Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΔΗΚΟ Καθώς οι εξελίξεις σε Κυπριακό και οικονομία βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, στο ΔΗΚΟ είναι έτοιμοι για ακόμα μία εκλογική μάχη την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναμέτρηση πέντε υποψηφίων για τη θέση του δεύτερου τη τάξει στο κόμμα, αναπληρωτή προέδρου, όπου πέντε στελέχη αναμετρούνται στις κάλπες. Το InBusinessNews παρουσιάζει βασικές θέσεις των Γιάννη Ιωάννου, Μάρκου Κυπριανού, Γιώργου Κωνσταντίνου, Κώστα Μαυρίδη και Αντιγόνης Παπαδοπούλου, σε σχέση με θέματα της οικονομίας.
Γιάννης Ιωάννου
Ερώτηση ➊
Η
ευθύνη του κόμματος ήταν δυστυχώς υπαρκτή. Οι επιλογές μας δεν ήταν οι ενδεδειγμένες κυρίως λόγω της απάθειας που επεδείχθη σε καίριες χρονικά στιγμές κι όταν ο κίνδυνος παραμόνευε, το κόμμα σφύριζε αδιάφορα . Η κοινοβουλευτική μας λειτουργία ήταν υποτυπώδης και ο έλεγχος που όφειλε να ασκήσει, λυπούμαι να πω ανύπαρκτος . Είναι γι αυτό τον λόγο που φρονώ , πως επιτέλους το κόμμα πρέπει να εκσυγχρονισθεί και ν’ αλλάξει πορεία πλεύσης. Τουλάχιστον σε ότι αφορά στην κοινοβουλευτική του ελεγκτική λειτουργία.
Μάρκος Κυπριανού
Γιώργος Κωνσταντίνου
Κώστας Μαυρίδης
Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Ποια η ευθύνη του ∆ΗΚΟ στην οικονοµική κατάσταση που δηµιουργήθηκε αν αναλογιστούµε πως στη σύγχρονη ιστορία του τόπου συµµετείχε σχεδόν σε όλα τα κυβερνητικά σχήµατα;
Π
ρέπει να διαφοροποιήσουμε μεταξύ Κυβερνήσεων του ΔΗΚΟ και εκείνων στις οποίες συμμετείχε το ΔΗΚΟ. Η οικονομική πολιτική του κράτους καθορίζεται στη βάση του προγράμματος του εκλεγμένου Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι από τους μετέχοντες στην Κυβέρνηση του. Οι δυνάμεις που στηρίζουν μια κυβέρνηση, μπορούν να ασκήσουν κάποια επιρροή αλλά όχι να καθορίσουν πορεία! Αντίθετα, επί διακυβερνήσεων του ΔΗΚΟ, η Κύπρος βίωσε το οικονομικό θαύμα μετά την καταστροφή του 1974, που οδήγησε την ευημερία του λαού σε θαυμαστά επίπεδα, όπως και το νοικοκύρεμα των οικονομικών το 2003-8 που επέτρεψε την ένταξη της Κύπρου στην ευρωπαϊκή οικονομική ζώνη. Πέρα από αυτά, το ΔΗΚΟ, εντός ή εκτός Κυβέρνησης, απέδειξε ότι βάζει πρώτα το κοινό καλό πάνω από οποιοδήποτε πολιτικό κόστος ή όφελος. Ακόμα και σαν αντιπολίτευση πρόσφατα καλούσε την τότε Κυβέρνηση να πάρει αμέσως αποτελεσματικά μέτρα και ήταν έτοιμο να τα στηρίξει.
Τ
όσο το πολιτικό σύστημα και κατεστημένο όσο και το οικονομικό σύστημα και κατεστημένο ευθύνεται για την τραγική θέση στην οποία περιήλθε η πατρίδα μας. Μέσα σε αυτό το πλέγμα και το δικό μας κόμμα έχει τις ευθύνες που του αναλογούν, οι οποίες όμως είναι μικρότερες από ότι η ευθύνη άλλων.
O
ι ευθύνες καθενός πρέπει να αξιολογούνται με βάση τις συνθήκες που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Και το πολιτικό σύστημα ως σύνολο έχει σοβαρές ευθύνες για την σημερινή κατάσταση. Αλλά , μια γενική ή και διαχρονική επίρριψη ευθυνών καταλήγει στο τέλος να απαλλάσσει τους κύριους υπεύθυνους επειδή «άμα φταίνε όλοι, δεν φταίει κανένας». Για το ΔΗΚΟ, ως μέρος αυτού του συστήματος, φέρει το δικό του μερίδιο ευθύνης αλλά δεν πρέπει να μείνουμε σε τέτοιο γενικό επίπεδο. Τις αποφάσεις τις λαμβάνουν πρόσωπα. Εκεί είναι και η ευθύνη. Η υποψηφιότητά μου βρίσκεται στη γραμμή της αλλαγής που ξεκίνησε με την εκλογή του νέου Προέδρου και σε επιστροφή στις ιδρυτικές μας αξίες, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Γ
ια την οικονομική κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Κύπρο υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες σε όλους τους πολιτικούς χώρους, τις Κυβερνήσεις και άλλους παράγοντες της Κυπριακής κοινωνίας και της οικονομίας. Το ΔΗΚΟ στο βαθμό που συμμετείχε και αποφάσιζε σε Κυβερνήσεις που δεν ήταν δικές του, έχει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Ωστόσο θα πρέπει να λεχθεί ότι και όταν ακόμη συμμετείχε σε Κυβερνήσεις άλλων, πολλές φορές κατάθετε απόψεις και εισηγήσεις για την οικονομία που ήταν σωστές, αλλά δυστυχώς δεν εισακούονταν πάντα από τους υπευθύνους. Η συνολική παρουσία και ευθύνη του ΔΗΚΟ πρέπει κυρίως να προσμετράται από την απόδοσή του τις δύο φορές που κυβέρνησε με δικό του Πρόεδρο τον τόπο, δηλαδή αρχικά με τον Σπύρου Κυπριανού και μετέπειτα με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξαν σημαντικά οικονομικά επιτεύγματα, οικονομική ανάπτυξη, πλήρης απασχόληση και κοινωνική πρόοδος η οποία γίνεται καθολικά παραδεκτή όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και από ειδήμονες του εξωτερικού. Επί Σπύρου Κυπριανού, επιτεύχθηκε το οικονομικό θαύμα της Κύπρου, δηλαδή η αναστήλωση της οικονομίας από τα ερείπια που επισώρευσαν το προδοτικό πραξικόπημα και η βάρβαρη τουρκική εισβολή και η οικονομία ανέκαμψε και μπήκε στον δρόμο της προόδου σε χρόνο ρεκόρ. Επί Τάσσου Παπαδόπουλου, επιτεύχθηκε η ομαλή ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνέχεια στην Ευρωζώνη, ενώ στο τέλος της θητείας του παρέδωσε μια οικονομία σε πλήρη απασχόληση, εξαιρετικούς οικονομικούς δείκτες, χαμηλό δημόσιο χρέος και χαμηλό δημοσιονομικό πλεόνασμα.