ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Σχεδιασμός, τυπογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Διορθώσεις τυπογραφικών δοκιμίων: Δανάη Αλεξοπούλου Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Καλλιτεχνική επιμέλεια εξωφύλλου: Χρήστος Κωτσίνης
© Copyright κειμένου: Θεοδώρα Τσακιρίδη
© Copyright έκδοσης: Εκδόσεις Ιωλκός
Γραμματοσειρά Iolkos Apla [αποκλειστική χρήση] Νοέμβριος 2022, Α΄ Έκδοση
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ Ανδρέου Μεταξά 12 ϗ Ζ. Πηγής, Αθήνα 106 81 Τηλ.: 210-3304111, 210-3618684, 210-3304211 e-mail: iolkos@otenet.gr www.iolcos.gr
ISBN 978-960-640-105-3
Η Θεοδώρα Τσακιρίδη είναι απόφοιτος του Μαθηματικού ΑΠΘ
Έχει τελειώσει το μεταπτυχιακό της στα θεωρητικά μαθηματικά. Ασχολείται με την ποίηση, τη συγγραφή θεατρικών έργων
και διηγημάτων. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Εσωτερικές ανασκαφές εκδόθηκε το 09 από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης. Ο πυρήνας της ζωής
είναι το δεύτερο βιβλίο της.
Γιατί κοιμίσαμε τα συναισθήματα
με βλαβερό υπνωτικό στην αγκαλιά του χρόνου;
Κοιμάται η αγάπη και ξυπνά η ακαρδία,
κοιμάται η συμπόνια και ξυπνά η απάνθρωπη ποίηση,
κοιμάται η ανάγκη για συνύπαρξη
και ξυπνά η γεμάτη πόνο μοναξιά.
Κοιμάται το μητρικό ένστικτο της παντοτινής ελευθερίας
και ξυπνά μια πρωτόγνωρη σκλαβιά
εμποτισμένη με αχαλίνωτη δουλεία.
Υπαρξιακά φίδια μάς ζώνουν
μα, όντας χωρίς συναισθήματα,
στο θλιβερά μονότονο ουρανό μας,
εξευτελίζουμε κάθε καθαρή αγάπη,
κάθε ξεχείλισμα συμπόνιας,
κάθε ίχνος αστείρευτης ελευθερίας.
Ώσπου, η αγωνία μάς τρομάζει.
Είναι κι αυτή ένα συναίσθημα θαρρώ:
Δέος μπροστά στην παντοτινή απώλεια
της θνητής συνείδησης.
Άγνοια μπρος στη σπουδαιότητα
των μικρών καθημερινών εικόνων
που απλόχερα προσφέρονται.
Ποιος ξύπνησε τα συναισθήματα
και γέμισε ο τόπος τριαντάφυλλα;
Ζ ΩΝΤΑΝ ή ψ Υ χή
Άσφαιρος εκτελεστής της ζωής μου
τη βλέπω να κατρακυλάει
από τους βράχους των προβληματισμών μου
κοιτώντας από ψηλά το παρελθόν
σαν μια ξένη προς εμένα μάζα, που αναρωτιέμαι πώς με διαμόρφωσε.
Είναι η πίστη στη ζωή που σπαρταρά
με το πιστόλι της ασημαντότητας στον κρόταφο.
Μεθυσμένο λουλούδι που δεν ξέρει
γιατί ανθίζει και γιατί μαραίνεται, πληθωρικός εραστής της άκλαυτης ποίησης, οργισμένο σμήνος από μελίσσια,
που χτίζουν τη φωλιά τους στην ψυχή μου
για να με γλυκάνουν με μέλι και πίκρα.
Είναι το τριαντάφυλλο που μάτωσε την αναίσθητη τρέλα.
Το γαντζωμένο φεγγάρι που τινάζει τα άστρα
ποτίζοντας με χρυσή άμμο τη ματωμένη θάλασσα,
δε συγκινεί πια το μεδούλι των χρυσοπληρωμένων ονείρων.
Είναι τα απωθημένα του σύμπαντος
που χρωστούν στη ζωή τη γήινη υπόστασή τους.
Απέτυχα να ανάψω τη γέρικη ψυχή
και βάλθηκα να σβήσω τους ήλιους.
Ξεστρώνω τα πλακάκια του μισόχτιστου δρόμου, κόβω τα κυπαρίσσια
για να μπλοκάρω την επέκταση της πληγής,
που απολαμβάνω κλαίγοντας σαν έμαθα πως πλάστηκα
για να νιώθω τους καημούς στις ζωές των συνανθρώπων
και να αφουγκράζομαι την ψυχή
όποιου φωνάζει από το πιο σκοτεινό τούνελ.
Κι έτσι, πάντα από τα βάθη της μαρμάρινης πόρτας κραυγάζω:
«Εγώ με τις χίλιες ζωές
ποτέ δεν έχω πουλήσει την ψυχή μου!».
Ο ΥΡ ά ΝΙΟ ΠΑΡ ά ΘΥΡΟ
Από το παράθυρο του ουρανού αχτίδες δραπετεύουν,
τη σκουριασμένη συννεφιά με ματωμένα χρώματα
χαρούμενα να ντύσουν.
Στο πέτρινο χαλί, απάνω στο μικρό ξωκλήσι, συντροφιά με αναγκαία κεκτημένες ερωτικές παρεμβολές,
βυθισμένοι στη δίνη της ατέλευτης πλάνης μας·
αερικά θελήσαμε να γίνουμε
μακριά από τις αναμνήσεις του φωτός.
Απλοϊκοί στοχασμοί βαφτίστηκαν
οι πιο βαθιές μας παραδόσεις,
που στο βάθος των αιώνων ξέβαψαν
σαν αυταπάτες ανόητων θαλασσινών οδών,
σαν έκκληση ειρηνική στο βουβό κάλεσμα του πολέμου.
Τα φύλλα έπεσαν στο βάθος των μουχλιασμένων περιπάτων,
η προσευχή μας για εκούσια υποταγή στο θεό του πολέμου
δεν εισακούσθηκε.
Η ανώτερη εκδοχή της ύπαρξής μας
διέθεσε απλόχερα το θεϊκό κομμάτι της στον αλληγορικά φτιαγμένο κόσμο.
Χτισμένη με λάσπη, βγαλμένη από την πιο ευλογημένη σπορά,
παιδεμένη με την καλλιτεχνική πένα χαρισματικών ανθρώπων,
σκαλισμένη με το λεπτό χέρι της λιτής καλοσύνης·
χαμογελά την καινούρια μέρα ατέρμονα προσμένοντας.
Γιατί κάθε μέρα είναι η υπογραφή της θεϊκής ελπίδας.
Γιατί κάθε μέρα είναι η ώριμη χροιά της παιδικής φωνής
που τραγουδά με τ’ αηδόνια στη γλώσσα των παραμυθιών.
ΠΕΡΙΕ χ ΟΜΕΝΑ
Ο λήθαργος των συναισθημάτων ~ Ζωντανή ψυχή
~ Ουράνιο παράθυρο ~ Θυσίες ψυχών ~ Αύριο
~ Σπασμένη ποίηση ~ Ο θάνατος της ζωής ~ Αλλό-
κοτο μεθύσι 9 ~ Κάθε φορά 0 ~ Αστείρευτη σταγόνα
~ Σταυροδρόμι ~ Καλλιτεχνική δειλία ~ Ατροφική
ψυχή ~ Κλονισμένη ζωγραφιά ~ Η απαρχή της ζωής
~ Μια μέρα σαν κι αυτή 0 ~ Ξεστρατισμένος οδοιπόρος
~ Αγκύλωση μνήμης ~ Συναισθήματα
~ Εξοντωθείσα αρμονία ~ Ανίκητο θεριό ~ Πα-
ράκληση ~ Απάντηση ~ Σπαραχτική σοφία ~
Εναρμόνιση 9 ~ Διέξοδος 0 ~ Το ρολόι του κόσμου ~
Μαριονέτα ~ Υπονόμευση συνειδητότητας ~ Το κυ-
νήγι του ίσκιου ~ Το άσμα της ζωής ~ Καλλιτεχνικά
εμπόδια ~ Μυστήρια της ζωής 9 ~ Ξεκάθαρο μήνυμα
0 ~ Η ζωή που ονειρεύτηκα ~ Το ρήγμα της ποίησης
~ Πλήθος ~ Παράδοξη μοιρασιά ~ Έμπνευση ~ Φιλοσοφία της πίστης ~ Εικόνες 0 ~ Αφιέρωμα