Arena - december 2009

Inhoudstafel























Voorblad

1

Inhoudstabel

2

Voorwoord

3

De Dag van de Dialoog in Brussel

4

IC doet mee aan de Week van de Smaak

5

IC bestaat 20 jaar!!!!!

6-7

Ontmoetings– en overlegmoment IC Brussel

8

Regularisatie, een woordje uitleg

9

Voorstelling nieuwe collega - Familieclub Magnifiek

10

Subsidiekanalen voor onze Antwerpse verenigingen

11

Brood op je bord

12 - 13

Derde Europees Russisch Forum in Brussel

14

Afdeling in de kijker: Club Spartak

15

Project ouderparticipatie: Gezond eten op school

16 - 17

Afdeling in de kijker: Vrouwenclub Camelia

18

Grote teleurstelling over het Centraal Loket voor de Nieuwkomers in Antwerpen

19 - 20 21

Voor het eerst in België: De Gouden Pen van Rusland

22 - 23

Na de hoofddoek, de tulband en het onderwijs Sociaal tolk, iets voor jou?

24 25

Onderwijs: Bruggenbouwers in het onderwijs

26 - 27

Associatie IC - ACW

28

Afscheid van een (t)huis...

29

Het laatste woord: Vooruitgang dankzij betrokkenheid

30

Jawel, wij engageren ons! - Contactgegevens

31

Activiteitenkalender

32

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

2

Voorwoord Dank voordoen. Samen naar oplossingen zoeken is de boodschap die ik wil uitdragen. Samen ons verantwoordelijk voelen. Deze houding bespeurde ik iedere dag bij het team, bij de Raad van Bestuur, bij de bestuursvrijwilligers van IC en van iedere vereniging. Bedankt daarvoor. Het sterkt me in het geloof dat de interculturele wereld, een thuis van diversiteit, wel mogelijk is, maar dat het veel verder gaat dan samen couscous eten en dat ieder zijn taak daarin moet opnemen.

Helemaal weg ben ik gelukkig niet. Anderhalve dag in de week zal ik me nog, op de achtergrond, bezighouden met de verdere versterking van de organisatie. Zo hou ik ook de vinger aan de pols!

Jullie ervaren schipper vanaf november is Lode, wel bekend in Limburg, Antwerpen, OostVlaanderen. Na 3 jaar in de organisatie zal hij, als enthousiaste schipper, de organisatie in woelige wateren veilig in verschillende havens binnenloodsen.

Jullie zullen het ongetwijfeld al gemerkt hebben: er zijn verschillende personeelswissels in IC. Te beginnen met mezelf. Als algemeen directeur zet ik een stapje opzij. Vanaf 17/12 word ik immers schepen in Genk, een job die moeilijk combineerbaar is met de leiding van IC. Samen met collega- schepenen heb ik de kans om het beleid van de stad Genk mee vorm geven. Een enorme uitdaging en droom die uitkomt.

De ervaringen die ik heb opgedaan binnen Internationaal ComitĂŠ komen daarbij goed van pas. De contacten met ieder van jullie, jullie eigen verhalen en bekommernissen hebben mijn wereldbeeld breder gemaakt. De federatie en Genk, zoveel verschilt dat niet. Genk is vaak een voorbeeld geweest als multiculturele stad waar verschillende culturen goed samenwerken, maar waar er ook in de diepte wordt gepraat over problemen die zich

Arena, vzw Internationaal ComitĂŠ, december 2009

Hij doet dat samen met 3 coĂśrdinatoren: Naira voor Antwerpen, Ariana voor Limburg en Ylva voor Oost-Vlaanderen, Vlaams Brabant en Brussel. Een goed team is immers het begin van alles.

Bij deze wil ik nog even iedereen bedanken voor het enthousiasme, de inspiratie en de ondersteuning die ik heb ervaren. Toen ik in 2005 de opdracht als directeur kreeg, was het verre van gemakkelijk. Limburg kende 76 organisaties en moest uitbreiden tegen 2009 (was het toen nog).

Een onmogelijke job, leek me. En kijk: eind 2009 zijn we met 200 afdelingen in 4 provincies aanwezig! Dat kan tellen! Dat kon alleen maar met jullie steun.

Daar mogen we fier op zijn.

Dikke kus aan ieder, Anniek

3

Nieuw s uit Vlaams Brabant

De Dag van de Dialoog in Brussel Bloei, maar ook met ACW Brussel.

Aan de dialoogtafel die ik begeleidde, zaten een 10-tal mensen van verschillende leeftijden, van verschillende origine (Koerdisch, Togolees, Oekraïns en Belgisch) en uit verschillende Brusselse wijken. Niet iedereen was aanwezig. Het thema „in gesprek met de ander‟ is te abstract en niet laagdrempelig genoeg om mensen te motiveren om deel te nemen aan de Dag van de Dialoog. „In gesprek met een ander‟ was het thema van de Dag van de Dialoog op 17 oktober in Brussel.

Voor vele mensen was dit een moment van uitwisseling van persoonlijke ervaringen, meningen en ideeën, waarbij het luisteren naar elkaar, en het respect voor elkaars standpunten centraal stond.

Deze „dialoog-oefening‟ van kunnen luisteren naar en respect kunnen opbrengen voor een andere opvatting, een andere cultuur, een andere levensvisie, is ontstaan in 2002 in Nederland. Het initiatief kwam als tegenreactie op de gewelddadige Rotterdamse rellen naar aanleiding van „september 9/11’ (de aanval op de New Yorkse Twin Towers). Vanuit de overtuiging dat racisme en geweld een slecht voorbeeld zijn voor het verbeteren van problemen in de samenleving, werden dialoogtafels georganiseerd. Onder leiding van een dialoogbegeleider kwamen de gesprekken over gemeenschappelijke thema‟s los. Tegelijkertijd is de Dag van de Dialoog een moment waarop je jezelf in vraag durft stellen: ‟wat is mijn persoonlijke positieve bijdrage aan een betere samenleving ?‟ De Dag van de Dialoog ging dit jaar voor de 3de keer door in Brussel in samenwerking met de Foyer, verschillende zelforganisaties, overheidsinstanties en vrijwilligers. Ook de verschillende federaties voor allochtonenverenigingen in Brussel namen deel. IC-Brussel werkte samen met de eigen afdelingen als het Koerdisch Bureau voor Ontmoeting en Informatie en de Mangoboom in

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

Bij ons ging het gesprek over tolerantie, solidariteit, burgerschap en opvoeding, maar ook over de invloed van nieuwe technologieën op communicatie, de gevolgen van cultuurverschillen in de samenleving en de rol die religie hierin speelt.

Na een gesprek van 2 uur werden we beloond met een groot afsluitfeest op 2 boten aan het kanaal bij het Sainctelettesquare. Op het programma stond een streepje muziek, mooi theater en een boottochtje langs een foto-expositie aan het kanaal.

Het meest interessante aan deze dialoog-ervaring is dat er, ondanks de meningsverschillen, toch respect is voor ieders standpunt. Een vertrouwelijke sfeer zorgde ervoor dat persoonlijke ervaringen gedeeld konden worden en iedereen vrijuit kon spreken in een groep van mensen die tot voor kort nog onbekenden waren...

Ylva Berg

46

IC doet mee aan de Week van de Smaak De koffie smaakt nergens zo goed als in Leuven meer en meer interessante culturele aspecten naar voren. Zo kwamen we te weten waar de naam „koffie‟ van komt: van een stad uit Ethiopië die ‟Kaffa‟ heet. De zware (koffie)boon zorgde ervoor dat de deelnemers mooie verhalen vertelden over hun eigen cultuur en eetgewoonten. Door dit boeiende proces beseften de deelnemers dat, hoewel we allemaal zoveel verschillen, toch onbewust zo dicht bij elkaar staan. En dat bij een tasje koffie!

In kader van de „Week van de Smaak‟ organiseerde op zondag 15 november IC Vlaams Brabant en ACW Leuven het koffie-pad in Leuven. Groepen uit het Midden-Oosten, India, Turkije, Ethiopië en de Filippijnen werkten samen met Jong– ACW, Okra en KAV… en zorgden voor een smaakvolle dag. Een dag waar koffie centraal stond.

Koffie is een populaire drank die gekend is in verschillende culturen en streken. We kozen voor „de smaak diversiteit‟ als een brug tussen verschillende landen. Iedere vereniging maakt zijn koffie immers anders, volgens de gewoontes van het eigen land. Dat maakt de smaak van koffie zeer verschillend en toch lekker. Het ervaren van de unieke smaken riep herkenning of verrassing op en het besef dat we graag een kopje koffie drinken, van welk merk, van welke nationaliteit ook.

De verenigingen van ACW en IC zaten geregeld samen om de activiteit voor te bereiden. Bij ieder gesprek leerden we bij en kwamen

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

We leerden ook dat elke cultuur zijn eigen tempo en ritme heeft. India is anders dan Turkije en Turkije is anders dan België. Vaak heb je verkeerde interpretaties van andere culturen omdat de dingen niet gebeuren op de manier die je in je eigen cultuur gewoon bent.

Goede samenwerking werkt. Elkaar respecteren en goede afspraken maken, zorgt voor een mooi plan en een schitterend resultaat. De verenigingen die meededen, zorgden voor een kleurrijk geheel.

Elk idee bracht bij tot een beter eindresultaat.

De activiteit was een groot succes. Vele bezoekers bezochten het koffiepad en leerden de vele manieren van het maken van koffie kennen en proeven.

Met speciale dank aan alle vrijwilligers uit de verenigingen en collega‟s uit de organisaties die zich hebben geëngageerd!

In al onze diversiteit vonden we veel gelijkenissen.

Mahshid Shamseddin

5

IC bestaat 20 jaar !!!!!

Zaterdag 3 oktober was voor Internationaal Comité vast en zeker de feestelijkste dag van het jaar!

Na de receptie in Brussel, ter gelegenheid van de erkenning van IC als geassocieerd ACW-partner, volgde onmiddellijk de nationale ontmoetingsreceptie waarop al onze lidverenigingen en de belangrijkste partners werden uitgenodigd. Deze keer ging de ontmoetingsreceptie door in Sint-Niklaas. OostVlaanderen is een regio waar IC nog heel wat zal groeien de komende tijd. Deze keer werd de receptie voorbereid door het team OVB : Oost-Vaanderen / VlaamsBrabant / Brussel. De samenwerking verliep vlot, en we besloten het programma „kort maar krachtig‟ te houden. Een feestelijk moment, een gelegenheid om op een informele manier kennis te maken met ICleden uit andere regio‟s en van andere culturen.

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

Met bussen en auto‟s kwamen onze leden en partners in grote getale aan in „Allochtonië‟ : een ICwereld, waar er plaats is voor charme en een chaotische mengeling van vele mensen en culturen.

Grenswachters Gregory en Pavel onthaalden

6

ken van de zaal. Ze hielden panelen omhoog met „man‟ of „vrouw‟, vervolgens „Azië‟, „Afrika‟, „Europa‟, „Amerika‟, en dan weer „Vlaams-Brabant‟, „Limburg‟, „Antwerpen‟, „Brussel‟, „Oost Vlanderen‟… De mensen bewogen zich eerst wat onwennig naar de panelen die bij hen hoorden, maar zodra het over continenten, culturen en regio‟s ging, was het ijs gebroken. Een goede gelegenheid om die andere vrijwilligers eens te ontmoeten en een gesprekje aan te gaan. warm de ruim 250 bezoekers. Ze kregen een lidkaart van IC „vzw De Wereld‟ naar een citaat van voorzitter Jef De Vrij. Op de uitnodigende ritmes van de enthousiaste percussionisten van DjembeFola begaven de aanwezigen zich naar de feestzaal voor een welkomstdrankje en een verrassend programma.

Eerst was er de kans om enkele bekenden bij een drankje terug te vinden. Daarna begonnen we aan enkele korte, maar zeer krachtige toespraken van de voorzitter, afscheidnemend directeur Anniek en directeur in spé Lode. De directeur werd uitgebreid in de bloemetjes gezet. Zij zal zich meer gaan bezig houden met stad Genk, waar ze eind december schepen wordt.

Tijd voor actie! Een aantal van onze educatieve

medewerkers stelden zich op in verschillende hoe-

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

Dan was het tijd om een hapje te eten en drinken en de gesprekken met bekenden en onbekenden verder te zetten. Djembe-Fola zette weer in en maakte de feestelijke sfeer compleet: er werd veel gedanst, gepraat. Toen het tijd was om de bus naar huis te nemen, waren sommigen maar moeilijk mee te krijgen… Tot de volgende nationale ontmoetingsreceptie over twee jaar !

Ylva Berg

7

Ontmoetings- en overlegmoment IC Brussel beeld een interculturele modeshow, een intercultureel artistiek evenement, of een activiteit in het kader van de internationale vrouwendag ... Een vraag van de aanwezigen was om een lijst te krijgen van elkaars contactgegevens, en eventueel ook een lijst van de activiteiten waar nog partners voor worden gezocht.

Op zondag 25 oktober kwamen Brusselse verenigingen van IC samen, om elkaar beter te leren kennen, om de kans te krijgen om hun eigen werking voor te stellen en om gemeenschappelijke thema‟s en interesses op het spoor te komen.

Daarna was er een overlegmoment voorzien waarbij de aanwezigen in een paar groepjes antwoord gaven op de vraag: “Wat verwacht u van IC Brussel in 2010?”

Hierbij werden een heel aantal ideeën voor activiteiten en belangrijke thema‟s door onze leden geformuleerd: een stevige basis voor het invullen van de regionale werking van IC Brussel voor het komende jaar.

De kernwoorden waarmee de verenigingen zichzelf omschreven, kwamen gedeeltelijk overeen: integratie, interculturaliteit, kunst en cultuur, educatie en hulpverlening zijn thema‟s die de verschillende groepen dichter bij elkaar brengen.

Toch heeft elke groep zijn specifieke werking: sommigen concentreren zich op de juridische begeleiding, anderen op artistieke evenementen, nog anderen op sociale hulpverlening, of op projecten rond ontwikkelingssamenwerking.

Het mooie van dit kennismakingsmoment was dat iedereen zijn eigen projecten kon uitleggen en soms ontdekte dat er nog andere groepen eenzelfde activiteit in gedachte hadden. Ook was het een goede gelegenheid om een oproep te doen tot samenwerking voor een bepaald project: bijvoor-

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

In het groepsoverleg kwamen interessante punten naar voren, zoals bijvoorbeeld de visie op het werken met vrijwilligers: het is moeilijk om een stabiele vereniging op te bouwen vanuit een vrijwilligerswerking. We moeten ons de vraag durven stellen of vrijwilligers wel erkend worden voor hun inzet en vooral op welke manier… inhoudelijke ondersteuning en financiële erkenning? Of het „mogen‟ deelnemen aan allerlei multiculturele evenementen? Een uitdaging voor iedereen om eens te reflecteren over de plaats en het engagement van allochtone vrijwilligers en hun verenigingen in onze samenleving.

Verder werd het belang van logistieke ondersteuning vanuit de federatie en de nood aan structurele financiering vanuit de overheid onderstreept. Ook het feit dat uitwisseling tussen verschillende culturen in de praktijk toch moeilijk te realiseren blijkt: ondanks de bereidheid en de zin voor „interculturaliteit‟ en „integratie‟ van bestaande socio-culturele evenementen vindt er in werkelijkheid vaak weinig echte uitwisseling plaats. Ook werd de volgende opmerking gemaakt: “waarom zouden we elkaar niet af en toe een handje helpen als medevrijwilliger, ook al zijn we van een andere vereniging?” Elkaar leren kennen, is inderdaad slechts een eerste stap, daarna zouden er hechtere banden kunnen ontstaan tussen sommige groepen.

Het was zeker een inspirerende en leerrijke namiddag voor velen en hopelijk een eerste aanzet voor meer samenwerking en voor het uitbouwen van een steviger netwerk.

Ylva Berg

8

Regularisatie, een woordje uitleg Samen met het Internationaal Comité Brussel organiseerde ACW Brussel-Halle-Vilvoorde eind oktober 2009 een infosessie rond de nieuwe instructie voor regularisatie. Mathias Niyonzima van Aflenet kwam ons die avond bijstaan om op algemene en specifieke vragen te antwoorden. Oxana Kouteinikova van de Foyer zorgde voor de vertaling naar het Russisch voor de Russischsprekende aanwezigen. De bedoeling van de avond was om geïnteresseerden en betrokkenen te informeren over wat er nu anders is dan vroeger.

Mathias opende met een duidelijke boodschap: “De regelgeving verandert slechts heel zelden. De wet is niet veranderd, het is een instructie van de regering aan de Dienst Vreemdelingenzaken over de wijze waarop de vreemdelingenwet moet worden toegepast.”

Na een aanslepende politieke discussie en steeds sterker wordende druk van het middenveld en de brede bevolking kwam er eindelijk schot in de zaak. Op 18 juni 2009 gaf de Federale Regering een nieuwe instructie aan de Dienst Vreemdelingenzaken voor de regularisatie van een aantal humanitaire criteria. Het nieuwe aan de instructie is dat ze inspeelt op langdurige procedures en op duurzame lokale verankering van de aanvrager.

Dit laatste criterium geldt tot 15 december 2009.

Langdurige procedure Als er gesproken wordt over „de langdurige procedure‟ gaat het om een asielprocedure die minstens vier jaar loopt, voor families met schoolgaande kinderen in kleuter-, lager-, secundair-, of hoger onderwijs. Nieuw is hier dat men het begrip „leerplichtige kinderen‟ (van zes tot twaalf jaar) heeft verruimd tot „schoolgaande kinderen‟. Als men na een asielprocedure nog een beroepsprocedure heeft aangespannen en de duur van beide procedures samen, zonder definitief antwoord, meer is dan vijf jaar, komt men ook in aanmerking voor regularisatie. Dit wordt opnieuw met een jaar verminderd voor families met schoolgaande kinderen.

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

Duurzame lokale verankering De zeven prangende humanitaire situaties die opgenomen werden in de oudere richtlijn Turtelboom worden in de nieuwe instructie herhaald. Als basisprincipe kan gesteld worden dat er van een prangende humanitaire situatie gesproken wordt indien een verwijdering van de aanvrager in strijd zou zijn met de internationale mensenrechtenverdragen, in het bijzonder het Internationaal Kinderrechtenverdrag en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Dit geldt bijvoorbeeld voor een vreemdeling die ouder is van een Belgisch kind.

Aan deze zeven prangende humanitaire situaties wordt een achtste toegevoegd namelijk dat van de „duurzame lokale verankering‟. Dit wordt als volgt beschreven: “de vreemdeling die het centrum van zijn affectieve, sociale en economische belangen in België heeft gevestigd”. Dit kan gelden op basis van lang verblijf of op basis van werk. Als een aanvrager zijn „duurzame lokale verankering‟ kan bewijzen, komt deze ook in aanmerking voor regularisatie.

Een van de meest gestelde vragen tijdens de infosessie was hoe de duurzame lokale verankering bewezen kan worden. Mathias maakte ons duidelijk dat zowat alles gebruikt kan worden als bewijs. Arbeidscontracten, abonnementen, facturen, getuigenisbrieven, attest van taalkennis, warenhuiskaarten tot zelfs foto‟s en televisiebeelden. De aanvragen kunnen tot 15 december ingediend worden bij het gemeentebestuur van de feitelijke verblijfplaats van de aanvrager.

Alle informatie over de regularisatie en het vreemdelingenrecht in het algemeen is te vinden op www.vreemdelingenrecht.be. Op www.foyer.be vind je informatie over dit onderwerp in verschillende talen.

Tomas Borremans – ACW Brussel

9

Voorstelling nieuwe collega Zeycan Benli ven ontdekken.

Ik heb de sociale sector al op verschillende wijzen leren kennen en besloot van de gelegenheid gebruik te maken door te solliciteren bij het IC. Ik wou mijn horizon verleggen, op avontuur vertrekken en sprong mee op de boot van het IC.

Ik ben Zeycan Benli. Ik ben van Turkse afkomst, ben 34 jaar en woon in Zele. Sinds een paar weken werk ik als educatieve medewerkster bij IC. Al jaar en dag ben ik vrijwilligster bij verschillende verenigingen. Voor mij is dit een passie die, als je er eenmaal mee besmet bent, je niet meer loslaat. Je leert er gewoon mee leven.

Ik heb mijn studies gedaan „aan de universiteit van het leven‟ zoals ze bij ons zeggen, waar maar geen einde aan komt. Na zoveel jaren ben ik erachter gekomen dat het verenigingsleven een levenslange studie is: je kunt je hele leven je verder ontwikkelen en steeds weer nieuwe dingen blij-

Het leven in het IC lijkt me boeiend en leerrijk door de diversiteit aan collega‟s en al de afdelingen. Ik merk dat de culturele kloof tussen mij en de al aanwezige diversiteit groter is dan ik dacht, maar ik wil dit overwinnen door mijn leergierigheid en openheid voor nieuwigheden.

Dag na dag voel ik me meer mens. Het is alsof ik stap voor stap de wereld ontdek in al z‟n geuren en kleuren. Met deze uitdaging leer ik mezelf ook beter kennen, de dingen die me overkomen beter te begrijpen, en zoeken naar een complete voldoening. Ik wil niet dat de diversiteit binnen onze samenleving een onbekend terrein is in het leven en hiervoor betekenen de mogelijkheden binnen het IC veel voor mij.

Zeycan Benli

Familieclub Magnifiek Talenten ontplooien, nieuwe kansen krijgen Op 19 december van 12.30u tot 15.30u in Campus Quellin, Quellinstraat 31, 2018 Antwerpen..

Inkom gratis Feitelijke vereniging „Familieclub Magnifiek‟ stelt een nieuw project voor: „Talenten ontplooien, nieuwe kansen krijgen‟.

Visie: Extra aandacht besteden aan integratie van jongeren. Dit doen wij door culturele en integratiebevorderende activiteiten te organiseren.

Doelstellingen: - kansen creëren voor kansarme jongeren zodanig dat zij zich verder kunnen ontplooien en deel kunnen nemen aan vrijetijdsactiviteiten.

- het samenleven en communicatie tussen jongeren van verschillende nationaliteiten en culturen bevorderen.

- de kans geven aan jongeren om zich te ontplooien door deel te nemen aan activiteiten. uitwisseling van ervaringen tussen Belgische en Hollandse jongeren.

Hulnara Khaynus

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

10

Subsidiekanalen voor onze Antwerpse verenigingen -, muziek- en zanggroepen. Zo proberen de verenigingen hun rol te spelen in het tot stand brengen van een meer harmonieuze samenleving in Antwerpen.

De educatieve medewerkers gingen, ter ondersteuning, op zoek naar verschillende subsidiekanalen om activiteiten, projecten of evenementen op een degelijke manier te kunnen organiseren.

Het Antwerpse verenigingsleven bij het Internationaal Comité is erg dynamisch en kleurrijk. De doelstellingen van onze lidverenigingen zijn heel verscheiden. Ze komen samen om hun eigen identiteit te beleven, zetten verschillende activiteiten op en behartigen de belangen van hun leden.

Daarnaast willen vele verenigingen ook andere stadsbewoners laten proeven van hun cultuur, dans

Om onze verenigingen correct te informeren en het aanbod van subsidiemogelijkheden breder te maken, werd de vorming „subsidieaanvraag rond cultuurevenementen‟ georganiseerd. Alexander Van Gool, deskundige cultuur, gaf aan de hand van het reglement toelichting over de subsidiemogelijkheden en alternatieve ondersteunende maatregelen bij Cultuurantenne. Op basis van deze toelichting maakte het IC-steunpunt Antwerpen een model van subsidieaanvraag voor een cultureel evenement. Aan de hand van dit model werden er thema‟s besproken zoals de voorbereiding, organisatie en evaluatie van een activiteit en de eigenlijke subsidieaanvraag.

De mensen waren heel tevreden met deze concrete uitleg en vorm van de vorming.

Hulnara Khaynus

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

11

Brood op je bord IC Antwerpen doet je watertanden.

Het IC organiseerde, samen met 18 verschillende verenigingen en culturen, een broodmarkt!

Onze verenigingen „Vrouwenclub Camelia‟ en de „Oeigoerse Associatie‟ leerden aan bezoekers in twee workshops hoe het orthodoxe paasbrood en het moslim suikerfeestbrood worden gemaakt.

Boeiend was dat iedereen zelf de kans kreeg om een typisch Russisch of Oeigoers brood te leren bakken en het zelfgemaakte brood mee te nemen naar huis.

In het kader van het project “Week van de Smaak” namen onze verenigingen deel aan het evenement „Brood op je bord‟, georganiseerd door Stad Antwerpen op zondag 22 november op het Koningin Astridplein.

De hele dag werd daarbij ook randanimatie verzorgd, zoals wandelingen, kinderanimatie en muziek- en dansoptredens. Onze Russische zanggroep „Katusha‟ voerde een show rond broodtradities uit. Het werd een mooie, zonnige en vooral leerzame en vriendschappelijke dag.

Hulnara Khaynus

De Week van de Smaak is een (eet)cultuur evenement dat zoveel mogelijk mensen op een toegankelijke wijze wil laten kennismaken met smaak en eetcultuur, van vroeger en nu, van hier en elders. Dit jaar werd in het Centraal Station van Antwerpen als voorproefje een tentoonstelling opgesteld over de geschiedenis en evolutie van brood: „Het Reizende Brood – een reis rond de wereld in 80 broden.‟

Hieronder geven we een gedetailleerde beschrijving van recepten voor onze geïnteresseerde lezers.

Oeigoers brood Eigenlijk komt het uit een boekje dat we leenden van mijn schoonmoeder, maar na wat geëxperimenteer hadden we ons eigen recept.

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

12

Benodigdheden voor drie Oeigoerse broden:  1kg gewone witte bloem  4 tl zout  2 mespuntjes vitamince C-poeder  1 blokje gist van 42g  2 tl suiker  600 ml lauw water  olijfolie  Sesamzaad  1 ei Werkwijze:  Los de gist op in lauw water, voeg suiker toe  Meng bloem, zout en vitamine C in de kneedmachine  Voeg de gistoplossing toe  Kneed verder tot een stevig deeg  Laat 45′ rijzen  Herkneed

 Verdeel het deeg in drie stukken  Vet drie ronde bakvormen in met olijfolie  Leg elk stuk deeg in een vorm  Duw het deeg plat, zodat het de vorm mooi vult, als een mooie platte schijf. Let er op de randen niet dunner te maken dan de rest van het deeg.  Bestrijk de broden met losgeklopt ei (waaraan je een paar eetlepels water toevoegde)  Maak diepe insnedes in het deeg met een spatel  Strooi wat sesamzaadjes over het deeg, en druk deze licht aan  Laat het deeg opnieuw 45′ rijzen  Verwarm de oven voor op 175°c  Bak de broodjes gedurende 25-30′ tot ze mooi bruin zijn Haal ze na het bakken uit de vorm. Dankzij het losgeklopte ei blijven de zaadjes beter plakken, ook als je de broden invriest.

Gevlochten gistkoek (Russisch paasbrood) Benodigdheden: - 500 g meel - 25 g gist - 40 g suiker - 2,5 dl lauwe melk - 1 snuifje zout - 60 g gesmolten lauwe boter - 1 ei - 1 eierdooier - amandelblaadjes

Bereiding: 1. Het meel zeven en in het midden een kuiltje drukken. Gist met 1 theelepel suiker en 4 eetlepels (el) melk vermengen, in het kuiltje gieten en alles tot een gistdeeg roeren. De schaal met een doek afdekken en op een tochtvrije plaats zetten.

2. Wanneer het gistdeeg blaasjes vertoont (na ca. 15 min.), de overige suiker, zout, boter en ei toevoegen en ongeveer de helft van het overgebleven melkmengsel erbij gieten. Met de kneedhaken van de mixer de ingrediënten mixen, geleidelijk de overige melk toevoegen (1 el apart houden), zodat een glad, redelijk vast deeg ontstaat. Met een doek bedekken en op een tochtvrije plaats zetten tot het flink gerezen is (na ca. 30 min.). De oven op 200°C voorverwarmen.

3. Het deeg nog eens kort kneden en in 3 gelijke porties verdelen. Daaruit strengen van ca. 50 cm vormen. De deegstrengen naast elkaar op een met meel bestoven werkvlak leggen en een vlecht maken. De uiteinden plat drukken en onder de vlecht schuiven.

4. De gevlochten koek op een ingevet bakblik leggen en 10 à 15 min. bakken. De eierdooier met de overgebleven eetlepel melk mengen. De koek met de eiermelk bestrijken, met amandelblaadjes bestrooien en 45 à 50 min. in de oven bakken.

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

13

Derde Europees Russisch Forum in Brussel leidde het forum in. Ze is het eerste Russische lid van het Europees Parlement, als vertegenwoordiger van Litouwen (dat een belangrijke etnisch– Russische minderheid heeft). Als Europees parlementslid werkte ze aan de ondersteuning van nationale minderheden en zit in de groene fractie, samen met enkele Europese parlementsleden die afkomstig zijn uit België, namelijk Nelly Maes en Bart Staes.

Op 8 november vond een Europees-Russisch forum plaats in het Europees Parlement in Brussel.

Het thema van dit forum was „United Europe from Atlantic to Pacific: A dream or an opportunity?‟.

Dit onderwerp werd niet zomaar gekozen. Er wordt nu namelijk veel gesproken over de samenwerkingsverbanden tussen de verschillende landen die zich niet in de Europese zone bevinden. Men stelt zich vragen als „Hoe moet het politieke systeem zijn?‟, „Hoe gaat de samenwerking eruitzien?‟, enz…

Het is ook geen geheim dat de Europese Unie zich nog altijd uitbreidt. Europa grenst aan landen als Oekraïne, Wit-Rusland, Moldavië en elk van deze landen heeft een eigen kijk op de gestelde vragen.

Daarom werden politici, journalisten, historici en vertegenwoordigers van verschillende wereldorganisaties uitgenodigd om dit thema onder de loep te nemen.

Tatiana Zdanoka, voorzitter van de RussischEuropese Alliantie en één van de organisatoren,

Na de eerste zitting werden de deelnemers opgedeeld in twee thematische groepen, waar met behulp van moderators verschillende debatten plaats vonden. Matushina Galina, Hulnara Khaynus, Sergei Michailov en Olga Jakovlevskaya zijn de vertegenwoordigers van de Russisch sprekenden uit België (PRS Solidariteit). Ze namen ook actief deel aan deze debatten en discussies. “Het was een zeer leerrijke en interessante ervaring om informatie uit te wisselen met vertegenwoordigers van Russisch sprekende volkeren uit andere landen, politici uit Rusland en vele anderen!” zegt Sergei Michailov . Ook werden er concrete ideeën besproken over mogelijke internationale samenwerkingsprojecten. Zo wordt er bijvoorbeeld een groot nieuwjaarsfeest georganiseerd in samenwerking met twee Russische scholen, van Antwerpen en Nederland. Later in de zomer wordt een groep kinderen uit Osetië opgevangen in het kinderkamp 'Het Zonnetje'.

Tijdens de bijeenkomst werd er een bepaalde resolutie voorbereid die later wordt voorgesteld aan de vertegenwoordigers van het Europees Parlement, de president van de Europese Commissie, de eerste minister van de Russische Federatie en de president van de Russische Federatie.

Voor PRS -Solidariteit is het lang niet de eerste deelname aan een internationaal forum. Wij hopen dat ons werk in de toekomst nog veel goede resultaten zal opleveren voor een betere samenleving.

Galina Matushina

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

14

Afdeling in de kijker Club Spartak kreeg meer aandacht van het publiek.

Dus begon hij met het organiseren van grotere competities en wedstrijden.

Slava heeft twee kinderen en werkt in de industrie, hij heeft weinig tijd maar voor voetbal vindt hij altijd een vrij uurtje.

Club Spartak is vandaag niet alleen maar voetbal. Het zijn veel sportieve en culturele evenementen voor het hele gezin. Ze organiseren ook feestavonden en infosessies, voetbal hoort er natuurlijk nog altijd bij.

Voetbal is een populaire sport. Miljoenen mensen in de wereld zijn fan van hun lievelingsploeg. Zij bezoeken de matchen, bekijken ze op TV en kennen alle spelers bij naam. Velen spelen zelf voetbal en sommigen maken er carrière in…

Spartak telt ongeveer 100 leden die graag deelnemen aan verschillende activiteiten.

Een (h)echte vriendschap en begrip voor elkaar werd in de loop van de jaren ontwikkeld. De deuren zijn nog steeds open voor mensen die niet we-

Voetbal krijgt veel aandacht en is populair. België is natuurlijk geen uitzondering. Ook bij Club Spartak spelen meer en meer mensen mee. De voorzitter van het club is Slava Jeleznyi, een professionele zaalvoetballer. Het idee van deze club kwam tot stand omdat meer en meer mensen niet wisten hoe ze hun vrije tijd nuttig kunnen invullen. Sommigen zijn nieuwkomers en weten niets over de mogelijkheden in België, sommigen van hen spreken geen of slecht Nederlands, waardoor samenleven allesbehalve vergemakkelijkt wordt.

Daarom begon Slava Jeleznyi met iets heel eenvoudigs. Hij stelde aan vrienden en kennissen voor, om zich te verzamelen in een park en een voetbalmatch te spelen. In het begin was alles heel spontaan. Mensen hadden geen kleedkamers en geen veld en de mensen in het park keken raar op naar de voetballers die op het gewone gras speelden. Maar er was een idee en een doel om voetbal te spelen en dat is wat telde. Bij elke bijeenkomst kwamen er meer mensen, de club werd groter en

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

ten wat te doen met hun vrije tijd. Nieuwjaar is op komst. Voor ons is dit een groot feest. Dus is de club nu volop bezig met de voorbereiding van de komende feesten.

Galina Matushina

15

Project ouderparticipatie

Het project “Een goede ouder zijn” is vanaf september aan haar tweede jaar bezig. In november vonden er twee vormingen met gastsprekers plaats, kwam de intervisiegroep tweemaal bijeen en presenteerden we ons project op IVCA en voor groepen van nieuwkomers van het Onthaalbureau Inburgering.

Eén van de vormingen ging over gezonde voeding en gezond leven thuis en op school. Ouders die naar de sessie kwamen, kregen verschillende materialen en adviezen rond “de actieve voedingsdriehoek”. Zo leerden ze om dagelijks evenwichtig te eten en voldoende te bewegen. In de groep werd veel gepraat over verschillende producten, over vermageren, over het juiste evenwicht tussen drank en voeding en over vitaminen in gezonde voeding en welke we nog extra kunnen toevoegen.

De actieve voedingsdriehoek Wat zegt de actieve voedingsdriehoek?

1. Beweeg minstens een half uur Om gezond te zijn en te blijven, moet je elke dag minstens een halfuur bewegen. Voor wie jonger is dan 18 is dat een uur. Bij een goede vorm van da-

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

gelijkse beweging ga je iets sneller en iets dieper ademen dan normaal. Dat kan fietsen zijn, stevig doorstappen, de trap opgaan, zwemmen, dansen, voetballen…. Allemaal dingen die je elke dag kan doen.

2. Drink veel water Het menselijk lichaam bestaat voor 65% uit water.

Water is dus het belangrijkste onderdeel van ons lichaam. We kunnen niet zonder. Je hebt elke dag 1,5 liter water nodig bovenop het vocht dat al in je eten is verwerkt.

3. Eet graanproducten en aardappelen Graanproducten en aardappelen zijn onze basisvoeding. Ze zijn de belangrijkste bron van meervoudige koolhydraten en voedingsvezels. Graanproducten en aardappelen zorgen ook voor een hele reeks vitaminen en mineralen.

4. Veel groenten Groenten zijn een belangrijke bron van water, meervoudige koolhydraten, voedingsvezels, mineralen en vitaminen. Volgens de voedingsaanbevelingen zou je elke dag 300 gram groenten moeten eten. Verse groenten, diepvriesgroenten, blikgroenten, groenten in bokaal, groentesap, groente-

16

Gezond eten op school soep: keuze genoeg!

5. Ook fruit is belangrijk Elke dag 2 stuks of ongeveer 250 gram fruit, da's hoeveel je elke dag uit deze groep nodig hebt. Met fruit bedoelen we niet alleen vers fruit, maar ook fruit uit de diepvries, blikfruit, fruitmoes, fruitsap en gedroogd fruit.

6. Melkproducten en calciumverrijkte sojaproducten Melkproducten zijn een erg belangrijke bron van calcium, eiwit en vitaminen van de B-groep. De calcium die in melk zit, zorgt voor sterke botten.

7. Vlees, vis, eieren en vervangproducten In de groep vlees, vis, eieren en vervangproducten zit vers vlees, vleeswaren, alle soorten vis, schaalen schelpdieren, eieren en vervangproducten zoals tofu, tempeh, seitan, Quorn, peulvruchten, noten en zaden. Probeer zeker twee keer per week vis te eten.

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

8. Gebruik weinig smeer- en bereidingsvet Je lichaam heeft deze vetten nodig, maar je moet wel oppassen dat je niet teveel vet eet. Omdat er in vele voedingsmiddelen ook al vet zit, hoef je niet veel smeer- en bereidingsvet meer te gebruiken.

9. Laat de restgroep Wie gezond wil eten, hoeft daarvoor niet alle lekkers te laten. Alles waar veel suiker, veel vet of alcohol inzit, is niet nodig in een evenwichtige voeding. Maar het mag natuurlijk wel af en toe, zo lang je er maar niet teveel van eet.

Vera Mironova projectmedewerkster ”Een goede ouder zijn”

17

Afdeling in de kijker Vrouwenclub Camelia hun beroep opgeven. Elk van onze leden heeft eigen ervaringen en achtergronden. Die kennis willen ze graag delen met andere vrouwen.

Voorzitter van de vrouwenclub “Camelia” Irina Alekseeva zorgt ervoor dat gesprekken in een gezellige en huiselijke sfeer verlopen met lekkere zelfgemaakte gebakjes en thee. Tijdens de laatste bijeenkomst op 16 oktober kregen de dames een workshop bloemschikken. Dit was een zeer interessante en boeiende ervaring.

De laatste activiteit was een taartenfestival op 5

De feestelijke opening van vrouwenclub Camelia vond plaats op 8 maart 2009, op de Internationale vrouwendag. De leden van de organisatie zijn vrouwen van verschillende leeftijden, nationaliteiten, met verschillende beroepen en vanuit verschillende ex–Sovjet-Unie-republieken.

Koks, naaisters, dokters, leraressen, kleuterleidsters, muzikanten, huisvrouwen en gewoon moeders: deze vrouwen hebben veel gemeen, zoals hun moedertaal, de nood aan sociale contacten, nieuwe ervaringen opdoen en natuurlijk iets goed doen voor onze maatschappij.

Veel vrouwen volgden hoger onderwijs in hun thuisland, maar in hun nieuwe leven na de emigratie moesten ze zich aanpassen, bijleren of zelfs

december in Merksem. Verschillende vrouwen namen deel aan een wedstrijd voor de beste huisgemaakte taart. Iedereen was welkom op de activiteit waar je een lekker stukje taart kon proeven!

Het is wel bekend dat het geluk van elke vrouw een sterk gezin is en sterke gezinnen vormen een gezonde maatschappij. We wensen dan ook veel geluk en vreugde aan alle gezinnen. We hopen iedereen terug te zien op de komende activiteiten.

Jevgenia Kovalova Stagiair Steunpunt Antwerpen, Internationaal Comité vzw

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

18

Grote teleurstelling over het Centraal loket voor De Antwerpse schepen voor Sociale Zaken Monica De Coninck – sp.a – besloot in het najaar 2008 om een speciaal loket voor nieuwkomers te openen. De bedoeling was om de enorme wachtrijen voor de Antwerpse dienst Vreemdelingenzaken in te korten. De lange wachtrijen betroffen voornamelijk het Districthuis Antwerpen aan de Lange Gasthuisstraat, maar eveneens het Gemeentehuis van Borgerhout en Berchem. Het loket zou een centraal aanspreekpunt voor alle nieuwkomers worden.

Daar zouden ze terecht kunnen voor hun verblijfsvergunningen en aanvraag tot gezinshereniging. De allochtonen, die al hun verblijfstitel gekregen hadden, of al ooit ingeschreven waren in het Vreemdelingenregister, zouden voor hun verdere formaliteiten bij het loket vreemdelingenzaken in hun districtshuis terecht kunnen.

de nieuwkomers – ervaren vakmannen die in ons land komen werken... zij voelen zich helemaal verloren in zo‟n oneffectieve en ingewikkelde bureaucratie.

Dossiers van asielzoekers, uitwisselingsstudenten, regularisaties en verhuizers uit een andere gemeente, zouden niet door dit loket behandeld worden.

Zij zouden bij de respectievelijke dienst asielzoekers, het studenten- en relocatieloket of het districtshuis terechtkunnen.

Wanneer wij uw formulier ontvangen hebben, sturen wij u een brief met: 1. de bevestiging van uw aanvraag; 2. een lijst van documenten die u nog moet opsturen; 3. uitleg over het verdere verloop van uw procedure.

Stap 1: U vult het inlichtingenformulier in Mogelijkheid 1: U kunt het inlichtingenformulier downloaden en invullen op www.antwerpen.be/ vreemdelingen. Het formulier wordt automatisch verstuurd naar het centraal loket.

Mogelijkheid 2: U kunt het inlichtingenformulier ook telefonisch aanvragen op het nummer 03 292 93 94. U ontvangt het formulier dan per post.

Het formulier moet u ingevuld terugsturen.

Stap 2: U krijgt een brief

De brochure die uitgegeven en verspreid werd door Stad Antwerpen naar aanleiding van het openen Stap 3: U heeft een afspraak van het nieuwe loket, vertelt zeer positief: Let wel: zonder afspraak kunt u op het centraal “Wat doet het centraal loket?” loket niet terecht. Neem op uw afspraak alle nodige U bent onlangs in België aangekomen. Nu moet u documenten mee. Over de volgende stappen in uw uw verblijfsdocumenten in orde brengen. Dat doet dossier krijgt u meer informatie tijdens uw afu bij het centraal loket dat alle nieuwe inschrijvin- spraak. Dit is afhankelijk van uw persoonlijke situgen voor buitenlanders in Antwerpen behandelt. atie.

Op het centraal loket kunt u ook terecht met al uw vragen over uw inschrijving”.

De website www.antwerpen.be vertelt ook zeer optimistisch: Het is mooi geschreven, maar op de tweede pagina “U heeft zich nog nooit in België ingeschreven en wordt bovenvermelde stelling gewoon tegengegaat wonen in Antwerpen. Dan moet u uw versproken: een totaal gebrek aan toegankelijkheid en blijfsdocumenten zo snel mogelijk in orde maken. veel te ingewikkelde procedures. Voor hoger opge- Dat doet u bij het centraal loket inschrijvingen. U leide jongere allochtonen misschien geen prokunt er enkel terecht op afspraak”. bleem, maar voor de 40-jarige doorsnee bouwvakker of andere arbeider absoluut niet begrijpbaar... En de website probeert ook zeer “realistisch” te Die groep mensen vormt echter een groot deel van zijn:

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

19

“Na ontvangst van uw aanvraag tot inschrijving wordt onderzocht of er stukken in uw dossier ontbreken:  Als uw dossier voldoende bewijsstukken bevat om de procedure verder te zetten, dan zal u een uitnodiging van het centraal loket ontvangen om uw aanvraag af te ronden. In de uitnodiging zal vaak gevraagd worden om documenten (zoals uw paspoort, originele stukken,pasfoto's...) mee te brengen op uw afspraak. Het is heel belangrijk dat u deze documenten dan ook meebrengt. Anders loopt u het risico dat de inschrijving niet kan doorgaan.

Als er nog belangrijke bewijsstukken in uw dossier ontbreken, zal u een brief, e-mail of telefoon van het centraal loket inschrijvingen ontvangen om alsnog de ontbrekende documenten op te sturen.

Let wel: wegens het grote aantal aanvragen kan de wachttijd voor het verwerken van uw aanvraag oplopen tot 4 weken”.

Maar hoe verliep de procedure het laatste jaar in werkelijkheid?

Tijdens de eerste maanden na het openen van het Centraal Loket duurde de gemiddelde procedure ongeveer 3 maanden. Dit was zeer lang voor de betrokkenen. Maar te begrijpen, het was immers een nieuw systeem. Nog veel werk om dit te verbeteren. De mensen bleven dus hopen en wachten tot het beter zou worden....

Maar het werd niet beter. Het werd veel slechter.

Duizenden nieuwkomers moesten soms meer dan 1 jaar wachten om ingeschreven te worden en hun verblijf in orde te brengen. Met dramatische gevolgen voor hen en hun gezin.

Weeral een absurde toestand – het recht wordt niet gerespecteerd door de overheidsinstanties: Het Vreemdelingenrecht zegt: “Registratieverplichting bij de gemeente: als de EU-burger niet in een hotel of pension verblijft,

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

moet hij volgens de Belgische wetgeving (binnen de 10 werkdagen na binnenkomst) zijn aanwezigheid op het grondgebied melden bij de gemeente. De EU-burger ontvangt dan een “melding van aanwezigheid” (bijlage 3ter).

De meldingsplicht is een administratieve verplichting, die geen invloed heeft op de wettigheid van het verblijf. Indien de aanwezigheid niet binnen de 10 werkdagen gemeld wordt, kan de DVZ een administratieve geldboete van 200 euro opleggen.

De meldingsplicht geldt niet in geval van verblijf in een hotel, gevangenis of ziekenhuis”. www.vmc.be/vreemdelingenrecht/wegwijs.aspx? id=215 Wat zijn de gevolgen van deze ontzettend lang durende procedure?

Gezinnen die naar België komen, kunnen hun verblijf niet in orde krijgen. Ze kunnen geen bankrekening openen en zonder verblijfsvergunning kunnen zij zich ook niet inschrijven bij de ziekenkas.

Werkende nieuwkomers betalen wel hun bijdragen aan het Belgische sociale zekerheidsstelsel, maar kunnen er jammer genoeg niet van profiteren. Zij krijgen geen kinderbijslag, hun partners en kinderen zijn niet verzekerd. Een volgens ons onmogelijke toestand. Jammer genoeg is dit voor de meeste nieuwkomers een pijnlijk feit.

Ik zal me baseren op enkele concrete gevallen die ik tijdens het uitoefenen van mijn beroep ontmoette: 1.

De bouwvakker en zijn zwangere vrouw

Een EU-burger komt naar België om te werken, samen met zijn partner en hun kind. Hij doet braafjes via e-mail zijn aanvraag voor een afspraak bij Centraal Loket gedurende de eerste week van zijn verblijf in België. Hij weet dat hij eerst zichzelf moet registreren en pas dan zijn samenwonende partner en hun kind op basis van ten lasteneming. Hij wacht 3 maanden en krijgt geen

20

antwoord. Stilte. Ondertussen wordt zijn vrouw zwanger van hun tweede kindje. Hij wordt zenuwachtig en begin te bellen naar het Centraal Loket.

Het antwoord van de ambtenaar – ver van beleefd – is dat hij pas na nog eens 3 maanden zijn afspraak krijgt. Hij wacht dan maar. Ondertussen wordt zijn kind te vroeg geboren... Zijn samenwonende partner, moeder van zijn 2 kinderen, is door de lange wachttijd hier niet meer verzekerd vanuit haar thuisland en nog altijd niet verzekerd in België. Zij doorstaat een zeer moeilijke bevalling, het kind moet 1 maand in de couveuse. De kosten stapelen zich op en de volle pot moet betaald worden voor de medische zorgen. Dit kan toch niet... Hoe is het mogelijk vraagt iedereen zich af? Waarom worden die mensen op die manier behandeld? Zij hebben toch alle bijdragen betaald. De man werkt elke dag en heeft een zware job in de bouw.

gebrek aan geld en de druk op de relatie. Zij moet noodgedwongen terugkeren naar haar thuisland....

Dagelijks word ik geconfronteerd met de ernstige gevolgen: mensen die slachtoffer worden van onefficiënte, kafkaiaanse werking van het Centraal Loket. Niet alleen de materiële gevolgen zijn groot door de de slecht georganiseerde procedures, maar ook de psychologische en sociologische gevolgen zijn dramatisch: onzekerheid, stress, slechte levensomstandigheden. Allen een gevolg van een gebrek aan duidelijke procedures en een falend ontvangstsysteem voor de nieuwkomers.

Is het echt nodig dat we, in plaats van de mensen op een democratische manier op te vangen, hen in een onaanvaardbare levensituatie duwen… zonder de gevolgen te willen zien en deze proberen te veranderen?

2. De Roemeense vrouw en haar kind Een Roemeense werknemer laat zijn gezin naar België komen. Hij werkt op basis van arbeidskaart B. Zijn vrouw wacht op haar afspraak bij het Centraal Loket om haar verblijf in orde brengen. Tijdens de 5 maanden dat ze wacht, kan ze niet werken en is ze ook niet verzekerd. Ook de kinderen hebben geen ziekteverzekering. Het kind valt uit een boom en wordt naar het ziekenhuis gebracht.

Weeral mensen die verplicht zijn de volle pot te betalen voor de ziekenhuiskosten. Zeer serieuze bedragen van duizenden euro‟s.

Ik hoop dat deze vraag niet onbeantwoord blijft.

Onze nieuwkomers verdienen méér dan hoopvolle woorden....

Ivona Cieszynska Ivona is ACV -medewerker, dienst grensarbeiders

3. De hoogopgeleide Turkse vrouw Een Turkse vrouw, in België geboren, heeft haar eerste jaren in België doorgebracht. Ze komt terug naar België om bij haar Belgische vriend te zijn en wil werken. Zij spreekt zeer vlot Nederlands, is hoog opgeleid. Alle papieren (visum en paspoort) zijn in orde. Maar ze kan hier niet werken zolang haar verblijf niet in orde is. Zij kreeg een afspraak bij het Centraal Loket.... na 6 maanden.

Onvoorstelbaar.

Ondertussen gaat haar relatie stuk omwille van een

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

21

Voor het eerst in België creatieve vaardigheden.

Deze wedstrijd vindt één keer per jaar plaats.

Winnende schrijvers krijgen een gouden pen met het opschrift “Russische pen”, levenslang gekoppeld aan een speciaal diploma.

Dit jaar werd de “Russische Gouden Pen 2009” toegekend aan Leonid Glazkov (alias: Olgin) uit Antwerpen. Olgin is dichter, journalist, ondervoorzitter van de journalistenvereniging van emigranten en bestuurslid van het platform van Russisch sprekenden “Solidariteit” vzw.

Naira interviewde voor Arena Leonid Glazkov naar aanleiding van deze glorieuze gebeurtenis.

Vijf jaar geleden werd in Rusland een literaire premie geïntroduceerd voor schrijvers voor hun geschreven literaire werk in het Russisch, onafhankelijk van hun verblijfplaats of nationaliteit. Bij het selecteren van werken stelt men een aantal criteria centraal, zoals het bewaken van Russische literaire tradities, het talent om te schrijven en de

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

“Goede dag, Leonid.

Namens het Internationaal Comité vzw wil ik u van harte feliciteren met deze prachtige prestatie. U bent erkend als de beste dichter van Rusland, wat betekent dat voor u?”

Leonid Galzkov: “Voor mij is het zeer aangenaam dat Internationaal Comité aandacht heeft voor de verworvenheden van het literaire leven van de Russische diaspora in België. In de rol van beste dichter van Rusland voel ik mij een beetje ongewoon en verlegen. Maar deze toekenning betekent

22

Een gesprek met Leonid Glazkov voor mij en voor alle dichters die dit symbool krijgen enorm veel. Voor mij is dit een erkenning van mijn werken door bekende literaire bekendheden en dat mijn werken door veel mensen gelezen en gewaardeerd worden.”

“Leonid, wat heeft u ertoe aangezet om als emigrant deel te nemen aan zo‟n serieuze en prestigieuze wedstrijd? Ervaring zegt dat veel emigranten hun contacten met het vaderland vaak verbreken.“ Leonid Glazkov: “Ik denk dat elke burger die gemigreerd is, zijn contacten verbreekt met bepaalde sociale ontwikkelingen in het thuisland, waarmee ze wegens bepaalde redenen geconfronteerd worden. Maar de contacten met de vaderlandse literaire kring waarin ik geboren ben als dichter zullen altijd blijven.”

“Geloofde u in een overwinning bij het indienen van de aanvraag? En hoe reageerden vrienden en naasten op dit initatief?”

Leonid Glazkov: “Diep in mijn hart geloofde ik erin, maar er waren ook veel twijfels. Veel vrienden vroegen me ‟Waarom doe je dat? Waarom nog een teleurstelling?‟ Niemand geloofde erin, gezien zovele triestige ervaringen tijdens de vorige jaren.

Groot was de opwinding toen ik hoorde dat ik had gewonnen. En wat nog belangrijker is, is dat de

keuze zonder bureaucratische overwegingen en omkoping plaats heeft gevonden.

Voor mij was het ontroerend dat ik erkend werd als een Russische dichter ook al woon ik in het buitenland.”

“Welke plannen hebt u voor de toekomst?”

Leonid Glazkov: “In september 2009 hebben we onze vereniging van emigrantenjournalisten officieel geregistreerd in Namen in België. In februari 2010 willen we een kunstavond organiseren in Antwerpen en Brussel. Daarnaast zou ik graag een gedichtenbundel willen laten drukken.

“Ik wens u van harte veel succes bij de realisatie van al uw plannen.”

Naira Vardanian

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

23

Na de hoofddoek, de tulband en het onderwijs

Sinds september zijn we getuigen van de ontwikkelingen in verband met het hoofddoekenverbod in het gemeenschapsonderwijs.

Dit betekent dat niet alleen de moslim meisjes met een probleem zitten, maar ook de sikh jongens en meisjes.

“Het zijn niet alleen de moslimmeisjes die met een probleem zitten, maar ook de sikh jongens en meisjes”, stelt IC vast.

Guru Nanak Sikh Society is een lidorganisatie van het IC. Het is een vereniging van de Sikh Gemeenschap in Limburg. De sikhs zijn de navolgers van het sikhisme, een monotheïstische religie geïnspireerd op het onderwijs van de tien goeroes, zoals dat is vastgelegd in de Goeroe Granth Sahib, het heilige boek van de sikhs. In het Punjabi betekent het woord sikh „leren‟.

De dastaar, zoals de tulband bekend is, is een verplicht symbool in het Sikhisme. Het is niet te beschouwen als louter cultureel aspect.

De tulband is niet alleen een stuk stof. Het wordt samen met het hoofd van de sikh–een volger van het Sikh geloof - als een eenheid gezien. De tulband, evenals de andere door de sikh‟s gedragen symbolen, heeft zowel een immense geestelijke als temporele betekenis voor de sikh. De tulband wordt beschouwd als een symbool van soevereiniteit, toewijding, zelfrespect, moed en vroomheid.

Alle praktiserende sikhs hebben één belangrijke reden voor het dragen van de tulband: uit liefde en gehoorzaamheid voor de wensen van de oprichters van hun geloof.

Arena, vzw Pagina Internationaal 24 Comité, december 2009

Sikhs zijn zich bewust van het belang van het onderwijs, maar vinden het even belangrijk dat de sikh identiteit bewaard wordt.

Door de actuele ontwikkelingen rond de hoofddoekenkwestie wordt het ook voor deze gemeenschap moeilijk om een evenwicht te vinden tussen het behouden van eigen identiteit en deel uit te maken van de samenleving. Ze willen, net zoals iedere ouder, dat hun kinderen in de toekomst volwaardige burgers worden van onze samenleving. Dit is alleen maar mogelijk door onderwijskansen te bieden aan de kinderen en de slaagkansen te verhogen. Nu lijkt het echter alsof de ouders moeten kiezen tussen het onderwijs en hun eigen identiteit.

Is het niet hoogtijd om over de toekomst van onze samenleving na te denken? Of laten we dit aan de volgende generatie over. Alleen zal het dan te laat zijn.

Op 2 december organiseerde Guru Nanak Sikh Society samen met het Internationaal Comité een dialoogavond in het Cultureel Centrum van Sint Truiden. De bedoeling was om aan de hand van de methodiek van rondetafelgesprekken de ouders, de leerkrachten, de schooldirecteurs, de politici en de leerlingen in gesprek te laten gaan over de tulband en het onderwijs. Om zo de dialoog op gang te brengen en de openheid naar elkaar toe te vergroten. Meer hierover in de volgende arena.

Ariana Barku

24

Sociaal tolk, iets voor jou?

Mireille, voorzitster van Vector, vertelt...

Vector is een Poolse vereniging en zet zich in voor een betere samenleving. Dit doen ze door aanwezig te zijn op vele activiteiten, vooral in DilsenStokkem, maar ook elders.

Zo zetelt de voorzitster Mireille in de sectorale integratieraad Dilsen-Stokkem. Ze denkt mee om de samenleving in haar gemeente aangenamer te maken. Met verschillende verenigingen slaan ze de handen in elkaar om tal van activiteiten te organiseren.

Maar dat is niet alles! Mireille Namiuk heeft net een opleiding achter de rug als sociale tolk. Hieronder deelt ze haar ervaring met ons. En wie weet begin jij wel binnenkort met deze opleiding.

De Sociale Tolkendienst van de provincie Limburg hecht veel belang aan de kwaliteit van haar tolken en daarbij hoort natuurlijk opleiding. Als voorbereiding op de certificeringsproef „sociaal tolken‟, organiseerde de Tolkendienst in samenwerking met de COC (Centrale Ondersteuningscel Sociaal Tolken en Vertalen) een basisopleiding van ongeveer 100 uur waarin het vak „sociaal tolk‟ uitgebreid aan bod kwam.

Op 15 oktober 2009 rondde een nieuwe groep tol-

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

ken deze opleiding af. Tolken die al succesvol een introductiecursus voltooid hadden, deden al ervaring op bij de Sociale Tolkendienst. Zij werden ingezet voor hulpverleningsgesprekken in o.a. ziekenhuizen, scholen, opvangcentra voor asielzoekers en OCMW‟s.

Mireille Namiuk: “Tijdens de opleiding is mijn interesse voor de tolktechniek, de interculturaliteit, de deontologie en de terminologie gegroeid. We hebben veel tijd besteed aan de praktijkoefeningen en aan het ontwikkelen van een eigen notitiesysteem. Zeer leerrijk waren de vele praktische oefeningen in deontologisch moeilijke situaties zoals emotioneel geladen gesprekken, beïnvloeding door de cliënt of hulpverlener”.

Meer info: Sociale Tolkendienst Limburg Ine Hennissen: 011 30 57 52 www.limburg.be/tolkendienst tolkendienst@limburg.be

Aicha Bouharras

25

Onderwijs Bruggenbouwers in het onderwijs 05/10/2009 - Onderwijzer. Bemiddelaar. Coach.

Examinator. Levensgids. Het zijn slechts enkele van de vele rollen die leerkrachten vervullen wanneer ze voor de klas staan. Alleen al omwille van hun veelzijdigheid verdienen zij een jaarlijkse dag waarop zij in de bloemetjes gezet worden. Sinds 1994 hébben ze ook zo'n feestmoment: 5 oktober. Het Minderhedenforum en de vereniging Kleurrijk Onderwijs Limburg willen de Dag van de Leerkracht van dit jaar aangrijpen om een rol te belichten die vaak tussen de plooien valt: die van bruggenbouwer.

lijk vaak in alle openheid gesproken, en niet enkel over het schoolse leven. Wanneer het lerarenkorps diversiteit vertoont, biedt zich kortom een gelegenheid aan om meer te weten te komen over wat er speelt in etnisch-culturele gemeenschappen. Dit moet in staat zijn om hardnekkige misverstanden over cultuur, gebruiken en leefomgeving van bepaalde leerlingen weg te werken. En dat opent op zijn beurt de deur voor interne discussies, die moeten toestaan de schoolloopbaan van jongeren positiever te benaderen. Een frisse, nieuwe kijk is vaak de smeerolie die nodig is om vastgeroeste werkmethodes of attitudes meer souplesse te geven. Vereiste is uiteraard wel een werkomgeving die openheid uitstraalt en zich niet verschuilt achter conformisme.

Zo‟n open uitwisseling van meningen en ervaringen in de leraarskamers kan uitmonden in het verstevigen van de vertrouwensband tussen leerkracht en leerling. Die is vandaag de dag immers in sommige scholen zoek. Leraars – specifiek vrouwelijke – worden daar op voorhand al gewaarschuwd voor „moeilijke‟ klassen. Leerkrachten stellen zich er bijgevolg op voorhand op in dat ze niet zullen

Omwille van de centrale positie van de leerkracht in ons onderwijssysteem zijn zij immers meer dan wie ook in staat om bruggen te slaan tussen ouders en directie, leerlingen en het onderwijzend personeel, soms zelfs tussen leerlingen en hun ouders.

Nu de samenleving, en dus ook de klas, steeds diverser oogt, is het voor een grotendeels wit lerarenkorps niet altijd eenvoudig die taak te vervullen.

Het inschatten van de gevoeligheden en wensen van leerlingen, ouders en collega‟s wordt immers doorkruist door, misverstanden, wantrouwen en vooroordelen langs beide kanten. De ervaring van de leraars verbonden aan Kleurrijk Onderwijs Limburg leert dat allochtone lesgevers een belangrijk breekijzer kunnen zijn voor het optimaliseren van doordringen tot hun klas, terwijl de klas instinctief die bruggenbouwersfunctie. aanvoelt dat hun talent niet naar waarde wordt geschat en daarom apathisch gedrag gaat vertonen.

Dat begint al in de leraarskamer. Daar wordt name- Het is een vicieuze cirkel, die in het slechtste geval

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

26

tot afhakende studenten leidt. Meer aandacht in de lerarenopleiding voor oplossingen voor deze problematiek is dus geen overbodige luxe.

Het derde niveau waarop leerkrachten uit een etnisch-culturele minderheid een bruggenbouwende rol kunnen versterken, is in het contact met ouders. Zij zijn vaak ervaringsdeskundigen betreffende de cultuur en leefomgeving van minderheden en kunnen zo hun collega‟s bijstaan in het zoeken naar methodes en acties om ouders beter bij de schoolse loopbaan van hun kinderen te betrekken. Idealiter belast men een medewerker met de specifieke taak om de ouderwerking uit te bouwen en te versterken. Dit hoeft niet noodzakelijk iemand met etnisch-culturele roots te zijn, maar het is wel belangrijk dat het iemand is die affiniteit heeft met de gevoeligheden en wensen van een diverse groep ouders.

Als we de school als een microkosmos van onze samenleving beschouwen, is het cruciaal voor de opvoeding van onze jongeren dat we hen tonen dat het mogelijk is om bruggen te bouwen tussen school, leerlingen en ouders, maar ook tussen verschillende culturen, talen en etnische achtergronden. Dit zullen leerlingen immers ook nà hun schoolse carrière onthouden en meenemen in het opbouwen van sociale en professionele contacten.

Momenteel zijn er echter nog te weinig etnisch-

culturele mindeheden aan de slag in scholen om dit domino-effect in gang te zetten. Zowel het Minderhedenforum als Kleurrijk Onderwijs Limburg (dat reeds een talrijk aantal allochtone leerkrachten verenigt) zullen zich blijven inzetten om meer kleur in het lerarenkorps te krijgen.

Vandaag willen we alvast een pluim geven aan de tienduizenden leerkrachten – al dan niet met een etnisch-culturele achtergrond – die zich reeds profileren als bruggenbouwer. Door in de klassen aandacht te hebben voor diversiteit, maar ook daarbuiten maatschappelijk engagement tonen.

Bijvoorbeeld als studiementor in de onderwijsprojecten die vele etnisch-culturele verenigingen hebben opgezet. Of als bemiddelaar met een luisterend oor wanneer de relatie tussen ouders, leerlingen en school verzuurd is. De Dag van de Leerkracht is een ideale gelegenheid om deze bruggenbouwers in de bloemetjes te zetten. En om te hopen dat – in tijden van een structureel leraarstekort – meer mensen zich geroepen voelen en aangemoedigd worden om deze rol op zich te nemen.

Sanghmitra Bhutani, stafmedewerker onderwijs Yücel Kahraman, Kleurrijk Onderwijs Limburg bezoek de site van Kleurrijk Onderwijs Limburg

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

27

Nieuw s uit Vlaams Brabant

Associatie IC – ACW 3 oktober 2009 was niet minder dan een mijlpaal in de geschiedenis van het Internationaal Comité.

Op die datum erkende ACW–nationaal namelijk onze vereniging als “geassocieerde partner”. Dit partnerschap drukt de wederzijdse erkenning én samenwerking uit tussen beide organisaties. Een band waar alvast het Internationaal Comité en heel wat mensen binnen het ACW steeds naar hebben gezocht.

Waarom is dit partnerschap zo belangrijk?

Via deze nauwe samenwerking kan IC zijn werking versterken en zijn impact op de samenleving èn het beleid vergroten. Het ACW is een erg belangrijke speler in de Belgische en Vlaamse samenleving. Via hen kunnen we nòg beter de belangen van onze mensen en afdelingen verdedigen. Het ACW zal ook de werking van IC intern en extern onder de aandacht brengen en zo de interculturaliteit en diversiteit van zowel de Christelijke Arbeiders Beweging als de samenleving versterken.

Ook voor het ACW is dit partnerschap een belangrijke stap: IC brengt zijn expertise in rond thema‟s als interculturaliteit, samenleven en diversiteit!

Onze mensen zijn ervaringsdeskundig rond hete hangijzers als migratie en integratie. Door het IC en zijn knowhow mee aan boord te nemen, kan het ACW met meer gezag (en invloed) spreken over deze thema‟s in de samenleving. Door deze band leggen we duurzame bruggen tussen onze mensen en gemeenschappen.

Betekent dit dat het IC zijn eigenheid moet opgeven? Neen! We blijven een zelfstandige vereniging, waarbij de vrijwilligers uit de Algemene Vergadering en onze Raad van Bestuur de beleidslijnen uitzetten. We zijn ervan overtuigd dat samenwerking, meer onderlinge contacten en uitwisseling zal leiden tot meer kleur en meerstemmigheid in onze beide organisaties.

Lode Draelants

Wablief…?

Wat is het ACW? Dit staat voor Algemeen Christelijk Werknemersverbond. Het is de (Vlaamse) koepelorganisatie van heel wat belangrijke (deel)organisaties, enerzijds sociaal–culturele verenigingen zoals de KAV of OKRA en anderzijds sociaal–economische spelers zoals de CM (Christelijke Mutualiteit), ACV (de Christelijke/groene Vakbond).

Omdat de organisatie in zijn geheel zo groot is en zoveel mensen vertegenwoordigt, heeft het ACW een belangrijke invloed op de politiek en het beleid van ons land (onderwijs, tewerkstelling, welzijnszorg, cultuur, ...)

Wat is de Christelijke Arbeidersbeweging (CAB)? Dit is de bredere beweging en ook de gedachte achter het ACW. De CAB heeft een lange geschiedenis. Het is ontstaan als een beweging van meestal arme arbeiders in de 19e eeuw, die mekaar hielpen en ondersteunden met het samen oprichten van spaarkassen, vakbonden, mutualiteiten, vormingscentra enz. De sociale staat zoals we die vandaag kennen, is er in belangrijke mate gekomen door die beweging van arbeiders. De CAB heeft een doorslaggevende rol gespeeld in de emancipatie van arbeiders en vrouwen in onze maatschappij. En nu dus van de allochtone gemeenschappen?

Meer info? Surf naar www.acw.be

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

28

Afscheid van een (t)huis…

Huis van Diversiteit geven, letterlijk en figuurlijk.

Het Huis werd geverfd, bemeubeld, aangekleed. En ondertussen werd het Huis veel meer dan een verzamelplaats: naast taal- en Islamlessen vonden er ook workshops schilderen en keramiek plaats, hielp het mensen aan werk, werden er pc–lessen gegeven, vormingsavonden voor kunstenaars, taalcursussen voor allochtone studenten, Iftaravonden, enz. Er werd gefeest en ontmoet, geleerd en gebotst, gesurft en gebeld…

Er was eens, 4 jaar geleden, een ideetje, een droom om enkele afdelingen in Hasselt een plek te geven. Een plaats om elkaar te ontmoeten, te feesten, taallessen te geven aan kinderen, plannen te smeden voor de toekomst, … En het werd uiteindelijk niet alleen een huis, maar ook een thuis, voor een kleurrijke mix van mensen en verenigingen: Nigerianen, Marokkanen, Indiërs, Congolezen, Russisch sprekenden, Tsjetsjenen, Belgen, Darfurezen en vele andere culturen.

Het werd het Huis van Diversiteit!

Vier jaar lang hebben heel wat gedreven mensen het beste van zichzelf gegeven om dit huis vorm te Helaas, aan ieder sprookje komt een eind. Het Huis van Diversiteit is al een hele tijd financieel erg zwaar om dragen voor het IC. Vandaar dat we moesten besluiten om dit fantastische experiment te beëindigen.

Maar… natuurlijk doen we er alles aan om de waardevolle elementen van het Huis een nieuwe plek te geven. Daarmee bedoelen we niet de meubels, maar wel de mensen, onze verenigingen en hun activiteiten.

Lode Draelants

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

29

Het laatste woord Vooruitgang dankzij betrokkenheid Vooral tegen mensen met een andere afkomst wordt voortdurend gezegd dat ze meer betrokken moeten zijn. En dat is ook terecht. Want wie afzijdig blijft en niks te maken wil hebben met zijn omgeving, die raakt geïsoleerd en kansloos. We moeten alle kansen met beide handen nemen. We moeten ons voortdurend inzetten om op die manier een volwaardig leven uit te bouwen voor onszelf, voor onze kinderen en voor de samenleving.

Maar wat zien we dan gebeuren? Witte auteurs en blanke politici, wetenschappers & bedrijfsleiders, maar ook gewone autochtonen: zij mogen blijkbaar stilstaan en afzijdig blijven. Meer nog, kritiek geven op de multiculturele samenleving is blijkbaar in de mode. Alles wat een beetje „anders‟ is of gekleurd of hier niet al langer dan 100 jaar woont, (of zelfs maar gewoon „sociaal‟ is): dat alles is een bedreiging.

Betrokkenheid is interesse. Is meedoen. Is je mening geven. Is ontmoeten. Duwen en sleuren. Positief ingesteld zijn. Je samen inzetten. Diversiteit waarderen. Respecteren. Hard werken. Kansen grijpen. Verantwoordelijkheid opnemen. Betrokkenheid is geloven in een toekomst los van het ik, naar een nieuwe Wij. Betrokkenheid is wat IC vraagt, en wat onze kinderen eisen. Want wie betrokken is, vergroot zijn kansen. Wie het schoolleven van zijn kinderen „betrokken‟ volgt en geïnteresseerd is in de lessen, die zorgt ervoor dat zijn kinderen meer kansen krijgen op goede resultaten. Wie „betrokken‟ is op zijn werk, zorgt voor een goede sfeer en levert kwaliteit. Wie „betrokken‟ is op zijn buurt, zorgt voor goede relaties.

En dus horen we op het nieuws voortdurend vertellen dat alleen bedrijven en de industrie welvaart brengen en dat winst maken het hoogste doel is.

Of dat de belastingen te hoog zijn en de werkloosheidsuitkeringen natuurlijk ook. En die werklozen zijn vervolgens allemaal luiaards en de ambtenaren ook… om nog maar te zwijgen van allochtonen en van de vluchtelingen die allemaal op hotel mogen…

Zulke autochtonen plaatsen zichzelf in de rol van slachtoffer. Ze zeuren dat ze bedreigd worden… en nemen dus ook geen enkel initiatief meer om echte contacten te leggen met hun multiculturele collega-burgers. Het is puur één-richtings-verkeer.

Zij eisen van alle allochtonen de hoogste betrokkenheid, maar ze zijn het zelf absoluut niet.

En dat is nochtans het enige dat we vragen: betrokkenheid van beide kanten. Allochtonen en autochtonen die in mekaar geïnteresseerd zijn, mekaar kansen geven en zo samen aan een multiculturele toekomst bouwen.

Jef De Vrij

Arena, vzw Internationaal Comité, december juni 2009 2009

30

Jawel, wij engageren ons!

Een goede samenwerking tussen ouders en school is niet altijd vanzelfsprekend. Beiden kunnen immers andere verwachtingen en mogelijkheden hebben. Om dit allemaal wat makkelijker te maken, worden er vanaf nu enkele afspraken vermeld in het schoolreglement.

In de engagementsverklaring staan afspraken en engagementen voor de school en voor de ouders.

Zo maakt de school duidelijk welke inspanningen zij doet om de communicatie en samenwerking met de ouders vlot te doen lopen: bijvoorbeeld zorgen voor oudercontacten met tolken en op een aangepast tijdstip, rekening houden met andere culturen… Ouders engageren zich om interesse te tonen voor wat op school gebeurt, om positief te staan tegenover schoolwerk, om naar het

oudercontact te komen en ervoor te zorgen dat hun kind tijdig op school is. Ze beloven tijdig een seintje te geven als het met hun kind fout loopt en beloven om hun kind te stimuleren om Nederlands te praten.

Wil je meer weten over de engagementsverklaring? Wil je weten hoe je je school hierover kan aanspreken? Vind je deze afspraken belangrijk of eerder overbodig? Je kan met deze vragen terecht bij de ouderkoepels. De ouderkoepels GO! Ouders, KOOGO en VCOV hebben namelijk als taak ouders en ouderwerkingen te ondersteunen, te begeleiden en hun belangen te behartigen. www.vcov.be www.g-o.be/ouders www.koogo.be

T.016 38 81 00 T.02 79 09 200 T.09 269 70 04

Contactgegevens REDACTIE Anniek NAGELS Lode DRAELANTS Aïcha BOUHARRAS Muradiye ISCI Lucrezia TAFARO Ariana BARKU Emine YILMAZ Martin OLUWADIRAN Mahshid SHAMSEDDIN Galina MATUSHINA Emine OZKURT Hulnara KH AYNUS Naira VARDANIAN Pavel RADJUK Vera MIRONOVA Rachida ACHAHBAR Ylva BERG

MAILADRESSEN INTERNATIONAAL COMITÉ  anniek.nagels@internationaalcomite.be  lode.draelants@internationaalcomite.be  aicha.bouharras@internationaalcomite.be  muradiye.isci@internationaalcomite.be  lucrezia.tafaro@internationaalcomite.be  ariana.barku@internationaalcomite.be  emine.yilmaz@internationaalcomite.be  martin.oluwadiran@internationaalcomite.be  mahshid.shamseddin@internationaalcomite.be  galina.matushina@internationaalcomite.be  emine.ozkurt@internationaalcomite.be  hulnara.khaynus@internationaalcomite.be  naira.vardanian@internationaalcomite.be  pavel.radjuk@internationaalcomite.be  Vera.mironova@internationaalcomite.be  rachida.achahbar@internationaalcomite.be  ylva.berg@internationaalcomite.be

LAY-OUT DRUKWERK Muradiye ISCI Tegen verminderd tarief AFGIFTEKANTOOR VERANTWOORDELIJKE UIT3500 Hasselt GEVER Anniek NAGELS MAILCENTER Mgr. Broekxplein 6 3500 Hasselt Tel.: 011 29 09 17 Fax: 011 29 08 36 E-mail: info@internationaalcomite.be

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

31