IDFA Dagkrant 2016 #1 by IDFA International Documentary Film Festival Amsterdam

donder- & vrijdagkrant 17/18 nov 2016 inclusief het programma

altijd actueel: idfa.nl/festivalnieuws & de idfa-app

Rahul Jain, regisseur van Machines, over arbeiders in een Indiase textielfabriek:

‘Schoonheid maakt wegkijken moeilijker’

‘Je vergeet Dove Shifting dat het Perspectives bejaarden mensen zijn’ gaan digitaal Over de zachte en harde aanpak van vluchtelingen en hoe we uit het oog verliezen ze als mensen te zien: een gesprek tussen filmmakers Guido Hendrikx (openingsfilm Stranger in Paradise) en Peter en Petra Lataster (Miss Kiet’s Children).

In het programma Shifting Perspectives zie je dat alternatieve gezichtspunten over ras vaak draaien om afwezigheid: van lijken in Lumumba: Death of a Prophet, van schedels in Skulls, of My People, van bewijzen in A Memory in Three Acts.

Een groep Utrechtse hoogbejaarden gaf Melanie Bonajo een hartverwarmend inkijkje in hun leven. Bonaja laat ze in Progress vs Regress vervolgens met de jonge generatie digital natives praten over de invloed van nieuwe technologie op ons sociale leven.

STILL UIT LUTWI

PARTNER IDFA

NTR op IDFA De Claim – zoektocht naar roofkunst uit WOII The Rolling Stones – Olé Olé Ole’! Maya Angelou – And Still I Rise Mapplethorpe – Look at the Pictures China’s van Goghs

NTR Avond van de Wolf | di. 22 november | Tuschinski 2 Het Uur van de Wolf presenteert drie kunstdocumentaires, zo eigenzinnig en divers als de rubriek zelf, met Q & A o.l.v. Co de Kloet ntr.nl/hetuurvandewolf

Perspectief op IDFA Als je als filmkijker gegrepen en meegesleept wordt door de inhoud van een documentaire, is het gemakkelijk te vergeten met wiens blik je kijkt. Maar behalve voor, staat er ook altijd iemand achter de camera. En verschillende mensen kijken niet per se hetzelfde naar een situatie of de documentaire die daarover is gemaakt (zie ‘In de hoofdrol’ op pagina ). Ingewikkelder wordt het nog, wanneer zulke meningsverschillen maatschappelijk en structureel zijn. ‘De geschiedenis wordt geschreven door overwinnaars’, zoals regisseur Isabelle Boni-Claverie opmerkt in Too Black To Be French . Zij en andere filmmakers werpen een andere blik op de

geschiedenis in het programma Shifting Perspectives, dat draait om de beeldvorming en historische constructie van het begrip ras in Europa, Afrika en de Verenigde Staten. Het is geschiedherschrijving met de camera als pen. Maar gemakkelijk is het niet, om achteraf op te boksen tegen een dominant narratief dat al decennia, nee, al eeuwen door anderen over jou is vastgesteld. Cruciale materialen, getuigenissen en historische locaties worden niet bewaard of geconserveerd, wanneer het dominante verhaal er geen oog voor heeft. En dus ontdekken meerdere filmmakers in het Shifting Perspectives-programma dat hun films gaan over afwezigheid . Maar ook dat kan hard aankomen. Het programma is urgent. Als groepen met de rug

naar elkaar staan en hun blikken volstrekt niet meer overlappen, dient dat alleen de internationale wapenindustrie, zoals Johan Grimonprez laat zien in Shadow World . Peter Watkins’ klassieker uit 1965 over een atoomoorlog, The War Game, is daarom ‘alleen maar actueler geworden’, zoals een bezoeker opmerkte: ‘Je zou Poetin en Trump verplicht samen voor het scherm willen zetten.’ Zie ook de filmstrip, die dit keer is gemaakt door Emma Ringelding over A Memory in Three Acts, uit het Shifting Perspectives-programma . Een prachtige verbeelding, in een ander medium (en daarmee zelf ook een verschoven perspectief), hoe filmmakers proberen alsnog te kijken naar verhalen die door de geschiedenis vergeten zijn.

Inhoudsopgave 6/7

Guido Hendrikx (Stranger in Paradise), Peter en Petra Lataster (De kinderen van juffrouw Kiet) praten over de zachte en harde aanpak van vluchtelingen in Europa, menselijkheid en waarom hun films niet echt over vluchtelingen gaan.

12/13

6/7

12/13

‘Ik heb veel tijd doorgebracht in het verzorgingstehuis om een band op te bouwen’, vertelt filmmaker Melanie Bonajo over haar film Progress vs Regress, een hartverwarmend inkijkje in het leven van ouderen en hun confrontatie met de moderne tijd.

Regisseur Rahul Jain gaf een stem aan de onzichtbare arbeiders in een Indiase textielfabriek: ‘Kijkers waren geschokt dat zulke arme en ongeschoolde mensen zo filosofisch en welbespraakt kunnen zijn.’

‘Robert Mapplethorpe maakte eigenlijk niet eens zo veel seksfoto’s, maar zei wel dat deze voor hem het belangrijkst waren’, vertellen de makers Fenton Bailey en Randy Barbato van Mapplethorpe: Look at the Pictures, waarin ze de fotograaf zelf aan het woord laten.

Het themaprogramma Shifting Perspectives behandelt de beeldvorming van ras en identiteit. Een podium voor verloren verhalen en mensen aan de vergeten kant van de geschiedenis.

16/17

Een ontluisterend interview met filmmaker Clare Weiskopf en haar moeder Val, die haar in de steek liet om zichzelf te vinden in de jungle. En regisseur Roger Ross Williams over het sprookje van Life, Animated, waarin hij met een autistische jongen communiceert via Disney-films.

Cover foto: Nichon Glerum

IDFA laat de hele wereld zien

Het documentairefestival IDFA bouwt bruggen tussen werelden. Tussen actualiteiten en achtergronden. Tussen kunstenaars en kijkers. Tussen ideeĂŤn en kansen. IDFA brengt de wereld samen. Daarom steunt VSBfonds dit festival. Ook mooie plannen voor kunst en cultuur? Kijk op vsbfonds.nl

vsbfonds.nl

de bezoekers van het Over het IJ Festival, de ouderen van Zonaâ&#x20AC;&#x2122;s Kiosk, de studenten van de beurs, de vrijwilligers van de Voorleesexpress, de acteurs van Toneelvereniging NieuwLeven, de dansers van Venlo Danst, de vrouwen van het Tienermoederproject, de bezoekers van de Kunsthalkade, de leerlingen van PrinsHeerlijk, Het publiek van Holland Opera, de reizigers van Zeereis in het Scheepvaartmuseum, de zangers van Popkoor The Happening, de buurtgenoten de Vonk, de kinderen Hoedje van Papier, de gebruikers van Dorpshuis Schingen-Slapterp, de jonge talenten van het Grachtenfestival, de deelnemers aan de Lang Eettafel, de bewonderaars van de Hermitage, jongeren van het Young Art Festival, de kanshebbers op de Nationale Zorgvernieuwingsprijs, de bezoekers van Festival 5D , de muzikanten van de Koninklijke Harmonie Lottum, de scouts van

Uren, dagen, Jaren

Vanaf 22:00 uur kan er rondgehangen en gedanst worden in Festivalcafé de Jaren. Donderdag 17 tot 1:00 uur ’s nachts soul, rock, wave, reggae en hiphop op vinyl met DJ Ed Rock en vrijdag 18 indie, eighties en funk tot 2:00 uur ’s nachts met DJ-koppel Mr. & Mrs. Koot.

Live muziek

Vijf leden van de Japanse bluegrass-band The Blue Side of Lonesome vertolken de country & western-subcultuur in Japan bij vertoningen van Far Western, over de tachtigjarige Japanse countryfanaat Charlie Nagatani (zelf helaas niet in Amsterdam) die naast successen in zijn thuisland in deze documentaire ook Nashville bezoekt. Ze spelen op vrijdag 18 november (Brakke Grond Expozaal) en zaterdag 19 November (Melkweg Cinema) na de film.

‘Hier zijn we: een afgeladen Carré met bijna tweeduizend mensen!’ In haar laatste openingsspeech vergeleek scheidend directeur Ally Derks (rechts vooraan) de glamoureuze opening van de 29ste editie met die van haar eerste, 29 jaar geleden: in Alfa was er ruimte voor nog geen tweehonderd bezoekers. Derks, die volgend jaar officieel afscheid neemt, introduceerde op de openingsavond haar tijdelijke opvolger Barbara Visser, die als interim het stokje

van haar overneemt. Ze stond ook stil bij het verdwijnen van het Mediafonds, dat na dit jaar ophoudt te bestaan en waar IDFA 27 jaar mee heeft samengewerkt. ‘Meer dan 200 getalenteerde regisseurs hebben begeleiding gekregen en 78 films zijn gemaakt.’ Volgens Derks gaat het documentairelandschap er zonder het fonds heel anders uitzien. Dit jaar zijn er op IDFA 300 films te zien en rond de 3000 gasten uit binnen- en buitenland.

Tijd voor Loznitsa Sergei Loznitsa is dit jaar IDFA’s speciale gast: hij stelde de Top10 samen, geeft een masterclass en heeft een retrospectief draaien. Daarnaast wordt ook zijn nieuwe film Austerlitz vertoond. In zijn masterclass, die vrijdag 18 november plaatsvindt, praat Loznitsa over zijn eigen films, waarin hij de invloed van tijd en ervaring op het collectieve geheugen analyseert, aanvankelijk door gebruik van archiefmateriaal en sinds een aantal jaar door zijn camera op de hedendaagse samenleving te richten. Hij licht ook de keuze toe voor de Top10, die opvalt omdat hij alleen films koos die niet eerder in Nederland vertoond werden. Daarmee krijgen IDFA-bezoekers een unieke kans ze te zien op het grote scherm.

Driemaal Grimonprez

Johan Grimonprez is beeldend kunstenaar en filmmaker. In de bioscoop vertoont IDFA zijn nieuwe documentaire Shadow World – een analyse van de internationale wapenhandel – en in het Stedelijk Museum twee oudere videowerken: de klassieker dial H-I-S-T-O-R-Y (1997) en de korte film Kobarweng or Where is Your Helicopter? (1993). Deze laatste twee zijn vrijdag 18 en zaterdag 19 van tien tot tien te zien. Na afloop van de première van Shadow World in EYE op donderdag 17 is er een uitgebreid nagesprek, net als op zaterdag 19 in de Balie.

Mediafonds strijdt mee

To Stay Alive – A Method

Feestelijke opening in Carré

Shifting Perspectives

De eerste donderdag, vrijdag en zaterdag van IDFA zijn gewijd aan het themaprogramma Shifting Perspectives, waarin het geconstrueerde begrip ras onder de loep wordt genomen. In De Kleine Komedie zijn dertien documentaires te zien, waaronder op zaterdag vanaf 10:30 de 7,5 uur durende film O.J.: Made in America – met uitgebreid nagesprek.

Masterclass vr 18 13:00 Tuschinski 1.

Laatste Mediafondsprijs naar Peter Triest Filmmaker Peter Triest ontving op de openingsavond van IDFA de Mediafonds prijs Documentaire 2016 voor zijn project Parked Lives. Het idee is ontwikkeld tijdens de IDFA-Mediafonds Workshop onder leiding van gelouterde regisseurs als Petra Lataster-Czisch en Catherine van Campen. Naast Triest deden nog vier aanstormende filmmakers mee aan de workshop. De jury gaf de prijs aan Parked Lives – een

portret van een van de twee miljoen Oost-Europese vrachtwagenchauffeurs – omdat het ‘op verschillende niveaus duidelijk [maakt] hoe deze ontheemde man een anonieme, maar essentiële schakel is in de wijze waarop onze samenleving draaiende wordt gehouden’. Behalve de eer krijgt Triest €125.000 om het plan te realiseren. Het resultaat wordt uitgezonden door een van de publieke omroepen.

Tien jaar interactief DocLab bestaat tien jaar! Het innovatie, immersieve nieuwe-mediaprogramma van IDFA viert dat op geheel eigen wijze met feestelijke live shows, een canon van tien jaar interactieve documentaire, bijeenkomsten, performances, masterclasses en de grote DocLab-expositie Elastic Reality. Daarin onder andere een tweepersoons audio wandeling over verloren vriendschappen en 3D geprinte portretten gebaseerd op het DNA van Chelsea Manning. Op donderdag is er een feestelijke openingsavond met presentaties en optredens. De DocLab-events vinden plaats in de Brakke Grond.

Muziek in de Melkweg Yoshiki is de kleurrijke voorman van de al even kleurrijke hardrockband X, wereldberoemd in Japan en omstreken. De superster treedt op na afloop van de documentaire We Are X in de Rabozaal van de Melkweg, om 21 uur. Een andere muzieklegende speelt na afloop van Where You’re Meant to Be. Aidan Moffat (Arab Straps) brengt folksongs ten gehore die het middelpunt zijn van de hilarische en ontroerende muzikale roadtrip door de haarvaten van Schotland. Vrijdag 18 november om 18:30 in de Rabozaal van de Melkweg.

De dertien documentaires in het festival die gesubsidieerd worden door het Mediafonds zijn allemaal geselecteerd voor de IDFA Awards Competitions – een unicum. Hiervan dingen vier films naast de competitie voor Dutch Documentary ook in andere categorieën mee: How to Meet a Mermaid van Coco Schrijber; Miss Kiet’s Children van Petra Lataster-Czisch/Peter Lataster; Stranger in Paradise van Guido Hendrikx en To Stay Alive – A Method van Erik Lieshout.

De Correspondent

IDFA is een nieuwe ‘verdiepende samenwerking’ begonnen met online journalistiek platform De Correspondent. Bij veertig films krijgen IDFA-bezoekers een artikel cadeau, dat context geeft bij het onderwerp. Ze zijn te vinden onder het kopje ‘Meer over deze film’ op de IDFA-filmpagina: de complete lijst titels staat online bij IDFA en bij De Correspondent. Daarnaast kunnen IDFA-bezoekers De Correspondent gratis en vrijblijvend een maand uitproberen. Ga naar www.corr.es/idfa2016 en voer als code in: idfa2016. Correspondent Marktwerking Sander Heijne modereert op 22 november in De Brakke Grond een nagesprek bij Burning Out, een film over werkdruk in de zorg.

Guido Hendrikx (r) en Peter en Petra Lataster

en klaslokaal als plaats van handeling. Meer dan dat hebben de films van Guido Hendrikx en Peter en Petra Lataster op het eerste gezicht niet gemeen, terwijl ze toch beiden de lens richtten op vluchtelingen: de één aan de harde Europese grenspoort op Sicilië, de ander in de veilige basisschool van een Brabants dorp. Verder kan het contrast niet groter zijn: de ‘docent’ in het Italiaanse schoolgebouw uit de film Stranger in Paradise wordt vertolkt door een acteur, die een groep emigranten botweg voorhoudt dat hun komst niet gewenst is. In Miss Kiet’s Children ontfermt de titelheldin zich over Leanne, Haya en Jorj uit Syrië, aan de veilige binnenkant van diezelfde Europese grens, om ze gedurende het schooljaar te leren letters schrijven, tafels onthouden en samen spelen zonder elkaar te slaan.

Kromme tenen

Beide makers hadden niet de bedoeling ‘vluchtelingen’ als belangrijkste thema te nemen. Guido Hendrikx wilde vooral de macht van Europa in beeld brengen – weliswaar binnen het migratievraagstuk – en laat in IDFA’s openingsfilm Stranger in Paradise een acteur verschillende betogen over immigratiebeleid uitstorten over een groep migranten, verdeeld over drie ‘akten’. Als vertegenwoordiger van het rechts-populistisch

geluid rekent hij in de eerste akte voor hoe hoog de kosten van hun verblijf zullen zijn en dat ze een baan of verblijfsvergunning wel kunnen vergeten. ‘We willen jullie niet’, is de boodschap. In de tweede akte vertelt de acteur een meer zachtaardig, links verhaal, dat de groep heel begripvol als slachtoffers neerzet. In de derde akte, waarin de acteur een selectieprocedure naspeelt volgens Nederlandse immigratieregels, stuurt hij zonder pardon de ‘gelukszoekers’ de klas uit, net als inwoners van ‘veilige’ landen (‘Tenzij je homo bent! Ben je homo? Nee? Dan krijg je geen verblijfsvergunning.’) en zij die al in een ander EU-land geregistreerd zijn. Deze conceptuele film verkent de grens van wat nog documentaire is; het abstracte gegeven dwong Hendrikx tot deze vorm. ‘Het is een theoretisch verhaal, dus ik had een vehikel nodig om dat te kunnen vertellen. Dat werd een acteur. In een documentaire setting.’ Want de drie groepen kersverse migranten spelen wel zichzelf – ze zijn afkomstig uit een opvangcentrum bij de draailocatie – wat het ongemak bij de kijker tot een kromme-tenen-niveau brengt. ‘Empathie is ver te zoeken’, beaamt Hendrikx.

Geniaal

Dat slaat kennelijk om zodra je Europa veilig en legaal binnen bent. Het schooltje in het Brabantse Hapert is

een warm bad; ook als toeschouwer ontsnap je niet aan het ontroerende en herkenbare traject van vallen en opstaan binnen de veilige muren van de basisschool. Geestdriftig vertelt Petra Lataster waarom ze voor dit onderwerp kozen: omdat onderwijs structureel te weinig waardering krijgt, omdat vakkennis wordt onderschat, omdat fantastische onderwijzers veel meer aandacht zouden moeten krijgen. Kortom: ‘We wilden een film maken over een geniale juf.’ Na research stuitten ze op deze docente, die door schooldirecteuren alom werd geprezen om haar werk. Dat ze ook lesgeeft aan vluchtelingenkinderen, die niet alleen de taal niet machtig zijn maar ook nog met oorlogstrauma’s kampen, was voor de Latasters ‘een geschenk’. Maar wat een film moest worden over een geniale juf, werd een film waarin de juf amper in beeld komt. Al vroeg kwam het besluit om de juf te portretteren door alleen de kinderen te filmen, op ooghoogte. Ze observeerden de leerlingen een schooljaar lang, zonder aanvullend commentaar, interviews of achtergrondinformatie. ‘Soms zie je een merkwaardig lang object door het beeld lopen: dat is dan Kiet’, lacht Peter. De ontwikkeling die de kinderen doormaken, weerspiegelt de juf, was de gedachte. Petra: ‘Ze is warm en beslist. De enige keer dat ze boos is, maakt een diepe indruk op de kinderen. Door dat in beeld te brengen zie je haar kwaliteit als lerares.’

‘ Je vergeet dat het mensen zijn’ Twee films over vluchtelingen die niet over vluchtelingen gaan: de makers van Miss Kiet’s Children en IDFA’s openingsfilm Stranger in Paradise projecteren ons eigen ongemak.

Miss Kiet’s Children

foto: Felix Kalkman

Door volledig vanuit het perspectief van de kinderen te filmen, wordt de kijker werkelijk deelgenoot van de situatie. ‘Je herinnert je weer je lagereschooltijd. In een nieuwe klas belanden is al eng genoeg, laat staan als je de taal niet spreekt.’ Was de aanwezigheid van camera’s dan niet nóg belastender? ‘Welnee, die waren ze vrijwel meteen vergeten’, zegt Peter. En Petra lacht: ‘Wie weet dachten ze dat camera’s normaal zijn op elke Nederlandse school.’

Slachtoffers

De draaiende camera is vermoedelijk het laatste waar de getergde vluchtelingen in Hendrikx’ klasje zich druk over maken. De minutenlange oratie van de door acteur Valentijn Dhaenens vertolkte docent geeft de toeschouwer plaatsvervangende schaamte, ook omdat zijn toehoorders zelf nauwelijks wat gevraagd wordt. ‘Want je wil ze toch leren kennen’, erkent Hendrikx. ‘De enige scène waarin dat een klein beetje aan de oppervlakte komt, is die waarin een van de hoofdpersonen vertelt dat hij zanger wil worden en begint te zingen. Op dat

Stranger in Paradise

door Olga van Ditzhuijzen

moment krijg je een kleine glimp van zijn binnenkant te zien.’ Ook Hendrikx koos er voor geen persoonlijke vluchtverhalen op te nemen. ‘Het ging mij om de machtspositie van Europa; die macht wilde ik invoelbaar maken. Je kunt als kijker ook niet ontsnappen uit de klas. De acteur verbeeldt in feite het eigenbelang van Europa.” Wat de kinderen van Juf Kiet hebben meegemaakt komt hooguit in details naar voren: een meisje dat haar handen voor de oren houdt bij het knallen van een voetbal tegen een muur, een jongen die naar eigen zeggen nooit naar school kon vanwege de ‘boem boem’ op straat. Peter: ‘We hadden aanvankelijk wel de verhalen van de ouders willen opnemen, maar die brengen een context mee die je niet goed kunt controleren, een context van buiten de klas. Het aardige is om als kijker op het punt te komen dat je je begint af te vragen wat ze hebben meegemaakt. Juist omdat we er niet op uit waren een verhaal van vluchtelingenkinderen te maken, blijft het zuiver. We wilden ze niet neerzetten als slachtoffers.’

Betrapt

Sommige eerste kijkers van de film meenden zichzelf te betrappen op hun eigen latente racisme, vertelt Peter Lataster. ‘Wat een doodgewone, intelligente, geestige, vervelende, lieve, pesterige kinderen zijn het eigenlijk! En meteen daarna denk je: ja natuurlijk zijn ze dat. Waarom zouden ze dat niet zijn?’ Guido Hendrikx: ‘Dat krijg je met alle containerbegrippen waar we steeds mee worden geconfronteerd, je vergeet vluchtelingen, asielzoekers, migranten – om er maar een paar te noemen – als mensen te zien.’ Hijzelf speelt ook met die emotie van de kijker. Het relaas van de strenge meester uit de eerste akte komt bekend voor; toch is het iets anders om zulke teksten in de krant te lezen dan die rechtstreeks te horen zeggen in het gezicht van een net uit de Middellandse Zee geviste Afrikaan. Peter: ‘Bij het kijken van jouw film kreeg ik de neiging naast ze te gaan zitten, vanwege de botte en dwingende manier waarop de acteur zijn boodschap verkondigt. Hoe zou ik reageren in hun situatie?’ Terwijl het eerste, keiharde betoog misschien overduidelijk naargeestig overkomt, vertegen-

woordigt het tweede relaas van de acteur misschien de meer linkse en knuffelige opstelling – maar dat maakt hem volgens Hendrikx zeker niet de moreel betere: ‘Hij deelt mensen óók in op categorieën. Bovendien vertelt hij hen dat ze slachtoffers zijn. Dat sust zijn eigen geweten, hij weet het allemaal beter dan de mensen zelf, hij staat boven het “gepeupel”.’ Hendrikx wijst erop dat zowel de harde als de zachte aanpak een vorm van macht illustreert. ‘Beide visies zijn lelijk.’ Ach, had juf Kiet maar in dat klaslokaal in Sicilië gestaan. Peter Lataster: ‘Zij theoretiseert in elk geval niet, maar doet gewoon het juiste. Ze ziet de kinderen ook niet als een last, maar als een uitdaging.’

• Stranger in Paradise – Guido Hendrikx

Do 17 10:00 De Balie - Grote Zaal; vr 18 12:30 Melkweg - Rabozaal; za 19 19:00 Ketelhuis Zaal 1; do 24 13:15 Munt 11; vr 25 18:30 De Balie - Grote Zaal

• Miss Kiet’s Children - Petra Lataster-Czisch,

Peter Lataster. Za 19 16:00 Tuschinski 1; zo 20 15:30 EYE Cinema 2; di 22 21:30 Ketelhuis Zaal 1; wo 23 17:30 Munt 09; vr 25 21:15 De Balie - Grote Zaal; vr 25 22:30 Tuschinski 1

BELEEF

IDFA VOLKS KRANT MET DE

volkskrant.nl/idfa

Heddy Honigmann

wint Heddy Honigmann ontvangt dit jaar de Prins Bernhard Cultuurfondsprijs. Zij krijgt deze oeuvreprijs vanwege haar grote staat van dienst als internationaal toonaangevend documentairemaker. Als onderdeel van de prijs richt Heddy

Honigmann een eigen CultuurFonds op Naam in, om zo andere documentairemakers te ondersteunen. Wilt u ook iets

teweegbrengen met een gift aan cultuur, natuur of wetenschap? Wij betrekken u graag bij ‘De kunst van het geven’.

Kijk op cultuurfonds.nl/geven

Foto: © Esther Cammelot

Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs 2016

‘ Schoonheid maakt wegkijken moeilijker’

foto: Nichon Glerum

Eigenlijk wilde regisseur Rahul Jain een visueel gedicht maken. ‘De beelden waren zo sterk dat woorden onnodig leken.’ Hij gaf de arbeiders van een Indiase textielfabriek in zijn debuut Machines uiteindelijk toch een stem. En wat voor één. ‘Veel kijkers waren geschokt dat zulke arme en ongeschoolde mensen zo filosofisch en welbespraakt kunnen zijn’, vertelt de pas 25-jarige Jain. ‘Je kunt blijkbaar in een fabriek ook een filosofische wereldopvatting ontwikkelen. Zelfs als je geestdodend werk doet en extreem uitgeput bent.’ Zo is er een arbeider die heel precies de situatie uitlegt waarin hij gevangen zit. En net als je als kijker denkt ‘moderne slavernij’, zegt hij dat hij geen slaaf is omdat hij dit werk uit vrije wil doet: niemand dwingt hem. Zo’n opmerking komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Jain: ‘Iemand die zo slim is vraagt zich af: waarom zou ik die filmmaker alles vertellen? Ik heb dat wantrouwen doorbroken door alles over mezelf op tafel te leggen. Dat ik niet begreep waarom deze wereld zo in elkaar zit, wat ik vond van mijn kaste en mijn familie.’ Daarbij heeft hij mensen, buiten beeld, soms flink geprovoceerd. ‘Dat was nodig om door de glazen muur van het kastenstelsel te breken. Anders hadden ze me niks durven zeggen.’ Jain komt uit een hogere kaste, maar kwam als kind al in de fabriek. ‘Mijn hele klassenbewustzijn is daardoor gevormd. Toen ik drie was, zag ik dat werkers werden geslagen om-

Hé gast!

dat ze een stuk stof hadden meegenomen. Altijd vroeg ik mezelf: aan welke kant sta je? Dat gevoel verscheurt je echt. Als je een fles wijn koopt in een restaurant weet je: voor hen zijn dit drie maandsalarissen.’ De leer van karma zegt: je bent arm omdat je in een vorig leven slecht bent geweest. Jain heeft daar altijd mee geworsteld. Samen met zijn cameraman en beste vriend Rodrigo Trejo Villaneuva verbleef hij twee maanden in de fabriek, zonder te filmen. ‘Rodrigo nam veel tijd om mooie camerastandpunten te vinden. De rust en krachtige esthetiek komen vooral van hem. De schoonheid maakt het moeilijker weg te kijken. En de situatie waarin deze mensen verkeren moet gezien worden.’ Echt gezien. Want in India is armoede overal. Zijn vader snapte dan ook niet waarom Jain deze film wilde maken. ‘Ik zei tegen hem: als een bedelaar op het raam van je Range Rover klopt, dan denk jij dat er maar een paar millimeter tussen zit, maar in werkelijkheid is die afstand immens. Met deze film probeer ik die afstand te overbruggen.’ Vertragen helpt. ‘Onder invloed van reclame zijn films tegenwoordig enorm snel gemonteerd, waardoor je gemakkelijk kunt wegkijken als je je ongemakkelijk voelt. Vandaar dat er in mijn film maar 140 cuts zitten, tegen gemiddeld 1250 in Amerikaanse en zelfs 1700 in Bollywoodfilms. Ik wil tijd gebruiken als gewicht, dat kijkers vastdrukt in hun stoel.’ Ook geluid speelt daarbij een belangrijke rol. ‘Je kunt je ogen misschien wel sluiten, maar niet je oren. Ik heb de sound-designer lang naar de geluiden in de fabriek laten luisteren. Daarna is iedere machine en motor apart opgenomen, met speciale contactmicrofoons. Daarmee hebben we de tracks opgebouwd. Als zien geloven is, is horen voelen.’ (WK) Machines – Rahul Jain. Do 17 18:45 Munt 11; vr 18 19:30 EYE Cinema 2 (met Extended Q&A); di 22 17:15 Tuschinski 1; do 24 22:45 Tuschinski 4; za 26 18:30 Munt 09.

KORT

Krachtige lachspieren

Het themaprogramma Shifting P erspectives onderzoekt de historische beeldvorming van ras. Regisseurs op IDFA stelden we de vraag: ‘Kunnen en moeten documentaires onze blik op ras veranderen?’ Alexandru Petru Badelita – I Made You, I Kill you:

‘Ik denk dat documentaires verschillende meningen over ras moeten laten zien en verschillende kanten van de waarheid moeten onthullen. En niet alleen het publiek moeten ‘opvoeden’.’

Coco Schrijber – How to Meet a Mermaid:

‘Documentaires zijn geen gereedschap voor ‘goede’ mensen. Kijk naar Triumph des Willens. Het is een medium, gemaakt om je visie uit te dragen. Wat daarvan ook de uitkomst is – het is gelegitimeerd. Als het bijdraagt aan een betere wereld is dat geweldig, maar het is niet het doel.’

Stephen Kijak – We Are X:

‘Absoluut. Hoe? De grote omroepen en distributeurs moeten lef hebben. De films zijn er; mensen moeten ze alleen kunnen zien.’

Jimm Lasser – Long Live Benjamin:

‘Ja. Bodycams gaan hier heel erg bij helpen. De mogelijkheid om de kijker echt in iemand anders huid te laten kruipen is zo’n beetje de ultieme uiting van de waarde van documentaires. Zulke camera’s worden alleen maar beter en hun beelden zullen steeds meer impact krijgen.’

Max Kestner – Amateurs in Space:

‘Ik geloof niet dat kunst voortkomt uit morele issues. Ik geloof dat morele issues kunnen voortkomen uit kunst, als het goede kunst is.’

Yaniv (28) kan prima met z’n vrienden voetbal kijken, maar zelf een balletje trappen hoort niet tot de mogelijkheden. De Israëliër kampt met een ernstige spierziekte die hem volledig afhankelijk maakt van anderen. Kan hij zijn droom om zelfstandig te wonen ooit waarmaken? Een groot gevoel voor humor helpt Yaniv gelukkig bij het omgaan met verdriet en frustraties. (MN)

My Friend, Yaniv - Maayan Schwartz. Do 17 18:15 Munt 12; vr 18 14:30 Munt 10; za 19 13:00 Tuschinski 4; vr 25 12:00 Tuschinski 6; vr 27 22:00 Tuschinski 5.

I DFA Com p et i t i on Program s 20 16

AMMODO Ă&#x2014; IDFA A M MOD O. ORG / I DFA

Stichting Dioraphte steunt projecten van hoge kwaliteit op het gebied van kunst en cultuur met een landelijk of internationaal bereik. Steun IDFA ook. Als bezoeker, als Vriend of als Dikke Vriend.

Ook IDFA mag rekenen op onze steun om de creatieve documentaire bereikbaar te maken voor een breed publiek. Niet straks maar nu. Omdat cultuur rijkdom is die je met elkaar deelt.

‘Álles moest wijken voor Mapplethorpes kunst’ De half-erecte piemels die Robert Mapplethorpe (1946-1989) fotografeerde, leidden tot een roemrucht schandaal vlak na zijn dood. Fenton Bailey en Randy Barbato portretteerden de omstreden New Yorkse kunstenaar aan de hand van zijn werk en zijn uitspraken.

tomverbaasd waren filmmakers Fenton Bailey en Randy Barbato toen ze ontdekten dat er nog geen uitgebreid documentaireportret bestond van Robert Mapplethorpe. Werk van deze New Yorkse homo-erotische fetisjfotograaf hangt tegenwoordig in elk vooraanstaand museum voor moderne kunst. Fenton Bailey: ‘Dit verhaal lag gewoon voor het oprapen. Ongelofelijk, maar waar! Toen er begin jaren negentig een tentoonstelling van zijn werk door het land reisde, ontketende dat een enorm schandaal. Iedereen had er wat over te zeggen, van kunstcritici tot woedende politici. Maar de belangrijkste stem, Mapplethorpe zelf, ontbrak. Hij was toen al dood.’ ‘Wij laten Robert Mapplethorpe zelf aan het woord over zijn werk, aan de hand van interviews en audio-opnames. Hij maakte eigenlijk niet eens zo veel seksfoto’s, maar zei wel dat deze voor hem het belangrijkst waren. Op basis van zijn uitspraken selecteerden we ongeveer vijfhonderd foto’s. Mapplethorpe zelf was onze gids. Hij zag zijn leven als kunstwerk. Álles moest wijken voor zijn kunst, ook wanneer dat controversieel was. Narcistisch? Voor mij is hij vooral een obsessieve werker. Sommigen zien hem als voorvechter

Mapplethorpe: Look at the Pictures - Fenton Bailey en Randy Barbato. Vr 18 17:45 Munt 9; ma 21 11:00 EYE Cinema 1; di 22 22:00 Tuschinski 2; do 24 21:45 Tuschinski 1.

De bezoeker – wo 16 13.52 uur Tuschinski 6

The War Game

Maddy Wattel (59, docent HBO) en Jelte Koopman (65, gepensioneerd maatschappelijk werker) uit Amsterdam.

Jelte wist niet wat hij zag bij het doornemen van het IDFA-programma: The War Game, dat móét de film zijn die hij in 1974 als dienstsoldaat verplicht zag. ‘Die maakte destijds een onuitwisbare indruk, dus ik was enorm nieuwsgierig wat ik er nu van zou vinden.’ Dit fictieve verslag van de gevolgen van een atoomaanval op Zuid-Engeland hakte er opnieuw in: ‘Het is alleen maar actueler geworden.’ In de film geven autoriteiten overlevingstips van het kaliber ‘ga onder de trap zitten en sla blikvoer in’. Volgens

Maddy bijna ‘surrealistisch’ naïef: ‘Mocht het ooit gebeuren, dan hoop ik alleen maar dat het snel voorbij is. Bij een atoombom moet je volgens mij niet willen overleven. De impact is onvoorstelbaar. Maar misschien is dat heel menselijk, om uit overlevingsdrang te denken dat het wel zal meevallen.’ Dat deze historische voorlichtingsfilm slechts eenmalig op IDFA draait, verbaast Maddy en Jelte. ‘Iedereen – en zeker politici – zou deze film moeten zien. Je zou Poetin en Trump verplicht samen voor het scherm willen zetten.’ Terwijl Jelte blij is dat hij zijn herinnering aan The War Game (‘gek eigenlijk, een toekomstdocumentaire uit het verleden’) heeft ‘opgepoetst’, zal Maddy de film ook ‘niet licht vergeten’, bezweert ze: ‘Ik moest af en toe naar adem happen.’ (OvD)

naarpapednem ha

anctuuneoleg r

foto: Nichon Glerum

van homorechten, maar zo zag hij zichzelf denk ik helemaal niet. Hij brak een lans voor anderen door te laten zien wat hij persoonlijk belangrijk vond, zonder zich daarvoor te verontschuldigen.’ Kijkend naar het gezamenlijke cv van Fenton Bailey en Randy Barbato, van documentaires The Eyes of Tammy Faye en Inside Deep Throat tot het talentenjachtprogramma RuPaul’s Drag Race, valt een voorliefde op voor cultfiguren en paradijsvogels. Bailey: ‘We zijn dol op verhalen van mensen die leven zonder zelfcensuur. Door niet ‘normaal’ te zijn, hebben die vaak een enorme impact. Als maatschappij zoeken we altijd nieuwigheden om oude ideeën mee te vervangen. Zo was Mapplethorpe in het begin een nobody. Galeriehouders en critici vonden dat zwarte piemels fotograferen geen kunst was. Sterker nog: tot ver in de jaren zeventig werd fotografie niet eens als kunstvorm beschouwd! Daarom past iemand als Mapplethorpe helemaal binnen onze filosofie: ‘De marge van vandaag is de mainstream van morgen.’ (MN)

Draait er nog wat leuks?

Aanstekelijke cinefilie Een film over filmliefde – waar kun je die beter maken dan in India? In het land met ’s werelds grootste filmindustrie, leeft op het platteland de cinema voort zoals het ooit allemaal begon: als rondreizend vermaak. Een van de bioscoopexploitanten die in The Cinema Travellers worden gevolgd, heeft zijn projectiecabine ingericht in de laadruimte van een oude truck waarvan de motor het allang heeft begeven – maar de 35mm-projector trotseert fier de tand des tijds. In een grote tent verzamelt zich het publiek voor populaire Bollywoodmusicals of pikante liefdesdrama’s. De zachte belichting van de documentaire doopt de taferelen – het opbouwen, het inleggen van de film, het ontsteken van de booglamp, de promotie en kaartver-

koop op een immens Parade-achtig festivalterrein – in een nostalgische gloed. Dat is niet zomaar, want ook hier loopt de reizende bioscoop op zijn laatste benen: filmkopieën worden schaars, de bezoekersaantallen dalen en de concurrentie van het digitale tijdperk wordt voelbaar. Maar een mecanicien die projectoren verzamelt, repareert en er zelfs één heeft ontworpen, vertelt nog altijd met diepe genegenheid over het mechaniek dat ten grondslag ligt aan de wonderlijke illusie die cinema heet. Razend aanstekelijk. (SK) The Cinema Travellers – Shirley Abraham en Amit Madheshiya. Do 17 11:00 Tuschinski 1; vr 18 22:00 EYE Cinema 2; do24 11:15 EYE Cinema 1; zo 27 15:00 Tuschinski 2.

Themaprogramma ‘Shifting Perspectives’

Opboksen tegen de geschiedenis Het themaprogramma Shifting Perspectives behandelt de beeldvorming van ras en identiteit. Een podium voor verloren verhalen en mensen aan de vergeten kant van de geschiedenis.

Skulls, of My People

door Hugo Emmerzael

In Too Black To Be French stelt regisseur Isabelle Boni-Claverie dat de geschiedenis wordt geschreven door overwinnaars. In haar film betekent dat: witten hebben een overheersende rol gespeeld in het bepalen van de identiteit van zwarten. Zwart zijn, aldus haar documentaire, is een sociale marker, opgelegd door een witte samenleving. En die marker vormt een basis van ons sociale en professionele leven. De oude en nieuwe films in het Shifting Perspectives-programma ondergraven deze historische constructies met verhalen vanuit een ander perspectief. Met als centrale vraag: hoe kun je opboksen tegen een dominant narratief dat door anderen over jou is vastgelegd?

nis is geworden, waarvan je alleen nog maar flarden op kan vangen. Zo laat Inadelso Cossa in A Memory in Three Acts de ruïnes van Villa Algarve zien. Vele mensen kwamen om in dit pand, maar wie er nu komt vindt vooral een hoop troep in verder lege kamers. Voor Raoul Peck werd afwezigheid zelfs het hoofdonderwerp van zijn film. Zijn profeet Lumumba is niet meer, wat voor nut heeft het dan voor Peck om naar Congo te vliegen en daar te filmen? Ook hij omarmt in zijn verhaal de afwezigheid, door dan maar beelden van Brussel te schieten. Die lijken in eerste instantie ver verwijderd van de werkelijkheid van zijn onderwerp. Maar door de luxe van de Belgische hoofdstad te tonen, onderbouwt Peck zijn uitspraak: ‘Herinneringen aan een moord zijn kostbaar.’

Gebroken geschiedenis

Duur betaald

Als de geschiedenis is geschreven door jouw koloniale overwinnaar, welk materiaal is dan nog beschikbaar om een eigen versie te scheppen? Het is een van de problemen waar de filmmakers in dit programma tegenaan lopen: hun films laten zich definiëren door een afwezigheid. In A Memory in Three Acts is er geen historisch bewijs meer te vinden van de martelingen die plaatsvonden in Villa Algarve in Mozambique, in Skulls, of My People missen de schedels van de afgeslachte voorouders van de Herero en Namaqua uit Namibië, in Lumumba: Death of a Prophet is het lijk van de Congolese politicus Patrice Lumumba onvindbaar, zodat regisseur Raoul Peck dan maar in Brussel blijft. Deze films doen geen poging om de gaten in de kern van hun verhalen te verhullen. Ze wijzen er juist op dat de geschiedenis die ze vertellen bewust of onbewust een gebroken geschiede-

Als iets blijkt uit de films van het Shifting Perspectives-programma is het wel dat herinneringen dikwijls duur betaald zijn. Juist daarom spelen ze in geschiedschrijving een essentiële rol. Peck combineert zijn eigen recollecties van de Belgische bezetting van Congo, doorspekt met anekdotes van zijn moeder, met die van Lumumba’s tijdgenoten om een zo compleet mogelijk beeld te geven van turbulente momenten in de Congolese onafhankelijkheidsstrijd. Later verwerkte hij deze kennis ook in Lumumba (2000), een sensationele biografische fictiefilm over het leven van de potentaat. Terug in Mozambique laat Cossa niet alleen de ruïnes van Villa Algarve zien. Hij laat ook mensen aan het woord die in dat pand gemarteld zijn. Een slachtoffer vertelt in geuren en kleuren hoe de geheime politie van Portugal tekeerging. In zijn verhalen keert één naam telkens terug: Chico Freios, gevreesd door de hele stad, een Mozambikaan die schijnbaar met plezier voor de Portugese politie martelde en moordde. Na de Portugese

De meest verbluffende film uit het Shifting Perspectives- programma neemt een gebeurtenis die bijna iedereen kent en weet daar vele nieuwe dimensies aan toe te voegen. O.J.: Made in America toont de historische constructies achter de opkomst en ondergang van topsporter O.J. Simpson. In een kleine acht uur ontrafelt regisseur Ezra Edelman de sociale, raciale, politieke en economische factoren die meespeelden toen Simpson hoofdverdachte werd in de zaak over de moord op zijn vrouw. Herinneringen van Simpsons jeugdvrienden geven eerst nog een beeld van Simpsons charmerende kwaliteiten: zijn talenten, vermogen om door iedereen aardig gevonden te worden en ambitie om te excelleren. In schril contrast daarmee staan scènes over de raciale spanningen in Los Angeles. Naarmate de epische documentaire vordert en Simpson schuldig blijkt te zijn, wordt steeds duidelijker dat je deze verhaallijnen niet los van elkaar kan zien. Als je het over O.J. Simpson hebt, heb je het ook over een zwarte man in Amerika. En dat terwijl Simpson juist zijn hele leven heeft gewijd aan het overstijgen van de notie van ras. Hij wilde gezien worden als een Amerikaan, als een vriend, een topsporter of een megaster, niet als een zwarte man.

Vergelijken van huidskleur

Isabelle Boni-Claverie herinnert zich in Too Black To Be French dat zij zich bewust werd van haar zwarte huidskleur toen ze de rol van Balthazar moest vertolken in een kersttoneelstukje op school. Boni-Claverie komt uit een welgestelde familie. Haar conclusie is derhalve dat zelfs klasse huidskleur niet kan overstijgen. Wat niet weg-

• Too Black To Be French – Isabelle Boni-Claverie.

Vr 18 21:30 Kleine Komedie; di 22 22:45 Bijlmer Parktheater;

O.J.: Made in America

Een zwarte man in Amerika

neemt dat de positie van arme zwarten nog schrijnender is. In Danton’s Death zien we hoe een zwarte man uit de sociale-woningbouwwijken van Parijs worstelt met zijn positie op een witte acteerschool in Parijs. Aan het vergelijken van huidskleuren ontkomen we niet. Dat blijkt uit elke film in Shifting Perspectives. Maar in plaats van te beschuldigen, nodigen deze documentaires uit tot dialoog. Ze leggen onderbelichte kanten bloot van een bekend geachte geschiedenis en bieden ons zo het materiaal dat we nodig hebben om die geschiedenis te herschrijven.

vr 25 16:00 Podium Mozaïek; za 26 21:30 Tolhuistuin.

• A Memory in Three Acts – Inadelso Cossa.

Do 17 20:00 Munt 9; vr 18 10:45 Kleine Komedie; di 22 13:30 Munt 12; do 24 16:00 Podium Mozaïek.

• Skulls, of My People – Vincent Moloi.

Vr 18 18:45 Kleine Komedie; ma 21 14:30 Munt 13; di 22 19:30 Bijlmer Parktheater; vr 25 14:00 Podium Mozaïek; za 26 17:45 Munt 12.

• Lumumba: Death of a Prophet (1990) – Raoul Peck.

Do 17 14:15 Kleine Komedie; do 24 14:00 Podium Mozaïek; vr 25 21:30 Tolhuistuin.

• O.J.: Made in America – Ezra Edelman.

Za 19 10:30 Kleine Komedie (468 minuten).

• Danton’s Death (2010) – Alice Diop.

Vr 18 21:30 Kleine Komedie; za 26 19:00 Tolhuistuin.

Danton’s Death

bezetting werd Freios door de kwade lokale bevolking vermoord. Wordt ook deze naam vergeten als de laatste ooggetuigen zijn overleden?

Maatschappelijk betrokken documentaires IDFA PREMIÈRES: • Miss Kiet’s Children (De kinderen van juf Kiet) Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster

• Zaatari Djinn - Catherine van Campen • Welcome to the Heavenly Earth (Welkom op de Hemelse Aarde) Judith de Leeuw

• Fallen Flowers Thick Leaves - Laetitia Schoofs • Naomi’s Secret (Naomi’s geheim) - Saskia Gubbels • Che! - Elsbeth Fraanje

Verrassend varen in Amsterdam

DINNER CRUISE

BORREL CRUISE

KIDS CRUISE

BLUEBOAT.NL

A Stadhouderskade 30, 1071 ZD Amsterdam T +31 (0) 20 679 13 70 E info@blueboat.nl

‘ Voor de bejaarden had het eeuwig mogen duren’ ‘Hoe gaan we om met ouderen? En hoe komt het dat met al die gadgets, die bedoeld zijn ons leven makkelijker te maken en ons te verbinden, er steeds minder warmte is? Technologie heeft ons sociale leven veranderd. We zijn allemaal met elkaar verbonden, wat mooi is, maar we gebruiken maar een heel klein stukje van ons totale communicatievermogen. We missen ruimte voor kwetsbaarheid, intimiteit, lange stiltes.’ De vormgeving van Progress vs Regress is niet cool en hitech maar ‘een beetje goofy’, zoals Bonajo het noemt. ‘Ik wilde hoogbejaarden zichtbaarheid geven in een beeldtaal die past in onze tijd, zonder de problemen van ouderdom te camoufleren.’ In een verrukkelijke videoclip komt een futuristische droom voorbij over (of van) een robot met een zeer menselijke verschijning. ‘Die clip is aan de ene kant een kadootje aan de mensen die ik heb gesproken, maar zit er ook in omdat ik het leuk vind een deel van de film op YouTube te gooien, zodat iedereen het kan zien.’ Het opnemen en monteren van de interviews was niet makkelijk. ‘In een interviewsituatie probeer je mensen op hun gemak te stellen. Maar omdat we ze voor een green-screen filmden, wilden we ze ten voeten uit in beeld hebben, zonder dat ik in beeld kwam. Dus die afstand was vrij groot en natuurlijk was iedereen doof.’ Ze springt op, loopt vier meter naar achteren en begint van daar wat naar me te schreeuwen.

‘Ik heb veel tijd doorgebracht in het verzorgingstehuis om een band op te bouwen’, zegt ze als ze weer naast me zit. ‘Als je zo veel tijd met mensen doorbrengt, ontstaan er vriendschappen. Ik moest echt leren hoe je daar als filmmaker mee omgaat. Sommigen gingen meteen hun hele leven uit de doeken doen. Na drie van zulke verhalen merkte ik dat dat veel te zwaar is. Want er is veel verdriet over het verlies van autonomie; dat je niet meer zelf kunt kiezen wie je om je heen hebt. Iets daarvan zit wel in de film, maar lang niet alles.’ ‘Tegelijk was het superleuk om te doen. Voor de bejaarden had het eeuwig mogen duren, een film tot aan het graf. En zelf kwam ik er telkens weer achter hoe anders hun levens zijn. Armoede, honger: allemaal hebben ze dat meegemaakt. Daar had ik niet zo bij stilgestaan. Of dat mensen zestig jaar samen zijn, en dat dan een van de twee overlijdt. De diepte van dat gemis: ook dat is een gevoel dat met deze generatie aan het uitsterven is. In het laatste deel van de film gaan de bejaarden met tieners in gesprek. Het leuke was dat de jongeren dat nog leuker vonden dan de ouderen zelf.’ (SK) Progress vs Regress – Melanie Bonajo. Vr 18 18:00 Tuschinski 5; ma 21 17:00 Tuschinski 5; do 24 20:00 Tuschinski 6; vr 25 17:45 Tuschinski 5.

A Graphic story production. Artist Emma Ringelding.

foto: Nichon Glerum

Een groep Utrechtse hoogbejaarden biedt Melanie Bonajo een hartverwarmend inkijkje in hun leven, van toen tot nu. In Progress vs Regress brengt Bonajo hen ook in gesprek met jonge digital natives, over de invloed van nieuwe technologie op ons sociale leven.

A Memory in Three Acts – Inadelso Cossa. Do 17 20:00 Munt 9; vr 18 10:45 Kleine Komedie; di 22 13:30 Munt 12; do 24 16:00 Podium Mozaïek.

op het IDFA DE KINDEREN VAN JUF KIET van Petra Lataster-Czisch en Peter Lataster Competition for feature-length Documentary

HOW TO MEET A MERMAID van Coco Schreiber Competition for feature-length Documentary

PASSAGE van Jascha de Wilde en Ben Hendriks Competition for Dutch Documentary

www.mokumfilm.nl

L&F Producties presenteert in coproductie met KRO-NCRV een film van Petra Lataster-Czisch & Peter Lataster

Don,t hurry

be happy Toe aan een rustgevende uitdaging? Kijk op: happinez.nl/slowchallenge

NU TE ZIEN IN DE FILMTHEATERS www.mokumfilm.nl

In de hoofdrol

‘ Het voelde als een aanval’ Regisseur Clare Weiskopf groeide vanaf haar elfde op zonder haar moeder Val, die na de dood van haar oudste dochter naar de Colombiaanse jungle vertrok. In Amazona is duidelijk dat Weiskopf hierover een appeltje te schillen heeft met haar moeder, die ze niettemin liefdevol portretteert. We spreken moeder en dochter samen. Was het de eerste keer dat jullie hierover spraken?

schap. Waar het voor mij om draait is: hoe kun je niet alleen moeder zijn, maar meer dan dat.’

foto: Nichon Glerum

Val: ‘Ja, het kwam heel spontaan op. Ik had kalmer kunnen reageren, maar ik werd overvallen door dit gesprek. Het voelde als een aanval.’ Clare: ‘Het begon als een heel andere film, een portret van deze bijzondere vrouw die mijn moeder is. Maar gaandeweg drong het besef door dat ik, omdat ik zelf zwanger was, op zoek was naar de diepere betekenis van het moederschap. Ergens wist ik waarschijnlijk wel dat daar mijn vragen lagen, maar ik liet het telkens weg uit onze gesprekken. Want het is niet makkelijk.’ Val: ‘Een stuk makkelijker voor jou dan voor mij!’

Hoe was het om daarbij gefilmd te worden?

Val: ‘Tijdens de gesprekken dacht ik eerlijk gezegd helemaal niet aan de camera. Maar je kunt wel zien dat ik soms van mijn stuk word gebracht, bijvoorbeeld als Clare vraagt of ik me schuldig voel. In zulke harde termen had ik er zelf nooit over nagedacht. Het zette me wel aan het denken over het moeder-

Was het kijken van de film confronterend?

Val: ‘Toen ik de film zag, zat ik meteen te huilen. Het verdriet om de dood van mijn dochter kwam natuurlijk terug, maar ik moest ook huilen om mijn kat, die ik net had laten inslapen.’

Maar hoe was het om naar jezelf te kijken door de ogen van je dochter?

Terwijl Val nadenkt, zegt Clare: ‘Ik herinner me dat je na het zien van de eerste versie tegen mij zei: “Je mag mij best wat harder aanpakken”.’ Val: ‘Echt? Heb ik dat gezegd?’ Clare: ‘Ja! Je gaf me toestemming, wat heel belangrijk voor me was. We zijn geen strijd aan het uitvechten met elkaar. Dit is gewoon hoe het leven is.’ (SK) Amazona – Clare Weiskopf. Vr 18 20:15 EYE Cinema 1; zo 20 22:15 Tuschinski 4; wo 23 11:00 Munt 9; za 26 14:00 Tuschinski 6.

‘ Hopelijk snap je hoe rijk zijn Disney-wereld is’

Iemand interviewen die geen oogcontact maakt en het moeilijk vindt stil te zitten, is nogal een uitdaging. De Interrotron, een beeldschermconstructie bedacht door documentairemeester Errol Morris, bleek voor Owen de perfecte uitkomst. ‘Anders zou hij door de kamer gaan zwerven’, vertelt regisseur Williams, ‘maar dankzij de Interrotron konden we via een scherm communiceren. Hij zat veilig in zijn eigen kamer; ik in die ernaast.’ Owen houdt van beeldschermen. De Disney-films die hij van jongs af aan verslindt, helpen hem de wereld te begrijpen. ‘Omdat hij wordt betoverd door het scherm, vond hij het fantastisch mij daarop te zien. En doordat de camera in het scherm zit, kijkt hij het publiek recht aan.’ Tussendoor laat Williams Owen naar Disney-fragmenten kijken, zodat we zien hoe liefdevol Owen tegen ze praat. ‘De bedoeling is dat het publiek langzaam wordt opgenomen in Owens briljante geest, zodat je hem beter gaat begrijpen en empathie voor hem krijgt. Uiteindelijk snap je hopelijk hoe rijk zijn wereld van Disney-sidekicks is.’

Herkenbaar zijn de gevoelens in elk geval. Zo is Owen vreselijk gefrustreerd als zijn vriendin het heeft uitgemaakt. Wat is er gebeurd met: en ze leefden nog lang en gelukkig?! Het is niet eerlijk! ‘Owen is heel puur. Hij heeft dat filter niet waardoor wij ons inhouden, omdat we bang zijn wat anderen van ons denken. Liegen lukt hem bijvoorbeeld ook niet. Als we hem vroegen nog een keer de kamer in te lopen omdat de opname niet gelukt was, dan weigerde hij. Hoezo?, zei hij dan. Dat heb ik toch al gedaan?’ Williams werkte jarenlang samen met Owens vader, Ron Suskind, aan een nieuwsprogramma op ABC. ‘Owen wilde zelf graag dat zijn verhaal werd vastgelegd, omdat mensen hem niet zagen zoals hij is. Hij omschreef zichzelf als een ongepolijste diamant. Ron heeft toen een boek over hem geschreven en ik maakte deze film. Het is een verslag van Owens heroïsche reis. Inmiddels ziet hij zichzelf als vertegenwoordiger van alle autisten zonder stem. Er komen ontzettend veel autisten van zijn leeftijd naar de film, die zeggen: jij bent onze held. We hadden nooit gedacht dat Owen dat zo zou omarmen. Hij is echt van een sidekick een held geworden.’ (WK) Life, Animated – Roger Ross Williams. Do 17 10:00 De Balie – Grote Zaal; za 19 10:00 Tuschinski 1; wo 23 21:30 Munt 10; za 26 21:00 Brakke Grond Expozaal. Roger Ross Williams regisseerde ook de korte film Man Without a Mask, over ‘de eerste openlijk homoseksuele ster in het Mexicaanse worstelen’. Ma 21 21:15 Munt 13; di 22 13:15 Tuschinski 4; wo 23 22:15 Munt 9; do 24 16:00 Tuschinski 6; do 24 17:30 Tuschinski 3; za 26 15:00 Tuschinski 5.

foto: Bram Belloni

Life, Animated gaat over Owen Suskind, een autistische Amerikaanse twintiger die op het punt staat op kamers te gaan. Met behulp van Disney-films en de Interrotron weet regisseur Roger Ross Williams diep in Owens wereld door te dringen.

ÂŠ ventdusud

NL_245x172_5_IDFA_Sestava 1 10/26/16 2:37 PM StrĂĄnka 1

Documentaires van wereldformaat Iedere maandag en woensdag om 21:00 Iedere dinsdag, donderdag en zaterdag om 18:30 Nederlands ondertiteld europe.tv5monde.com/nl

WIN MEER, BELEEF MEER

Bij de BankGiro Loterij wint u meer en beleeft u meer. Niet alleen maken we dagelijks een winnaar bekend van € 10.000 tot wel € 1 miljoen of een auto, ook krijgt iedere deelnemer de BankGiro Loterij VIP-KAART. Met deze kaart heeft u zolang u meespeelt gratis toegang tot 50 topmusea in Nederland en tot 50% korting op festivals, opera, theater en zelfs dierenparken. En het mooiste is dat VIP-KAARThouders gratis twee kaarten voor IDFA en andere filmfestivals kunnen reserveren. Meer weten? Kijk op www.bankgiroloterij.nl/vipkaart

Colofon FESTIVAL INFORMATION

Partners of IDFA Premium partner of the 29th International Documentary Film Festival Amsterdam

Main Partners

Partners

Deadline for application MA programme 13 January 2017

IDFA is subsidized and funded by

IDFA-Mediafonds Workshop is supported by

Master of Film we are looking for artistic researchers

IDFA Forum is supported by

The Master’s Degree Programme in Film at the Netherlands Film Academy offers a select group of no more than ten artistic researchers (filmmakers and visual, media or other artists) the opportunity for further personal and professional development within an investigate, highly

IDFA Bertha Fund is supported by

Club IDFA

ABN AMRO Bank NV, Being There, Brand New Telly, De Breij Evers Boon, Houthoff Buruma, JBR, Jean Mineur Mediavision, M.N. Léons BV, Rabobank Amsterdam, Rotaform, Weekbladpers Media

Donations to IDFA

AVROTROS, BNNVARA, EYE International, Embassy of Israel, Embassy of the United States of America, EO, GoetheInstitut, Happinez, HUMAN, Institut Français des Pays-Bas, KRO-NCRV, NPO Sales, OUTtv, Pauwhof-fonds, P.W. Janssen’s Friesche Stichting, Rabobank Amsterdam, Stichting Elise Mathilde Fonds, Stichting VEVAM Fonds

Suppliers

3PO, Arti and Amicitiae, Art Support BV Theaterproductiebureau, Bijlmer Parktheater, Booking.com, Café de Jaren, Citroën, Compagnietheater, De Balie, De Kleine Komedie, DeLaMar Theater, Event Engineers, EYE Film Instituut, FestivalTickets, Haghefilm Digitaal, Hampshire Hotel Prinsengracht, Het Ketelhuis, IndyVideo, Koninklijk Theater Carré, Le Club Accor Hotels, Lichtwerk, MacBike, Melkweg, MeneM Systemen, NH Hotel Group, Podium Mozaïek, Rex International, The Screening Factory, Sluizer Restaurants, Stadsschouwburg Amsterdam, Stedelijk Museum Amsterdam, Tolhuistuin, VBVB Cultuurautomatisering, Volkshotel, Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond, Zuiderkerk

Festival Trailer

Cape Rock, Jean Mineur Mediavision

IDFA would like to thank all friends of the festival. Program Guide HOOFD-/ EINDREDACTIE NL Nicole Santé KEES driessen

INTERNATIONAL EDITION Nick Cunningham Mark Baker Melanie Goodfellow Geoffrey Macnab REDACTIE NL Olga van Ditzhuijzen Hugo Emmerzael Sasja Koetsier Wendy Koops Maricke Nieuwdorp

FOTOGRAFIE Felix Kalkman Bram Belloni Nichon Glerum Ruud Jonkers Corinne de Korver INTERNET Sietse Meijer (eindredactie NL) Sjaan de Bruin (eindredactie ENG) IDFA REPORTS Resi Lankester Anke Teunissen Ruben Hamelink Michiel Landeweerd Nicolien van Loon Ard van der Veldt

VORMGEVING Sjoukje van Gool Gerald Zevenboom

PRODUCTIE Cathalijne de Wilde Silvie van Oost

ILLUSTRATIE BAFA (Bas van der Schot en Farhad Foroutanian)

IDFA Frederiksplein 52 1017 XN Amsterdam info@idfa.nl www.idfa.nl

Stijn Schenk, Mas Hab, Meerl Moonen, Emma Ringelding, Anne Staal ACQUISITIE Daily Productions DRUK Rodi Media

demanding and internationally oriented setting. The focus of the course is on artistic research in and through film, defined as an ongoing process in which artistic practice feeds the need for research, which in turn inspires artistic practice.

www.masteroffilm.nl

Festival Venues

Festivalcafé de Jaren C afé open van 8:30 tot 1:00; vrijdag & zaterdag tot 02:00 R estaurant open van 17:30 tot 22:30 (1e etage) S pecial IDFA-dagschotel € 12,50 O p vertoon van een geldig ticket of een IDFA Voordeelpas krijg je een gratis glas huiswijn bij het hoofdgerecht In het festivalcafé is elke avond fijne muziek met DJ’s die alleen met echt authentiek vinyl draaien. Verzamelaars die de parels uit hun collectie laten horen. Muziek van vroeger en van nu. Om naar te luisteren, om bij te praten en zeker ook om op te dansen.

Festivallocaties

Café de Jaren – Nieuwe Doelenstraat 20 Festivalcafé & Restaurant, IDFA Dance Nights

Volkshotel – Wibautstraat 150 IDFA Dance Night: More Bounce X IDFA Pathé Tuschinksi – Reguliersbreestraat 26-34 Filmvertoningen Pathé de Munt – Vijzelstraat 15 Filmvertoningen, Centrale festivalkassa, IDFA Shop EYE – IJpromenade 1 Filmvertoningen, IDFA Junior Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond – Nes 45 IDFA DocLab, Filmvertoningen Melkweg – Lijnbaansgracht 234a Filmvertoningen, Concerten De Kleine Komedie – Amstel 56-58 Filmvertoningen Shifting Perspectives Koninklijk Theater Carré – Amstel 115-125 Speciale Filmvertoningen Stedelijk Museum – Museumplein 10 Werk van Johan Grimonprez Het Ketelhuis – Pazzanistraat 4 Filmvertoningen De Balie – Kleine-Gartmanplantsoen 10 Filmvertoningen Podium Mozaïek – Bos en Lommerweg 191 Filmvertoningen Bijlmer Parktheater – Anton de Komplein 240 Filmvertoningen Tolhuistuin – IJpromenade 2 Filmvertoningen DeLaMar Theater – Marnixstraat 402 The Best of IDFA

3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 13

8 4

7 16

12 9

International Documentary Film Festival Amsterdam

Program TUSCHINSKI TUSCHINSKI 1 1

Thursday 17 November

TUSCHINSKI TUSCHINSKI 2 2

TUSCHINSKI TUSCHINSKI 3 3

TUSCHINSKI TUSCHINSKI 4 4

TUSCHINSKI TUSCHINSKI 5 5

TUSCHINSKI TUSCHINSKI 66

DE MUNT DE MUNT 9

DE MUNT DE MUNT 10 10

DE MUNT DE MUNT 11

DE MUNT DE MUNT 12 12

DE MUNT DE MUNT 13 13

EYEEYE CINEMA CINEMA 1

CARRÉ CARRÉ

9:00 9:00

10:00 10:00

LifeLife to Come to Come

Claudio Claudio Capanna Capanna Panorama Panorama , 75’ , 75’

11:00 11:00

ExileExile

ErrolErrol Morris Morris

RithyRithy PanhPanh

12:00 12:00 Industry Industry Screening Screening

Masters Masters , 78’ , 78’

12:00 12:00

11:00 11:00

TheThe B-Side: B-Side: ElsaElsa Dorfman’s Dorfman’s Portrait Portrait Photography Photography

11:30 11:30

Best ofBest Fests of, 96’ Fests, 96’

Radio Radio Kobanî Kobanî Reber Reber Dosky Dosky Rodnye Rodnye (Close (Close Relations) Relations) 11:15 11:15 Industry Industry Screening Screening DutchDutch Competition Competition , 72’ , 72’ Vitaly Vitaly Mansky Mansky Unknown Unknown Brood Brood Masters Masters , 112’ , 112’

11:00 11:00

Cinema Cinema Travellers Travellers 11:00 11:00TheThe Shirley Shirley Abraham, Abraham, AmitAmit Madheshiya Madheshiya

10:45 10:45 Industry Industry Screening Screening

11:15 11:15

Santoalla Santoalla

Andrew Andrew Becker, Becker, Daniel Daniel Mehrer Mehrer

11:45 11:45

Masters Masters , 76’ , 76’

Houston, Houston, We We Have Have a Problem! a Problem!

TheThe European European

Best ofBest Fests of, 82’ Fests, 82’

Hissein Hissein Habré, Habré, a Chadian a Chadian Tragedy Tragedy

Mahamat Mahamat SalehSaleh Haroun Haroun Masters Masters , 82’ , 82’

ZigaZiga Virc Virc

Dirk-Jan Dirk-Jan Roeleven Roeleven

11:30 11:30

Best ofBest Fests of, 88’ Fests, 88’

DutchDutch Competition Competition , 90’ , 90’

DutchDutch Competition, Competition, MusicMusic , 90’ , 90’ Documentary Documentary

12:00 12:00

Estephan Estephan Wagner, Wagner, Moritz Moritz Siebert, Siebert, AbouAbou Bakar Bakar Sidibé Sidibé

12:30 12:30 Industry Industry Screening Screening

Stranger Stranger in Paradise in Paradise

Best ofBest Fests of, 80’ Fests, 80’

On Call On Call Mohamed Mohamed Jabaly Jabaly

TheThe Settlers Settlers

Best ofBest Fests of, 78’ Fests, 78’

Shimon Shimon Dotan Dotan

14:00 14:00Best ofBest Fests of, 110’ Fests, 110’

Conscience Conscience

Best ofBest Fests of, 97’ Fests, 97’

Ambulance Ambulance

14:00 14:00 Industry Industry Screening Screening

14:00 14:00

Tonislav Tonislav Hristov Hristov

Andreas Andreas Dalsgaard, Dalsgaard, Obaidah Obaidah Zytoon Zytoon

TheThe Good Good Postman Postman

TobyToby Oppenheimer, Oppenheimer, DanaDana Flor Flor

15:00 15:00

16:00 16:00 Industry Industry Screening Screening

LikeLike DewDew in the in the SunSun PeterPeter Entell Entell

Raymond Raymond Depardon Depardon

Communion Communion

16:30 16:30

Feature-Length Feature-Length Competition, Competition, 108’ 108’

AnnaAnna Zamecka Zamecka

Forever Forever PurePure

Followed Followed by anbyin-depth an in-depth

Bahram Bahram Sadeghi Sadeghi and director and director MayaMaya Zinshtein. Zinshtein. See page See page 114 114

Lucija Lucija Stojevic Stojevic

17:30 17:30

My My Daughter Daughter Nora Nora

Daniel Daniel

Anastazja Anastazja Dabrowska Dabrowska

18:00 18:00 19:00 19:00

Best ofBest Fests of, 75’ Fests, 75’

Paradocs Paradocs , 100’ , 100’

Student Student Competition, Competition, 41’ 41’

Compilation Compilation of short of short filmsfilms about about CubaCuba in transition. in transition. With:With: Motriz, Motriz, House House for Sale, for Sale, ConnecConnection and tion Great and Great Muy Muy Bien.Bien.

Masters Masters , 98’ , 98’

Machines Machines

20:00 20:00

Inadelso Inadelso Cossa Cossa

First Appearance First Appearance Competition, Competition, , 64’ , 64’ Shifting Shifting Perspectives Perspectives

Panorama Panorama , 75’ , 75’

21:30 21:30

Venus Venus

Lea Glob, Lea Glob, Mette Mette CarlaCarla Albrechtsen Albrechtsen

Days Days 22:00 22:00ZeroZero

21:00 21:00

Rachel Rachel Grady, Grady, HeidiHeidi Ewing Ewing

Sébastien Sébastien Rist, Rist, AudeAude Leroux-Lévesque Leroux-Lévesque

Norman Norman Lear: Lear: JustJust Another Another Version Version of You of You

21:00 21:00

22:00 22:00

21:00 21:00

Shalom Shalom Italia Italia 22:00 22:00

Beauties Beauties of the of the Night Night

Xavier Xavier Marrades Marrades Panorama Panorama , 17’ , 17’

Mid-Length Mid-Length Competition, Competition, 56’ 56’

20:00 20:00

Alexander Alexander Kuznetsov Kuznetsov Panorama Panorama , 77’ , 77’

21:00 21:00

Music Music Shorts Shorts

DutchDutch Competition Competition , 85’ , 85’

SteveSteve James James

Compilation Compilation of short of short filmsfilms about about classical classical music. music. With:With: The Pit, TheRight Pit, Right Side of Side Cello of Cello and and Joe’s Joe’s Violin. Violin.

IreneIrene Taylor Taylor Brodsky Brodsky Best ofBest Fests of, 114’ Fests, 114’

Abacus: Small Small 21:00 21:00Abacus: Enough Enough to Jail to Jail

21:15 21:15

JorisJoris Postema Postema

22:15 22:15

Maria Maria José José Cuevas Cuevas

Best ofBest Fests of, 87’ Fests, 87’

19:00 19:00

Cucli 19:00 19:00Cucli

Best ofBest Fests of, 96’ Fests, 96’

We’ll We’ll Be Alright Be Alright

Beware Beware the the Slenderman Slenderman

Tamar Tamar Tal-Anati Tal-Anati

An Insignificant An Insignificant ManMan

Audrius Audrius Stonys Stonys

Mid-Length Mid-Length Competition, Competition, 55’ 55’

21:30 21:30

Philip Philip Gnadt, Gnadt, Mickey Mickey Yamine Yamine

Masters Masters , 114’ , 114’

Khushboo Khushboo Ranka, Ranka, Vinay Vinay Shukla Shukla

Student Student Competition, Competition, 45’ 45’

Daan’s Daan’s Inheritance Inheritance

Best ofBest Fests of, 71’ Fests, 71’

Gaza Gaza SurfSurf ClubClub

First Appearance First Appearance Competition, Competition, 80’ 80’

AlexAlex Gibney Gibney

Best ofBest Fests of, 78’ Fests, 78’

22:00 22:00

Maayan Maayan Schwartz Schwartz

My My Friend, Friend, Yaniv Yaniv

20:15 20:15

Alejandro Alejandro G. Salgado G. Salgado

Living Living withwith Giants Giants

Masters Masters , 91’ , 91’

Student Student Competition, Competition, 14’ 14’

Woman Woman andand the the Glacier Glaci

21:00 21:00 21:30 21:30

18:00 18:00

Panorama Panorama , 22’ , 22’

Bolingo. Bolingo. Forest Forest of Love of Love A Memory A Memory in Three in Three ActsActsTheThe 20:00 20:00

Panorama Panorama , 70’ , 70’

18:45 18:45

Daphne Daphne Matziaraki Matziaraki

Panorama Panorama , 60’ , 60’

Jonny Jonny von Wallström von Wallström

Feature-Length Feature-Length Competition, Competition, , 71’ , 71’ Assembling Assembling RealityReality

4.1 Miles 4.1 Miles Mathijs Mathijs Vleugels Vleugels

TheThe Pearl Pearl of Africa of Africa

Rahul Rahul Jain Jain

19:15 19:15

Silent Silent Wilderness Wilderness

20:00 20:00

Chairun Chairun NissaNissa

17:00 17:00

Mid-Length Mid-Length Competition, Competition, 51’ 51’

Alexandru Alexandru PetruPetru Badelita Badelita

18:45 18:45

Tower Tower

Best ofBest Fests of, 82’ Fests, 82’

CutsCuts

Ksenia Ksenia Okhapkina Okhapkina

I Made I Made You,You, I KillI Kill YouYou

Paradocs Paradocs , 69’ , 69’

KeithKeith Maitland Maitland

16:30 16:30

First Appearance First Appearance Competition, Competition, 100’ 100’

18:15 18:15

Yuri Ancarani Yuri Ancarani

18:45 18:45

Come Come Back Back FreeFree

Thomas Thomas Dandois, Dandois, Francois-Xavier Francois-Xavier Tregan Tregan

TheThe Challenge Challenge

19:45 19:45

Nanette Nanette Burstein Burstein

ISIS,ISIS, Deserters Deserters Speak Speak OutOut

16:45 16:45 Industry Industry Screening Screening

CarloCarlo Guillermo Guillermo ProtoProto

Panorama Panorama , 53’ , 53’

18:00 18:00

InnaInna Omelchenko Omelchenko

Cuban Cuban Shorts Shorts Zaatari Zaatari Djinn Djinn 19:00 19:0019:15 19:15 Catherine van Campen van Campen Gringo: Gringo: TheThe Dangerous DangerousCatherine DutchDutch Competition Competition , 80’ , 80’ LifeLife of John of John McAfee McAfee

Tomas Tomas Koolhaas Koolhaas

Paper Paper Stars Stars

18:30 18:30

Panorama Panorama , 16’ , 16’

RemRem

Michal Michal Marczak Marczak

Student Student Competition, Competition, 24’ 24’

JasnaJasna Krajinovic Krajinovic

17:00 17:00 17:15 17:15

16:00 16:00

Resurrecting Resurrecting Hassan Hassan

16:30 16:30

SergeiSergei Loznitsa's Loznitsa's Top 10Top , 54’10, 54’

All These All These Sleepless Sleepless Nights Nights IDFA Competition IDFA Competition for Kids for&Kids Docs&, 87’ Docs, 87’ OttoOtto Bell Bell

15:00 15:00

16:15 16:15 Industry Industry Screening Screening

Panorama Panorama , 83’ , 83’

OtarOtar Iosseliani Iosseliani

TheThe Eagle Eagle Huntress Huntress

Best ofBest Fests of, 94’ Fests, 94’

Ana Ana Endara Endara

La Chana La Chana

A Little A Little Monastery Monastery in Tuscany in Tuscany

IDFA Competition IDFA Competition for Kids for&Kids Docs&, 4’ Docs, 4’

Taggart Taggart Siegel, Siegel, Jon Betz Jon Betz

First Appearance First Appearance Competition, Competition, 87’ 87’

Mid-Length Mid-Length Competition, Competition, 61’ 61’

Stefanie Stefanie Visjager, Visjager, Katinka Katinka Baehr Baehr

conversation between between TV host TV host 17:00 17:00conversation

Seed: Seed: TheThe Untold Untold Story Stor

AliceAlice Schmid Schmid

15:45 15:45

SergeiSergei Loznitsa's Loznitsa's Top 10Top , 20’10, 20’

1Minute 1Minute Nature Nature

Best ofBest Fests of, 72’ Fests, 72’

withwith Extended Extended Q&AQ&A

TheThe Joy Joy of Sound of Sound

Masters Masters , 83’ , 83’

Vittorio Vittorio De Seta De Seta

Compilation Compilation of short of short filmsfilms about about contemporary contemporary USA.USA. With:With: The Ride The Ride of their of their Lives,Lives, Wolvesmouth Wolvesmouth and Raised and Raised by by 16:30 16:30 Krump. Krump.

TheThe GirlGirl down down LochLoch ÄnziÄnzi 14:45 14:45 Industry Industry Screening Screening

I dimenticati I dimenticati

American American Shorts Shorts 16:15 16:15

Panorama Panorama , 104’ , 104’

14:15 14:00 14:0014:15

14:15 14:15 Industry Industry Screening Screening

Mustafa Mustafa ÜnlüÜnlü

France France 15:15 15:15

15:30 15:30

16:00 16:00

Ah Ah 14:30 14:30

Best ofBest Fests of, 100’ Fests, 100’

Mid-Length Mid-Length Competition, Competition, 57’ 57’

14:00 14:00

Panorama Panorama , 91’ , 91’

TheThe WarWar Show Show

Feature-Length Feature-Length Competition, Competition, 82’ 82’

Knutte Knutte Wester Wester

Check Check It It

SergeiSergei Loznitsa's Loznitsa's Top 10Top , 78’10, 78’

Dugma: Dugma: TheThe Button Button Paul Paul Salahadin Salahadin Refsdal Refsdal 13:00 13:00Best ofBest Fests of, 58’ Fests, 58’

First Appearance First Appearance Competition, Competition, Competition Competition , 72’ , 72’ Dutch Dutch

A Bastard A Bastard Child Child

13:30 13:30

Vladimir Vladimir Denisenko Denisenko

12:45 12:45

Guido Guido Hendrikx Hendrikx

13:15 13:15 Industry Industry Screening Screening

13:15 13:15

AliceAlice DiopDiop

13:30 13:30 13:45 13:45

12:00 12:00

Those Those Who Who Jump Jump

13:00 13:00

11:00 11:00

Dennis Dennis AlinkAlink

Masters Masters , 90’ , 90’

22:00 22:00

Solitary Solitary

Best ofBest Fests of, 91’ Fests, 91’

KristiKristi Jacobson Jacobson Panorama Panorama , 82’ , 82’

23:00 23:00

24:00 24:00

1:001:00

TUSCHINSKI 1 EYE TUSCHINSKI 2 EYE CINEMA EYE 1 CINEMA 1 CINEMA EYE 2 CINEMA

ARRÉ

9:00

10:00

11:00

DONDERDAG DONDERDAG1717NOVEMBER NOVEMBER

9:00 9:00

10:00 10:00

10:15

Shirley Abraham, Amit Madheshiya

12:00 12:00 12:45

13:00

Music Documentary, 90’ Music Documentary, 90’

11:30

Exile

12:45

Masters, 78’

Krzysztof Kieslowski Krzysztof Kieslowski Hamid Jafari Sergei Loznitsa's Top 10Sergei , 47’ Loznitsa's Top 10Panorama , 47’ , 25’

Boris Gorlov

Boris Gorlov Best of Fests, 58’ Sergei Loznitsa's13:30 Top 10Sergei , 62’ Loznitsa's Top 10, 62’

Ambulance Best of Fests, 78’

Shimon Dotan

Seed: The Untold Seed: Story The Untold Story Best of Fests, 94’

15:00

Lullaby

15:00 15:00

Hamid Jafari Panorama, 25’

LoveTrue Lullaby

Best of Fests, 58’

Best of Fests, 82’

16:30

ration. See page 122 ration. See page 122

Dziga Vertov

15:30

Like Dew in the Sun Peter Entell

Communion

Feature-Length Competition, 108’

Anna Zamecka

Forever CutsPure

Chairun Nissa Nissa withChairun Extended Q&A Panorama, 70’ Followed Panorama , 70’in-depth by an 17:00 17:00conversation between TV host Bahram Sadeghi and director Maya Zinshtein. See page 114

1Minute Nature

Student Competition, 24’

19:00

Audrius Stonys Audrius Stonys 20:00 Masters , 98’ Mid-Length Competition, Mid-Length 56’ Competition, 56’

20:00 20:00 20:00

20:00

Paper Stars

Inna Omelchenko

Student Competition, 41’

Compilation of short films about Cuba in transition. With: Motriz, House for Sale, Connection and Great Muy Bien.

The Eagle Huntress Otto Bell

IDFA Competition for Kids & Docs, 87’

18:00

15:15

I dimenticati

A Little Monastery in Tuscany 16:00 Otar Iosseliani

Sergei Loznitsa's Top 10, 54’

21:00

22:00

17:15

All These Sleepless Nights

17:00

Michal Marczak

18:00

Alex Gibney Masters, 114’

First Appearance Competition, 80’

Hissein Habré, a Chadian Tragedy

Mahamat Saleh Haroun