Σχεδιασμός, τυπογραφικὴ ἐπιμέλεια: Κωνσταντῖνος Ἰ. Κορίδης Διορθώσεις τυπογραφικῶν δοκιμίων: Δανάη Ἀλεξοπούλου Σελιδοποίηση: Ζωὴ Ἰωακειμίδου
Καλλιτεχνικὴ ἐπιμέλεια ἐξωφύλλου: Δημήτρης
Κουρκούτης
© Copyright κειμένου: Κωνσταντῖνος Γεωργίου
© Copyright ἔκδοσης: Ἐκδόσεις Ἰωλκὸς Γραμματοσειρὰ Iolkos Apla [ἀποκλειστικὴ χρήση]
Ἀπρίλιος 2023, Α΄ Ἔκδοση
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ
Ἀνδρέου Μεταξᾶ 12 ϗ Ζ. Πηγῆς, Ἀθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr www.iolcos.gr
ISBN 978-960-640-142-8
Ὁ Κωνσταντῖνος Γεωργίου ἕλκει τὴν καταγωγή του ἀπὸ τὴν
ὀρεινὴ γῆ τῆς Αἰτωλίας καὶ τῆς Ἀκαρκανίας. Γεννήθηκε τὸ
976 στὸ Ἀγρίνιο, ὅπου καὶ διαμένει μόνιμα μὲ τὴν οἰκογένειά
του. Εἶναι ποιητὴς καὶ φιλόλογος, ἀπόφοιτος τῆς Φιλοσοφικῆς
Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων καὶ ὑπηρετεῖ τὴν δημό -
σια ἐκπαίδευση ὡς λειτουργός της ἐδῶ
καὶ εἴκοσι χρόνια. Τὰ
τελευταῖα δεκατέσσερα χρόνια προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του
στὸ Γενικὸ Λύκειο Γαβαλοῦς τοῦ Δήμου Ἀγρινίου. Ἀπὸ πολὺ
νωρὶς ὑπῆρξε ἐραστὴς καὶ θεράπων τοῦ ποιητικοῦ λόγου. Ποι-
ήματα καὶ κείμενά του ἔχουν δημοσιευθεῖ σὲ πολλὰ ἔντυπα
καὶ ἠλεκτρονικὰ λογοτεχνικὰ περιοδικά. Τὸ 00 κυκλοφόρησε
ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις Ἰωλκὸς ἡ ποιητική του συλλογὴ Σὲ πρῶτο
πληθυντικό, ἡ ὁποία ἐπανακυκλοφόρησε σὲ β΄ ἔκδοση ἕνα χρό-
νο μετά.
ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ
Μᾶς δόθηκε
ἡ ποίηση
σὲ τούτην τὴν ζωὴ
γιὰ νὰ χορωδοῦμε
στοὺς μουσικούς της φθόγγους
τὶς κλίμακες τοῦ Θεοῦ.
Μᾶς δόθηκε
ἡ ποίηση
σὲ τούτην τὴν ζωὴ
γιὰ νὰ διαβάζουμε
στὸ χέρι Του
τὸ δυσανάγνωστο
τῆς μοίρας τῆς ἀνθρώπινης,
γιὰ νὰ γράφουμε, τέλος πάντων,
νῦν καὶ ἀεὶ
τὸ ἀνερμήνευτο τῆς αἰωνιότητας
καὶ τὸ ἀνεκλάλητο τῆς ἀγάπης.
Καὶ μεῖς, ὢ ἐμεῖς, παραδοθήκαμε σ’ αὐτὴν
μέσα στὴν ἐντελέχεια
τοῦ φωτὸς
γυμνοὶ κι ἀπροσχημάτιστοι.
Η ΓΕΝΕΣΙΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Τὰ ποιήματά μου τίποτ’ ἄλλο δὲν εἶναι
παρὰ μόνο ἀνάγλυφες ἐντυπώσεις ποὺ ἀφῆσαν
τὰ πέλματα τῶν ποδιῶν σου στὸ ἀκροθαλάσσι, ἔνστικτες φωτοσκιάσεις ἐπιθυμίας
χυμένες στὸ στῆθος χρυσοῦ καλοκαιριοῦ, φιλήματα τ’ ἀπομεσήμερου στὰ χείλη τῆς ἄμμου, λεπτὰ περιγράμματα γυμνῆς εὐαισθησίας
στὴν θέρμη τοῦ κόρφου τῆς βαθύζωνης γῆς, σχεδίες ποὺ μᾶς ταξίδεψαν στὸ ἀνοιχτὸ πέλαγο, στίχοι ξάγρυπνοι ποὺ πλάγιασαν δίπλα σου
καὶ μετροῦν στὴν ἀνάσα σου τοὺς ἤχους τῆς καλλίρροης θάλασσας.
ΙΚΕΤΗΣ ΛΟΓΟΣ
Ἄκουσε, Ποίηση, καὶ λέγε μου∙ Πῶς νὰ μπορῶ ν’ ἀκινητήσω τὴν ὀμορφιὰ τῆς Κόρης, ἀειπάρθενο ἄγαλμα ἁρμοσμένων ἡδύοσμων μελῶν, κανηφόρος σταφύλων ροδόχροων ἔμπλεως χυμῶν, ναὸς εὐσεβῶν πόθων προτεταμένων στὸ ἄπειρο, εὔπλαστων γεωμετρημένων ἐκτάσεων θαυματουργία, τρεχούμενο νερὸ ἀμέριμνο στὴν ἀπαλάμη μου, Σύ, ποὺ ἐγκολπώθηκες τὴν χάρη Μυρτώας θάλασσας, Εἰναλία, πῶς νὰ μπορῶ;
Ἄκουσε, Ποίηση, καὶ λέγε μου∙
Πῶς νὰ μπορῶ ν’ ἀγγίξω τὴν ψυχὴ τῆς Κόρης, τὸ ἀνέγγιχτο καὶ τὸ ἄμωμο καὶ τὸ μοναχικὸ
εὐγενῶν συναισθημάτων μυτερῶν ἀκροτήτων, λάβες ἡφαιστείων ἐνεργειακῆς συγκίνησης, ἐκλεπτυσμένων μουσικῶν δονήσεων ρίγος,
τὸ χαριτωμένο καὶ τὸ εὐαίσθητο καὶ τὸ εὔρυθμο
πρωινῆς ἀγάπης δρόσου εὐλαβῶν ἀμυγδαλέων, δίπλωμα ρυσίβροτον λευκοῦ φορέματος
πρώιμων καρπῶν τῆς ἄνοιξης, πῶς νὰ μπορῶ;
Ἄκουσε, Ποίηση, καὶ λέγε μου∙
Πῶς νὰ μπορῶ νὰ διαβάσω τὴν σκέψη τῆς Κόρης, διάφανα πέπλα πολύπτυχα σὲ ραφιέρες κρεμάμενες 6
ἀπὸ βελούδινους ἀστερισμοὺς τοῦ ἀνείπωτου, ἀπὸ σκοτεινοὺς γαλαξίες τοῦ ἀνεκλάλητου, σπινθηροβόλος ἥλιος ἰδεατῶν ἀκτίνων τὸ πέταγμα, ρίζωμα ἐρασμίων φωνηέντων ἱμερόεντος λόγου σοφίας, πῶς νὰ μπορῶ;
Ἄκουσε, Ποίηση, καὶ σὲ προστάζω καὶ λέγε μου∙
Πῶς νὰ μπορῶ
7
Κι ἦταν τὶς ὧρες ἐκεῖνες
—τοῦ καλοκαιριοῦ οἱ ὧρες—
ποὺ ζυγίζαμε μὲ τὰ μάτια
τὸν ἴσκιο μιᾶς κυδωνιᾶς
στὸ καταμεσήμερο
πλάι στὸ ὁλόλευκο ἐρημοκλήσι
γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὸ ὕψος
τῆς ὕπαρξής μας, γιὰ νὰ συναισθανθοῦμε τὸ βάρος
τῆς ἀγάπης μας
μὲ τὰ τζιτζίκια
Ἡ ἀγάπη εἶναι ἕνα ἱστιοφόρο.
Παλιὸ καὶ γέρικο τὸ σκαρί, τεντωμένα τὰ ξάρτια, ξετύλικτοι οἱ φλόκοι,
φουσκωμένα τὰ πανιὰ
ὡσὰν λευκὰ στήθη περιστεριοῦ
στοὺς μεταξωτοὺς γλαυκοὺς χιτῶνες
τῆς εὐδίας.
Ἄλλοτε πλέει σὲ ἄγριους ὠκεανοὺς
κι ἄλλοτε σὲ ἤρεμες θάλασσες.
Στὸ ταξίδι αὐτὸ μοναδικὸς ἐπιβάτης
εἶσαι Ἐσύ.
Πλέει τὸ ποντοπόρο
χωρὶς προορισμό, χωρὶς κυβερνήτη
καὶ κινεῖται πάντα χάρη στὴν δύναμη
τῆς πνοῆς ἑνὸς Ἄλλου. 9