Jakie działania online podejmowano?

Nie było osoby oddelegowanej do online. Ciężar spadł na Dział Promocji, bo to oni zarządzają mediami społecznościowymi i mają wiedzę o odbiorcach (D8).

Na to się zgłosiło siedem osób i ja. Musieli znaleźć kogoś, kto ich sfilmował, kto ma aparat albo dobry telefon, zmontować to. Myśmy im za to zapłacili, żeby mieli jakiś przychód (M2).

Jeden z aktorów to wszystko montował, okazało się, że ma pewne umiejętności (D6).

Większość badanych teatrów bardzo szybko podjęła decyzję o konieczności publikowania online. Było to podyktowane następującymi motywacjami: – podtrzymanie kontaktu z widzem, – wsparcie widza w trudnym czasie, – potrzeba ekspresji, skomentowania bieżącej sytuacji, – umożliwienie pracy zespołowi: aktorom, dla których ekspresja i kontakt z widzem mają ogromne znaczenie, oraz całemu zespołowi, pracownikom technicznym i rzemieślnikom teatralnym, którzy z dnia na dzień zostali bez zajęcia, a często też wynagrodzenia, – konieczność realizacji projektów, na które otrzymano wcześniej dotacje,

– umożliwienie pracy innym artystom i twórcom, którzy znaleźli się w trudnej finansowo sytuacji (konkursy, działania między instytucjami) [K1], – w późniejszym okresie: realizacja projektów, na które uzyskano dotacje.

Bardzo często pierwszym krokiem po zamknięciu teatrów było publikowanie materiałów zrealizowanych przed nastaniem pandemii, przede wszystkim rejestracji spektakli, dużo rzadziej innych wydarzeń, dyskusji czy klipów.

To zainteresowanie przerosło nasze oczekiwania. Daliśmy to nagranie, bo nic innego nie mieliśmy. Ale to było grane od lat, myśleliśmy, że wszyscy to już widzieli (L1).

Patrzyliśmy, na co mamy pozwolenia i co jest najlepszej jakości (L2).

Teatry dosyć szybko przeszły też do publikowania rzeczy nowych, realizowanych już w czasie ogólnopolskiej kwarantanny – w pierwszym etapie tworzonych w domach aktorów (czytania performatywne, klipy muzyczne, taneczne, różnego typu lekcje skierowane zarówno do dzieci, jak i dorosłych, „gadające głowy” – aktorzy mówiący o swoich doświadczeniach z pandemią i dodający otuchy odbiorcom), a z czasem także w przestrzeni teatru lub miejscach publicznych i półpublicznych (programy artystyczne, oprowadzanie po placówce i pracowniach, relacje z prób etc.).

Zrobiliśmy też […] taką rejestrację w nowym standardzie, zespół wiedział, że robimy film, reżyser właściwie na nowo zaadaptował swoje dzieło, właśnie jeszcze trwa montaż (D5).

Rzadziej decydowano się na transmisje wydarzeń w czasie rzeczywistym, choć nie są to przypadki odosobnione (koncerty realizowane w domach, dyskusje, warsztaty, spektakle).

Teatr podjął też bezzwłocznie zdalne przygotowania i próby do stworzenia spektaklu realizowanego zespołowo, ale indywidualnie przez aktorów i innych twórców, w trybie online. […] Zarówno odbiór, jak i recenzje po tym wydarzeniu były dobre i bardzo dobre (D6).

Ilustracja 1: Działania online teatrów

Osobną kategorią działań online podejmowanych w pandemii jest publikowanie treści bezpośrednio w social mediach – promocji przyszłych działań, konkursów wiedzy o teatrze, kartek z kalendarza, jubileuszów, życzeń okolicznościowych, notek biograficznych twórców teatralnych. Choć nierzadko działania te generowały spore zasięgi, nie umieszczamy ich omówieniu powyżej, gdyż nie są to działania teatralne per se.