ΛΟΥΚΑΣ Θ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Σχεδιασμός, τυπογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Καλλιτεχνική επιμέλεια εξωφύλλου: Δημήτρης Κουρκούτης
© Copyright κειμένου: Λουκάς Θ. Αποστολίδης © Copyright έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός
Γραμματοσειρά Iolkos Apla [αποκλειστική χρήση] Ιανουάριος 2023, Α΄ έκδοση
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ Ανδρέου Μεταξά 12 ϗ Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr www.iolcos.gr
ISBN 978-960-640-140-4
Ο Λουκάς Θ. Αποστολίδης γεννήθηκε το 95 στην Αγία Άννα Βοιωτίας. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο δίκαιο εργασιακών σχέσεων (droit syndical et droit sosial) στο πανεπιστήμιο Nanterre Paris-X. Εξειδικεύτηκε στο εργατικό δίκαιο και στις κοινωνικές ασφαλίσεις. Ολοκλήρωσε κύκλο σπουδών στην Ecole Pratique στη Γαλλία σχετικά με τη δημιουργία των κοινωνικών κινημάτων και της κοινωνίας των πολιτών. Εκλέχτηκε βουλευτής Βοιωτίας με
το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το Νοέμβριο
του 989 έως και τις εκλογές του 00. Το 007 ήταν υποψήφιος βουλευτής στη Β΄ Αθηνών. Διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Βουλής
των Ελλήνων (996-000). Το 00 έγινε Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, θέση στην οποία παρέμεινε έως τον Ιούλιο του 00. Ήταν ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και εκλεγόταν συνεχώς στην Κεντρική Επιτροπή. Γραμματέας επί σειρά ετών της Επιτροπής
Συνδικαλιστικού και Κοινωνικής Πολιτικής της ΚΕ ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, νομικός σύμβουλος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και πολλών συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ήταν ο δημιουργός του
«Κέντρου Μελετών Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης» (ΚΕΜΕΤΕ)
της ΓΣΕΕ, το οποίο μετεξελίχθηκε σε «Ινστιτούτο ΕργασίαςΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ», που προσφέρει επιστημονική τεκμηρίωση των
εργατικών διεκδικήσεων, καθώς και εργατική, συνδικαλιστική
εκπαίδευση. Πλούσια είναι η συγγραφική του δράση, από το 97 έως σήμερα, με λογοτεχνικά και επιστημονικά βιβλία, καθώς
και με αρθρογραφία στον ημερήσιο Τύπο. Το βιβλίο Μαρτυρία
από το ματωμένο φοιτητικό κίνημα, 1967-1974 σηματοδότησε τη ζωή του.
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ:
Μαρτυρία από το ματωμένο φοιτητικό κίνημα 967-97, 1974, Ιωλκός, 20212
Το δίλημμα, θεατρικό, 1977
Συνδικαλιστική εκπαίδευση και ινστιτούτα εργασίας, Αιχμή, 1981, 19822, 19833
Συνδικάτα και σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, Αιχμή, 1984, 19852
Τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, επιμόρφωση, απασχόληση, ΓΣΕΕ/ΚΕΜΕΤΕ, 1988
Οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο, Αιχμή, 1989
Εργατικοί αγώνες - νέο κοινωνικό σχέδιο, Ειδική Εκδοτική, 1996
Η αριστερά, η δημοκρατία και η κοινωνική Ευρώπη, Ελληνικά
Γράμματα, 1998
Η περιφέρεια σε τροχιά ανάπτυξης, Ελληνικά Γράμματα, 2000
Το εθελοντικό κίνημα στην Ελλάδα και η κοινωνία των πολιτών,
Ελληνικά Γράμματα, 2002
Αμφικτιονία των Στερεοελλαδιτών, Ελληνικά Γράμματα, 2003
Ο εκσυγχρονισμός πέθανε, ζήτω ο εκσυγχρονισμός, 2005
Συνταξιούχοι και ασφαλιστική «μεταρρύθμιση», Κασταλία, 2006
Ο νέος συνδικαλισμός στην κοινωνία της γνώσης, 2006
Κοινωνία της γνώσης και περιφερειακή ανάπτυξη, Ελληνικά Γράμ-
ματα, 2007
Ασφαλιστικό δίκαιο, Πεδίο, 2008
Η Έννομη τάξη του μνημονίου, Έλικων, 2011
Ο θαμμένος θησαυρός, Ιωλκός, 2012
Ο ευρωπαϊκός κοινωνικός χάρτης στην Ελλάδα της κρίσης, Εκδό-
σεις Παπαζήση, 2014
Κράτος δικαίου - ασφαλιστική μεταρρύθμιση και το «δίκαιο της
ανάγκης», Ιωλκός, 2020
Βοιωτία. Αλλάζουμε σελίδα, Ιωλκός, 2022
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Επιτέλους κοινωνική δικαιοσύνη ~ «Για να αντέξουμε! Αλλιώς πώς; 5 ~ Εισαγωγή 9
~ Α ΄ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ Ι ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Οργάνωση και διεκδικήσεις του συνταξιουχικού κόσμου 7 ~ Νομικοί αγώνες
) Φιλοσοφία ίδρυσης
επιστημονικού κέντρου 95 ~ Σχέδιο-πρόταση
καταστατικού 0 ~ Γ΄ - ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ Φιλοσοφία σκοπών του ασφαλιστικού 5 ~ Βασικές αρχές και κοινωνικός
διάλογος ~ Δ΄ - ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ & ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ Βασικές αρχές και δικαιώματα 55
~ Καταστατικός Ευρωπαϊκός Χάρτης 6 ~
Ε ΄ - ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩ Ν
ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩ Ν & ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩ Ν Σύστα-
ση 8 9 ~ ΣΤ ΄ - ΕΠΙΜΕΤΡ Ο Αναγνώριση και
αξιοπρέπεια απαιτούν οι συνταξιούχοι 95 ~ Το
μέλλον της εργασίας στον ψηφιακό κόσμο 0 ~
Συνταξιουχικές οργανώσεις ~ Επίλογος 9
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ & ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ του οποίου συγγραφέας είναι ο εκλεκτός νομικός, εργατολόγος κ. Λουκάς Αποστολίδης έχω να καταθέσω τα εξής: Πρόκειται για εξαιρετικό πόνημα-σύγγραμμα που αποτυπώνει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την κοινωνική πραγματικότητα, που αφορά την τρίτη ηλικία, στην οποία περιλαμβάνονται γενικώς οι ηλικιωμένοι και
ειδικώς οι συνταξιούχοι, των οποίων η ζωή αντιμετωπίζει πολλά και δυστυχώς σε πολλές των περιπτώσεων
δύσκολα και πιεστικά προβλήματα που μειώνουν, σε πολλές περιπτώσεις φτωχοποιούν την ποιότητα της
καθημερινότητάς τους και της ζωής τους.
Δυστυχώς, στο κοινωνικό αυτό κομμάτι, η οργανωμένη κοινωνία δεν έχει να επιδείξει κάτι σημαντικό και αξιόλογο, παρά το ότι έχουν εμφανή παρουσία αρκετές οργανώσεις. Είναι χαρακτηριστική η πανελλήνια πα-
ρουσία της ΠοΠΣ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτικών Συνταξιούχων του Δημοσίου) που όμως και αυτή, παρά
το ότι έχει 60 Πρωτοβάθμια Σωματεία σε ολόκληρη τη χώρα, όμως η ενεργή συμμετοχή στις δραστηριότητες των συλλόγων παραμένει χαμηλή στα φυσικά μέλη.
Σωστή επίσης κρίνεται η αναγκαιότητα του εκσυγχρονισμού των ιδεών, των γνώσεων και της φιλοσοφίας για σύγχρονες και αποτελεσματικές δράσεις.
Στην πραγματικότητα που αφορά το μέγεθος, η δύναμη των συνταξιούχων είναι τεράστια, η οποία όμως
είναι εν υπνώσει και βεβαίως από όλους μας εξαρτάται
πώς θα «ξυπνήσουμε το θηρίο», προκειμένου η διαπραγματευτική της ισχύς και η δυναμική της
να είναι ανάλογη των δυνατοτήτων.
Τα επιχειρήματα υπάρχουν, ο αριθμός των ανθρώπων είναι τεράστιος. Χρειάζεται η μεγάλη συμμετοχή
στις δράσεις.
Είναι μεγάλη υπόθεση η διαπραγματευτική ισχύς,
όχι μόνο για τους συνταξιούχους και τις οργανώσεις
τους, αλλά και για κάθε συλλογικά οργανωμένη κοινωνική δύναμη.
Εδώ, παρά το ότι το μέγεθος των συνταξιούχων
είναι πάρα πολύ μεγάλο, δεν έχει γίνει κατορθωτό να
αξιοποιηθεί αυτή η πολυάνθρωπη δύναμη και να απαιτήσει οργανωμένα και ισχυρά τις λύσεις των πολλών
προβλημάτων που αντιμετωπίζει και συγχρόνως να αποτρέψει γεγονότα άδικα και πολλές φορές παράνομα, που κοστίζουν στη ζωή των ηλικιωμένων.
Οι οργανωμένες υπηρεσίες διευκόλυνσης και προσφοράς, όπως τα ΚΑΠΗ, είναι και απαραίτητες και
χρήσιμες και προσφέρουν στην τρίτη ηλικία πολλές
και ενδιαφέρουσες υπηρεσίες.
Είναι σίγουρα αξιομνημόνευτη η περίοδος των μνημονίων, που κόστισε πάρα πολλά στους συνταξιούχους
και όχι μόνο, αφού φτώχυνε με τις βάρβαρες και βίαιες
περικοπές μισθωτούς και συνταξιούχους, μειώνοντας
τις συντάξεις κατά μέσο όρο στο 40%, με συνέπειες δυσμενέστατες, που δυστυχώς, συνεχίζουν να κρατούν στη φτώχια και πολλάκις σε εξαθλίωση πολλούς ηλικιωμένους.
Και σαν αν μην έφταναν αυτά, ήρθε και η απίστευτη και απάνθρωπη έμπνευση του επανυπολογισμού
των συντάξεων, με συνέπεια νέα επιδείνωση της φτώχιας πάλι στους ίδιους φτωχούς και αδύναμους οικο -
νομικά πολίτες.
Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό εμφάνισαν νέο καθεστώς ασφάλισης και συνταξιοδότησης, το οποίο ονόμα-
σαν ΕΦΚΑ, βεβαίως όχι για να βελτιώσουν συντάξεις ή
παροχές υπηρεσιών, αφού πράγματι αυτό που έκαναν
είναι ένα συνονθύλευμα υπηρεσιών γεμάτο σφάλματα, αδικίες και κακές υπηρεσίες προς τους ασφαλισμένους.
Είναι απίθανο αν αποκτήσει αξιοπρέπεια και ποιότητα
ο ρόλος του, αφού είναι ένα ξεπερασμένης αντίληψης
συγκρότημα, που προσπαθούν με ενέσεις να το κρατήσουν ζωντανό. Μακάρι τουλάχιστον να βελτιώσουν τις συνθήκες της αρρώστιας του.
οριστικά μετά την απίστευτης βιαιότητας
αντίληψης προσωπική διαφορά. Η μία λεηλασία ακολουθεί την άλλη. Έρχεται
μεθοδευμένη αλλαγή της επικουρικής,
στα νύχια «των
ειδικών» για την ανάλογη αξιοποίηση και ποιος ξέρει μετά από 40 χρόνια που θα κληθεί να πληρώσει, τι θα παρέχει, εάν δεν έχει ληστρικά αφανιστεί.
Μεθόδευση η παράνομη παρακράτηση από τους
μνημονιακούς νόμους, παρά την καταδίκη το 2015 από το Συμβούλιο της Επικρατείας, να ανατρέψει δικαιοσύνη και δικαιώματα και να οδηγήσει στο ευτελές 11μηνο, το οποίο και αυτό κόπηκε στα δύο, για να ευτελίσουν ακόμα περισσότερο τις συντάξεις μαζί με αυτό το ευτελές επιχείρημα να φορολογηθούν βάρβαρα. Όλα αυτά με τον πιο πειστικό και καθαρό λόγο αποτυπώνονται στο βιβλίο του εκλεκτού νομικού Λουκά Αποστολίδη, για να προκαλέσει στο τέλος τη δυναμική
αντίδραση μαζί με την κραυγή αγωνίας.
Επιτέλους, σεβασμός στην αξιοπρέπεια της ζωής και στο δικαίωμα να μπορούμε να ζήσουμε με ανθρώπινη ποιότητα. Προτείνω και παροτρύνω:
Διαβάστε το βιβλίο, είναι πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο.
ΗλίΑς ΗλιόΠουλος, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας
Πολιτικών Συνταξιούχων (ΠοΠΣ)
επιστήμονας, επανέρχεται, με το νέο του βιβλίο.
Με λόγο, καθαρό. Ιδιαίτερα προσωπικό. Αλλά, και αυθεντικό όσο και ευαίσθητο. Λόγος αγωνίας και ευθύνης. Πηγαίος… Από έμπνευση! Λόγος, που υπηρετεί, άδολα όσο και αξιακά, την αναμφισβήτητη αγωνία
του, για έναν κόσμο, που δε φλερτάρει, ποτέ και για
τίποτα, με τη σιωπή, την αδιαφορία ή την ανοχή.
Πίσω από τις λέξεις του κειμένου, υπάρχει ΚΑ -
ΠοιοΣ, που οραματίζεται! Ένας, ΚΑΠοιοΣ, της ου-
σίας λάτρης και της ανθρωπιάς, φανατικός υποστη -
ρικτής. Ένας, ΚΑΠ οιο Σ , που αρνείται πεισματικά
την ευκολία του θεωρητισμού και εμπνέεται, μόνιμα
και σταθερά, από τις «νότες» του ρεαλισμού! Γιατί, για τον συ γ γραφέα, η πραγματικότητα έχει μία και μόνο όψη. Ούτε ονειρεμένη, ούτε υπερβολική. Την
ορίζει ως «νέο δρόμο», για να μπορείς να ελπίζεις με σιγουριά.
«Για να αντέξουμε! Αλλιώς πώς;».
Κι έχει δίκιο, γιατί γράφει με τη βεβαιότητα των γεγονότων, αλλά, με δάνειο, από έμπειρο λογοτέχνη!
Επιδέξιος στη γραφή, με τελετουργικό σεβασμό, γραμματικά και συντακτικά, αποσπά από το αναγνωστικό
του κοινό, το ενδιαφέρον, εμπνεόμενος από τη σαφήνεια της αλήθειας και της ειλικρίνειας.
Το κείμενό του, στο νέο βιβλίο του, φαινομενικά εύκολο, με διατύπωση απλή, δεν αφήνει κενά, δε δημιουργεί σύγχυση, κι αποφεύγει, επιτυχημένα, τυχόν παρανοήσεις.
Δεν ξέρω, αν όλα τα παραπάνω, οφείλονται σε έναν αθεράπευτο «επαγγελματικό εθισμό» ή αποτελούν μια έμφυτη όσο και μόνιμη Ανησυχία!
Το σίγουρο και δεδομένο, είναι, ότι ο συγγραφέας ΑνΗΣυΧΕι!
Μόνιμα, διαχρονικά, σταθερά!
Στο νέο του βιβλίο, με τον τίτλο Κίνημα Συνταξιούχων και Ηλικιωμένων, κάνει μια γενική αναφορά, στο ΚινΗΜΑ, που ως γνωστόν ο ίδιος, βοήθησε να καταστεί πλουσιότερο και αποτελεσματικό, με τις προτάσεις του, με νέες ιδέες, με πρωτόγνωρες πρακτικές, με εποικοδομητικές παρεμβάσεις. Αλλά, και που έκανε υποστηρικτικά, από θέσεις ευθύνης, χωρίς ανόητες
ασάφειες ή ξινές σοφίες! Έτσι, έγιναν πραγματικότητα «ανέγγιχτα όνειρα», και ο ίδιος, μετουσίωσε την
καθημερινότητά του, βάζοντας την επιγραφή: στόχος Ζωής!
Σε αυτό το βιβλίο, ο Λουκάς επιμένει, ότι ο συνταξιούχος, είναι, και πρέπει να παραμείνει «ενεργός
π ο λίτης!». Υποδεικνύει με ξεχωριστή σαφήνεια και
ενάργεια, συγκεκριμένους τρόπους. Θα πρόσθετα, με
την ανοχή και την κατανόησή του, ότι δικός του συνταξιούχος, απαιτεί και «δικό του χώρο και ρόλο!». Ο
συνταξιούχος, δε θέλει, αλλά, και δεν πρέπει να τον
βλέπουν —κυρίως ο κοινωνικός περίγυρος— ως απόμαχο. Ότι είναι έτοιμος και του ανήκει, μόνον, μια θέση στο ντουλαπάκι της ιστορίας. Δεν είναι μόνον χθες, αλλά όπως επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και τώρα και αύριο! Δεν είναι μια παθητική φιγούρα, με μοιρολατρική αποδοχή, στα όσα του συμβαίνουν και σε όσα συμβαίνουν. Ούτε του ανήκει ο τίτλος του κοινωνικά εκμεταλλεύσιμου αποθέματος! Συμμετέχει, αποδεδειγμένα και ενεργά, στην καθημερινότητα, με θετική συμβολή στην οικογένεια και στον κοινωνικό περίγυρο.
Ως Πρόεδρος της ΑΓΣΣΕ , για μεγάλο χρονικό διάστημα, βρεθήκαμε κοντά με τον συγγραφέα, για πολλά και διάφορα θέματα και βρήκαμε λύσεις, δρομολογήσαμε προοπτικές, διεκδικήσαμε δικαιώματα, ενώ μοιραστήκαμε τη φιλοδοξία, ότι, είναι καιρός, το Συνδικαλιστικό Κίνημα, να πάψει να είναι πεισματικά
κομματικό, μονοσήμαντα διεκδικητικό, σταθερά αναποτελεσματικό!
Ο συγγραφέας, επισημαίνει, επιδέξια, μάλιστα, τα προβλήματα του χώρου. Προτείνει, με επάρκεια στοχασμού, μοναδική σαφήνεια και ρεαλιστική ορθότητα, λυΣΕιΣ, στεριωμένες και στη μακρόχρονη εμπειρία
του.
Τέλος, οφείλουμε να θυμόμαστε, ότι «για τα καλύτερα και τα περισσότερα» πάντα θα υπάρχουν, ΚΑΠοιοι, που ανοίγουν τον δρόμο…
νίΚος Μουλίνος τ. Πρόεδρος, Ανωτάτης Γενικής Συνομοσπονδίας Συνταξιούχων Ελλάδος (ΑΓΣΣΕ)
ΚΑΤΑΝΟήΣΟΥΜΕ και να αναμετρηθούμε με τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης της τρίτης ηλικίας. Η κοινωνία βρίσκεται σε κίνηση; Με ανάμεικτα συναισθήματα αβεβαιότητας, ανασφάλειας και φόβου βλέπει το μέλλον ο συνταξιουχικός κόσμος. Μουδιασμένοι προσπαθούν να συνέλθουν από την οικονομική κρίση και την πανδημία. Σήμερα αντιμετωπίζουν την ακρίβεια και τις συνέπειες του πολέμου
στην αυλόπορτα της Ευρώπης. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και των συνταξιούχων είναι δραματική. Ο πληθωρισμός καλπάζει προς
τα ύψη, τα βασικά αγαθά επιβίωσης διαρκώς ακριβαίνουν. Τα εισοδήματα για τους πολλούς δε φθάνουν
να καλυφθούν οι ανάγκες, προσωπικές και οικογενει-
ακές. Ένα βουβό πέπλο σκεπάζει μεγάλη εκρηκτική
κοινωνική δύναμη. Δύο εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες συνταξιούχοι βρίσκονται επί ποδός. Αναζητούν
λύσεις για ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Αναζητούν «ώτα» να ακουσθούν τα προβλήματα και οι ανάγκες τους. Η σημερινή κατάσταση δεν είναι καλή.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι η ακρίβεια, η διατροφική κρίση και η φτώχεια (0%) δημιουργούν συνθήκες αβεβαιότητας και ανασφάλειας στον κόσμο των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Οι προβλέψεις
των ειδικών επισημαίνουν ότι: «Η Ευρώπη θα είναι
κρύα και θα πεινάσει αυτόν τον χειμώνα», τους φοβίζουν περαιτέρω. Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης, όπως έχουν δημοσιοποιηθεί, φαίνεται να λειτουργούν ως «παυσίπονα» στις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού. Ενδεικτικά αναφέρω:
Η συνεχιζόμενη «κοροϊδία» με τα αναδρομικά των συνταξιούχων δεν έχει τελειωμό. Δεν έχουμε υποχρέωση δηλώνει ο αρμόδιος υπουργός να δώσουμε αναδρομικά, ούτε σε όσους έχουν κάνει αγωγές, περί τις 50.000 δικαιούχοι. Έχετε γι’ αυτό, κύριε Υπουργέ, νομική, κοινωνική και ηθική υποχρέωση να καταβάλετε
τα αναδρομικά και να σταματήσει ο «ευτελισμός» και
η ταλαιπωρία των δικαιούχων στα δικαστήρια, αφού
το νομικό ζήτημα έχει λυθεί και τα δικαιούνται. Η
λογική, ας τρέχουν στα δικαστήρια μέχρι «δευτέρας παρουσίας», εμείς δεν έχουμε δημοσιονομικό χώρο, δεν ταιριάζει σε ευνομούμενο κράτος. Με αυτήν τη λογική αν συνεχίσετε, ίσως το ίδιο σας απαντήσουν στην κάλπη οι συνταξιούχοι. Το Σ τ Ε, κύριε Υπουρ -
γέ, έκρινε ότι όσοι έχουν κάνει αγωγές δικαιούνται
την επιστροφή των αναδρομικών για επικούρηση και
δώρα. Δηλώνετε για αυξήσεις 5-7%, που αφενός θα
απορροφηθούν από την προσωπική διαφορά και αφετέρου δε θα καλύπτουν ούτε το 50% του πληθωρισμού.
Στον εργασιακό χώρο θεσμικά η κυβέρνηση παρότι δε
δεσμεύεται πλέον από τις μνημονικές ρυθμίσεις δεν έχει αποκαταστήσει το θεσμικό κοινωνικό διάλογο
των παραγωγικών εταίρων. Ο κατώτατος μισθός να
ορίζεται από την εθνική συλλογική σύμβαση, όπως γίνεται σε κάθε ευρωπαϊκή δημοκρατία και όχι με
εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Επιτέλους, η πολιτική ηγεσία οφείλει να επαναφέρει το θεσμικό διάλογο ανάμεσα στους παραγωγικούς φορείς. Να αντιμετωπίσει το μείζον κοινωνικό
πρόβλημα της αγοραστικής δύναμης των πολιτών
με συγκεκριμένα και τολμηρά μέτρα ουσιαστικής
στήριξης του ανθρώπινου δυναμικού. Είναι εκρηκτικό το κοινωνικό μείγμα που δημιουργείται από την
ακρίβεια και τη φτώχεια. Οι εργαζόμενοι δικαίως
απαιτούν θεσμικές παρεμβάσεις και μισθούς που να
ανταποκρίνονται σε μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση. Οι συνταξιούχοι δικαίως απαιτούν θεσμικές
παρεμβάσεις και συντάξεις αξιοπρεπούς διαβίωσης. Το κοινωνικό ζήτημα προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη επίλυσης, διότι αφορά το βιοτικό επίπεδο του λαού μας, σ’ έναν τραγικά δύσκολο χειμώνα. Επιτέλους, κοινωνική δικαιοσύνη απαιτεί η τρίτη ηλικία.
Με ανάμεικτα συναισθήματα αβεβαιότητας, ανασφάλειας και φόβου βλέπει το μέλλον ο συνταξιουχικός κόσμος. Μουδιασμένοι προσπαθούν να συνέλθουν από την οικονομική κρίση και την πανδημία. Σήμερα αντιμετωπίζουν την ακρίβεια και τις συνέπειες του πολέμου στην αυλόπορτα της Ευρώπης. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης
των εργαζομένων και των συνταξιούχων είναι δραματική. Ο πληθωρισμός καλπάζει προς τα ύψη, τα βασικά αγαθά επιβίωσης διαρκώς ακριβαίνουν. Τα εισοδήματα για τους πολλούς δε φθάνουν να καλυφθούν οι ανάγκες, προσωπικές και οικογενειακές. Ένα βουβό πέπλο σκεπάζει μεγάλη εκρηκτική κοινωνική δύναμη. Δύο εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες συνταξιούχοι βρίσκονται επί ποδός. Αναζητούν λύσεις για ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Αναζητούν «ώτα» να ακουσθούν τα προβλήματα και οι ανάγκες τους.
0