Σκοτεινό ψυγείο | Χριστίνα Καράμπελα | Διηγήματα | Εκδόσεις Ιωλκός

Σχεδιασμός, τυπογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Διορθώσεις τυπογραφικών δοκιμίων: Χαρά Μακρίδη Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Εικονογράφηση εξωφύλλου: Ρωξάνη Βαλταδώρου Καλλιτεχνική επιμέλεια εξωφύλλου: Δημήτρης Κουρκούτης

© Copyright κειμένου: Χριστίνα Καράμπελα © Copyright έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός

Γραμματοσειρά Iolkos Apla [αποκλειστική χρήση]

Νοέμβριος 2022, Α΄ έκδοση

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ Ανδρέου Μεταξά 12 ϗ Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr

www.iolcos.gr

ISBN 978-960-640-106-0

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ

Η Χριστίνα Καράμπελα είναι κοινωνιολόγος, μητέρα δύο παιδιών και εθελόντρια με ανθρωπιστική δράση. Το 998 ίδρυσε

την εταιρία κοινωνικών κι εμπορικών ερευνών qed, την οποία

διευθύνει μέχρι σήμερα. Από το 07 υπηρετεί την ActionAid

ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της. Το Σκοτεινό ψυγείο

είναι το τέταρτο βιβλίο της.

ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ Χ. Κ .

Καιροί τέσσερεις [μυθιστόρημα, Πόλις, 0]

Ο

ψίθυρος της Ευδοκίας [μυθιστόρημα, Πόλις, 0]

Αυτί [2009-2019] [σημειωματάριο της απάθειας, Ιωλκός, 09]

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

COITUS INTERRUPTUS Μαύρο σαν το κατρά-

μι  ~ Coitus interruptus 9 ~ Ο μετρονόμος 

~ Πιγκάλ  ~ Αγάπη μονομερής  ~ Ιδού ο

Νυμφίος έρχεται  ~ 10:10΄-11:00΄ 7 ~ Υπόγει-

ος οργασμός  ~ Οι απέναντι 7 ~ Η θηλιά του

έρωτα  ~ ΞΥΛΟΧΩΜΑ Queen bee 7 ~ Θάνα-

τως 7 ~ Γυαλιά ηλίου 77 ~ Ψαροκόκαλο 79 ~

Καφέ κηλίδες 8 ~ Το κορίτσι αντίγραφο 87 ~

Ξυλόχωμα 9 ~ Baobab 9 ~ ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΖΩΗ

Σκυλίσια ζωή 0 ~ Τα ρεμάλια 0 ~ Δίψα  ~ Υακίνθη  ~ Η τσέπη του

 ~ Σαφάρι  ~ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΨΥΓΕΙΟ Σκοτεινό ψυ-

γείο 9 ~ Κράσναγια Πάτρια  ~ Παράδειγ-

μα γεωμετρίας  ~ Άλφα, Βήτα, Γάμα, Δέλτα

και Ωμέγα  ~ Ο μικρός ξανθός πίθηκος 9

COITUS INTERRUPTUS

ΜΑΥΡΟ ΣΑΝ ΤΟ ΚΑΤΡΑΜΙ

— Η ΠόΠΗ; — Ποιος ρωτάει; — Εγώ.

— Εσύ ποια;

— Να μη σε κόφτει.

— Τι θες, κυρά μου;

— Σε γνώρισα από την μπόχα. Βρομάς, έχεις την μπόχα που κουβαλάει επάνω του τα βράδια.

— Για ποιον μιλάς;

— Για ποιον λες;

— Πού θες να ξέρω;

— Το μουνί σου ρώτα, αυτό θα ξέρει.

— Βούλωσ’ το, δουλεύω εδώ.

— Ξέχνα τον, το καλό που σου θέλω, σβήσ’ τον.

— Με φοβερίζεις;

— Γρήγορα το ’πιασες, έτσι είναι οι πουτάνες, σβέλτες.

— Δίνε του, αλλιώς φωνάζω το αφεντικό.

— Εχτές κρυφάκουγα όταν σου μίλαγε ο προκομμέ-

νος μου. Στο τηλέφωνο. Όλα τα άκουσα, και τα σαλιαρίσματα για τα μάτια σου τα πράσινα άκουσα. Νόμιζε

πως κοιμόμουνα. Πάνω από τέσσερις μήνες έχω να

κλείσω μάτι. Δε με αφήνει η μπόχα του μουνιού σου

που μου την κουβαλάει κάθε βράδυ στο κρεβάτι.

— Και συ τι του είσαι;

— Εσύ τι λες;

— Δεν ξέρω.

— Τι δεν ξέρεις, μωρή, δεν ήξερες πως με έχει σπιτωμένη;

— Δεν ξέρω, ούτε ήξερα.

— Ξεράδια, τώρα που έμαθες ορκίσου μου, στη ζωή

ή στη μνήμη της μάνας σου αν είναι πεθαμένη, ορκίσου μου, αλλιώς σε χαρακώνω.

— Θα του μιλήσω, θα εξηγηθώ.

— Πάρ’ τον τηλέφωνο, τώρα, να είμαι μπροστά.

— Μετά, τώρα δουλεύω.

— Τώρα.

— Δεν μπορώ, με κοιτάει το αφεντικό.

— Χέστηκα, πες του να μου διαλέξει ένα κεφαλάκι, για σούπα, με το μάτι ζωντανό, τώρα πες του.

— Κυρ Αντώνη, ένα κεφαλάκι, για σούπα.

— Και για το μάτι πες του.

— Με μάτι ζωντανό, κυρ Αντώνη.

— Έφτασε…

— Πάρ’ τον τώρα.

— Πήγαινε πιο κει δε θέλω να ακούς.

— Σκάσε και πάρ’ τον.

— Δεν απαντά.

— Πόσες φορές το άφησες να χτυπήσει;

— Δέκα, μπορεί και παραπάνω.

— Ξαναπάρε, είναι αργός.

— Δεν το σηκώνει, λέω.

— Καρφί δε μου καίγεται για το τι λες, ξαναπάρε.

— Έτοιμο το κεφαλάκι σας μαντάμ, και μάτι… το πιο γουρλωτό ξεδιάλεξα.

— Ένα μαχαίρι, μυτερό, σου βρίσκεται;

— Ορίστε, το δικό μου.

— Χάρισμά σου, Πόπη μου, το μάτι του αρνιού, είδες πόσο εύκολα το ξερίζωσα… μπήγεις βαθιά, κόβεις

το νεύρο, λίγο σκάβεις, αυτό είναι όλο. Ευχαριστώ κυρ Αντώνη, Πόπη μου και εσένα σε ευχαριστώ, θα περάσω όταν σχολνάς, μη σε απασχολώ άλλο και σε κατσαδιάσει το αφεντικό, ε κυρ Αντώνη;

— Δεν πειράζει, πείτε τα, εγώ πετάγομαι να πάρω

καφεδάκο.

— Πάρε ξανά.

— Δεν απαντά.

— Πάρε ξανά.

— Δεν είναι εκεί.

— Πάρε ξανά.

— Λείπει, σου λέω.

— Πάρε ξανά.

— Δεν είναι χριστιανή μου, λείπει.