iMagazine 5/2012 by Dominik Lada

» Inteligentny Dom

ISSN 2082-3630

iMagazine 5/2012 (19)

l w.ima azine.p g

Sprzęt:

Programy:

» NAS Synology

» Hype

DS412+

» Layers

» HTC One X

» Bartender

» Soundfreaq SFQ-03

» Prehistoric

Sound Stack

» Angry Birds Space

» HiFiMan RE 262

» Max Payne Mobile

CS6 Tutorial: MicRosOft Powerpoint 2011 for Mac

Wywiad: Anna Nowak Ibisz – Pani GadżeT

» 2012 nr 5 » okiem pejota

Autentyczne, robione ręcznie ZendoSquare do wyjątkowych wnętrz Prawdziwa fotografia to unikat w świecie cyfrowych reprodukcji. Jeśli potrafisz to docenić. W setkach takich samych wnętrz, z reprodukcjami pochodzącymi z cyfrowych kopiarek nie ma miejsca na osobowość. W poszukiwaniu autentyczności, oryginalności i prawowitości fotografii zawędrowałem do świata ZendoSquare – ręcznie, tradycyjnie wywoływanych zdjęć. Zapraszam tam niewielu, bo tworzenie ZendoSquare nie jest produkcją masową. Na szczęście.

www.zendosquare.com

» 2012 nr 5 » spis treści

AktuaIności 10

Gry: iOS

16 „Pani Gadżet” z TVN Style – wywiad z Anną Nowak Ibisz Norbert Cała

9 4 Prehistoric Krzysztof Morawski 95 Angry Birds Space Wojciech Rajpert

Felietony: 19 Od pierwszego wyjrzenia Sławomir Durasiewicz 22 Codex Alimentarius Kinga Ochendowska 27 Kto ojca i matki nie słucha, ten posłucha… YouTube! Kinga Ochendowska 29 Szczęście w czteropaku Niżejpodpisany

Productivity 30 7 Chmurek rządzi iPadem Michał Śliwiński

Sprzęt: 33 Recenzje Dominik Łada 3 4 GEAR4 PocketLoops – Zostań DJem Dominik Łada 36 Soundfreaq Sound Stack SFQ-03 Norbert Cała 4 0 HTC One X – Aparat fotograficzny z funkcją smartfona Krzysztof Młynarski 47 HiFiMan RE-262 Jarosław Cała 49 Synology DS412+ Bezpieczna twierdza dla Twoich danych Przemysław Marczyński 52 Fibaro System – Home Center 2 Norbert Cała 56 Jak szybko i łatwo sprawić, by wszystkie urządzenia Cię słuchały Piotr Wrzeszcz i Paweł Jakubiec

97 Max Payne Mobile Wojciech Rajpert

Porady: 8 Jak czytać iMagazine? 99 Office 2011 tutorial: Tabele w Power Point 2011 dla Mac Krystian Kozerawski 102 Jak uchronić się przed wirusami, trojanami i malwarem? Maciej Skrzypczak 105 Tips&Tricks Maciej Skrzypczak

Film 109 „Obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.” Jan Urbanowicz

59 Nikon D800 Wojtek Pietrusiewicz

Programy: 6 4 GRY i Programy Mac OSX Michał Zieliński 65 Gry i programy z AppStore Norbert Cała 68 Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości Paweł Piotrowski, Maciej Skrzypczak 79 Lightroom 4 Wojtek Pietrusiewicz 82 Layers – Biurko na warstwach Maciej Skrzypczak 8 4 Bartender – Ujarzmić menubar Maciej Skrzypczak 85 Hype. Tworzymy animację na strony www Przemysław Marczyński

Cała muzyka 114 Książki

87 Flashback – Jeden na milion Michał Rajpert

115 Tylko eBooki!

9 0 iPhoto dla iOS Wojtek Pietrusiewicz

Makowa kuchnia 117

» 2012 nr 5 » wstępniak

»» Norbert Cała: Pochwalenie się w towarzystwie, że ma się nieznanego Soundfreaqa, może być naprawdę w dobrym guście. »» Wojtek Pietrusiewicz: Dla takich osób, jak chociażby moja Mama, Mac służy jedynie do przeglądania WWW, odczytywania poczty i właśnie zrzucania oraz współdzielenia się zdjęciami. Teraz, dzięki iPhoto dla iOS, tym osobom wystarczy sam iPad. Świat stanął na głowie. Maj nas rozpieszcza. W Polsce mamy ponad trzydzieści stopni, podczas gdy w Hiszpanii, która powinna być cieplejsza, tylko pięć. Polak znalazł na Saharze prawie nie zniszczony myśliwiec z czasów drugiej wojny światowej, a Kodak przyznał się, że do 2006 roku miał w piwnicy reaktor atomowy. Do tego wszystkiego naukowcy odkryli, w środku amazońskiej dżungli, że jednak końca świata 21 grudnia nie będzie. Mówię Wam, świat stanął na głowie. Całe szczęście, u nas wszystko po staremu. Oddajemy w Wasze ręce nowiutkie, cieplutkie wydanie Waszego ulubionego iMagazine. W maju mamy dla Was jak zwykle dużo ciekawych tematów. Maciek Skrzypczak i Paweł Piotrowski rozbierają na części pierwsze nowości Adobe. Norbert Cała odświeża temat inteligentnego domu. Wojtek Pietrusiewicz bawi się najnowszym Nikonem D800, a Krzysiek Młynarski testuje HTC OneX. To tylko mała próbka, tego co możecie znaleźć w najnowszym numerze iMagazine. Zapraszam do lektury oraz oczywiście do komentowania na naszej stronie, Facebooku i Twitterze.

»» Kinga Ochendowska: Nie jest łatwo być rodzicem w dzisiejszych czasach. W wychowanie agresywnie wdziera się telewizja, Internet i komputerowe gry. Szkoła też niczego nie ułatwia, a włos jeży się na głowie od pomysłów sprzedawanych naszym dzieciom przez rówieśników. »» Przemek Marczyński: Każdy z nas chciałby mieć świetnie wyglądającą witrynę. Te zabiegi jednak wymagają od nas znajomości wielu trudnych zagadnień i technik. Od języka HTML, CSS, po Flash czy Java Script. »» Krzysztof Młynarski: Sporym zaskoczeniem jest dla mnie dość wysoki poziom kompatybilności aplikacji napisanych na Androida 2.x z systemem w wersji 4.0.3. Większość moich ulubionych aplikacji działa na nim bez problemu (a np. w Androidzie 3.1 bywało z tym różnie). Oznacza to, że wprowadzając Androida w wersji czwartej popracowano nad jego zgodnością „w dół”. To dobrze.

reklama reklama@imagazine.pl Nr 5/2012 (19) MAJ 2012 http://www.imagazine.pl ISSN 2082-3630 Wydawca Mac Solutions Dominik Łada, ul. Zgoda 9 lok. 14, 00-018 Warszawa, NIP: 118-135-60-13 Redakcja iMagazine, ul. Zgoda 9 lok. 14, 00-018 Warszawa, faks 22 403 83 00 redakcja@imagazine.pl redaktor naczelny Dominik Łada, tel. +48 501 055 988 d.lada@imagazine.pl zastępca redaktora naczelnego Norbert Cała n.cała@imagazine.pl

korekta Kinga Ochendowska k.ochendowska@imagazine.pl Monika Bartnik webmaster Marek Wojtaszek m.wojtaszek@imagazine.pl współpraca Sławomir Durasiewicz, Krzysztof Flasza, Paweł Iwaniuk, Paweł Jońca, Krystian Kozerawski, Przemysław Marczyński, Krzysztof Młynarski, Krzysztof Morawski, Kinga Ochendowska, Wojtek Pietrusiewicz, Paweł Piotrowski, Michał Rajpert, Wojtek Rajpert, Małgorzata Salamonowicz-Łada, Maciek Skrzypczak, Marta Sławińska, Mateusz Suski, Michał Śliwiński, Jan Urbanowicz, Maciej Walczak, Marek Wojtaszek,Michał Zieliński projekt graficzny i skład Foxrabbit Designers

Teksty, grafiki oraz inne treści opublikowane na łamach „iMagazine” są chronione prawami autorskimi wydawcy magazynu „iMagazine”, ich autorów lub osób trzecich. Znaki towarowe i wszelkie inne oznaczenia o charakterze odróżniającym, umieszczone w „iMagazine” podlegają ochronie prawnej na rzecz wydawcy magazynu „iMagazine” lub innych uprawnionych osób trzecich. Używanie bądź korzystanie z utworów, znaków towarowych lub oznaczeń, o których mowa wyżej, jest zabronione bez uzyskania uprzedniej pisemnej zgody właściwego podmiotu uprawnionego, z wyjątkiem wykorzystania ich zgodnie z prawem dla celów prywatnych i niekomercyjnych. Redakcja nie zwraca niezamówionych tekstów i fotografii oraz zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania nadesłanych materiałów. Zdjęcia z zasobów Apple dzięki uprzejmości Apple Inc. Pozostałe zdjęcia z zasobów autorów lub redakcji. Redakcja nie odpowiada za treść zamieszczanych reklam i ogłoszeń.

Magazyn hostuje firma Blue Media http://www.bluemedia.eu Wysyłkę newslettera obsługuje firma Sare http://www.sare.pl

» 2012 nr 5

» 2012 nr 5 » fIlm » „obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.”

109

» 2012 nr 5 » SPRzęt » Nikon d800

JAN urBANOWiCz

» 2012 nr 5 » PRogRamy » lightroom 4

WOJtEk piEtruSiEWiCz

nIkon D800 „obCy – PaSażeR,

» 2012 nr 5 » SPRzęt » Fibaro System – home Center 2

któRego nIe ChCIałbyś SPotkać.”

» 2012 nr 5 » wywIaD » anna Nowak Ibisz

NOrBErt CAłA

„PanI gaDżet” z tVn Style

to zdecydowanie jedna z najtrud- » Od strony sprzętowej niejszych recenzji, jaką kiedykolMinęły już trzy lata od momentu, w którym nabyłem swojego własnego D700, więc byłem bardzo ciekawy, wiek przyszło mi pisać. głównie czy nowa specyfikacja sprzętowa zachwyci mnie na tyle, dlatego, że nowy Nikon, następca żebym wymienił aparat na nowszy. D800-tka to przede modelu D700, jest tak kontrowerwszystkim „kompletny” aparat, który oferuje nie tylko

W tym roku jest wyjątkowo dużo premier filmowych, na które czekam. i to nie na zasadzie: „O, z chęcią bym się na to przeszedł do kina!”. Bardziej: „Jak tego nie zobaczę, to mój świat straci sens, więc pójdę nawet kilka razy!”. O, właśnie

świetną jakość zdjęć, ale również możliwość kręcenia syjny. Jak tylko zaczęły pojawiać się filmów video w 1080p przy 24, 25 lub 30 fps. Dla videpierwsze plotki o tym, że D800 bęografów umożliwiono również monitoring audio oraz podgląd nieskompresowanego obrazu po HDMI. Popradzie miał 36 megapikseli, to najpierw wiono autofocus, który nie sądziłem, że da się poprawić pomyślałem sobie, że ktoś ma bar– nadal ma 51 punktów, ale 15 z nich jest typu „cross”, a całość potrafi „widzieć” przy –2EV. Powoduje że jest Anna Nowak ibisz, czyli „pani gadżet” z to, tVN Style, dzo bujną wyobraźnię. Jak zaczęły jeszcze szybszy i pewniejszy, co widać natychmiast przy męskiego świata gadżetów. się nasilać to stwierdziłem, żewidzeniu taka scenach w słabym oświetleniu. Wrażenie jest mniej więcej takie jak przy przesiadce z iPhone’a 3GS na 4 – nie rozdzielczość to wariactwo. Myliłem wiedzieliśmy, że może być jeszcze lepiej. LCD na tylnej się, ale nie z tych powodów, o jakich ściance powiększono o 0.2“ do 3.2”, a czujnik odpowiedzialny za pomiar światła ma teraz 91K pikseli zamiast prawdopodobnie myślicie. 1005. Doszedł również slot na karty pamięci SD, czego

tak! Wyczekuję tak „the Avengers”, choć ten film akurat zobaczę pewnie tylko raz. Czekam także na „the Dark knight rises”, co wie chyba każdy, kto kiedykolwiek słuchał Małego Filmidła, bo bardzo często mówimy o tym, jak bardzo NOrBErt CAłA nie możemy się tego filmu doczekać. Ale jest jeszcze jedna pozycja w tegorocznym repertuarze, której nie mogę sobie odpuścić. Światowa premiera już pod koniec maja, ale my będziemy musieli sobie jeszcze do lipca poczekać

fIbaRo SyStem – hoMe CeNTer 2

elu” serii o Obcym. z okazji zbliżającej się premiery, przypomnijmy sobie o tym ksenomorfie, który zagościł w niejednych sennych koszmarach.

„

NOrBErt CAłA

na inny program. teraz, w nowej i niższej cenie, powinien zachęcić do korzystania z niego znacznie szersze grono użytkowników.

» Lightroom 4

opowiada nam o

„

Windows, chociaż wątpię, aby taka sytuacja miała kiedykolwiek mieć miejsce.

Zdecydowanie największą przewagą produktu Adobe nad konkurencją Apple jest fakt, że jest wieloplatformowa. Znacznie ułatwia to przesiadkę z Windows na OS X damskim Wystarczyło przenieść całość na nowy komputer i voilá! Dzięki temu udało mi się zachować wszystkie metadane zdjęć obrabianych przez kilka lat. Później próbowałem przesiąść się na Aperture, ale niestety nie przemówił do mnie – Lightroom jest dla mnie bardziej kompletnym produktem, a mój wypracowany workflow w połączeniu z iPhoto sprawdza się – jak dotychczas – w każdej sytuacji. Nie boję się też ewentualnego powrotu do

Samodzielnie zainstaluje system automatyki domowej i zostań bohaterem w swoim domu.

» nowości w wersji 4 Tak jak już niemal wszystkie lustrzanki potrafią kręcić video, tak Lightroom zaczyna mieć coraz więcej funkcji wspierających ruchomy obraz. Oczywiście nie zastąpi takich programów jak Final Cut

tak jak już niemal wszystkie lustrzanki potrafią kręcić video, tak lightroom zaczyna mieć coraz więcej funkcji wspierających ruchomy obraz.

SounDfReaQ

memu zainstalować system, który pomoże mi zamienić mój dom w dom inteligentny i sterowany z poziomu iPhone’a. Czy mi się to uda i będę bohaterem swojego domu, czy może skończę porażony prądem? Czytajcie dalej.

SouNd STaCk SFQ-03

» System Fibaro O inteligentnych domach pisaliśmy już na łamach iMagazine w ubiegłym roku. Opisywałem wtedy dwa różne systemy, które były jednak na tyle skomplikowane, nie musimy że samodzielna ich instalacja raczej nie wchodziła kłaść żadnych w grę. W międzyczasie tradodatkowych kabli, fi łem na ofertę polskiej firpruć ścian więc my Fibaro. Oferuje ona sysnakłady instalacyjne tem Home Center 2, który są praktycznie wydał mi się bardzo prosty równe zeru. i możliwy do samodzielnej instalacji. Spotkanie u jednego

lIghtRoom 4

Lightroom. korzystam z niego od początku i nie wyobrażam sobie zmiany

wywIad z AnnĄ nOWAK IbISz

na nowy film ridleya Scotta. Oczywiście mowa o „prometeuszu”, czyli „prequ-

Prawdopodobnie znacie żart o tym, czym różni się wymiana klocków hamulcowych wykonana przez kobietę, od wymiany klocków hamulcowych, wykonanych przez mężczyznę? Kobieta jedzie do serwisu, czeka godzinę, pije kawę, płaci 300 zł i wyjeżdża sprawnym samochodem. Mężczyzna musi się wykazać. Jedzie do sklepu i kupuje klocki za 150 zł, następnie do monopolowego po 6-cio pak piwa za 30 zł. Potem już tylko praca w warsztacie. Przy zakładaniu pierwszego klocka uderza się młotkiem w palec, więc musi biec do apteki po środki opatrunkowe za 30 zł. Po dwóch wypitych piwach orientuje się, że klocki są do innego modelu samochodu, musi je więc wymienić. Jako że pił zamawia taksówkę, do sklepu i z powrotem – 50 zł, po drodze kupuje koSystem home lejny 6-cio pak – tak na zapas – 30 zł. Cztery godziny późCenter 2, niej budzi się w garażu z duwydał mi się bardzo żym kacem i umawia wizytę prosty i możliwy do w serwisie. samodzielnej instalacji. Postanowiłem zabawić się w prawdziwego faceta i sa-

» 2012 nr 5 » SPRzęt » Soundfreaq Sound Stack SFQ-03 WOJtEk piEtruSiEWiCz

Niespełna 1700 zł i obiecane aufiofil-

„

skie doznania dźwiękowe brzmią bardziej niż zachęcająco

» NC: Prowadzi Pani program „Pani Gadżet”. Kobiety raczej nie kojarzą się z gadżetami, ale fakt, że taki program jest na antenie pozwala mi sądzić, że się mylę. AN: Bardzo, jestem przekonana, że bardzo się myliłeś. No właśnie, chyba byliśmy już na „TY” (zgadza się

byliśmy). Wiele moich przyjaciółek śledzi moje programy, są niesamowicie zainteresowane gadżetami i pytają się, kiedy będzie książka, a będzie niebawem. Staram się opowiadać o gadżetach babskich, jeśli są fajne depilatory, odkurzacze, sprzęty AGD, specjalistyczne kremy, rzeczy na biwak, rowery, kurtki zimowe, narty to jest to

Ze sprzętem Soundfreaq pierwszy raz spotkałem się czytając recenzję jednego z głośników tej firmy, która została opublikowana w poprzednim numerze iMagazine. Pamiętam, że utkwiło mi w pamięci kilka zdań na temat samej firmy. Było to coś w stylu – „jesteśmy nowi na rynku, jesteśmy małą firmą, mamy doskonałych ludzi nie ograniczanych korporacyjnymi kajdanami

i dzięki temu potrafimy tworzyć świetnie grający sprzęt za rozsądne pieniądze”. Brzmi więcej niż intersująco, musicie to przyznać. Rzeczona recenzja przedstawiała najmniejszy głośnik w ofercie tego producenta, teraz przede mną stoi okręt flagowy firmy czyli Soundfreaq SoPochwalić się und Stack SFQ-03. Patrząc na niego od razu w towarzystwie, nie ma się żadnych wątpliże ma się nieznanego wości – ten sprzęt chce konSoundfreaqa może być kurować z Bowers & Wilkins w dobrym guście. Zeppelin. Sztuka to nie łatwa, bo Zeppelina od dawna

„

» 2012 nr 5 » JAK czytać imagazine?

Jak czytać iMagazine? iMagazine to magazyn w wersji elektronicznej, do pobrania w formie pliku PDF. Format PDF daje nam kilka możliwości interakcji. Aby ułatwić nawigację po iMagazine, wiele miejsc jest klikalnych – dzięki temu można szybciej przechodzić w interesujące nas miejsca. » IntelIgentny Dom

ISSN 2082-3630

Sprzęt:

prOgrAMy:

» NAS Synology

» Hype

DS412+

iMagazine 5/2012 (19)

l w.ima azine.p g

» Layers

» HtC One X

» Bartender

» Soundfreaq SFQ-03

» prehistoric

Sound Stack

» Angry Birds Space

» HiFiMan rE 262

» Max payne Mobile

Strona tytułowa zawiera linki do promowanych w danym wydaniu artykułów.

» 2012 nr 5

» 2012 nr 5 » fIlm » „obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.”

109

» 2012 nr 5 » SPRzęt » Nikon d800

JAN urBANOWiCz

» 2012 nr 5 » PRogRamy » lightroom 4

WOJtEk piEtruSiEWiCz

nIkon D800 „obCy – PaSażeR,

» 2012 nr 5 » SPRzęt » Fibaro System – home Center 2

któRego nIe ChCIałbyś SPotkać.”

» 2012 nr 5 » wywIaD » anna Nowak Ibisz

lIghtRoom 4

niejszych recenzji, jaką kiedykolwiek przyszło mi pisać. głównie

Lightroom. korzystam z niego od początku i nie wyobrażam sobie zmiany

na zasadzie: „O, z chęcią bym się na to przeszedł do kina!”. Bardziej: „Jak tego nie zobaczę, to mój świat straci sens, więc pójdę nawet kilka razy!”. O, właśnie

dlatego, że nowy Nikon, następca modelu D700, jest tak kontrower-

stania z niego znacznie szersze grono użytkowników.

Minęły już trzy lata od momentu, w którym nabyłem swojego własnego D700, więc byłem bardzo ciekawy, czy nowa specyfikacja sprzętowa zachwyci mnie na tyle, żebym wymienił aparat na nowszy. D800-tka to przede wszystkim „kompletny” aparat, który oferuje nie tylko świetną jakość zdjęć, ale również możliwość kręcenia syjny. Jak tylko zaczęły pojawiać się filmów video w 1080p przy 24, 25 lub 30 fps. Dla videpierwsze plotki o tym, że D800 bęografów umożliwiono również monitoring audio oraz podgląd nieskompresowanego obrazu po HDMI. Popradzie miał 36 megapikseli, to najpierw wiono autofocus, który nie sądziłem, że da się poprawić pomyślałem sobie, że ktoś ma bar– nadal ma 51 punktów, ale 15 z nich jest typu „cross”, a całość potrafi „widzieć” przy –2EV. Powoduje że jest Anna Nowak ibisz, czyli „pani gadżet” z to, tVN Style, dzo bujną wyobraźnię. Jak zaczęły jeszcze szybszy i pewniejszy, co widać natychmiast przy męskiego świata gadżetów. się nasilać to stwierdziłem, żewidzeniu taka scenach w słabym oświetleniu. Wrażenie jest mniej więcej takie jak przy przesiadce z iPhone’a 3GS na 4 – nie rozdzielczość to wariactwo. Myliłem wiedzieliśmy, że może być jeszcze lepiej. LCD na tylnej się, ale nie z tych powodów, o jakich ściance powiększono o 0.2“ do 3.2”, a czujnik odpowiedzialny za pomiar światła ma teraz 91K pikseli zamiast prawdopodobnie myślicie. 1005. Doszedł również slot na karty pamięci SD, czego

tak! Wyczekuję tak „the Avengers”, choć ten film akurat zobaczę pewnie tylko raz. Czekam także na „the Dark knight rises”, co wie chyba każdy, kto kiedy-

fIbaRo SyStem

na nowy film ridleya Scotta. Oczywiście mowa o „prometeuszu”, czyli „prequ-

» Lightroom 4

Dzięki temu udało mi się zachować wszystkie metadane zdjęć obrabianych przez kilka lat. Później próbowałem przesiąść się na Aperture, ale niestety nie przemówił do mnie – Lightroom jest dla mnie bardziej kompletnym produktem, a mój wypracowany workflow w połączeniu z iPhoto sprawdza się – jak dotychczas – w każdej sytuacji. Nie boję się też ewentualnego powrotu do

Samodzielnie zainstaluje system automatyki domowej

„

tak jak już niemal wszystkie lustrzanki potrafią kręcić video, tak lightroom zaczyna mieć coraz więcej funkcji wspierających ruchomy obraz.

SounDfReaQ

i zostań bohaterem w swoim domu. memu zainstalować system, który pomoże mi zamienić mój dom w dom inteligentny i sterowany z poziomu iPhone’a. Czy mi się to uda i będę bohaterem swojego domu, czy może skończę porażony prądem? Czytajcie dalej.

SouNd STaCk SFQ-03

» System Fibaro O inteligentnych domach pisaliśmy już na łamach iMagazine w ubiegłym roku. Opisywałem wtedy dwa różne systemy, które były jednak na tyle skomplikowane, że samodzielna ich instanie musimy lacja raczej nie wchodziła kłaść żadnych w grę. W międzyczasie tradodatkowych kabli, fi łem na ofertę polskiej firpruć ścian więc my Fibaro. Oferuje ona sysnakłady instalacyjne tem Home Center 2, który są praktycznie wydał mi się bardzo prosty równe zeru. i możliwy do samodzielnej instalacji. Spotkanie u jednego

„

Windows, chociaż wątpię, aby taka sytuacja miała kiedykolwiek mieć miejsce.

Zdecydowanie największą przewagą produktu Adobe nad konkurencją Apple jest fakt, że jest wieloplatformowa. Znacznie ułatwia to przesiadkę z Windows na OS X

opowiada nam o damskim Wystarczyło przenieść całość na nowy komputer i voilá!

– hoMe CeNTer 2

elu” serii o Obcym. z okazji zbliżającej się premiery, przypomnijmy sobie o tym ksenomorfie, który zagościł w niejednych sennych koszmarach.

NOrBErt CAłA

na inny program. teraz, w nowej i niższej cenie, powinien zachęcić do korzy-

wywIad z AnnĄ nOWAK IbISz

kolwiek słuchał Małego Filmidła, bo bardzo często mówimy o tym, jak bardzo NOrBErt CAłA nie możemy się tego filmu doczekać. Ale jest jeszcze jedna pozycja w tego-

rocznym repertuarze, której nie mogę sobie odpuścić. Światowa premiera już pod koniec maja, ale my będziemy musieli sobie jeszcze do lipca poczekać

» 2012 nr 5 » SPRzęt » Soundfreaq Sound Stack SFQ-03 WOJtEk piEtruSiEWiCz

NOrBErt CAłA

„PanI gaDżet” z tVn Style

to zdecydowanie jedna z najtrud- » Od strony sprzętowej

W tym roku jest wyjątkowo dużo premier filmowych, na które czekam. i to nie

Niespełna 1700 zł i obiecane aufiofil-

„

skie doznania dźwiękowe brzmią bardziej niż zachęcająco

„

Na jednej z następnych stron, nad informacją o konkursach z poprzedniego wydania, znajdują się miniatury stron z artykułami promowanymi.

CS6 TuTorIal: mICRoSoft PoweRPoInt 2011 foR maC

WyWiAD: anna nowak IbISz – pANi gADżEt

» 2012 nr 5 » SPIS tReśCI

AktuaIności 10

Gry: iOS

16 „Pani Gadżet” z TVN Style – wywiad z Anną Nowak Ibisz Norbert Cała

94 Prehistoric Krzysztof Morawski 95 Angry Birds Space Wojciech Rajpert

Productivity 30 7 Chmurek rządzi iPadem Michał Śliwiński

Sprzęt: 33 Recenzje Dominik Łada 34 GEAR4 PocketLoops – Zostań DJem Dominik Łada 36 Soundfreaq Sound Stack SFQ-03 Norbert Cała 40 HTC One X – Aparat fotograficzny z funkcją smartfona Krzysztof Młynarski 47 HiFiMan RE-262 Jarosław Cała 49 Synology DS412+ Bezpieczna twierdza dla Twoich danych Przemysław Marczyński 52 Fibaro System – Home Center 2 Norbert Cała 56 Jak szybko i łatwo sprawić, by wszystkie urządzenia Cię słuchały Piotr Wrzeszcz i Paweł Jakubiec

97 Max Payne Mobile Wojciech Rajpert

Film 109 „Obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.” Jan Urbanowicz

59 Nikon D800 Wojtek Pietrusiewicz

Programy: 64 GRY i Programy Mac OSX Michał Zieliński 65 Gry i programy z AppStore Norbert Cała 68 Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości Paweł Piotrowski, Maciej Skrzypczak 79 Lightroom 4 Wojtek Pietrusiewicz 82 Layers – Biurko na warstwach Maciej Skrzypczak 84 Bartender – Ujarzmić menubar Maciej Skrzypczak 85 Hype. Tworzymy animację na strony www Przemysław Marczyński 87 Flashback – Jeden na milion Michał Rajpert 90 iPhoto dla iOS Wojtek Pietrusiewicz

Cała muzyka 114 Książki 115 Tylko eBooki!

Makowa kuchnia 117

Spis treści przygotowano w taki sposób, aby można było od razu przejść do interesującego nas artykułu – wystarczy kliknąć lub dotknąć na iPadzie/ iPhone’ie tytuł artykułu.

» 2012 nr 5 » SPRzęt » hiFiMan re-262

JArOSłAW CAłA

hifiman Re-262 tym razem do naszej redakcji trafi ły małe słuchawki douszne rE-262, które na pierwszy rzut oka wyglądem mało różnią się od słuchawek leżących na straganach z chińszczyzną.

W każdym miejscu magazynu, klikając w logo iMagazine w lewym górnym rogu, automatycznie przechodzimy do spisu treści.

Nic bardziej mylnego. Podczas mojego pierwszego kontaktu z HiFiMan – a było to w grudniu ubiegłego roku, gdy do iMagazine testowałem trzy produkty tej firmy – nie wiedziałem o niej za dużo. Dobra, przyznam się… nie miałem nawet zielonego pojęcia o istnieniu tego producenta. Może powinienem się tego wstydzić, jednak w naszym kraju HifiMan w dalszym ciągu jest produktem niszowym, mimo że w stanach robi dużą furorę. Na tę amerykańską popularność marka zapracowała sobie w sposób bardzo prosty, a jednocześnie niezwykle skuteczny. Mianowicie poradziła się ludzi, którzy udzielają się na audiofilskich forach internetowych i w porozumieniu z nimi doprowadzają swoje produkty do perfekcji. Warto też dodać, że każdy przetwornik muzyczny firmy przechodzi aż roczne testy. Właśnie dzięki tym cechom HiFiMan na dobre już wkupił się w zwariowany świat audiofili.

» To nie jest chińszczyzna Tym razem do naszej redakcji trafi ły małe słuchawki douszne RE-262, które na pierwszy rzut oka wyglądem mało różnią się od słuchawek leżących na straganach z chińszczyzną. Nic bardziej mylnego. Już sam sposób

opakowania, który przypomina bardziej pudełko na biżuterię niż na sprzęt hi-fi może dać do zrozumienia, że mamy do czynienia z czymś lepszym od słuchawek za 12,49 zł. Cena dobitnie nam to udowadnia, bo żeby stać się posiadaczami RE-262 trzeba odchudzić portfel o około 700 zł. Jeśli faktycznie mamy wydać taką sumę, to warto zorientować się, za co płacimy. Po pierwsze ten „zwykły” czarny i niczym nie odróżniający się wygląd to nie jest dzieło marnego plastiku tylko stopu metali lekkich, z jakich słuchawki zostały wykonane. Taka konstrukcja bezsprzecznie wpływa na wytrzymałość, co przy sprzęcie przenośnym jest jak najbardziej pożądane. Przecież naPo pierwsze, sze odtwarzacze wraz z słuten „zwykły” chawkami kochamy wciskać czarny i niczym nie do kieszeni ciasnych jeansów, odróżniający się prawda? wygląd to nie jest

„

» Lewa słuchawka w prawe ucho

dzieło marnego plastiku tylko stopu metali lekkich z jakich słuchawki zostały wykonane.

Zatrzymajmy się jeszcze przy budowie RE-262. Skrywa ona

iMagazine można czytać na komputerach dzięki systemowemu „Podglądowi” lub programowi Acrobat Reader. Na iPadach lub iPhone’ie/iPodzie Touch, iMagazine jest możliwy do przeglądania poprzez aplikację iBooks lub eGazety Reader. W przypadku iBooks każdy numer iMagazine trzeba ręcznie wrzucić na urządzenie przenośnie poprzez iTunes. W przypadku eGazety Readera trzeba być zarejestrowanym w systemie eGazety. W tym przypadku, każdorazowo, gdy będzie pojawiało się nowe wydanie iMagazine, informacja o tym pojawi się wewnątrz aplikacji i magazyn będzie można pobrać bezpłatnie przez Internet. «

» 2012 nr 5 » aktualności

iPhone w biznesie – nowy dział na stronie Apple Apple na podstronie dotyczącej iPhone uruchomiło nowy dział dotyczący zastosowania telefonu w biznesie.

Adobe CS6 już w sprzedaży

Jest to bardzo dobry ruch. Coraz więcej firm decyduje się przejście na iPhony. Podczas ostatniej telekonferencji na temat wyników kwartalnych, Peter Oppenheimer CFO Apple wspominał, że wiele firm z listy Fortune 500 korzysta już, lub pracuje nad wprowadzeniem iPhone do swoich struktur. RIM traci swój tradycyjny rynek, a iPhone w dużej mierze go przejmuje – sam jestem „ojcem chrzestnym” wprowadzenia w kilku średnich firmach rozwiązań opartych o telefony Apple, zastępujące jeżynkę. iPhone w biznesie jest przygotowany w bardzo przejrzysty sposób. Pokazane są rozwiązania i oprogramowanie najbardziej potrzebne w zastosowaniach biznesowych. Niestety póki co strona dostępna jest tylko po angielsku i tylko z poziomu amerykańskiej strony www Apple. Znając jednak dotychczasowe zwyczaje Apple, zapewne w niedługim czasie możemy spodziewać się naszej, lokalnej wersji. Witryna na stronie Apple – iPhone in Business.

Wyniki finansowe Apple za Q2 2012 25.04.2012 r. odbyła się telekonferencja Apple, na której zaprezentowano wyniki finansowe za drugi kwartał roku rozliczeniowego 2012. Zgodnie z przewidywaniami analityków, Apple ponownie ma możliwość pochwalenia się fenomenalnymi liczbami. Liczby: • d ochody wzrosły rok do roku z 24,67mld dolarów do 39,2mld dolarów, a zysk netto z 5,99mld dolarów do 11,6mld dolarów. • s przedaż komputerów wyniosła do 4 mln sztuk, co stanowi wzrost o 7% do podobnego okresu z poprzedniego roku • m arża wzrosła rok do roku do poziomu 47,4% (w poprzednim roku było to 41,4%) • s przedaż iPodów po raz kolejny spadła, tym razem o 15% rok do roku i była na poziomie 7,7 mln sztuk. • k wartalna sprzedaż iPhonów wzrosła do 35,1 mln sztuk i był to wzrost o 88% rok do roku

Firma Adobe Systems poinformowała o wprowadzeniu na rynek pakietu CS6 obejmującego rozbudowane, nowe wersje takich produktów jak: Photoshop, InDesign, llustrator, Dreamweaver, Premiere Pro, After Effects czy Flash Professional. Creative Suite 6 jest też dostępne w formie czterech pakietów: Creative Suite 6 Design & Web Premium, Creative Suite 6 Design Standard, Creative Suite 6 Production Premium oraz Creative Suite 6 Master Collection. Oparta na subskrypcji usługa Adobe Creative Cloud, które oferuje rewolucję w dziedzinie udostępniania narzędzi i usług* dla kreatywnych profesjonalistów na całym świecie, jest już dostępne od 11 maja. Adobe Creative Cloud jest punktem wyjścia do tworzenia, udostępniania i dostarczania przestrzeni do kreatywnej pracy, opartym na najnowszym wydaniu Adobe Creative Suite 6 wyposażonym w innowacje na miarę branży – definiujące na nowo narzędzia do projektowania, tworzenia stron WWW, materiałów wideo oraz cyfrowej obróbki. Subskrypcje na poszczególne produkty pakietu CS6 także są już dostępne 11 maja.

» 2012 nr 5 » aktualności

• s przedano 11,8 mln sztuk iPadów w Q2 i jest to wzrost o 151% rok do roku. (pamiętajmy, że nowy iPad zadebiutował na rynku w ostatnich dwóch tygodniach kwartału) „Cieszymy się ze sprzedaży ponad 35 milionów iPhone’ów i prawie 12 milionów iPadów w tym kwartale„ – powiedział Tim Cook, dyrektor generalny Apple. ”Nowy iPad jest wyłączony z dobrego początkowego wyniku, a przez najbliższy rok będziecie mogli zobaczyć wiele więcej tego rodzaju innowacji, takich jak tylko Apple może dostarczyć.” Czyli co? Nuda? Jednak taki ciągły wzrost jest niebezpieczny i może kiedyś nastąpić korekta, a spadek z większej wysokości bardziej boli. Póki co A pple od kilku dni mocno spadało na giełdzie. Ogłoszenie dzisiejszych wyników na razie nie zmieniło tendencji, może minimalnie ją ustabilizowało. Zobaczymy w najbliższych dniach, czy sytuacja się odwróci, czy jeszcze będzie spadało. Dla zainteresowanych – raport kwartalny Q2 2012 znajduje się na stronie Apple.

Aktualizacje Od ostatniego wydania, ukazały się następujące aktualizacje dla komputerów Apple: • iPhoto 9.2.3 354MB • D igital Camera RAW Compatibility Update 3.12 8MB • J ava for Mac OS X 10.6 Update 8 79,9MB • J ava for OS X Lion 2012-003 67,3MB • F lashback malware removal tool 557MB • A pple FIPS Cryptographic Module v1.1 25,5MB • S amsung Printer Drivers v2.4 for OS X 28,9MB • H P Printer Drivers v.2.9 OS X 524,86MB • iOS 5.1.1 Software Update • O S X Lion Update 10.7.4 Server Combo 1,49GB • S ecurity Update 2012002 Server (Snow Leopard) 258,11MB • Safari 5.1.7 44,9MB • S ecurity Update 2012-002 (Snow Leopard) 238,73MB • A pple Remote Desktop 3.5.3 Client 3,8MB • S erver Admin Tools 10.7.4 212,4MB • O S X Lion Update 10.7.4 (Client Combo) 1,4GB Użyteczna rada. Pamiętajcie, aby przed każdą aktualizacją naprawić uprawnienia na dysku oraz zrobić back-up danych.

„Dwa tygodnie temu zaprezentowaliśmy rozwiązania Creative Cloud i CS6. Te nowe wersje programów zawładnęły wyobraźnią kreatywnych profesjonalistów na całym świecie” – powiedział David Wadhwani, wiceprezes działu Digital Media Business w firmie Adobe. – „Dzisiaj wprowadzamy do sprzedaży CS6 i wprost nie możemy się doczekać rozpoczęcia nowej, ekscytującej ery, która rozpocznie się wraz z wprowadzeniem usługi Creative Cloud”. Najważniejsze nowe funkcje pakietu CS6 to:

• N arzędzia oparte na mechanizmie Mercury Graphics, dzięki którym użytkownicy mogą zwiększyć wydajność i szybciej niż kiedykolwiek dotąd przechodzić od pomysłu do gotowych rezultatów. • Nowoczesny interfejs, który zdecydowanie ułatwia przepływ pracy i pozwala skoncentrować się na tworzeniu treści i szybszemu zapisowi wyników kreatywnej pracy. • Nowe rozwiązania, które usprawniają tworzenie treści płynnie dostosowujących się do praktycznie każdej wielkości ekranu i urządzenia. • Niezwykłe nowe rozwiązania zintegrowane z aplikacjami do tworzenia oraz edycji obrazów i wideo, które sprawiają, że rzeczy wcześniej niemożliwe do wykonania stają się wykonalne. Subskrybcja Adobe Creative Cloud zapewnia:

• D ostęp do wszystkich nowych narzędzi CS6 oraz do dwóch nowych produktów dla standardu HTML5: Adobe Muse 1.0 i Adobe Edge Preview, a także głęboką integrację z aplikacjami Adobe Touch. • Ł atwe synchronizowanie, przechowywanie i dzielnie się dokumentami w chmurze, które mogą być otwierane za pomocą dowolnego urządzenia. • Zintegrowane narzędzie do publikacji treści oraz hostingu stron internetowych. • Z apewnienie dostępu do najaktualniejszych wersji produktów i usług. Zobacz, jak firma Adobe zmienia proces twórczy, wprowadzając usługę Adobe Creative Cloud i pakiet Creative Suite 6. Obejrzyj relację z polskiej premierowej prezentacji online oprogramowania CS6 i dowiedz się więcej o pakiecie CS6 oraz usłudze Creative Cloud w Polsce. www.adobe.com/go/createnow_pl Ceny i dostępność

Pakiet Adobe Creative Suite 6 jest już dostępny u autoryzowanych przedstawicieli firmy Adobe, w jej sklepie internetowym oraz w dziale sprzedaży bezpośredniej. Cena detaliczna pakietu CS6 Master Collection wynosi 2 799 Euro, CS6 Production Premium – 1 899 Euro, CS6 Design & Web Premium – 1 899 Euro, a CS6 Design Standard – 1 299 Euro. Stosowane będą też ceny specjalne w przypadku uaktualnień, a także promocje dla studentów i zasady licencjonowania grupowego. Więcej informacji można znaleźć pod adresem www.adobe.com/pl/products/creativesuite.html. Subskrypcja Adobe Creative Cloud jest dostępna w 36 krajach i w wielu językach. Cena miesięcznego abonamentu Creative Cloud dla użytkownika indywidualnego to 47,99 Euro przy rocznym okresie subskrypcji lub 71,99 Euro przy subskrypcji miesięcznej. Studenci mogą skorzystać ze specjalnych promocji. Więcej informacji można znaleźć na stronie www.adobe.com/go/creativecloud.

» 2012 nr 5 » aktualności

iMagazine app w wersji 1.4 dla iPada z wsparciem Retina i innymi poprawkami! Po długich bojach, w końcu pojawiła się kolejna iteracja aplikacji iMagazine przeznaczonej na iPada! Nie dość, że pojawiła się nowa funkcjonalność, to kilka rzeczy zostało przekonstruowanych i/lub przeprojektowanych … Nowa półka, zaprojektowana kilka miesięcy temu, wytrzymała próbę czasu – testujemy ją już długo i nikomu z nas się nie znudziła. Mamy więc nadzieję, że i Wam przypadnie do gustu. Po pacnięciu w daną okładkę/numer, który chcecie pobrać, zacznie się „wypełniać” treścią. Jedną z najważniejszych nowości jest bez wątpienia przebudowany silnik, który teraz wyświetla całość w rozdzielczości 1536×2048 – bardzo długo trwały prace optymalizacyjne, aby wszystko działało możliwie płynnie. Tekst jest teraz wyraźny i czytelny, nawet bez zoomowania. Większość z Was jednak pewnie nadal korzysta z iPadów z ekranem niższej rozdzielczości, a próśb o wprowadzenie zoomowania było sporo – teraz wystarczy dwoma palcami wykonać gest rozszerzania.

Wprowadziliśmy również funkcje społecznościowe, dla których mamy głębsze plany. Już dzisiaj możecie się jednak podzielić się tym, co czytacie ze swoimi znajomymi czy followersami. Obsługujemy Twittera, Facebooka oraz dajemy możliwość przesłania informacji mailem. Do listy zostanie dodany także G+, jak tylko Google udostępni dla niego API. Nie musimy chyba dodawać, że nie zbieramy informacji na Wasz temat, nawet jeśli skorzystacie z tych mechanizmów? Mamy nadzieję, że wprowadzone zmiany przypadną Wam do gustu – jak zwykle mile jest widziana konstruktywna krytyka, bo pomimo, że cały czas staramy się poprawiać to pewne rzeczy niestety łatwo przeoczyć.

„iPhone – Triki – Haki – Aplikacje” już w kioskach W dobrych kioskach i salonach prasowych znajdziecie nowe wydawnictwo – iPhone – Triki – Haki – Aplikacje Jest to kompletny przewodnik na temat iPhona oraz iOS 5. Znajdziecie tutaj opisy podstawowych funkcji iPhona, a także tych bardziej zaawansowanych. Przeczytacie o jailbreaku. Dodatkowo, znajdziecie tutaj propozycje najciekawszych aplikacji na iOS dedykowanych dla iPhona.

Nie ukrywamy, że maczaliśmy w tym projekcie trochę nasze palce. Tym bardziej zapraszamy na stronę 141. iPhone-Triki-Haki-Aplikacje dostępny jest w cenie 29,90 zł. W niedługim czasie powinno pojawić się również wydanie o iPadzie oraz Androidzie. Będziemy Was o tym na bieżąco informować.

iMag App:

• a plikacja wymaga iOS 3.2 lub nowszego • obecna wersja: 1.4 • rozmiar: 2.1 MB • cena: za darmo! • link do App Store

» 2012 nr 5 » aktualności

Worldwide Developers Conference czyli WWDC 2012 w dniach 11-15 czerwca

Doroczna konferencja dla programistów związanych z Apple – czyli WWDC 2012 (Worldwide Developers Conference) – odbędzie się w dniach 11-15 czerwca w Moscone Center w San Francisco. Rozpoczęła się już także rejestracja i sprzedaż biletów na tę konferencję. Mimo że cena nie jest najniższa – 1599 dolarów – to prawdopodobnie bilety rozejdą się w błyskawicznym tempie. Standardowo konferencję otwiera keynote, wcześniej Steva Jobsa teraz pewnie Tima Cooka, w czasie którego prezentowane są nowe produkty. Podobnie jak co roku oczekiwania są duże, głównie zaś mówi się o: - developerskiej wersji systemu iOS 6 dla iPhone/iPad - finalnej wersji systemu OS X 10.8 dla komputerów Mac - nowej generacji iPhone - całkowicie nowym produkcie. Biorąc pod uwagę softwarowy charakter konferencji, największe, prawie 100%, szanse mamy na realizację dwóch pierwszych punktów. Obiecać też możemy, że będziemy dla Was relacjonować przebieg tego Keynote. Na razie zaś musimy się uzbroić w cierpliwość i poczekać jeszcze trochę ponad miesiąc. https://developer.apple.com/wwdc

Dyski Seagate Goflex for mac i adaptery Thunderbolt dostępne w europejskich sklepach apple Seagate poinformował, że dyski zewnętrzne GoFlex for Mac oraz superszybkie adaptery GoFlex Thunderbolt są dostępne w sklepach Apple w Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Włoszech, Hiszpanii, Szwajcarii i Holandii. Klienci z Polski będą mogli kupić wymienione produkty w sklepie Apple online, za pośrednictwem strony http://store.apple.com/pl/go/seagate. Cztery zewnętrzne dyski Seagate GoFlex są dostępne w Europie wyłącznie w sklepach Apple: • GoFlex Pro for Mac: Szybki dysk oferujący 500 GB pojemności, wyposażony w interfejsy FireWire® 800 oraz USB 2.0 • GoFlex Special Edition for Mac: gigantyczna pojemność 1 TB zamknięta w srebrnej obudowie, która mieści się w Twojej dłoni; pamięć masowa wyposażona w interfejsy FireWire 800 i USB 2.0 • GoFlex Slim for Mac: Najcieńszy przenośny dysk twardy na świecie zbudowany z myślą o komputerach Mac, dysk w anodyzowanej obudowie, oferuje 500 GB pojemności i interfejs USB 2.0 • GoFlex Desk for Mac: wydajna pamięć masowa dla użytkowników komputerów Mac, dostępna w wersji 2 lub 3 terabajtowej, wyposażona w interfejs FireWire 800 oraz USB 2.0 Wszystkie wymienione dyski są kompatybilne z Apple Time Machine®, mogą być używane zamiennie także na PC bez konieczności ponownego formatowania. Ponadto, w Europie są już dostępne adaptery GoFlex Thunderbolt, kompatybilne z każdym przenośnym dyskiem GoFlex oraz GoFlex Desk Thunderbolt przeznaczone dla stacjonarnych dysków GoFlex Desk.

» 2012 nr 5 » aktualności

MAC MARK 1.0

Końcowy MacMark wyliczany jest na podstawie wzoru: MacMark = (1 ÷ (suma testów w sekundach)) × 100 000

MAC MARK 1.0

161 161

MacBook Pro 13” Core i7 2,7 GHz (early-2011)

130

MacBook Pro 13” Core i7 MacBook Air 11,6” i7 2,7 GHz (early-2011)

130 129

1,8 GHz (late-2010)

MacBook AirMacBook 11,6” i7Air 13” i5 1,7 GHz (mid-2011) 1,8 GHz (late-2010)

129 120

MacBook Pro 13” Core i5

108

MacBook2,3 AirGHz 13”(early-2011) i5 1,7 GHz (mid-2011) MacBook Air 11,6”

120

Core2Duo (late-2010)

MacBook Pro 13” Core i5 2,3 GHz (early-2011)

Hackintosh Core i7 3,4 GHz SSD

MacBook Air 11,6” Core2Duo (late-2010) Mac Pro 6 Core Xeon

108 251

52 220

2×2,93 GHz (mid-2010)

iMac 27” i7 quad 2,8 GHz SSD (late-2009)

Hackintosh Core i7 iMacSSD 27” i7 quad 3,4 GHz

197

251 190

3,4 GHz (mid-2011)

27” i7Xeon quad 2,8 GHz Mac ProiMac 6 Core (late-2009) 2×2,93 GHz (mid-2010) iMac 21,5” i5 quad 2,5 GHz (mid-2011) iMac 27” i7 quad

2,8 GHz SSD (late-2009) Mac mini Core i5 SSD

220

170

167

197 155

2,5 GHz (mid-2011)

iMacMac 27”mini i7 quad Server i7 quad 2 GHz (mid-2011) 3,4 GHz (mid-2011)

190

135

Mac mini Core i5 HDD

iMac 27” i7 quad2,52,8 GHz GHz (mid-2011) (late-2009)

170

123

iMac 24” Core2Duo 2,4 GHz (mid-2007)

iMac 21,5” i5 quad 2,5 GHz (mid-2011)

167

e ak br nd Ha

ie ov iM

p Zi

135

155

to ho iP

Mac mini Server i7 quad 2 GHz (mid-2011)

I to ho iP III om ro ht Lig II om ro ht Lig I om ro ht Lig

Mac mini Core i5 SSD 2,5 GHz (mid-2011)

min

MacBook Pro 15” MacBook Pro 15” Core i7 Core i7 2,4 GHz (late-2011) 2,4 GHz (late-2011)

min

Pełny opis testów na stronie: http://morid.in/macmark201108

» 2012 nr 5 » wywiad » Anna Nowak Ibisz

Norbert Cała

„Pani Gadżet” z TVN Style wywiad z AnnĄ Nowak Ibisz Anna Nowak Ibisz, czyli „Pani Gadżet” z TVN Style, opowiada nam o damskim widzeniu męskiego świata gadżetów.

»» NC: Prowadzi Pani program „Pani Gadżet”. Kobiety raczej nie kojarzą się z gadżetami, ale fakt, że taki program jest na antenie pozwala mi sądzić, że się mylę. AN: Bardzo, jestem przekonana, że bardzo się myliłeś. No właśnie, chyba byliśmy już na „TY” (zgadza się

» 2012 nr 5 » wywiad » Anna Nowak Ibisz

„

Ostatnio u krawcowej jakiś mężczyzna podchodzi do mnie i pyta: „Jakie to buty Pani reklamowała ostatnio?”. Mówię, że ja niczego nie reklamuję tylko testuję i słyszę: „Reklamuje Pani reklamuje, ale fajne były i chcę takie dla żony.”

wszystko dla nas kobiet szalenie interesujące. Bardzo często dostaję SMS z pytaniem, gdzie ja to wszystko mogę kupić, co pokazywałaś. Stałam się skrzynką kontaktową dla kobiet, które poszukują różnych gadżetów.

»» NC: O jaki gadżet byłaś ostatnio pytana na ulicy? AN: Moje Panie z rybnego pytały się o parownik Morphy Richards. Dowiedziały się od mojego pediatry, że testowałam taki w programie i nie pamiętały jak się nazywa. Też nie pamiętałam, bo było to już dość dawno, ale sprawdziłam i przy okazji musiałam wygłosić wykład na temat zdrowego i dietetycznego gotowania na parze. Albo ostatnio u krawcowej, jakiś mężczyzna podchodzi do mnie i pyta: „Jakie to buty Pani reklamowała ostatnio?”. Mówię, ja niczego nie reklamuję tylko testuję i słyszę: „Reklamuje Pani reklamuje, ale fajne były i chcę takie dla żony”. Ogólnie bardzo często jestem zaczepiana na ulicy i pytana o gadżety.

»» NC: Czy kobieta pojmuje gadżet inaczej niż mężczyzna? Faceci często chcą mieć np. nowy telefon tylko po to by go mieć. AN: Myślę, że nasz ośrodek przyjemności jest zaspokajany w zupełnie inny sposób niż wasz:). Gadżet może jednak być do bólu niepraktyczny, może być to np. kolejna torebka, która pewnie nie jest nam do niczego potrzebna, ale daje nam przyjemność posiadania. Zresztą pomijając żarty, to myślę, że z facetami jest podobnie jak z kobietami. Są mężczyźni, którzy pielęgnują stare rzeczy i dla nich największym gadżetem jest włoska, stara kawiarka i z innej kawy się nie napiją. Są też tacy, którzy ciągle gonią za nowością. On ma nowy telefon, to koniecznie musze mieć go też. Trochę inaczej odbieracie gadżety, ale my je tak samo kochamy. »» NC: Skoro jesteśmy już przy damskiej torebce, która dla wielu facetów stanowi wręcz magiczny przedmiot, którego należy się może nawet bać. Co jest w Twojej torebce, co można by nazwać gadżetem? AN: W torebce są rzeczy, z którymi nie chcemy się nigdy rozstawać, bo są drogie naszemu sercu. To jest skarpetka synka, pierścionek na zmianę, dokumenty – te zawsze najtrudniej znaleźć, trzy pary samochodo-

wych kluczy, każda z fajnym breloczkiem. Mam wodę, bo może będzie mi się chciało pić, składany kozik Opinela, żeby się obronić lub obrać sykowi jabłko lub iść na grzyby, zawsze mam perfumy, spray do odświeżania włosów po tym jak wypaliłyśmy z koleżanką papieroska przy winie. Oczywiście obowiązkowa jest portmonetka, która dla nas jest przedmiotem kultowym. Mamy Tam wasze zdjęcia, rachunki sprzed czterech lat, na mleko bardzo ważne:), jak się nie mieszczą już w portmonetce to zawsze należy je przełożyć do tylnej kieszeni torebki. Wizytówki, to zupełnie oddzielny temat, czasem zupełnie nie kojarzę osoby, ale przecież nie wyrzucę. My musimy mieć chusteczki do nosa, do rąk. Ile razy się pytałeś swojej żony, czy ma chusteczki do nosa w torebce. Zawsze miała, prawda? Bo my musimy mieć to wszystko. Generalnie zawartość torebki to spokojnie temat na film „Baby są jakiś inne”. »» NC: Ale to wszystko jest w jakiś sposób praktyczne, a gadżet powinien być czasem niepraktyczny. ANI: Hmm u mnie zwykle przedmioty mają jednak jakieś zastosowanie, jeśli coś ma być tylko niepraktyczne, to od razu myślę o sztuce, o obrazach Nowosielskiego, o sztuce użytkowej. Dziś na przykład nabyłam niesamowity gadżet, czyli drewniane litery układające się w imię mojego syna. Stare pachnące drewno, wycinane z dawnych indonezyjskich łodzi rybackich. Drewno nie jest czyszczone, polerowane, jest dokładnie takie jak było na łodzi. Nosi nawet ślady farby. Te litery to jest coś tak genialnego, że będą ozdobą salonu i sypialni i nawet dziecięcego pokoju. To jest coś, co ja kocham, łodzie, które były przeznaczone do „łódkowego Są mężczyźni, zezłomowania” nagle dostały którzy drugie życie z pożytkiem dla pielęgnują stare rzeczy wszystkich. i dla nich największym

„

»» NC: Tytuł mnie zobowiązuje i muszę Cię spytać o gadżety z jabłuszkiem. Widzę, że masz iPhone – coś jeszcze? AN: Z Apple mam związane takie wspomnienie – Ania idzie kupić swój pierwszy komputer. Robi to oczywiście bardzo późno, bo do pewnego momentu myślałam, że nie potrzebuję ani komputera, ani komórki, a teraz nie potrafię bez nich żyć. Idę więc

gadżetem jest włoska, stara kawiarka i z innej kawy się nie napiją. Są też tacy, którzy ciągle gonią za nowością. On ma nowy telefon, to koniecznie muszę mieć go też. Trochę inaczej odbieracie gadżety, ale my je tak samo kochamy.

» 2012 nr 5 » wywiad » Anna Nowak Ibisz

„

Poza tym my, kobiety, mamy tak: skoro Sarah Jessica Parker w „Sex and the City” otwiera i pisze na ekranie białego MacBooka, to dlaczego ja mam mieć coś innego? To już jest przedmiot kultu i jestem w stanie za to zapłacić podwójną cenę a nawet znieść pewne niedoskonałości.

z rozsądnym znajomym, który pokazuje mi laptopy o dobrych parametrach i rozsądnej cenie. Ania jednak bierze pięknego, białego, dwa razy droższego MacBooka, mimo że wie, że będą problemy ze zgodnością z różnymi programami. Dla mnie było to cudo, piękny minimalistyczny, taki trochę Zen przedmiot. Do tego to świecące jabłuszko. Poza tym, my kobiety mamy tak, skoro Sarah Jessica Parker w „Sex and the City” otwiera i pisze na białym MacBooku to dlaczego ja mam mieć cos innego:). To już

jest przedmiot kultu i jestem w stanie za to zapłacić podwójną cenę i znieść pewne niedoskonałości. Gdybym mogła to najchętniej miałabym wszystkie sprzęty Apple na czele z największym 27 calowym, najmocniejszym iMac. Wystarczyłoby mi jeśli bym mogła na to tylko patrzeć, bo ten sprzęt jest piękny i przemyślany. Począwszy od myszki, która jest małym dziełem sztuki, a skończywszy na wystroju sklepów. »» NC: Jesteś „Gadżeciarą” AN: No chyba tak. Dla mnie przedmioty, gadżety powinny być w miarę możliwości wielofunkcyjne, jeśli już robią tylko jedną rzecz, to muszą być piękne. Absolutnie kocham piękne przedmioty, choć oczywiście nie jestem w stanie wydać na nie każdych pieniędzy, ale samo szukanie czegoś, co będzie z jednej strony użytkowe, a z drugiej piękne daje mi satysfakcję. Patrząc pod takim kontem zdecydowanie jestem gadżeciarą. «

Karta do płacenia za aplikacje, muzykę i filmy w sklepach iTunes i App Store. Korzystaj w App Store, Mac App Store oraz w innych płatnościach internetowych.

Dzięki karcie CardEasy możesz w bezpieczny sposób zarejestrować konto w sklepach firmy Apple*. Od teraz nie musisz rejestrować konta z użyciem swojej podstawowej karty kredytowej. Dzięki CardEasy jesteś bezpieczny, anonimowy i łatwiej Ci kontrolować wydatki na Twoje ulubione aplikacje, muzykę i filmy. Aby dowiedzieć się więcej o karcie oraz dowiedzieć się gdzie kupić CardEasy – wejdź na stronę: www.easycard.pl www.cardeasy.pl Dostępne w Mobile Club. Wkrótce w iSpot

iTunes Store Store oraz oraz App * dotyczy sklepów Mac App Store, iTunes App Store.

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Od pierwszego wyjrzenia

Sławomir Durasiewicz

Od pierwszego wyjrzenia

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Od pierwszego wyjrzenia

Od pewnego czasu istnieją obok siebie dwa światy równoległe – świat komputerów i świat tabletów. Mimo że oba światy są podobne, to jednak zupełnie inne. Dzieli je nie tylko filozofia i sposób obsługi, ale – o dziwo – łączy coś, co zrewolucjonizowało świat wiele lat temu – oba te światy łączą bowiem okna. Bynajmniej nie chodzi o „łindołsy” jako system operacyjny, ale o sposób obrazowania zjawisk w komputerze czy tablecie. Gdzieś w okolicach 1994 roku wyjrzałem przez okna i zobaczyłem, że poza DOS-em świat wygląda zupełnie inaczej. Ba, zachwycająco. To był koniec matrixu, koniec czarnego ekranu z białymi napisami – okna dały początek innego pojmowania komputera. Świat cyborgów stał się światem ludzi. Nie wiem, kto pierwszy wymyślił okna w komputerze. Co do tego jest wiele sporów i teorii. Nie wiadomo, czy ktoś u kogoś podpatrzył tę ideę, a następnie uznał ją za swoją, ale nie ulega wątpliwości, że sposób takiego właśnie obrazowania stał się powodem do niebywałej ekspansji komputerów. Spowodował, że obsługa skomplikowanej, elektronicznej maszyny stała się łatwa i prosta. Do tego stopnia, że dziś biurko bez komputera raczej nie istnieje. W 1994 roku wyjrzałem przez te okna i pierwsze, co ujrzałem to był pakiet biurowy. Na początku nie byłem pewien, czy ten wynalazek pod tytułem Office może zdominować świat, tak jak właśnie zdominował. Wtedy, w 1994 roku, edytorów było wiele i nawet kilka polskich. Ale prostota Office’a była nie do pobicia. Taki Word miał wszystko, co potrzeba. Dziś powiedzielibyśmy – był super wypasiony, ale ten wypas nie miał nic takiego, co byłoby niepotrzebnym gadżetem. Kiedy zabrałem się za Worda okazało się, że nie ma do niego żadnej instrukcji a mimo to, w pierwszym podejściu, nie było żadnych problemów z jego obsługą. No może poza jednym – trzeba było mieć pojęcie o tym, co się chce napisać. Pełna intuicyjność programu z astąpiła tabuny nauczycieli, kursy i tony podręczników. A Excel? Nauczyłem się tej aplikacji samodzielnie w ciągu kilkunastu minut. Choć na początku wydawał się jakiś skomplikowany, taki nieswój, to dziś nie wyobrażam sobie pracy bez niego. Ba, zastępuje mi nawet kalkulator. Kiedy na początku nowego wieku przesiadłem się na komputery rodem z Cupertino, okna działały w nim podobnie jak w PC-tach. Właściwie wiele rzeczy było podobnych, lecz w lepszym gatunku. I co najważniejsze – istniał mój ulubiony pakiet biurowy stworzo-

ny właśnie z myślą o Macach, przez konkurencyjny koncern z Redmond. Jak się okazało Bill Gates nie zaspał. Jego genialna intuicja podpowiedziała, że może inny komputer, może z trochę innym przeznaczeniem, może dla t rochę innych ludzi, ale dla tak samo potrzebujących. Pewnie już o tym nie pamiętamy, ale całkiem do niedawna telefon komórkowy służył jedynie do rozmowy. Chwilę później pojawiły się w nim smsy, a z biegiem lat pojawił się jeszcze inne możliwości. Mimo że smartfonami świat zainteresował się w okolicach 2005 r., to właśnie Jobs ten telefon zrewolucjonizował tak bardzo, że chyba, bez zbędnego patosu, można go nazwać ojcem smartfonów. Genialna intuicja Steva Jobsa podpowiedziała mu, do czego może służyć taki telefon i jak właściwie powinien wyglądać. Mając, jeszcze w 2008 roku, smartfona fińskiego producenta, stwierdziłem, że nie ma nic gorszego niż przeglądanie za jego pośrednictwem Internetu, a odbieranie poczty na tym telefonie to dopiero mordęga. Wspomniany smartfon, oprócz rozbudowanej klawiatury i większego ekranu, właściwie niczym innym się nie wyróżniał. Dopiero iPhone, który mnie zauroczył od pierwszego wejrzenia, a ujął, chyba dozgonnie od pierwszego wyjrzenia na świat, odmienił smartfona tak bardzo, że w pełni zasługuje na swoją nazwę. Bez iPhone’a nie mogę się obejść. Aż dziw, że nikt nie wymyślił go wcześniej skoro dziś jest tak potrzebny. To on zastępuje mi tak wiele rzeczy, o których nie miałem pojęcia, że są mi potrzebne. Od ebooków i audiobooków, gier do odmóżdżenia, poprzez odtwarzacz utworów muzycznych i prognozę pogody do nawigacji. Czy koś, pewnie poza Jobsem, wpadł na taki pomysł kilka lat temu? Tematyka dzisiejszego iMagazine zmusiła mnie do wygrzebania mało znanego pomysłu dotyczącego inteligentnego domu, o którym przeczytałem jakiś czas temu. Wynalazek jest prosty, ale swoją prostotą do dziś rzuca mnie na kolana. Otóż pewien człowiek mieszkający w Stanach Zjednoczonych, wymyślił sobie, że nie musi codziennie sprawdzać, czy w pocztowej skrzynce

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Od pierwszego wyjrzenia

(nie elektronicznej tylko tej analogowej) jest nowa korespondencja. Bo sama skrzynka, na wzór tej elektronicznej, powinna go informować, że ktoś wrzucił do niej przesyłkę. Od pomysłu do przemysłu – skonstruował i zamontował w skrzynce urządzenie, które samo wysyłało właścicielowi skrzynki informację typu „Masz nowy list”, w przypadku gdy ktoś do niej coś wrzucił. Proste i piękne. I tak myślę sobie, że mnie by się też takie urządzenie przydało z dwóch powodów. Po pierwsze, skrytka nie jest mi po drodze z garażu do mieszkania. Po drugie, umieszczona jest tak nisko, że aby stwierdzić, czy coś w niej jest – trzeba ją dodatkowo otworzyć. Co tu dużo mówić. Nie jest łatwo współżyć z Pocztą.

I tak sobie wymyśliłem, że elementem wysyłającym wiadomość o nowej przesyłce mógłby być jakiś stary telefon z zamontowaną kartą przedpłaconą, najlepiej ów smartfon fińskiego producenta, zamontowany w skrzynce na listy. Tylko problemem jest, „co zmusiłoby ów telefon do wysłania mi wiadomości. Skoro nic nie było go w stanie zmusić do wysłania MMS-a, zrobienia zdjęcia, czy poinformowania o nowej poczcie. Nad tym muszę jeszcze popracować. Niemniej jednak pomysł wydaje się dobry. Jak wiemy, miłości są dwie – pierwsza i ostatnia. Ale jest też miłość od pierwszego wejrzenia. W przypadku okien czy applowego smartfona – od pierwszego wyjrzenia. «

zrób fotoalbum w iPhoto

WYDRUKUJ U NAS!!!

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Codex Alimentarius

Zdążyć przed końcem świata Kinga Ochendowska

Codex Alimentarius

Jesteś tym, co jesz – mówi stare przysłowie. Czy dzisiaj możemy być pewni tego, co znajduje się w produktach spożywczych, które trafiają na nasze stoły? Czym jest Codex Alimentarius – tajemniczy zbiór przepisów, którego tworzenie rozpoczęto w 1963 roku a jego postanowienia oburzają internetową społeczność? Codex Alimentarius (książka żywności, kodeks żywności) jest to zbiór przyjętych w skali międzynarodowej norm żywności, kodeksowych praktyk, zaleceń i wytycznych wykorzystywanych przez urzędowe służby kontroli, przemysł rolno-spożywczy oraz środowiska naukowe. Trudno zaprzeczyć, że w dobie masowej produkcji żywności, regulacje takie są niezbędne. Czemu więc przyjęcie Codexu wywołało tak ogromny sprzeciw?

»»Interes konsumenta czy interes producenta? Wszyscy staramy się, żeby pożywienie, które stawiamy na swoim stole było jak najzdrowsze. Wybieramy świeże owoce i warzywa, kupujemy produkty nie przetworzone oraz przygotowujemy jedzenie samodzielnie, ograniczając półprodukty. Jednak nie zawsze mamy wpływ na to,

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Codex Alimentarius

co producenci dodają do składników w trakcie produkcji. Na przykład, kawałek mięsa nie składa się w 100% z mięsa – często został bowiem wcześniej napompowany roztworem wody z solą, w celu zwiększenia jego objętości. Jeśli zaś decydujemy się na zakup już zmielonego mięsa może się okazać, że sporą jego część stanowi tłuszcz i resztki mechanicznie oddzielone od kości. Ta sama sytuacja powtarza się w przypadku produktów gotowych, takich jak wędliny czy przetwory. W Polsce głośna była ostatnio afera, dotycząca sprzedaży soli przemysłowej w miejsce soli kuchennej. Do tej pory nie wiadomo, które firmy i w jakich ilościach, używały tego „zastępczego” produktu. Ale same proste dodatki, to nie wszystko – często musimy dokładnie przeczytać tekst umieszczony drobnym drukiem na opakowaniu by dowiedzieć się, że sok malinowy nie zawiera malin, serek truskawkowy nie zawiera truskawek a waniliowy budyń zawiera wanilinę, zamiast wanilii. Możemy oczywiście podjąć nieco droższy wybór i zdecydować się na spożywanie wyłącznie produktów z hodowli organicznej, jednak czy to zapewni nam spokój? I czemu różnica cenowa pomiędzy produktami organicznymi a produkowanymi masowo jest tak wielka? Producenci żywności, nastawieni na osiągnięcie jak największego zysku, starają się przemycić w swoich produktach różnorakie składniki poprawiające smak, zapach i kolor jedzenia, jednocześnie nie zwiększając przy tym kosztów własnych. Dlatego też produkty truskawkowe, czy też o „smaku truskawkowym” (bo to zasadnicza różnica!) nie zawierają drogich i delikatnych truskawek, zawierają za to buraki i odpowiednie wzbogacacze smaku.

»»Współczesne polowanie na czarownice Koncerny farmaceutyczne również nie zasypiają gruszek w popiele, ponieważ lobby to jest jednym z naj-

potężniejszych na świecie. Wskazują one jasno, że homeopatia i naturalne metody leczenia są olbrzymim zagrożeniem, odciągającym pacjentów od sprawdzonych, naukowych metod. Żądają zatem ustawowego zabraniania nazywania lekami środków medycyny naturalnej, żeby nie powodowały zamieszania na rynku oraz nie wprowadzały w błąd konsumentów. O ile rozgraniczenie takie ma sens, o tyle już ograniczanie dostępu do suplementów diety nie łatwo jest umotywować. Jednak i tutaj koncerny farmaceutyczne pozostają niewzruszone i wskazują maksymalne dawki witamin i minerałów, jakie klient może nabyć na własny użytek. Spowoduje to, że już nie długo, nie będziemy mogli nabyć tak po prostu herbatki miętowej, naparu z rumianku oraz szokowej, 1000 miligramowej dawki witaminy „C”. Medycyna naturalna i homeopatia stała się czarownicą XXI wieku, którą należy zetrzeć z powierzchni ziemi, a zioła mogą mieć li tylko zastosowanie kulinarne, które nikomu zaszkodzić nie może.

»»Konserwanty i promieniowanie Codex reguluje również ilość i jakość środków konserwujących oraz dodatków do żywności, jakie mogą stosować producenci. Tu znowu trudno stwierdzić na przekór, że regulacje takie nie są konieczne. Jednak nie same regulacje, ale ich przedmiot powinien stanowić powód do zastanowienia. Wystarczy wspomnieć Erytrozynę – bardzo popularny w latach 70-tych, czerwony, syntetyczny barwnik do żywności, który powodował uszkodzenia układu nerwowego u dzieci, a dopuszczony był do powszechnego stosowania. Dziś lista owych dodatków i barwników stała się nieporównywalnie dłuższa, trudno jest jednak, zwykłemu konsumentowi, nauczyć się na pamięć całej tabeli symboli zaczynających się od literki E. Tu dodać należy, że nie wszystkie „numerki E” to produkty syntetyczne i że nie wszystkie produkty naturalne są nieszkodliwe dla zdrowia. Jednak niekontrolowany wpływ lobby na

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Codex Alimentarius

ki, odkładając się tkankach zwierząt, trafiają pośrednio i do naszych organizmów, za pośrednictwem sklepowych półek. Czy bezpieczniej zatem przerzucić się na dietę wegetariańską? Nie do końca! Bowiem w przypadku produkcji warzyw mamy do czynienia z modyfikacją genetyczną(GMO) (np. soja – jeden z podstawowych zastępników białka pochodzącego z mięsa w diecie wegetariańskiej) oraz środkami uprawy roślin – pestycydami, które mają zapobiegać niszczeniu roślin przez pasożyty. Czasem, zarówno modyfikacje genetyczne jak i środki uprawy roślin próbują podać sobie ręce – naukowcy starają się stworzyć odmiany odporne na infekcje – ze zdecydowanie różnym skutkiem.

»»Kodeks – teoria konspiracyjna

opuszczone składniki może sprawić, że w naszym jed dzeniu pojawi się więcej tanich, ale szkodliwych składników. Z resztą, nie tylko dodatki mogą okazać się zgubne, bo żywność konserwowana jest również poprzez napromieniowanie, które jest oficjalnym i dopuszczalnym przez kodeks procesem. O ile drobne dawki środków konserwujących i promieniowania nie szkodzą ludziom, o tyle sytuacja zmienia się, gdy weźmiemy pod uwagę ilość specyfików wchłanianych przez organizm całymi latami i ich odkładnie się w tkankach.

»»Hormony i GMO Nie tylko promieniowanie i dodatki mogą wzbudzać nasz niepokój. To co najgorsze dzieje się zazwyczaj już w procesie pre-produkcji, czyli samej hodowli. Zwierzęta często przebywają w nieludzkich warunkach i od najwcześniejszych dni życia otrzymują antybiotyki, mające zapobiegać chorobom oraz hormon wzrostu, mający przyspieszyć czas i ilość produkowanego mięsa. Te środ-

W samym ustawodawstwie nie ma jeszcze nic zdrożnego, o ile zachowuje równowagę pomiędzy interesem konsumentów a interesem producentów. Jednak zwolennicy teorii konspiracyjnych znaleźli w Kodeksie kilka dziur, które wzbudziły ogólny niepokój. Przede wszystkim, jeśli nie wiadomo o co chodzi, to na pewno chodzi o pieniądze. Lobby producentów żywności optują na przykład, za niepokojąco dużymi dawkami dopuszczalnych środków, takich jak dwutlenek siarki, który wywołuje u wielu ludzi reakcje alergiczne oraz azotyn sodu i azotan sodu – odpowiedzialne za nadpobudliwość i choroby jelit, w procesie wytwarzania żywności określanej mianem organicznej. Wynika to z prostej różnicy w cenie produktów normalnych i organicznych, w których producenci wietrzą większy zarobek. Aby jednak można je było przenieść do masowej produkcji i obniżyć koszty, trzeba najpierw obniżyć normy i standardy, co kodeks niejako sankcjonuje. Do tego, nasion roślin organicznych nie można opatentować, jak dzieje się to w przypadku odmian modyfikowanych genetycznie. Zdrowa żywność zawiera więcej witamin i mikroelementów, co stanowi zagrożenie dla rynku produktów farmaceutycznych, a na to z kolei nie chcą się zgodzić producenci leków. „Konspiratorzy” twierdzą więc, że Kodeks działa na niekorzyść konsumenta, chroniąc wyłącznie interesy wielkich kompanii, niejako indukując w nas choroby, które sami wprowadzamy do naszych organizmów, poprzez spożywanie niepełnowartościowej żywności, co skutkuje większymi zarobkami producentów tejże i przemysłu farmaceutycznego, który dostarcza lekarstw i środków medycznych. Na stronie StopCodex czytamy: „Wyobraź sobie Świat, w którym uprawa warzyw, owoców i ziół

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Codex Alimentarius

w przydomowym ogródku, bez specjalnego zezwolenia, jest nielegalna. Czasy, w których witaminy i minerały możesz kupić tylko w aptece, na receptę, w dawkach bezwartościowych dla jakiejkolwiek terapii. Wyobraź sobie że zielarze, lekarze stosujący naturalne metody leczenia (terapie witaminowe, homeopatię, medycynę chińską i tybetańską) chcąc leczyć muszą ukrywać się przed policją. Żywność „ekologiczna” zawiera dodatki chemiczne, może być napromieniowana, a Ty nie jesteś o tym informowany. Pozostała żywność może zawierać wysokie dawki pozostałości ponad 3700 pestycydów, kilkaset dodatków chemicznych, także tych podejrzewanych o działanie rakotwórcze. Żywność modyfikowana genetycznie, niezależnie od wyników badań, uznana została za bezpieczną i dostępna jest w każdym sklepie, a w najbliższej przyszłości zniesiona będzie informacja o zawartości GMO na opakowaniach. Wykorzystywanie ziaren zebranych z pól do ponownych zasiewów, jest przestępstwem. Coraz więcej ziaren nie daje plonów, ziarna te nazywane są ziarnami terminatorami. Największe firmy biotechnologiczne mają patent na poszczególne gatunki roślin i zwierząt. Chcąc je hodować musisz wnosić opłaty patentowe, w przeciwnym razie jesteś przestępcą. Każda roślina lub zwierzę hodowlane i każdy produkt może zostać uznany za produkt medyczny i podlegać ostremu reżimowi farmaceutycznemu. Produkt taki może zostać usunięty ze sprzedaży do czasu przejścia rygorystycznych, niezwykle kosztownych testów klinicznych, stosowanych dzisiaj dla leków syntetycznych.” Wizja świata malowana jest przez przeciwników Kodeksu w zdecydowanie ciemnych barwach. Czy nasza rzeczywistość może zmienić się aż do tego stopnia,

by nasze przydomowe ogródki znajdowały się pod jurysdykcją koncernów farmaceutycznych i potentatów produkcji żywności? To zależy od tego, jak wielkim zaufaniem obdarzymy te organy, odpowiedzialne za tworzenie prawa, któremu podlegamy. Jedno jest pewne – gdy w grę wchodzą wielkie pieniądze, pewnym nie można być niczego. Bo przecież nie tylko my, ale i sami naukowcy nie wiedzą, jakie skutki dla organizmu może przynieść wieloletnie wchłanianie owych „nieszkodliwych” dodatków do żywności. Takie badania nie zostały przeprowadzone, bo zwyczajnie… nie było na to czasu. Wielkie pieniądze nie charakteryzują się cierpliwością.

»»There’s an app for that! Tym razem nie będę polecała żadnej konkretnej aplikacji z AppStore, ponieważ wybór byłby wyjątkowo trudny. W AppStore możemy bowiem znaleźć setki programów, pomagających nam prowadzić zdrowy tryb życia, począwszy od przygotowywania zbilansowanych posiłków, na tabelkach numerków „E” skończywszy. Warto jednak pamiętać o podstawowych zasadach i kupować produkty jak najmniej przetworzone, ze znanych źródeł. Zawsze należy się zapoznać ze składem i datą przydatności do spożycia – im dłuższa, tym bardziej podejrzana! W przyszłym miesiącu poznamy ikony konspiracyjnego świata oraz dowiemy się, co pobudza ich wyobraźnie i w jaki sposób znaleźli się na scenie, gdzie obserwują ich miliony wiernych orędowników. Zatem do przeczytania! «

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Kto ojca i matki nie słucha...

Kto ojca i matki nie słucha, ten posłucha… YouTube! Kinga Ochendowska

Nie jest łatwo być rodzicem w dzisiejszych czasach. W wychowanie agresywnie wdziera się telewizja, Internet i komputerowe gry. Szkoła też niczego nie ułatwia, a włos jeży się na głowie od pomysłów sprzedawanych naszym dzieciom przez rówieśników. A gdyby tak, podstępem, przekabacić media na naszą stronę? Jeśli macie dzieci w wieku „internetowym”, to wiecie, że czasem opadają ręce. Zaglądanie przez ramię i kontrola rodzicielska na niewiele się zdaje. Młodsze pokolenie jest sprytne i chętnie dzieli się wiedzą na temat obchodzenia zabezpieczeń. Router odcina Internet o określonej godzinie? Wystarczy się zalogować i zmienić ustawienia. Za trudne? Chcielibyście w to wierzyć! Z drugiej strony, rodzice mają wrażenie, że zamieniają się w stale zrzędzących zgredów. Wiecznie niezadowolonych, wiecznie upominających. Dzieciaki zaś świetnie wiedzą, jak postawić „starszych” pod ścianą. „A Józek to…!”, „A Hania tamto!”. „Ależ mamo! NIKT tak nie robi!”. A my, do znudzenia, możemy powtarzać: „Posprzątaj pokój!”, „Odrób lekcje!”, „Co ty masz w piórniku?!”. Walka na argumenty jest z góry przegrana. Dzieci bowiem dużo chętniej czerpią z wzorców przedstawianych

przez rówieśników, niż z naszej życiowej mądrości. Głównie z obawy przed narażeniem się na śmieszność i docinki kolegów. „Maminsynek!”, „Malowana lala!”. Jeśli już muszą się uczyć z tego Internetu wszystkiego, co im do życia potrzebne, to niech przynajmniej uczą się czegoś pożytecznego. To jasne. Ale wcale nie jest prosto doprowadzić do takiej sytuacji. Przede wszystkim, jeden z drugim małolat wcale grzecznie nie zasiądzie przed komputerem, w celu obejrzenia wybranych przez nas, edukacyjnych materiałów. Po drugie, jego przewrotna natura nie pozwoli na zaakceptowanie treści naznaczonej nauką, do tego zaserwowanych przez rodzica. Nie ma głupich! Ja jednak, znalazłam na to sposób – przemyciłam treści edukacyjne tak, że mucha nie siada. W końcu po to mamy doświadczenie, po to tworzyliśmy Internet od jego zarania, żeby umieć z niego skorzystać tak,

» 2012 nr 5 » FELIETONY » Kto ojca i matki nie słucha...

by służył naszym celom. A dzieciaki niech nadal sądzą, że są najmądrzejsze na całym świecie. Na zdrowie. Jak więc sprytnie wykorzystać możliwości Internetu? To proste, chociaż będzie wymagało przejrzenia sporej ilości materiałów, bo nie wszystkie nadają się do pokazywania młodym. Przede wszystkim, musimy określić nasze cele i problem, który usiłujemy zwalczyć. Może to być nie posprzątany pokój, bałagan w tornistrze albo makijaż, który nasze dziecko upodabnia do szopa pracza. Następnie, wyszukujemy materiały wideo pokazujące właściwe podejście do tematu, kręcone przez równolatków naszej pociechy. Musimy wykazać się znajomością dziecka i nie wciskamy mu pierwszego z brzegu sztywniaka, bo nas wyśmieje i tyle będzie z misternie przygotowanego planu. Kiedy mamy już bazę, zapamiętujemy sobie pyszczki przyszłych edukatorów i zaczynamy szukać „wabia”, czyli materiału, który nie jest edukacyjny, za to ma wszelkie walory, mogące rozśmieszyć młode do łez. W moim przypadku wybrałam pannę, pokazującą aplikacje, które ma na swoim iPhone’ie – najbardziej pretensjonalną z pretensjonalnych, prezentującą telefon ubrany w diamentowe ubranko, z długimi pazurami pod kolor i blond włosami, porażającymi wszystkimi odcieniami żółci. Następnie zawołałam Młodą, by przyszła drzeć łacha z „wabia”. Przyznać muszę, że obśmiałyśmy się do łez z wyfiokowanej laluni. Potem, niby przypadkiem, kliknęłam na film jednej z moich uprzednio wybranych „edukatorek” – odpowiednio wyluzowanej, ale przekazującej właściwy materiał merytoryczny. Udało mi się trafić w dziesiątkę, bo dziewczyna miała podobne do Młodej zainteresowania i gust, jednak okazała się dużo bardziej zorganizowana. Obejrzałyśmy więc wspólnie filmik o pakowaniu plecaka, o wybieraniu rzeczy do piórnika, o porządkowaniu szuflad i całej gamie innych czynności. W trakcie oglądania obserwowałam tylko jak Młoda coraz szerzej otwiera oczy, jednak nie komentuje najdrobniejszym słowem tego, co widzi na ekranie. Ja również powstrzymałam się od dodatkowego moralizowania, bo co za dużo, to nie zdrowo – we wszystkim należy zachować stosowny umiar. Efekt? Po drobnych 15 minutach Młoda, nieco nieśmiało zapytała, czy mogę jej wysłać linka do „edukatorki”. Wysłałam, a co! Następnego dnia, przed wyjściem do szkoły, dostałam plecak do ręki, opatrzony komentarzem: „Zobacz, jaki lekki!” Przed kolejnymi zakupami, padło pytanie: „A możesz mi kupić takie, te… organizatory do szuflad?”. I nagle okazało się, że można mieć porządek w szafie, porządek w szufladach, lekki plecak oraz wszystkie segregatory ładnie opisane i po dziewczęcemu przyozdobione.

Fajny ten Internet, nie? Na YT możemy znaleźć panaceum na wszelkie bolączki – od sprzątania pokoju, na naturalnym, szkolnym makijażu skończywszy. Bo nie ma co się łudzić – jeśli nastolatek chce coś zrobić – z pewnością to zrobi, bez względu na nasze przekonania w tej sprawie. Lepiej mieć więc naturalnie wymalowane dziewczę, niż stwór upodobniony do szopa pracza. Bardzo często i zupełnie niepotrzebnie staramy się zwalczać rzeczy, które się nam nie podobają u młodego pokolenia podczas, gdy wystarczy odpowiednio zmodyfikować ich postrzeganie problemu. Bo oczywiście nie jest prawdą, że „nikt i absolutnie nikt” z ich znajomych nie sprząta swojego pokoju i „każda, absolutnie każda” koleżanka maluje się tak, jakby miała za chwilę wystąpić w chińskim teatrze. Jeśli więc zatem pokażemy im, że rówieśnicy nie tylko postępują odwrotnie, ale też cieszą się dużą popularnością w sieciach społecznościowych, nasze małe owieczki podążą wyznaczoną ścieżką. Przecież większość ich bolączek polega na strachu przed brakiem akceptacji w środowisku rówieśniczym. Może też sami, zachęceni dobrym przykładem, zaczną kręcić swoje własne filmy? Nie te, dotyczące głupkowatych zachowań kolegów, przeklinających i pijących wino na parkowych ławkach, ale te, w których mogą podzielić się z resztą Internetu czymś konstruktywnym, leżącym w zakresie ich zainteresowań. Nie zatrzymamy już obecności internetowych mediów w życiu naszych dzieci, ale to na nas spoczywa obowiązek nauczenia ich, jak z nich korzystać. Oczywiście, bardzo często trzeba się wziąć za rozwiązywanie problemu odpowiednim sposobem. Ale to i tak niewielkie koszty, jeśli weźmiemy pod uwagę potencjalne korzyści i dostosujemy metodę do indywidualnego charakteru naszej pociechy. Z pewnością spędzimy sporo czasu na wybieraniu odpowiedniego materiału, jednak zdobędziemy przy tym sporo wiedzy na temat tego, co młodzież wyczynia w Internecie. A to wiedza, która przyda się nam na pewno! «

» 2012 nr 5 » niżej podpisany » Szczęście w czteropaku

Szczęście w czteropaku niżej podpisany Wiodący światowy koncern branży produktów ekstremalnie szybko zbywalnych firma Hipsi Co. postanowiła wprowadzić na polski rynek nowy, rewolucyjny produkt – szczęście spożywcze energetyzowane – pod nazwą Happi. Oczekując wielkiego sukcesu sprzedażowego firma zdecydowała się na jednoczesne wprowadzenie wszystkich możliwych odmian: batonu energetycznego, chipsów dietetycznych, tabletek musujących oraz napoju gazowanego. Ten ostatni wariant, jako flagowy, miał być od razu sprzedawany w czteropaku. Szczęście Happi pojawiło się na półkach sklepowych jednocześnie z największą w historii kampanią reklamową, z wykorzystaniem wielu gwiazd scen polskich i zagranicznych. Po raz pierwszy osiągnięto w stacjach telewizyjnych stan, w którym reklamy były na antenie przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Zmieniając kanały, nie sposób było nie trafić na przykład na dwuminutową reklamówkę z aktorką Gabrielą Starszałowską, która przekonywała, że to nie rozbierane role w filmach, ale napoje Happi dały jej prawdziwe szczęście. To był hit rynkowy. Firma Hipsi na fali powodzenia podjęła decyzję o wylansowaniu nowych wersji: proszku magicznego najęzykowego oraz kostki rosołowej wielosmakowej. Dyrektor generalny Hipsi został natychmiast

Ptaszki ćwierkają, że w iMagazine przeczytasz ciekawe rzeczy

awansowany na stanowisko dyrektora na region Europy Środkowej i Afroazji. Po trzech miesiącach sprzedaż gwałtownie spadła – prawie do zera w miesiącu M4+. Zrobiono zakrojone na szeroką skalę badania konsumenckie. Główny wniosek: konsumenci wcale nie chcą być szczęśliwi. O wiele bardziej motywują ich i odpowiednio nastrajają nieszczęścia. Firma Hipsi rozpoczęła prace nad nowym produktem, nazwanym roboczo O’sorry’mio. W tym samym czasie niewielka firma z Kołatkowa rozpoczęła sprzedaż na skalę lokalną bombonierek To Przykre – w gorzkiej czekoladzie oraz To Przykre – opakowanie ekonomiczne. Było to nic innego jak nieszczęście sprzedawane w postaci czekoladek wielosmakowych produkowanych z naturalnych krajowych składników. Po dwóch miesiącach nieszczęściem z Kołatkowa zainteresowały się główne sieci hipermarketów. Rozpoczęto konfekcjonowanie bombonierek na licencji. Popularność przerosła oczekiwania właściciela firmy z Kołatkowa, który ze szczęścia rzucił się z mostu. Sprzedaż wzrastała mimo braku nakładów na reklamę… Wkrótce czekoladki To Przykre stały się najpopularniejszym w Polsce prezentem imieninowym, urodzinowym i świątecznym. «

Opowiadania pochodzą z książki “Hasło niepoprawne”. Link: http://www.feedbooks.com/book/3126 »» Niżej Podpisany > Tech-absurdysta, self-publisher i pisarz 3.0 beta. Wierzy w e-booki mobilne i intensywnie je promuje. Wspiera TeleRead, Author 2.0 oraz Read An Ebook. Prowadzi eksperymentalne projekty literackie: Google-translated fiction oraz #hashtagstory. Tworzy historie obrazkowe na iPhonie.

obserwuj nas

twitter.com/imagazinepl

»» Hashtag bio: #1picstory #writer #mobilefiction #ebooks #selfpub #hashtagstory #iPhone »» Blog autora: http://passwordincorrect.com

» 2012 nr 5 » PRODUCTIVITY » 7 Chmurek rządzi iPadem

7 Chmurek rządzi iPadem Michał Śliwiński

pracy na iPadzie, wypracowałem sobie 7 chmurek, które łączą mojego iPada w narzędzie niesamowicie sprawne i zdatne do szybkiej i efektywnej codziennej pracy:

»»1. iCloud do zarządzania kontaktami, kalendarzami i niektórymi plikami

W ubiegłym numerze iMagazine opisywałem moje przejście na iPada jako na główną maszynę do pracy. Właśnie wyjeżdżam na dwa tygodnie do Stanów Zjednoczonych, będę więc miał okazję sprawdzić to wszystko w praktyce. Od ponad dwóch tygodni pracuję głównie na iPadzie i jak na razie sprawdza mi się to świetnie. Jest oczywiście kilka niedociągnięć... Jednym z nich jest brak polskiego słownika (dlaczego Apple to nam robisz?) – mam wrażenie, że iPad ma gorsze wsparcie dla polskiego niż iPhone. Skoro jednak większość mojego „życia komputerowego” odbywa się po angielsku, nie mam z tym większego problemu. Jest to jednak wkurzające, bo nagle piszę do ludzi maile bez ogonków. Wracając jednak do tematu iPada... Praca na iPadzie wymaga przemyślenia od nowa jak wyglądają „procesy” mojej pracy na komputerze oraz gdzie trzymam jakie dane i aby móc czasami wrócić do komputera lub nawet dokończyć coś na iPhone, pojęcie „chmury” zaczyna mieć większe znaczenie. Jak to jednak w życiu bywa, sam iCloud firmowany przez Apple nie wystarcza, chociaż jest fajny. Moja praca na komputerze odbywa się na wielu frontach i wymaga to zaprojektowania sobie pracy przy pomocy wielu chmur, w zależności od potrzeb. Po dwóch tygodniach

Zmigrowałem moje kontakty i kalendarze z MobileMe do iCloud i zacząłem używać tej właśnie chmurki do synchronizacji tych podstawowych danych. Do tego ustawiłem drugie konto iCloud wraz z żona do dzielenia niektórych kontaktów i kalendarzy. Działa całkiem dobrze. Do tego photo-stream i jest nieźle, bo fotki z iPhone szybko pojawiają mi się na iPadzie. Jeszcze dodamy wsparcie dla wielu już aplikacji i wiele danych trzymam już w iCloud. No i backup danych też robię do iCloud. Fajnie, ale nie wystarczy.

»»2. Dropbox – miejsce do przechowywania plików, większości plików Staram się już od jakiegoś czasu „generować” coraz mniej plików, ale ciągle jeszcze jest ich sporo oraz

» 2012 nr 5 » PRODUCTIVITY » 7 Chmurek rządzi iPadem

racując z ludźmi często trafia mi się wymieniać pliki. p Tutaj kluczową rolę gra jednak Dropbox. Mam w nim około 10GB miejsca i starcza mi w zupełności do pracy na plikach. Do tego mnóstwo aplikacji na iPada synchronizuje się z Dropoxem, więc jest to naturalna „chmura” do wymiany danych i synchronizacji aplikacji. Aplikacją wspomagającą moją pracę z Dropboxem jest GoodReader, który dzięki integracji z SFTP, FTP i innymi chmurami, jest dla mnie naturalnym „hubem” łączącym chmury i ułatwiającym wymianę plików.

»»5. Nozbe do tasków Oprócz tego, że jest to moje dziecko, dzięki Nozbe komunikujemy się w firmie przez taski i nie wysyłamy do siebie tylu emalii. Nozbe synchronizuje się z Evernote i Dropbox więc jest kompatybilny z moimi pozostałymi chmurkami. No i mamy appke na iPada i iPhone’a dzięki chłopakom z Macoscope.

»»6. Gmail, Google Docs i Google Calendar Google’owa chmurka służy do maila, kalendarza dzielonego w firmie oraz do dokumentów, nad którymi pracujemy razem. Jest to ostatnia, siódma chmurka, która powoduje, że mam wszystko, co muszę na moim iPadzie. Maile czytam wprawdzie przez Mail.app na iPadzie, ale czasami odpalam aplikacje Gmail dla jeszcze szybszego wyszukiwania. Do Google Docs używam GoDocs i kalendarz mi się fajnie spina z kalendarzem iPadowym.

»»7. Flickr do fotek »»3. Evernote – do notatek, grafik, skanów i zrzucania śmieci Generuje mniej plików, bo większość rzeczy, które robię, to są właśnie notatki. Do tego nadaje się świetnie Evernote. Zrzucam tam wszystko, co możliwe, dokumenty, papiery, całą moją „pamięć” i dzięki wyszukiwarce i OCR (rozpoznaje teksty w grafikach) jest to niezastąpione narzędzie do trzymania rzeczy w chmurze... i dzięki natywnym klientom na Maca i iPhone, dostęp do danych mam wszędzie. Co więcej, wszystkie teksty (jak i ten) piszę w AI Writerze i potem wklejam do Evernote, aby ich nigdy nie zgubić. Jak już wspomniałem, próbuję nie generować nowych plików:-).

»»4. Kindle do książek i PDF-ów Podczas mojej przesiadki na iPada zauważyłem, że A mazon daje 5GB miejsca na PDF-y i książki niepochodzące z Amazona. Super, teraz wszystkie zaległe „do przeczytania” PDF-y wywaliłem z Dropboxa i Evernote’a i wrzuciłem do Kindle’a, zdecydowanie lepsze miejsce do czytania i do tego odciąża moje pozostałe chmurki.

Nie lubię Yahoo, szczególnie przez to, że ostatnio zamiast rozwijać swoje produkty i rewolucjonizować Internet, sami nie wiedza, co robią, ale pozywają inne firmy, bo mają patent na Internet... Ale ciągle należący do nich Flickr jest liderem w fotografii i jako jedyny ma natywne wsparcie z iPhoto oraz świetne zarzadzanie fotkami przez iOSa dzięki wielu appkom. Próbowałem SmugMug, ale wsparcie od appek Flickr jest dużo większe więc teraz już wrzucam fotki do Flickr’a (szczególnie te, które dzielę tylko z rodziną) i potem sobie je synchronizuje z iPadem.

» 2012 nr 5 » PRODUCTIVITY » 7 Chmurek rządzi iPadem

7 chmur „to rule them all” i jeden iPad „to bind them” – parafrazujac Tolkiena. Różnica między iPadem a na przykład konceptem „Chromebook’a” Google’a jest taka, że jednak dzięki dużej ilości miejsca na iPadzie, dużo rzeczy mogę tutaj przechowywać i pracować offline, jeśli chcę. Wprawdzie rzadko jestem offline, bo mam model 4G ze stale włożoną karta SIM, ale mimo wszystko, mogę. Dzięki chmurkom moja praca jest synchronizowana pięknie do iPhone’a i do Maka. Cieszę się, że iPad zmusił mnie do wreszcie uporządkowania moich spraw, plików i danych, aby w końcu pewne „procesy” od nowa zaprojektować i ustalić, z których „chmur” korzystam, a z których nie. A z jakich chmur korzystacie Wy? «

zrób kalendarz w iPhoto

WYDRUKUJ U NAS!!!

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Recenzje

Dominik Łada

Wrapsol Grip Pad – Mata antypoślizgowa

Bardzo wygodne rozwiązanie dla lubiących czytać na iPadzie, siedząc na kanapie – mata antypoślizgowa. Przyklejamy od tyłu specjalny materiał firmy Wrapsol i możemy, nie trzymając iPada, położyć go na przykład na kolanach bez stresu, że się zsunie. Mata ma podobne właściwości jak nóżki jaszczurki. Wygląda bardzo minimalistycznie i kolorystycznie jest dobrana do obudowy iPada. Wrapsol Grip Pad idealnie sprawdza się też jako „plecki” do iPada – gdy mamy ją naklejoną, bez obaw możemy kłaść nasz tablet na różnych powierzchniach – nie porysuje się. Cena: 49,99 zł

Trident Case Aegis – Etui iPhone 4/4S

Kolejny „panzerwagen” na iPhone’a 4/4S. Pokrowiec Trident Case Aegis, zabezpieczający iPhone’a w najbardziej ekstremalnych warunkach. Upadek z wysokości – teoretycznie nie ma problemu. Obudowa powinna zabezpieczyć nasz telefon – wybaczcie, nie testowałem, ale producent zapewnia, że wytrzyma. Z resztą warto obejrzeć kilka filmów na YouTube, gdzie pokazane są testy – mnie przekonały. Kolory czarno-żółte zawsze widoczne. Zabezpieczone złącza. Folia-membrana na ekran, zabezpieczająca też przed wilgocią, jest w komplecie. Cena: 139,00 zł

Logitech Fold-Up

Lubicie komiksy, albo filmy na ich podstawie? Jeśli tak, to na pewno oglądaliście Transformers. Dlaczego o tym piszę? Dlatego, że Logitech oferuje klawiaturę do iPada 2/nowego iPada, która zmienia się tak, jak transformer. Klawiaturę montuje się jako „plecki”. Wciśnięcie przycisku na obudowie klawiatury umożliwia jej rozłożenie – pełnowymiarowa klawiatura rozkłada się w wymyślny sposób i jednocześnie tworzy się stojak, wygodny na przykład do pisania na kolanach. Wielki plus, że klawiatura jest normalnych rozmiarów i bardzo wygodnie się na niej pisze. Minus – niestety cena. Klawiatura umożliwia stosowanie Smart Coverów. Cena: 399,99 zł

Evouni Twilled Denim

Jeansowego pokrowca na iPada jeszcze nie widziałem, ale w końcu, taki produkt musiał trafić w nasze ręce. Jeansowy pokrowiec na iPada i inne 10” tablety wyprodukowała firma Evouni, którą już wielokrotnie prezentowaliśmy w iMagazine. Wewnętrzna warstwa pokrowca, bezpośrednio przylegająca do umieszczonego w opakowaniu iPada, wykonana jest z mikrofibry. Zewnętrzna, wykonana jest z jeansu – impregnowanego i lekko usztywnionego dla lepszej ochrony naszego tabletu. Pokrowiec posiada dwie wygodne kieszenie na dodatkowe akcesoria, na przykład kabel, czy długopisy. Jak wszystko, co do tej pory testowałem od Evouni, wygląda i świetnie i wykonanie nie pozostawia nic do życzenia. Cena: 129 zł

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » GEAR4 PocketLoops – zostań DJem

Dominik Łada

GEAR4 PocketLoops

zostań DJem

Zawsze byłem pełen podziwu dla projektantów, jak rozszerzają istniejący ekosystem, związany z punktami opartymi o iOS. Mamy całą masę wszelkiej maści obudów, kabli, rysików, głośników, pojawia się też coraz więcej ciekawych, oryginalnych pomysłów. Nie mówię tu o kolejnej sondzie do mierzenia temperatury mięsa na grillu, tylko o czymś, co może być na prawdę przydatne, ale też rozwijające. Jakiś czas temu natrafiłem na informację o dołączanej klawiaturze muzycznej do iPhone’a, którą wyprodukował GEAR4, ale dopiero teraz dotarła ona do naszej redakcji. Jest to GEAR4 PocketLoops – według mnie idealny dodatek dla aspirujących DJów oraz wszystkich innych gadżeciarzy. Świetna, rozwijająca zabawka dla dzieciaków. GEAR4 zaprojektował bardzo fajny gadżet, umożliwiający w banalnie prosty sposób tworzenie muzyki elektronicznej. Pierwsze wrażenie? Tragiczny plastik. Potem jest już tylko lepiej, dużo lepiej. PocketLoops przychodzi do nas w komplecie z mocowaniami dla iPhone’a 3G/3GS, 4/4S oraz iPodów Touch 2, 3 i 4 generacji. Po zamontowaniu naszego iUrządzenia, automatycznie przenosimy się do App Store w celu pobrania aplikacji PocketLoops. Aplikacja jest darmowa. Aplikacja jest bardzo intuicyjna. Przy pierwszym jej uruchomieniu włącza się tutorial, który oczywiście mo-

żemy w każdym momencie powtórzyć. Dzięki połączeniu hardware’u i software’u, w bardzo fajny sposób tworzymy loopy, bity. Możemy je miksować praktycznie dowolnie. Na koniec przygotowany, przepraszam – skomponowany przez nas utwór możemy udostępnić – wysłać znajomym mailem jako plik.m4a PocketLoops jest bardzo fajnym gadżetem. Zachwycony obserwowałem, jak mój syn bawił się w tworzenie muzyki, długo nie odrywając się od klawiatury. To jest bardzo dobra rekomendacja. Mając dostępnych kilka niezależnych ścieżek, mamy możliwość tworzenia całkiem złożonych kompozycji. Dla zwykłych użytkowników – super zabawka, ale bądźmy szczerzy – DJ nie ma tu czego szukać. Chyba, ze jest gadżeciarzem... « Dziękujemy firmie PowerSales za udostępnienie klawiatury do testów.

GEAR4 PocketLoops Plusy: + nieduża i lekka + nie wymaga dodatkowego źródła zasilania + prosty i intuicyjny program w App Store Minusy: – plastik... Cena: 329 pln Link do App Store: itunes.apple.com/pl/app/pocketloops/ id424851053?mt=8

Szukaj na: www.euro.com.pl

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Soundfreaq Sound Stack SFQ-03

Norbert Cała

Soundfreaq

Sound Stack SFQ-03 Niespełna 1700 zł i obiecane aufiofilskie doznania dźwiękowe brzmią bardziej niż zachęcająco Ze sprzętem Soundfreaq pierwszy raz spotkałem się czytając recenzję jednego z głośników tej firmy, która została opublikowana w poprzednim numerze iMagazine. Pamiętam, że utkwiło mi w pamięci kilka zdań na temat samej firmy. Było to coś w stylu – „jesteśmy nowi na rynku, jesteśmy małą firmą, mamy doskonałych ludzi nie ograniczanych korporacyjnymi kajdanami

i dzięki temu potrafimy tworzyć świetnie grający sprzęt za rozsądne pieniądze”. Brzmi więcej niż intersująco, musicie to przyznać. Rzeczona recenzja przedstawiała najmniejszy głośnik w ofercie tego producenta, teraz przede mną stoi okręt flagowy firmy czyli Soundfreaq Sound Stack SFQ-03. Pochwalić się Patrząc na niego od razu w towarzystwie, nie ma się żadnych wątpliże ma się nieznanego wości – ten sprzęt chce konSoundfreaqa może być kurować z Bowers & Wilkins w dobrym guście. Zeppelin. Sztuka to nie łatwa, bo Zeppelina od dawna

„

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Soundfreaq Sound Stack SFQ-03

t raktujemy jako sprzęt pod każdym względem referencyjny w swojej klasie. Co ma nas więc skłonić do spojrzenia na Sound Stack? Oczywiście jeśli nie wiadomo, o co chodzi to chodzi o pieniądze. Niespełna 1700 zł i obiecane aufiofilskie doznania dźwiękowe brzmią bardziej niż zachęcająco. Dajmy więc szansę pretendentowi do najwyższej klasy stacji dokujących.

»»Powściągliwa nowoczesność Designerzy projektujący Sound Stack starali się stworzyć sprzęt wyglądający z jednej strony nowocześnie, a z drugiej powściągliwie. To zabieg, który miał pokazać, że sprzęt jest z górnej półki. Moim zdaniem, udało się to prawie w 100%. Stacja ma bryłę położonego na dłuższym boku prostopadłościanu w całości pokrytego czarną siatką maskującą. Jedynie boki stacji są wykonane z czarnego aluminium. Napisałem, że zabieg prawie się udał, bo nie rozumiem, dlaczego producent zdecyDesignerzy dował się prostą ładną bryłę przedzielać rowkami optyczprojektujący nie oddzielającymi od siebie Sound Stack starali poszczególne sekcje głośnisię stworzyć sprzęt ków. Bardzo możliwe, że miawyglądający z jednej ło to na celu optyczne wprostrony nowocześnie, wadzenie lekkości do stacji. a z drugiej Moim zdaniem, jednak rowpowściągliwie. To ki te psują bardzo stonowazabieg który miał ną stylistykę. W wysuniętej pokazać, że sprzęt jest do przodu podstawie stacji z górnej półki. znajdziemy złącze dokujące dla iPoda, iPhone’a lub nawet

„

iPada. W tym ostatnim przypadku będzie jednak wymagane wyjęcie gumowych elementów dostosowujących złącze do różnych urządzeń. Oprócz Docka w podstawie znajdziemy także kilka podstawowych przycisków sterujących oraz malutkie świecące pictogramy, które przynoszą nam informację o wybranym źródle odtwarzania dźwięku. Znów bawiąc się w projektanta stacji, zrezygnowałbym z wszelkich przycisków i informacji świetlnych w podstawie. Urządzenie wyglądałoby jeszcze bardziej elegancko, a z przycisków na stacji zapewne będzie korzystało bardzo mało osób. Są bowiem wygodniejsze sposoby na sterowanie Sound Stackiem – pilot zdalnego sterowania lub dedykowana aplikacja pobrana na nasze urządzenie z AppStore. Co ciekawe, dopiero z zadokowanym iUrządzeniem oraz z pobraną aplikacją stacja będzie posiadała kompletą funkcjonalność

»»Zewnętrzny świat muzyki Sound Stack ma niesamowicie bogate możliwości pobierania muzyki ze świata zewnętrznego. Ta podstawowa

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Soundfreaq Sound Stack SFQ-03

to wspomniane złącze dokujące, w które wstawimy z powodzeniem zarówno mego iPoda touch, jak i wielkiego iPada. Jeśli zaś mamy Apple TV to do tej stacji możemy wysłać z niego dźwięk za pośrednictwem kabla optycznego. Zwykły odtwarzacz MP3 nic prostszego, podłączenie za pomocą kabla mini Jack. Jeśli zależy nam na bezprzewodowym przesyłaniu muzyki to możemy to zrobić z prawie dowolnego urządzenia pod warunkiem, że posiada Bluetooth. Problemem może być wtedy szybie zużycie energii w urządzeniu, na szczęście producent stacji o tym pomyślał i zastosował rzecz niespotykaną w takich urządzeniach, czyli ukryty z tyłu port USB, z którego możemy naładować np. naszego smartphona z Androidem. Jeśli już jesteśmy przy tylnej ściance, to uważne oko może tam odkryć złącze anteny FM, którą znajdziemy w pudełku. Tyle, że na obudowie, a na pilocie nie ma opcji sterowania radiem, zresztą trudno to robić bez wyświetlacza, którego stacja nie ma. Okazuje się, że radio FM jest dostępne tylko w przypadku, kiedy stacją kie-

rujemy za pomocą dedykowanej aplikacji zainstalowanej na naszym iPhone lub na urządzeniu z Androidem. Rozwiązanie, trzeba przyznać bardzo nietypowe. Podobnie nietypowy jest sam system głośników, który jest zainstalowany w stacji. Znacie zapewne systemy 2.0, 2.1, 5.1 ba nawet 7.1, ale czy słyszeliście kiedyś o systemie 2.2. Ja nigdy wcześniej. 2.2 to system, w którym mamy dwa głośniki obejmujące pełny zakres tonów, zamontowane po prawej i lewej stronie stacji, oraz dwa głośniki nisko-tonowe, jeden z przodu drugi z tyłu. Ten nietypowo zbudowany system niestety ma swoje ograniczenia. Jego konfiguracja już na papierze zdecydowanie wyróżnia tony niskie i faktycznie są one dobrze oddane. Lecz jeśli spodziewacie się trzęsienia ziemi to nie ten adres. Dół gra precyzyjnie i czysto, lecz niezbyt spektakularnie, co jednak było chyba zamierzonym celem producenta. Niespodzianką dla mnie było za to bardzo dobre brzmienie środka. Wokale są czyste i doskonale słyszalne, instrumenty precyzyjnie oddane.

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Soundfreaq Sound Stack SFQ-03

„

Stacja gra poprawnie i co dziwne im głośniej podkręcimy nasz sprzęt tym jest lepiej.

Środek jednym słowem brzmi dokładnie tak jak powinien. Niestety jego dobry odbiór utrudnia zła reprodukcja tonów wysokich. Są one zbyt metaliczne i krzykliwe w stosunku do całej reszty, zupełnie jakby wydobywały się z inaczej zestrojonego głośnika. Tutaj niestety odbija się czkawką brak dedykowanych tweeterów. Ogólnie jednak stacja gra poprawnie i – co dziwne – im głośniej podkręcimy nasz sprzęt, tym jest lepiej. Należy zwrócić jeszcze uwagę na wbudowany w głośniki system UQ3. Jego zadaniem jest oszukać nasze zmysły słuchu, które mają odebrać dźwięk jako rozchodzący się z szeroko rozstawionych kolumn głośnikowych, a nie z małej stacji. Teoretycznie do słuchania muzyki powinno być to mało przydatne, ale okazuje się odwrotnie. System

„

Sound Stack ma niesamowicie bogate możliwości pobierania muzyki ze świata zewnętrznego.

działa na tyle bezinwazyjnie i naturalnie, że powinien być na stałe włączony, a przycisk UQ3 powinien zniknąć z panelu sterującego. I tak nikt go nie użyje do wyłączenia UQ3. Soundfreaq ze swoim okrętem flagowym Sound Stack SFQ-03 wypływa na szerokie wody. Niestety wybrał sobie bardzo ciężki akwen opanowany przez obecnych na nim od długiego czasu sprawdzonych graczy. Próbuje konkurować ceną, ale moim zdaniem to nie ona może przesądzić o sukcesie. Ludzie kupując podobny sprzęt często kierują się chęcią posiadania czegoś unikatowego. Bose, Bowers & Wilkins, Bang & Olufsen to już oklepane. Pochwalić się w towarzystwie, że ma się nieznanego Soundfreaqa może być w dobrym guście. «

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » HTC One X

Krzysztof Młynarski

HTC One X

aparat fotograficzny z funkcją smartfona Dzięki uprzejmości firmy HTC Polska otrzymaliśmy do testów przedpremierowy egzemplarz najnowszego, flagowego smartfonu HTC. Sądząc po „opakowaniu zastępczym”, wykonanym z białej tektury, oraz zawartości pudełka, faktycznie mieliśmy do czynienia z wyjątkowym egzemplarzem nie przeznaczonym do masowej sprzedaży. Widziałem już wcześniej HTC One X. Miało to miejsce na prezentacji dla prasy w Warszawie, która odbyła się dzień po światowej premierze na targach MWC 2012 w Barcelonie. Niemniej jednak, co innego oglądać czy przez chwilę się pobawić, a co innego dostać urządzenie na dłużej do własnych rąk. Warto chyba zaznaczyć, że HTC One X to konstrukcja ciekawa. Na pokładzie mamy czterordzeniowy procesor Nvidia tegra 3 taktowany zegarem 1.5GHZ, dodatkowo wspierany przez układ graficzny ULP GeForce oraz 1GB pamięci RAM. Ponadto, do dyspozycji mamy 32GB pamięci masowej na dane i aplikacje, a wszystko to działa pod kontrolą systemu Android ICS v4.0.3.

»»Rozpakowujemy... W opakowaniu, oprócz samego smartfona, otrzymaliśmy komplet białych akcesoriów – ładowarkę z gniazdkiem USB, kabel USB do łączenia smartfona z ładowar-

ką lub komputerem oraz słuchawki z wymiennymi „gumkami”.

»»Smartfon jaki jest, każdy widzi Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy to fakt, że solidna obudowa smartfonu to 100% monolit, wykonany z poliwęglanu (nie gumowanego). W zasadzie najbardziej przypomina on obudowę Nokii Lumii 800. Co to oznacza dla użytkownika? Z jednej strony obudowa jest solidna – nie ślizga się w dłoni i nie da się jej łatwo zarysować. Z drugiej jednak strony, nie ma opcji samodzielnej wymiany baterii, podobnie jak np. w iPhone. Przód obudowy zajmuje spory wyświetlacz o przekątnej 4.7”, wykonany w technologii Super LCD 2 (co jest o tyle ciekawe, że średni model z serii One, czyli One S posiada wyświetlacz Super AMOLED). Cóż, LCD to LCD, nawet gdy ma przydomek Super. Objawia się to mniej głęboką czernią aniżeli w przypadku wyświetlaczy wykonanych w technologii AMOLED. Obraz na wyświetlaczu HTC One X jest ostry i dobrze wygląda nawet pod większymi kątami – co jest jego plusem, choć kontrast jest również minimalnie (acz zauważalnie) mniejszy niż w przypadku wyświetlaczy AMOLED. Nad ekranem znajduje się głośnik używany podczas rozmów telefonicznych. Wewnątrz otworków głośnika

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » HTC One X

umieszczono maleńkie diody informujące o stanie ładowania baterii – w trakcie ładowania światełko jest czerwone, po naładowaniu – zielone. Po prawej stronie od głośnika umieszczono obiektyw przedniej kamery. Jest ona używana do wideorozmów oraz jako „lusterka” – wraz z urządzeniem otrzymujemy aplikację o wszystko mówiącej nazwie „Lustro”. Bezpośrednio pod głośniczkiem widnieje małe logo HTC. Pod ekranem znajdują się trzy dotykowe, podświetlane przyciski (w kolejności od lewej): • powrót • s trona główna • ostatnio uruchomione aplikacje. Na tylnej ścianie obudowy widnieje wystający poza płaszczyznę obudowy obiektyw aparatu o matrycy 8Mpix wraz z lampą błyskową LED. W połowie wysokości obudowy umieszczono duże logo HTC, a na samym dole wyjście głośnika oznaczone napisem beatsaudio. Napis ten informuje o zastosowaniu w tym modelu technologii, która znacząco podnosi jakość odtwarzania dźwięku. Złośliwi koledzy stwierdzili, że teraz można wkurzać współpasażerów w tramwaju lub autobusie dźwiękiem stosunkowo czystym, a nie zachrypniętym, jak ma to miejsce w przypadku wielu komórek. Ciekawostką jest to, że technologia beatsaudio obsługuje całość dźwięku w smartfonie – nie wymaga stosowania specjalnie przygotowanych aplikacji. Czas na omówienie krawędzi obudowy. Dolna krawędź posiada jedną, maleńką dziurkę – mikrofon wykorzystywany w trakcie rozmów głosowych. Dziurka mikrofonu umieszczona jest blisko prawej strony obudowy (patrząc od przodu), co świetnie się sprawdza, gdy trzymamy smartfon prawą ręką. Niestety, po przełożeniu do lewej ręki może się okazać, że zasłaniamy wejście mikrofonu i rozmówca przestaje nas słyszeć. Moim zdaniem, lepsze byłoby umieszczenie mikrofonu dokładnie po środku lub na przedniej ściance pod wyświetlaczem. Lewa krawędź obudowy zawiera wyłącznie gniazdo micro-USB – niestety bez żadnej zasłony czy zatyczki. Gniazdo to zostało umieszczone mniej więcej w 1/3 wysokości obudowy, licząc od góry.

Górna krawędź obudowy jest chyba najciekawsza. Mamy tu górny mikrofon (maleńka dziurka, podobna do tej na dolnej krawędzi). Mikrofon ten używany jest przez układ eliminujący dźwięki otoczenia. Poprawia to jakość rozmów, szczególnie gdy używamy smartfona w miejscu pełnym obcych dźwięków (np. na ulicy, w kawiarni, w markecie itd.). Tuż obok umieszczono gniazdo słuchawkowe 3.5 mm. Trochę dalej mamy zaślepkę gniazda na kartę microSIM (tak, HTC One X wymaga karty microSIM) oraz przycisk włączenia/usypiania urządzenia. W górnej połowie, prawej krawędzi obudowy umieszczono przycisk służący do regulacji głośności. Zależnie od kontekstu – głośności multimediów, dzwonka czy głośniczka w trakcie rozmowy.

»»Czas na start! Po naładowaniu baterii „do oporu” oraz zainstalowaniu karty microSIM w przeznaczonym do tego miejscu, zdecydowałem się na pierwsze uruchomienie urządzenia. Chwilę po wciśnięciu znajdującego się na górnej krawędzi obudowy przycisku, usłyszałem głośną acz krótką melodyjkę, ekran stał się biały a na jego środku pojawił się zielony napis HTC i hasło reklamowe „quietly brillant”. Moment później w miejsce napisu HTC pojawił się napis HTC One, a na dole ekranu logo beatsaudio. Następnie, jak to najczęściej bywa w przypadku tego rodzaju produktów, smartfon powitał mnie dłuuugim dialogiem konfiguracyjnym. Odpowiedzi na pytania mają umożliwić konfigurację systemu operacyjnego i rozmaitych narzędzi w nim zawartych. Obok pytań spodziewanych i standardowych (w rodzaju: pytanie o dane konta Google, pytanie o dane konta HTC, czy choćby ustawienia dotyczące zgody na anonimowe wysyłanie lokalizacji itd.) pojawiają się też specyficzne zapytania, jak choćby... prośba o określenie dostawcy usług (w domyśle sieciowych). Jest to o tyle interesujące, że smartfony, które testowałem do tej pory, pobierały sobie tego rodzaju informacje automatycznie w oparciu

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » HTC One X

o dane z karty SIM. W HTC One X tak nie jest i po chwili zastanowienia (o co tu chodzi?) wybrałem z listy Orange (do testów używałem karty Orange Free). Ciekawostkę stanowi fakt, że nie wybranie dostawcy z listy owocuje brakiem możliwości transmisji danych w sieci GSM/3G – pomimo że telefon loguje się do sieci i umożliwia wykonywanie i odbieranie rozmów głosowych. Innym pytaniem, właściwym dla HTC serii One, jest pytanie o dane konta w serwisie dropbox.com. Istnieje też możliwość założenia nowego konta z poziomu dialogu konfiguracyjnego. Dlaczego jest to ważne? Otóż ci z Was, którzy korzystają z dropbox’a wiedzą, że standardowe, darmowe konto udostępnia nam jedynie 2GB przestrzeni „dyskowej” w chmurze. Po wykonaniu kilku dodatkowych czynności, można tę przestrzeń lekko zwiększyć (do 2,25GB) lub nawet do 8GB – zapraszając innych użytkowników do rejestracji w serwisie dropbox.com. Ale... tu mam dobrą wiadomość dla ewentualnych posiadaczy HTC One X – sam fakt posiadania tego smartfonu powoduje, że macie prawo do darmowego korzystania z dodatkowych 23GB przestrzeni dyskowej „w chmurze” przez rok od momentu aktywacji! Słowem, łatwo możecie mieć 25,25GB przestrzeni w miejsce 2,25GB, a to jednak jest pewna różnica, prawda? Oczywiście istnieje możliwość takiego skonfigurowania systemu, aby wykonywane zdjęcia były automatycznie przesyłane do dropbox’a – osobiście zrezygnowałem z tej opcji. Po zakończeniu dialogu, smartfon wita nas tzw. stroną główną, podobną do większości stron głównych we współczesnych urządzeniach tego typu. Na górze strony widnieje pasek z informacjami o stanie sieci, stanie baterii i z mogącymi się pojawiać powiadomieniami. Poniżej widnieje spory, cyfrowy zegar, pod nim widget pogodowy, a jeszcze niżej ikony różnych aplikacji. Na sa-

mym dole ekranu umieszczono pasek ze skrótami do najczęściej używanych funkcji. Oczywiście dysponujemy więcej niż jednym „ekranem” na tym poziomie. Przewijaniu ekranów pociągnięciem palca w prawo lub w lewo towarzyszy efekt 3D, który niestety nie jest zbyt płynny, jeśli przewijanie wykonujemy niezbyt szybko. Moim zdaniem, za brak płynności odpowiada zbyt mała liczba klatek tworzących sekwencję animacji – raczej nie chodzi tu o problem z wydajnością sprzętu, tym bardziej, że przy szybkim przewijaniu całość wygląda o wiele płynniej. Na środku paska zawierającego skróty do najczęściej używanych funkcji widnieje charakterystyczna kratka, która umożliwia przeniesienie się do ekranów z ikonami zainstalowanych aplikacji. Jak to w przypadku większości smartfonów bywa, producent preinstalował w urządzeniu szereg aplikacji, których zadaniem jest ułatwienie pracy z urządzeniem i możliwość skorzystania z najważniejszych funkcji bez konieczności doinstalowywania czegokolwiek. Mamy tu więc przeglądarkę internetową, aplikację HTC Hub (wyraźnie zapożyczenie pomysłu S amsunga), nawigację Google (wraz z kilkoma innym aplikacjami G oogle, jak choćby Mapy czy Miejsca). Oczywiście „w zestawie” otrzymujemy klienta poczty e-mail, aplikację dyktafon (Notatki dźwiękowe), aplikację galerii multimediów, edytor filmów nagrywanych wbudowaną kamerą, aplikację radia FM czy też nawet grę o nazwie Teeter (zabawa kulką w labiryntach z otworami pełniącymi rolę pułapek – gra oczywiście bezbłędnie korzysta z wbudowanych w urządzenie sensorów). Oczywiście dostępna jest również aplikacja „Sklep Play” (do niedawna Android Market), która daje dostęp do całego ogromu aplikacji dostępnych dla systemu Android.

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » HTC One X

W trakcie użytkowania smartfonu, gdy instalujemy coraz więcej aplikacji, mamy coraz więcej ekranów z ikonami. Po pewnym czasie, nawigowanie wśród dziesiątek lub setek ikon staje się trudne. Konkurencja, np. Samsung, rozwiązuje ten problem poprzez obsługę gestu „szczypnięcia” na dowolnym ekranie z ikonami aplikacji, co powoduje wyświetlenie miniaturek wszystkich ekranów z ikonami aplikacji i umożliwia szybkie przejście do jednego z nich. W nakładce UI udostępnionej przez HTC taka funkcja nie działa. Jest jednak inne rozwiązanie – na górze każdego ekranu z ikonami aplikacji widnieje ikonka lupki, wystarczy puknąć w nią palcem i wpisać fragment nazwy poszukiwanej aplikacji. W miarę wpisywania nazwy, na ekranie pojawiają się wyłącznie te ikony, których podpisy zawierają w sobie wprowadzany tekst. Bardzo użyteczny pomysł! Choć oczywiście trzeba pamiętać nazwę aplikacji – w przeciwnym przypadku pozostaje żmudne przewijanie kolejnych ekranów – tu pewien minus – ekrany nie przewijają się w pętli. Jeżeli znajdujemy się na ostatnim ekranie i chcemy wrócić na pierwszy z nich, trzeba przewinąć wszystkie. Przedstawiciel HTC poinformował mnie, że to jest feature, a nie bug... cóż, jestem innego zdania, ale to zapewne kwestia gustu.

»»Aparat z funkcją smartfonu... Być może część z Was pamięta jeszcze osobliwy tytuł, który nadałem temu tekstowi? Dlaczego napisałem, że HTC One X to „aparat z funkcją smartfonu”? To proste – bo takie jest moje wrażenie po ponad tygodniu obcowania z tym urządzeniem. Z resztą sama firma HTC reklamuje to urządzenie sloganami dotyczącymi doskonałych zdjęć i świetnego dźwięku. I w zasadzie tak jest. Wbudowany aparat o matrycy 8Mpix został wzbogacony o dedykowaną elektronikę i specjalne oprogramowanie, dzięki czemu całość dała efekt lepszy niż w dowolnym, innym smartfonie. W zasadzie można śmiało powiedzieć, że kupując HTC One X, kupujemy niezłą kompaktową cyfrówkę z funkcją nagrywania dobrej jakości filmów HD 1080p (z dobrze działającą stabilizacją obrazu!). Ba! Jest to pierwsze urządzenie tego typu, które umożliwia wykonywanie zdjęć w trakcie nagrywania wideo. Tak, to nie jest błąd, to tak działa! Kręcicie film i jakieś ujęcie chcecie uwiecznić jako zdjęcie? Żaden problem... przycisk obok, wyświetlony na ekranie

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » HTC One X

agrywania wideo. Oczywiście nagrywanie wideo nie n przycina się w tym momencie – trwa nadal, jakby nigdy nic. Zdjęcia, szczególnie w plenerze i przy dobrym oświetleniu, wychodzą doskonałej jakości. Ostre, wyraźne szczegóły, a do tego panoramiczne. Nie jest to jednak koniec zalet aparatu fotograficznego. Jego największym atutem jest prędkość działania. Nie dość, że działa praktycznie natychmiast (istnieje szybki skrót do aparatu z ekranu blokady – wystarczy przeciągnąć ikonę aparatu na „kółeczko” i już możemy robić zdjęcia!), to jeszcze oferuje najszybszy w telefonach dostępnych na rynku tryb zdjęć seryjnych. Zdjęcia wykonywane są co 0,2 sekundy... i ich liczba jest ograniczona dostępną pamięcią na dane! Tak! Wciskamy „przycisk” migawki i... trzymamy. Póki nie puścimy – aparat wykonuje zdjęcia. Na koniec pojawia się „galeria” całej serii zdjęć i można wybrać „najlepsze ujęcie”. Resztę można wykasować lub zachować wszystko. Nieco gorzej wygląda sprawa zdjęć wykonywanych w słabszym oświetleniu. O ile dobrze przygotowane zdjęcie wygląda naprawdę nieźle (jak na tej klasy aparat), to zdjęcia wykonywane szybko najczęściej wychodzą nieostre lub ostrość nie jest do końca ustawiona na ten obiekt, który akurat fotografujemy. Mam wrażenie, że aparat zbyt wolno „łapie focus” w gorszych warunkach oświetlenia. Ciekawe możliwości posiada zaawansowany edytor zdjęć, który otrzymujemy wraz z systemem. Dotarcie do niego nie jest łatwe (Galeria -> Zdjęcie -> Edytuj -> Efekty -> Edytuj -> Dodaj filtr + Ramki). Na pierwszy rzut oka, wbudowany edytor zdjęć przypomina znaną aplikację Instagram, aczkolwiek ma nieco większe od niej możliwości edycyjne.

»»Kompatybilność i personalizacja... Sporym zaskoczeniem jest dla mnie dość wysoki poziom kompatybilności aplikacji napisanych na Androida 2.x z systemem w wersji 4.0.3. Większość moich ulubionych aplikacji działa na nim bez problemu (a np. w Androidzie 3.1 bywało z tym różnie). Oznacza to, że wprowadzając Androida w wersji czwartej popracowano nad jego zgodnością „w dół”. To dobrze. UI w wersji czwartej jest minimalnie inne od wersji drugiej. Należy pamiętać, że nie ma pod ekranem przycisku „Menu”. Funkcję tego przycisku pełni znacznik „trzy pionowe kropki” wyświetlany w dogodnym – a więc nie zawsze tym samym – miejscu ekranu aplikacji. Po prostu warto o tym wiedzieć przesiadając się ze starszych wersji systemu. HTC One X posiada rozbudowany panel ustawień. Jest tego naprawdę dużo. Smartfon ma nader bogate możliwości personalizacji, włączając w to tzw. „sceny”, skórki oraz tradycyjnie możliwość zmiany tapet, wyglądu ekranu powitalnego, edycję skrótów czy też układu widżetów i ikon aplikacji.

»»Podsumowanie HTC One X to naprawdę wydajny, poręczny i ciekawie zaprojektowany smartfon. W zasadzie, poza brakiem możliwości dokonania własnoręcznej wymiany baterii (co jest standardem w przypadku większości smartfonów z Androidem) i wymogiem użycia karty microSIM (co jest nieco dziwne, biorąc pod uwagę, że One X do najmniejszych nie należy) – nie ma się do czego przyczepić. Nawet zastosowanie wyświetlacza LCD w miejsce AMOLED nie jest tragedią – obraz jest czytelny a jasność zadowalająca.

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » HTC One X

Widać ogrom pracy włożonej w jakość pracy aparatu fotograficznego. Dodatkowo HTC poprawia oprogramowanie dość często – w trakcie prowadzonych przeze mnie testów, udostępnione zostały aż dwie aktualizacje oprogramowania systemowego i za każdym razem widać pozytywne różnice w działaniu. Pewien mankament stanowi fakt, iż firma HTC zrezygnowała z dodawania do zestawu słuchawek Beats Audio. Zamiast nich, otrzymujemy zwykłe słuchawki. Jest to tłumaczone koniecznością obniżenia ceny finalnej produktu, która do najniższych i tak nie należy. Pomimo naprawdę dobrych parametrów technicznych, w ocenie ogólnej, HTC One X nie „rzuca na kolana”. Nie chcę być źle zrozumiany – jest to zapewne bardzo ciekawa propozycja dla osób, które uwielbiają robić zdjęcia i filmy aparatem kompaktowym i chcą się nimi natychmiast dzielić ze znajomymi w sieci. W tej kategorii żaden z obecnych smartfonów nie pobije HTC One X – tak, nawet iPhone 4S. Ale czy to wystarczy, aby pobić konkurencję, aby firma HTC wyszła z kłopotów finansowych i odzyskała silną pozycję na rynku smartfonów? Szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że inni producenci również przygotowują smartfony z czterordzeniowymi układami i Androidem 4.x. Nie wiem, moim zdaniem niestety nie, aczkolwiek mogę się mylić.

• d uża, wbudowana pamięć (zarówno RAM, jak i przestrzeń na dane użytkownika), • obsługa najnowocześniejszych technologii (NFC, MHL, Bluetooth 4.0), • naprawdę dobrej jakości zdjęcia i filmy, plus dobre oprogramowanie edycyjne, • doskonała jakość dźwięku (nawet bez słuchawek Beats Audio), • bonus w postaci konta Dropbox o pojemności 25GB dostępnego za darmo przez okres roku, • szybkie odnajdowanie pozycji GPS.

• • • • •

•

• • • • • •

Do największych zalet HTC One X należą: elegancka stylistyka, nie będąca kolejną kopią iPhone, solidna jakość wykonania (smartfon nie „trzeszczy”, poszczególne elementy są dobrze dopasowane), cienka obudowa (8,9 mm) i niewielka waga urządzenia, naprawdę niezły wyświetlacz (w porównaniu z innymi LCD), w ydajność bez zarzutu – przez cały czas testów smartfon działał płynnie, po prostu tak, jak należy,

Do wad HTC One X zaliczam: w yświetlacz LCD zamiast stosowanych coraz częściej Super AMOLED, brak możliwości własnoręcznej wymiany baterii, konieczność użycia kart microSIM, brak gniazda na dodatkową kartę pamięci, k rótki czas pracy na jednym naładowaniu baterii (szczególnie jeśli korzystamy z wyświetlacza) oraz nagrzewanie się tylnej części obudowy, brak jednoczesnego wsparcia dla GPS oraz rosyjskiego systemu nawigacji satelitarnej GLONASS (użycie obu systemów satelitarnych GPS i GLONASS jednocześnie znacząco poprawia precyzję nawigacji, szczególnie w trudnym terenie – góry, las), obecnie również brak dedykowanego oprogramowania do synchronizacji z Mac OS X i jego aplikacjami (firma HTC zapewniła nas, że takie oprogramowanie powstaje, ale w czasie, gdy testowaliśmy smartfon nie udostępniono nam tego typu aplikacji). «

Aktualne informacje na temat opisanego tu smartfonu możecie pozyskać bezpośrednio na witrynie producenta: http://www.htc.com/pl/smartphones/htc-one-x/

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » HiFiMan RE-262

Jarosław Cała

HiFiMan RE-262 Tym razem do naszej redakcji trafiły małe słuchawki douszne RE-262, które na pierwszy rzut oka wyglądem mało różnią się od słuchawek leżących na straganach z chińszczyzną. Nic bardziej mylnego. Podczas mojego pierwszego kontaktu z HiFiMan – a było to w grudniu ubiegłego roku, gdy do iMagazine testowałem trzy produkty tej firmy – nie wiedziałem o niej za dużo. Dobra, przyznam się… nie miałem nawet zielonego pojęcia o istnieniu tego producenta. Może powinienem się tego wstydzić, jednak w naszym kraju HifiMan w dalszym ciągu jest produktem niszowym, mimo że w stanach robi dużą furorę. Na tę amerykańską popularność marka zapracowała sobie w sposób bardzo prosty, a jednocześnie niezwykle skuteczny. Mianowicie poradziła się ludzi, którzy udzielają się na audiofilskich forach internetowych i w porozumieniu z nimi doprowadzają swoje produkty do perfekcji. Warto też dodać, że każdy przetwornik muzyczny firmy przechodzi aż roczne testy. Właśnie dzięki tym cechom HiFiMan na dobre już wkupił się w zwariowany świat audiofili.

»»To nie jest chińszczyzna Tym razem do naszej redakcji trafiły małe słuchawki douszne RE-262, które na pierwszy rzut oka wyglądem mało różnią się od słuchawek leżących na straganach z chińszczyzną. Nic bardziej mylnego. Już sam sposób

„

»»Lewa słuchawka w prawe ucho Zatrzymajmy się jeszcze przy budowie RE-262. Skrywa ona

dzieło marnego plastiku tylko stopu metali lekkich z jakich słuchawki zostały wykonane.

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » HiFiMan RE-262

kolejną tajemnice na miarę zabójstwa Kennedy’ego. Widzieliście kiedyś słuchawki douszne, które można zaaplikować sobie w ucho na dwa sposoby? Okazuje się, że HifiMan stworzył takowe i pomysł okazuje się genialny. Możemy korzystać z nich w sposób klasyczny, jaki znamy od zawsze, ale jeśli komuś nie byłoby wygodnie to może przełożyć lewą słuchawkę na prawe ucho i włożyć ją od góry. Szalone, bo jak ma tu działać zasada stereo?! Rozwiązanie jest proste, producent w zestawie dostarcza nam kabel ze zmienionym kanałem z L-R na R-L. Dzięki temu słuchawki przypasują każdemu. A gdy dodam, że w pudełku znajdziemy jeszcze klika różnych silikonowych i gumowych nakładek, to słowo „każdemu” można podkreślić grubą linią.

»»Naturalny dźwięk Drugą, ale w istocie pierwszą i najważniejszą rzeczą, jaka została uzyskana po rocznych testach i konsultacjach ze społecznością, jest dźwięk. Słowo, które od razu wpadło mi do głowy to natura i nie chodzi mi tu o leśną ścieżkę z przechadzającymi się przez nią dzikimi zwierzętami. Chodzi o natuProducent ralne odgłosy, jakie wpadają do nas na co dzień, coś tak w instrukcji zwyczajnego i normalnego, obsługi powinien do czego nasze uszy są przyzamieszczać zwyczajone. Korzystanie ze na czerwono uwagę słuchawek dousznych na dłuo rozważnym gą metę bardzo często zwyużywaniu słuchawek czajnie zaczyna nas drażnić. na zewnątrz, bo Tutaj jest inaczej. Dzięki barstrasznie łatwo się dzo naturalnemu brzmieniu, w nich zapomnieć jakie przekazuje RE-262, nie i wejść pod maskę ma mowy o podbijaniu basu nadjeżdżającej albo przesterowaniu średnich ciężarówki. tonów. Jedynym warunkiem jest jak najlepsza jakość tego,

„

co chcemy usłyszeć, bo wyjątkowo drażniące są słabo nagrane utwory odtwarzane na tych słuchawkach. Przez to część osób może je skreślić i zwyczajnie nie docenić. Jednak jak ktoś ma ucho, to wpadnie w zachwyt nad dokładnością, z jaką te maleństwa odzwierciedlają muzykę. Producent w instrukcji obsługi powinien zamieszczać na czerwono uwagę o rozważnym używaniu słuchawek na zewnątrz, bo strasznie łatwo się w nich zapomnieć i wejść pod maskę nadjeżdżającej ciężarówki. Idealnie wygłuszają wszystko, co dzieje się wokoło przez co można poczuć się jak na koncercie, gdzie grają tylko dla ciebie.

»»To nie są słuchawki dla… Teraz niestety wyleję kubeł zimnej wody wszystkim iFanom, za co serdecznie przepraszam, ale muszę to napisać. To nie do końca są słuchawki dla iPoda bądź iPhone’a. Przecież nie od dzisiaj wiadomo o tym, że iPod to nie jest ulubiony odtwarzacz melomanów, krzywiących się na każde niedociągnięcie dźwięku. Po prostu iPod nie daje 100% tego, co z tych słuchawek można wyciągnąć, a głównie czuć to w dynamice i mocy niskich tonów. Dopiero po podłączeniu do maca albo jeszcze lepiej do wzmacniacza słuchawkowego pokazują prawdziwy pazur i jak to się mówi wyrywają z trampek. Wbijając gwóźdź do trumny dodam, że przy tym teście zabrakło mi tylko odtwarzacza HiFiMan HM-602, który wspólnie w duecie z RE-262 brzmiałby jak anielskie głosy. Mam nadzieję, że okrutna prawda, jaką napisałem na koniec nikogo nie zniechęci do kupna tych słuchawek, ponieważ warte są swojej ceny jak cholera. «

HiFiMan RE-262 Pasmo przenoszenia: 20-22,000Hz Przetwornik: 9mm Impedancja: 150 Ohm Skuteczność: 95 dB

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Synology DS412+

Przemysław Marczyński

Synology DS412+ Bezpieczna twierdza dla Twoich danych Jednym z najnowszych serwerów NAS firmy Synology, które pojawiły się na rynku, jest model DS412+. Zmianie uległ zarówno wygląd zewnętrzny, jak i serce napędzające nową konstrukcję. Obudowa serwera wykonana jest z plastiku. Dzięki temu opisywane urządzenie bez dysków – jak na czterokieszeniowy serwer danych – jest stosunkowo lekkie. Przedni panel przykryty jest pokrywą, pod którą znajdziemy miejsca na dyski twarde. Na przednim panelu, obok portu USB 2.0, znajdziemy przycisk włączenia i diody informujące nas o statusie pracy dysków. Tylny panel to dwa porty USB. Miło jednak odnotować, że są to już najnowsze USB 3.0, port eSATA oraz dwa złącza ethernetowe z opcją bezpiecznej pracy/przełączenia w razie usterki ma zapewnić jak najwyższą ochronę przed utratą dostępu do danych. Sam serwer napędzany jest wydajnym procesorem Dual Core o częstotliwości taktowania 2,13GHz oraz 1GB pamięci RAM. Ta konfiguracja sprawia, że nawet przy dużym obciążeniu DS412+ bardzo dobrze radzi sobie z obsługą danych. Bardzo pozytywnym zaskoczeniem w tym modelu jest głośność pracy. Pomimo dwóch duży wentylatorów, jego działanie jest prawie bezszelestna. Docenią ten fakt użytkownicy, którzy postawią czarne dziecko Synology blisko swojego komputera, przy którym spędzają długie godziny w pracy.

Urządzenie obsługuje dyski do 4TB (3,5” lub 2,5”), co razem daje pojemność nawet 16TB danych. Dzięki technologii „hot swap”, mamy możliwość wyjmowania dysków podczas pracy urządzenia. W NAS-ie możemy zastosować dyski różnych producentów, a dzięki rozwiązaniu Synology Hybrid RAID (SHR) zostanie dobrana najbardziej optymalna konfiguracja sprzętu. Sami równie możemy zdecydować, który ze sposobów zarządzania wolumenami dysków będzie dla nas najbardziej optymalny. Konfiguracja serwera nie powinna sprawiać kłopotów. Zarządzanie NAS-em oparte jest na systemie DiskStation Manager (DSM) 4.0 i poprowadzi użytkownika krok po kroku w ustaleniu odpowiednich parametrów. Cały system posiada język polski, co znacznie ułatwia zarządzanie tym urządzeniem. Synology DS412+ świetnie współpracuje z OS X. Bardzo szybko dyski sieciowe są montowane przez system. Nie odnotowałem tutaj

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Synology DS412+

ż adnych problemów, podobnie jak z konfiguracją Time Machine i tworzeniem przy jego udziale kopii zapasowych. Mamy również możliwość umieszczenia naszej biblioteki muzycznej na dyskach Synology i powiązania jej z iTunes. Wszystkie albumy będą widoczne na komputerach, które korzystają z iTunes podczas odtwarzania muzyki. Dzięki obsłudze serwera multimediów DLNA na konsolach PS3 oraz Xbox 360 będziemy mogli odtwarzać zdjęcia na ekranach naszych telewizorów. Dodatkowym argumentem przemawiającym za dobrą integracją tego urządzenia ze sprzętem firmy Apple są darmowe aplikacje od firmy Synology, pozwalające odtwarzać zdjęcia, filmy czy muzykę bezpośrednio na iPhone’ie lub iPadzie. Dużym atutem środowiska zarządzającego serwerem są aplikacje przygotowane specjalnie pod DSM 4.0. Będziemy więc mogli łatwo skonfigurować swoją witrynę na Wordpressie, skorzystać z serwerów Torrenta oraz ustalić proces wykonywania kopii zapasowych. Warto również wspomnieć o cyfrowej chmurze od Synology, która pozwala bardzo łatwo dostać się do zasobów naszego serwera z każdego miejsca w sieci. Praktycznie bez żadnej konfiguracji w kilka sekund możemy stać się posiadaczami własnej „cyfrowej chmury”. Na pytanie, co jest najważniejsze w cyfrowej rzeczywistości powinna paść odpowiedź – dane. Jeśli tak nie jest, oznacza to, że jeszcze nigdy nie stanęliśmy pod przysłowiową ścianą wiedząc, że dysk twardy uległ usterce, a my pozostaliśmy bez kopii zapasowej. Wówczas koszt bezpieczeństwa plików wydaje się nie mieć

znaczenia, bo najważniejsza jest możliwość odzyskania danych. Jeśli nie chcemy dać się zepchnąć w skrajność cyfrowej paniki, nowy produkt Synology jest na to doskonałym lekarstwem. Serwer NAS wyposażony w praktycznie wszystkie usługi, o jakich może pomyśleć użytkownik w domu lub małej firmie dzięki dedykowanym aplikacjom dla DSM 4.0. Bezpieczny, bo posiadający kieszenie na cztery chroniące się dyski (klony dysków). Dobrze zaprojektowany, gdyż praca urządzenia napędzana jest szybkim procesorem 2,13GHz, a wszystko zamknięte w praktycznie bezszelestnej obudowie. Obsługa serwera NAS dzięki oprogramowaniu DiskStation Manager 4.0 nie nastręczy nam żadnych problemów i pozwoli odkryć potencjał drzemiący w urządzeniu. Te wszystkie funkcje sprawiają, że jest to doskonały sprzęt dla wymagających użytkowników. « Dziękujemy firmie Seagate Polska za wypożyczenie nam do testów dysków z serii Barracuda.

Synology DS412+ Cechy urządzenia: Cicha praca Obsługa do 16TB Silny procesor Dual Core 2,13GHz USB 3.0 Język polski w systemie DSM 4.0 Producent: Synology Witryna: http://bit.ly/JTR43m Cena: 475 Euro

Dostępne w Mobile Club. Wkrótce w iSpot

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Fibaro System – Home Center 2

Norbert Cała

Fibaro System – Home Center 2 Samodzielnie zainstaluj system automatyki domowej i zostań bohaterem w swoim domu. Prawdopodobnie znacie żart o tym, czym różni się wymiana klocków hamulcowych wykonana przez kobietę, od wymiany klocków hamulcowych, wykonanych przez mężczyznę? Kobieta jedzie do serwisu, czeka godzinę, pije kawę, płaci 300 zł i wyjeżdża sprawnym samochodem. Mężczyzna musi się wykazać. Jedzie do sklepu i kupuje klocki za 150 zł, następnie do monopolowego po 6-cio pak piwa za 30 zł. Potem już tylko praca w warsztacie. Przy zakładaniu pierwszego klocka uderza się młotkiem w palec, więc musi biec do apteki po środki opatrunkowe za 30 zł. Po dwóch wypitych piwach orientuje się, że klocki są do innego modelu samochodu, musi je więc wymienić. Jako że pił zamawia taksówkę, do sklepu i z powrotem – 50 zł, po drodze kupuje koSystem Home lejny 6-cio pak – tak na zapas – 30 zł. Cztery godziny późCenter 2, niej budzi się w garażu z duwydał mi się bardzo żym kacem i umawia wizytę prosty i możliwy do w serwisie. samodzielnej instalacji. Postanowiłem zabawić się w prawdziwego faceta i sa-

„

»»System Fibaro O inteligentnych domach pisaliśmy już na łamach iMagazine w ubiegłym roku. Opisywałem wtedy dwa różne systemy, które były jednak na tyle skomplikowane, że samodzielna ich instaNie musimy lacja raczej nie wchodziła kłaść żadnych w grę. W międzyczasie tradodatkowych kabli, fiłem na ofertę polskiej firpruć ścian więc my Fibaro. Oferuje ona sysnakłady instalacyjne tem Home Center 2, który są praktycznie wydał mi się bardzo prosty równe zeru. i możliwy do samodzielnej instalacji. Spotkanie u jednego

„

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Fibaro System – Home Center 2

z warszawskich dystrybutorów – dane kontaktowe na końcu artykułu – jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, że jestem w stanie samodzielnie przeprowadzić podstawową instalację. Zaopatrzony więc w jednostkę centralną oraz kilka modułów ściemniaczy i wyłączników udałem się do domu. Cel mojej instalacji był prosty – umożliwić sterowanie całym oświetleniem w domu za pomocą iPhone’a. Cel może nie był zbyt ambitny, ale Fibraro Home Center 2 to system modułowy, który w przyszłości będę mógł w prosty sposób zintegrować z alarmem, sterowaniem temperaturą, roletami, czujnikami dymu czy też podlewaniem ogródka. Możliwości jest bardzo dużo, bo Fibaro jest systemem typu Z-Wave. Z-Wave to międzynarodowy standard automatyki budynku. Na rynku mamy dostępne setki różnych urządzeń w tym standardzie produkowanych przed ponad 250 firm. Wszystkie możemy podpiąć do naszej jednostki centralnej Fibaro i zintegrować z pozostałymi. Dla mnie największą zaletą systemu jest Fibraro Home to, że działa on bezprzewodowo, a poszczególne elemenCenter 2 to ty mogą być zasilane bądź to system modułowy, bateryjnie bądź z istniejącej który w przyszłości sieci energetycznej. Dodatbędę mógł w prosty kowo, system można bez spesposób zintegrować cjalnych anten i wzmacniaz alarmem, czy dowolnie rozbudowywać, sterowaniem bo każde urządzenie jest jedtemperaturą, roletami, nocześnie przekaźnikiem syczujnikami dymu czy gnału do urządzeń kolejnych. też podlewaniem Te dwie cechy sprowadzają ogródka. się do tego, że nie musimy kłaść żadnych dodatkowych

„

kabli, pruć ścian, więc nakłady instalacyjne są praktycznie równe zeru, a żona jest w stanie jakoś przełknąć nasze prace.

»»Jednostka centralna Osobiście poznałem ludzi stojących za Fibaro i widziałem, że uwielbiają Apple. Jednak byłem naprawdę zdziwiony, gdy zobaczyłem opakowanie, w którym klient dostaje jednostkę centralną Home Center 2. Pudełko bardzo przypomina to, w którym dostawaliśmy Apple TV pierwszej generacji. Taka dbałość o szczegóły to zupełny ewenement na rynku produktów, przeznaczonych bądź co bądź, do instalatorów. Większość potencjalnych klientów tego pudełka nawet nie zobaczy. Więcej osób ma za to szanse zobaczyć samą jednostkę centralną. Ona również wygląda na tyle ładnie, że nie musimy jej chować do jakiś puszek technicznych. Jest wielkości mniej więcej biografii Jobsa i wykonana jest z aluminium. Po wyjęciu jednostki centralnej musimy ją wpiąć do naszej sieci domowej. Niech Was nie zwiedzie widoczna z tyłu antenka. Nie służy ona do łączności Wi-Fi tylko do komunikacji z urządzeniami Z-Wave, a stację musimy wpiąć używając kabla Ethernet. Po takiej minimalistycznej instalacji uzyskujemy dostęp do zarządzania naszą stacją z pozioTaka dbałość mu interfejsu WWW. Dodajo szczegóły to my bardzo przyjemnego dla zupełny ewenement oka. Niestety, w przeglądarce na rynku produktów Safari, interfejs w niektórych przeznaczonych miejscach się lekko rozsypubądź co bądź do je. Dostęp z poziomu WWW instalatorów. to będzie nasze podstawowe miejsce, w którym będziemy

„

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Fibaro System – Home Center 2

»»Instalacja

konfigurowali cały system, dodawali pomieszczenie, uzupełniali go o nowe urządzenia i tworzyli Sceny, czyli zależności między urządzeniami. Dlatego bardzo ważne jest by był on intuicyjny. Fibaro poradziło sobie tu całkiem dobrze, choć nie wystrzegło się pewnych potknięć w ergonomice niektórych ustawień. Najważniejsze jednak jest to, że mamy możliwość wybrania spośród kilku języków naszego polskiego oraz to, że po kilku chwilach spędzonych na zapoznanie się obsługą jesteśmy w stanie tworzyć naprawdę zaawansowane zależności (Sceny) między poszczególnymi elementami systemu. Początkujący instalatorzy docenią zaś na pewno możliwość instalacji wirtualnych elementów systemu, na których będą mogli ćwiczyć swoje umiejętności. Po skonfigurowaniu systemu do jego kontroli będziemy mogli używać urządzeń mobilnych. Posiadacze iPhone’a lub iPoda touch znajdą w AppStore aplikację Fibaro HC2, dzięki której zamienimy nasze urządzenie w uniwersalnego pilota do naszego domu. Aplikacja jest bardzo starannie wykonana i miła dla oka, niestety jednak Z instalacją nie pozwala na żadną modyfikację istniejącego systemu, jednostki za jej pomocą możemy tylko centralnej powinien systemem sterować. Niesteporadzić sobie każdy, ty producent – przynajmniej kto zna się choć na razie – nie przewidział też trochę na sieciach wersji dla iPada. Szkoda, bo komputerowych. jako pilot do domu, iPad znaDo instalacji komicie daje sobie radę. Na poszczególnych zdecydowany plus należy za elementów to zapisać możliwość zdalnej systemu, czyli kontroli domu. Wystarczy, że w moim przypadku do nasza jednostka centralna bęinstalacji ściemniaczy dzie zarejestrowana w seri włączników wisie dostępu zdalnego, a to oświetlenia, będzie wykonuje się bardzo prosto potrzebny już zupełnie bez konieczności przekieroinny rodzaj wiedzy. wywania portów na routerze i innych tajemniczych rzeczy.

„

Z instalacją jednostki centralnej powinien poradzić sobie każdy, kto zna się choć trochę na sieciach komputerowych. Do instalacji poszczególnych elementów systemu, czyli w moim przypadku do instalacji ściemniaczy i włączników oświetlenia, będzie potrzebny już zupełnie inny rodzaj wiedzy. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że każda instalacja urządzeń elektrycznych powinna być dokonywana przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia. Co więcej, nie ma w tym żadnej przesady. Dlatego jeśli nie macie sami takich uprawnień, to lepiej poproście o pomoc kogoś, kto ma trochę doświadczenia w instalacjach elektrycznych. Bo jak to mówią „elektryka prąd nie tyka”, ale informatyka to już pewnie bardziej. Pomoc elektryka może się przydać, ponieważ instalując

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Fibaro System – Home Center 2

system na istniejącej już infrastrukturze musimy ją niestety najpierw poznać. Sposobów na położenie kabli w ścianie i instalacje kontaktów jest niestety całkiem sporo, a elektrycy często nie trzymają się standardów. Do sterowania oświetleniem w moim domu zastosowałem do-puszkowe moduły włączników i ściemniaczy Fibaro, które instaluje się w puszkach pod naszymi standardowymi włącznikami. Sam sposób podłączenia takiego modułu do istniejącej sieci jest zależny właśnie od tego, w jaki sposób mamy ułożoną instalację elektryczną. Jak już poznamy naszą, to wszystko będzie bardzo proste i ograniczy się do przykręcenia kilku kabelków. Po podłączeniu modułu należy go wpiąć w naszą sieć Z-Wave. W tym celu z poziomu interfejsu WWW w naszej jednostce centralnej uruchamiamy funkcję wyszukiwania nowych urządzeń i wciskamy przycisk w module. To wszystko. Od tej pory taki moduł będzie mógł być obsługiwany przez system Fibaro. Największe „schody” z instalacją napotkałem, gdy chciałem schować taki moduł do puszki pod kontaktem. Mimo że moduły Fibaro są najmniejsze na świecie to i tak były za grube, aby wraz z włącznikiem zmieścić się w puszce. Recepta okazała się w miarę prosta – musiałem wymienić część klasycznych włączników na bardziej „fit” wersje. Taki typ instalacji powoduje, że ciągle mamy klasycznie działające przyciski włączników świateł, ale jednocześnie możemy sterować oświetleniem z poziomu naszego iPhone’a.

»»Mój system Moja instalacja jest bardzo minimalistyczna, a sterowanie światłem nijak ma się do inteligentnego domu. Jednak każdy może ją wykonać sam, a modułowość instalacji powoduje, że możemy ją rozłożyć w czasie. Na początek musimy kupić jednostkę centralną, a to koszt około 2500 zł, następnie możemy do niej podpinać poMuszę podkreślić szczególne elementy. Koszt jednego włącznika światła, to jeszcze ściemniacza czy też termoraz. W systemie statu to około 300 zł. Sami zaproponowanym policzcie sobie, ile by Was to przez Fibaro, kosztowało. Oczywiście zanajbardziej podoba mi bawa zaczyna się, gdy elesię możliwość łatwej mentów mamy w systemie rozbudowany systemu. dostatecznie dużo, aby projektować dość zaawansowa-

„

ne Sceny. Wtedy scenariusz, jaki możemy przeczytać w ulotce Fibaro staje się bardzo realny. Godzina 6:00 Centrala systemu FIBARO pobiera dane meteorologiczne, za pośrednictwem których dostosowuję szereg kolejno zaplanowanych działań tworząc odpowiednią temperaturę dla Twoich potrzeb i porannych przyzwyczajeń. Godzina 7:15 Temperatura w Twoim domu jest już odpowiednia. Dom budzi nas włączając pierwsze nuty naszego ulubionego radia, stopniowo podnosząc głośność. Godzina 7:20 Delikatnie odsuwają się rolety wpuszczając do naszej sypialni naturalne światło. W porze zimowej system włącza oświetlenie do 30% przystosowując stopniowo nasz wzrok. Godzina 7:25 Oczy mamy otwarte. Dom wyczuwa nasilony ruch w sypialni odpowiednio oświetlając nam drogę do łazienki i kuchni. Godzina 7:26 Wanna napełnia się nam gorącą wodą, a w kuchni uruchamia się ekspres do kawy. Zostają uruchomione wiadomości w TV, nie ma to jak najnowsze informację ze świata. Godzina 7:30 Rolety i okna delikatnie uchylają się, wpuszczając podmuch świeżego powietrza do naszego domu. Godzina 7:50 Wracamy do już wywietrzonej sypialni. Na ekranie naszego telewizora System informuję nas o warunkach atmosferycznych panujących na zewnątrz, dzięki czemu odpowiednio dobieramy ubranie. W tle słyszymy naszą ulubioną muzykę. Godzina 8:00 Pora wyjść do pracy. Dom wyłącza wszystkie urządzenia, uzbraja system alarmowy, opuszcza rolety i zamyka drzwi. Nasz dom jest bezpieczny. Muszę podkreślić to jeszcze raz. W systemie zaproponowanym przez Fibaro najbardziej podoba mi się możliwość łatwej rozbudowany systemu. Na razie zainstalowałem sterowanie oświetleniem, przed zimą zamierzam wymienić wszystkie termostaty na wersje zgodne z Z-Wave, a na przyszłą wiosnę zainstalować zawór do sterowania podlewaniem ogródka z czujnikiem deszczu. Jak zimą czas i finanse pozwolą to może jeszcze wymienię centralkę alarmu na taką kompatybilną z Z-Wave. Takie klocki Lego dla dużych chłopców – to lubię. « Za pomoc w realizacji artykułu dziękujemy dystrybutorowi Fibaro: Eko-Park, ul. Biały Kamień 8d/1, 02-593 Warszawa warszawa@fibaro.com tel: (22) 403 10 01

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Jak szybko i łatwo sprawić, by wszystkie...

Piotr Wrzeszcz i Paweł Jakubiec

Jak szybko i łatwo sprawić, by wszystkie urządzenia Cię słuchały “We believe technology is at its very best, when it’s invisible, when you’re conscious only of what you’re doing, not the device you’re doing it with. An iPad is the perfect expression of that idea. It’s just this magical pane of glass that can become anything you want it to be.” by Apple Era post-PC to dzisiaj mocno nadużywane wyrażenie. Choć wszyscy przekopujemy tony ciekawych aplikacji, by usprawnić nasze codzienne działania, okazuje się że często wybieramy te, które sprawdzą się w terenie, wypełniają określone funkcje szybko i/albo podchodzą do problemu z pomysłem. Na co jednak warto zwrócić uwagę, to przeniesienie nas w troszeczkę inny wymiar interakcji.

»»Home sweet home Każdy z nas ma jakąś rutynę. Najpierw włączamy czajnik potem telewizor. Zastawiając się nad tym, gdzie jest pilot do bramy wjazdowej, czy do innych urządzeń, potykamy się o wygłodniałego psa. Jeszcze tylko ustawimy ogrzewanie na odpowiednią temperaturę, odsłoni-

my okna i już prawie możemy usiąść do herbaty, która i tak dawno wystygła. Nie ma to jak w domu… Czy to nie dziwne w czasach, gdy ludzie zapominają jak wyglądają książki? Dziś wszystko musi być „smart”; Smart Car, smart Phone, smart Home, nawet nasze dyski twarde są „S.M.A.R.T”(Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology). Co w przeszłości było dosyć trudne to osiągnięcia, dziś jest kwestią automatyzacji.

»»Pełna kontrola zawsze i wszędzie, gdziekolwiek jesteśmy Wyobraźmy sobie taką sytuację. Jesteśmy w biurze, kończymy pracę, po dniu pełnym spotkań, zadań które wydawały się niemożliwe do zrealizowania nareszcie możemy jechać do Domu. Przed nami przynajmniej

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Jak szybko i łatwo sprawić, by wszystkie...

zakładkę na video i za pośrednictwem Internetu wybieramy tytuł z wirtualnej wypożyczalni. Następnie, jeden przycisk system Video, automatycznie uruchamia projektor, wysuwa ekran, przełącza system audio na odpowiedni tryb, przyciemnia światło i zasuwa rolety okienne. Cała przyjemność z oglądania przed nami. Czas na sen. wyłączamy system kina domowego, uruchamiamy alarm na tryb nocny i idziemy do sypialni. iPad pomaga nam w ustawieniu budzenia. Rano odsłoni zasłony wpuszczając słońce do sypialni, włączy muzykę by uprzyjemnić poranną pobudkę oraz nastawi ekspres do kawy, której zapach zachęci do wstania z łóżka.

»»W kanonie aktualnego stylu życia

godzina drogi, na zewnątrz +30 stopni, ale dla nas to żaden problem, bo przed wyjściem z biura wyciągamy iPhona lub iPada i za pomocą jednej aplikacji przenosimy się do domy, by ustawić klimatyzację, w sam raz na nasz przyjazd. Jedziemy samochodem słuchając ulubionej muzyki z iPhona i oczywiście zatrzymuje nas korek, ale nie ma powodu do nerwów. Wykorzystujemy tę chwilę oczekiwania ponownie łącząc się wirtualnie z naszym domem i sprawdzamy, czy dzieci wróciły już do domu, bądź czekają już na nas goście.. Jesteśmy pod domem. Zamiast szukać pilota, gdzieś w schowku, ponownie łapiemy za iPhona, aby otworzyć bramę wjazdową do garażu.. Jeszcze tylko przed wejściem włączamy system audio i możemy spokojnie kontynuować słuchanie ulubionej składanki piosenek. Wchodzimy do mieszkania. Jak przyjemnie, światło włącza się automatycznie, muzyka gra, żaluzje odsłonięte, temperatura idealna, robimy sobie herbatę i siadamy w ulubionym fotelu. Nareszcie relaks, ale nie zapominamy o obowiązkach, przecież ogród bez regularnego podlewania nie będzie taki piękny. Dlatego, nie wstając z fotela, dzięki aplikacji włączamy system zraszaczy ogrodowych. Po chwili odpoczynku nabieramy ochoty na ciekawy film. Żaden problem, nie trzeba wstawać z fotela, nasz telefon i aplikacja potrafi prawie wszystko. Przełączamy

Wczorajsze luksusy są dzisiejszymi standardami. W każdym domu spodziewamy się obecności kilku systemów: oświetlenia, audio-video, systemów alarmowych, wentylacji, ogrzewania, które w momencie wynalezienia uważane były za cud współczesnej technologii. Teraz potrzebujemy, aby robiły dokładnie to, co chcemy i kiedy chcemy. Wystarczy urządzenie mobilne wraz z przystosowanym do naszych potrzeb i stylu życia systemem sterowania. Nigdy więcej skomplikowanych kodów, instrukcji obsługi, zastanawiania się, co przycisnąć i na którym pilocie. Dodatkowo, wszystkie domowe urządzenia działają jak wcześniej, więc w dowolnej chwili możemy z nich skorzystać w standardowy sposób.

»»Gdy jesteśmy poza domem Teraz ekran dotykowy jest naszym centrum sterowania. Wykorzystać można już posiadane urządzenia mobilne i dodatkowo, bądź zamiennie, kontrolery dotykowe wbudowane w ścianę. Obsługiwanymi systemami na dzień dzisiejszy są IOS i Android. To znaczy, że jeżeli tylko mamy dostęp do internetu, możemy sprawować pełną kontrolę nad swoim domem przez 24 godziny na dobę, gdziekolwiek jesteśmy. Nie ma potrzeby wracania do ciemnego mieszkania, za pomocą jednego przycisku możemy wejść do ciepłego, jasnego i witającego nas wnętrza. Podczas dłuższych wyjazdów wystarczy włączyć funkcję zapalania świateł o określonych godzinach, co symuluje nasz pobyt w domu i zniechęca potencjalnych złodziei. System może powiadomić nas o pożarze, wycieku wody czy gazu. Co oznacza, dla nas i naszej rodziny, dużo wyższe bezpieczeństwo i brak przykrych niespodzianek po powrocie do domu.

» 2012 nr 5 » SPrZĘT » Jak szybko i łatwo sprawić, by wszystkie...

»»Przycisk rozrywkowy Duże pole do popisu systemy sterowania dają w przypadku audio-video. Tak naprawdę ogranicza nas jedynie własna kreatywność. Możemy pod jednym przyciskiem ukryć rozkazy dla wielu urządzeń, więc odchodzi w przeszłość konieczność użycia kilku pilotów, aby uruchomić telewizor, tuner satelitarny, projektor, sprzęt audio, przyciemnić oświetlenie i odpowiednio ustawić zasłony okienne. Co ciekawe, nie łączy się to z koniecznością wymiany sprzętu, bo większość urządzeń, które mamy w domu można z łatwością zaadaptować do systemu. Nie jest problemem, aby rozproszyć instalacje w wielu pomieszczeniach. Możemy wtedy skorzystać z centralnego serwera muzycznego i wideo. Nie ma więc ryzyka, że oglądając film czy słuchając muzyki będziemy zakłócać spokój innym mieszkańcom. Stworzenie scen świetlnych, czyli sterowanie jednocześnie wydzieloną grupą „odbiorników, pozwala uzyskać odpowiedni nastrój w pomieszczeniu. Jednym przyciskiem można ustawić oświetlenie odpowiednie do oglądania telewizji, spożywania posiłku lub wyłączyć wszystkie lampy. Dodatkowo, integracja z instalacją alarmową wykorzystuje czujniki ruchu, które automatycznie sterują włączaniem oświetlenia w pomieszczeniach gdzie znajdują się ludzie. Chcąc uzyskać od naszego systemu jeszcze więcej, możemy spoglądać na bawiące się dzieci w ogrodzie za pomocą zintegrowanego systemu kamer, bądź bez wychodzenia z domu sprawdzić, kto dzwoni do drzwi. Systemy sterowania doskonale sprawdzają się również w biznesie i edukacji. Dzisiejsze sale konferencyjne bez tego typu rozwiązań byłyby bardzo uciążliwe w obsłudze. Zapanowanie nad projektorami, elektrycznymi ekranami, monitorami, wizualizerami, kamerami, roletami okiennymi wymagałoby obecności kilku przeszkolonych osób. Przy wykorzystaniu automatyki, każdy jest

w stanie wykonać wszystkie niezbędne czynności sam i to często bez dodatkowych instrukcji. Automatyzacja lokalu nie jest już świętym Graalem dla maniaków. Urządzenia można zaprogramować, by w odpowiedni sposób komunikowały się między sobą, co powoduje, że ingerencja człowieka staje się niepotrzebna lub ograniczona. Dzięki posiadanym przez nas urządzeniom przenośnym, nowoczesnym technologiom i cenom instalacji startującym od 2500 zł, system znacznie podnosi nasz komfort, bezpieczeństwo, wpływa na oszczędności i podnosi wartość naszego lokalu. « Piotr Wrzeszcz – programista i projektant systemów sterowania w firmie Simple AV (www.simpleav.pl). Prywatnie ceni sobie nowoczesne rozwiązania ułatwiające życie. Paweł Jakubiec – specjalista od rozwiązań wideo w firmie RCS (www.rcs2.pl). Ekspert produktowy A pple i Adobe.

polub nas

facebook.com/imagazinepl

» 2012 nr 5 » SPRZęt » Nikon D800

Wojtek Pietrusiewicz

Nikon D800

To zdecydowanie jedna z najtrud- »»Od strony sprzętowej niejszych recenzji, jaką kiedykolMinęły już trzy lata od momentu, w którym nabyłem swojego własnego D700, więc byłem bardzo ciekawy, wiek przyszło mi pisać. Głównie czy nowa specyfikacja sprzętowa zachwyci mnie na tyle, dlatego, że nowy Nikon, następca żebym wymienił aparat na nowszy. D800-tka to przede modelu D700, jest tak kontrowerwszystkim „kompletny” aparat, który oferuje nie tylko świetną jakość zdjęć, ale również możliwość kręcenia syjny. Jak tylko zaczęły pojawiać się filmów video w 1080p przy 24, 25 lub 30 fps. Dla videpierwsze plotki o tym, że D800 bęografów umożliwiono również monitoring audio oraz podgląd nieskompresowanego obrazu po HDMI. Popradzie miał 36 megapikseli, to najpierw wiono autofocus, który nie sądziłem, że da się poprawić pomyślałem sobie, że ktoś ma bar– nadal ma 51 punktów, ale 15 z nich jest typu „cross”, a całość potrafi „widzieć” przy –2EV. Powoduje to, że jest dzo bujną wyobraźnię. Jak zaczęły jeszcze szybszy i pewniejszy, co widać natychmiast przy się nasilać to stwierdziłem, że taka scenach w słabym oświetleniu. Wrażenie jest mniej więcej takie jak przy przesiadce z iPhone’a 3GS na 4 – nie rozdzielczość to wariactwo. Myliłem wiedzieliśmy, że może być jeszcze lepiej. LCD na tylnej się, ale nie z tych powodów, o jakich ściance powiększono o 0.2“ do 3.2”, a czujnik odpowiedzialny za pomiar światła ma teraz 91K pikseli zamiast prawdopodobnie myślicie. 1005. Doszedł również slot na karty pamięci SD, czego

» 2012 nr 5 » SPRZęt » Nikon D800

bardzo mi brakuje w poprzedniku. To wszystko brzmi pięknie od strony technicznej, ale nie na to zwróciłem największą uwagę.

»»W ręce Nikon nie wprowadził zbyt wielu zmian w budowie ani obsłudze aparatu, co spowodowało, że natychmiast poczułem się jak u siebie w domu. To wrażenie podobne do tego, jak wsiada się do innego modelu samochodu tego samego producenta – od razu wiadomo, gdzie są wszystkie pokrętła, przełączniki, dźwignie i uchwyty. Niestety, parę rzeczy zostało uaktualnionych do nowej specyfikacji na 2012 rok i nie wszystkie z nich mi odpowiadają, ale to prawdopodobnie jedynie kwestia przyzwyczajenia.

»»AF-S, AF-C i MF Nikon ma dedykowane pokrętła i przełączniki do każdej funkcji aparatu, co w odróżnieniu od filozofii Canona, ma za zadanie umożliwić obsługę body bez odrywania go od twarzy. Tak właśnie działała dźwignia do zmiany trybu autofocusu – miała trzy położenia: AF-S, AF-C i MF. D800 niestety ma tylko dwa tryby: AF i MF. Aby wybrać, czy chcemy konkretnie tryb ciągłego czy pojedynczego ostrzenia, musimy wcisnąć przełącznik (ma mały przycisk na boku) i następnie pokrętłami pod prawą dłonią wybrać odpowiedni tryb. Można to co prawda robić bez odrywania oka od wizjera, ponieważ wszystkie dane się w nim wyświetlają, ale niestety jest to znacznie bardziej czasochłonne niż pierwotne rozwiązanie.

»»Live View Największe zmiany w aparacie pojawiły się pod kątem Live View, czyli podglądu obrazu z matrycy na żywo na tylnym LCD zamiast przez wizjer. Dotychczas trzeba było ustawić odpowiednią funkcję (Lv) na pokrętle z lewej strony – teraz została przeniesiona pod dedykowany przycisk pod prawym kciukiem, co znacznie zwiększyło jej użyteczność. Oczywiście współpracuje z możliwością kręcenia filmów video, wyzwalaną małym przyciskiem obok spustu migawki – całość rozwiązano bardzo intuicyjnie, co powoduje, że nie trzeba się zupełnie zastanawiać jak używać aparatu. Widać, że implementacja Live View oraz filmowania została mocno przemyślana i przetestowana. Nie bez powodu mówi się, że „Nikony są zaprojektowane przez fotografów, dla fotografów.”

»»Auto ISO Zawsze ceniłem sobie funkcję Auto ISO, której implementacja była lata świetlne przed implementacją Canona. Nikonowi udało się i ją usprawnić – dotychczas można było ustawić minimalny czas migawki, ale była to stała, którą trzeba było modyfikować wraz z obiektywami. Kończyło się to na tym, że miałem zapamiętane dwa „osobiste setupy” aparatu – jeden dla ogniskowych krótszych niż 50 mm, a drugi dla teleobiektywów. W D800 wprowadzono dodatkową opcję „Auto”, które pobiera z obiektywu jego ogniskową i ją odwraca – w efekcie otrzymujemy 1/?, gdzie ? równa się ogniskowej w milimetrach. Można chwalić Nikona za implementację tak prostej czynności, ale jednocześnie nie widzę żadnego

» 2012 nr 5 » SPRZęt » Nikon D800

powodu, dla którego nie można by wprowadzić tej opcji do starszych modeli – to tylko kwestia firmware’u.

»»Pozostałe nowości D800 nadal ma dostępny tryb crop (1.5x) dla obiektywów typu DX, z tą różnicą, że zdjęcia względem D700 mają o 10MP więcej (15MP vs. 5MP na D700) – to prawie tyle samo co w D7000 i więcej niż w D300s, który jest często wykorzystywany do amatorskiej fotografii sportowej. Nikon wprowadził również 1.2x crop, który owocuje zdjęciami o rozdzielczości 25MP – na pewno są użytkownicy, którym to się przyda. Przy obu cropach, nieużywane obszary wizjera mogą być zaciemnione lub, co znacznie bardziej przypadło mi do gustu, mogą być w pełni widoczne – w tej sytuacji trzeba pamiętać o dodatkowym widocznym prostokącie, który wyznacza brzegi kadru.

»»Video

»»Wbudowany tryb HDR Niektórych wbudowana funkcja HDR zapewne zainteresuje. Jest ona dostępna jedynie jeśli zdecydujemy się na format TIFF lub JPG. Warunkiem prawidłowego skorzystania z niej jest niestety statyw – aparat nie oszukuje jak niektóre programy, które z jednego pliku RAW robią trzy, tylko „trzaska” zdjęcia, jedno po drugim i następnie, niemal błyskawicznie, łączy je w całość. Nie należy jednak spodziewać się takich ekstremalnych efektów jak w przypadku niektórych zdjęć, które widuje się w Internecie – końcowy produkt jest bardzo naturalny i wygląda jak każde inne zdjęcie. Na dzień dzisiejszy traktowałbym to raczej jako zapowiedź lepszej implementacji tej funkcji w przyszłości – podobnie jak pierwsze Live View w lustrzankach.

»»Subiektywnie o jakości zdjęć

Wspominałem już jak bardzo przypadła mi do gustu implementacja trybu video wcześniej – wystarczy pod kciukiem ustawić dedykowane pokrętło na piktogram kamery video i następnie włączyć tryb Live View poprzez naciśnięciu wspomnianego pokrętła. Jest to niezwykle wygodne i intuicyjne oraz nie wymaga odrywania oka od wizjera. Obok spustu migawki, oznaczony na czerwono przycisk, rozpoczyna lub kończy nagrywanie. D800 w trybie Live View korzysta z ostrzenia na podstawie kontrastu – w porównaniu z AF w trybie phase-detection, różnica jest porażająca, ale ostrość łapana jest bardzo pewnie.

Spodziewałem się, że jakość zdjęć będzie drastycznie gorsza od tych generowanych przez D700 – w końcu dodatkowe 24MP muszą gdzieś znaleźć ujście. Niestety musiałem przetrzeć oczy ze zdumienia – jakość jest porównywalna, jeśli nie lepsza, niż w poprzedniku. Przy 100% zoomie zawsze narzekałem na miękkość zdjęć z takich aparatów jak Canon 50D i 7D czy Nikon D7000 – te z D800 są rzeczywiście ciut miększe niż z D700, ale różnica jest bardzo subtelna. Jeśli dodamy do tego fakt, że przy ISO 25.600, szumy są monochromatyczne, a zdjęcia użyteczne nawet bez ich redukcji, to mamy przed oczami chyba jedną z najlepszych matryc na świecie.

»»Nie ma róży bez kolców Niestety, nie wszystko złoto, co się świeci. Nikon D800 to bardzo wyspecjalizowane narzędzie dla wąskiej grupy odbiorców, głównie z powodu rozmiaru plików, jakie generuje. Pliki „wypluwane” na karty pamięci mają

» 2012 nr 5 » SPRZęt » Nikon D800

średnio 70–75MB. Tak. Ponad siedemdziesiąt megabajtów. Powoduje to szereg problemów, włączając w to konieczność wymiany przez wielu komputerów na szybsze modele. Czas generowania podglądów wydłuża się przynajmniej dwukrotnie, a ilość miejsca potrzebna na dysku twardym do magazynowania zdjęć wzrasta diametralnie. Nikon ma na szczęście dwa tryby kompresji zdjęć, które umożliwiają pewne oszczędności – do dyspozycji otrzymujemy możliwość włączenia wersji bezstratnej, co zmniejsza NEF-y to bardziej akceptowalnych 40–45MB, lub stratnej, co ucina kolejne 10–15MB z tej liczby. Możemy oczywiście zdecydować się też na TIFFy, ale to wydatek rzędu 110–120MB na zdjęcie. Szkoda, że nie została wprowadzona funkcja znana z Canona – tryb mRAW i sRAW, które nie zmuszają do kompromisów formatu JPG, a jednocześnie nie oferują niższych rozdzielczości dla osób, które nie potrzebują pełnych 36MP.

Drugim problemem jest liczba detali, jakie są wyciągane przez matrycę. Niestety, powoduje to konieczność jeszcze większego pilnowania się przy ostrzeniu. Nie będzie to być może problemem przy domkniętej przysłonie, ale na „pełnej dziurze” każdy milimetr przesunięcia płaszczyzny ostrości jest widoczny – milimetr, którego nie dostrzeżemy na zdjęciach dwunasto- czy dwudziesto-megapikselowych. Obiecałem na początku artykułu zwrócić uwagę na to, co przykuło moją największą uwagę – to ilość szczegółów, jakie ta matryca potrafi zarejestrować. Pierwszego dnia, gdy dopiero ustawiałem aparat pod siebie, testowo zrobiłem zdjęcie swojego samochodu przez okno (Nikkorem 35mm f/2). Samochód stał piętro niżej w odległości dobrych trzydziestu metrów. Przeglądając chwilę później to zdjęcie na LCD aparatu, zacząłem je coraz bardziej powiększać. Po dwóch takich operacjach, moją uwagę zwróciła naklejka w rogu szyby samochodu, na której widoczny jest numer rejestracyjny. Nie byłem w żaden sposób w stanie jej odczytać gołym okiem

z okna. Mój D700 z przypiętą 35-tką, też nie zarejestrowałby jej. Coraz szybciej kontynuowałem powiększanie zdjęcia, aż w końcu, bez żadnego problemu, odczytałem to, co była na niej napisane. Nie wiem, czy ktoś widział fakt, że moja szczęka leżała na podłodze, ale widok zapewne był zabawny.

»»Na koniec D800 to pierwszy aparat małoobrazkowy o tak ekstremalnej rozdzielczości. Nie traktowałbym go jako następcę D700, ale raczej jako zupełnie nową kategorię, dla wąskiej i wyspecjalizowanej grupy osób, które rzeczywiście potrzebują tak wysokiej ilości detali. Jednocześnie, ciężko go tak nie traktować, ponieważ body jest prawie identyczne – pod niektórymi względami lepsze, pod innymi ciut gorsze. Pierwszy raz w życiu też nie miałem zastrzeżeń do jakości zdjęć w tak wysokiej rozdzielczości – inżynierzy musieli w matrycy zastosować szczyptę magii. Jakość filmów video przy wysokim ISO jest (według testów, które widziałem w Internecie) gorsze, niż w nowym Canonie 5D Mark III, więc jeśli przeznaczeniem aparatu ma być kręcenie filmów, to zakładając brak inwestycji w obiektywy, raczej kierowałbym zainteresowanych na drugą stronę płotu. Całość muszę niestety zakończyć smutnym tonem – D800 to aparat dla profesjonalisty, a nie dla zaawansowanego amatora, który pragnie pełnej klatki. Rozmiar plików oraz czas ich obróbki skutecznie zniechęca, przynajmniej mnie. Osobom, które nie wymagają tak wysokiej, wręcz absurdalnie wysokiej, rozdzielczości, powinny zainteresować się (niestety) droższym Nikonem D4 lub poszukać D700, póki jeszcze można jakiegokolwiek znaleźć w dobrym stanie. «

Nikon D800

dla zaawansowanych amatorów dla profesjonalistów jeśli potrzebna jest tak wysoka rozdzielczość Producent: Nikon Model: D800 Matryca: 36.3MP, FX Rozdzielczość zdjęć: FX: 36MP, 1.2x crop: 25MP, 1.5x crop (DX): 15MP Dostępne rodzaje plików: NEF, TIFF, JPG Video: 1080p (30/25/24 fps) ISO: 100–6400 (rozszerzalne do 25.600) Procesor: Expeed 3

» 2012 nr 5 » Programy » Gry i programy OSX

GRY i Programy mac osx Michał Zieliński

»»Compositions Jeżeli mamy coś napisać, to wybór narzędzia do pisania jest podstawową kwestią. Możemy skorzystać z natywnego TextEdit, który jest prosty do bólu, bądź Pages lub Word, te z kolei są bardzo rozbudowane. Moim zdaniem, im prostszy program, tym wygodniej się pisze. Ale bez przesady… Te założenia spełnia właśnie Compositions. Po włączeniu programu ukazuje się nam okno z podziałem na tytuł i tekst, na dole zaś prosty licznik słów. O prostocie świadczy także fakt, że program posiada w menu Preferencje tylko 4 opcje! Warto wspomnieć – w ramach ciekawostki - że program obsługuje znany z iOS skrót: aby wstawić kropkę należy dwa razy nacisnąć spację - bardzo wygodne. Compositions czeka do pobrania za darmo w Mac App Store. Cena: darmowy

»»Type2Phone Od jakiegoś czasu szukałem opcji, aby móc podłączyć klawiaturę z Maka (np. tę z MacBooka lub podłączona przez USB do komputera). Może w pierwszym momencie brzmi to dosyć dziwacznie, lecz mając iPada postawionego w docku czy jakimkolwiek etui obok komputera na biurku, aż chce się móc coś na nim zanotować bez konieczności brania tabletu do ręki. Type2Phone zamienia naszego Maka w klawiaturę Bluetooth, którą można podłączyć do urządzenia z iOS. Co ciekawe, aby klawiatura działała z iUrządzeniem, należy mieć aktywne okno z tym programem, w przeciwnym wypadku piszemy standardowo w obrębie naszego Maka. Wadą programu jest brak wsparcia dla polskiego języka. Type2Phone jest dostępny w Mac App Store w cenie 3,99 Euro. Cena: 3,99 Euro http://bit.ly/JYGiZO

http://bit.ly/JYG8BF

»»Life Stream »»F.lux Kto z nas nie pracuje przy komputerze późno w nocy? O ile nierzadko nie brakuje sił, to jednak nasze oczy po kilku godzinach pracy ze sztucznym światłem i monitorem mogę zacząć się powoli buntować. Rozwiązaniem tego problemu jest program F.lux. Działa w tle i wraz ze zmianą godziny zmienia temperaturę obrazu wyświetlanego przez monitor, dostosowując ją tak, aby kolory wyświetlane na komputerze były bardziej naturalne dla pory dnia. Przez pierwsze kilka chwil z programem (szczególnie jeśli włączymy go pod wieczór) mogą sprawić, że się zrazimy przesadzonym żółtym kolorem, jednak wystarczą dwa dni, aby przyzwyczaić się do niego. F.lux można pobrać ze strony producenta za darmo. Cena: darmowy

Serwisy społecznościowe to świetny wynalazek, jeżeli zapomnimy o tym, ile czasu się marnuje na korzystanie z każdego z nich. Pewnym sposobem na ograniczenie go jest korzystanie z aplikacji, które oferują podstawowy dostęp do danej „społecznościówki”. Life Stream jest kombajnem, który pozwala na obsługę między innymi Facebooka, Twittera, YouTube oraz (co się rzadko zdarza) Instagram. W kolumnie z lewej stronie znajdziemy spis naszych kont, dalej listę wszystkich aktualności, a ostatnia kolumna (którą można zsunąć) to pole na wyświetlenie większej ilości o wybranym elemencie. Opcjonalnie można także wyświetlić okno przeglądarki, służącej do przeglądania linkowanych stron. Moim zdaniem program jest warty uwagi, ze względu na niską ceną, czyli 0,79 Euro w Mac App Store. Cena: 0,79 Euro

http://stereopsis.com/flux/

http://bit.ly/K1NMzu

» 2012 nr 5 » Programy » Gry i programy App Store

GRY i Programy app store

norbert cała

»»Sky Gamblers: Air Supremacy

Cena 3,99 Euro

Ta gra nie jest już nowością, ale dopiero ostatnio mi się przypomniała, pojawił się bowiem update i miałem okazję do niej przysiąść. Zrobiła na mnie naprawdę niesamowite wrażenie. Gra to swojego rodzaju symulator lotu współczesnym myśliwcem – no może bardziej arkadowy symulator. Możemy usiąść za sterami jednego z czterech typów myśliwców i udać się na podniebne łowy. Jest kilka możliwości rozgrywki, możemy przechodzić różne misje, możemy swobodnie polatać, możemy wreszcie poprzez sieć pograć w tradycyjny deathmatch. Gra ma wszystko, czego potrzebujemy – fantastyczną grafikę, świetną szybkość, dzięki której można się poczuć jak w ogniu prawdziwej walki. Zróżnicowane misje i lokacje oraz możliwość gry przez sieć. Jedna z lepszych pozycji w AppStore i to dostępna zarówno dla iPhone, jak i dla iPada. Zobacz w Appstore

»»Sigmund

Cena 0,79 Euro

Jest to naprawdę przedziwna aplikacja. Dzięki niej zaprojektujemy sobie sen – serio, wszystko jest poparte badaniami i matematyką. Jak to działa? Użytkownik definiuje sobie przedmioty, o których chce śnić, można ich wybrać do pięciu. Potem ustawiamy godziny, w jakich będziemy spali i kładziemy telefon blisko siebie w łóżku. iPhone będzie monitorował nasz sen poprzez czujniki ruchu. Gdy zapadniemy w jego fazę zwaną REM, czyli tę, w której pojawiają się sny, z głośnika telefonu będą szeptem wypowiadane wybrane słowa. Ma to spowodować, że będziemy śnili właśnie o tych rzeczach. Niestety musimy umieć śnić po angielsku, bo tylko w takim języku występuje 1000 możliwych do wyboru przedmiotów marzeń sennych. Na szczęście jest uniwersalny „SEX”. Nasz dobry sen kosztuje tylko 0,79 Euro. Zobacz w Appstore

»»StockTouch

Cena: 3,99 Euro

Myślicie, że wykresy giełdowe są nudne? Pewnie nie widzieliście programu StockTouch. Pokazuje on w bardzo obrazowy sposób notowania giełdowe różnych spółek – polskiego parkietu niestety nie ma. Zasada pokazywania opiera się na wyświetlaniu kwadracików ze skrótem nazwy notowanej firmy oraz z procentowym wzrostem lub spadkiem. Kwadraciki są zielone, jak firma wzrasta, szare jak jej notowania stoją w miejscu i czerwone jak spada. Kwadracików może być na ekranie wyświetlone całe mnóstwo z podziałem na branże. Po kliknięciu na pojedynczy kwadracik, przybliża się on do nas i wyświetla szczegóły. Najfajniejsze jest to, że wystarczy jeden rzut oka na taką tablicę i już wiadomo, czy – cytując prowadzącego EKG – jesteśmy Bogatsi czy Biedniejsi. Sam giełdą interesuję się średnio, ale interfejs tej aplikacji zrobił na mnie wrażenie. Zobacz w Appstore

» 2012 nr 5 » Programy » Gry i programy App Store

»»Moja Paczka

Cena: 0,00 Euro

Jeśli podobnie jak ja wysyłacie i otrzymujecie paczki, to pewnie spotkaliście się z problemem monitorowania paczek bezpośrednio z ekranu iPhone’a. Niestety strony wielu przewoźników w wersji mobilnej nie wyglądają najlepiej. W trakcie poszukiwania rozwiązania wpadła mi w oko darmowa aplikacja Moja Paczka. Dzięki tej aplikacji możemy monitorować przesyłki praktycznie większości przewoźników, w tym co najważniejsze typowo polskich jak Poczta-Polska. Oprócz tego mamy wsparcie dla DHL, DPD, Opek, Paczkomaty, TNT, Siódemka, GLS, K-EX, Fedex, DB Schenker, ROHLIG SUUS Logistics. W najbliższym czasie mają być dodani kolejni. Działanie programu jest proste – wpisujemy numer przesyłki, wybieramy operatora i to wszystko. To, czego mi brakuje to rozpoznawanie na podstawie numeru przesyłki, jaka firma zajmuje się dostarczeniem. Domyślam się jednak, że nie da się tego zrobić dla wszystkich operatorów. Zobacz w Appstore

»»Ski Safari

Cena: 0,79 Euro

Ta gra udowadnia, że nie trzeba bardzo rozbudowanej grafiki 3D, skomplikowanego sterowania lub wielowątkowej fabuły, aby zrobić grę wciągająca na długie godziny. W grze zamieniamy się narciarza uciekającego przed lawiną. Mamy zwykły widok 2D, a całe sterowanie odbywa się poprzez dotykalnie palcem ekranu, które powoduje wyskok naszego narciarza w górę. W trakcie naszej ucieczki musimy wspomagać się łapaniem pingwinów, przejażdżką na grzbiecie Yeti czy też skuterem śnieżnym. Dodatkowo, aby zdobyć większą ilość punktów powinniśmy wykonywać różne zadania, np. wykonać podwójny backflip, czy zabrać na skuter Yeti z pingwinem. Wszystko to dzieje się w naprawdę zawrotnym tempie, które na wyższych poziomach bywa wariackie. Gra ma swoją wersję zarówno na iPada, jak i na iPhone, a moim osobistym zdaniem lepiej się gra na iPadzie. Zobacz w Appstore

»»SloPro

Cena: 0,00 Euro – wersja pełna 1,59 Euro

Jeśli urządzeniem, którego używacie jest iPhone 4S, to za pomocą programu SloPro możecie zamienić go w kamerę rejestrująca filmy w trybie Slow Motion. Czyli takim, w którym zarejestrowany obraz jest potem odtwarzany w zwolnionym tempie. Normalnie iPhone 4S rejestruje obraz z częstotliwością 30 klatek na sekundę, z programem SloPro robi w trybie 60 klatek na sekundę. Dzięki temu odtwarzając go potem, np. na komputerze widzimy właśnie efekt Slow Motion. Efekty działania programu mogą robić wrażenie pod warunkiem, że dobrze wybierzemy filmowanym obiekt. Gotowy film można wyeksportować do Rolki Zdjęć, wrzucić na Facebooka lub wysłać mailem. Niestety tych funkcji nie zobaczymy w podstawowej, darmowej wersji programu. Aby móc się dzielić naszymi filmami oraz zlikwidować graficzny znak wodny producenta, musimy kupić wersję pełną. Zobacz w Appstore

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

Paweł Piotrowski, Maciej Skrzypczak

Adobe Creative Suit 6

powiew świeżości 23 kwietnia 2012 roku miał swoją publiczną prezentację pakiet Adobe CS6. Firma Adobe stanęła na wysokości zadania i zgotowała nam wiele zmian. I to zmian na lepsze. Takich, które zdecydowanie umilą pracę i przyspieszą nasz workflow z aplikacjami CS6. Dodatkowo, Adobe uruchomiło własną usługę w chmurze Adobe Creative Cloud. Jakie zmiany to wszystko przynosi? Ponieważ tych zmian i ulepszeń jest dosyć sporo, a czasu na testowanie mało, skupimy się na nowościach i najciekawszych nowych funkcjach.

Adobe Photoshop CS6 Zaczniemy od flagowego produktu firmy Adobe, czyli oczywiście od Photoshopa. Pierwsze, co rzuci się nam w oczy po uruchomieniu, to ciemne UI. Chociaż sam układ narzędzi, paneli i innych opcji nie uległ znacznej zmianie, ale przyciemnienie interfejsu sprawia wrażenie świeżości, wygląda dużo przyjemniej. Zmianę tę z pewnością docenią graficy pracujący intensywnie z kolorem. Ciemny szary jest jak najbardziej wskazany, ponieważ neutralizuje efekt przekłamywania kolorów. Oczywiście to tylko skromne zdanie Macieja. Bo jeśli Wam nie przy-

padnie do gustu (pozdrowienia dla Naczelnego!), to na szczęście istnieje możliwość rozjaśnienia UI oraz przywrócenia mu starego wyglądu.

»»Nowi członkowie rodziny Content-Aware Odkąd w wersji Photoshopa CS4 pojawił się Content-Aware Scale, praca nad modyfikacją grafiki stała się dużo łatwiejsza i przyjemniejsza. Wersja CS5 dodała

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

Content-Aware Fill, które sprawiło, że można było w prosty sposób pozbyć się obiektów, które przypadkowo znalazły się w kadrze. W najnowszej wersji natomiast, uraczeni zostaliśmy dwoma nowymi członkami tej rodziny: Content-Aware Move to narzędzie, które pozwoli nam przemieścić zaznaczony obiekt na zdjęciu w nowe miejsce, a przy tym inteligentnie wypełniając powstałą lukę po starym jego położeniu. Content-Aware Patch Tool z kolei ma za zadanie sprytnie wypełnić zaznaczony obszar innym, wskazanym przez nas. Jego działanie jest podobne do Content-Aware Fill, jednak tu mamy pełniejszą kontrolę – możemy wskazać źródło, z którego stworzone zostanie wypełnienie. Czasem, po takiej operacji nie trzeba nic poprawiać. Wszystko wygląda tak, jakby znajdowało się na danym zdjęciu od zawsze.

»»Usprawnione kadrowanie Odświeżenia doczekało się także narzędzie do kadrowania, czyli Crop Tool. Teraz, gdy chcemy przyciąć zdjęcie nie musimy już obrysowywać danego fragmentu, ale po prostu złapać konkretną krawędź lub róg. W momencie przeciągania możemy poczuć się dziwnie, ponieważ zdjęcie zacznie “jechać”. Może słowa tego dobrze nie oddadzą, ale dzięki takiemu zabiegowi będziemy mieć zawsze na środku strony podgląd tego, jak zostanie przycięte zdjęcie. Dla osób, które nie będą w stanie przyzwyczaić się do nowego zachowania, istnieje możliwość przywrócenia starej metody kadrowania. Oprócz tego w prawidłowym przycięciu zdjęcia pomogą nam wszelkiej maści siatki – podstawowa Rule of Thirds oraz takie jak Golden Spiral czy Golden Ratio.

»»Działanie na warstwach wektorowych Poprawiona znacznie została również obsługa elementów grafiki wektorowej. Przede wszystkim domyślnie ustawiono przyciąganie obiektów wektorowych do siatki, dzięki czemu nie będzie trzeba się już martwić o rozmyte krawędzie, które do tej pory znajdowały się na połówkach pikseli.

»»Warstwy Jeśli już przy warstwach jesteśmy, to warto również wspomnieć o nowym dodatku do panelu warstw, jakim jest możliwość ich filtrowania według rodzaju, nazwy, efektów, itd. Pozwala to w niesamowicie szybki sposób znaleźć interesujące nas obiekty i wprowadzić stosowne zmiany. Jest takie powiedzenie “mała rzecz, a cieszy”. Taką rzeczą w odniesieniu do warstw jest ich duplikowanie. Do tej pory, we wcześniejszych wersjach, przy pomocy skrótu klawiszowego mogliśmy zduplikować jedynie pojedyncze warstwy. Cóż, to już przeszłość. Teraz możemy to zrobić dla wielu z nich jednocześnie, a nawet to samo możemy wykonać na grupach!

»»Nowe narzędzia rozmywające

»»Większa kontrola nad tekstem To jest jeden z ficzerów, na który wiele osób z pewnością czekało już od dawna. W końcu można dużo sprawniej pracować nad tekstem w Photoshopie. A wszystko to za sprawą Paragraph Styles oraz Character Styles. Brzmi znajomo? Na pewno, skoro te narzędzia już od dawna występowały w InDesignie oraz Illustratorze. Dla tych, którzy mogli nie mieć styczności z tymi aplikacjami przypominamy, że narzędzia te odpowiadają za ustawienie styli tekstu, z których możemy później w każdym momencie skorzystać bez konieczności ponownego babrania się z ustawieniami czcionek.

Do menu Blur w filtrach doszły trzy nowe narzędzia: Field Blur, które pozwala na dodanie na grafice punktów, dla których możemy ustawić różne poziomy rozmycia. Takich punktów może być dowolna ilość, co daje nam pełną kontrolę nad rozmyciem. Iris Blur, czyli podobne do poprzedniego, ale dany punkt rozmywa grafikę według owalu, nad którym

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

mamy pełną kontrolę. Najlepiej oddają to załączone zdjęcia. Wygląda więc na to, że przy pomocy tych dwóch narzędzi – nawet w aparacie, w którym nie ma możliwości ustawienia głębi ostrości – teraz będziemy mogli „dorobić” ją ręcznie.

Tilt-Shift chyba mówi samo za siebie. Bez specjalnego obiektywu możemy w łatwy sposób osiągnąć popularny ostatnio styl fotografii imitujących miniaturowy świat.

»»Co jeszcze? Wymieniliśmy tylko część nowości. Nie sposób opisać ich wszystkich, bo pewnie połowa iMagazine musiałaby być tylko o Photoshopie. Pozwolę więc sobie rzucić tylko poszczególne hasła: Scripted Patterns, możliwość tworzenia wideo, korekcja zdjęć za pomocą narzędzia Adaptive Wide Angle, lepsze wsparcie narzędzi 3D, możliwość łatwego tworzenia przerywanych obrysów, nowy silnik graficzny Mercury, migracja ustawień z wcześniejszych wersji Photoshopa, zapisywanie w tle, automatyczne odzyskiwanie, i tak dalej. Wygląda więc na to, że Photoshop doczekał się w końcu wielu rewolucyjnych zmian. Tak wielu i tak znaczących, że z czystym sumieniem można polecić zaktualizowanie. «

Adobe Illustrator CS6 »»Lepsze efekty Kolejną aplikacją jest Illustrator, czyli podstawowe narzędzie dla wielu osób, zajmujących się grafiką wektorową. Również tu trafimy na wiele nowości.

»»Mercury Przy okazji Photoshopa, tylko pobieżnie wspomnieliśmy o nowym silniku graficznym, zwanym Mercury. Warto więc wyjaśnić nieco więcej. Mercury zapewnia o wiele większą stabilność pracy, szczególnie z większymi plikami. Dodatkowo, ma w pełni wykorzystywać zarówno 64-bitowe procesory, jak również dostępną pamięć RAM. Wszystko to pozwoli na jeszcze lepszą pracę ze skomplikowanymi, złożonymi grafikami.

Przyspieszono działanie takich efektów jak: Gaussian Blur, Shadows i Glows. Dodatkowo, do tego pierwszego dano możliwość ustawienia promienia rozmycia za pomocą suwaka oraz podgląd na żywo, dzięki czemu nie musimy robić tego “w ciemno”.

»»Image Trace Zupełnie od podstaw przepisano narzędzie Image Trace, które pozwala na jeszcze dokładniejsze przekształcenie bitmapy w postać wektorową. Ułatwią to zarówno automatycznie dobierane ustawienia, jak również wiele możliwości manualnych opcji.

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

»»Wzory Największą chyba nowością w Illustratorze są Pattern Options. Za ich pomocą możemy dosłownie w kilka chwil utworzyć nieskończone wzory, które potem będzie można wykorzystać, na przykład na swojej stronie internetowej. Z innych nowości można wymienić (nareszcie) możliwość dodawania gradientów do obrysów, zmianę kolorów UI, możliwość tworzenia paneli z dodatkowych narzędzi, edycję nazw warstw bezpośrednio z panelu warstw, usprawnienia panelu Character… «

Adobe InDesign CS6 InDesign ciągle dąży do udoskonalenia procesu tworzenia publikacji dla urządzeń mobilnych. Daje się to zauważyć w nowych narzędziach wersji CS6.

»»Różne wymiary To pierwszy ficzer, który wskazuje na wsparcie dla urządzeń mobilnych. Kiedy będziemy mieli przygotowaną publikację, za pomocą nowego narzędzia Alternate Layouts, w szybki sposób utworzymy nawet kilka układów stron dla różnych urządzeń. I tak, przygotowując layout dla iPada w układzie pionowym, możemy łatwo „dorobić” widok pionowy, a do tego dodać dwie orientacje iPhone’a. Jeśli tekst mieszczący się w jednym układzie zajmuje całą stronę, a na drugim więcej, to zostaną utworzone dodatkowe strony w taki sposób, żeby wszystko się zmieściło.

»»Płynność Nierozłącznym dla Alternate Layouts narzędziem będzie z pewnością Liquid Layout. Z jego pomocą możemy

wskazane przez nas elementy na stronie „zakotwiczyć” do konkretnego miejsca (np. logo do prawego-górnego rogu). W ten sposób, gdy dodamy alternatywny układ strony, dane elementy będą zawsze w tych samych miejscach. Nie musimy się już martwić, że znajdą się poza obrębem strony albo gdzieś w jej środku. Świetne rozwiązanie!

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

»»Powiązana zawartość Co jednak, gdy dorobimy już kilka alternatywnych układów, mamy „przypięte” elementy, ale raptem okaże się, że na 121 stronie musimy wprowadzić zmianę w tekście? Czy oznacza to tworzenie układów od nowa? W żadnym wypadku! Dzięki temu, że teksty są teraz traktowane jak linki, każdorazowa zmiana w nich pozwala na szybkie zaktualizowanie treści na innych layoutach.

»»Narzędzia Content Collectors Zdarza się, że często korzystamy w swoich pracach z tych samych elementów graficznych, na przykład z logo lub informacji o drukarni, w której dana publi-

kacja zostanie wydrukowana. Do tej pory wstawienie takich rzeczy wiązało się bądź z poszukiwaniem ich wśród zasobów dyskowych lub spośród innych prac. Jak się domyślacie w tej wersji to także zostało poprawione. Nowe narzędzie Content Collector (a raczej zbiór trzech: Content Collector, Content Conveyor oraz Content Placer) pozwala na przeciągnięcie w specjalne miejsce danego elementu, który będzie dostępny w innych otwartych dokumentach, do których będziemy mogli go wstawić. Z listy zmian warto wymienić jeszcze Buttons and Forms, czyli narzędzie, które pozwala tworzyć PDF-y z polami formularza lub możliwość dociągania elementów do wskazanego przez nas obiektu na podobnej zasadzie, jak to już od dłuższego czasu mogliśmy zauważyć w Illustratorze, czyli Align to Key Object. «

Adobe Flash Proffesional CS6 Chociaż Adobe z pewnością zdaje sobie sprawę, że Flash jest dziś w niełasce, jednak nie przeszkodziło im to w usprawnieniu pracy z Flash Pro. Umożliwia on teraz również tworzenie komponentów, wykorzystywanych potem na urządzeniach z Androidem, a także z iOS.

»»Szeroki zakres platform i urządzeń Cel jest jeden – trafić do jak największej liczby odbiorców. Dlatego najnowszy Flash Professional CS6 z pomocą Adobe AIR w wersji 3.2 ma za zadanie nie tylko zniknąć z naszych komputerów poprzez dalsze wykorzystanie Adobe Flash Player, ale również dotrzeć do użytkowników takich urządzeń mobilnych, jak smarfony i tablety. Zadbano również o tych korzystających z iUrządzeń, które przecież

jak wiadomo Flasha nie obsługują. Otóż dzięki Adobe AIR for iOS Support przekształcimy ActionScript bezpośrednio do linijek tekstu natywnego języka, w którym budowane są aplikacje dla iUrządzeń. Użytkownicy telewizorów z dostępem do Internetu również mogą skorzystać z pracy wykonanej w Adobe Flash Pro. Mamy tylko nadzieję, że te zmiany nie będą powodowały zamulania i zawieszania systemu, jak to nieraz bywało do tej pory.

»»Animacje w bitmapie Najnowsza wersja Flasha umożliwia zawarcie sekwencji animacji w pojedynczych plikach bitmapowych. Są to tzw. Sprite sheets. Umożliwia to załadowanie jednego pliku i odtwarzania sekwencji animacyjnej na podstawie samych współrzędnych.

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

»»Integracja AIR z aplikacją Dotychczas, by korzystać z naszej aplikacji zbudowanej na platformie Adobe AIR, użytkownik musiał najpierw dodatkowo zainstalować platformę AIR. Nie jest to wcale wygodne. W związku z tym, Adobe w nowej odsłonie Flasha postanowiło załączyć środowisko AIR’a, bezpośrednio w tworzonej przez nas aplikacji. Dzięki temu wszystko instalowane jest na raz, bez potrzeby zmuszania użytkownika do wykonywania pobocznych kroków.

»»Symulator urządzeń mobilnych Aby dobrze zaprojektować na komputerze aplikację przeznaczoną dla urządzeń mobilnych, trzeba ją uprzednio przetestować. I tym razem Adobe wyszło na przeciw potrzebom deweloperów i zamiast zaopatrywać się w różne telefony i tablety, do naszej dyspozycji oddany został symulator takich urządzeń. Mamy więc więcej czasu na projektowanie i mniejsze wydatki na sprzęt do testów. «

Adobe Dreamweaver CS6 Najnowsza odsłona narzędzia do tworzenia stron od Adobe idzie głównie w kierunku, popularnego ostatnio, responsive designu, czyli układu strony dostosowującego się do urządzenia, na którym strona jest wyświetlana. Takie trendy, więc sporo zmian w tym kierunku. I dobrze.

»»Fluid Grid Layout Jeśli projektujemy strony dla wielu urządzeń, to dobrze byłoby mieć łatwo dostępne szablony dla wersji desktopowej, tabletowej i dla telefonu. W Dreamweaver CS6, przy tworzeniu nowego projektu, odnajdziemy opcję Fluid Grid Layout, która pozwala na łatwe zdefiniowa-

nie siatki pomocniczej dla trzech rodzin urządzeń jednocześnie. Dzięki temu nie musimy zaprzątać sobie głowy każdorazowym tworzeniem siatek i od razu będziemy gotowi do pracy.

»»Podgląd wielu layout’ów w czasie rzeczywistym Kolejnym ciekawym ficzerem w najnowszej odsłonie jest możliwość podejrzenia równolegle tworzonych layout’ów dla różnych typów urządzeń. Pozwala to nam na kontrolowanie zachowania się poszczególnych elementów dla konkretnych urządzeń. Świetna opcja dla eksperymentujących z niestandardowymi układami stron www.

»»Lepsza integracja z jQuery Mobile Dreamweaver CS6 przynosi usprawnienia, jeśli chodzi o wsparcie dla jQuery Mobile. Chodzi głównie o możliwość podglądu oraz wybrania motywów i atrybutów do aktualnego projektu. Nowy panel jQuery Mobile Theme zawiera szereg gotowych do użycia elementów i opcji. Skorzystać możemy z całego motywu lub poszczególnych jego elementów.

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

Integracja pomiędzy Dreamweaverem a jQuery to także autouzupełnianie poleceń tego drugiego. W związku z tym, że jQuery zdobywa coraz większą popularność ze względu na swoje możliwości i kompatybilność z wieloma urządzeniami, jest to bardzo miły ukłon w stronę deweloperów, którzy mogą szybko zaimplementować w stronie wybrane efekty bez zbytniego wgłębiania się w strukturę kodu.

Z pozostałych opcji warto wymienić poprawiony tryb Live view, który jeszcze lepiej wyświetla HTML5 oraz CSS3; możliwość walidacji kodu poprzez W3C (wymagane jest przy tym połączenie z Internetem); oraz dodanie różnych efektów dla CSS3. Generalnie trzeba więc przyznać, że nowa wersja Dreamweavera prezentuje sporo nowinek, zgodnych z obowiązującymi trendami. «

Adobe Premiere Pro CS6

Profesjonaliści otrzymują zaktualizowane, jeszcze lepsze narzędzie do obróbki filmów – Adobe Premiere Pro CS6. Robione przez montażystów dla montażystów, zapewnia jeszcze większe możliwości, połączone z prostotą interfejsu użytkownika. Dodajmy do tego całą gamę obsługiwanych mediów, łącznie z filmami 5K oraz z urządzeniami, takimi jak kamery RED czy ARRI oraz oczywiście masę nowych ficzerów, a otrzymamy produkt kompletny, zadowalający wymagających profesjonalistów.

»»Odświeżony interfejs Zmiany poczynione w UI mają za zadanie przede wszystkim skupić uwagę głównie na procesie tworzenia bez niepotrzebnego rozpraszania uwagi. Składa się na to kilka czynników:

Nowa domyślna przestrzeń robocza składa się przede wszystkim z dwóch sąsiednich paneli Source Monitor oraz Program Monitor u góry ekranu, a także z Media Browser, panelu projektu i efektów w lewej dolnej części oraz osią czasu i opcjami dźwięku w prawej dolnej części. Panele monitorów zapewniają pełną konfigurację przycisków, dzięki czemu będziemy mogli dostosować ich układ do własnych potrzeb. Możemy je nawet całkowicie ukryć, zyskując dodatkową przestrzeń i działać na skrótach klawiszowych. Zaktualizowany mikser audio zaczerpnięty z Adobe Audible gwarantuje jeszcze bardziej intuicyjną współpracę. Przyczyniają się do tego takie operacje, jak dwukrotne kliknięcie fadera przywracające jego ustawienia do 0dB; menu kontekstowe z wieloma opcjami; czy wierne oddanie wizualnie poziomu głosu. Czasem wystarczą drobne korekty dźwięku i tu mikser sprawdza się znakomicie, bo nie odrywa nas zbytnio od procesu montażu.

»»Precyzja i płynność Coraz więcej pracy, a czasu tyle samo. Dlatego w Adobe Premiere Pro CS6 postawiono na przyspieszenie workflow przy jednoczesnym zachowaniu precyzji działań. W osiągnięciu tego celu pomagają poniższe narzędzia i opcje: Opcje przycinania w najnowszym Premiere Pro zostały skonstruowane tak, aby w jak najkrótszym czasie osiągnąć pożądany efekt. Przyczynia się do tego między

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

innymi użycie tylko trzech klawiszy ( J-K-L), co znacznie przyspiesza ten proces. Jeśli już przy skrótach jesteśmy, to należy również wspomnieć o gotowych schematach klawiszowych opartych na konkurencyjnych narzędziach, jak Final Cut Pro 7 lub Avid Media Composer, co umożliwia niemal bezbolesną przesiadkę z tych programów. Posiadacze MacBooków lub Magic Trackpada będą mogli się także cieszyć obsługą gestów, takich jak powiększanie osi czasu za pomocą rozsuwania dwóch palców czy przewijanie dwoma palcami. Dodawanie nowych efektów do wskazanych klipów także nie nastręczy wielu problemów. Teraz wystarczy

zaznaczyć odpowiednie klipy, a następnie dwukrotnie kliknąć pożądany efekt, by został on dodany. Czerpiąc z Adobe After Effects lub przede wszystkim z Adobe Photoshop mamy teraz także możliwość dodawania tzw. Adjustment Layers, które będą wpływały na niższe warstwy. Dodatkowo, istnieje możliwość nakładania masek, by nanieść usprawnienia na konkretnym obszarze. Dodatkowo Adobe zadbało o usprawnienie stabilizacji obrazu, obsługi wielu kamer, lepszą ogólnie pracę dzięki silnikowi Mercury, i wspomnianej obsłudze wymagających urządzeń. «

Adobe After Effects CS6 Dewizą najnowszego After Effects jest w skrócie: „szybko i ładnie”. Przyczyniają się do tego oczywiście nowe narzędzia. Wprowadzono też kilka nowych mechanizmów, które lepiej wykorzystają zasoby sprzętowe.

»»Global Performance Cache To opcja, która ma za zadanie wycisnąć z naszych maszyn maksymalne możliwości, w efekcie uzyskując lepsze czasy renderingu i ogólnie – działania. Wszystko to zostaje osiągnięte za pomocą trzech technologii: Global RAM cache pozwala, dzięki cache’owaniu klatek, na podgląd naszych pomysłów w sposób niemal natychmiastowy. Persistent disk cache z kolei sprawia, że rendery ostatnio używanych projektów są zapisane na dysku, co umożliwia ich szybkie otwarcie następnym razem. Graphics pipeline wyciśnie siódme poty z naszej karty graficznej. Skutkuje to dużo lepiej reagującym śro-

dowiskiem pracy, połączonym z łagodniejszym i szybszym UX.

»»Variable Mask Feathering Adobe After Effects w wersji CS6 dodało nowe możliwości do masek obiektów, mianowicie większą kontrolę nad ich rozmyciem na krawędziach. Narzędzie Variable Mask Feather pozwala na przykład, na wstawienie obiektu, którego część będzie miała ostre, wyraźne krawędzie, a inna część (będąca poza głównym obszarem skupienia wzroku), może mieć krawędzie odpowiednio rozmyte. Jak nie trudno się domyśleć, dzięki tej opcji łatwiej można uzyskać realistyczny efekt wstawionego obiektu.

»»Ścisła integracja z Adobe Illustrator CS6 Jest to z pewnością dobra wiadomość dla osób, które

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

często korzystają z możliwości wstawiania elementów z Illustratora (np. bloków tekstu, logo i innych). Dzięki opcji Create Shapes From Vector Layer, można nie tylko “wciągnąć” elementy grafiki wektorowej z Illustratora, ale także można mieć nad takowym pewną kontrolę. Takie rzeczy, jak chociażby najłatwiejsze, czyli zmiana koloru wypełnienia lub obrysu lub nawet bardziej skomplikowane, jak zmiana kształtu, mogą zostać wykonane wewnątrz After Effects, bez konieczności żmudnego wracania do Illustratora, nanoszenia zmian i ponownego importu. Wśród innych nowości, ciekawą jest opcja Rolling Shutter Repair pozwalająca na “naprostowanie” krzy-

wych obiektów, które zostały zdeformowane przez efekt rolling shutter. To dobra wiadomość dla filmowców pracujących w trudnych warunkach oświetleniowych. Zła jest taka, że nie zawsze ta opcja robi to, czego byśmy oczekiwali, ale jest pomocna. Oczywiście w upiększeniu projektu z pewnością pomogą zaktualizowane jak również całkiem nowe efekty, których teraz jest ponad 80. Wraz z wersją CS6 z After Effects zostało zintegrowane narzędzie Pro Import After Effects, które w prosty sposób pozwala na zaimportowanie plików AAF/OMF z konkurencyjnych aplikacji Avid Media Composer i Symphony, a nawet import XML’i z Final Cut Pro w wersji 7 lub starszej. «

Adobe Audition CS6 Grupowanie klipów, co mówi samo za siebie. Dzięki tej nowej opcji możemy wykonywać różne operacje, jak przesuwanie, wyciszenie, a nawet rozciąganie, na wielu klipach jednocześnie. Małą, aczkolwiek usprawniającą opcją, jest przycinanie do zaznaczenia, które działa zarówno na pojedynczych klipach, jak i na całych grupach. Teraz wystarczy tylko zrobić zaznaczenie i od razu można przyciąć klip do danego fragmentu. Odsłuch utworu bez zaznaczonego fragmentu pozwala na natychmiastowe podejrzenie, jak to wszystko będzie wyglądało bez części klipu. Z kolei do panelu Properties dodano możliwość edycji punktu początkowego i końcowego danego klipu, co szybko umożliwi naniesienie niezbędnych zmian. Również muzycy otrzymują produkt, który jeszcze precyzyjniej i szybciej pozwoli na edycję muzyki.

»»Usprawnienia w pracy W najnowszej edycji muzycznej aplikacji od Adobe, dodano multum drobnych udogodnień, które znacznie wpływają na przyspieszenie pracy z utworami. Należą do nich:

»»Rozciąganie i ściskanie Ciekawym narzędziem jest Real-time clip stretching. Pozwala ono na dostosowanie długości klipów do naszych potrzeb. Możemy je albo rozciągnąć, albo ścisnąć. A zrobimy to przy pomocy trzech wariantów: Monophonic pozwoli na kontrolę pojedynczych ścieżek instrumentalnych lub wokalnych, polyphonic dla materiału składającego się z kilku ścieżek lub Varispeed, który

» 2012 nr 5 » Programy » Adobe Creative Suit 6 – Powiew świeżości

przyspieszy lub spowolni cały klip. Wszystkie te zmiany nanosimy w czasie rzeczywistym. To świetna wiadomość dla montażystów, potrzebujących dostosować podkład muzyczny do długości klipu wideo. Wspomnieć można też o ulepszonej współpracy z materiałami przy pomocy paneli Media Browser,

iles, Markers oraz Sessions, pozwalających na szybF szy i sprawniejszy dostęp do naszych bibliotek z mediami. Dodano również obsługę nowych formatów audio i wideo, dzięki czemu nie trzeba się martwić o ich uprzednią konwersję. Oczywiście odnajdziemy szereg nowych efektów, wsparcie dla VST3 i wiele innych. «

Adobe Creative Cloud To, co wyróżnia szóstą wersję pakietu Creative Suite, to Adobe Creative Cloud. Jest to usługa w chmurze, która w dużym skrócie pozwala na zainstalowanie każdej aplikacji wchodzącej w skład CS6, współdzielenie plików oraz na wcześniejszy dostęp do najnowszych aktualizacji. Wszystko to jest dostępne po opłaceniu miesięcznego abonamentu w wysokości ok. 250 zł miesięcznie, lub jeśli byliście użytkownikami wcześniejszych wersji (od CS3 wzwyż), przez pierwszy rok miesięczny abonament wynosi ok. 160 zł. Ale może po kolei.

»»Dostęp do najlepszych aplikacji W ramach miesięcznego abonamentu, otrzymujemy dostęp do każdej (słownie KAŻDEJ) aplikacji wchodzącej w skład CS6, czyli można powiedzieć, że otrzymujemy pakiet Master Collection. Co ciekawe, przyjmując, że kolejne wersje programów Adobe będą ukazywały się co 1,5 roku oraz będąc użytkownikiem wcześniejszych wersji pakietu, za taką kolekcję zapłacimy ok. 3500 zł, co jest ceną nieporównywalnie mniejszą, do zwykłego zakupu Master Collection.

»»Przechowywanie w chmurze Creative Cloud umożliwia również przechowywanie oraz podgląd plików z pakietu CS6. Otrzymujemy na ten cel 20 GB. Oczywiście, to za mało miejsca na przechowy-

wanie wielkich projektów, ale to nie jest celem tej chmury. Będzie to natomiast najlepsza opcja dla designerów stron internetowych lub interfejsów oraz pomniejszych projektów DTP.

»»Publikowanie Jeśli jeszcze Wam mało, to należy wspomnieć, że chmura od Adobe zapewnia także hosting dla jej użytkowników, co pozwoli na publikowanie swojej strony internetowej. Oprócz tego, każdy abonent będzie miał dostęp do aplikacji Digital Publishing Suite, która ma za zadanie wspomóc publikowanie treści specjalnie z myślą o tabletach.

»»O krok przed resztą Wisienką na torcie Creative Cloud są aktualizacje. Aktualizacje aplikacji CS6, które będą dostarczane wcześniej, niż w oficjalnej dystrybucji. Dodatkowo można liczyć na nowe usługi i mniejsze aplikacje wspomagające prace. Co zatem można powiedzieć o Creative Cloud? Usługa ta może zrewolucjonizować rynek artystów. Wiele wygód wynikających ze specyfiki chmury oraz stosunkowo niska cena abonamentu może przyciągnąć do siebie jeszcze większą rzeszę użytkowników. «

Adobe Creative Suite 6 ®

Już dostępne

www.cortland.pl

» 2012 nr 5 » Programy » Lightroom 4

Wojtek Pietrusiewicz

Lightroom 4

Lightroom. Korzystam z niego od początku i nie wyobrażam sobie zmiany na inny program. Teraz, w nowej i niższej cenie, powinien zachęcić do korzystania z niego znacznie szersze grono użytkowników. »»Lightroom 4 Zdecydowanie największą przewagą produktu Adobe nad konkurencją Apple jest fakt, że jest wieloplatformowa. Znacznie ułatwia to przesiadkę z Windows na OS X Wystarczyło przenieść całość na nowy komputer i voilá! Dzięki temu udało mi się zachować wszystkie metadane zdjęć obrabianych przez kilka lat. Później próbowałem przesiąść się na Aperture, ale niestety nie przemówił do mnie – Lightroom jest dla mnie bardziej kompletnym produktem, a mój wypracowany workflow w połączeniu z iPhoto sprawdza się – jak dotychczas – w każdej sytuacji. Nie boję się też ewentualnego powrotu do

„

Windows, chociaż wątpię, aby taka sytuacja miała kiedykolwiek mieć miejsce.

»»Nowości w wersji 4 Tak jak już niemal wszystkie lustrzanki potrafią kręcić video, tak Lightroom zaczyna mieć coraz więcej funkcji wspierających ruchomy obraz. Oczywiście nie zastąpi takich programów jak Final Cut

Tak jak już niemal wszystkie lustrzanki potrafią kręcić video, tak Lightroom zaczyna mieć coraz więcej funkcji wspierających ruchomy obraz.

» 2012 nr 5 » Programy » Lightroom 4

Pro, Adobe Premiere czy chociażby iMovie, ale można robić podstawowe modyfikacje. Nie należy jednak traktować go wyłącznie jako zamiennika – funkcjonalność pod tym kątem na dzień dzisiejszy pozostaje bardzo uboga.

Dodano również możliwość tworzenia foto-książek, trochę wzorem iPhoto – do dyspozycji otrzymujemy gotowe motywy, ale ich edycja nie jest tak prosta i intuicyjna. Równocześnie podejrzewam, nie zadowoli w pełni profesjonalistów. Wprowadzono jednak możliwość – tylko w niektórych krajach – zamawiania i kupowania foto-książek prosto z aplikacji. Zestawy narzędzi do edycji zdjęć przeszły kolejne zmiany – dodano przede wszystkim pędzel do korekty balansu bieli oraz narzędzia do lokalnego usuwania szumów i mory. To właśnie te, pozornie drobne, różnice w stosunku do Aperture wyróżniają Lightrooma.

»»Nowy silnik LR 4 wprowadza Process Version 2012 (PV2012) – nowy silnik do obróbki fotografii. Tym samym całkowicie zmieniły się podstawowe narzędzia w palecie, co z kolei wymusi na użytkownikach zmiany w swoim workflow. Część presetów, które wykorzystują narzędzia z PV2010, przePrzez te stanie funkcjonować – niestety trzeba je odtworzyć „na wszystkie lata, piechotę” po zapoznaniu się odkąd pojawił się z funkcjonalnością nowych. Lightroom na rynku, Adobe postanowił jednak zakorzystam z niego chować zgodność wstecz, czyprzy wszystkich li możemy zwyczajnie przełązdjęciach, które robię czyć się na PV2010, aby stare lustrzankami – jest narzędzia powróciły, i co najmoim nieocenionym ważniejsze, nasze przyzwytowarzyszem. czajenia nie zmieniały się na siłę. Zmiana na nowy proces

„

jest jednak silnie sugerowana, chociażby z tego powodu, że nowy silnik ma znacznie poprawione algorytmy, w tym do odzyskiwania informacji z „przepalonych” lub „niedoświetlonych” fragmentów zdjęcia.

Znikają dobrze znane narzędzia Recovery, Fill Light i Brightness. Zastępują je nowe Highlights, Shadows, Whites i Blacks. Ich domyślną wartością jest teraz 0, podobnie jak dotychczas było z suwakiem odpowiedzialnym za zmianę kontrastu. Musimy jednak pamiętać, że nie można porównywać wartości na suwakach pomiędzy narzędziami z PV2010 i PV2012 – niektóre uległy zmianie. Minusem tego jest oczywiście czas, jaki musimy poświęcić do przyzwyczajenia się do dostępnych funkcji. Exposure i Contrast Funkcja Exposure łączy teraz dodatkowo funkcjonalność usuniętego Brightness. Contrast ma dodatkowo służyć do korekt po ustawieniu pierwszego suwaka. Highlights i Shadows Highlights w głównej mierze odpowiada za Recovery – przywraca informacje w przepalonych elementach zdjęcia. Jest jednak znacznie bardziej agresywny, więc należy łagodniej się z nim obchodzić. Funkcję tę warto również używać przy wyrównywaniu oświetlenia na zdjęciu. Suwak Shadows jest odpowiedzialny za „ciemne” piksele – te o wartościach bliskich zeru. Możemy dzięki nim rozjaśniać ciemne miejsca lub uczynić je jeszcze ciemniejszymi, jednocześnie nie tracąc informacji zawartych w tych pikselach. Whites i Blacks Te nowe narzędzia używamy po ustawieniu wszystkich modyfikacji powyższymi. Odpowiadają za krańcowe biele i czernie. Suwaki powodują przesuwanie najjaśniejszych lub najciemniejszych pikseli bliżej lub dalej od bieli (255,255,255) lub czerni (0,0,0). W odróżnieniu od poprzedniej pary (Highlights i Shadows), możliwe jest wymuszenie „przepalenia” lub „niedoświetlenia” pikseli.

»»Mapy – geolokalizacja i geotagowanie Osobiście bardzo przypadł mi do gustu moduł Map, który jest odpowiedzialny za nanoszenie naszych zdjęć na mapę. Przy wyjściach w plener, mam przy sobie datalogger, który zapisuje moje współrzędne co sekundę. Plik

» 2012 nr 5 » Programy » Lightroom 4

„

wygenerowany przez niego jest w formacie NMEA, więc LR 4 wprowadza trzeba go jeszcze skonwerProcess Version tować do GPX (np. z pomo2012 (PV2012) – nowy cą GPSBabelFE) – ten ostatni silnik do obróbki jest jednak często generowafotografii. Tym samym ny przez inne modele datacałkowicie zmieniły loggerów lub chociażby przez się podstawowe aplikacje o podobnej funkcjonarzędzia w palecie, nalności, które są dostępne co z kolei wymusi na na platformie iOS. Naszą traużytkownikach zmiany sę możemy w prostu sposób w swoim workflow. dodać do grupy zdjęć poprzez funkcję Import tracklog – Adobe pozostawia nam też do wyboru, czy po imporcie chcemy przypisać dane współrzędne z GPS-a do naszych zdjęć czy nie. To ważne, jeśli nie chcemy niechcący komuś przekazać zdjęć z informacją o miejscu, w którym zostały zrobione. Jest też drugie zabezpieczenie przed taką wpadką – podczas eksportowania zdjęć mamy możliwość zaznaczenia opcji, która usuwa te dane z naszych zdjęć.

»»Konkurencja? Jaka konkurencja? Przez te wszystkie lata, odkąd pojawił się Lightroom na rynku, korzystam z niego przy wszystkich zdjęciach, które robię lustrzankami. Jest moim nieocenionym towarzyszem i pomimo że nie oferuje takiej integracji z systemem operacyjnym, jaki możemy spotkać w Aperture, to ma sporą przewagę w trzech aspektach: niektóre narzędzia są znacznie lepsze niż te, które oferuje Apple, jest dostępny również dla innych platform i, być może przede wszystkim, jest znacznie częściej oraz szybciej aktualizowany o nowe aparaty oraz funkcje. Nowa, czwarta, wersja dodatkowo obniża cenę do 134 Euro, co w przeliczeniu na nasze wychodzi w rejonie 530–560 zł, w zależności od sklepu. Tak, to nadal dwa razy drożej niż Aperture odkąd trafił do Mac App Store, ale dla zaawansowanych amatorów i profesjonalistów wydatek jest całkowicie warty swojej ceny. Aha – upgrade to oczywiście tylko ~57% powyższej kwoty (76 Euro / ~320 zł). «

Photoshop Lightroom 4 Producent: Adobe Cena: 134 Euro, 76 Euro (uaktualnienie z LR 3)

» 2012 nr 5 » Programy » Layers – Biurko na warstwach

Maciej Skrzypczak

Layers

Biurko na warstwach Aplikacji do robienia zrzutów ekranu jest bardzo dużo – zarówno płatnych, jak i darmowych. Nie piszę już o takich oczywistościach, jak systemowa możliwość robienia zrzutów czy aplikacja Grab. Wiele z tych aplikacji ma jednak pewną wadę. Aby wykonać odpowiedni zrzut, trzeba uprzednio „wysprzątać” wszystkie niepotrzebne elementy wyświetlane na naszym wirtualnym Biurku. Może to być nie lada wyzwanie, gdy regularnie mamy uruchomionych kilkanaście aplikacji. A zamykanie/minimalizowanie ich, na potrzeby jednego zrzutu, do zbyt ergonomicznych zadań nie należy. Co jednak, gdybyście nie musieli zwracać uwagi na takie niuanse? Gdybyście nie musieli się martwić o ilość otwartych okien? O nieporządek na Biurku? Wszystko to zapewnia jedna aplikacja – Layers. Jej nazwa wskazuje już na sposób, w jaki z powyższymi problemami sobie radzi. Każdy element na Biurku stanowi odrębną warstwę. Ale o jakie warstwy chodzi? Jakiś specyficzny plik? Nie, Layers to aplikacja, która zrzut ekranu wykonuje do pliku.psd, czyli na pewno dobrze znanego wszystkim formatu programu Photoshop od Adobe. A co najlepsze, każdy element naszego ekranu znajduje się na osobnej warstwie, dzięki czemu możemy dowolnie zmieniać położenie okien, ukrywać niepotrzebne rzeczy, wyczyścić Biurko, itp., itd. Nie musimy tracić czasu na skrupulatne ustawianie ekranu do wykonania screenshotów. Aplikacja posiada również Inspektora, dzięki któremu, jeszcze przed wykonaniem zrzutu ekranu, będziemy mogli wybrać, jakie elementy mają zostać nim objęte. Jeśli pracujemy na kilku monitorach, to w tym miejscu wskazujemy, który ma zostać ujęty na zrzucie. Niestety, przy używaniu Inspektora zdarzało mi się czasem, że tapeta była biała albo dodawany był jakiś dziwny

» 2012 nr 5 » Programy » Layers – Biurko na warstwach

asek powyżej menubara i ogólnie zdarzały się brzydp kie, białe plamy. Oprócz zrzutu całego ekranu, aplikacja Layers oferuje również dwie dodatkowe opcje. Pierwszą z nich jest WebShot, czyli screenshot całej wyświetlanej zawartości strony internetowej. Brzmi to bardzo fajnie, niestety ze względu na zmiany poczynione w Chrome i Firefox, opcja ta przestała działać. Mało tego, po ostatniej aktualizacji Safari również i tu dana opcja się nie przyda, gdyż wykonuje co najwyżej zrzut paska zakładek. A o aktualizacji poprawiającej te usterki nic nie słychać (choć były zapowiadane).

Drugi ficzer to AppShot działający na podobnej zasadzie jak WebShot tylko, że z możliwością uchwycenia zawartości dowolnej aplikacji. Działa to lepiej, niż w przypadku pierwszej opcji, jednak również tutaj zdarzają się „kwiatki” w postaci całkowicie pustych okien. Jakie możliwości dają nam preferencje Layers? Przede wszystkim, jeśli nie chcemy wykonywać screenshotów jako pliki Photoshopa, możemy ustawić wykonywanie zrzutu każdego elementu jako osobnego pliku (png lub tiff) lub tradycyjnie, jako ogólny zrzut ekranu w jednym pliku. Layers oferuje również sprecyzowanie sposobu zapisu plików, jeśli chodzi o ich nazewnictwo. Oprócz tego, możemy dowolnie skonfigurować skróty klawiszowe dla każdej z akcji programu. Jak zatem podsumować tę aplikację? Jeśli wykonujecie sporo screenshotów, a przy tym musielibyście tracić czas na ciągłe „komponowanie” wyglądu Biurka specjalnie pod zrzut, a potem wracać do poprzednich ustawień, to Layers znacząco przyspieszy Waszą pracę. Jeśli zostanie naprawione i dopieszczone działanie opcji WebShot oraz AppShot, to z pewnością i je będzie można wykorzystywać w wielu przypadkach. Jednak w chwili obecnej jest to dość średni program (tak na 3 z plusem), a gdy jeszcze do tego wszystkiego weźmiemy cenę (19,95 Euro), to podejrzewam, że nie znajdzie wielu zwolenników. A szkoda, bo potencjał Layers ma duży… «

» 2012 nr 5 » Programy » Bartander – Ujarzmić menubar

Bartander

Maciej Skrzypczak

Ujarzmić menubar Jeśli śledzicie mnie na Twitterze, to pewnie pamiętacie, że nieco ponad miesiąc temu zaprezentowałem pewien pomysł na appkę link. Miała ona w pewien sposób przeciwdziałać ostatniemu trendowi, czyli pojawianiu się coraz większej liczby programów w pasku menu. Może to nie stanowi problemu na większych ekranach, ale na wyświetlaczu 13-calowym, przy uruchomionym Photoshopie, wiele ikon z menubara może zniknąć przesłonięta przez menu aplikacji. Mój koncept miał za zadanie przenieść część ikon, których nie musimy mieć stale na oku, do swoistego kontenera. Zaoszczędziłoby to wiele miejsca na pasku zadań. Niestety, nie udało mi się znaleźć nikogo, kto chciałby się podjąć stworzenia takiej aplikacji. I kiedy już powoli zacząłem tracić nadzieję, pojawiła się aplikacja, która robi dokładnie to, co chciałem. A nazywa się Bartender. Jest to bardzo prosta, rezydująca w menubarze appka, w której opcjach możemy ustawić ukrywanie ikon innych programów do specjalnego paska. Dodatkowo wygodną opcją jest informowanie o aktywności danego programu. Zaznaczenie jej spowoduje, że gdy dana

aplikacja wymaga naszej uwagi (czyli ma wbudowany jakiś mechanizm powiadamiania, jak np. miganie, czy zmiana koloru), to wtedy jest przenoszona z paska Bartendera na 5 sekund do menubara, by po upływie tego czasu wrócić na swoje ukryte miejsce. Reszta opcji to standardowe uruchamianie po zalogowaniu, czy skrót klawiszowy pokazujący pasek z ukrytymi ikonkami. Jako że Bartender jest jeszcze w fazie beta, dlatego mogą zdarzać się czasem jakieś błędy. Na przykład nie udało mi się wciągnąć pewnej appki, ale po kontakcie z twórcą dowiedziałem się, że czasem wystarczy po prostu zrestartować “wciąganą” aplikację i rzeczywiście takie rozwiązanie pomogło. Ponadto twórcy zachęcają do feedbacku w celu wyeliminowania jak największej ilości bugów. Zaletą wersji beta jest aktualna cena tej aplikacji. Na razie jest dostępna za darmo (przez czas trwania bety), ale jeśli zakupicie do niej licencję, to teraz zapłacicie tylko 50% ceny (ok. 25 zł), która zacznie obowiązywać po wyjściu wersji oficjalnej. Tak jak napisałem na początku Bartender to prosta appka. Ale co najważniejsze - całkowicie wywiązująca się ze swojego zadania. Jeśli szukaliście czegoś takiego, to zachęcam Was do jej zakupu teraz, po niższej cenie. «

Bartender Plusy: + prostota działania + oszczędność miejsca w menubarze przy jednoczesnym zachowaniu wszystkich właściwości aplikacji przechowywanych w pasku Bartendera + „must-have” oraz „no brainer” dla MacBooków z ekranami 13” i mniejszymi + niska cena (w fazie bety) Minusy: – brak – no chyba że jakieś pomniejsze wynikające z wersji beta, ale to się nie liczy:) Link: www.macbartender.com

» 2012 nr 5 » Programy » Hype. Tworzymy animację na strony www

Hype

Przemysław Marczyński

Tworzymy animacje na strony www Każdy z nas chciałby mieć świetnie wyglądającą witrynę. Te zabiegi jednak wymagają od nas znajomości wielu trudnych zagadnień i technik. Od języka HTML, CSS, po Flash czy Java Script. Dla zwykłych użytkowników wspomniane terminy to „magicznie” brzmiące wyrazy. Istnieje jednak możliwość łatwego i efektywnego tworzenia animacji internetowych dzięki aplikacji Hype. Zabiegi tworzenia animacji w Hyperze są tak proste, że trudno sobie wyobrazić bardziej intuicyjny sposób. W oknie projektu rysujemy obiekt, następnie wciskamy przycisk „Nagrywania” i przemieszczamy go tak, jak chcielibyśmy, żeby zachowywał się podczas oglądania na stronie internetowej. Ruchowi z punktu A do B, możemy przypisać określony czas, co pozwoli przyspieszyć lub spowolnić ruch obiektu. Oddano nam również kilka efektów, dzięki którym będziemy mogli łatwo tworzyć przejścia po wykonaniu kliknięcia w przycisk lub przemieszczenia kursora ponad element projektu. Do zaprojektowania sceny będziemy mogli skorzystać z takich elementów jak: przyciski, tekst, obrazki, pliki wi-

Hype Cena: 39,99 Euro Plusy: + łatwa obsługa + efektowne animacje + wsparcie dla HTML5 Minusy: – niedociągnięcia w interfejsie obsługi Witryna: http://tumultco.com/hype/

deo czy kod HTML. Bardziej zaawansowani użytkownicy podczas produkcji filmów mogą skorzystać z własnoręcznie pisanych kodów Java Script. Każdy z elementów – dzięki liniom pomocniczym – rozmieścimy precyzyjnie w obszarze projektu. Naszą animację możemy zapisać bezpośrednio w Dropboxie lub wyeksportować go do formatu HTML5. Każdy z użytkowników doceni intuicyjne rozmieszczenie opcji aplikacji w oknie Inspektora, co znacznie poprawia efektywność pracy i przyjemność z obsługi programu. Bardziej zaawansowani użytkownicy powinni docenić możliwości płynące z obsługi skryptów Java. To połączenie sprawia, że Hype to świetny sposób na tworzenie animacji, dynamicznych przycisków lub prostych prezentacji na naszą witrynę. Nie potrzebna jest tu znajomość kodowania, wystarczy pomysł oraz kilkanaście minut czasu, aby przenieść go do projektu aplikacji. «

» 2012 nr 5 » Programy » Flashback – Jeden na milion

Michał Rajpert

Flashback

Jeden na milion Kaspersky Lab przestrzega użytkowników Macintoshy, że czasy swobody w sieci, bez konsekwencji zagrożeniem utraty danych, się skończyły. Zaraz na początku kwietnia, czkawką odbiło się głośne pojawienie w sieci trojana o przekornej nazwie F lashback. Było już co prawda o nim słychać w 2011 roku, niemniej jednak to jego nowszej wersji Flashback.G można z czystym sumieniem przypiąć etykietę największego ataku na komputery spod znaku nadgryzionego jabłka w historii. Cytując dane zarówno z Kaspersky Lab, jak i Dr Web, trzy dni po pojawieniu się złośliwego oprogramowania w Internecie zainfekowane było około 600 000 komputerów, większość w Stanach i Kanadzie, z czego liczba ta obejmuje podobno 274 maszyny z Cupertino.

Niezmienna pozostaje zasada, że jakąkolwiek nieprzyjazną cząstkę kodu musimy zainstalować sobie sami, niemniej jednak mniej doświadczeni użytkownicy, switcherzy, mogą takiej sytuacji nawet nie zarejestrować. Co więcej, nie należy się spodziewać, że malware przedstawi nam się z imienia i nazwiska. Raczej należy liczyć na to, że jego pijar jest tak skonstruowany, abyśmy przy okazji myśleli, że instalacja nowej aplikacji będzie dla nas korzystna. Wspomniany Flashback.G poluje na komputery Mac OS X z niezaktualizowaną Javą wykorzystując załataną niedawno przez Apple lukę. Skoro już jesteśmy przy luce, to t rzeba

» 2012 nr 5 » Programy » Flashback – Jeden na milion

odkreślić, że reakcja Cupertino była szybka i skuteczp na, ponieważ już następnego dnia po wypuszczeniu aktualizacji (dla komputerów bez Javy) liczba zainfekowanych jednostek spadła do 140 tysięcy, to w dalszym ciągu jest to reakcja interwencyjna. Szkoda została wyrządzona, rany powstały, a jak spore to okaże się zapewne dość szybko. Nie podejrzewam, żeby strefa mroku Internetu kazała nam długo czekać, po tym jak wyszło na jaw, że ataki na Maki na dużą skalę stały się rzeczywistością.

»»Warto się zaszczepić Jakże ważne w tej chwili staje się pojęcie prewencji i wyprzedzania faktów. Wydaje się wręcz, że to ostatni dzwonek na implementacje jednego z programów antywirusowych jeszcze za darmo. Sophos wciąż oferuje wersję Home Edition nieodpłatnie, podobnie Avast, który także przyłącza się do budowania rynku. Dodatkowo do walki z trojanem Kaspersky Lab udostępnia Flashback Remover, podobnie firma F-Secure narzędzie F lashBackChecker do wykrywania infekcji i jego usuwania. Warto się zaszczepić, najważniejsza w tej chwili jest świadomość tego, że nie jest to ta sama sytuacja co kilka lat temu. Przestępcy mają interes w licznych atakach na komputery Mac i to się nie zmieni. Motywów zapewne są setki, zaczynając od chociażby tego, że przeciętny Macuser to obywatel krajów wysokorozwiniętych i za-

możnych, a kończąc na tym, że wielkie korporacje i coraz więcej firm często pracuje na Macach, w tym Google. W chwili oddawania niniejszego artykułu zarażonych było jeszcze kilka tysięcy komputerów. Jeszcze i tylko, aczkolwiek widzę światełko w tunelu i podoba mi się obecna polityka bezpieczeństwa Apple. Podoba mi się chęć ujednolicenia pod tym kątem Mac OS i iOS, który niepodważalnie jest najbezpieczniejszą platformą na rynku. Cieszę się, że Cupertino zamknęło rozdział pt. „nic nas nie dotyka, co to w ogóle jest wirus”, a wprost przyjęło strategię edukacji i dbałości o dalszy komfort użytkowania Macintoshy w przyszłości. Ten tryb na pewno się sprawdzi, a opisany przez Wojtka Pietrusiewicza Gatekeeper, we wcześniejszym szerokim spojrzeniu na OS Mountain Lion, to bardzo dobra droga i wierzę, że równie skuteczne narzędzie, które podniesie kulturę pracy w trudnych czasach. Gwoli przypomnienia, będzie można chociażby wybrać opcję instalacji programów wyłącznie z Mac App Store, badź dołożyć do tego jeszcze źrodła certyfikowanych deweloperów. Pełna swawola będzie także możliwa (liczę, że po świata kres), natomiast w moim mniemaniu narzędzia pokroju Gatekeepera to podstawowy element systemu i ubolewam, że nie pojawi się już w następnej aktualizacji Liona. Na oficjalnej stronie Apple w swoim stylu pisze: „W czasach, gdzie malware jest jednym z najpoważniejszych wyzwań na komputerach osobistych, jest także wyzwaniem na Macu. Apple pracuje ciężko nad tym, by tak nie było.”

» 2012 nr 5 » Programy » Flashback – Jeden na milion sare_105x280_spad5.ai

W codziennej pracy najważniejszym elementem jest nie myśleć o istniejącym zagrożeniu, a jedynie pamiętać, że nie musimy tego robić, bo w tle mamy od tego odpowiednio dobrane narzędzia. Oczywiście do tematu trzeba podejść rozważnie i analitycznie. Skala problemu wciąż jest niewielka w porównaniu do sytuacji na Windows, a każdy według własnego rozeznania powinien zdecydować o potrzebie posiadania specjalistycznego oprogramowania. Ze swojej strony polecam, chociażby dla osób ceniących sobie ochronę danych i haseł w sieci.

»»Lepiej dmuchać na zimne Osobiście, nie chcę mieć do czynienia z żadnym wirusem na moim Macu, nawet jeśli statystyki mówią, że jest ich o milion razy mniej niż na platformie głównego konkurenta. Warto także spojrzeć na temat od strony rynkowej. Przypadków masowych infekcji było kilka, a to wciąż kropla w morzu Internetu. Z perspektywy handlowej media na świecie wykonują skuteczną pracę na rzecz potentatów na rynku antywirusowym, informując masowo i na bieżąco chociażby o trojanie Flashback. Aczkolwiek zachowując zdrowy rozsądek, trzeba pamiętać o prawach rządzących rynkiem. A póki mamy możliwość testowania lub użytkowania oprogramowania antywirusowego bezpłatnie, polecam spróbować i przekonać się, czy będziemy spać dzięki temu lepiej. Czasem w sytuacjach pozornie skomplikowanych najtrafniej przemawia ludowa mądrość i lepiej „dmuchać na zimne” niż być „mądrym Polakiem po szkodzie”. «

Bardzo Lubimy Informować Przyjaciół o tym co się dzieje w iMagazine

obserwuj nas

imagazinepl.blip.pl

CMY

17-02-10

13:24:29

» 2012 nr 5 » Programy » iPhoto dla iOS

Wojtek Pietrusiewicz

iPhoto dla iOS „

Dla takich osób, jak chociażby moja Mama, Mac służy jedynie do przeglądania WWW, odczytywania poczty i właśnie zrzucania oraz współdzielenia się zdjęciami. Teraz, dzięki iPhoto dla iOS, tym osobom wystarczy sam iPad.

iPhoto, wypuszczone przy okazji premiery trzeciej generacji iPada, dopełnia pakiet iLife dla iOS. Apple przy okazji chce pokazać nowy kierunek interfejsów dotykowych, które jeszcze mają długą drogę przed sobą. »»Era post-PC Dotychczas aplikacje Apple’a na iPada i iPhone’a były w jakimś stopniu kompatybilne z odpowiednikami dla OS X. Przykładem może chociaż posłużyć pakiet iWork, czyli Pages, Keynote i Numbers. Miały co prawda choroby wieku dziecięcego, ale można je dzisiaj bez większych problemów edytować na obu platformach. Wraz z premierą

iMovie uległo to zmianie, pomimo że desktopowy system operacyjny Apple oferuje program o tej samej nazwie od wielu lat. Aplikacja, dostępna na iPhone’a i iPada, oferowała kilka prostych, dotychczas niespotykanych gestów, które miały za zadanie uprościć edycję materiałów video. Nikt też specjalnie nie zwrócił na to uwagi – w końcu edytory nieliniowe rządzą się swoimi prawami, czego najlepszym przykładem jest znienawidzona zmiana w interfej-

» 2012 nr 5 » Programy » iPhoto dla iOS

„

sie Final Cut Pro X. W każdym iPhoto pokazuje, razie, A pple po raz pierwszy stworzyło ekosystem do edyże można cji video na iPadzie, który był stworzyć alternatywny zamknięty dla OS X. Projekty ekosystem są niekompatybilne i nie ofez rozbudowaną rują możliwości wstępnego funkcjonalnością składu, aby następnie doszlidla ery post-PC… fować go na Maku. Aplikacja oferuje też różne od „pełnego” iMovie dźwięki, przejścia i inne efekty. Same klipy video trzeba również dostarczać z poziomu iPada lub iPhone’a, a finalny produkt możemy eksportować bezpośrednio do Internetu na takie serwisy jak Vimeo. Nie spodziewałem się takiego samego kroku ze strony iPhoto. Podejrzewałem, że będzie oferował dwa tryby pracy: jako niezależna baza danych dla naszych zdjęć lub synchronizująca się z iPhoto dla OS X. Apple, przynajmniej na dzień dzisiejszy, całkowicie zrezygnował z tego drugiego, co z kolei wymusza zdecydowanie się na odpowiedni workflow – albo nadal będziemy katalogowali nasze zdjęcia na OS X i korzystali z wbudowanego w iOS „Photos/Zdjęcia”, aby je przeglądać, albo całkowicie przeniesiemy się z nimi na iOS. Filozofia Apple dla pakietu iLife na iOS ewidentnie pokazuje, że chcą umożliwić korzystanie z iPada lub iPhone’a niezależnie od tego, czy posiadamy PC-ta czy nie. Odkąd iOS został zwolniony z uwięzi kabli, które wymuszały synchronizację danych z OS X, może z powodzeniem być używany jako jedyny komputer w domu. Skrót PC zresztą oznacza „personal computer”, a co jest bardziej osobistego niż iPad lub iPhone? Pisząc te słowa, muszę się też wyraźnie skupiać na rozróżnianiu sposobów, w jaki ludzie katalogują zdjęcia. Sam korzystam z Lightrooma jako podstawowego narzędzia do obróbki zdjęć, a iPhoto (dla OS X) stanowi jedynie punkt styku zdjęć robionych lustrzanką (wrzucam do niego JPGi z Lightrooma) oraz tych robionych za pomocą iPhone’a. Zdaję sobie jednak sprawę, że typowy użytkownik po prostu chce prostego narzędzia, które umożliwi mu Niektóre bardzo wrzucanie jakichkolwiek zdjęć, z jakiegokolwiek aparatu, bez przydane zbędnych problemów czy kofunkcje są po prostu niecznych czynności, które tak głęboko ukryte, wymagają szerszej wiedzy. że ciężko je odnaleźć Dla takich osób, jak chociażnawet z lupą i zmysłem by moja Mama, Mac służy jeSherlocka Holmesa. dynie do przeglądania WWW, odczytywania poczty i właśnie

„

zrzucania oraz współdzielenia się zdjęciami. Teraz, dzięki iPhoto dla iOS, tym osobom wystarczy sam iPad.

»»Wszechobecne gesty

Dotychczasowe interfejsy w iOS opierały się głównie o przyciski i ikony – wszystkie operacje, jakie mogliśmy wykonać na pewnych obiektach, na przykład na zdjęciu, były widoczne na ekranie. iPhoto częściowo odchodzi od tego modelu i mam nieodparte wrażenie, że jest to właśnie wynikiem faktu, że ludzie coraz bardziej przyzwyczajają się do dotykowych UI. Teraz, poza przyciskami i piktogramami na paskach narzędziowych, pojawiło się sporo gestów i operacji, które nie są oczywiste na pierwszy rzut oka. Ani na drugi… Apple nawet wprowadziło specjalny przycisk, który „nakłada” na interfejs „chmurki” z informacjami, co dana funkcja wykonuje. Niestety, nie przedstawia on wszystkich, dostępnych możliwości aplikacji. Uważam, że Apple powinien był, wraz z iPhoto, wydać instrukcję obsługi aplikacji – niektóre bardzo przydane funkcje są po prostu tak głęboko ukryte, że ciężko je odnaleźć z lupą i zmysłem Sherlocka Holmesa.

»»iPhoto dla iOS iPhoto dla iOS, jeśli mamy zdjęcia zsynchronizowane z iPhoto dla OS X, dzieli nasze zdjęcia w ten sam sposób – prawidłowo importuje nasze ręcznie stworzone Albumy i Wydarzenia, z tą różnicą, że w tych pierwszych również znajdziemy Rolkę Aparatu. Możemy też zacząć „od zera” i nie polegać na synchronizowaniu zdjęć z komputerem. Na dzień dzisiejszy nie wiadomo jeszcze, czy Apple wyda uaktualnienie dla OS X, żeby zmiany, jakich dokonujemy na iPadzie, były odzwierciedlone na Maku.

» 2012 nr 5 » Programy » iPhoto dla iOS

Sama aplikacja dzieli widok na cztery części, do których mamy dostęp z poziomu paska na górze ekranu. Możemy się przełączać, podobnie jak w iPhoto dla OS X, na widoki Albumów, Zdjęć, Wydarzeń oraz Dzienników. Ten pierwszy widok, to zbiór naszych zdjęć, które ręcznie przydzieliliśmy do danego Albumu. Drugi zwyczajnie wyświetla wszystkie nasze zdjęcia, posortowane od najstarszych do najnowszych. Wydarzenia, tworzone automatycznie, również nie wprowadzają niczego nowego. Największą nowością jest Dziennik (z ang. Journal), który jest unikalny dla iOS i współpracuje z iCloud. Poniekąd jest to następca galerii znanych z MobileMe, ale w znacznie atrakcyjniejszej formie. Dzienniki możemy tworzyć tylko i wyłącznie z poziomu iOS, aby potem dzielić się nimi ze znajomymi na różne sposoby – te udostępnione publicznie są widoczne za pomocą przeglądarki WWW i wyglądają znakomicie.

iPhoto Producent: Apple Cena: 3.99 Euro Link do App Store: http://bit.ly/ykqlPQ

iPhoto również oferuje narzędzia do edycji zdjęć. Dla laików fotograficznych będą one z pewnością bardzo zaawansowane. Dla użytkowników Lightrooma czy Aperture już niekoniecznie. Funkcji jest jednak mnóstwo – możemy zmieniać kontrast, osobno nasycenie nieba, zieleni, skóry czy całości zdjęcia oraz ostrość. Całości dopełniają pędzle, które umożliwiają modyfikacje tylko wybranych fragmentów fotografii, a na deser dostarczono bogatą liczbę filtrów, które wiele osób skojarzy z Instagramem.

»»Kombajn iPhoto dla iOS jest, wbrew pozorom, bardzo rozbudowaną aplikacją, która sprytnie ukrywa wiele funkcji. Niestety wbudowana pomoc nie tłumaczy wszystkiego i przydałaby się precyzyjniejsza instrukcja. Widok edycji zdjęć na pierwszy rzut oka może przytłaczać, ale po pewnym czasie staje się on naturalny. Moim zdecydowanym faworytem są Dzienniki, jakie możemy za jego pomocą tworzyć. Nie dość, że mają atrakcyjne wbudowane motywy (na obecną chwilę niestety nie można tworzyć własnych), to w bardzo prosty sposób u łatwiają

» 2012 nr 5 » Programy » iPhoto dla iOS

przedstawienia na przykład wyjazdu za pomocą opowiadania – użytkownik może do Dziennika dodawać mapy miejsc, w których był lub opisy i wiele innych rzeczy. Całość można też wyeksportować z iOS za pomocą i Tunes, aby wgrać na serwer WWW ręcznie. iPhoto dla iOS jest idealnym narzędziem dla osób, które chcą przenieść zarządzanie biblioteką zdjęć na iPada lub iPhone’a i całkowicie zrezygnować z tej czyn-

ności pod OS X. Dla osób takich jak ja, które jednak potrzebują bardziej ambitnych narzędzi do obróbki zdjęć, nie będzie to już tak idealna propozycja. Każdemu jednak powinna spodobać się możliwość tworzenia Dzienników … Niezależnie od powyższego, iPhoto pokazuje, że można stworzyć alternatywny ekosystem z rozbudowaną funkcjonalnością dla ery post-PC… «

» 2012 nr 5 » gry: iOS

Krzysztof Morawski

Dziś kolejny przysmak dla fanów gier z lat 80. i 90. Zręcznościowa gra komputerowa „Prehistorik”, wydana w 1991 roku przez firmę Titus Interactive, doczekała się bowiem, całkiem niedawno, swojej wersji na iOS. Prehistorik to klasyczna gra platformowa, jakie wszyscy fani starych gier kochają. Proste, dwuwymiarowe plansze, bitmapowa grafika, muzyka rodem z komputerów Amiga czy Atari i cała masa skakania. Cóż więcej chcieć do szczęścia? W grze wcielasz się w postać wojowniczego jaskiniowca, który zgłodniał i jest gotowy przemierzyć bezkres prehistor ycznego świata w celu znalezienia wystarczającej ilości pożywienia. Wierzcie mi lub nie, ale zaspokoić jego apetyt nie będzie łatwo. Wyposażony jedynie w maczugę, nasz dzielny wojownik będzie musiał szukać pożywienia w jaskiniach i stawiać czoła licznym prehistorycznym zwierzętom, które staną na jego drodze. O dialogu z nimi raczej nie ma co

myśleć, chyba że do jego form zaliczymy mocny cios w łeb. Zresztą, kto by się przejmował rozmowami, kiedy p okonanego zwierzaka można schrupać do gołej kości? Aby nasza misja nie była zbyt łatwa, na zjedzenie odpowiedniej ilości pożywienia w każdej planszy mamy dość ograniczoną ilość czasu. Na szczęście, na planszy rozlokowane są różne bonusy wydłużające go na tyle, że nasz bohater będzie go miał pod dostatkiem, aby najeść się do syta. Oczywiście musimy również uważać na wszelkiego rodzaju pająki, dinozaury czy naturalne przeszkody, takie jak skały czy rowy z ostrymi kolcami. Wszystko to bowiem obniża nasz poziom energii i może w końcu doprowadzić do naszej śmierci.

» 2012 nr 5 » gry: iOS

rzeczy istotnych, w końcu całe to jedzenie nie zje się samo, prawda? W dniu swojej premiery Prehistorik odniósł na tyle duży sukces, że firma Titus Interactive zdecydowała się na jego kontynuację i wydanie Prehistorik 2. A jak dziś radzi sobie odświeżona wersja tej gry? Czy wytrzymała próbę czasu? Zdecydowanie tak. Jak możemy przeczytać w oficjalnym opisie gry, była ona numerem 1. na liście płatnych aplikacji w czeskim i słowackim App Storze. Czy podobny sukces osiągnie u nas? Mam nadzieję, ponieważ dla wszystkich fanów klasycznych gier zręcznościowych jest to tytuł zdecydowanie godny polecenia. « Sterowanie w grze odbywa się za pomocą strzałek – które notabene mogłyby być nieco większe – oraz przycisku do skakania i walki. Rzeczą godną uwagi jest również możliwość przybliżania lub oddalania kamery za pomocą odpowiedniego gestu dwoma palcami. Dzięki zastosowaniu dość tradycyjnego rozwiązania, gra nie wymaga żadnego przystosowywania się, czy samouczków. Możemy od razu, w naturalny sposób przejść do

Prehistorik Plusy: + Sporo dobrej zręcznościowej zabawy + Gra zachowała swój pierwotny wygląd i klimat Minusy: – Kontrolki mogłyby być nieco większe – Raczej dla fanów starych gier Cena: 0,79 Euro Link do sklepu: http://bit.ly/J0lote

Wojciech Rajpert

Angry Birds Space Minęło sporo czasu od premiery pierwszych Wściekłych Ptaków na platformę iOS. Gra zdążyła osiągnąć spektakularny sukces i stać się absolutnym ewenementem. Wiele osób, które nie interesują się grami w ogóle, o Angry Birds słyszało. To gra dosłownie dla każdego – można w nią grać w niemalże każdych warunkach, o każdej porze. Przykład? Moja znajoma opowiedziała mi ostatnio anegdotę o 2-letnim synku swoich przyjaciół, który

bierze iPada swojego taty i wykonuje stałą sekwencję czynności. Wciska Wake/Up button, odblokowuje, przesuwa na drugą stronę i włącza AB. Gwiazdki, które zdobywa to jedna, dwie lub wiele i nie odpuszcza, dopóki nie zdobędzie ich wiele. Ludzie przestali się głowić, dlaczego Rovio odniosło taki sukces z tą serią, bo odpowiedź jest prosta. Kluczem do sukcesu Angry Birds jest grywalność, niska

» 2012 nr 5 » gry: iOS

cena i s tałe aktualizacje, które dodają nowe poziomy, a za które nie musimy płacić. Oczywiście do tego dochodzi design i oprawa AV. Śliczna kreskówkowa grafika i strona audio na wysokim poziomie z charakterystycznymi odgłosami ptaków.

Przechodząc do sedna sprawy, czyli do odsłony w kosmosie, od razu warto powiedzieć, że to część, która jest największym odświeżeniem w serii i gwarantuje nam najwięcej nowości. Tym razem nie dostajemy kolejnych poziomów w innej scenerii, ale w grę wchodzą zmienne pola grawitacyjne i główkować trzeba jeszcze bardziej na wyższych poziomach, by uzyskać 3 gwiazdki. Czasem, by w ogóle poziom zaliczyć. Śmiało mogę powiedzieć, że poziom trudności został podwyższony. Niestety, okroili trochę ilość poziomów na starcie, bo dostępne mamy tylko 3 światy i na resztę musimy jeszcze poczekać – pojawią się w kolejnych aktualizacjach. Dla niecierpliwych istnieje jeszcze opcja dokupienia dodatkowych poziomów. Tak zwane Day-One DLC nie jest fajne i tego posunięcia Rovio pochwalić nie można. Gameplay został rozwinięty o tyle, że teraz by dostać się do prosiaków, trzeba pokonać większe odległości i musimy wziąć pod uwagę zmienne pola grawitacyjne kilku planet. To mnoży rozwiązania i daje więcej frajdy. Niestety, można napotkać małe błędy w sterowaniu, czyli krzywa, która wyznacza jak poleci ptak, lekko zmieni się jak puścimy palec (w poprzednich odsłonach zdarzało się to zdecydowanie rzadziej). Dodano również nowego ptaka, lodowego, który dzięki tapnięciu zamraża wszystko w około miejsca, w którym wybuchnie. Przydatne, kiedy chcemy rozkruszyć kamień. Żółty ptak z poprzednich odsłon jest teraz fioletowy i trochę zmieniła się jego „moc”. Wystrzeliwujemy go raz i potem tapnięciem możemy zmienić kierunek lotu. Wracają również Eggsteroids, czyli poziomy będące swoistymi easter-eggami nawiązującymi do klasyki gier video. Suma sumarum, co tu dużo mówić. Gra jest kapitalna, zapewnia masę frajdy, jak każda gra sygnowana logiem Angry Birds. Zdarzają się małe błędy w sterowaniu, ale jest to wybaczalne przy takiej kopalni miodnej rozgrywki. Niestety to, co mi się nie podoba, ale to we wszystkich AB, to brak save’a gry na iCloudzie. Muszą to w końcu zmienić! «

Angry Birds Space Cena: 0,79 Euro iPhone 2,39 Euro iPad Plusy: + oprawa graficzna + wykonanie poziomów + zmiany w rozgrywce Minusy: – płatne dodatkowe levele – drobne błędy w sterowaniu – mało poziomów na start

» 2012 nr 5 » gry: iOS

Wojciech Rajpert

Max Payne Mobile Max Payne to klasyka. Jeżeli ktokolwiek temu zaprzecza, to można mieć pewność, że ta osoba nie wie, co mówi. Max to fundament strzelanin TPP i żywa legenda branży. 18 maja ma premierę Max Payne 3, więc Rockstar z tej okazji na platformę iOS wydał pierwszą część z podciągniętymi teksturami i sterowaniem przystosowanym do iPhone’a i iPada. Zaznaczyć trzeba od razu, że gra zawiera wszystko to, co posiada wersja na komputery PC. To dalej ta sama mroczna historia Maxa. Mówiąc krótko - kto nie zaliczył tej gry wcześniej, powinien zrobić to teraz, zwłaszcza, jeżeli czeka na MP3. Tekstury zostały podrasowane delikatnie, lecz modele zostały te same. Niektórych może to trochę razić, niektórym zakręci się łezka w oku i wrócą wspomnienia. Pierwszy MP odcisnął duży ślad w mojej przygodzie z grami, bardzo ważny ślad i to była dla mnie pozycja obowiązkowa w momencie premiery. Wrócić jeszcze raz do tego świata to był przywilej - pomimo tego, że sterowanie jest zdecydowanie trudniejsze niż w pierwowzorze. I tutaj trzeba się zatrzymać i skupić. Oświadczam, że jest to jedyny minus w odniesieniu do pierwowzoru, więc kawa na ławę - skopali sprawę. Sterowanie jest nieintuicyjne i miejscami bardzo frustrujące. Można oczywiście włączyć auto-aim, ale on na niewiele się zdaje i czasem bardziej przeszkadza niż pomaga. Faktem jest, że przyciski możemy rozmieścić na ekranie jak nam się podoba, że menu jest fajnie przystosowane, ale praktycznie cały początek i sporą część

pierwszego aktu uczymy się sterowania i jak najlepiej grać, by sprawiał jak najmniej frustracji. Niestety, ale Rockstar zaniedbało sprawę. Nie mniej jednak, cała reszta pozostała równie genialna jak kiedyś i grzechem byłoby w Maxa nie zagrać. Tego, co napisałem o sterowaniu, nie odczują tak bardzo posiadacze iPada, bo tam steruje się znacznie łatwiej, natomiast trzeba się nauczyć odpowiednio grać. Gra obsługuje Social Club od Rockstar i możemy na stronie śledzić swoje statystyki, co jest opcją ciekawą i coraz częściej spotykaną. Nie mniej jednak, grając po raz ostatni w Maxa 10 lat temu, miałem bardzo podobne odczucia jak dziś. Grafika się postarzała, ale największe wrażenie wywarł na mnie fakt, jak klimat tej gry wytrzymał próbę czasu. Pod tym względem gra nie zestarzała się w ogóle i zawstydza wiele dzisiejszych produkcji. To pozycja obowiązkowa i choć port nie jest pozbawiony pewnej wady, zadowoli wszystkich fanów Payne’a. Warto dodać również, że jest to aplikacja z plusem. «

Max Payne Mobile Cena:

2,39 Euro iPhone/iPod/iPad

Plusy: + klimat i fabuła + wykonanie lokacji + doskonale przetrwał próbę czasu Minusy: – trudne sterowanie

» IntelIgentny Dom

ISSN 2082-3630

iMagazine 5/2012 (19)

l w.ima azine.p g

Sprzęt:

prOgrAMy:

» NAS Synology

» Hype

DS412+

» Layers

» HtC One X

» Bartender

» Soundfreaq SFQ-03

» prehistoric

Sound Stack

» Angry Birds Space

» HiFiMan rE 262

» Max payne Mobile

CS6 TuTorIal: mICRoSoft PoweRPoInt 2011 foR maC

WyWiAD: anna nowak IbISz – pANi gADżEt

» 2012 nr 5 » PORADy » Tutorial Office 2011

Tabele w Power Point 2011 dla Mac Krystian Kozerawski

Tabele to nieodzowny element wielu prezentacji. Trudno wyobrazić sobie by porządna aplikacja nie posiadała funkcji ich tworzenia. PowerPoint 2011 oczywiście jest w nią wyposażony. Table posiadają dedykowaną wstążkę na pasku narzędziowym.

Do wstawienia tabeli służy pierwsza ikona na dedykowanej wstążce. Kliknięcie w nią wyświetla siatkę, za pomocą której możemy określić ilość kolumn i wierszy. Mamy także możliwość dopasowania danego stylu do własnych potrzeb. Możemy więc określić czy tabela ma zawierać na główek lub stopkę wyróżnioną innym kolorem, czy kolory poszczególne kolumn i wierszy mają zmieniać się naprzemiennie.

Możemy także zmienić kolor i grubość obramowania, linii siatki, zmienić poszczególne kolory w obrębie danego stylu czy dodać różne efekty. Funkcje te umieszczone są po prawej stronie dedykowanej wstążki.

PowerPoint 2011 oferuje bogaty zestaw różnych stylów tabel, ich przeglądarka zajmuje większą część dedykowanej wstążki. Kliknięcie w jej dolną krawędź w yświetla chmurkę, pozwalającą na podgląd większej ich ilości.

PowerPoint 2011 dla Mac daje nam tez możliwość zmiany układu tabeli, dodawania lub usuwania

» 2012 nr 5 » PORADy » Tutorial Office 2011

oszczególnych kolumn lub wierszy. Scalania lub rozp dzielania komórek czy wybrania odpowiedniego wyrównania tekstu lub elementów znajdujących się w nich.

100

Wszystkie te funkcje znajdziemy w specjalnej wstążce, która pojawia się po zaznaczeniu tabeli w slajdzie. «

zrób kalendarz w iPhoto

WYDRUKUJ U NAS!!!

2011

WiÄ&#x2122;cej na www.officedlamac.pl

» 2012 nr 5 » PORADy » Jak uchronić się przed wirusami, trojanami...

102

Maciej Skrzypczak

Jak uchronić się przed wirusami, trojanami i malwarem?

Platforma OS X zdobywa coraz więk- »»Sprawdzamy dostępność aktualizacji dla aplikacji sze rzesze użytkowników. Logiczne zatem jest, że będzie obiektem coraz Warto również zaktualizować aplikacje, ponieważ w nich również mogą znajdować się luki bezpieczeństwa, któwiększej ilości ataków. re deweloperzy mogli już załatać. Najprościej spraInną sprawą jest, że większość szkodliwych programów wymaga naszego „przyzwolenia” do działania, więc wystarczy zachować krztynę ostrożności, by się przed nimi ustrzec. Czasem jednak atakujący wykorzystują luki w oprogramowaniu. Tak było na przykład w ostatnim przypadku Javy, o którym pisał Wojtek Pietrusiewicz na swoim blogu. W związku z tym, chciałbym się z Wami podzielić kilkoma radami, które pomogą zwiększyć bezpieczeństwo Waszych systemów.

wa się przedstawia jeśli chodzi o aplikacje zarządzane z Mac App Store. Wystarczy bowiem, że uruchomimy MAS i przejdziemy do zakładki Updates, gdzie zostaną wyświetlone nowe wersje aplikacji do pobrania.

»»Pobieramy najnowsze aktualizacje systemowe Pierwsze, od czego powinniśmy zacząć, to upewnić się, czy jesteśmy na bieżąco z aktualizacjami systemowymi, jak również innych aplikacji.

»»Sprawdzamy dostępność aktualizacji systemowych Aby sprawdzić, czy są dostępne jakieś aktualizacje systemowe, przechodzimy do menu Apple i wybieramy Uaktualnienia. Czekamy chwilę, aż system pobierze (lub nie) listę aktualizacji i jeśli jakieś są, to je instalujemy.

Gorzej jest z aplikacjami, które instalowaliśmy poza Mac App Store, ponieważ trzeba je uruchamiać każdą z osobna. Co prawda, są aplikacje, które monitorują aktualizacje innych programów (jak np. płatny MacUpdate Desktop), ale nie będę ich tu opisywał. Ogólnie warto pamiętać, aby zawsze być z aplikacjami na bieżąco.

»»Wyłączamy Javę Jak już wspomniałem, ostatnią poważną lukę znaleziono w Javie. Co prawda Apple wydało już stosowne

» 2012 nr 5 » PORADy » Jak uchronić się przed wirusami, trojanami...

ktualizacje, niemniej jednak, jeśli nie korzystacie z Javy a (a przeciętnemu użytkownikowi rzadko się ona przydaje), to może warto pomyśleć nad jej wyłączeniem. Możemy to ograniczyć tylko do przeglądarki lub wyłączyć ją całkowicie.

»»Wyłączenie Javy w Safari Aby wyłączyć obsługę Javy dla przeglądarki Safari, udajemy się do Preferencji (⌘,), przechodzimy do zakładki Ochrona i odznaczamy opcję Włącz Javę.

»»Wyłączenie Javy dla systemu Jeśli chcemy wyłączyć obsługę Javy dla całego systemu, musimy przejść do katalogu /Applications/Utilities i uruchomić aplikację Preferencje Java. W zakładce Ogólne usuwamy zaznaczenie przy każdej wersji Java SE …. Dodatkowo w systemie OS X Lion odznaczamy opcję Włącz wtyczkę apletu i programy Web Start.

103

dlatego można ją usunąć prewencyjnie (co spowoduje, że PDF-y nie będą otwierane bezpośrednio w przeglądarce lecz zostaną pobrane na dysk). W tym celu wchodzimy do katalogu /Library/Internet Plug-ins/ i usuwamy plik AdobePDFViewer.plugin. Jeśli natomiast chcielibyście pozbyć się aplikacji Acrobat Reader (dla większości spokojnie wystarczy s ystemowe Preview), to możecie to zrobić używając uninstallera, który znajduje się w katalogu tejże aplikacji.

»»Zablokowanie Flash’a Następny w kolejce jest Flash. On także był w przeszłości furtką do ataków. A poza tym potrafi „zamulić” komputer. I choć jego odinstalowanie byłoby najprostsze, jednak wciąż wiele stron internetowych jest po części (a niekiedy nawet w całości) oparta na tej technologii, co uniemożliwiłoby korzystanie z nich. Na szczęście każda z większych przeglądarek posiada dodatek pozwalający na blokowanie treści flash’owej i pozostawia decyzję użytkownikowi, czy chce ją odblokować czy nie (takie wtyczki to Flashblock dla Firefox i Chrome lub ClickToFlash dla Safari).

»»Wyłączenie opcji „bezpiecznego” otwierania plików po pobraniu Jeśli korzystacie z Safari jako głównej przeglądarki, to polecam wyłączyć opcję Otwieraj „bezpieczne” pliki po pobraniu, którą znajdziemy w zakładce Ogólne preferencji Safari. Mimo całej wygody, jaką za sobą niesie jest to chyba bardziej niebezpieczne, niż pożyteczne. Dlatego lepiej się trochę naklikać, niż potem żałować, gdy automatycznie zostanie uruchomiony jakiś plik, który namiesza nam w systemie.

»»Wyłączamy plug-in Adobe Acrobat Reader Swego czasu, również wtyczka Adobe Acrobate Readera dla przeglądarek miała różne luki bezpieczeństwa,

» 2012 nr 5 » PORADy » Jak uchronić się przed wirusami, trojanami...

»»Upewniamy się, czy jesteśmy na bieżąco z listą bezpiecznych rzeczy do pobrania

Najczęściej wystarczy jednak jedna rzecz: myślenie… Źródło: OS X Daily

Aby wykonać powyższą czynność uruchamiamy Preferencje systemowe, Ochronę i prywatność i w zakładce Ogólne sprawdzamy, czy znajduje się zaznaczenie przy opcji Uaktualnij automatycznie listę bezpiecznych rzeczy do pobrania.

»»Nie instaluj rzeczy, których nie chciałeś ściągnąć Co prawda luka ta została już załatana jakiś czas temu, należy jednak stale pamiętać, aby nie klikać na oślep „OK”/“Dalej” itd. nie upewniwszy się wcześniej, że wiemy, co instalujemy. Jakby nie patrzeć, żadne z powyższych zabezpieczeń nie będzie w stanie zapewnić nam 100% bezpieczeństwa przed cyberatakami.

Karta do płacenia za aplikacje, muzykę i filmy w sklepach iTunes i App Store. Korzystaj w App Store, Mac App Store oraz w innych płatnościach internetowych.

iTunes Store Store oraz oraz App * dotyczy sklepów Mac App Store, iTunes App Store.

104

» 2012 nr 5 » Programy » Tips & Tricks

105

Maciej Skrzypczak

Tips & Tricks

»»Korekta pisowni wyłącznie za pomocą klawiatury

Wprowadzona w Lionie autokorekta może znacznie poprawić szybkość pracy z tekstem. No chyba, że piszecie używając dwóch języków. W takim przypadku autokorekta może bardziej zdenerwować, niż pomóc. Niemniej jednak są sytuacje, w których opcja ta nie zadziała na błędnym wyrazie. Wtedy, „tradycyjnie”, trzeba najechać myszką na takie słowo, kliknąć prawym przyciskiem i z listy wybrać poprawny wyraz. W trakcie pisania dużych artykułów nie jest to ani wygodne, ani szybkie. Czy da się to jakoś poprawić? Owszem! I nie trzeba się posiłkować żadnymi aplikacjami firm trzecich. Do tego jest banalnie proste i zdecydowanie szybsze. Wystarczy, że zrobicie coś takiego: • wstawcie spację po ostatniej literce błędnego wyrazu, • za pomocą strzałki na klawiaturze przesuńcie kursor z powrotem raz w lewo, • po chwili powinna się ukazać lista słów, • w ybieracie prawidłowe słowo za pomocą strzałki w dół (przejście do paska ze słowami) i lewo/prawo a zatwierdzacie Enterem. Źródło: Mac OS X Hints

bieramy Finder, a następnie wciskamy klawisze ⌘⇧G i wklejamy poniższą ścieżkę: /System/Library/CoreServices/Archive Utility. app/Contents/Resources/

W tym folderze odszukujemy plik Archives.prefPane i klikamy go dwukrotnie.

Zostanie uruchomiona aplikacja Preferencje Systemowe, a my będziemy poproszeni o potwierdzenie chęci zainstalowania dodatkowych opcji, jak również o podanie hasła administratora.

Od tego momentu, gdy będziemy chcieli wnieść zmiany w działaniu aplikacji Narzędzie archiwizujące, zrobimy to bezpośrednio z poziomu Preferencji Systemowych, klikając na opcje Archiwa.

»»Łatwiejszy dostęp do preferencji Narzędzia archiwizującego Przy okazji pisania ostatniego artykułu na temat „Narzędzia archiwizującego”, natknąłem się na pewien dodatek dostarczony z tą aplikacją, który znacznie ułatwia dostęp. Chodzi mianowicie o plik, który dodaje obsługę preferencji Narzędzia archiwizującego. Aby go znaleźć, wy-

» 2012 nr 5 » Programy » Tips & Tricks

»»Poznajemy możliwości Narzędzia archiwizującego Jak wiadomo, pakowanie plików w systemie OS X nie stanowi żadnych problemów. Całość sprowadza się do zaznaczenia plików, które mają zostać spakowane, następnie prawym przyciskiem myszy (lub Ctrl+lewy przycisk myszy) uruchamiamy menu podręczne, z którego wybieramy opcję „Kompresuj x rzeczy”. Szybko, łatwo i wygodnie. Jeszcze łatwiej sprawa się ma z rozpakowywaniem archiwum, wystarczy dwukrotnie na nie kliknąć, by zostało rozpakowane. Tymi dwiema operacjami zarządza domyślnie Narzędzie archiwizujące. Zazwyczaj się nad nim nie zatrzymujemy w swoich przemyśleniach. Wiedzieliście jednak, że aplikację tę można konfigurować? Jeśli szukacie Narzędzia archiwizującego wewnątrz folderu /Applications, to od razu napiszę, że się Wam to nie uda. „Siedzi” ona bowiem w katalogu przechowującym inne aplikacje systemowe. Aby się tam dostać przełączamy się na Finder, wciskamy klawisze ⌘⇧G i w polu tekstowym wklejamy poniższą ścieżkę: /System/Library/CoreServices/ Odszukujemy Narzędzie archiwizujące i je uruchamiamy. Po tej operacji przechodzimy bezpośrednio do Preferencji – ⌘,. Jak widać, nie jest ich zbyt wiele i są podzielone na dwie sekcje – jedną odpowiedzialną za zachowanie przy rozpakowywaniu archiwów oraz drugą za ustawienia formatu archiwum i zachowanie przy pakowaniu plików. Chciałbym omówić każdą z nich oddzielnie. Preferencje dotyczące zachowania przy rozpakowywaniu archiwów

106

Zachowaj rozpakowane pliki – ta opcja pozwala nam wybrać, gdzie mają zostać rozpakowane pliki. Domyślnie jest to opcja w tym samym katalogu, co archiwum, co nie wymaga chyba dodatkowego komentarza. Jednak gdybyśmy chcieli rozpakowane pliki trzymać w osobnym miejscu, z menu wybieramy opcję w… i wskazujemy konkretny folder. Po rozpakowaniu – w tym miejscu ustalamy, co ma się dziać z archiwum, gdy rozpakujemy z niego pliki: • pozostaw archiwum – skompresowany plik pozostaje na swoim miejscu nietknięty, • przenieś archiwum do Kosza – tu komentarz jest zbędny, • usuń archiwum – po rozpakowaniu archiwum zostanie usunięte z pominięciem Kosza, czyli bezpowrotnie, • przenieś archiwum do… – po rozpakowaniu archiwum zostanie przeniesione we wskazane przez nas miejsce na dysku. Oprócz tego mamy jeszcze dwie opcje: Pokaż rozpakowane rzeczy w Finderze – otwiera okno Findera z katalogiem, gdzie zostały rozpakowane pliki. Kontynuuj rozpakowanie, jeśli możliwe – czasami w archiwum znajduje się kolejny spakowany plik (chodzi tylko o przypadek, gdy w archiwum znajduje się pojedynczy plik archiwum). Gdy ta opcja jest zaznaczona, przy rozpakowaniu takiego pliku zostanie również rozpakowany plik wewnętrzny (taka trochę incepcja). Preferencje archiwum i zachowania przy pakowaniu plików

O ile poprzednie opcje działały zarówno wewnątrz samej aplikacji Narzędzie archiwizujące, jak i z poziomu menu kontekstowego, o tyle opcje poniżej kreski oddzielającej działają tylko i wyłącznie w obrębie włączonej aplikacji. Trochę szkoda, bo czasami mogłyby się przydać przy codziennym użytkowaniu (gdzie zakładam, że każdy pakuje pliki za pomocą menu kontekstowego). A wiadomo, żeby mieć dostęp do Narzędzia archiwizującego trzeba zagłębiać się w strukturę katalogów, co

» 2012 nr 5 » Programy » Tips & Tricks

do szybkich czynności nie należy. Ale wróćmy do opisu poszczególnych opcji: Zachowaj archiwum – możemy wskazać, gdzie ma być utworzone archiwum wskazanych plików: w tym samym katalogu, co pliki (wariant w katalogu, gdzie są archiwizowane pliki) lub w wybranym przez nas katalogu (wariant w…). Użyj formatu archiwum – w tym miejscu wybieramy rodzaj archiwum spośród trzech dostępnych: skompresowane archiwum, zwykłe archiwum oraz archiwum ZIP. Pierwszy i ostatni wariant zapewniają kompresję pliku, natomiast środkowa opcja oferuje tylko archiwizację plików bez ich kompresji. Każdy z wariantów posiada również swoje własne rozszerzenie, co widać na ilustracji poniżej.

107

odpowiedniej aplikacji i ustawieniami druku – bo macie je już ustawione od dawna – to OS X ma na to sposób. Aby skorzystać z udogodnienia, jakim jest natychmiastowy wydruk, wszystko, co musimy zrobić, to uruchomić Preferencje systemowe i przejść do Drukarka i skaner (w OS X Lion) lub Drukarka i Fax (w OS X Snow Leopard). Następnie z listy urządzeń wskazujemy na odpowiednią drukarkę – jeśli macie więcej niż jedną – i przeciągamy ją na Biurko, co utworzy stosowną ikonę.

Kiedy mamy to już za sobą, wystarczy teraz, że przeciągniemy na ikonę drukarki plik – lub jak najbardziej kilka plików –, a po chwili zostanie on wydrukowany.

Po archiwizacji – ta opcja z kolei ustala zachowanie względem plików archiwizowanych: • pozostaw pliki – pliki wybrane do pakowania, po tej operacji, pozostają na swoim miejscu, • przenieś pliki do Kosza – po spakowaniu pliki źródłowe zostaną przeniesione do Kosza, • usuń archiwizowane pliki – po archiwizacji pliki źródłowe zostaną usunięte z pominięciem Kosza, • przenieś pliki do… – po spakowaniu pliki źródłowe zostaną przeniesione do wskazanej lokacji na dysku. Na koniec została jeszcze opcja Pokaż archiwum w Finderze, która po spakowaniu otwiera okno Findera na lokacji zawierającej utworzone archiwum. To wszystko jeśli chodzi o preferencje aplikacji Narzędzie archiwizujące. Jak widzimy, jest ona dość prosta, jednak w większości wypadków wystarczająca zwykłemu użytkownikowi (chyba że chcielibyśmy uzyskać lepszą kompresję plików).

»»Sposób na szybkie drukowanie plików Jeśli potrzebujecie czasem wydrukować jakiś dokument, a nie chcecie „babrać się” niepotrzebnie z odpalaniem

Dużo rodzajów plików drukowanych jest „od ręki”, np. jpg, txt, png, ai, pdf. Jednak w przypadku innych plików (np. doc) otwierana jest najpierw obsługująca domyślnie dany format aplikacja i dopiero wtedy inicjowany jest druk. Nie jest to niestety metoda działająca dla wszystkich plików. Nie udało mi się zainicjować drukowania plików psd (Photoshop) oraz svg (otwierane domyślnie w Illustratorze). Co prawda, domyślne aplikacje się otworzyły, ale potem nic się nie działo. Źródło: Macworld

»»Tar gzip jako bardziej wydajna kompresja w porównaniu do zip OS X domyślnie oferuje kompresję plików za pomocą zip’a. Nie jest to jednak jedyne tego typu narzędzie dostępne w naszym systemie. Mało tego, dostępne jest

» 2012 nr 5 » Programy » Tips & Tricks sare_105x280_spad5.ai

również dla użytkowników platform UNIX-owych. Chodzi mianowicie o narzędzie kompresujące do archiwum tar.gz, które oferuje dużo większą kompresję, niż zwykły zip. Dostępne jest z poziomu Terminala. Jeśli nie jest to dla Was straszne, to zapraszam do zapoznania się z metodą jego używania. Jak już wspomniałem, aby móc skompresować pliki lub foldery za pomocą tar.gzip musimy zaprząc do pracy Terminal (znajdziemy go w folderze /Applications/ Utilities/). Komenda do spakowania pliku przedstawia się następująco: tar -cvzf nazwaarchiwum.tar.gz /ścieżka/do/pliku Chcąc więc skompresować zawartość przykładowego folderu „test”, możemy wpisać coś takiego: tar -cvzf test.tar.gz /ścieżka/do/folderu/test/ Pro tip: Gdybyście chcieli, aby spakowane były pliki o określonym rozszerzeniu, np. png, możemy posłużyć się tzw. dziką kartą (ang. wildcard), czyli znaczkiem * w poniższy sposób:

tar -cvzf obrazki.tar.gz /ścieżka/do/folderu/z/plikami/png/*.png

Odpakowanie archiwum Co nam po kompresji do tar.gz, jeśli nie wiedzielibyśmy jak rozpakować taki plik. Sprawa jest prosta, gdyż wystarczy, że dwukrotnie klikniemy na taki plik i zostanie on rozpakowany domyślnym Narzędziem archiwizującym. Możemy również posłużyć się Terminalem. W tym celu musimy wykonać dwa polecenia: gunzip nazwaarchiwum.tar.gz oraz tar -xvf nazwaarchiwum.tar Ktoś mógłby spytać, dlaczego? Otóż dlatego, iż taki plik spakowany jest dwoma programami: tar oraz gzip. Tar jest traktowany jako samo archiwum przechowujące, nie oferuje kompresji w odróżnieniu od gzip. Dlatego należy posłużyć się dwoma komendami w trakcie odpakowania archiwum. Źródło: OS X Daily

CMY

108 17-02-10

13:24:29

» 2012 nr 5 » FILM » „Obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.”

109

Jan Urbanowicz

„Obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.” W tym roku jest wyjątkowo dużo premier filmowych, na które czekam. I to nie na zasadzie: „O, z chęcią bym się na to przeszedł do kina!”. Bardziej: „Jak tego nie zobaczę, to mój świat straci sens, więc pójdę nawet kilka razy!”. O, właśnie tak! Wyczekuję tak „The Avengers”, choć ten film akurat zobaczę pewnie tylko raz. Czekam także na „The Dark Knight Rises”, co wie chyba każdy, kto kiedykolwiek słuchał Małego Filmidła, bo bardzo często mówimy o tym, jak bardzo nie możemy się tego filmu doczekać. Ale jest jeszcze jedna pozycja w tegorocznym repertuarze, której nie mogę sobie odpuścić. Światowa premiera już pod koniec maja, ale my będziemy musieli sobie jeszcze do lipca poczekać na nowy film Ridleya Scotta. Oczywiście mowa o „Prometeuszu”, czyli „prequelu” serii o Obcym. Z okazji zbliżającej się premiery, przypomnijmy sobie o tym ksenomorfie, który zagościł w niejednych sennych koszmarach.

» 2012 nr 5 » FILM » „Obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.”

»»Nostromo i jego pasażer na gapę W 1979 roku, reżyser Ridley Scott przedstawił światu film „Obcy – ósmy pasażer Nostromo” (Alien). W moim odczuciu jest to obraz, który bardzo mocno zmienił kino science-fiction. Z dwóch powodów. Po pierwsze, nie jest to zwykłe science-fiction, a thriller/horror, który posiada niesamowity klimat, jaki trudno znaleźć w innych, późniejszych filmach tego typu. Drugim powodem jest to, że był on chyba pierwszym filmem tego gatunku, w którym pierwszoplanowym heroicznym bohaterem była kobieta, czyli tzw. heroina. Lepiej jednak za-

110

cząć od początku i krótko przedstawić, o co właściwie chodzi w tym filmie. Statek handlowy Nostromo, który przewozi kilka milionów ton rudy, powoli wraca ze swojej wyprawy na Ziemię. Załoga smacznie sobie śpi w stanie hibernacji, gdy komputer pokładowy odbiera sygnał (jak mu się wydaje) SOS z księżyca jednej z planet. Załoga zostaje wybudzona, po czym dowiaduje się, że nie są wcale blisko domu, a jedynie w połowie drogi i muszą sprawdzić tajemniczy sygnał. Okazuje się, że na księżycu znajduje się wrak statku obcej cywilizacji, a w nim ładownia pełna dziwnych jaj. Jeden z członków załogi Nostromo zostaje zaatakowany przez coś, co wyszło z jaja i przykleiło się do jego twarzy. Reszta zabiera go z powrotem na statek, próbując wymyślić sposób, w jaki pozbyć się tego czegoś. Ale w ostateczności odpada ono samo i ginie. Członek załogi szybko dochodzi do siebie i jest okazem zdrowia, choć nie na długo... No i teraz już nie powiem jak historia w filmie potoczyła się dalej, żeby nikomu nie zepsuć przyjemności z oglądania, a jest ona naprawdę duża. Choć zapewne nie trudno się domyśleć, że wszystko się jakoś w miarę dobrze kończy, skoro powstały jeszcze 3 kontynuacje tego filmu, a niedługo zobaczymy, wspomniany przeze mnie na początku, „prequel”. Skąd ten cudzysłów? Od samego początku „Prometeusz” miał być właśnie prequelem „Obcego”. Poniekąd świadczył o tym też fakt, iż za jego

» 2012 nr 5 » FILM » „Obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.”

r eżyserię zabrał się Ridley Scott, czyli reżyser pierwszej części (do pozostałych jeszcze wrócę). Przy tej okazji pojawiało się również wiele kontrowersji, gdyż „Obcy” jest w pewnym sensie filmem kultowym, a większość fanów jakichkolwiek kultowych pozycji nie lubi, jak w ich ulubieńcach chce się coś pogrzebać, tylko po to, by zarobić jak najwięcej pieniędzy. Dlatego ja mam nadzieję, że nie okażą się prawdą plotki o planowanym remake’u „Powrotu do przyszłości”. Zwłaszcza, że większość miała w pamięci dwa filmy, które może nie były stricte kontynuacjami serii o Obcym, ale crossoverami tejże oraz serii o Predatorze. Oba filmy – delikatnie mówiąc – nieudane. A szkoda, bo mimo, że bardzo lubię postać Obcego, to zawsze byłem chyba większym fanem Predatora, więc takie skrzyżowanie z początku wydało mi się rewelacyjną koncepcją. Ale o tym już innym razem. Wracając do pomysłu o „Prometeuszu”, to z drugiej strony pomyślano sobie, że jeśli już ma powstać kolejny film, to któż mógłby cokolwiek z niego „wycisnąć” jak nie twórca oryginału. Początkowo planowano, że będzie to typowy prequel, z czasem jednak Scott zmienił zdanie. Zrobił lekkie zmiany w scenariuszu i mimo tego, iż fabuła nadal wskazuje na historię sprzed wydarzeń znanych z Nostromo i jest w jakiś sposób z nimi powiązana, to sam Scott nie lubi określać tego filmu właśnie mianem prequela. To po prostu oddzielna historia, która dzieje się – jak gdzieś przeczytałem – ok. 30 lat przed pierwszą częścią. Niech Scott mówi, co chce, dla mnie brzmi to jak prequel. Choć do końca nie wiadomo, czego możemy się po tym filmie spodziewać, gdyż szczegóły fabuły nie zostały ujawnione. Podobno wcale ma nie być w nim dużo samego Obcego, ale jakoś nie jestem sobie w stanie wyobrazić jak ten w film w takim razie ma wyglądać. Cała kampania reklamowa tak bardzo jednak podsyca napięcie i oczekiwanie, że wiem, iż będzie to film niezwykły i na pewno zapisze się on z czasem w kanonie science fiction, tak jak jego pierwowzór. I oby tak się stało, bo jak po raz kolejny Pan Ridley wypuści „bubla”, tak jak to było w przypadku kilku jego ostatnich filmów, to będę bardzo niepocieszony – z resztą pewnie nie tylko ja.

»»Kontynuacje Jak wcześniej było wspomniane, postały 3 kontynuacje filmu dziejącego się na Nostromo. Pierwsza jest najbardziej udana i dla niektórych nawet lepsza od dzieła S cotta. „Obcy – decydujące starcie” (Aliens) wyreżyserował kolejny z wielkich światowego kina, James Cameron. Nazwisko dziś już dobrze znane z wielkich ka-

111

sowych hitów, bogatych w efekty specjalne. Dla przypomnienia wymienię tylko kilka z największych, czyli dwie pierwsze części „Terminatora”, „Titanic”, który to niedawno powrócił na ekrany kin w 3D, czy jego ostatni film „Avatar”, za którego sprawą mamy teraz taki wysyp filmów w technologii trójwymiarowej. A jak to było z „Obcymi”? Druga część nieco odbiega od pierwszej, która miała niesamowity klimat, budowała spory niepokój u widza, który przez prawie pół filmu nie domyślał się, co go może czekać, a nawet później, kiedy to nastąpił zwrot akcji o 180 stopni. Widz do końca nie był pewien, z czym ma do czynienia, gdyż postać głównego przeciwnika jeszcze przez jakiś czas nawet nie pojawiała się na ekranie. To wszystko – plus ciasne i ciemne zakamarki statku kosmicznego – sprawiało, że „Obcy” nosi miano horroru science-fiction nie przez przypadek. „Dwójka” już jest nieco inna. Nadal ma cechy charakterystyczne pierwowzoru, jak walka z na pozór niewidzialnym przeciwnikiem czy budowanie napięcia, ale mamy tu, kolokwialnie mówiąc, większą rozwałkę. A mianowicie nie toczy się tu walka z tylko jednym stworem, a z dziesiątkami oraz nie prowadzi jej załoga statku handlowego, lecz drużyna wyszkolonych komandosów. Jednym słowem rozmach. Ale z czasem Cameron pokazał nam, że to słowo jest jednym z podstawowych w jego słowniku. Dalsze filmy już były mniej udane. Część trzecią wyreżyserował, początkujący wówczas, David Fincher, który dopiero później pokazał jak dobrym jest twórcą, a część czwarta, która nie ma chyba nic wspólnego z dobrym kinem, została popełniona przez zupełnie nieznanego mi Jean-Pierre Jeunet’a. Dopiero po 4 latach udowodnił, iż jednak potrafi nakręcić porządny film, tworząc „Amelię”. Trochę odmienne gatunki, nie sądzicie? Całość dopina się w czteroczęściową antologię, z której prawdziwi fani i tak biorą pod uwagę jedynie dwie pierwsze części.

»»Wydanie Bluray Jak to mam ostatnio w zwyczaju, takie dość ważne dla świata filmowego serie odświeżam sobie na niebieskim nośniku. Tym razem nie było inaczej. Kiedy całość „Obcego” się na nim pojawiła było to dość spore wydarzenie. Nie chodzi tu tylko o cenę, która wtedy była dość spora, nawet jak na Polskę. Znajdziemy tu 6 płyt, na których znajdują się wszystkie cztery części filmów zarówno w wersjach kinowych, jak i reżyserskich oraz masa dodatków zawierających dziesiątki materiałów, a także tysiące archiwalnych grafik. Może nie jest to aż tak powalające jak specjalne wydanie Bluray „W ładcy Pierścieni”, o którym wspominałem w poprzednim numerze, ale też

» 2012 nr 5 » FILM » „Obcy – pasażer, którego nie chciałbyś spotkać.”

robi wrażenie. W dużej, a może raczej głównej, mierze całkowicie odrestaurowanym cyfrowo dźwiękiem i obrazem. Jakość tego, co widzimy to jedno z najlepszych HD, jakie widziałem. A pamiętajmy, że to są filmy (mówię tu o pierwszych dwóch częściach) sprzed około 30 lat. Zrobienie takiego obrazu na pewno kosztowało sporo dolarów. A co się tyczy dźwięku to jest on tak wspaniały, że ciężko się ogląda ten film wieczorem, bądź w nocy będąc samemu w domu. Słyszymy po prostu wszystko, co dzieje się w filmie. Jeśli jeszcze mamy dobry sprzęt audio, potrafiący w pełni oddać zalety dźwięku przestrzennego, możemy się złapać na tym, iż odwracamy się za siebie, bo słyszymy za plecami odgłos syczenia. Jeśli ktoś jest fanem serii, a przynajmniej dwóch pierwszych filmów, to musi mieć to wydanie – nawet kosztem dopłacenia nieco za kiepskie filmy numer 3 i 4.

»»Oczekiwanie Pozostaje teraz tylko czekać na premierę „Prometeusza”. Jestem strasznie ciekaw jak to wszystko wyjdzie. Czy będzie z tego typowy prequel, czy może Scott wraz z ekipą przygotowali nam niesamowite widowisko na miarę

112

swojego filmu z ‚79 roku? Sama obsada już bardzo zachęca do obejrzenia, a dodatkowo parząc na zwiastuny to nie można nie mieć ochoty na seans. Bardzo się cieszę, że fabuła jest tak owiana tajemnicą, poza kilkoma smaczkami umyślnie nam wyjawionymi. Dzięki temu pójdę do kina nie wiedząc, czego mogę się spodziewać i na pewno wyjdę z niego zaskoczony. To, czy pozytywnie czy negatywnie, jeszcze się okaże. Na pewno nie będzie to jednak film, obok którego przejdę obojętnie. A chyba na tym polega magia kina, by zaskakiwać i pokazywać coś, czego nie jesteśmy w stanie doświadczyć na co dzień. Taki właśnie będzie „Prometeusz”. Tym, którzy jeszcze nie widzieli, polecam obejrzenie jednego ze zwiastunów. http://youtu.be/5UEv03g51kU?hd=1 a także przejrzenie materiałów na oficjalnym kanale YouTube http://www.youtube.com/user/ PrometheusNews A tych, którzy nie widzieli poprzednich filmów, chcieli by zobaczyć, ale nie chcą kupować od razu pełnego wydania Bluray informuję, że są one dostępne w iTunes. « Alien – http://bit.ly/LwyrGo Aliens – http://bit.ly/J5ejHW Alien 3 – http://bit.ly/LwyHVK Alien Resurrection – http://bit.ly/IXsZNM

Na iPada

» 2012 nr 5 » MUZYKA

Jarosław i Norbert Cała

CAŁA MUZYKA »»Ania Rusowicz – Mój big-bit Opisując tę płytę trzeba zacząć od wytłumaczenia, co to w ogóle jest big-bit i kim dla niego była Ada Rusowicz. Nurt ten i ta osoba to bowiem bez wątpienia dwa główne powody do powstania tej płyty. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ten rodzaj muzyki był stylem tzw. młodzieżówki, która buntowała się przeciwko systemowi, jaki panował wtedy w kraju. Już sama konieczność wymyślenia nazwy big-bit pokazuje, że artyści w tamtych czasach nie mogli robić dokładnie takiej muzyki, jaką chcieli, a prawdziwy przekaz trzeba było odpowiednio kamuflować. Ada Rusowicz – którą nazwano wtedy pierwszą damą polskiego bitu – była wówczas wokalistką Niebiesko-Czarnych i razem nagrywali największe hity tamtych lat. Od jej nagłej śmierci minęło już ponad 20 lat, ale Ada zostawiła po sobie piękny kwiat w postaci córki, która teraz rozkwita na rynku debiutanckim albumem „Mój big-bit”. To szalony i odważny pomysł odtworzenia klimatu muzyki tamtych lat, co mogłoby się wydawać wręcz niemożliwe. Staro rockandrollowe brzmienie wypełnione gitarowym bluesem i fletem to w skrócie najlepszy opis do tego, co słyszymy. W tych utworach jest jednak pełno różnorodnych smaczków, które pojawiają się raz po raz, trochę instrumentów dętych znanych z soulu, a trochę elektroniki bliskiej teraźniejszym czasom. Ania spisała się na medal wykonując to ciężkie zadanie i pokazała, że to z krwi i kości wykapana mama, od samego wyglądu po najważniejsze, czyli głos. Płyta to dwanaście doskonałych kompozycji, z czego sześć z nich jest coverami starych utworów mamy, a druga szóstka to już własne produkcje. Najważniejszy w tym wszystkim jest fakt idealnego połączenia starych utworów z teraźniejszymi, co prawdopodobnie było najtrudniejszym orzechem do zgryzienia przez utalentowaną Annę Rusowicz. Efekt jest piorunująco dobry, czego potwierdzeniem są właśnie zdobyte cztery Fryderyki i świetna sprzedaż albumu. Cała ta niesamowita otoczka wokół

114

tego materiału tworzy historię, dzięki której powstał album niecodzienny, inny niż wszystkie. cena 7,99 Euro http://bit.ly/KfqGTJ

»»De La Soul’s – Plug 1 & Plug 2 Present First Serve Na moim szwedzkim meblu z winylami staram się mieć względny porządek, dlatego segreguję płyty i ustawiam je na oddzielnych półkach. Jedną z takich półek zajmują tzw. Oldschoole, znajdę tam sporo starego funku i początki rapu, gdy ten jeszcze raczkował. Zawsze gdy sięgam do tej półki, to śmieję się pod nosem na widok pierwszych pięciu płyt. To albumy i single De La Soul, które dumnie otwierają ten przedział kolekcji, a mój śmiech wywołują ich okładki. Różowe tło, na którym narysowane są różnokolorowe kwiatuszki to dla nich standard, a jakby tego było mało, to wszystko wygląda na dzieło 5- letniego słabo uzdolnionego dziecka. Winnymi za te „dzieła” są Posdnuos, Trugoy i Maseo, którzy pochodzą z Nowego Jorku i w 1987 roku postanowili nagrywać razem jako De La Soul. Już pierwsza płyta przyniosła sukces wyróżniając się pomysłowością, żartobliwymi tekstami i innowacyjnymi samplami. Po 25 latach artyści w niezmienionym składzie nagrywają, koncertują i – co najważniejsze – nadal daje im to dużo radości. Dowodem na to jest najnowszy album zatytułowany „Plug 1 & Plug 2 Present First Serve”. Od początku do końca podoba mi się muzyczna strona tego albumu, która pokazuje, skąd wywodzi się Rap. Sporo sampli czerpanych jest z korzeni czarnej muzyki disco, funku, bluesu, soulu czy jazzu, ale są też eksperymenty z rockiem albo harmonijką. Wszystko jest zaaranżowane niebywale swobodnie, bez żadnego napinania się i szukania na siłę innowacyjnych rozwiązań. Trio, mimo swojego „dorosłego” wieku, nie dostało zadyszki i w dalszym ciągu ma ten luz, który słychać w każdym wersie. Bez wątpienia jest to jedna z takich płyt, które w przyszłości będę mógł puszczać moim potomkom, mówiąc: „słyszycie dzieciaki, właśnie to tatuś nazywa dobrym Rapem”. Szkoda tylko, że De La Soul nie zrobiło takiej okładki jak w latach 80., niby nowa również jest śmieszna, brakuje mi jednak na niej tych koślawych kwiatuszków. cena 8,99 Eruo http://bit.ly/JNqyNG

» 2012 nr 5 » KSIĄŻKI » Tylko eBooki!

KSIĄŻKI Tylko eBooki! »»Mariusz Zielke „Wyrok”

Cena: 2,39 Euro

Książka, która powinna spodobać się wszystkim miłośnikom Stiega Larssona. Autorem powieści jest dziennikarz śledczy Mariusz Zielke, laureat nagrody GrandPress 2005 za dziennikarstwo śledcze. „Wyrok” to pierwszy polski thriller finansowy. Przedstawiciel gatunku, który na zachodzie święci wielkie triumfy, jak dotąd bez żadnej reprezentacji w Polsce. Jest to zupełnie nowatorska pozycja na naszym rynku, mocno osadzona w realiach funkcjonowania polskiej Giełdy i gospodarki. „Wyrok” jest niezwykłą, wciągającą i dramatyczną opowieścią o losach dziennikarza odkrywającego wielką aferę finansową z zabójstwami, mafijnymi powiązaniami i korupcją na szczytach władzy. Wartka akcja, ekscytujące, obrazowe opisy przestępstw finansowych i mechanizmów władzy, mroczne sekrety finansjery, klimatyczna narracja, wiele zaskakujących zwrotów akcji i nieoczekiwana puenta – ta książka to murowany HIT! formaty: App; do pobrania: iTunes

»»Marcin Brzostowski „Zemsta kobiet”

Cena: 7 zł

„Zemsta Kobiet” to mini-powieść (kryminał), której główny bohater, inspektor Franco Fog, ma za zadanie rozwiązać zagadkę dotyczącą zniknięcia kilku osób. Aby to uczynić, musi wniknąć w świat podejrzanych lokali, w których roi się od upadłych kobiet, striptizerów czy też handlarzy bronią. Gdy życie uczuciowe pana inspektora zacznie przypominać romans z filmu „Casablanca”, a faszyści z Warszawy okażą się nie tymi, za których się podają, do akcji wkroczą pałające żądzą odwetu feministki. Czym skończy się dla Franco Foga spotkanie z niedocenianym przeciwnikiem, niech przekona się sam Czytelnik. formaty: pdf, epub, mobi; do pobrania: eBookowo

»»Alice Rosalie Reystone „Dziewiąty Mag”

115

Cena: 18,40

Pierwszy tom porywającej trylogii fantasy! Ataki trolli, chimer i cyklopów są coraz bardziej zuchwałe. Magiczne kopuły chroniące dziewięć miast tracą moc, smoki zaczynają chorować. Za radą wszechwiedzącej Oriany dwunastu oficerów wyrusza do równoległego świata. Ariel, lekarz weterynarii i matka ośmiolatki, nie potrafi uwierzyć w słowa tajemniczego Fabiena. Mężczyzna podający się za elfickiego oficera twierdzi, że tylko ona zdoła zaradzić dziwnej epidemii wśród smoków. Czy on oszalał? Tymczasem Ariel poznaje Croya… Croy jest ogromny. Zielono-złote łuski na jego ciele układają się w fantazyjny wzór. Ma błoniaste skrzydła, krótki i zaokrąglony pysk, jego łapy uzbrojone są w potężne szpony. Pod wpływem dotyku Ariel łuski Croya zmieniają barwę, wtedy on składa ukłon i zaprasza ją do swojego świata. Razem przechodzą przez portal. Komuś potężnemu o czerwonych oczach bez źrenic bardzo się to nie spodoba. formaty: ePub, mobi, PDF; do pobrania: EMPIK

»»Joanna Łukowska „Pierwsza z rodu: Znajda”

Cena: 12 zł

To opowieść o skrzatach i ludziach, radzących sobie w świecie bez słońca. Estera pisze pamiętnik, licząc, że ktoś go przeczyta; o ile po latach mroku ktoś jeszcze będzie umiał czytać. Rosa, młody przywódca skrzatów z Boru, rozmyśla o nieciekawej sytuacji swych pobratymców. Wielebna Maura czyni wyrzuty pozbawionej uczuć Pustej z powodu zagubienia Obiektu. Jakim sposobem dzieciak wymknął się z sieci? A jakim cudem ociemniały świat wciąż trwa? Czyżby dało się oszukać los? Czy ziarnkiem piasku, zgrzytającym w żarnach przeznaczenia, może być dziwna dziewczynka? Milczy i uśmiecha się szczerbato, odważnie patrząc w mroczoną twarz Boru. Skrzatów też się nie boi, choć nie należą one do codzienności ludzkich szczeniąt. Kim jest to dziecko? „Znajda” to opowieść o wyborach, wolnej woli, różnych obliczach miłości, o tym, że Droga jest ważniejsza od Celu. Bo choć przeszłość jest jedna, niezmienna, ścieżek prowadzących do przyszłości może być wiele... Formaty: ePub, mobi, PDF Do pobrania: RW2010

» 2012 nr 5 » makowa kuchnia

117

Sałatka z jabłkami Małgorzata Łada

• 3 jajka ugotowane na twardo • 20 dag ugotowanych małych ziemniaków • 5 rzodkiewek • 1 średnie kwaśne jabłko • 2 łyżki mrożonego zielonego groszku (w sezonie świeży wyłuskany) • 1/2 szklanki majonezu • 2-3 łyżki gęstego jogurtu • 1 -2 łyżki białego wytrawnego wina (nie koniecznie) • 1 łyżka oliwy • mała garść posiekanej natki z pietruszki • sól, pieprz

Jajka, ziemniaki, rzodkiewki i jabłko (ze skórką) kroimy w jak najcieńsze plasterki i układamy na przemian na półmisku lub w dość płaskiej salaterce. Groszek blanszujemy w lekko osolonym wrzątku, osączamy i posypujemy nim ułożone w na półmisku składniki. Majonez ucieramy z jogurtem i winem, polewamy sałatkę (nie mieszamy). Skrapiamy oliwą, posypujemy natką i świeżo zmielonym pieprzem. Wkładamy do lodówki na około 15 min. Smacznego! «

» IntelIgentny Dom

ISSN 2082-3630

iMagazine 5/2012 (19)

l w.ima azine.p g

Sprzęt:

prOgrAMy:

» NAS Synology

» Hype

DS412+

» Layers

» HtC One X

» Bartender

» Soundfreaq SFQ-03

» prehistoric

Sound Stack

» Angry Birds Space

» HiFiMan rE 262

» Max payne Mobile

CS6 TuTorIal: mICRoSoft PoweRPoInt 2011 foR maC

WyWiAD: anna nowak IbISz – pANi gADżEt