Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΔΗΚΟ Καθώς οι εξελίξεις σε Κυπριακό και οικονομία βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, στο ΔΗΚΟ είναι έτοιμοι για ακόμα μία εκλογική μάχη την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναμέτρηση πέντε υποψηφίων για τη θέση του δεύτερου τη τάξει στο κόμμα, αναπληρωτή προέδρου, όπου πέντε στελέχη αναμετρούνται στις κάλπες. Το InBusinessNews παρουσιάζει βασικές θέσεις των Γιάννη Ιωάννου, Μάρκου Κυπριανού, Γιώργου Κωνσταντίνου, Κώστα Μαυρίδη και Αντιγόνης Παπαδοπούλου, σε σχέση με θέματα της οικονομίας.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➊
Η
ευθύνη του κόμματος ήταν δυστυχώς υπαρκτή. Οι επιλογές μας δεν ήταν οι ενδεδειγμένες κυρίως λόγω της απάθειας που επεδείχθη σε καίριες χρονικά στιγμές κι όταν ο κίνδυνος παραμόνευε, το κόμμα σφύριζε αδιάφορα . Η κοινοβουλευτική μας λειτουργία ήταν υποτυπώδης και ο έλεγχος που όφειλε να ασκήσει, λυπούμαι να πω ανύπαρκτος . Είναι γι αυτό τον λόγο που φρονώ , πως επιτέλους το κόμμα πρέπει να εκσυγχρονισθεί και ν’ αλλάξει πορεία πλεύσης. Τουλάχιστον σε ότι αφορά στην κοινοβουλευτική του ελεγκτική λειτουργία.
Μάρκος Κυπριανού
Γιώργος Κωνσταντίνου
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Ποια η ευθύνη του ∆ΗΚΟ στην οικονοµική κατάσταση που δηµιουργήθηκε αν αναλογιστούµε πως στη σύγχρονη ιστορία του τόπου συµµετείχε σχεδόν σε όλα τα κυβερνητικά σχήµατα;
Π
ρέπει να διαφοροποιήσουμε μεταξύ Κυβερνήσεων του ΔΗΚΟ και εκείνων στις οποίες συμμετείχε το ΔΗΚΟ. Η οικονομική πολιτική του κράτους καθορίζεται στη βάση του προγράμματος του εκλεγμένου Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι από τους μετέχοντες στην Κυβέρνηση του. Οι δυνάμεις που στηρίζουν μια κυβέρνηση, μπορούν να ασκήσουν κάποια επιρροή αλλά όχι να καθορίσουν πορεία! Αντίθετα, επί διακυβερνήσεων του ΔΗΚΟ, η Κύπρος βίωσε το οικονομικό θαύμα μετά την καταστροφή του 1974, που οδήγησε την ευημερία του λαού σε θαυμαστά επίπεδα, όπως και το νοικοκύρεμα των οικονομικών το 2003-8 που επέτρεψε την ένταξη της Κύπρου στην ευρωπαϊκή οικονομική ζώνη. Πέρα από αυτά, το ΔΗΚΟ, εντός ή εκτός Κυβέρνησης, απέδειξε ότι βάζει πρώτα το κοινό καλό πάνω από οποιοδήποτε πολιτικό κόστος ή όφελος. Ακόμα και σαν αντιπολίτευση πρόσφατα καλούσε την τότε Κυβέρνηση να πάρει αμέσως αποτελεσματικά μέτρα και ήταν έτοιμο να τα στηρίξει.
Τ
όσο το πολιτικό σύστημα και κατεστημένο όσο και το οικονομικό σύστημα και κατεστημένο ευθύνεται για την τραγική θέση στην οποία περιήλθε η πατρίδα μας. Μέσα σε αυτό το πλέγμα και το δικό μας κόμμα έχει τις ευθύνες που του αναλογούν, οι οποίες όμως είναι μικρότερες από ότι η ευθύνη άλλων.
O
ι ευθύνες καθενός πρέπει να αξιολογούνται με βάση τις συνθήκες που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Και το πολιτικό σύστημα ως σύνολο έχει σοβαρές ευθύνες για την σημερινή κατάσταση. Αλλά , μια γενική ή και διαχρονική επίρριψη ευθυνών καταλήγει στο τέλος να απαλλάσσει τους κύριους υπεύθυνους επειδή «άμα φταίνε όλοι, δεν φταίει κανένας». Για το ΔΗΚΟ, ως μέρος αυτού του συστήματος, φέρει το δικό του μερίδιο ευθύνης αλλά δεν πρέπει να μείνουμε σε τέτοιο γενικό επίπεδο. Τις αποφάσεις τις λαμβάνουν πρόσωπα. Εκεί είναι και η ευθύνη. Η υποψηφιότητά μου βρίσκεται στη γραμμή της αλλαγής που ξεκίνησε με την εκλογή του νέου Προέδρου και σε επιστροφή στις ιδρυτικές μας αξίες, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Γ
ια την οικονομική κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Κύπρο υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες σε όλους τους πολιτικούς χώρους, τις Κυβερνήσεις και άλλους παράγοντες της Κυπριακής κοινωνίας και της οικονομίας. Το ΔΗΚΟ στο βαθμό που συμμετείχε και αποφάσιζε σε Κυβερνήσεις που δεν ήταν δικές του, έχει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Ωστόσο θα πρέπει να λεχθεί ότι και όταν ακόμη συμμετείχε σε Κυβερνήσεις άλλων, πολλές φορές κατάθετε απόψεις και εισηγήσεις για την οικονομία που ήταν σωστές, αλλά δυστυχώς δεν εισακούονταν πάντα από τους υπευθύνους. Η συνολική παρουσία και ευθύνη του ΔΗΚΟ πρέπει κυρίως να προσμετράται από την απόδοσή του τις δύο φορές που κυβέρνησε με δικό του Πρόεδρο τον τόπο, δηλαδή αρχικά με τον Σπύρου Κυπριανού και μετέπειτα με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξαν σημαντικά οικονομικά επιτεύγματα, οικονομική ανάπτυξη, πλήρης απασχόληση και κοινωνική πρόοδος η οποία γίνεται καθολικά παραδεκτή όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και από ειδήμονες του εξωτερικού. Επί Σπύρου Κυπριανού, επιτεύχθηκε το οικονομικό θαύμα της Κύπρου, δηλαδή η αναστήλωση της οικονομίας από τα ερείπια που επισώρευσαν το προδοτικό πραξικόπημα και η βάρβαρη τουρκική εισβολή και η οικονομία ανέκαμψε και μπήκε στον δρόμο της προόδου σε χρόνο ρεκόρ. Επί Τάσσου Παπαδόπουλου, επιτεύχθηκε η ομαλή ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνέχεια στην Ευρωζώνη, ενώ στο τέλος της θητείας του παρέδωσε μια οικονομία σε πλήρη απασχόληση, εξαιρετικούς οικονομικούς δείκτες, χαμηλό δημόσιο χρέος και χαμηλό δημοσιονομικό πλεόνασμα.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➋
Μάρκος Κυπριανού
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Σχετικές ευθύνες επιρρίπτει και το πόρισµα Πική στο ∆ηµοκρατικό Κόµµα. Πως τις σχολιάζετε;
Τ Τ ο πόρισμα Πική επιτρέψτε μου να πω ήταν ημιτελές και ίσως όχι τόσο διεισδυτικό στις πραγματικότητες . Η ευθύνη του ΔΗΚΟ προκύπτει περισσότερο από την απουσία του παρά από την παρουσία στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Μπορούσε να διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο. Δυστυχώς ήταν κομπάρσος . Η διακυβέρνηση Χριστόφια απεδείχθη ερασιτεχνική και ανεπαρκής. Και το ΔΗΚΟ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το στήριζε. Αναπόφευκτα λοιπόν του αναλογεί μερίδιο ευθύνης.
Γιώργος Κωνσταντίνου
α μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κυπριακή οικονομία, οφείλονται κυρίως στην διαχείριση που έτυχαν από τις τράπεζες και την καθυστέρηση στη λήψη των κατάλληλων μέτρων στον κατάλληλο χρόνο. Σε όλα αυτό ρόλο και λόγο είχαν πολλοί παράγοντες όπως η Κυβέρνηση, η Βουλή, η Κεντρική Τράπεζα και άλλοι . Το ΔΗΚΟ προσπαθούσε να συμβάλει στο μέτρο που ήταν δυνατόν και δεν μπορεί να του καταλογίζονται περισσότερες ή λιγότερες ευθύνες από όσες σε όλο τον πολιτικό κόσμο και τη Βουλή. Το ΔΗΚΟ όπως όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχει το μερίδιο ευθύνης του. Δεν έχει σημασία αν ένα κόμμα είναι στην κυβέρνηση ή όχι. Οι τοποθετήσεις κάθε κόμματος στην σημερινή πολιτική πραγματικότητα στην Κύπρο και με τις ισορροπίες που υπάρχουν επηρεάζουν τη εξέλιξη των πραγμάτων. Όμως, αυτό δεν πρέπει να αποτελέσει αποπροσανατολισμό στο να αποδοθούν ευθύνες εκεί που πράγματι αρμόζει και σ’ εκείνους που έχουν την κύρια ευθύνη για όλες τις αρνητικές εξελίξεις.
H Τ
πως ήδη είπα, έχουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Το πόρισμα Πική όμως δεν κατάφερε να αποδώσει σε όλους εκείνο που τους αναλογούσε. Ενώ δεν ασχολήθηκε με μερικούς από τους κύριους υπεύθυνους, κατένειμε πέραν του δέοντος ευθύνες στο ΔΗΚΟ.
επιμονή της προηγούμενης ηγεσίας του ΔΗΚΟ και ενός κομματικού περίγυρου, να παραμένει στην Κυβέρνηση Χριστόφια ήταν σοβαρό λάθος. Προσωπικά, ανήκα στην μειοψηφία εκείνη που επιμέναμε σε αποχώρηση με σκοπό να αποτρέψουμε τα χειρότερα και να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια μας. Εκείνη η σταθερή μου πολιτική στάση και προσήλωση σε αρχές, προκάλεσε την πολεμική του τότε ηγετικού περίγυρου του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές αλλά και στις μετέπειτα αποφάσεις του κόμματος. Αυτά όμως έχουν τελειώσει. Σήμερα, εμπιστεύομαι την κρίση των μελών του ΔΗΚΟ που ξέρουν ότι με πίστη θα συνεχίσω στην ίδια σταθερή πορεία.
ο πόρισμα Πική και ο όλος τρόπος που διεξήχθη η έρευνα είναι μια πονεμένη ιστορία. Με όλο τον σεβασμό προς τους έγκριτους νομικούς που αποτέλεσαν την Επιτροπή Πική, νομίζω ότι η έρευνα τους απέτυχε να διερευνήσει σε βάθος τα πραγματικά αίτια της οικονομικής κρίσης. Ίσως γιατί και τα μέλη της Επιτροπής δεν είχαν τις αναγκαίες γνώσεις και εμπειρίες για να διεξάγουν μια τέτοια έρευνα για ένα κατά κύριο λόγο οικονομικό θέμα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το μέλος της Επιτροπής, Ηλιάνα Νικολάου, αισθάνθηκε την ανάγκη να διαχωρίσει τη θέση της και να δημοσιοποιήσει κάποιες δικές της ξεχωριστές απόψεις για την έρευνα. Κρίνω ότι η έρευνα δεν κάλυψε επαρκώς το θέμα των ευθυνών των τραπεζών και των εποπτικών τους αρχών, ενώ έδωσε δυσανάλογη έμφαση στην κατάσταση των δημόσιων οικονομικών και τους σχετικούς χειρισμούς. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, τόσο το ΔΗΚΟ, όπως και όλα τα πολιτικά Κόμματα έχουν τις δικές τους ευθύνες, αλλά τα κάθε λογής λαμόγια που διαχρονικά έμαθαν να απομυζούν και να στήνουν φαγοπότι στις πλάτες του Κυπριακού λαού είναι κατεξοχήν υπεύθυνα για την οικονομική κρίση καθώς επίσης όσοι με την ανοχή, την ατιμωρησία και τον ελλιπή έλεγχο τους άφησαν ατιμώρητους. Είναι γι αυτό που σήμερα περισσότερο παρά ποτέ πριν, πρέπει να τιμωρηθούν επιτέλους οι ένοχοι και να πέσει βαρύς ο πέλεκυς της τιμωρίας αλλά παράλληλα να γίνουν αρκετές μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις σε υφιστάμενους θεσμούς και υποδομές.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➌
Ε
ίναι γεγονός ότι το ΔΗΚΟ απέκτησε την φήμη προαγωγού περί το ρουσφέτι . Στο χέρι μας είναι να ανατρέψουμε αυτό τον χαρακτηρισμό και να οδηγήσουμε το κόμμα σ’ άλλα λιμάνια . Δεν έχω στατιστικά στοιχεία που να καταδεικνύουν του λόγου το αληθές , αλλά παράλληλα δεν κρύβομαι δίκην στρουθοκαμήλου και συνεπώς αναγνωρίζω αυτό το ενδεχόμενο.
Μάρκος Κυπριανού
Γιώργος Κωνσταντίνου
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Υπάρχει η αντίληψη πως οι περισσότεροι εργαζόµενοι (ποσοστιαία) στο δηµόσιο και ευρύτερο δηµόσιο τοµέα είναι προσκείµενοι στο ∆ηµοκρατικό Κόµµα. Ποια η θέση σας;
∆
εν θα έλεγα ότι είναι απόλυτα ακριβές αυτό, θα ήταν όμως ιδιαίτερα λογικό να έχει ψηλό ποσοστό, νοουμένου ότι το Δημοκρατικό Κόμμα απευθύνεται κυρίως στην μεσαία και τις χαμηλότερες τάξεις του λαού. Δεν αντιλαμβάνομαι όμως γιατί γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν κάτι αρνητικό. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων του δημοσίου τομέα προσφέρει πολλά στους πολίτες και τον τόπο και υπήρξε και είναι μια σταθερά στην κοινή προσπάθεια αντιμετώπισης σοβαρών προβλημάτων όπως αυτά της οικονομίας. Το έδειξε και μετά το ’74 και τώρα, που αγόγγυστα συνεισφέρει πρώτα και περισσότερο για το κοινό όφελος. Από την άλλη το ΔΗΚΟ δεν δίστασε να εγκρίνει μέτρα για τον δημόσιο τομέα όπου και όταν χρειάστηκε, άσχετα από πιθανό πολιτικό κόστος.
Τ E ο κόμμα έχει μέλη και οπαδούς σε όλη την Κύπρο, άνδρες και γυναίκες, νέους και μεγαλύτερους, διαφόρων κοινωνικών τάξεων, υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα και, βέβαια, του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.
ιλικρινά δεν πιστεύω ότι αυτό ισχύει σήμερα. Πολύ παλαιότερα όμως σε περασμένες δεκαετίες, η αντίληψη δεν ήταν τυχαία και είχε δόση αλήθειας. Επιμένω όμως ότι ο καθένας μας πρέπει να κρίνεται για τις δικές του ευθύνες και δυνατότητες σε όλη αυτή την κατάσταση. Ο καθένας μας με την προσωπική του συμπεριφορά, ακόμη και με τον τρόπο που μιλά, αποτελεί καλό ή κακό παράδειγμα για τα μέλη μας αλλά και την κοινωνία ευρύτερα.
Π
ρόκειται για μια αντίληψη, που δεν τεκμηριώνεται και δεν βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα, αλλά εσκεμμένα αναπαράγεται. Πως μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, όταν στα 50 και πλέον χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας, το ΔΗΚΟ διακυβέρνησε αυτόνομα τον τόπο μόνο δύο φορές; Μήπως οι άλλοι Πρόεδροι, Κυβερνήσεις και Επιτροπές Δημόσιας Υπηρεσίας που διορίστηκαν ανά πενταετία, έκαναν χαριστικούς διορισμούς ή προαγωγές σε άτομα αποκλειστικά προσκείμενα στο Δημοκρατικό Κόμμα; Σίγουρα όχι, αν κρίνουμε και από τα αποτελέσματα των εκλογών στην ΠΑΣΥΔΥ ή στις συντεχνίες υπαλλήλων ημικρατικών οργανισμών κοκ, όπου πουθενά δεν επιβεβαιώνεται στην πράξη ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα ανήκουν στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➍
Ε
ίμαι σαφέστατα εναντίον. Πρόκειται περί διαδικασίας ξεπουλήματος των πλέον υγειών οργανισμών έναντι πινακίου φακής. Μέγα λάθος λοιπόν.
Μάρκος Κυπριανού
Γιώργος Κωνσταντίνου
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Έχετε ξεκάθαρη θέση για το θέµα των ιδιωτικοποιήσεων;
∆
εν σηκώνει δογματισμούς ένα τόσο σοβαρό θέμα. Βασική αρχή του Κέντρου που έχουμε ακολουθήσει πιστά από το 1976, είναι η ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και η παρέμβαση του κράτους εκεί που αδυνατεί ο ιδιωτικός παράγοντας ή εκεί που το απαιτεί το συμφέρον του κράτους και του λαού . Με αυτή την έννοια η ιδιωτικοποίηση δεν είναι αυτοσκοπός ούτε και πανάκια όπως και η κάθετη απόρριψη κάθε συζήτησης δεν εξυπηρετεί τη λήψη των καταλληλότερων αποφάσεων στον κατάλληλο χρόνο. Υπάρχουν ημικρατικοί οργανισμοί που έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους, άλλοι που από τα πράγματα ίσως να λειτουργούσαν καλύτερα στον ιδιωτικό τομέα και άλλοι που το συμφέρον του κράτους και του λαού απαιτεί να παραμείνουν με οποιαδήποτε σύγχρονη μορφή υπό κρατικό έλεγχο. Αυτά τα θέματα οφείλουν να εξετάζονται υπεύθυνα και με αντικειμενικά κριτήρια, και μέσα από διάλογο, στη βάση της προσπάθειας για την καλύτερη δυνατή ανταπόκριση στην αποστολή τους και την εξεύρεση της καταλληλότερης λύσης, όχι οποιαδήποτε άλλα.
Ν Y Η αι, φυσικά. Είμαι καθαρά εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, όπως είμαι βέβαια και υπέρ της αναμόρφωσης των ημικρατικών οργανισμών, ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικοί και πιο αποδοτικοί.
πάρχουν οργανισμοί που θα έπρεπε να είχαν ιδιωτικοποιηθεί εδώ και χρόνια. Υπάρχουν και οργανισμοί που δεν πρέπει γιατί υπάρχουν αντικειμενικές πραγματικότητες που απαιτείται να ληφθούν υπόψην π.χ. πέραν από τις θεωρίες, υπάρχουν θέματα εθνικής ασφάλειας, θέματα για την διαχείριση του φυσικού αερίου, θέματα παροχής υπηρεσιών με βάση το δημόσιο συμφέρον και ότι με βάση το κέρδος και μόνο. Αυτά πρέπει να διασφαλιστούν πάση θυσία. Από την άλλη, υπάρχει μια οικονομική κατάσταση που επιτάσσει την τροχιοδρόμηση ιδιωτικοποιήσεων μέσα από μνημόνιο. Σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο, το ζητούμενο είναι ο ανταγωνισμός για μείωση των τιμών και όχι η ιδιωτικοποίηση από μόνη της. Δεν ξέρω τι δυνατότητες υπάρχουν, αλλά πιστεύω διαφορετικά διαπραγματεύεται και σχεδιάζει ένας που θεωρεί σωστό την ιδιωτικοποίηση των πάντων, από κάποιον που ζυγίζει στο μυαλό το όφελος της κοινωνίας. Η αντικατάσταση ενός κρατικά ελεγχόμενου οργανισμού με έναν ιδιώτη δεν είναι εξ ορισμού πάντα η σωστή επιλογή. Και μάλιστα, σε ένα τέτοιο περιβάλλον δυσπραγίας και διεθνούς κρίσης, η πώληση μετοχών δεν θα αποφέρει ψηλά έσοδα στο κράτος όπως αρχικά προβλεπόταν.
θέση μου όσον αφορά το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων είναι ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς ενός οργανισμού δεν είναι κατ’ ανάγκη το πιο σημαντικό κριτήριο για την εύρυθμη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του. Στην Κύπρο έχουμε μεγάλους ιδιωτικούς οργανισμούς οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους, τα λάθη και τις παραλείψεις τους προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στον τόπο, όπως π.χ. κάποιες από τις τράπεζες μας. Έχουμε και δημόσιους οργανισμούς που αντιμετωπίζουν προβλήματα δυσλειτουργίας αλλά και άλλους που λειτουργούν πολύ ικανοποιητικά και εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο στον τομέα τους. Ειδικά για τους ημικρατικούς οργανισμούς εκείνο που προέχει είναι ο εκσυγχρονισμός και η βελτίωση της λειτουργίας τους, έτσι ώστε να προσομοιάζουν προς υγιείς οργανισμούς που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Υπάρχουν σίγουρα πολλά περιθώρια βελτίωσης. Με δεδομένη την τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα ο τόπος, είμαι σίγουρη ότι τυχόν εσπευσμένη πώληση ή μερική ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών, δεν θα αποφέρει τα επιθυμητά οικονομικά αποτελέσματα και μακροχρόνια θα αποβεί εις βάρος της Κυπριακής οικονομίας και του λαού της. Δεν αποκλείω μορφές μερικής αποκρατικοποίησης, όπως π.χ. η χρήση στρατηγικού επενδυτή για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και βελτίωση της λειτουργίας κάποιων ημικρατικών οργανισμών με διατήρηση του κρατικού ελέγχου ιδιαίτερα σε κοινωνικούς οργανισμούς όπως η Αρχή Ηλεκτρισμού και η CYTA. Στην περίπτωση των δύο αυτών οργανισμών, υπάρχουν και θέματα στρατηγικής σημασίας και εθνικής ασφάλειας τα οποία μας αναγκάζουν να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις κινήσεις μας, προτού ακολουθήσουμε κατά γράμμα όσα μας υποδεικνύει η τρόϊκα που σύμφωνα με το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση και δεν λογοδοτεί πουθενά.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➎
Τ
α κόμματα είναι μέρος της κοινωνίας και ασχολούνται με όλες τις εκφάνσεις της λειτουργίας της. Συνεπώς θα μπορούσαν τα κόμματα μέσα από τη σύσταση ειδικών επιτροπών-μελετών να συνδράμουν την επιχειρηματική κοινωνία κυρίως μέσα από εκσυγχρονιστικές τομές στην Νομοθεσία.
Μάρκος Κυπριανού
Γιώργος Κωνσταντίνου
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Πιστεύετε πως τα πολιτικά κόµµατα πρέπει να έχουν ανάµειξη σε αµιγώς οικονοµικο-επιχειρηµατικά θέµατα;
Α
χι. Αυτό μπορεί να επηρεάζει την ορθή πολιτική κρίση και αποφάσεις. Θα πρέπει πάντως να υπάρχει ένας διαφανής και αποτελεσματικός τρόπος που να διασφαλίζει την λειτουργία τους και να αποτρέπει την παρείσφρηση καταστάσεων εξάρτησης που συνήθως οδηγεί στην εξυπηρέτηση αλλότριων αποφάσεων. Ο ρόλος των Κομμάτων και της πολιτείας γενικότερα είναι να δημιουργούν τις κατάλληλες νομικές και θεσμικές συνθήκες για την ανάπτυξη των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων χωρίς να εμπλέκονται τα ίδια σ’ αυτές.
πόψεις και θέσεις οπωσδήποτε θα πρέπει να έχουν, αλλά όχι ανάμειξη σε επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Ε
να τεράστιο μέρος της οικονομίας υποχρεωτικά βασίζεται στις αρχές της οικονομίας της αγοράς όπως ρυθμίζεται εντός της Ε.Ε. Αλλά κάθε κόμμα, επιλέγει τι αποτελεί και ιδεολογικό μέρος των αρχών του και ορίζει τι αποτελεί «αμιγώς οικονομικο-επιχειρηματικά θέματα». Επειδή οικονομία και πολιτική πάνε μαζί, στο ΔΗΚΟ κινούμαστε με βάση το δικό μας ιδεολογικό στίγμα και οριοθετούμε μέχρι που πρέπει να φτάνει η παρέμβαση του κράτους. Είμαστε κόμμα που συνδυάζει την ελεύθερη οικονομία μαζί με την κρατική παρέμβαση με κριτήριο το καλό της κοινωνίας ως σύνολο και όχι το συμφέρον μιας συγκεκριμένης τάξης ή ιδιωτών.
ίμαι κάθετα αντίθετη με την ανάληψη αμιγώς οικονομικοεπιχειρηματικών δραστηριοτήτων από τα πολιτικά Κόμματα. Ο ρόλος των πολιτικών Κομμάτων θα πρέπει να είναι τέτοιος, ώστε να λειτουργούν ως κύτταρα Δημοκρατίας, που να περιορίζονται στη διαμόρφωση και προώθηση πολιτικών για το καλό του τόπου και του λαού. Πρέπει να επεξεργάζονται ιδέες, να καταθέτουν προτάσεις και να προωθούν πολιτικές, πάντοτε με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και το γενικό καλό. Η ανάμειξη τους σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και οικονομικές δοσοληψίες δημιουργεί επικίνδυνες εξαρτήσεις και διαπλοκές. Κάτι τέτοιο, όχι μόνο δεν είναι επιθυμητό από πολιτικής απόψεως αλλά σίγουρα εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για την ίδια την Δημοκρατία, την πολιτική διαφάνεια και το πολιτικό σύστημα.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➏
Γ
ια να ανακάμψει μια οικονομία χρειάζονται έξυπνες τακτικές, χρειάζονται τομές και ανατροπές. Αυτό έπραξε ο αείμνηστος μας Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος και κρίνεται αδιαμφισβήτητα από το αποτέλεσμα. Κι αυτό ήταν κατά γενική ομολογία επιτυχέστατο.
Μάρκος Κυπριανού
Γιώργος Κωνσταντίνου
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Αν και η κυβέρνηση του αείµνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου παρέδωσε στην κυβέρνηση µε σηµαντικό πλεόνασµα, δηµιουργείται η εικόνα πως αυτό στηρίχθηκε κυρίως στη φούσκα των ακινήτων που σε µεγάλο βαθµό δηµιουργήθηκε από την φορολογική αµνηστία που παραχώρησε η τότε κυβέρνηση. Συµφωνείτε;
T
χι. Κάθε κυβέρνηση χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεση της για να επιτύχει τους στόχους που θέτει προς όφελος του λαού και του τόπου με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το συμφέρον αυτό. Διεθνώς, ένα κράτος πάντα αξιοποιεί τις δυνατότητες του για να καλύψει ελλείμματα ή να μειώσει το δημόσιο χρέος. Το ζητούμενο είναι όταν δημιουργηθεί αυτή η θετική κατάσταση να μην υποσκάπτεται από μεταγενέστερες κυβερνήσεις με κατασπατάληση των πόρων όπως έγινε στην Κύπρο. Η κατάσταση της οικονομίας όπως την παρέδωσε η κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου, ήταν αποτέλεσμα μιας ευρύτερης ορθολογιστικής και επίπονης προσπάθειας η οποία απέδωσε, όπως και η προσπάθεια για νοικοκύρεμα των δημοσίων οικονομικών. Δυστυχώς αυτή η οικονομική πολιτική δεν συνεχίσθηκε.
χι δεν συμφωνώ. Μπορεί να συνέβαλε και αυτό που λέτε αλλά το κύριο ήταν η ορθολογική και συνετή διαχείριση της οικονομίας του τόπου.
ο πλεόνασμα ήταν κάτι το θετικό και μάλιστα πρωτοφανές για τα οικονομικά δεδομένα της Κύπρου. Όντως, μέρος του πλεονάσματος ήταν και από τις αγοραπωλησίες ακινήτων και πιθανόν κάποιο μερίδιο από την αμνηστία. Αλλά στην Ιστορία εκείνο που μένει είναι η ουσία με τα ταμεία του κράτους γεμάτα. Εκ των υστέρων, υπεισέρχονται διάφορες σκοπιμότητες για να μειώσουν τη σημασία εκείνου του γεγονότος.
Ε
ίναι άδικο να κατηγορείται η Κυβέρνηση του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου που αποτέλεσε κατά γενική ομολογία μια από τις καλύτερες διακυβερνήσεις του τόπου, ότι φέρει την κύρια ευθύνη για τη φούσκα των ακινήτων. Κατ’ αρχάς το φαινόμενο της φούσκας των ακινήτων ξεκίνησε πολύ πριν από τη διακυβέρνηση Παπαδόπουλου και σχετίζεται μεταξύ άλλων και με τη φούσκα του χρηματιστηρίου προτού αναλάβει ως Πρόεδρος ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Μεγάλη ευθύνη για τη συνέχιση της φούσκας των ακινήτων φέρει το τραπεζικό σύστημα και οι εποπτικές αρχές που επέτρεψαν μια άνευ προηγουμένου πιστωτική επέκταση στον τομέα των ακινήτων και μάλιστα χωρίς την αναγκαία αξιολόγηση των δανείων που παραχωρούσαν στον κατασκευαστικό τομέα. Υπήρξαν χρονιές που η πιστωτική επέκταση στις κατασκευές, έφτανε ή και ξεπερνούσε το 30%. Ένα ασύλληπτα ψηλό ποσοστό που δεν θα μπορούσε να είχε άλλη κατάληξη, βέβαια, παρά στη φούσκα των ακινήτων. Η φορολογική αμνηστία που παραχωρήθηκε τότε από την Κυβέρνηση ήταν μια κίνηση που κρίθηκε με τα τότε δεδομένα ως αναγκαία για βελτίωση των δημόσιων οικονομικών και επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας πάνω σε μια νέα, υγιή βάση. Τα τεράστια κεφάλαια που δόθηκαν στον κατασκευαστικό τομέα και δημιούργησαν τη φούσκα, δεν προήλθαν από τη φορολογική αμνηστία αλλά κυρίως από ξένες καταθέσεις οι οποίες αυξήθηκαν κατακόρυφα αυτή την περίοδο λόγω των αδικαιολόγητα ψηλών καταθετικών επιτοκίων που πρόσφεραν οι Κυπριακές τράπεζες. Κάποιοι άλλοι είχαν ευθύνη γι’ αυτό και όχι η Κυβέρνηση Παπαδόπουλου.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➐
Μάρκος Κυπριανού
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Τελικά η απόρριψη της πρώτης απόφασης του Eurogroup από τα πολιτικά κόµµατα µπορεί να χαρακτηριστεί ως µέγα λάθος; Οφείλουν mea culpa στον κυπριακό λαό;
Ο Ε φείλουν mea culpa για πλείστα τόσα ολισθήματα. Πρόληψη νομοθετική μηδέν. Επιστημονική μελέτη των δεδομένων ανύπαρκτη. Μέγιστος λαϊκισμός και αμάθεια. Να λοιπόν τα αποτελέσματα . Η κυπριακή οικονομία μην ξεχνάτε αυτοσυντηρήθηκε για 6 μήνες μετά το Eurogroup της 15 Μαρτίου. Συνεπώς τα περί πτώχευσης την επομένη αποδείχτηκαν επιεικώς ατυχή.
Γιώργος Κωνσταντίνου
κ των υστέρων μπορεί να κρίνεται μια απόφαση με άλλα δεδομένα και κριτήρια. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι εκείνες τις δραματικές στιγμές ούτε πολύ περιθώριο υπήρχε ούτε και πολλή πληροφόρηση. Αυτό βέβαια δεν αποσείει την ευθύνη ενός κοινοβουλίου να παίρνει τις σωστές αποφάσεις. Όπως οι ίδιοι παραδέχθηκαν, όταν αποφάσιζαν δεν είχαν μελετήσει σε βάθος το θέμα ούτε είχαν συγκεκριμένες εναλλακτικές λύσεις ενώπιον τους. Αυτό από μόνο του έκανε επικίνδυνη την απόρριψη. Τώρα να πει κανείς ότι το κούρεμα καταθέσεων όποια μορφή και να πάρει είναι μια σωστή λύση θα ήταν παραλογισμός. Απλά υπάρχουν οι πιο επώδυνες και οι λιγότερο επώδυνες μορφές. Οι καταθέσεις δεν αποτελούν ούτε δημόσιο χρήμα ούτε αντικείμενο αυθαίρετης διαχείρισης από τρίτους πέραν από τους δικαιούχους ενώ αποτελεί προϊόν νόμιμης δραστηριότητας τους, κόποι ολόκληρης ζωής για τους περισσότερους. Το θέμα είναι ότι δεν έπρεπε να αφεθούν τα πράγματα να φτάσουν ως εκεί.
T
χι, διότι όπως φάνηκε εκ των υστέρων το ποσό που θα μαζευόταν με την πρώτη απόφαση δεν αρκούσε, οπόταν θα χρειαζόταν και νέο κούρεμα. Άλλωστε όταν ρωτήθηκαν οι εκπρόσωποι της Τρόικας αν διασφάλιζαν ότι δεν θα υπήρχε περαιτέρω κούρεμα, αυτοί απάντησαν αρνητικά.
ο λεγόμενο πρώτο Eurogroup περιείχε ένα αδιανόητο λάθος. Και μιλώ λόγω προσωπικής επιστημονικής αντίληψης των πραγμάτων και όχι γιατί μου τα υπέδειξαν άλλοι. Το να κουρεύεις καταθέσεις για ποσά κάτω από το εγγυημένο ποσό των 100,000 ευρώ, ανέτρεπε μια κατάσταση που έπρεπε εμείς πάση θυσία να διαφυλάξουμε και όχι να το προτείνουμε εμείς! Ένα πτωχευμένο κράτος οφείλει να εμπεδώνει στους πολίτες ότι το εγγυημένο ποσό των καταθέσεων είναι όντως εγγυημένο και απαραβίαστο. Εμείς πράξαμε το αντίθετο και πλέον δεν υπήρχε γραμμή εγγυημένου ποσού. Πιστεύω επίσης ότι θα ήταν πιο δίκαιο αν υπήρχε αναλογικότερη κατανομή του κουρέμματος για ποσά πάνω από το εγγυημένο στο σύνολο των προβληματικών τραπεζικών ιδρυμάτων, πράγμα που θα έκανε το εγχείρημα πιο ανεκτό. Σήμερα, έχουμε ανθρώπους που ήταν οικονομικά άνετοι και έγιναν ξαφνικά φτωχοί με τεράστια προβλήματα, όχι μόνο οικονομικά.
Η
ί πρώτη απόφαση του Eurogroup για γενικό κούρεμα καταθέσεων σε όλες τις τράπεζες και μάλιστα από το πρώτο ευρώ, ήταν μέγα λάθος και πολύ ορθά, κατά την άποψη μου, απορρίφθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η λέξη κούρεμα δεν έπρεπε ποτέ να βγει έξω από τους τοίχους του Eurogroup. Από τη στιγμή που έγινε αυτό, η Κύπρος είχε ήδη καταδικαστεί ως χρηματοοικονομικό κέντρο και οι τράπεζες της έμπαιναν σε μια πορεία άνευ επιστροφής. Εκεί που πιθανόν να έγινε λάθος ήταν η αποδοχή του δεύτερου σχεδίου το οποίο κατά την άποψη μου θα έπρεπε επίσης να είχε απορριφθεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι αν γινόταν αυτό, το Eurogroup και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έβρισκαν άλλη εναλλακτική λύση από το κούρεμα των καταθέσεων. Αυτή ήταν η άποψη και πολλών άλλων Ευρωπαίων αξιωματούχων με τους οποίους έχω μιλήσει σχετικά. Η απόφαση για το κούρεμα και ο τρόπος που λήφθηκε ήταν εντελώς άδικη για την Κύπρο και υπάρχει και η άποψη ότι ήταν και παράνομη. Ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διεξάγει έρευνα για τις αποφάσεις του Eurogroup και το ρόλο της τρόικα και είμαι βέβαιη ότι θα προκύψουν σημαντικά πορίσματα και για την περίπτωση της Κύπρου. Αν είμαστε αρκούντως διεκδικητικοί και αξιοποιήσουμε την έρευνα του Κοινοβουλίου, πιστεύω ότι μπορούμε να βελτιώσουμε σε σημαντικό βαθμό τους όρους του μνημονίου και να ζητήσουμε έστω και μερική αποκατάσταση της οικονομικής ζημιάς που μας προκάλεσαν οι αποφάσεις του Eurogroup και το κούρεμα των καταθέσεων.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➑
Μάρκος Κυπριανού
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Ποιο θα είναι το βασικό σας µέληµα αν εκλεγείτε στη θέση του αναπληρωτή προέδρου του ∆ΗΚΟ;
Μ Β έσα από σύνθεση ιδεών και προγράμματος λειτουργίας του κόμματος όπως το έχω παρουσιάσει στους ψηφοφόρους μας θα προσπαθήσω να προχωρήσω σε τομές ριζοσπαστικές στα πλείστα των ζητημάτων, με κυρίαρχο τον τρόπο λειτουργίας του, τον εκσυγχρονισμό του πεπαλαιωμένου μας καταστατικού, της εισδοχής της τεχνολογίας και των επιστημονικών μελετών, στην οργάνωση της κοινοβουλευτικής μας ομάδας και στην επίλυση πρωτίστως των βασανιστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ματωμένη κυπριακή κοινωνία. Είμαστε συγκυβέρνηση και συνεπώς έχουμε και λόγο στην εκτελεστική εξουσία. Οι κάτοχοι αξιογράφων θα πρέπει με κάθε τρόπο να πάρουν πίσω το βιος τους. Υπάρχουν τρόποι πιστέψτε με. Βούληση χρειάζεται, εντιμότητα και δυναμισμός. Θυσιάστηκε ολόκληρο κράτος για να περισωθούν τα συμφέροντα των ολίγων. Οι κλέφτες δεν αρκεί να τιμωρηθούν. Η πολιτεία θα πρέπει να αντιδράσει επιτέλους δυναμικά και να εκποιήσει μέσα από δικαστικές, νομότυπες διαδικασίες τις περιουσίες των εγκληματιών. Μέχρι και στην Ελλάδα αυτό γίνεται και δεν το πιστεύουμε. Καιρός λοιπόν για ανατροπές και γενναίες αποφάσεις που θα φέρουν ξανά πάνω από την Κύπρο το ουράνιο τόξο.
Γιώργος Κωνσταντίνου
ρίσκομαι στο Δημοκρατικό Κόμμα από την πρώτη μέρα της εξαγγελίας για την ίδρυση του στις 12 του Μάη του 1976. Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε δραστηριοποιούμενοι στο Δημοκρατικό Κόμμα βασικότερος στόχος και μέριμνα είναι και οφείλει να είναι η διατήρηση της ενότητας, της ηρεμίας και της ομαλής πολιτικής ανάμειξής του. Το Δημοκρατικό Κόμμα είναι μια έπαλξη αγώνα του λαού μας τόσο στον ιδεολογικοπολιτικό, τον κοινωνικό και τον οικονομικό τομέα όσο και σε ότι αφορά το μέγιστο εθνικό μας πρόβλημα. Αναμένει ο κόσμος του και ο λαός γενικότερα, να είναι ενωμένο, μαζικό και δυνατό ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο τους κοινούς στόχους και επιδιώξεις. Η δική μου υποψηφιότητα, και αυτή είναι και η δέσμευση μου, πιστεύω ότι μπορεί να εξυπηρετήσει σημαντικά την δεδομένη χρονική στιγμή το ζήτημα αυτό , της ενότητας, της σύμπνοιας και της ηρεμίας στις τάξεις του. Οι καιροί δεν απαιτούν ένα ΔΗΚΟ φωνή διαμαρτυρίας ή ένα ΔΗΚΟ αποπροσανατολισμένο σε εσωκομματικά ζητήματα, αλλά ένα ΔΗΚΟ πρωταγωνιστή!
Τ Σ ο βασικό μου μέλημα θα είναι η διασφάλιση της ενότητας του κόμματος και θα προσπαθήσω να συμβάλω με τη δράση και τις απόψεις μου στην ενίσχυση του και βέβαια θα εργασθώ με όλες μου τις δυνάμεις για την ανόρθωση της πατρίδας μας. Επίσης θα προσπαθήσω να αλλάξω τον ρόλο του Κόμματος από ρυθμιστικό πού έχει σήμερα σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα θέματα που απασχολούν τον τόπο. Έθεσα υποψηφιότητα για Αναπληρωτής Πρόεδρος, όχι για την καρέκλα, αλλά για προσφορά στον τόπο. Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, προσωπικά δεν έχω ανάγκη από καρέκλα. Κίνητρο μου είναι η αγάπη για τον τόπο μου.
ε εντελώς προσωπικό επίπεδο, το στοιχείο που χαρακτηρίζει την πολιτική μου σκέψη είναι ο ορθολογισμός που βασίζεται σε αξίες. Φυσικά επίκεντρο της πολιτικής μου σκέψης είναι πάντα το εθνικό πρόβλημα και η απαλλαγή από την κατοχή. Προσβλέπω λοιπόν ότι μέσα από μια αναβαθμισμένη θέση αξιωματούχου, θα συμβάλω στην συνδιαμόρφωση πολιτικής με βάση τον επιστημονικό ορθολογισμό π.χ. σε θέματα οικονομίας, στο εθνικό πρόβλημα, στην διαχείριση του φυσικού αερίου, σε σχέση με την λεγόμενη «Επιτροπή» αποζημιώσεων κ.ά. Όσοι παρακολουθούν την πολιτική μου παρουσία εδώ και χρόνια, γνωρίζουν ότι δεν σταματώ στην κριτική αλλά επιμένω σε εφικτές προτάσεις. Η παρουσία μου δίπλα στο νέο Πρόεδρο και μαζί με την υπόλοιπη ηγεσία, θα εμπλουτίσει και θα ενδυναμώσει το ΔΗΚΟ με περισσότερη αισιοδοξία και περηφάνεια ώστε να διευρύνουμε την βάση μας και να πετύχουμε τους στόχους μας για το καλό της κοινωνίας.
Μ
ε βαρύ αίσθημα ευθύνης αποφάσισα να διεκδικήσω τη θέση του Αναπληρωτή Προέδρου του ΔΗΚΟ για να προσφέρω ότι καλύτερο μπορώ στον τόπο, το λαό και το ΔΗΚΟ, μέσα από συναινετικές διαδικασίες, διάλογο και συλλογική δράση. Σε περίπτωση εκλογής μου, η δράση μου θα εδράζεται σε τέσσερις βασικούς άξονες: 1. Ενδυνάμωση της ενότητας στην ηγεσία και τη βάση του ΔΗΚΟ με στόχο την πλήρη συγκόλληση των ρωγμών. Τακτική αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ ηγεσίας και βάσης. Μεγαλύτερη εμπλοκή της βάσης και των συλλογικών οργάνων στη διαμόρφωση των πολιτικών και τη λήψη αποφάσεων. 2. Εκσυγχρονισμός του καταστατικού και των δομών του Κόμματος, με στόχο την πιο αποτελεσματική λειτουργία και παραγωγή πολιτικής. Κάτι τέτοιο συνεπάγεται την αξιοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων στελεχών από το πλούσιο έμψυχο υλικό που διαθέτουμε. 3. Διεύρυνση της ιεραρχικής δομής ώστε να υπάρχει μια πραγματική ηγετική πυραμίδα και ολοκληρωμένη πολυπρόσωπη εκπροσώπηση του κόμματος προς τα έξω. Η εμπλοκή περισσότερων γυναικών και νέων στα ηγετικά αξιώματα και τα συλλογικά όργανα του ΔΗΚΟ είναι ουσιώδης, προκειμένου να έχουμε ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κόμμα που να αφουγκράζεται καλύτερα τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. 4. Προάσπιση των πάγιων, εθνικά περήφανων θέσεων του κόμματος στο εθνικό θέμα, με δυναμική παρουσία στο Εθνικό Συμβούλιο και διεκδικητική φωνή στα ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων και ιδιαίτερα στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Έχω μιλήσει πολλές φορές για τα τρία δέλτα (Δικτύωση-Διαφώτιση-Διεκδίκηση), που θα πρέπει να διέπουν την πολιτική μας δράση στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Η παρουσία μου στο Ευρωκοινοβούλιο, τα τελευταία 4.5 χρόνια, έχει επιβεβαιώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, την ορθότητα αυτής της άποψης. Οι συναγωνιστές του ΔΗΚΟ με γνωρίζουν. Ξέρουν πως η ψήφος εμπιστοσύνης τους αποτελεί, για μένα, εντολή και συμβόλαιο τιμής για να συνεχίσω να εργάζομαι σκληρά, όπως πάντοτε, δίνοντας τον καλύτερο μου εαυτό για την εξυπηρέτηση των καλώς νοουμένων συμφερόντων της Κύπρου, του λαού και του κόμματος μας.