Für di Churze: Bärner Bäre

«Vom Ghöresäge lehrt me lüge!»

Gschicht u Illustratione vor Elsbeth Boss

Der Bäremani ligt näb em Krokodiu us grüen-violett-ghüsletem Wulestoff, ere Chatz us raabeschwarzem Kunschtpeuz u nere graue Plüschmuus ir Spiuzüügchischte, pfuuset u fuchtlet u stramplet mängisch mit de Bäretaupe wiud ir Luft umenang. Wahrschynlech tröimt dä öppis Sturms. Är het gärn Süesses. Vilech tröimt är grad vo Zuckerwatte, u Spitzbuebe, u Muffins, u Turte mit Marzipanfüuig u cha ds Muu ume einisch nid vou gnue übercho. U vilech tröimt är…?

Si grabt u grüblet u scharet, es geit nid, nidesmau es Birebitzli. Der Räge het der Yschlupf zum muusig-wohlig-warme Huli, wo si itz grad gärn wär, verstopft. Si isch unsegsperrt! Het Hunger, rennt wi pickt desume u suecht öppis für zwüsche Zähn. Mit wunde Pföötli däselet si über ds gschliferig-nasse Gras. Der bleich Herbschtvoumond, wo zwüsche graue Wätterwuuche lüüchtet, zouberet gheimnisvou-gschpängschtegi Schätte i d Landschaft.

U itz pfyfft no e yschchauti Byse um di styffe Museohre. Si witteret warmi Luft, rennt über Gartebettli, über Bsetzi u isch mit eim Satz ar Wermi. Imene Huus. Imene Mönschehuus. «Mönsche sy gfährlech! Aber i passe uf!», däicht si. U d Houptsach syg doch, dass si es hiubs Plätzli gfunge heig u nid erfrieri oder ersuuffi. «U hoffentlech wohnt hie ke Chatz!», macht si sech Sorge. – Der Bäremani stöhnet u drääit sech vo eir Syte uf di angeri. – «Stiu isch es im Huus! Auä niemer daa», däicht d Muus. U si spaziert über e weich Teppich. – «Uiiii!!!», mögget öpper zettermordio. «E Muus, e grossi, graui Muus!» Di graui Muus gseht schwarz. Blitzschnäu versteckt si sech hinger em Papierchorb, macht sech müüslichlyn, schnuufet chuum u gheit vor Chlupf i ne töifi Museohnmacht. Si merkt nid, dass e Musefaue ufgsteut wird. Plötzlech chützele himmleschi Düft ihri Nase. O der Bäremani schmöckt öppis u schnupperet schlaaftrunke u troumsturm ir müffelige Spiuzüügtruckeluft.

Aus isch dunku. «Fiischteri Nacht!», däicht d Muus. Si träppelet vorsichtig us ihrem Versteck u d Schnouzhäärli zittere vor Ufregig. «Chäs! … Der Musehimu uf Ärde!», fröit si sich, vergisst aui Vorsicht, rennt, u – klick – schnappt d Faue zue, u si isch im Drahtchäfig gfange.

Der schön, läng Museschwanz chemmt im Törli! U si chunnt mit em Muu nid a Chäs.

«Schnäggebisi!», wätteret d Muus, wo itz zwüsche Himu u Höu, zwüsche unerreichbarem Gnuss u schmärzhaftem Lyde, gfange isch. Ir Spiuzüügchischte weeberet, u jammeret, u süfzet, u stöhnt, u grochset, u pärschtet der Bäremani.

Wos taget, ghört si Schritte. I ihrem Museeländ u haub tot vor Hunger u Schmärze isch ihre aus wurscht. Mit glänzige Chnopfouge blinzlet si us em Gitter-Gfängnis. – Wär si itz e grosse graue Elefant anstatt e chlyni graui Muus, de würd si däm Mönsch zeige was Gattigs! – «Hallo!», seit der Mönsch fründlech zur chlyne graue Muus. «O je! Du hesch der Schwanz ygchlemmt!» – «We du wüsstisch, wi das weh tuet!», äffet d Muus der besorgt Ton vom Mönsch nache. Dä treit d Faue us em Huus. «Was macht er ächt mit mir?», fragt sech d Muus, wo vor Angscht schlotteret u zitteret u sich a schouregi Gschichte erinneret, wo unger Müüs öppe verzeut wärde: vertschaupe, z totschlah, ersüüffe, der Chatz …

Wo ds Törli win e roschtegi Waudsaagi ufgyyret, erwachet der Bäremani u ghört no grad, wi der Mönsch seit: «Machs guet!» D Muus satzet mit grosse Gümp dervo u däicht: «Vom Ghöresäge lehrt me lüge!» – Der Bäremani ginet, rybt d Ouge u verzeut no chli benoh aus troumfrüsch em ghüslete Kroki, der graue Plüschmuus, u der schwarze Kunschtpeuzchatz.

Elsbeth Boss ist eine Berner Geschichten-, Kinder- und Kochbuchautorin. Die Illustrationen stammen aus dem Buch «Bärner Bäre» erhältlich im Werd & Weber Verlag. www.weberverlag.ch