Ροΐτικα…κοντά στη θάλασσα - Roitika... nahe dem Meer

Ροΐτικα…κοντά στη θάλασσα!

Roitika... nahe dem Meer!

Φωτογραφίες (Fotos): Γιάννης Κοπανάς Ποιήματα (Gedichte): Willy Bretschneider Απόδοση (Freie Leistung): Μέρη Λιόντη

2

3

Το 2008 ήλθα να ζήσω στα Ροΐτικα, ένα παραθαλάσσιο χωριό σε μικρή απόσταση από τη Πάτρα. Δεν μπορούσα να το φανταστώ, αν και το τόπο αυτό τον γνώριζα από τα νιάτα μου, ότι εδώ θα συναντούσα ξανά τη θάλασσα, τον αέρα, τα πουλιά και το φως. Πήρα λοιπόν τη φωτογραφική μου μηχανή και έκλεψα στιγμές. Στιγμές που χάνονταν και εγώ προσπαθούσα να κρατήσω. Μάταιος κόπος. Το γνωρίζω. Αλλά είναι στη φύση του ανθρώπου να προσπαθεί.

Im Jahr 2008 kam ich in Roitika, einem Dorf am Meer unweit von Patras zu leben. Ich kann mir nicht vorstellen, obwohl ich diesen Ort aus meiner Jugend kannte, wird das wieder treffen das Meer, den Wind, die Vögel und das Licht. Also nahm ich meine Kamera und gestohlene Momente. Momente verloren und ich versuchte zu halten. Eitel. Die wissen. Aber es liegt in der Natur des Mannes zu versuchen. Γιάννης Κοπανάς

Willy Bretschneider

Μέρη Λιόντη

Das Meer öffnet Weite, der Himmel das Licht, Was unter den Himmeln Denken verspricht.

Platonisch der Himmel, Aristotelisch das Meer: Es strahlt die Idee in jedem Wesen seither.

Aristoteles wollte die Trennung überwinden.

Dafür musste er neue Begriffe erfinden: Ousia, das Wesen, Energeia, die Kraft, Sind solche Begriffe, die das Abendland schafft.

Sie wurden christlich durch Thomas Aquin.

Die Götter Germaniens mussten fliehn.

Des Mittelalters geschlossenes Bild entstand Es wurde seitdem die Scholastik genannt. Η θάλασσα ανοίγει πελάγη, ο ουρανός το φως Κάτω απ’ τον ουρανό υπόσχεση για συλλογισμό Πλατωνικός ο ουρανός, Αριστοτελική η θάλασσα Αστράφτει η ιδέα σε κάθε πλάσμα από τότε Ο Αριστοτέλης ήθελε να ξεπεράσει τη διάκριση Γι’ αυτό έπρεπε να εφεύρει καινούριες έννοιες Όπως ουσία (das Wesen), ενέργεια (die Kraft) Τέτοιες έννοιες που έφτιαξε η Δύση και εκχριστιανίστηκαν χάρη στο Θωμά Ακινάτη Οι θεοί της Γερμανίας έπρεπε να φύγουν Δημιουργήθηκε η κλειστή εικόνα του μεσαίωνα που ονομάστηκε από τότε σχολαστικισμός

7

Die Sonne am Abend die Bäume verdunkelt.

Vor Horizonts Lippe der Wellen Spiel funkelt.

Die 8 Sonne verschwindet am Horizont.

Die Menschen vergessen`s. Sie sind das gewohnt.

Ο ήλιος σκοτεινιάζει τα δέντρα το βράδυ Μπροστά απ’ τη γραμμή του ορίζοντα αστράφτει το κύμα που παίζει (βουτά ο ήλιος και χάνεται) Χάνεται ο ήλιος στον ορίζοντα Οι άνθρωποι το ξεχνούν. Το έχουν συνηθίσει

Panajotis lernt fahren. Das fällt ihm nicht leicht.

Er sitzt auf der Seite, nach vorne geneigt.

Die Füße schweben. Sie erreichen nicht Die Pedalen im Gleichklang. Er verliert sein Gewicht.

Ο Παναγιώτης μαθαίνει να οδηγεί. Δεν του είναι εύκολο Κάθεται στο πλάι μια πλευρά γερμένος προς τα μπρος Τα πόδια αεροβατούν. Δεν έρχονται σε συγχρονισμό 9 με τα πετάλια. Ανισορροπεί.

10

Der Junge wirft Steine. Das Meer bleibt ganz still.

Der Junge kann werfen, soviel wie er will.

Mit all seinen Steinen gelingt es ihm nicht, Das Meer zu verdrängen. Das Wasser hält dicht.

Το αγόρι πετάει πέτρες. Η θάλασσα παραμένει απόλυτα ήρεμη. Το αγόρι μπορεί να ρίχνει όσο θέλει Με όλες τις πέτρες δεν μπορεί να καταφέρει να να εκτοπίσει τη θάλασσα. Το νερό παραμένει (νικητής)σφιχτό

Die Buchten und Ufer, die das Meer sich errang, Sind geschaffen seit Zeiten, ohne Mühsal und Zwang.

Sie sammeln das Licht von Sonne und Mond Im Spiegel des Wassers von Göttern bewohnt.

Όρμοι και ακτές κυβερνά η θάλασσα Ο χρόνος τις έφτιαξε άκοπα και αβίαστα Το φως απ’ τον ήλιο και το φεγγάρι καθρεφτίζεται στο νερό Και οι θεοί κατοικούν μέσα του

11

12

Die Frage der Fragen, die alle Welt stellt: Ist die Frage „Was ist schöner: Die Weisheit des Alten Oder das Kind, das er hält?“

Η ερώτηση των ερωτήσεων Είναι το ζήτημα που αφορά τον κόσμο Τι είναι καλύτερο: η σοφία του ηλικιωμένου ή το παιδί που κρατά;

Das Kind vor der Sonne. Die sieht man fast nicht.

Fragt nach der Zukunft: Was steht im Gesicht?

Το παιδί μπροστά απ’ τον ήλιο που σχεδόν δεν φαίνεται Ρωτά για το μέλλον. Τι είναι μπροστά; 13

Man schaut in die Augen, In des Hundes gesicht: Dem Hund fehln die Worte, Er antwortet nicht.

Fast menschlich die Augen, … ein menschlich Gesicht?

Dass Menschen eine Rasse.

Das ist ein Gerücht.

14

Κοιτάμε τα μάτια Στο πρόσωπο του σκύλου Ο σκύλος δε μιλά Δεν απαντά (κι όμως) Τα μάτια σχεδόν ανθρώπινα -ένα ανθρώπινο πρόσωπο;τι φήμη κι αυτή πως οι άνθρωποι είναι (ξεχωριστό) είδος….

Die Katze hält die Beute fest. Ihr gehört die Beute ganz.

Natur kennt keine Ausbeutung und keine Toleranz.

Η γάτα κρατά σφιχτά τη λεία. Της ανήκει ολοκληρωτικά. Τίποτα δεν είναι ασήμαντο στη φύση και η επιβίωση δεν επιτρέπει ανοχή

15

16

Abendröte glänzt am Himmel Und darunter das Gewimmel Künstlichen Girlanden Lichts.

Ohne Strom, da sieht man nichts.

Βράδυ. Κοκκινίζει ο ουρανός πάνω από τα ανθρώπινα Γύρω νήματα φωτός με λεπτότητα τα διαπερνά το σκοτάδι

Untergang in Wassers Tiefen.

Sonne sinkt ins tiefe Meer.

Quer zur Sonne Wellen liefen, Und die Menschen fragten, riefen: „Wo kommt bloß so Schönes her?“

Κατάδυση στα βάθη του νερού Ο ήλιος βουτά στη βαθιά θάλασσα Τα κύματα τρέχουν εγκάρσια προς τον ήλιο Αφήνοντας τους ανθρώπους να αναρωτιούνται Για την τόση ομορφιά

17

18

Die Sonne öffnet Blüten.

Die Blüte duftet schön.

Der Mensch muss das Behüten Der Sinnlichkeit versteh`n.

Ο ήλιος ανοίγει τα άνθη Βλέπεις το άνθισμά τους με πόση τέχνη οδηγεί από το ωραίο στο ωραιότερο

Geschmeidig schnellt die Eidechse Durch Stein, Geröll und Tümpel.

Des Gartens Ordnung meidet sie.

Die ist ihr viel zu simpel. Ευέλικτη η σαύρα κινείται γρήγορα μέσα από αφημένες πέτρες και μικρές λιμνούλες Η ευταξία του κήπου δεν την εμποδίζει Για κείνη είναι υπερβολικά απλοϊκή

19

Was blieb, sind das Wasser und der Schnee auf den Bergen Und die zwei Berge, die oft sich verbergen.

Was blieb ist die Straße zwischen Festland und Meer.

Wir sind auf ´ner Insel. Das zu glauben, fällt schwer.

Ό,τι έμεινε είναι το νερό και το χιόνι στα βουνά Στα δύο βουνά που είναι συχνά κρυμμένοι Ό,τι έμεινε είναι ο δρόμος ανάμεσα στεριά και θάλασσα Είμαστε σε ένα νησί. Ποιος να το αντέξει;

Was blieb ist ein Grundstück. Wir konnten’s erwerben.

Die Nähe zum Meere musste drum sterben.

Die neue Straße entfernt sich von der Straße am Meer.

Die Freundschaft verblasste. Die Straße läuft quer. Ό,τι έμεινε είναι ένα κομμάτι γης. Μπορούμε να το αγοράσουμε Το γειτόνεμα με τη θάλασσα έπρεπε να τελειώσει Ο νέος δρόμος είναι μακριά από τον παραλιακό Η φιλία ξεθώριασε. Ο δρόμος μας διασχίζει

Zwei Schiffe steh`n im off`nen Meer, Das eine grad, das andre quer.

Das eine hat die Klappe offen, Das andre darf auf Seegang hoffen.

Wer mit ihm fährt, weiß keiner nicht: Das hängt an uns’rer Zuversicht.

22

Δύο πλοία στην ανοικτή θάλασσα Το ένα οριζόντια το άλλο εγκάρσια Το ένα έχει το ανοιχτή καταπακτή Το άλλο μπορεί να ελπίζει σε πρίμο καιρό Ποιος ταξιδεύει μαζί του, κανείς δεν ξέρει Πολλοί έχουν εγκαταλείψει το ταξίδι αλλά και πολλοί έχουν μείνει πιστοί Αυτοί οδήγησαν το καράβι σε πορεία μπροστά

Was blieb sind das Wasser und der Schnee auf den Bergen Und die Berge gegenüber, die oft sich verbergen.

Was blieb ist die Straße zwischen Festland und Meer, Vorbei am Gelände. Das Vorbei fällt uns schwer.

Ό,τι απέμεινε είναι το νερό και τα χιόνια στα βουνά Και τα βουνά απέναντι που συχνά κρύβονται Ό,τι απέμεινε είναι ο δρόμος ανάμεσα στη στεριά και στη θάλασσα πλάι στην περίφραξη Ό,τι πέρασε μας βαραίνει.

23

Die Straße am Wasser verläuft sich im Weg. Die Verbindung zum Meere ist nur noch ein Steg.

In der Ferne die Berge sind seemeilenweit.

Wir glaubten an Zukunft, trotz all unserem Streit. Ο δρόμος και η θάλασσα Τους ενώνει μόνο ένα γεφυράκι Οι στόχοι και των δύο δύσκολοι και μακρινοί παρ όλες διαφορές μας, πιστεύουμε στο μέλλον 24

25

Wenn sich das Meer mit dem Himmel verbindet Und auch das Land im Wasser verschwindet, Bleibt doch ein Streifen am Horizont steh’n, Der dafür sorgt, dass Ideen entsteh’n.

26

Όταν η θάλασσα ενώνεται με τον ουρανό η γη χάνεται στο νερό Μια γραμμή μένει στον ορίζοντα και εξαιτίας της γεννιούνται ιδέες

Sieben Palmen steh‘n am Strand, Sind dem Himmel zugewandt: Dieser will im Abendglühen Geist, Vernunft und Glanz versprühen.

Επτά φοίνικες στέκονται στην παραλία Λες και μεταναστεύουν στον ουρανό Κοκκινίζουν με το λιόγερμα αποπνέοντας τον φρόνιμο λόγο 27

Schlechte Sicht durch Windschutzscheibe?

Oder schönes Schnee Getreibe?

Wechsel hängt vom Standpunkt ab, Vor allem seit es Autos gab.

28

Κακή ορατότητα από το παρμπρίζ; ή μια όμορφη ριπή χιονιού; Το τι βλέπεις εξαρτάται –και-από τη θέση ειδικά όταν υπάρχουν αυτοκίνητα

Feuerzeug und Autoschlange, Lichtreklame an der Stange, Schnelle Züge hin und her – Viele Lichter gibt’s am Meer.

Η Φλόγα του αναπτήρα και η γραμμή των αυτοκινήτων Φωτεινές επιγραφές στη σειρά Και ταχείες αμαξοστοιχίες που διασταυρώνονται Πολλά φώτα υπάρχουν στη θάλασσα 29

Die Tiefe des Meeres eint natürliche Mächte, Die Sonne am Tage, den Mond für die Nächte.

Die Blitze des Himmels bringen Strom in das Land.

Die Lampen sind Girlanden am Rande vom Strand.

30

Το βάθος του νερού έχει να κάνει με φυσικές δυνάμεις Με τον ήλιο την ημέρα το φεγγάρι τις νύχτες Οι λάμψεις απ’ τον ουρανό φέρνουν ενέργεια στη χώρα Οι λάμπες μοιάζουν γιρλάντες στην άκρη της παραλίας

Tief ist das Meer und himmlisch sind Sphären, Übergangslos, wenn die Farben nicht wären.

Dass die Farbe des Wassers als Meer sich enthüllt, Zeigen die Schiffe beim Mondschein im Bild.

Βαθιά είναι η θάλασσα, ουράνιος είναι ο θόλος Τα χρώματα διαφοροποιούν ό,τι διαφορετικά θα προσπερνούσαμε Η θάλασσα αποκαλύπτεται μέσα από το χρώμα στην εικόνα τα πλοία φαίνονται στο φως του φεγγαριού 31

Schwere des Wassers, Schwere von Oben, Mächte, die ruhen, Mächte, die toben, Menschen dazwischen in Boote gezwängt, befreien die macht die sie toedlich bedraengt Η βαρύτητα του νερού και το βάρος του ουρανού Δυνάμεις που ηρεμούν, δυνάμεις που οργίζονται Οι άνθρωποι στο μεταξύ μέσα σε πλοία απελευθερώνουν τη δύναμη που τους ταλανίζει θανάσιμα

32

33

34

Feuer, Erde, Wasser, Luft, Die man Elemente ruft, Sind der Erde Urgewalten, Die das Boot im Wasser halten. Φωτιά, Γη, Νερό, Αέρας, Τα τέσσερα θεμελιώδη στοιχεία Είναι οι βασικές δυνάμεις του κόσμου κι αυτές κρατούν τη βάρκα στο νερό 35

Das Lesen hat Kultur gemacht.

Die Lese hat den Wein gebracht.

Der Trauben Blätter gibt’s genug.

Auf Blättern ruht ein jedes Buch.

36

Το διάβασμα έφερε πολιτισμό η γνώση έφερε το κρασί Υπάρχουν αρκετά αμπελόφυλλα Σε καθένα αναπαύεται ένα βιβλίο

Braun ist die Wiese, braun ist die Schnecke, Beides ist nötig zum guten Verstecke.

Denn Schnecken sind wehrlos, Schnecken sind nackt.

In klebrige Schönheit ist die Schwäche verpackt.

Το λιβάδι είναι καφέ, καφέ είναι και το σαλιγκάρι Αναγκαίο το χρώμα για καλή κρυψώνα Τα σαλιγκάρια έχουν μια ανυπεράσπιστη γύμνια Η κολλώδης ομορφιά τους είναι μια αδυναμία συσκευασμένη 37

Bergauf am Holze, am Fleisch oder Stein Scheint etwas Leichtes. Doch das kann nicht sein.

Der Weg nach Oben, Natur oder Geist, Macht Menschen Mühe. Schweiß ist sein Preis.

38

Ανηφορίζοντας σε ξύλο σε σάρκα ή πέτρα Φαίνεται κάπως εύκολο. αλλά δεν είναι Η διαδρομή προς την κορυφή, στη φύση ή στο πνεύμα είναι κοπιαστική. Ο ιδρώτας είναι η αμοιβή σου.

Der Mensch fragt: „Warum bellen die Hunde?“ Der Hund fragt: „Was liegt der Frage zugrunde?“

Ο άνθρωπος ρωτά γιατί οι σκύλοι γαβγίζουν κι ο σκύλος, με τη σειρά του, ποιο είναι το νόημα της ερώτησης

39

Die Möwe taucht ins Element, Weil sie den Fisch im Wasser kennt.

40

Ο γλάρος βουτά στο υγρό στοιχείο επειδή γνωρίζει ότι το ψάρι είναι εκεί

Es kommt die Möwe angeflogen Und hat das Wasser lang gezogen.

Man kann die Möwe fliegen sehn, So schnell, dass Wasser Streife stehn.

Ο γλάρος έρχεται πετώντας Το νερό τον γνωρίζει καιρό Μπορείτε να δείτε τον γλάρο να πετά τόσο γρήγορα που αφήνει γραμμές στο νερό.

41

Der Flügel lahmt. Das scheint nur so.

Die Möwe fliegt ins Irgendwo.

Wenn Möwen Flügel hängen lassen, Dann, um im Meer den Fisch zu fassen.

42

Το φτερό φαίνεται παραλυμένο. Απατηλό. Ναι, ορμά ο γλάρος στο πέταγμά του Μα όταν ετοιμάζεται να πιάσει ψάρι Τότε κρεμάει τη φτερούγα του

Zwischenspurt zwischen dem Paliowuma Und dem anderen Berg Warasona: Das Boot ist zum Glück ohne Menschen an Bord.

Liegt quer zum Festland, das sieht man sofort.

Es hätte die Berge wie Käse zerschnitten, Was am Isthmus die Insel und das Festland erlitten.

Ανάμεσα στην Παλιοβούνα και το άλλο βουνό τη Βαράσοβα Υπάρχει ένα διάσελο Η βάρκα ευτυχώς χωρίς επιβαίνοντες Κείτεται εγκάρσια προς την στεριά. Το βλέπει κανείς αμέσως Αλλιώς θα ήταν τα βουνά σαν τυρί κομμένο 43 όπως στον Ισθμό που χώρισε σε νησιωτική και ηπειρωτική γη

44

Es toben die Wasser, der Himmel wird rot, Die Sonne geht unter, das Meer droht mit Tod. Die tobenden Wellen suchen die Landung.

Hoch türmen und stürmen die Wasser zur Brandung.

Μαίνεται νερό , ο ουρανός κοκκινίζει Δύει ο ήλιος, η θάλασσα απειλεί με θάνατο Τα μανιασμένα κύματα ψάχνουν να προσγειωθούν Ψηλοί πίδακες και θύελλα. Ώρα για σέρφινγκ

Der Himmel brennt. Es brennt in Zimmern.

Der Himmel glänzt. Die Lampen schimmern.

Die Sonne allen Menschen brennt.

Das Licht in Häusern Nachbarn trennt.

Ο ουρανός φλέγεται. Καίει στα δωμάτια Ο ουρανός λάμπει. Τα φώτα λαμπυρίζουν ο ήλιος καίει όλους τους ανθρώπους Το φως σκορπιέται στα σπίτια των γειτόνων

45

Rot, röter, am rötesten, röter noch als Feuer, Sonnenlicht in Pflanzenpracht leuchtet ungeheuer.

46

Κόκκινο πιο κόκκινο κι ακόμα πολύ πιο κόκκινο κι από φωτιά Το φως του ήλιου λάμπει πάρα πολύ στη γλώσσα των φυτών

Flammenschnabel, spitz und scharf, Flammend reich an Farben.

Flammende Natur entwarf, Woran die Menschen starben.

Φλόγινο ράμφος αιχμηρό και κοφτερό πύρινο πλούσια σε χρώματα Καυτή φύση με αιτία Για την οποία άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους 47

48

Pantomimen Spitzentanz: Hoch die Hacken fliegen.

Blütenblätter Eleganz, Die auch Menschen mögen.

Χορευτικές μιμήσεις: πέταγμα πάνω σε ψηλά τακούνια Κομψότητα σε πέταλα που και άνθρωποι θα ήθελαν

49

Von Itea die Straße nach Nafpaktos, Schön kurvig für den, der das Fahren genoss Gilt als Schönheit Europas in Natur und im Bild.

Die von Roitika, ihre Schwester, ist kleiner und mild. Ο δρόμος από την Ιτέα προς Ναύπακτο όμορφα καμπυλωμένος για όσους απολαμβάνουν την οδήγηση Ένα όμορφο μέρος της Ευρώπης σε φύση και εικόνα Τα Ροϊτικα, η απέναντι πόλη, είναι μικρότερη και ήπια 50

Tintenfisch ist schmackhaft, Tintenfisch schmeckt schön.

Von Tintenfisch alleine Kann der Hunger nicht vergehn.

Το χταπόδι είναι νόστιμο Το χταπόδι έχει ωραία γεύση Μόνο του όμως Δεν μπορεί να σε χορτάσει 51

52

Frisch gefangen und zerlegt, Ist für eignen Magen.

Den Hunger, der die Welt bewegt, Kann das Meer ertragen.

Beim Massenfang fürs Kapital Geht das Meer zugrunde.

Meeres Reichtum war dann mal!

Der Fisch geht vor die Hunde.

Είναι για το δικό του στομάχι Η θάλασσα μπορεί ν’ αντέξει Την πείνα που κινεί τον κόσμο Κυνήγι για το χρήμα και Η θάλασσα βουλιάζει Τα πλούτη της ήταν μια φορά τώρα Το ψάρι στα σκυλιά πετιέται

Nichts entgeht den Netzen, Weder Mensch noch Fisch.

Lähmendes Entsetzen Sitzt mit uns am Tisch.

Τίποτα δεν ξεφεύγει από τα δίκτυα: ούτε άνθρωπος ούτε ψάρια κάτι από τρόμο κάθεται μαζί μας στο τραπέζι

53

Alleine fährt das Fischerboot Allein auf weitem Meere.

Am Himmel einer Möwe droht Einsamkeit und Leere.

Doch beidem ist, was droht, vertraut: Das Meer ist Fischern Heimat, Und auch des Vogels Hoheit baut Im Weltall an der Freiheit.

54

Μόνοι οδηγούν το ψαροκάικο Μόνοι στην ανοιχτή θάλασσα Στον ουρανό ένας γλάρος απειλείται από μοναξιά και κενό Και τους δύο ό,τι απειλεί αυτό και εμπιστεύονται Η θάλασσα είναι ο οικείος τόπος για τους ψαράδες Και τα πουλιά από ψηλά χτίζουν στον άνεμο την ελευθερία τους

Der Mensch fängt in Massen Die Fische des Meeres.

Die Möwe kann fassen Nur einen. Marx lehrt dies: Vögel fangen Fische Nur zu dem Gebrauch.

Der Tausch geschieht am Tische.

Das ist des Menschen Brauch.

Der Tausch geschieht in Massen.

Kapital wird so das Geld.

Es füllt nur noch die Kassen.

Die Bank regiert die Welt

Ο άνθρωπος αρπάζει μαζικά τα ψάρια της θάλασσας Ο Γλάρος, μπορεί να πάρει μόνο ένα. Ο Μαρξ διδάσκει αυτό: Τα Πουλιά πιάνουν τόσα ψάρια όσα χρειάζονται Η ανταλλαγή συμβαίνει στο τραπέζι της Τράπεζας. Τρόπος των ανθρώπων Η ανταλλαγή γίνεται μαζικά Κεφάλαιο είναι τώρα το χρήμα Γεμίζουν μόνο τα ταμεία Κυβερνήτης του κόσμου η Τράπεζα

55

56

Wenn Häuser sich öffnen mit Arbeit und Sprache, Ist der Weg zueinander gemeinsame Sache.

Von Wohnung zu Wohnung ist die Hoffnung nicht weit, Die Polis zu schaffen für Freundschaft und Streit. Όταν τα σπίτια ανοίγονται με τη δουλειά και με την κουβέντα, είναι ο δρόμος του ενός προς τον άλλο κοινή υπόθεση. Από σπίτι σε σπίτι, η ελπίδα δεν είναι μακριά, Να φτιάξουμε μια πόλη της φιλίας και της διαφωνίας 57

Rost setzt an, wo Fische garen.

Der Stuhl fällt um, wo Gäste waren.

Schirme, Bäume haben’s schwer.

Sonne scheint nicht, Tisch bleibt leer 58

Εκεί που μαγείρευαν ψάρια, έχει πιάσει σκουριά Ο καρέκλες που κάθονταν πελάτες είναι πεσμένες κάτω Τα δέντρα ομπρέλες δυσκολεύονται Όσο ο ήλιος δε λάμπει, τα τραπέζια μένουν άδεια

Abräumarbeit ist von Nöten.

Winter will den Sommer töten.

Darum bleiben Gäste aus.

Jeder isst allein im Haus

Χρειάζεται να γίνουν εργασίες καθαρισμού. Ο χειμώνας προσπαθεί να σκοτώσει το καλοκαίρι Οι πελάτες μένουν μακριά εξαιτίας αυτού Καθένας τρώει μόνος στο σπίτι 59

Motive hin, Motive her.

Der Blick ist wach für’s off’ne Meer.

Der Apparat macht schnell mal Klick.

Nach langer Jagd für’n Augenblick.

60

Κίνητρο για φωτογράφιση Η θέα είναι καθαρή προς την ανοιχτή θάλασσα Η μηχανή κάνει γρήγορα κλικ μετά από το μακρύ κυνήγι για τη στιγμή

Die Designerspitzen spießen den Stand, Den der Menschen Wohl in ihren Häusern fand.

Umfasst mit dem Rahmen aus edlem Holz, Ist der Wohlstand der Menschen ihr ganzer Stolz.

Λόγχες στα κάγκελα με συμβουλές σχεδιαστή Το κοινωνικό κύρος φαίνεται στα σπίτια Περιλαμβάνει και την περίφραξη από πολύτιμο ξύλο Ο πλούτος είναι αιτία υπερηφάνειας για τον άνθρωπο 61

Wolken und Wasser, Berge und Steine Sind im Winde verbunden – nichts ist alleine.

Das Wetter das ist es, das alles verband.

Das Wetter wettert – oft ohne Verstand.

62

Σύννεφα και νερό, βουνά και πέτρες Δεμένα με τον άνεμο –τίποτα δεν είναι μόνο του Ο καιρός είναι που τα συνδέει όλα Ο καιρός που κεραυνοβολεί – συχνά χωρίς λογική

Parallel sind die Welten, die Griechenland fand.

Nur den Eros haben Götter mit ihrem Verstand Der Welt als Vermächtnis ins Gedächtnis geschrieben.

Darum sind sie der Welt etwas schuldig geblieben.

Sie kamen nicht zu der Botschaft von „Ich und Du“.

Sie liefen parallel, statt aufeinander zu.

Den Verzicht des Selben zugunsten des Fremden Kannten sie gar nicht. Das muss uns befremden.

Auch Deutschland kennt nicht das erste Gebot, Das uns die selbstlose Rücksicht gebot: Zahle den Schaden, den Du gemacht, Ohne zu rechnen, was kategorisch erdacht!

Παράλληλοι είναι οι κόσμοι που βρήκε η Ελλάδα μόνο τον έρωτα είχαν κατανοήσει οι θεοί Γραμμένο στον κόσμο ως κληρονομιά Ως εκ τούτου, έχει μείνει μια οφειλή στον κόσμο Δεν κατάφεραν να φτάσουν από το «εγώ και το εσύ» Πήγαιναν παράλληλα αντί να συναντηθούν Το να στερηθώ για χάρη του ξένου δεν το κατέχουν.. Αυτό θα έπρεπε να μας παραξενεύει Ούτε η Γερμανία γνωρίζει την πρώτη εντολή αυτή που μας διδάσκει ανιδιοτέλεια «πλήρωσε τη ζημιά που έκανες» 63 χωρίς υπολογίσει τι

Am Strande ertönt einst Klarinetten Musik.

Musikkneipen gab es. Die Mode war chic.

Es sangen die Texte in Piräus am Meer: Von Haschisch, und Liebe, und Freiheit, und mehr.

64

Στην παραλία ήχησε κάποτε μουσική από κλαρίνο Έβγαινε από μια μουσική παμπ. . Ήταν της μόδας Τραγουδούσαν στίχους από ρεμπέτικα Για το χασίς, την αγάπη, την ελευθερία και όχι μόνο

Hinter dem Meere, durch Schilfrohr getrennt Sieht man die Berge, gerahmt und beengt.

Schilfrohre rahmen das Schiff auf dem Wasser.

Es leuchten die Bilder. Die Texte sind blasser.

Sie leuchten nicht selber. Die meisten sind schwer.

Nur einmal sie lesen, bringt nicht viel her.

Wiederholen und Üben enthüllt ihren Sinn.

Wer sie öfter mal lies, findet leichter den Sinn.

Απομονωμένη πίσω από τις θάλασσες, μέσα από καλαμιώνες βλέπει κανείς τα βουνά που πλαισιώνουν απλωτά Τα καλάμια κυκλώνουν το πλοίο στο νερό Φωτίζεται η εικόνα . Τα λόγια περιττεύουν Δεν φωτίζουν από μόνοι τους. Για τους οι περισσότερους είναι δύσκολο Η ανάγνωση της μιας φοράς δεν καταφέρνει πολλά Επανάληψη και άσκηση γεμίζουν την κάθε έννοια 65 Όποιος συχνότερα διαβάζει βρίσκει τη νίκη ευκολότερα

66

Der Blick, der bleibt an Ästen hängen, Die dunkelschwarz die Sicht beengen.

Der Himmel sinkt ins off’ne Meer.

Die Bäume lasten schwarz und schwer.

Doch ohne diesen Vordergrund Bleibt das Motiv blass, leer und wund.

Durch Vordergrundes strenge Wahl Bleibt das Motiv nicht hohl und schal

Η θέα που έμεινε πιάστηκε στα κλαδιά Το μαύρο του σκοταδιού δυσκολεύει την ορατότητα Ο ουρανός βυθίζεται στην ανοικτή θάλασσα Τα δέντρα σκουραίνουν και βαραίνουν Χωρίς όμως αυτή την πρώτη γραμμή Το κίνητρο παραμένει χλωμό άδειο και πληγωμένο Μετά την αυστηρή επιλογή νέων στοιχείων το θέμα μας δεν είναι κενό περιεχομένου

Leere Boote steh‘n am Strand.

Warten auf des Fischers Hand.

Um das Ruder einzutauchen Und die Netze zu gebrauchen.

Für der Fische Massentod Steigt der Mensch ins Ruderboot

Άδειες βάρκες στέκονται στην παραλία περιμένοντας το χέρι του ψαρά να στρέψει το τημόνι και να χρησιμοποιήσει τα δίκτυα Για το μαζικό θάνατο των ψαριών ανεβαίνει ο άντρας στη βάρκα 67

Flammenhimmels rotes Wogen Lässt das Land in weitem Bogen In der Uferstraßen Ruh Nur als schmalen Streifen zu 68

Φλόγινος ουρανός ζυγίζεται στο κόκκινο Εγκαταλείπει τη γη σε ένα μακρινό τόξο Στις ήρεμες αποβάθρες μένουν στενές λωρίδες φωτός

Astgewirr wie Stacheldraht Hinter sich ein Blutbad hat.

Himmel steht in grellem Licht, Ist schon Krieg? – Natürlich nicht

Μπλέξιμο κλαδιών σαν αγκαθωτό πλέγμα και πίσω ένα λουτρό αίματος Ο ουρανός βρίσκεται σε έντονο φως Βρισκόμαστε σε πόλεμο; Φυσικά και όχι 69

70

Vom Wolkenhimmel manchmal fällt Ein kleines Stück in Berges Welt, Um Berge mütterlich zu schützen?

Das bisschen Schaum, was kann das nützen? …

Um Berge fürsorglich zu hüten?

Was hilft das gegen Wetters Wüten?

Από τον ουρανό πέφτει μερικές φορές ένα μικρό κομμάτι σύννεφου στον κόσμο του βουνού Για να το προστατεύσουν με μητρική στοργή; Και μπορεί να χρησιμεύσει ο μικρός αφρός ... Να φυλάξει τα βουνά με φροντίδα; Τι τα βοηθά να προφυλαχτούν από την οργή του καιρού;

Abendstimmung, Abendruh‘ Deckt das Meer, die Strände zu. Über allem krallt ein Baum Staatsverschuldung? – böser Traum!

Βραδινή ησυχία, εσπερινή γαλήνη Καλύπτει τη θάλασσα, τις παραλίες Πάνω απ ‘όλα γαντζώνεται σ’ ένα δέντρο Χρέος της πολιτείας; Κακό όνειρο

71

Lammfromm zu Ostern müssen sie sein, Die Menschen und Lämmer. – Das gilt allgemein.

Die Menschen sind fromm fürs ewige Leben.

Als Fleisch muss das Schaf sich den Menschen ergeben.

Als Osterlamm ist es heilig zum Fest, Damit der Mensch sich himmlisch bewirten lässt.

72

Αμνοί για τη θυσία του Πάσχα Οι άνθρωποι και τα αρνιά, γενικός κανόνας Οι άνθρωποι να ζουν με αρετή για την αιώνια ζωή Για τη θυσία πρέπει να προσφερθεί πρόβειο κρέας Καθώς το Πάσχα είναι ιερή γιορτή ο άνθρωπος επιτρέπει στον εαυτό του να διασκεδάσει παραδεισένια

Der Vogel, der die Spitze nahm, Schaut stolz von da herab.

Wer nicht mal bis zur Spitze kam, Wähnt sich zu früh im Grab.

Die Spitze ist meist hinderlich.

Warum der Primus sein?

Das Beste ist, man sieht uns nicht.

Geborgen muss man sein.

Το πουλί έχει ανέβει στην κορυφή Κοιτάζει περήφανα από εκεί Όποιος δεν έχει φτάσει έστω μια φορά σε κορυφή Νωρίς πεθαίνει η ψυχή του (φαντάζεται τον εαυτό του πολύ νωρίς στον τάφο) Η κορυφή συνήθως είναι εμποδισμένη Γιατί είναι να είσαι πρώτος; Ίσως επειδή δε σε βλέπει κανείς; (Το καλύτερο είναι που δεν σε βλέπει κανείς) Μα είναι κάτι που πρέπει να κατακτηθεί

73

Meckerfritze, Ziegenpeter Sind oft der Menschen Stellvertreter.

Zickig ist der Mensch allein.

Mumps soll eine Krankheit sein 74

Μίζεροι και τσιγκούνηδες Αντιπροσωπευτικές φιγούρες Κακομοίρης ο άνθρωπος μόνος μπερδέματα οι μαγουλάδες υποτίθεται είναι μια ασθένεια

Flechtwerk aus Stahl Ist dem Vogel egal.

Er findet den Halt Auch ohne den Wald. Äste sind rar.

Wo der Baum einmal war, Sind Drähte geflochten, Die Menschen nicht mochten

Το πλέγμα είναι από χάλυβα Το πουλί δεν το ενδιαφέρει Βρίσκει το πάτημά του ακόμη και χωρίς δάσος Τα κλαδιά είναι σπάνια Εκεί που κάποτε βρισκόταν δέντρα Υπάρχουν συρματοπλέγματα

75

76

Noch ist alles grün und heiter Und der Vogel findet viel.

Doch die Sonne wandert weiter.

Dürre aus dem Himmel fiel.

Noch gibt es genug zu picken.

Es grünt das Gras für manchen Biss.

Doch schon droht das zu ersticken, Was noch grün und farbig ist.

Ακόμα όλα είναι πράσινα και γαλήνια Και το πουλί βρίσκει τροφή Όμως ο ήλιος κινείται περαιτέρω πέφτει ξηρασία από τον ουρανό Ακόμα υπάρχουν αρκετά εκεί για να τσιμπολογά Αρκετό πράσινο γρασίδι για λίγες δαγκωματιές αλλά ήδη απειλείται να πνιγεί ό,τι εξακολουθεί να είναι πράσινο και χρωματιστό

Der Vogel fliegt nach Oben.

Die Frucht nach Unten fällt.

Den Vogel mag man loben: Die Frucht erhält die Welt.

Το πουλί πετά προς τα πάνω Ο καρπός πέφτει κάτω Ο καλός λόγος είναι για το πουλί ωστόσο ο καρπός συντηρεί τον κόσμο

77

Wer dringt da ein? Wer ist der Dieb?

Wo ist die Liebe, wo der Trieb?

Der Weisheit letzte Einsicht bliebe: Natur kennt keine Menschenliebe.

78

Ποιος βυθίζεται εκεί μέσα ; Ποιος είναι ο κλέφτης; Πού η αγάπη και πού το ένστικτο; Παρέμεινε η σοφία τελευταία εικόνα Η φύση δεν ξέρει από φιλανθρωπία

Drei Blüten hängen an dem Baum.

Den Blüten ist viel zu zu traun.

Sie bringen Frucht. Die macht uns satt.

Der Zaun bringt Halt. Den braucht das Blatt.

So hat ein jedes seinen Sinn.

Und manches bringt auch da Gewinn, Wo Frucht und Halt wir nicht mehr brauchen.

Dann kann man‘s noch als Mist verkaufen.

Τρία άνθη κρέμονται πάνω στο δέντρο Μπορείς να τα εμπιστευτείς για πολλά Φέρουν καρπούς. Κάνουν πλούσια τη βλάστηση Ο φράχτης το σταματά. Κι ωστόσο χρειάζεται το φύλλωμα Καθετί έχει το νόημά του Και κάποια φέρνουν επίσης κέρδος Όταν δεν έχουμε πλέον ανάγκη καρπούς τότε μπορούν να πουληθούν σαν κοπριά

79

Phos das Licht, graphein das Schreiben Wollen stets zusammen bleiben: Lichterschrift, Photographie Schafft in Weiß-heit Licht wie nie 80

Φως και γραφή δυο ελληνικές λέξεις Θέλουν να μείνουν πάντα μαζί Φωτεινή γραφή - φωτογραφία Φως σε λευκότητα όπως ποτέ

Leuchtendes Orange in der Blüte blüht hell.

Der Natur Erleuchtung gilt auch intellektuell.

Die Blüte, die schön ist, die Blüte, die preist, Steht auf der Schwelle zwischen Schönheit und Geist.

Λαμπυρίζει το φωτεινό πορτοκαλί στο λουλούδι Φωτίζει τη φύση και πνευματικά Το άνθος είναι σαν ένα ωραίο βραβείο Βρίσκεται στα σύνορα ανάμεσα στην ομορφιά και το πνεύμα Η ομορφιά της φύσης μέσα από τον άνθρωπο μετατρέπεται σε πνεύμα Η φύση είναι όμορφη. Ο άνθρωπος είναι αυτός που βραβεύει

Mitten in dem blassen Grün.

Sieht man diese Blume blühn.

Mitten in dem weißen Schleier Violett als Farbenfeier 82

Στη μέση του ανοιχτού πράσινου βλέπει κανείς αυτό το λουλούδι να ανθίζει Στη μέση του λευκού πέπλου η βιολέτα σαν χρωματιστή γιορτή

Sind Pilze essbar oder giftig?

Den Augen ist das ganz egal.

Ob Blumen stumpf sind oder spritzig?

Das ist allein des Menschen Wahl

Αν τρώγονται τα μανιτάρια ή αν είναι δηλητηριώδη αυτό είναι αδιάφορο για τα μάτια Κι αν λέμε τα λουλούδια θαμπά ή ζωηρόχρωμα (Κι άν τα λουλούδια είναι θαμπά ή ζωηρόχρωμα) αυτό και μόνο είναι ανθρώπινη επιλογή 83

Der Mond ist aufgegangen Diffus und doch so klar.

Auch Winkel, Kanten fangen Das Licht auf – Sternen nah.

84

Το φεγγάρι είναι σε γέμιση Διάχυτο το φως κι όμως τόσο καθαρό Η γωνία του ένα σήκωμα στο ψάρεμα σβήνει το φως – τα αστέρια είναι εδώ

„Paliowuna“ und „Warasowa“ heißen die Berge, Namen, die schwer zu sprechen sind.

Selten so deutlich, selten so mächtig, „Der Mutter Brüste“ nennt sie das Kind.

Παλιοβούνα και Βαράσοβα ονομάζονται τα βουνά Ονόματα, δύσκολα στην εκφορά τους Η όψη τους σπάνια τόσο ευκρινή «στήθη της μάνας» τα λέει το παιδί 85

86

Zwischen Ferne des Himmels und Weite des Meeres Ein schmaler Streifen bewohnbares Land.

Bevor wir das sahen, bevor wir’s erfuhren, Haben wir Weite und Ferne nicht einmal gekannt Μακρινός ο ουρανός και η θάλασσα πλατιά Κι ανάμεσά τους μια στενή λωρίδα κατοικήσιμης γης πριν δούμε, πριν πληροφορηθούμε Τα μακρινά δεν τα έχουμε γνωρίσει ακόμα 87

Der Wetterkundige sagt: „Es kommt ein Gewitter.“ Von Wolkenbergen erhebt sich ein Splitter.

Es toben die Himmel. Das Meer ruht sich aus.

Am besten wir bleiben mit Büchern zu Haus Ο μετερεωλόγος λέει «έρχεται καταιγίδα» Από σύννεφα βουνά υψώνεται ένας διαχωριστής Μαίνεται ο ουρανός. Η θάλασσα ηρεμεί Καλύτερα να μείνουμε στο σπίτι με τα βιβλία μας

An Schiffen nagt der Zahn der Zeit.

Sie sind nicht mehr zum Fahrn bereit.

Stattdessen können sie berichten Von längst vergangenen Geschichten.

Ein Schiff, das in den Welten fuhr, Spinnt Seemannsgarn zur Weltkultur

Πλοία αφημένα στο ροκάνισμα του χρόνου Δεν είναι πλέον διαθέσιμα για ταξίδια Αντί γι’ αυτό μπορεί να μάθει κανείς περασμένες ιστορίες Ένα πλοίο που ταξίδεψε στον κόσμο υφαίνει τα παραμύθια των ναυτικών στον παγκόσμιο πολιτισμό

Am seidenen Faden Hängt nicht nur das Leben.

Skelette können Hängen und schweben.

Der Tod ist ganz nah.

Drum denke daran, Wie schnell jeder Faden Reißen kann.

Από μεταξένια κλωστή δεν κρεμιέται μόνο η ζωή Θα μπορούσε να κρέμονταν αιωρούμενοι σκελετοί Ο θάνατος είναι πολύ κοντά Σκέψου λοιπόν πόσο γρήγορα μπορεί να κοπεί κάθε νήμα

Theo Theodorakis den Schlüssel fand Zum Lande der Griechen, zu Griechenland.

Er war unser Öffner. Aber er war noch viel mehr.

Das Mehr zu beschreiben, fällt immer noch schwer.

Er war nicht der Sänger. Er war unser Gärtner.

Für Taverne und Garten war er der Pförtner.

Er war vor allem, das ist so gemeint, Der Öffner der Herzen. Er war unser Freund 92

Ο Τεό Θεοδωράκης βρήκε το κλειδί εκεί στη γη των Ελλήνων στην Ελλάδα Ήταν ο κλειδαράς μας. αλλά και πολύ περισσότερα που είναι δύσκολο να περιγραφούν Δεν ήταν το πριόνι ήταν ο κηπουρός μας Ήταν ο πορτιέρης για την ταβέρνα και τον κήπο Και πάνω απ’ όλα ήταν ξεχωριστός ο κλειδαράς της καρδιάς. Ο φίλος μας

Erich, ein Deutscher, die Liebe fand Zu Maria, der Griechin in Griechenland.

Nach Theos Tode war er dem Verein Der Ansprechpartner. Der wollte er sein.

Für das Anwesen hat er gesorgt ohne End‘.

Er war ein Spieler der Rembetiko Band.

Wie Theo hat er ein Herz, das für uns schlug.

Von allem, was er liebte, kriegt er nicht genug

Ο Erich ένας Γερμανός που βρήκε την αγάπη στη Μαρία από την Ελλάδα μετά το θάνατο του Τεό Ήταν ο σύνδεσμος με το σύλλογο με δική του επιθυμία Φρόντιζε για το χτήμα χωρίς τέλος και έπαιζε μουσική σε μια ρεμπέτικη κομπανία Όπως και ο Theo είχε μια καρδιά που χτυπούσε για μας ιδιαίτερα αφού από ό, τι αγαπούσε, δεν έπαιρνε αρκετά

93

Die Palmen erwarten den letzten Zug, Der sie in die Oasen nach Afrika trug.

Sie schauen nach Süden übers Mittelmeer.

Weil sie so groß sind, fällts ihnen nicht schwer.

Die Oase mit Datteln, ihr schöner Genuss, Erfordert das Wandern durch Wüsten Und Belohnung am Schluss. Οι φοίνικες περιμένουν το τελευταίο τρένο Εκείνο που τους έφερε στις οάσεις της Αφρικής Τις βλέπει κανείς στο νότο σε όλη τη Μεσόγειο επειδή είναι τόσο ψηλοί που δεν τους έρχεται δύσκολο Για να απολαύσεις την όαση και τη δροσιά της απαιτείται πεζοπορία μέσα στην έρημο Η ανταμοιβή στο τέλος

Uralte Palmen reizen den Blick.

Hoheitsvoll und mächtig strebt manche nach Glück?

Nackt stehn sie da ohne Leib und Gesicht.

Man sieht nur die Bärte, das Andere nicht. Αιωνόβιοι φοίνικες ταξιδεύουν τη ματιά -η δύναμη και η μεγαλοπρέπεια οδηγούν κάποιους στην ευτυχία;Στέκονται εκεί γυμνοί χωρίς σώμα και πρόσωπο Μόνο τα γένια μπορεί να δει κανείς. Το άλλο όχι

Die Vögel breiten die Flügel aus.

Sie gleiten am Himmel im Kreis und gradaus.

Das Fliegen am Himmel erweitert die Sicht.

Die Menschen am Boden kennen das nicht.

96

Τα πουλιά απλώνουν τα φτερά τους Γλιστρούν στον ουρανό σε κύκλους και ευθείες Το πέταγμα στον ουρανό διευρύνει την ορατότητα Οι άνθρωποι στο έδαφος, το αγνοούν

Schmaler Schatten, hohes Schreiten, Ganz Prinzessin auf dem Steg.

Auch das Kleid kann hier erstreiten Preisverleihung nach dem Sieg

Μακριά σκιά, μικρός διασκελισμός Σαν πριγκίπισσα στη σκηνή Το φόρεμα μπορεί επίσης να διαγωνιστεί εδώ Το βραβείο απονέμεται μετά τη νίκη 97

Knorrig, massig, Baumes Reste, Ohne Leben, ohne Saft.

Nach dem Ende wird’s aufs Beste, Wenn die Kunst ein Kunstwerk schafft Τραχιά μάζα υπολείμματα δέντρου χωρίς ζωή χωρίς χυμό Μετά το τέλος του, είναι καλύτερο να χρησιμοποιηθεί εκεί που η τέχνη δημιουργεί έργα

Am Baume hängt, was farbig ist.

Natur kann leuchtend färben.

Doch was im Sommer blendend ist, Im Herbst wird es verderben.

Die Schalen fangen Wasser auf.

Die Blätter schlürfen Regen.

Ein uralter Naturverlauf Hilft, Göttern zu begegnen.

Από το δέντρο κρέμεται ό,τι είναι χρωματιστό Η φύση μπορεί να βάψει τα χρώματα αλλά ό,τι είναι εκθαμβωτικό το καλοκαίρι Το φθινόπωρο θα χαλάσει Τα κελύφη μαζεύουν νερό Τα φύλλα πίνουν τη βροχή Μια αρχαία φυσική ιστορία Βοηθά στην ανταπόκριση των θεών

Inselblick aufs feste Land, Himmelslicht vor Erdenrand.

Dunkel ist die Silhouette Mit der Baum und Menschenkette.

Zum letzten Mal spricht man buy-buy.

Abschiedsweh ist auch dabei. Νησιώτικη όψη σε ηπειρωτική γη Φως από το γύρο του ορίζοντα Το δέντρο και οι άνθρωποι Το περίγραμμά τους σκουραίνει Τελευταία φορά που λένε αντίο ο πόνος του αποχωρισμού είναι ακόμα εκεί

102

Buch am Tisch sucht die Lektüre, Die zur Bildung weiter führe. Über allem glänzt ein Licht Das von Idealen spricht. Το βιβλίο στο τραπέζι ζητά αναγνώστη Έτσι συνεχίζεται η μόρφωση Πάνω απ’ όλα λάμπει ένα φως που μιλά για ιδεαλισμό

104

Warum in das Jenseits schweifen?

Diesseits gibt es viel zu greifen.

Wenn der Mensch ins Leben griff, Käm er schnell auf den Begriff.

Wenn die Sonne untertaucht, Heißt das, Vielem zu entsagen.

Wo der Mensch die Sinne braucht, Muss er nach der Wahrheit fragen.

Γιατί να περιπλανιέται κανείς αφού κι εδώ υπάρχουν πολλά ν’ αρπάξει Όταν ο άνθρωπος ήρθε στη ζωή γρήγορα κατάλαβε το απλό Όταν ο ήλιος δύει σημαίνει Παραίτηση από πολλά Όπου ο άνθρωπος χρειάζεται τις αισθήσεις Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια

Die Idee des Guten, Sonnenlicht Hinter Baum und Stämmen spricht.

Lange müssen Menschen warten, Bis der Blick uns solcher Arten Schafft des Guten Sonntagsblick, Und die Kamera macht Klick.

Platon fand Konstellationen, Wo Ideen am Himmel thronen.

In des Himmels weite Ferne Folgen Menschen allzu gerne: Vergessen schnöden Alltagskram, Der sich eine Auszeit nahm. Το φως του ήλιου είναι η ιδέα του καλού, Μιλά πίσω από τους κορμούς των δέντρων Οι άνθρωποι πρέπει να περιμένουν καιρό μέχρι που η θέα τέτοιων ειδών δημιουργήσει όψη καλής Κυριακής και να πυροδοτήσει η κάμερα Ο Πλάτωνας βρήκε αστερισμούς και οι ιδέες βρήκαν θρόνο στου ουρανού τα πλάτη Ακολουθείστε χαρούμενους ανθρώπους Ξεχάστε την καθημερινή μιζέρια ο χρόνος τρέχει

105

Αναμνήσεις, πηγή της θλίψης και της νοσταλγίας Erinnerungen, eine Quelle der Traurigkeit und Nostalgie