[...] Έχουμε φτιάξει μιάν εικόνα του αρχαίου κόσμου που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα· όλα είναι κουτσουρεμένα: ο Σωκράτης φαίνεται χαμαιδιδάσκαλος σε επαρχιακό σχολείο κι ο Πλάτωνας στο στόμα μιας τσογλανοπαρέας γίνεται φασίστας… Ή, ακόμα χειρότερο, ο αρχαίος κόσμος δεν έχει σάρκα και οστά· ο ήλιος δεν φώτιζε, οι αρχαίοι δεν είχαν δικαίωμα να κάνουν λάθη, πιπίλιζαν ιδέες πιο ξερές κι απ' τα κόκαλα στους τάφους των. Γίναν όλοι τους Ακαδημαϊκοί και ζουν μια ζωή παραπομπών, χωρίς χαρά, χωρίς γέλιο· δεν βωμολογού. [...] (Από την εισαγωγή του Στέφανου Κουμα�
