een waaier aan smaken: Langoor 1 organiseerde onder andere een piratendag met dampende pizza’s, een tapasdag met olijven en merguezworstjes, Halloween met een grote variëteit aan cupcakes… Voor ieder wat wils. Themadagen bleken een ideale reden om nieuwe proeverijen aan de man te brengen. Zelfs de moeilijkere eters genieten mee van de ambiance en zullen al eens iets ongewoons proberen. Ook de smaakpapillen van onze bewoners verdienen het om gestimuleerd te worden!
| 11
002_009_jaarverslag 2014.indd 11
28/02/14 08:40
Bert Over gedurfde vragen en (niet zo) vanzelfsprekende antwoorden
Bert is een echte gentleman. Zo kent hij zichzelf, en zo kent de buitenwereld hem. En bij een gentleman horen bepaalde vrijheden en accessoires. Maar wie bepaalt wat een echte heer nodig heeft? De heer zelf, toch? Voor de familie van bewoners als Bert, die al lange tijd in Het GielsBos wonen, komt een Individueel OndersteuningsPlan (IOP) soms wel als een verrassing. Bij het opstellen van dit plan zetten we de bewoner met zijn wensen en voorkeuren centraal. Zowel de familie als -waar mogelijk- de bewoner zelf worden intensief betrokken bij dit proces. Bert woont al sinds 1979 in Het GielsBos. In 2013 werden de familie en Bert voor het eerst samen structureel betrokken in het opstellen van een ondersteuningsplan. Dit gebeurde in een vergadering, en zoals het hoort bij vergaderingen, had Bert zich goed voorbereid. Aan de hand van een ‘mood-board’ maakte hij ons duidelijk wie hij als persoon is en wat hij zelf écht belangrijk vindt in zijn leven. Twee van zijn grootste verlangens: een groot feest, en een eigen gsm. Op zich dus geen vreemde dingen: vrij ‘gewone’ wensen voor ieder van ons. Toch waren psychologe Annelies 12 |
en begeleidster Hanne zich ervan bewust dat de vraag naar een gsm niet nieuw was, en de familie hier tot op heden liever niet op in wenste te gaan. Bert was helemaal zichzelf tijdens de bespreking van zijn ‘mood-board’: ener-
zaak. Plots stelde een zus de doorslaggevende vraag: ‘Waarom zouden we het hem niet geven?’ Daarop was weinig weerwoord te bieden! Het toeval wilde dat Berts verjaardag voor de deur stond. Misschien was dit de ideale Dit IOP is mij echt bijgebleven, omwille van verschillende elementen: de kracht van een vraag van een cliënt, de kansen die een intensieve samenwerking met de familie en de cliënt biedt, de dynamiek die kan ontstaan door ‘echt’ te luisteren naar de cliënt, ... We leren samen anders kijken naar cliënten of familieleden, en dat is telkens weer verrijkend. - Annelies
zijds mopjes maken, zo kennen we hem. Maar anderzijds kwam hij ook écht op voor zichzelf. Hij zette zijn woorden en foto’s kracht bij door zijn mimiek en dwong ons zijn belangrijkste wensen niet te vergeten en grondig te bekijken. Want na de voorstelling door Bert zelf, bespraken we zijn input in kleine kring verder met zijn zussen. Het was meteen duidelijk: deze familie wil heel ver gaan voor hun broer, maar zoekt de redelijkheid op. De vraag naar een gsm werd voorheen vaak beantwoord met een wedervraag: ‘Heeft Bert wel een gsm nodig?’. Maar deze keer ging het gesprek tot de kern van de
verrassing? Nog niets verklappen aan de jarige dus! Maar eerst nog de nabespreking met Bert. De diepe teleurstelling op zijn gezicht toen hij hoorde dat de gsm en het feest ‘voorlopig’ niet zouden doorgaan, was voor de familie een bevestiging van de juistheid van hun beslissing. Kort daarna werd Bert verrast met een prachtig verjaardagsfeest, en het gedroomde geschenk: een gsm. Wat een vreugde! En bovendien is hij voortaan altijd en overal bereikbaar. Want een echte heer, die heeft nu eenmaal iets nodig.
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 12
28/02/14 08:40
Merel 2 De kracht van eerlijke feedback Merel 2 is een erg gevarieerde leefgroep: bewoners met uiteenlopende karakters en behoeften, geflankeerd door een team dat niet van een kleintje vervaard is. De sfeer zit goed, dus heeft dit team zeker geen moeite met feedback geven? In augustus 2013 vervoegde Dorien het team van Merel 2. In het kader van haar Bachelor orthopedagogie, ging Dorien in het najaar aan de slag rond ‘sleutelvaardigheden’. Eén zo’n vaardigheid waar Dorien zelf aan wilde werken was ‘feedback geven en ontvangen’. En aangezien feedback wel vaker een heet hangijzer is in teams, stelde Doriens mentor in Merel 2 voor om dit thema open te trekken naar het hele team. Zo gezegd zo gedaan: tijdens de maandelijkse ‘grote vergadering’, waarbij de meeste teamleden aanwezig zijn, trok Merel 2 dit najaar telkens 20 minuten uit om te ‘oefenen’. Waarom vond woningverantwoordelijke Eva het belangrijk om hier tijd voor vrij te maken? ‘Het is
inderdaad niet makkelijk om tijdens onze maandelijkse teamvergadering, waar zo veel onderwerpen aan bod moeten komen, even rustig de tijd te nemen om naar jezelf te kijken. Ons team draait eigenlijk heel goed, maar net daarom voel je dat mensen soms terughoudend zijn in hun feedback: ze willen de fijne sfeer niet vergallen, willen niet onderdoen voor hun collega’s en verleggen daarom hun grenzen. Iedereen ziet het belang van feedback geven wel in, maar de stap om het zelf te doen is groot, en daar willen we verandering in brengen.’ Dorien gaf aan de teamleden de opdracht om per twee een gesprek aan te knopen rond een bepaalde vraag. Tijdens de eerste vergadering luidde de opdracht: ‘Vertel aan je buurman/-vrouw of je zelf vindt dat je veel zelfvertrouwen hebt.’ Het doel was te toetsen of het eigen zelfbeeld strookt met het beeld dat een collega van jou heeft. Kleine oefeningen van vertrouwen en zelfreflectie. Het hele team van Merel 2 is mee in dit feedbackverhaal. Nu al, na slechts een drietal sessies van 20 minuten, voelen ze dat er langzaam openheid ontstaat om bv. tijdig aan te geven dat de eigen grenzen benaderd worden, en om een
Zelfs in een team dat heel goed samenwerkt, is feedback kunnen geven en ontvangen een vaardigheid die je dagelijks nodig hebt. Iedere collega moet de veiligheid ervaren die toestaat zijn of haar grenzen aan te geven. - Dorien
moment van zwakte te durven tonen aan collega’s. In de toekomst hoopt het team ook een volledige vergadering enkel rond feedback te kunnen organiseren, zodat ze een meer uitgebreide oefening in groep kunnen doen, niet enkel één op één. Dit geduldige leerproces is een lange reis waar het team samen op vertrokken is met een concreet doel voor ogen: feedback zal op een dag doodgewoon deel uitmaken van het dagelijkse teamwerk.
| 13
002_009_jaarverslag 2014.indd 13
28/02/14 08:40
Daniël Verbroedering per Skype Daniël en zijn tweelingbroer Guy wonen al 30 jaar in Het GielsBos. De broers verschillen nogal van karakter, maar allebei hebben ze een zwak voor hun derde broer, Michel. Michel woont in Zwitserland, dus contact houden was niet altijd makkelijk. Tot voor kort. Skype. Iedereen met toegang tot een computer en internet kent het of gebruikt het. Vooral mensen die contact willen houden met iemand in het buitenland maken er veel gebruik van. Met Skype kan je niet alleen goedkoop of zelfs gratis internationaal bellen, als beide partijen een webcam in huis heb-
ben, kan je elkaar ook zien tijdens het praten. En dat is een grote meerwaarde, zeker voor iemand als Daniël. Het idee ontstond vrij spontaan in Vos 4, de leefgroep van Daniël. ‘Een Skypeaccount aanmaken kost eigenlijk niets, dus wat houdt ons tegen?’ Eens polsen bij de IT-dienst, en vervolgens kon het snel gaan. De computers op de leefgroep hebben geen webcams en geen luidsprekers, maar daar kon een mouw aan gepast worden. Elk paviljoen beschikt over een laptop, die wél uitgerust is met bovenvermelde snufjes. Even snel Skype installeren en een account aanmaken, en klaar is kees. Michel was meteen voor het idee te vinden, en er werd een eerste contactmoment afgesproken. Wat toen gebeurde was voor Gerd de aanleiding om dit verhaal hier te laten neerpennen:
Michel is altijd heel betrokken geweest bij het welzijn van zijn broers. Hoe fijn is het om vandaag aan beide partijen iets extra’s te kunnen aanbieden, terwijl het eigenlijk de normaalste zaak van de wereld is? - Gerd
14 |
‘Daniël nam plaats achter de laptop, zag het gezicht van zijn broer Michel verschijnen en begon meteen, zonder aarzeling, ronduit te vertellen en vragen te stellen. Plots was Zwitserland niet zo ver meer! Het was zo spontaan, zo doodgewoon. En dat ís het eigenlijk ook: als jij een broer zou hebben in het buitenland, zou je dan ook niet regelmatig willen Skypen?’ ‘Gewone’ dingen voor jou en mij, zijn best ‘buitengewoon’ voor iemand die voorheen zelfs niet wist dat dit mogelijk was. Deze ogenschijnlijk kleine opportuniteiten houden ons ook alert om voortdurend te bevragen of we ook de gewone buitengewone dingen aanbieden aan onze cliënten, ook al vraagt het soms een kleine (of grote) inspanning. Ook Daniëls ouders zijn opgetogen met de afspraak om maandelijks contact te hebben met Michel: elke kans om de relatie van de broers te voeden willen ze met beide handen aangrijpen. Vos 4 denkt ondertussen na over een systeem met pictogrammen, zodat Daniël beter kan uitkiezen welke onderwerpen hij met Michel wil bespreken. Bovendien zijn er andere leden van de leefgroep die zo’n live babbeltjes met een familielid wel zouden zien zitten. Nu de mogelijkheid er is, waarom niet?
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 14
28/02/14 08:41
Jeroen Smulpaap met een eigen wil Jeroen was 20 toen in de zomer van 2012 een plaatsje voor hem vrij kwam in Schildpad 1. De timing had beter gekund: hij was net herstellende van een operatie en voelde zich niet zo lekker in zijn vel. 2012 zeg je? Waarom verschijnt Jeroens verhaal dan in een jaarverslag van 2013? Van kleins af aan stond Jeroen bij zijn familie en verzorgers bekend als een echte lekkerbek. Jeroens mama, Ria, vertelt: “Jeroen is blind en rolstoelgebonden. Eten, de heerlijke geuren en de gezellige sfeer tijdens maaltijden: dat zijn de weinige dingen waar Jeroen volop van kan genieten.” Toen onze smulpaap 10 jaar was, weigerde hij voor het eerst zijn maaltijd. Gaandeweg begon Ria een verband te zien tussen Jeroens eetgedrag enerzijds, en zijn innerlijke en fysieke welzijn anderzijds. Niet eten werd voor haar een duidelijk signaal van Jeroen: ‘Het gaat niet zo goed met mij.’ Jeroen is iemand die zijn tijd nodig heeft om zijn draai te vinden, dat wist zijn mama Ria al langer. Niet verbazingwekkend dat Jeroen na zijn operatie
002_009_jaarverslag 2014.indd 15
en opname in Het GielsBos maaltijden begon te weigeren, en zelfs begon te braken. Voor Jeroens gezondheid werd het gewone eten opgeheven en schakel-
Ouders zijn onze partners in de zorg, dat is en blijft een wezenlijk deel van de werking van Het GielsBos. Jeroens mama nam hier het voortouw in iets dat voor haar zoon van groot belang was, het spreekt voor zich dat we hier altijd oor voor hebben! - Karla den we over op enkel sondevoeding. Maanden later, we schrijven begin 2013, was Jeroen duidelijk in zijn plooi gevallen in Het GielsBos. Tijdens een uitstap bestelden Ria en papa Jan samen met Jeroen in een koffiehuisje een pannenkoek. Ze schrokken zich een hoedje door de uitgesproken reactie van Jeroen op het woord ‘pannenkoek’! Met alle
geluiden en bewegingen die hij ter beschikking had, maakte Jeroen duidelijk: ‘Ik wil ook een pannenkoek!’. Die dag speelde Jeroen met veel smaak niet minder dan drie van die lekkernijen naar binnen. Een overdonderde Ria wist meteen dat ze de voeding van Jeroen zou moeten aankaarten in Het GielsBos. Het werd een emotionele rit voor Ria: zij verweet zichzelf dat ze zich gedurende maanden had neergelegd bij sondevoeding. Zij en haar man kennen hun zoon als geen ander. Bijgevolg gooiden ze alles in de strijd om hun Jeroen terug het genot van smaken en geuren te geven. ‘Jeroen kan het zelf niet vertellen: hij heeft onze stem nodig om voor hem op te komen.’ Na heel wat over en weer bellen, mailen, overleggen met opvoedsters, logopedisten, artsen en verpleging, maakten we nieuwe afspraken over de voeding van Jeroen. Met als resultaat dat Jeroen nu, bijna een jaar later, terug dagelijks eet. ‘Dat hij weer met smaak kon eten, ging voor mij als moeder recht naar het hart. Het was voor ons ook een bewijs dat hij het goed heeft in Het GielsBos. Er is altijd iets te beleven, er is muziek en ambiance, hij heeft een goede band met zijn begeleidster Romy… Wij zijn ook heel blij dat de sociale dienst ons zo goed heeft opgevangen en ons begeleid heeft in onze zoektocht. Jeroen is en blijft ons kind, en dat werd tot mijn opluchting ook door iedereen volop naar waarde geschat,’ voegt Ria nog toe. | 15
28/02/14 08:41
Wouter ... Wil met jou communiceren! Met elkaar communiceren: iedereen heeft de mond vol over het belang ervan, en onze moderne wereld loopt over van communicatiemogelijkheden. Daarom maakte leefgroep Vos 5 er in 2013 hun jaarthema van. EĂŠn van de bewoners die daar de vruchten van mocht plukken is Wouter. Wouter is een dertiger die omwille van zijn beperking niet makkelijk kan communiceren met de buitenwereld. Tijdens gesprekken met de ouders van Wouter bleek dat ook zij graag Wouters communicatiemogelijkheden zouden zien uitbreiden. Het belang van deze vraag stond niet ter discussie. Maar hoe konden we daarbij te werk gaan? Dat was een kolfje naar de hand van onze logopedisten! Tot nu toe communiceerde Wouter voornamelijk via een communicatieplacemat op zijn tafeltje. Aan de hand van pictogrammen kon hij hier op aanduiden dat hij wilde praten over een dagdagelijks onderwerp zoals eten, drinken, familie of activiteiten. Een eenvoudig systeem, maar vrij beperkt.
16 |
We beseffen niet altijd wat een luxe het is om in Het GielsBos een beroep te kunnen doen op getrainde professionals. Bijvoorbeeld onze logopedisten zijn specialisten in hun vak, die een schijnbaar onmogelijke taak systematisch aanpakken. - Eddy
Wouter wilde duidelijk meer mogelijkheden tot echte communicatie, om contact te maken met de mensen rondom hem. Dus gingen de logopedisten aan de slag om uit te testen wat Wouter kan, zowel op het vlak van begrijpen als op motorisch vlak: met precisie pictogrammen aanduiden. Een eerste concrete aanpassing die ingevoerd werd was een contactschriftje. In dit schriftje noteert iedereen die in contact komt met Wouter (begeleiders, ergotherapeuten, familie enz.) hoe dat
contact verlopen is. Dit schriftje, dat eveneens veel pictogrammen bevat om aan Wouter duidelijk te maken wat er in geschreven staat, is nu aanleiding tot een dagelijks babbelmoment voor Wouter. Elke avond komt het schriftje naar boven en overloopt Wouter welke onderwerpen hij wil bespreken. Dat creĂŤert dagelijks extra openingen om actief met Wouter te communiceren. Pure winst dus! Maar daar laten onze logopedisten het niet bij. Ze blijven oefenen met Wouter om aan de slag te gaan met een map vol gespreksonderwerpen. Wouter is niet altijd even dol op de oefeningen, maar met een beetje volharding zal hij hopelijk aan de hand van deze map een gesprek kunnen aanknopen over tientallen onderwerpen die voordien te specifiek waren om aan te duiden. Wouters communicatiemogelijkheden uitbreiden is een werk van lange adem, maar elke stap loont de moeite.
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 16
28/02/14 08:41
Kelly Het ongrijpbare meisje Deze jongedame van 30 lentes heeft iets raadselachtigs. Bij het a-team (activiteitenteam) noemen ze haar wel eens een ‘kruidje-roer-mijniet’. Het is vaak moeilijk om in te schatten waar je Kelly mee pleziert. Een handeling die haar de ene dag deugd doet, kan haar de andere dag ergeren. Wekelijks neemt Kelly deel aan een groepsactiviteit van het a-team, onder begeleiding van Ann. Gedurende dat uurtje probeert Ann zoveel mogelijk rust te creëren, om een zo diep mogelijke ontspanning bij de groep teweeg te brengen. Iedere deelnemer heeft daarbij andere behoeften, waar zij zoveel mogelijk individueel op inspeelt. Bij Dankzij de inzet en creativiteit van deze groep buitengewone vrijwilligers, die al 30 jaar actief zijn bij Het GielsBos, werd een theoretisch idee omgezet in de praktijk. Zonder hen was dit niet mogelijk geweest, dankjewel! -Ann
Kelly is het vaak onvoorspelbaar wat onrust opwekt, het is altijd een beetje zoeken. Maar sinds enkele maanden heeft Ann een nieuw hulpmiddel tot haar beschikking om uit te proberen. Het a-team speelde al langer met het idee om een verzwaarde deken in te schakelen: uit literatuur en ervaring blijkt dat bij bepaalde doelgroepen een beetje extra druk of gewicht op het lichaam hen fysiek volledig tot rust kan brengen. We hadden alles in huis: lakens die niet meer gebruikt werden sinds de invoering van de nieuwe dekbedden, balletjes als vulling, en een team vrijwilligers dat bereid was het geheel aan elkaar te naaien. Dit zijn ook niet zo maar vrijwilligers: binnen Het GielsBos weet iedereen meteen over welke mensen het gaat als je over de ‘afwerkgroep’ praat. Al sinds 1984 komt deze trouwe groep ‘moekes en vokkes’ ongeveer maandelijks over de
vloer. Eén voor één handige en ijverige dames en heren, die het werk van zowel de naaikamer, de ergo, als de technische dienst hier en daar verlichten. Toen het a-team met enkele grote dozen ballen en een leeg hoeslaken kwam aandraven, gingen zij meteen met naald en draad aan de slag. Met recyclage en doe-het-zelf geraak je een heel eind in Het GielsBos. Het idee van een verzwaarde deken werd in een mum van tijd werkelijkheid. Bijgevolg dekt Ann Kelly nu wekelijks onder met deze nieuwe, lekker zware deken. Het effect is bijzonder: de rusteloze Kelly lijkt wel stil te vallen. Plotseling dijen de geluidjes weg, en haar lichaam ligt stil, de ontspanning doet haar intrede. De deken oefent een zachte druk uit op haar spieren en dit is voor Kelly voldoende om zich over te geven en alle spanning te laten wegvloeien.
| 17
002_009_jaarverslag 2014.indd 17
28/02/14 08:41
de bewoners centraal In 2013 namen we afscheid van 4 1. Bezettingsgraad bewoners. 3 bewoners overleden en 1 bewoner ging terug thuis wonen. 99,02% 100,00% Daarnaast mochten we 5 nieuwe bewoners verwelkomen. 98,00% Bij een open plaats gaan we eerst na of er een interne overplaatsingswens 96,00% of -nood is die in aanmerking komt voor de betrokken woning. Zo vond 94,00% dit jaar 1 bewoner van Het GielsBos een thuis op een andere woning. 92,00% In 2013 kwamen 8 kinderen jonger dan 18 jaar en 4 volwassenen met een 90,00% handicap logeren in Het GielsBos 2011 In totaal ging het om 113 logeerdagen. 2. Leeftijd en geslacht
leeftijd
Ongeveer 2/3 van onze bewoners zijn mannen. Onze oudste bewoner is een dame van 73 jaar, de jongste een jon81-85 getje van 7. 76-80 71-75 66-70 61-65 56-60 51-55 46-50 41-45 36-40 31-35 26-30 21-25 16-20 11-15 6-10 0-5
15
18 |
99,56% 98,84%
2012
2013
bewoners (*)
vrouw man
11 1 5
10
12
22 8
29 23
11 10
22 8
10 14
10 11
12 9
17 6 6
14 10 1 2
10
5
5 0 aantal bewoners
10
15
20
25
30
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 18
28/02/14 08:41
3. Diversiteit (*)
Onze multiculturele samenleving weerspiegelt zich in de nationaliteit en afkomst van onze bewoners.
0,5% 0,5% 3%
6%
Zuid-Amerikaans
90%
Aziatisch Afrikaans Europees
90%
Belgisch
4. Indeling woningen (*)
6%
woning van 6
9%
woning van 7
Het GielsBos heeft in totaal 287 woongelegenheden, verspreid over 32 woningen.
woning van 8
9% woning van 9
13%
63%
woning van 10
(*) momentopname gegevens 31/12/2013
| 19
002_009_jaarverslag 2014.indd 19
28/02/14 08:41
Werken in Het GielsBos In de loop van 2013 traden er 85 1. Vacatures en nieuwe medewerkers in dienst. Voor de aanwerving van tijdelijke medewerkers putten we in eerste instantie Interne vacatures uit de spontane sollicitaties alvorens Externe vacatures een vacature open te verklaren. TOTAAL
instroom Vast
Tijdelijk
TOTAAL
6
2
8
7
7
14
13
9
22
Nieuwe medewerkers
<35 jaar tussen 35 en 44 jaar tussen 45 en 49 jaar
73 6 4
tussen 50 en 54 jaar
1
â&#x2030;Ľ 55 jaar
1
Totaal
85
vrouw man
74 60 59
leeftijd
Het GielsBos is 528 gemotiveerde col2. Leeftijd en geslacht medewerkers legaâ&#x20AC;&#x2122;s rijk: 78 mannen en 450 vrouwen. Op 31/12/2013 waren er 444,50 voltijdse equivalenten in dienst. 1 5 >=61 De gemiddelde leeftijd van onze 32 7 56-60 medewerkers is 41 jaar. 24 51-55 122 stagiairs voltooiden in 2013 een 12 46-50 stage in Het GielsBos en we stelden 14 41-45 6 jongeren te werk uit het p r o j e c t 7 36-40 deeltijds leren / deeltijds werken. 31-35 6 Ook in 2013 was de medewerking van 26-30 vrijwilligers van onschatbare waarde. 7 21-25 178 vrijwilligers, waarvan 109 op 2 <=20 regelmatige basis, werkten hier alles te samen ongeveer 2300 halve dagen. 30 20 10 0 10 20 30 Dit komt min of meer overeen met 6 aantal medewerkers voltijdse equivalenten! 3. Jaren dienst in Het GielsBos
Er zijn nauwelijks tijdelijke contracten van meer dan 2 jaar omdat Het GielsBos na 2 jaar aan tijdelijke medewerkers een contract van onbepaalde duur aanbiedt.
20 |
aantal medewerkers
200 180 160 140 120 100 80 60 40 20 0
72 55 50 41
tusen 80
40
50
60
70
80
175
91 69
64
67
62
<=1
2-5
6-10
11-15
16-20
>20
vaste medew
9
85
64
67
62
175
tijdelijke medew
60
6
0
0
0
0
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 20
28/02/14 08:41
4. Personeelsverdeling per functiecategorie 2%
Directie, directiesecretariaat en stafmedewerkers
18% Zorgondersteuning (psychopedagogische dienst, sociale dienst, medische dienst)
4%
74%
Ruim 3/4 van het personeel wordt ingezet in de directe zorg voor onze bewoners.
Organisatieondersteuning (administratief en logistiek personeel)
76%
Zorg (wonen, behandeling, dagbesteding)
5. Vorming totaal uren Interne en externe vorming
uren per VTE
â&#x201A;Ź per VTE(*)
7368,74
44417,94
20,76
125,00
-
14978,60
-
42,00
7368,74
59396,54
20,76
167,00
Mediatheek Totaal
totaal â&#x201A;Ź(*)
(*) exclusief km-vergoeding en uurloon
6. Arbeidsstelsel 100%
Om bijkomende vaardigheden te verwerven of om bepaalde competenties aan te scherpen, biedt Het GielsBos ruime vormingsmogelijkheden. 516 medewerkers maakten hiervan in 2013 gebruik. De verhouding tussen interne en externe vorming lag, gemeten op basis van het aantal vormingsuren, op gemiddeld 68% intern en 32% extern.
tusen 80 en 100% 80% tussen 50 en 80% 50% <50% 0% 0
20
De medewerkers van Het GielsBos hebben heel wat mogelijkheden om contractueel de combinatie werk-gezin definitief met tijdskrediet of een thematisch verlof of tijdelijk aan te passen aan hun (ouderschapsverlof, medische bijstand of palliatief verlof) noden.
40
60
0%
80
<50% 50%
100
120
140
160
tussen 50 80% en 80%
180
200
220
tussen 80 100% en 100%
contractueel
0
0
68
47
136
4
156
met tk of tv
8
0
39
0
70
0
0
| 21
002_009_jaarverslag 2014.indd 21
28/02/14 08:41
Werken in Het GielsBos
7. Arbeidsverzuim
140.000 120.000 100.000 80.000 60.000 40.000 20.000 0
aantal uren
Helaas zijn onze medewerkers ook afwezig op het werk. De aanleiding is meestal ziekte, zwangerschap, af en toe een arbeidsongeval of er doen zich gebeurtenissen voor in het privĂŠ-leven (kort verlet, familiaal verlof, â&#x20AC;Ś).
2011
2012
2013
4.894
4.309
4.406
zwangerschap
34.592
42.176
31.331
arbeidsongeval
2.064
1.525
3.013
ziekte
66.099
68.578
63.928
overig
ziekteverzuimpercentage verzuimpercentage ziekte < 1 jaar verzuimpercentage ziekte vanaf 1 jaar
2011
2012
2013
9,25% 7,09% 2,16%
9,72% 6,94% 2,77%
9,03% 6,92% 2,11%
8. Uitstroom In 2013 verlieten 94 medewerkers Het GielsBos. Wanneer we tijdelijke vervangingen hebben of we medewerkers moeten vervangen die uit dienst treden, schrijven we een tijdelijke of vaste vacature uit. Zo stromen er weer nieuwe medewerkers in en komen we weer bij punt 1 - vacatures en instroom.
3% 7% 18%
natuurlijk (o.a. einde arbeidsovereenkomst)
overmacht medische redenen
2% ontslag door werknemer
70%
(brug) pensioen
ontslag door werkgever
22 |
jaarverslag 2013
002_009_jaarverslag 2014.indd 22
28/02/14 08:41
Financiën 1. Samenstelling werkingskosten
85% 6%
personeel
3%
werking (o.a ontspanning bewoners, maaltijden,...) energie
2%
ander goederen en diensten
2%
diverse en financiële kosten
1%
onderhoud en herstellingen
1%
voorzieningen
2. Samenstelling exploitatie-ontvangsten 69%
omst)
werkingssubsidies VAPH en VIA
9%
bijdrage cliënten
8%
provinciale toelage
5%
recuperaties
5%
diverse en financiële opbrengsten
3,6%
andere subsidies en giften
0,4%
VIPA - bouwsubsidies
en
Om de kosten te financieren, ontvangt Het GielsBos o.a. subsidies van het VAPH, VIA, fonds sociale maribel en provincie Antwerpen. VAPH: Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap VIA: Vlaams Intersectoraal Akkoord
colofon
Foto’s: Sine Van Menxel Redactie: Annick Baeyens en Roos Van Bruggen Dankjewel aan alle cliënten en familieleden, medewerkers en vrijwilligers van Het GielsBos, in het bijzonder aan alle geïnterviewden.
| 23
002_009_jaarverslag 2014.indd 23
28/02/14 08:41
Vosselaarseweg 1, B- 2275 Gierle T 014 60 12 11 F 014 61 71 71 info@hetgielsbos.be www.hetgielsbos.be
002_009_jaarverslag 2014.indd 24
28/02/14 08:41