
Σχεδιασμός, τυπογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Διορθώσεις τυπογραφικών δοκιμίων: Δανάη Αλεξοπούλου Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου
Καλλιτεχνική επιμέλεια εξωφύλλου: Δημήτρης
Κουρκούτης
© Copyright κειμένου: Βασίλειος Φλαμπουράρης
© Copyright έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός
Γραμματοσειρά Iolkos Apla [αποκλειστική χρήση]
Απρίλιος 2023, Α΄ Έκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ Ανδρέου Μεταξά 12 ϗ Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr www.iolcos.gr
ISBN 978-960-640-145-9
Ο Βασίλειος Φλαμπουράρης είναι ιατρός αναισθησιολόγος, επιμελητής Α΄ στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο Αθηνών. Το 0 7 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή Ερωτικά σκιρτή
ματα. Έκτοτε διατηρεί ενεργή την παρουσία του στη διανόηση
και στη σύγχρονη πνευματική δραστηριότητα. Έχει συμμετά-
σχει σε πολλές ποιητικές ανθολογίες και έχει βραβευθεί για το
έργο του. Είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτε-
χνών και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών.
Οι Εικόνες στον αγέρα είναι το τέταρτο βιβλίο του.
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ β. Φ. Ερωτικά σκιρτήματα [ποιήματα, Ιωλκός, 07]
Ανθρώπινο σημειωματάριο [ποιήματα, Ιωλκός, 08]
Αντιθετικοί παραλληλισμοί [ποιήματα, Θερμαϊκός, 0]
Έ ΡΩΤΑ ς
Η σπουδαιότητα του ωραίου
αντικατοπτρίζεται στα ζυγωματικά του προσώπου σου.
Το λευκό, απαλό σου δέρμα — μαξιλάρι στα όνειρά μου.
Δε γερνάει ο χρόνος μαζί σου.
Δε γερνούν τα μάτια μου να σε κοιτούν.
Δεν παλιώνει με τίποτα η ζωγραφιά σου.
Στη
Στο άνω διάζωμα, δυο στρώματα με δυο μωρά.
Στο κάτω διάζωμα, πατάτες και ντομάτες.
Στη θέση του οδηγού, αμούστακο παιδί.
Για πού το έβαλαν;
Για τον παράδεισο, βέβαια.
ός
Ο ουρανοξύστης παλαιών ρούχων κατέρρευσε.
Σαν τις νεανικές ελπίδες
που είναι εγκλωβισμένες στο ντουλάπι του χρόνου.
Η σορός αποτελεί θεμέλιο μιας νέας αρχής.
Μ ΗΤΈΡΑ
Σε κοιτώ μες στα μάτια, μα δε με βλέπεις πια.
Μονολογείς και παραπονιέσαι δίχως σταματημό.
Μην αντιστέκεσαι στο πεπρωμένο σου, μητέρα.
Μείνε μαζί μου λίγο ακόμη.
Μείνε.
Ίσως κάτι άρτιο γραμματικής και στίξης
ή μήπως κάτι που διακατέχεται από τη φαντασιακή
αλλά εγκλωβισμένων συναισθημάτων του εκάστοτε ποιητή; Το τριαντάφυλλο του κήπου ξέρει.
