VENICE A B 2010 ISSUU

venice from a to b 2010 two succesive visits ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΕΣ

WONDERING AND COLLECTIONS at VENICE - ITALY

ημέρες στην ευτοπία days in eutopia αρχεία γεγονότων και στοχασμού archives of facts and stochasmos 28 09 10 04 10 10 25 10 10 29 10 10 δύο ημερολόγια από τις επισκέψεις, τις διαμονές, την ενεργοποίηση των πειθαρχιών των συλλογών, των συζητήσεων και του θησαυρισμού κάθε και όλων των λεπτομερειών των γεγονότων που περιέβαλλαν τις κοινές ανιχνεύσεις και υποθέσεις μας ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

english

text

IORDANIS STYLIDIS

www.iordanisstylidis.gr

BIO

Iordanis Stylidis was born into the Hellenic administrative geography, the city of EdessaPella, in 1959. He is a graduate of the School of Architecture of the Aristotle University of Thessaloniki (1987-1992). He is also have a diploma in Εconomics from the University of Macedonia (situated in Thessaloniki-Greece) (1978-1984). He is Associate professor at the Department of Architecture at the University of Thessaly.

He is an experience practitioner in the field of the architectural analysis and composition, active as a solo performer or colaborator (mostly between the years 1992 and 1999) in minor or major scale projects (from small houses to municipal administration buildings, interior restorations and furniture production). Additionally, he is still participating in national and international architectural competitions.

As an artist and a conceptual activist he is the curator of sixteen solo art exhibitions and installations and he has multiple participations to Biennale and Triennale international exhibitions since 1980. He is the writer of many essays, papers, concept manuals for education and six books (2013 / An Urban Block, 2010 / Transportation of Memories, 2009 / Defecators, 2006 / The Geography of Water, 2004 / INDIA through JORDAN, 2001 / Communication and Design) containing a huge variety of information and analysis about 1. the western visual culture, 2. the techniques to create and compose optical information, 3. the stochastic narrations consisting of elements of analysis of the identity in long term voyages to the eastern civilizations, 4. proposals, explanations and directions for the understanding of the landscapes and the habitats, the contemporary urban environment, the multi-cultural ethics and responces. He is the enthusiastic carrier of interest for cartography, semiotics and the concept correlation of the art phenomenon and the sciences as expressed into the modern technical and multi variated cultural civilization patterns.

Coinstantaneously he is organizing, directing or participating to 1. educational voyages (India, Oman, Egypt, Nepal, Germany, Turkey, Syria, Iordan, Italy, Switzerland), 2. documentation and design collective workshops in Greek regional communities and the landscapes of Europe (Tuscany-Italy, Cairo, PortSaid) and 3. the unfolding and comprehend of urban details and events (Berlin, Istanbul, Venezia, Cairo, PortSaid, Basel) since 2002.

The clarification, the in depth analysis and the in situ research of the fundamental bedrocks of meaning, including the urban and natural landscape, the multi-cultural urban expressions and the co-existence of multiple and collective entities into a constantly changing environment (‌standing as the vital properties of a robust regional identity) and, nevertheless, the detection methodologies of the very core of the contemporary urban life, are the tools and the practices used to activate and upload meditation aiming to a profound understanding of these phenomena.

While he is into the experience of a joyrney, but, mainly, during the active periods of the documentation and design collective workshops (such as 1. the summer multi-national workshop of the U.M.AR.-U.I.A. (Union of the Arhitects of the Mediterannean Sea) held in Cairo, 2009, 2. the international workshop in PortSaid and 3. the multi-national workshop in Tuscany-Italy), where he was participate as a director and a scientific researcher are constantly enriched with detailed and penetrating lectures, round table discussions and successive design methodologies sustaining and accelerating vital architectural issues usually standing in the outscirts of the academic discipline.

iordanis stylidis ΑΡΧΕΙA ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΩΝ ARCHIVES OF WONDERING VENICE

Universities meet in Architecture 12th BIENNALE of ARCHITECTURE

βιο

1 iordanis stylidis

ημέρες στην ευτοπία

days in eutopia

12th BIENNALE of ARCHITECTURE

οικολογία συλλογικότητα ταξίδι διάλογοι τοπίο ecology collectivity voyage dialogue landscape and locus

http://iordanisstylidis.gr/diaries-8.php

venice from a to b b 2010 iordanis stylidis ΑΡΧΕΙA ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ARCHIVES OF WONDERING AND COLLECTIONS VENICE 2010

25 10 2010 29 10 2010

και τόπος χρόνος χώρος σχέσεις time space relations

*1 : Το περιεχόμενο του περίπτερου του Ηνωμένου Βασίλειου (Βιότοποι). *2 : Το περιεχόμενο του περίπτερου του Βασίλειου του Μπαχρέϊν, που δέχτηκε και το πρώτο βραβείο (Ψαροκαλύβες). *3 : Περιεχόμενα των περίπτερων της Ιαπωνίας (Μεταβολισμός) και του Ισραήλ (Κιμπούτς).

entrance είσοδος

1 ENG There are twenty million homeless and starving people in Pakistan sank deep in mud while waiting for the help the western world will deem sufficient to send.

The city of Moscow was placed in the midst of an ocean of gas because of great fires in the south. We are travelling Northbound on the Italian peninsula observing the surface of the earth from 24.000 feet. We are prepared to welcome what inspection and knowledge have to offers us. We will not interact with the creators of those bright contents. We will interact with each other, triggering a domino of potential. A narrow plateau of inquiry. The small amphitheatre*1 awaits for a presentation and an audience, the fishermen’s cabins on the south of the Arabian peninsula are waiting for the impressed remarks and the comprehension of the collapse of a civilization model*2 any ideology and criticism of the western world*3 is handed over to those who are younger by the observers and the travelers of this journey. We are attempting a passage through reflection, providing a meaningful proposition, explaining it in every detail during an afternoon or through the night. In Pakistan and Moscow life is sinking, loosing vital elements and parts of its power. We are obliged to balance on a web of probabilities. We have to decide which parts of facts and which parts of ideas and speculations we ought to bring back with us.

HEL Στο Πακιστάν βρίσκονται είκοσι εκατομμύρια άστεγοι και πεινασμένοι άνθρωποι, βυθισμένοι στη λάσπη, που περιμένουν οτιδήποτε ο δυτικός κόσμος θεωρήσει βοήθεια. Η πόλη της Μόσχας βρέθηκε στο βυθό ενός ωκεανού αερίων από τις μεγάλες φωτιές στα νότιά της. Ταξιδεύουμε προς το βορρά της Ιταλικής χερσονήσου παρατηρώντας την επιφάνεια της γης από τα 24.000 πόδια. Προετοιμασμένοι να υποδεχτούμε ότι προσφερθεί από τα αποθέματα των διερευνήσεων που έχουν συντελεστεί και έχουν αποδώσει εκείνα τα ουσιώδη αποστάγματα γνώσης και υποθέσεων. Δεν θα μιλήσουμε με τους παραγωγούς όλων αυτών των λαμπρών περιεχομένων. Θα μιλήσουμε μεταξύ μας, θα ενεργοποιήσουμε μια σειρά δυνατοτήτων. Ένα σύντομο πεδίο αναζητήσεων. Το μικρό αμφιθέατρο*1 περιμένει μια εισήγηση και ένα ακροατήριο, οι ψαροκαλύβες στα νότια της αραβικής χερσονήσου περιμένουν τα θαυμαστικά σχόλια και την εννόηση της κατάρρευσης ενός μοντέλου πολιτισμού*2, η ανάδυση της ιδεολογίας και της κριτικής του δυτικού κόσμου*3 παραδίδεται στους νεότερους από τους παρατηρητές και τους συνοδούς του ταξιδιού. Επιχειρούμε μια στοχαστική διέλευση, την παροχή μιας πολύτιμης φράσης, την εξήγησή της στο διάστημα του δειλινού ή στο πέρασμα της νύχτας. Στο Πακιστάν και στη Μόσχα η ζωή βυθίζεται, χάνει πολύτιμα συστατικά και ψηφίδες από τη δύναμή της. Οφείλουμε να ισορροπήσουμε πάνω σε ένα ιστό πιθανοτήτων. Τι από τον κόσμο των γεγονότων και τι από τον κόσμο των ιδεών και των υποθέσεων θα μεταφέρουμε πίσω.

1. The content of the pavillion of United Kingdom (wetlands) 2. The content of the pavillion of Bahrain. FIRST PRICE. (fishermen hut) 3. The contents of the pavillions of Japan (Metabolism) and Israel (Kibbutz)

τοπογραφίες topographies

2 ENG We can defend the hypothesis that we occupy small portions of cities in brief periods of time. Entire cities waiting for visitors, for words that will penetrate the thick walls and adjust the contents of living and all vital details within the next hours. During short or longer stops along the way, descriptive samples will be collected in order to be carried back to the starting place, to the lands where the first plans about the journey were made, first charts and first arrangements. There all become components of life itself, amplifiers of potential, carriers of an idea, the idea of returning with the ability to fill an intellectual void, returning and sinking in a different structural capacity, returning with the potential to enter a new plateau and remain there. The details of the cities, a collection of them, may contain small details that conserve and praise the identity of their carrier, but they can also contain such an intellectual quality that makes every previous speculation crash, along with every preconceived notion about the world as well as archives that supported for a while an idea about life. After short night stops and long discussions, after preparations for detecting the next track of a course, the abandonment of a half finished text or a new list of relations; we will leave and return again. In the same time, in the same moment, through the length of this night, towards the brightness of the dawning day.

HEL Μπορούμε να υπερασπιστούμε την υπόθεση πως κατοικούμε μικρά τμήματα πόλεων σε ανάλογα σύντομα τμήματα χρόνου. Οι πόλεις περιμένουν τις επισκέψεις, τις φράσεις που θα διαπεράσουν τις βαριές τοιχοποιϊες και θα ρυθμίσουν το περιεχόμενο της ζωής και όλες τις ζωτικές λεπτομέρειες που χρειάζονται για τις επόμενες ώρες. Στις σύντομες ή μεγαλύτερες στάσεις μέσα στο τοπογραφικό τους πεδίο θα συλλεχθούν δυνατά περιγραφικά δείγματα που πρέπει να μεταφερθούν πίσω στους τόπους της εκκίνησης, τους τόπους όπου γεννήθηκαν τα πρώτα σχέδια για το ταξίδι, τα πρώτα σχεδιαγράμματα, οι πρώτες συννενοήσεις. Εκεί θα μεταβληθούν σε συστατικές θρυαλλίδες της ζωής, σε ενισχυτές των δυνατοτήτων, σε φορείς της ιδέας της επιστροφής και της κάλυψης ενός νοηματικού κενού, της επιστροφής και της βύθισης σε μια διαφορετική συστατική ιδιότητά τους, της επιστροφής υπό την πιθανότητα της εισόδου και της διαρκούς παραμονής στο πεδίο τους. Οι λεπτομέρειες των πόλεων, οι συλλογές, μπορεί να συγκροτούνται από σύντομες αναφορές και διηγήσεις που το περιεχόμενό τους να συντηρεί και να δοξάζει την ταυτότητα του φορέα τους, μπορεί όμως να περιέχουν τέτοια ποσότητα σημασίας ώστε να συντρίβεται κάθε προηγούμενη εικασία, κάθε προκατασκευή για τον κόσμο, όλα τα αρχεία που συντηρούσαν για καιρό μια υπόθεση για τη ζωή. Έτσι, λοιπόν, μετά από τις σύντομες νυχτερινές στάσεις και συζητήσεις, την προετοιμασία για την ανίχνευση του επόμενου ίχνους μιας πορείας, την εγκατάλειψη των υπολειμμάτων ενός κειμένου ή ενός νέου κατάλογου σχέσεων θα αποχωρήσουμε και θα επιστρέψουμε και πάλι. Μέσα στην ίδια ώρα, την ίδια στιγμή, στο μήκος της νύχτας, στην λαμπρότητα της επερχόμενης ημέρας.

παρατηρήσεις observations1

Η είσοδος στο Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, σχεδιασμένη από τον Κάρλο Σκάρπα

3 ENG Dawn in Kolkata is accompanied by the sounds of birds, of water washing out the dust in the streets, the crowds of men that form walls or dissolve to spread their light footsteps across entire neighborhoods. Mid-day in Venice is defined by its shadowy narrow lanes that spread all the way to their destination, filled with a desire to move randomly through the thick web of streets in order to get somewhere or get away from something. To remain there, in this spatial detail for an entire day. The morning sun breaks the fog over the Nile , in Cairo, chasing away the colors of dawn and thickens the shadows till they are solid black. The tide of the Adriatic Sea sends the water of the lagoon to cover the stone base of this mythical plaza, creating an enormous mirror that reflects in the conscious mind the idea of a second, hidden world. I carry two ideas that define and solidify the experiences of the day that passes. An entire sentence that will not be drained of meaning for the time to come. In a while, during the afternoon a discussion will begin about the contents of this arc of events that defined this journey. Phrases and ideas will be added together, will be amplified, they will stand or cave under the burden of contradictive possible interpretations of our common life in this plateau of ideas, reflections and hypothesis. The entrance to the city seems to have happened a long time ago. I have already met and I remember the faces of two locals and it is certain that at some point soon we’ll start asking each other our first questions, about lands where we travelled, the discipline it takes; the moments that we carry without need to measure their value. They will ask me if I have travelled to Cairo or Kolkata.

HEL Το ξημέρωμα στην πόλη της Κολκάτα, έρχεται μαζί με τους ήχους των πουλιών, το νερό που ξεπλένει τη σκόνη των δρόμων, τα πλήθη των ανθρωπων που σχηματίζουν τείχη ή διαλύονται και απελευθερώνουν τις γειτονιές στο ανέμελο βάδισμα. Το μεσημέρι στην Βενετία ορίζεται από τα σκιερά στενά που εκτείνονται εως τις λαμπρές καταλήξεις τους, από την επιθυμία να διασχίσεις άτακτα τα πυκνά δίκτυα των δρόμων ώστε να φτάσεις ή να απομακρυνθείς. Να μείνεις εκεί, σε αυτή τη χωρική λεπτομέρεια, για ολόκληρη την ημέρα. Ο πρωϊνός ήλιος διαλύει την ομίχλη από τον ποταμό Νείλο, στο Κάϊρο, διώχνει τα χρώματα της αυγής και ενισχύει τη σκιά έως το πηχτό συμπαγές μαύρο. Η παλίρροια της Αδριατικής θάλασσας στέλνει το νερό της λιμνοθάλασσας να σκεπάσει την λίθινη βάση της μυθικής πλατείας δημιουργώντας τον πελώριο καθρέφτη που εγκαθιστά και πάλι στη συνείδηση την ιδέα ενός δεύτερου κόσμου. Μεταφέρω δύο ιδέες που καθορίζουν και σταθεροποιούν τις εμπειρίες της προηγούμενης μέρας. Μιά ολόκληρη φράση που δεν προκειται να χάσει την ισχύ της για πολύ ακόμα. Σε λίγο, στη διάρκεια του απογεύματος, μια συζήτηση θα ξεκινήσει για το περιεχόμενο της κιβωτού των γεγονότων που όρισαν αυτό το ταξίδι. Αυτές οι ιδέες και εκείνη η φράση θα προστεθούν, θα ενισχύσουν, θα αντέξουν ή θα υποχωρήσουν στο μείγμα των αλληλεπιτιθέμενων δυνατών ερμηνειών της κοινής ζωής σε αυτό το πεδίο των νοημάτων, των συλλογών, των υποθέσεων. Η είσοδος στην πόλη φαίνεται να συνέβη πριν από πολύ καιρό. Ήδη έχω συναντηθεί και θυμάμαι τα πρόσωπα δύο κατοίκων και είναι βέβαιο πως κάποια στιγμή, σύντομα, θα απευθύνουμε ο ένας στον άλλο την πρώτη ερώτηση, για τους τόπους των ταξιδιών, τις πειθαρχίες που ακολουθούμε, τα στιγμιότυπα που μεταφέρουμε χωρίς να τα ταιριάξουμε σε μία κλίμακα αξιών. Θα με ρωτήσουν αν έχω ταξιδέψει στο Κάϊρο ή την Κολκάτα.

συναντήσεις meetings

4 ENG The waves of the sea send water drops towards the entrance of the building that will host instructors and students*1 All of them are detectors of a thick web of information, participants in an agreement to explore their potentials, hunters of reflective experiences to come. We stand weak and exposed in the face of tactics and the steady invasion of the counterfeit. Venice is filled by great surfaces of created images. Gradually the sky itself will be replaced by a digital image with preselections of skies through the world. The details of its mythical buildings will be replaced by possible details that belong in the stories and legends that surround different buildings, buildings that support the history and the twisted confident view towards the past of another civilization. The arc*2 that contains this meeting within has already begun to shift its shape. The arc does not contain its energy reserve and information load, much like the proverbial construction, until it seizes to sail and is tied to shore, offering and spreading onto this new earth the myriads of forms it enclosed. On this land they will distribute themselves, they will be judged, they will spread and they will form solid ties with rows of unified ideas and scopes.

For how long will the contents of this exchange be retained in the memory of the participants? Will it expand? Will it be transferred? Will it be able to withstand this confrontation? Venice is sinking under a flood of made up images that drown and replace its constructive ingredients.

HEL Ο κυματισμός της θάλασσας τινάζει ένα σύννεφο απο σταγόνες προς την είσοδο του κτιρίου που, σε λίγο, θα φιλοξενήσει δασκάλους και μαθητές*1. Ανιχνευτές ενός πυκνού ιστού πληροφορίας, μετόχους μιας συμφωνίας διερεύνησης των δυνατοτήτων τους, κυνηγούς των επερχόμενων εμπειριών του λόγου και της σκέψης. Αδύναμους και ακάλυπτους από την τακτική και την τακτικότητα της εισβολής του πλασματικού. Η Βενετία καλύπτεται από μεγάλες επιφάνειες τυπωμένων διαφημιστικών εικόνων. Προοδευτικά ο ουρανός της θα αντικατασταθεί από ένα ψηφιακό ψηφιδωτό προεπιλογών από τους ουρανούς του κόσμου. Οι λεπτομέρειες των μυθικών κτιρίων της θα αντικατασταθούν από πιθανές λεπτομέρειες που ανήκουν σε ιστορίες και θρύλους άλλων κτιρίων. Υποστηριγμάτων της ιστορίας και του διεστραμμένου βέβαιου βλέμματος προς το παρελθόν άλλων εκφάνσεων του πολιτισμού. Η κιβωτός*2 που περιέχει αυτή την συνάντηση έχει ήδη μετασχηματιστεί. Δεν συγκρατεί το ενεργειακό της απόθεμα και το πληροφοριακό της φορτίο, όπως εκείνη η μυθική κατασκευή, ώσπου να σταματήσει η πλεύση της και να καθηλωθεί στην στεριά, αποδίδοντας και σπέρνοντας στη νέα γη τους πληθυσμούς των μορφών που φιλοξένησε. Εδώ, σε λίγο, θα διανεμηθούν, θα κριθούν, θα απλωθούν και θα συνδέσουν με ισχυρούς δεσμούς σειρές από τακτοποιημένες ενότητες ιδεών και ανιχνεύσεων. Πόσο χρόνο θα συγκρατηθεί το περιεχόμενο αυτής της ανταλλαγής στο μνημικό απόθεμα των μετόχων της; Θα σπαρεί; θα μεταφερθεί; Θα αντέξει σε αυτήν την αντιπαράθεση; Η Βενετία βυθίζεται από τον κατακλυσμό των πλασματικών εικόνων που πλυμμηρίζουν και αντικαθιστούν τα ουσιώδη συστατικά της.

1* Στη Βενετία ταξίδεψαν και συμμετείχαν στις ανιχνευτικές-εκπαιδευτικές τακτικές ομάδες φοιτητών/τριων και καθηγητών/τριων από τις σχολές Αρχιτεκτονικής των πανεπιστημίων της Θεσσαλίας(Βόλος), της Πελοποννήσου (Πάτρα) και του Θεσσαλονίκης (Αριστοτέλειο). 2* Κιβωτός είναι ο τίτλος που χρησιμοποιήθηκε από τους επιτρόπους του ελληνικού περίπτερου Ζήση Κοτιώνη και Φοίβη Γιαννίση ως δείκτης του περιεχομένου του. Ο δευτερεύων τίτλος είναι “Παλαιοί Σπόροι για Νέες Καλλιέργειες”.

1. The educational voyage to Venice was followed by students and professors from the Departments of Architecture of the Universities of Thessaly, Peloponnese and North Greece. 2. Arc is the title used from the curators of the Greek pavillion, professors Zissis Kotionis and Phoebe Giannisi as an indicator of its content. The secondary title was ‘‘Old seeds for New Cultures’’

meaning core πυρήνας νοήματος

ENG Even from the first moments of the day, a line of places and manners is laid out. “I’ll move eastbound … I’ll remain till noon and I will look towards the South..” . In the remaining time till the sun crosses over the shaded interiors and defines the objects that set the limits of our resident bodies, the route is set and becomes a powerful step to desire. Anything planned can be carried out, can diverge and can lead to a deep sigh or a spill of laughter; even to loud yells and intense gestures that welcome us in a deep, unending embrace.

5 Our plans may lead us to abandon ourselves and enjoy the sounds that fill the inner space of a library, the sound of keystrokes, of a low discussion over a big, important book, the sound of bodies shifting through space as hands move over books looking for vital contents. Maybe we are moving towards a moment where the slow turning of pages leads to the extension of a meaning; maybe a note was passed around containing instructions, solutions and a destination. The apparent, defined and undefined at the same time, quickly transforms into an essential center to gather information, certainties about the manner and orientations about living within a portion of time. The direct and essential revelation of the living details is possible only when we embrace the need to withdraw into an internal space, away from agreed behavioral patterns. If it is possible to look into the contents of sounds and listen to the delicate connections and their results, there will be no need to search and define the stereotyped essence of a civilization. We can wait for the sunset and the deep darkness, the sparse lights, the slow movement of the ships in the great canal. We are free to locate a dark building in the perimeter of what we deem important for life. Approach it through a web of lanes. Stay there in an attempt to sink in the locality we stand witnesses to and create a vital history about the shape, the place and the event it encloses.

HEL Τις πρώτες στιγμές της ημέρας ορίζεται μια διαδρομή χώρων και τρόπων. «... θα μετακινηθώ προς την ανατολή, θα παραμείνω ως το μεσημέρι, θα κοιτάξω προς το νότο...». Στο διάστημα χρόνου που απομένει ώσπου ο ήλιος να διαπεράσει τα σκιερά εσωτερικά και να ορίσει ακριβώς τα αντικείμενα που απαρτίζουν τα όρια της διαμονής και του σώματος η διαδρομή τακτοποιείται, γινεται το ισχυρό υποβαθρο της επιθυμίας. ‘Ο’τι σχεδιάστηκε μπορεί να πραγματοποιηθεί, μπορεί να αποκλίνει, μπορει να οδηγήσει σε ένα αναστεναγμό ή στο ξεχείλισμα του γέλιου. Στα επιφωνήματα και τις έξαλες κινήσεις των χεριών, σε μια βαθιά και διαρκή αγκαλιά. Στην εγκατάληψη του εαυτού και την απόλαυση των ήχων στο εσωτερικό μιας βιβλιοθήκης. Τον ήχο των πλήκτρων, της χαμηλόφωνης συζήτησης πανω από ένα μεγάλο, σημαντικό, βιβλίο, της ανεπαίσθητης μετακίνησης των σωμάτων καθώς τα χέρια ακουμπούν στα βιβλία ψάχνοντας το ζωτικό περιεχόμενο. Ίσως, στην στιγμή που το αργό φυλλομέτρημα οδήγησε σε μια διακλάδωση του νοηματος, ίσως στο σημείωμα που ανταλλάχτηκε και περιείχε οδηγίες, μια λύση, μια κατεύθυνση. Το φαινόμενο, περιορισμένο και απροσδιόριστο σημείο χώρου μετατρέπεται γρήγορα σε ουσιώδες κέντρο συλλογής υποθέσεων, βεβαιοτήτων για τον τρόπο και τις διευθύνσεις της ζωής σε ένα διάστημα χρόνου. Τότε, λοιπόν, εννοείται πως τη στιγμή της απόσυρσης σε ένα εσωτερικό χώρο, εξέχοντας από τα τυπικά της συμπεριφοράς, είναι δυνατή η ευθεία και ουσιώδης αποκάλυψη των λεπτομερειών της ζωής. Αν, λοιπόν, είναι δυνατό να «κοιτάξουμε» το περιεχόμενο των ήχων, να αφουγκραστούμε τις λεπτες συνδέσεις και τις συνέχειές τους τότε δεν υπάρχει καμμιά ανάγκη αναζήτησης και εντοπισμού του τυπικού ουσιώδους, όλων αυτών των γεωγραφικών σημάτων πολιτισμού. Μπορούμε να περιμένουμε την δύση και το βαθύ σκοτάδι, τα ελάχιστα ασθενικά φωτα, την αργή μετακίνηση των πλοίων στο μεγάλο κανάλι. Να εντοπίσουμε ένα σκοτεινό κτίριο, στην περίμετρο των γεγονότων της ζωής και της ιδέας για τα σημαντικά. Να το πλησιάσουμε μέσα από τον δαίδαλο των στενών. Να μείνουμε εκεί προσπαθώντας να ριζώσουμε στην τοπικότητα που δημιουργεί και να φτιάξουμε την σημαντικότερη ιστορία για τη μορφή, τη θέση και τα γεγονότα που πιθανώς περικλείει.

observation2 παρατήρηση2

ENG The temples of Palladio are waiting for us to visit them, even though they are still miles away. The horizon is filled with the deep blue color of a sunny day, the dark church roofs and ancient pillars, sounds of boats and wind. We carry with us the plans that define the form and synthesis of aspects of the place; we attempt to understand the identity of intentions, plans, constructions and imposition of meaning. Right next to them raise the thin forms of construction site cranes. Buildings are having their interiors re-designed through choices and certainties contained in the designs of Tadao Ando that regulate and implement new geometry,

6 new functions and new kind of civilization demands. The myth of installing a new definition on living. The mythical plaza remains the ideal location to take a picture for those who are reluctant or unwilling to incorporate into their memory fragments of information that reveals the savagery and power of a past society.

Leftovers of buildings stand waiting for a sound of disgust, buildings that are sarcophaguses, buildings that are milestones of what was constructed and reserve a place in collective memory, waiting to be presented in an educated and disciplined sentence. A walk that was supposed to be free of care is transformed into a kind of exercise, a deeply personal confrontation with history. All things that came to pass must be presented to the visitors. The gifts and the deeps sounds of this city must be explained in such a way that the essential definition of its nature is completely understood. When this is done, we will not leave. We will not abandon the web of streets and narrow lanes; we won’t attempt to leave insulting messages on silent and serene yards, on the covers of wells, on closed gardens and entrances of buildings that are already underwater. We will remain in a quiet interior that will instantly fill with conversations. We will attempt to approach once more what is apparent and what contradicts the certainties that we carried here with us. Many ideas and elements will torture our thoughts for a long time.

HEL Οι ναοί του Palladio περιμένουν την επίσκεψή μας αν και βρίσκονται ακόμη πολύ μακριά. Ο ορίζοντας είναι πλημμυρισμένος με το βαθύ μπλέ της ηλιόλουστης ημέρας, το σκούρο των τρούλων και των κιονοστοιχιών, τους ήχους των πλωτών κατασκευών και τον άνεμο. Μεταφέρουμε μαζί μας τα σχέδια των συστατικών σχηματισμών της σύνθεσης των όψεων και των κατόψεων, επιχειρούμε την κατανόηση της ταυτότητας των προθέσεων, των σχεδιασμών, της κατασκευής και της επιβολής ενός νοήματος. Δίπλα, προστίθενται οι λεπτόκορμες μορφές των ανυψωτήρων από τα εργοτάξια. Τα κτίρια υποδέχονται το νέο σχεδιασμό του εσωτερικού τους, οι επιλογές και οι βεβαιότητες που περιέχονται στα σχέδια του Tadao Ando ρυθμίζουν και εγκαθιστούν τη νέα γεωμετρια, τις νέες λειτουργίες, το νέο είδος απαιτήσεων του πολιτισμού. Τον μύθο της εγκατάστασης μιας νέας δύναμης ορισμών για τη ζωή. Η μυθική πλατεία εξακολουθεί να αναζητείται ως το ιδεώδες υπόβαθρο στις φωτογραφίες όσων διστάζουν ή απωθούν από τη μνήμη τα σπαράγματα των πληροφοριών που αποκαλύπτουν την αγριότητα της παρελθούσας κοινωνίας δύναμης και βίας. Τα υπολλείματα των κτιρίων περιμένουν ένα επιφώνημα απέχθειας, τα κτίρια σαρκοφάγοι και τα κτίρια δείκτες όσων κατασκευάστηκαν και κατέχουν μια θέση στη μνήμη περιμένουν την απόδωση μιας αυστηρής ακριβής φράσης. Ο ανέμελος περίπατος μεταβάλλεται έτσι σε ένα είδος άσκησης, την προσωπική αντιπαράθεση με την ιστορία. Ό,τι συνέβη πρέπει να αποδωθεί στους επισκέπτες. Tα δώρα ή οι βαθιοί ήχοι απόγνωσης αυτής της πόλης πρέπει να εξηγηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να κατανοηθεί ο ουσιώδης ορισμός της φύσης της. Μετά, όταν αυτό συμβεί και τελειώσει, δεν θα αποχωρήσουμε. Δεν θα εγκαταλείψουμε τα δίκτυα των δρόμων και των στενών, δεν θα επιχειρήσουμε να αφήσουμε προσβλητικά μυνήματα πάνω στις σιωπηλές και ήσυχες αυλές, στα καλύμματα των πηγαδιών, στους φραγμένους κήπους και στις εισόδους των κτιρίων που ήδη βρίσκονται κάτω από το νερό. Θα μείνουμε σε ένα ήσυχο εσωτερικό που θα γεμίσει αμέσως από τους διαλόγους. Θα προσεγγίσουμε ξανά ό,τι φαίνεται πως δεν ταιριάζει με τις βεβαιότητες που μεταφέραμε ως εδώ. Πολλά πράγματα και ιδέες θα βασανίσουν για πολύ ακόμη τις σκέψεις μας.

πτήση flight

ENG The time to gain and the time to be impressed has passed. The moments when our questions hid behind our eyes, unable to take form or to transform has passed as well, moments filled with greetings, speculations, plans and progress have come to an end and fallen into the silence that a fleeing sense of comprehension marked the end of this journey. We’ll leave this town in a variety of ways.

Walking quiet while discussing the details of this last night. The silence of the rooms that sheltered our thoughts and decisions will be replaced by the sound of the crowds.

7

What’s ahead are some directions, some awkward funny gestures, a brief waiting period and then a flight over the surface of the planet. We could embrace the body, wrapped our hands around it, ready to explode with joy, we could allow the body to relax with the help of a thought that has guided us (we can feel it now) to the elevated level of maturity that we’ve constantly been after. We can ask a question to a fellow traveler about the way the world is diversified and subjected to luck. High above the shapes of the clouds, over the Adriatic Sea there is no room for lukewarm expressions and assumptions in our discussions, only desire. Those discussions are dominated by plans after our arrival back to earth and the bizarre idea that a new journey should begin right now, realizing that we are not returning to a world of limited potential but to a city equally mythical to the one we departed from, in the Far East or somewhere over the equator. The earth along with the thoughts it provokes create and contain a new file that we feel it changing our self.

Reflections, ripples of the intellect, the acceptance of suggestions made by friends in the dead of night, the contents of rare expressions that we carry and are about to define the next short or lasting portion of our life.

For journeys to come.

HEL Οι στιγμές των κερδών και των επιφωνημάτων πέρασαν, οι στιγμές των βλεμμάτων που συγκράτησαν τις ερωτήσεις και δεν τις άφησαν να μετασχηματίσουν την πραγματικότητα πέρασαν επίσης, οι στιγμές των χαιρετισμών και των υποθέσεων, των σχεδίων και των διελεύσεων από τους μύθους στην πραγματικότητα και ύστερα στη σιωπή μιας πρόσκαιρης κατανόησης σημάδεψαν την ύστερη διαδρομή αυτού του ταξιδιού. Θα αποχωρήσουμε από την πόλη με διάφορους τρόπους. Βαδίζοντας ήσυχα, συζητώντας για την ακριβή λεπτομέρεια της τελευταίας νύχτας. Η ησυχία των δωματίων που φιλοξένησαν τις σκέψεις και τις πράξεις μας θα αντικατασταθεί από τη βοή του κόσμου. Από δύο-τρείς οδηγίες, μερικές αστείες κινήσεις, ένα σύντομο διάστημα αναμονής και ύστερα την πτήση πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη. Θα μπορούσαμε να μαζέψουμε τα χέρια και να αγκαλιάσουμε το σώμα νιώθωντας έτοιμοι να εκραγούμε από χαρά, θα μπορούσαμε να αφήσουμε το σώμα να μαλακώσει εξαιτίας μιάς σκέψης που, νιώθουμε τώρα πως, μετέφερε τη συνείδησή μας σε αυτό το πεδίο της ωριμότητας που διαρκώς κυνηγάμε. Μπορούμε να απευθύνουμε μια ερώτηση στον συνεπιβάτη και να ξεκινήσουμε μια συζήτηση για τις διαφορές και τις συμπτώσεις του κόσμου. Ψηλά, πάνω από τους σχηματισμούς των σύννεφων, πάνω από την Αδριατική θάλασσα, οι συζητήσεις δεν περιέχουν μέτριες εκφράσεις και υποθέσεις. Περιέχουν την επιθυμία. Περιέχουν τα σχέδια που θα ξεκινήσουν μόλις φτάσουμε και πάλι στη γη. Περιέχουν αυτήν την αλλόκοτη ιδέα πως ένα νέο ταξίδι θα πρέπει να ξεκινήσει τώρα. Πως δεν κατευθυνόμαστε και δεν θα βαδίσουμε και πάλι στον κόσμο των πεπερασμένων δυνατοτήτων αλλά θα προσγειωθούμε σε μια εξίσου μυθική άλλη πόλη. Στην μακρινή ανατολή ή κάπου πέρα από τον ισημερινό. Η γη και οι σκέψεις σχηματίζουν και συγκρατούν ένα νέο αρχείο που, νοιώθουμε πως, αλλάζει τον εαυτό. Ο στοχασμός, οι κυματισμοί της σκέψης, η υποδοχές των φράσεων από τους φίλους της νύχτας και των παρατεταμένων ανιχνεύσεων, τα περιεχόμενα των σπάνιων εκφράσεων που μεταφέρουμε, πρόκειται να ορίσουν το επόμενο σύντομο ή διαρκές διάστημα της ζωής μας. Στα επόμενα μεγάλα ταξίδια, λοιπόν.

βιο

2 iordanis stylidis

ημέρες στην ευτοπία

days in eutopia

12th BIENNALE of ARCHITECTURE

οικολογία συλλογικότητα ταξίδι διάλογοι τοπίο ecology collectivity voyage dialogue landscape and locus

venice from a to b a 2010 iordanis stylidis ΑΡΧΕΙA ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΩΝ ARCHIVES OF WONDERING VENICE 2010

28 09 2010 04 10 2010

και τόπος χρόνος χώρος σχέσεις time space relations

Egnatia Road, west bound towards the harbor of Igoumenitsa.

iordanis stylidis VENICE 1 1 ENG The entry to the timeline and the discipline of a voyage is contained in the length of a road already passed, the length of the sailing, the time frame when we will wander inside the cities, the laughing over the untidy sheets on the beds of the hotel rooms. These successive interiors from where we will fixedly stare outside. Looking at, desire and execute that deep gaze towards the lives of people passing by. It is contained at the long waiting for the sunrise over the Adriatic Sea, in the vibration and the noise of the ship’s engines. We have already set a purpose to support the common experience of the voyage, the many voyages co instantaneously contained in it. These many purposes are emerge and present in verbal performances within the small groups we frequently form in order to collectively comprehend the meaning of the moments already gone away, the meaning of the day we have left behind scattered over the surge of the sea. Soon we will be filled from that curious sense reassuring us that we are already traveling for long shifting into the world. As we look back, is seems that the time of our present journey is been connected tightly with the periods of older voyages while all interludes of ordinary living patterns are erased. We will navigate to the North, towards the city of myths, almost as powerful as the narrations of the far away cities of the East, or the weak depiction of them.

HEL Η είσοδος στον τρόπο και τον χρόνο του ταξιδιού, περιέχεται στο διάστημα του δρόμου του, στο διάστημα της πλεύσης. Στις περιηγήσεις των πόλεων, το γέλιο πάνω στα μπερδεμένα σκεπάσματα των δωματίων. Περιέχεται στις πρώτες στιγμές, στην εκκίνηση, καθώς μεταφέρουμε τις αποσκευές μέχρι το καταστρωμα ή μέσα στα δωμάτια των ξενοδοχείων. Εκεί από όπου θα κοιτάξουμε προς τα έξω, θα αντικρύσουμε, θα επιθυμήσουμε το κοίταγμα προς τις ζωές των ανθρώπων που κινούνται δίπλα μας. Περιέχεται στην αναμονή της ανατολής του ήλιου στην Αδριατική, στην δύναμη και το θόρυβο των μηχανών του πλοίου. Στο ταξίδι, τα πολλά ταξίδια που περιέχονται σε αυτό. Ѐχουμε ορίσει ένα συμβατικό στόχο. Οι στοχοι του ταξιδιού όμως γεννιούνται και παρατίθενται μπροστά και γύρω από τις μικρές ομάδες που σχηματίζουμε για να εξετάσουμε τις στιγμές που πέρασαν, τη μέρα που αφήσαμε πάνω στους κυματισμούς της θάλασσας. Λίγο μετά κατακλυζόμαστε από το συναίσθημα πως, ήδη, βρισκόμαστε μέρες πολλές σε μια διαρκή περιήγηση στον κόσμο. Ο χρόνος προς τα πίσω, στο παρελθόν κάθε ταξιδιώτη ενώνεται με τους χρόνους παλαιότερων ταξιδιών σβήνοντας πρόσκαιρα τα ενδιάμεσα διαστήματα της συμβατικής ζωής. Θα πλεύσουμε Βόρεια προς μια μυθική πόλη, ισάξια των μύθων της Ανατολής ή την μία απεικόνησή τους.

the Adriatic Sea, sailing north to the Ankona harbor.

Igoumenitsa harbor Ankona harbor

2 ENG Our world is now constrained within the boundaries of metal frames. The limits of the ship setting course late in the night during a heavy storm in the Ionian Sea. The limits we have already start to inhabit. All these spatial details accelerate awkwardness protecting the rituals of the first detecting discussions. In the darkness and the cold of the open sea we are staying at the wind-protected enclosures on the deck until the moment the last word will fade away, the body will suffer its heaviness as to search and sunk into a chair in the ship’s interiors. To be saved, crossing dreams that will form the promises of the next day.

The morning came. The clouds and the cold wind fill the body with the desire of long voyages. We are hesitating to decide whether we are living in the world of dreams or we are experience an outstanding reality just like our dreams. Our hands were drawn away from the body breaking apart the tight embrace of hypnos*.. We are staring through the big windows waiting anxiously to approach the harbor named, long ago, Utopia. Everything fit to our desires. The properties of the journey, everything we are experiencing and all that exist in texts and narrations, are blend vigorously together. Giving form to a world that is been given us unconditionally, having no unstable and fearful fissures.

HEL Ο κόσμος μας περιορίστηκε στα όρια του πλοίου που αναχώρησε αργά το βράδυ μέσα στην καταιγίδα του Ιονίου πελάγους. Αυτά τα όρια αρχίσαμε να κατοικούμε, τις λεπτομέρειες που επιτάχυναν την αμηχανία και προστάτεψαν τις πρώτες διερευνητικές συζητήσεις. Στο σκοτάδι και το κρύο του ανοιχτού πελάγους παραμένουμε στις απάνεμες φωλιές του καταστρώματος έως τη στιγμή που θα σβήσει η τελευταία λέξη, το σώμα θα βαρύνει τόσο ώστε να χρειαστεί να αναζητήσει και να βυθιστεί σε ένα κάθισμα στο εσωτερικό του πλοίου. Να σωθεί, μέσα στα όνειρα που θα περάσουν σχηματίζοντας τις υποσχέσεις της επόμενης ημέρας. Το πρωϊ, τα σύννεφα και ο κρύος αέρας δυνάμωσαν απεριόριστα την επιθυμία των ταξιδιών. Δεν θέλουμε να αποφασίσουμε αν έχουμε αναδυθεί στον κόσμο των ονείρων ή παραμένουμε σε μια πραγματικότητα τόσο σπουδαία όσο τα όνειρά μας. Τα χέρια απομακρύνθηκαν από το σώμα ελευθερώνοντας το σώμα από τη σφιχτή αγκαλιά του ύπνου. Κοιτάζουμε από τα μεγάλα παράθυρα και περιμένουμε ανυπόμονα να πλησιάσουμε στο λιμάνι που ονομάζεται από καιρό Ουτοπία. Όλα ταιριάζουν με όσα επιθυμούμε. Οι ιδιότητες των ταξιδιών, όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα πως υπάρχουν σε κείμενα και αφηγήσεις, ταιριάζουν, Στερεώνουν ένα κόσμο που φαίνεται πως δωρίζεται χωρίς καμμιά προϋπόθεση, καμμιά σκοτεινή ρωγμή. * Hypnos (sleep): The god of sleep in the ancient Greek mythologie.

Son of Nyx (night)

florence, by the river Arno.

3 ENG We are celebrating for the moment when thoughtless movements, fast meaningless answers and misfit behavior will vanish giving place to stasis and meditation. Time will extend while we are standing still, as if, we are swinging and taking control of space, forgetting all preoccupations and plans, firmly designed, long before this journey. The meaning of stasis (stops) and the observation of all details, the rotation of the body and the entasis (tension) of attention constitute a new city. Having no history, no content at all, no relations, no names, nobody to meet, no direction, no obligation to navigate our tension at a specific point.

If we manage to do so, powerful as never before, possessors of all structures and routes, possessors of details from all dialogues reconstituting endlessly its identity, possessors of all shadowy or bright clear open spaces and passages, we will give form to our city. No, we will never pass by its monstrous temples that eliminate every desire transforming it to guilt, we will never read no epigraph (inscription) depicting ruthless actions and brutalities that form its past. All famous masters of arts, the obedient servants of warlords, merchants and ideologies, are long before petrified in their last stand. We, are now crossing happily whatever seem to be a passage, spread in front of us like a square, whatever we desire to call garden or gallery. We are building the city that ideally fits in the manner and the techniques of our journey…

HEL Γιορτάζουμε τη στιγμή που οι απερίσκεπτες κινήσεις, οι γρήγορες κενές απαντήσεις και οι αστοχίες της συμπεριφοράς θα σβήσουν δίνοντας τη θέση τους στις στάσεις και το στοχασμό. Ο χρόνος των στάσεων θα εκταθεί, τόσο ώστε να φανεί πως αιωρούμεθα και ελέγχουμε το χώρο ξεχνώντας ό,τι, και πως, τακτοποιήθηκε ακριβώς, πολύ πριν αυτό το ταξίδι. Η σημασία των στάσεων και η παρατήρηση των λεπτομερειών, η περιστροφή του σώματος και η ένταση της προσοχής, συγκροτούν μια νέα πόλη. Χωρίς ιστορία, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς σχέσεις, χωρίς ονόματα, χωρίς κάποιον να περιμένει μια συνάντηση, χωρίς καμμία κατεύθυνση, καμμιά υποχρέωση να κοιτάξουμε προς ένα σημείο. Με αυτόν τον τρόπο, τότε, ισχυροί όσο ποτέ άλλοτε, κάτοχοι των κτισμάτων και των διαδρομών, κάτοχοι κάθε λεπτομέρειας από τους διαλόγους που ανασχηματίζουν συνεχώς την ταυτότητά της, κάτοχοι των σκιερών και των ηλιόλουστων ανοικτών πεδίων και διελεύσεων, θα συγκροτήσουμε αυτή, τη δική μας πόλη. Όχι, δεν θα περάσουμε κοντά ή δίπλα από τους θηριώδεις ναούς που εξουδετέρωσαν κάθε επιθυμία μεταβάλοντάς την σε ενοχή, δεν θα διαβάσουμε τις επιγραφές που περιγράφουν τις ωμότητες και την θηριωδία που σχημάτισε το ιστορικό τους υπόβαθρο. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες, οι υπηρέτες φεουδαρχών, εμπόρων και ιδεολογημάτων έχουν πετρώσει στις θέσεις τους πριν αιώνες. Εμείς, τώρα, διασχίζουμε ανέμελοι ό,τι ονομάζεται δρόμος, ό,τι απλώνεται μπροστά μας σαν πλατεία, ό,τι επιθυμούμε να ονομαστεί κήπος ή στοά. Φτιάχνουμε την πόλη που ταιριάζει στον τρόπο και την τεχνική του ταξιδιού μας...

Venice, vaporetto heading to Lido island.

4 ENG All these experiences we desire to confront with and understand, everything that will be appear, collect by and occupy the archives we are about to perfectly arrange, begin within the preparation rituals. Everything is contained at the very moment of our entrance to the area of the episodes, where the dialogues are crammed to constrain all roots towards the point of interest. The cold wind and the heavy surge of the sea. The possibility. To emerge and navigate self towards an undecided direction. The choice. To disembark before the pre-decided stasis (area) and wonder where we never thought about. To activate, for a moment or a longer period, a new mapping process. The sea roots in the city consist a powerful part, a property that can transform the self reference.

The dark, shadowy garden on the other side contains vital aspects for the knowledge of topos (area). The need to be protected from the heavy wind and the rain until the next schedule. The way we are going to look towards the surfaces and the warm lighted windows. The way we are going to welcome another passer under the shelter we are now dwell. The crucial, the vital time that can be extended endlessly although taking the length of a moment. The route to the island of Lido, far away from the center of the town, also contains all ingredients for the creation of a narration. The ship is now empty, the lights are dimming, the talks are fading away, the bodies are turning towards the sea and the dark sky. The city lies somewhere.

We are now traveling into an unknown field, attending a smooth discussion, the creak of the plastic seats, another low voice and this newly born idea. To stay here, floating until the morning.

HEL Αυτά που επιθυμούμε να γνωρίσουμε, όσα πρόκειται να παρουσιαστούν και να πληρώσουν τα αρχεία που θα τακτοποιήσουμε ακριβώς ξεκινούν από τις τελετές της προετοιμασίας. Περιέχονται στην είσοδό μας στην περιοχή των γεγονότων, στους διαλόγους που γεμίζουν ασφυκτικά τις γραμμές των διαδρομών προς ένα σημείο. Στον κρύο αέρα και τον κυματισμό της θάλασσας. Στη δυνατότητα και την έγερση του εαυτού προς την απρόσμενη διεύθυνση. Στην επιλογή. Να βγούμε πριν από την προ-αποφασισμένη στάση και να περιπλανηθούμε εκεί που δεν προβλέφθηκε, να φτιάξουμε, για μια στιγμή ή για πολύ περισσότερο, μια νέα χαρτογράφιση. Οι θαλάσσιες διαδρομές της πόλης αποτελούν τμήμα και ιδιότητά της, μεταβάλλουν τη σχέση με τον εαυτό. Ο σκοτεινός κήπος στην απέναντι πλευρά περιέχει επίσης ουσιώδη συστατικά γνώσης του τόπου. Την ανάγκη να προφυλαχτείς από τον δυνατό άνεμο και τη βροχή έως το επόμενο δρομολόγιο, τον τρόπο που θα κοιτάξουμε προς τις επιφάνειες και τα ζεστά, φωτισμένα παράθυρα, τον τρόπο που θα υποδεχτούμε ένα ακόμη διαβάτη στο υπόστεγο όπου αναμένουμε. Ο ουσιώδης χρόνος μπορεί να εκτείνεται αδιάκοπα αν και καταλαμβάνει το μήκος μιας στιγμής. Η διαδρομή ως το νησί Lido, πολύ μακρύτερα από το κέντρο του ενδιαφέροντος, περιέχει επίσης όλες τις αιτίες για την δημιουργία ενός αφηγήματος. Το πλοίο αδειάζει σιγά-σιγά, το πλοίο χαμηλώνει τα φώτα, οι συνομιλίες χάνονται, τα σώματα γυρίζουν συνέχεια προς τη θάλασσα και τον σκοτεινό ουρανό. Η πόλη βρίσκεται κάπου. Ταξιδεύουμε σε ένα απροσδιόριστο πεδίο, συνοδεύοντας μια ήσυχη συζήτηση, το τρίξιμο στα πλαστικά καθίσματα, μια ακόμη ήσυχη φωνή, την ιδέα που γεννήθηκε ξαφνικά. Να μείνουμε εδώ, πλέοντας, μέχρι το πρωϊ.

Venice, interior of the Russian pavillion 5

2 2

4

3

ENG How are we going to place in memory all details of our present course? Details of the morning’s short trip towards the gardens*1 containing and presending the triumphant results of meditation, the ventures and conquests of art and technology, thought, and discipline of knowledge? What will be the outcome, the core element, that will be remain and orient the way of thinking, waiting and transform, navigate life? What will be the content of our narrations to friends waiting our return? We will bring a collection of traces, sounds and pictures, a collection of

5 powerful or unstable thoughts, a collection of complicate or simple movements, texts, allegations, declarations. We will bring back a narration about the formality and the symbols of this light-hearted landing on the deck in front of the exhibition area, the scanning of the horizon having no preoccupation in spotting a detail, a spot, that will orient meditation to its position, change course, form and support a different reality. The spatial elements are defying the field that will include Self, welcome the pace and the first, short, passing. We are inside a universe of information while we are preparing to start collecting, preparing to test the first thoughts, and, to do so, we declare their content to the members of this mutual passing. In front of the Metabolist’s manifesto, in front of the message and the declaration that mark and vitiate the authoritarian speak and definitions as instruments of suppression*2. In front of the garden and the collection we desire to be saved and continue defining the vast field of varieties and itinerancies*3. In front of the specimens of meditation, memory and soil*4, in front of the icons of nature*5, repeating endlessly all we are trying to define, to comprehend, to concur. To convey and defend this statement with our lives and dialogues.

HEL Πως θα παραδώσουμε στη μνήμη τις λεπτομέρειες της σημερινής πορείας; το πρωϊνό σύντομο ταξίδι προς τους κήπους*1 που περιέχουν και παραδίδουν τους θριάμβους του στοχασμού, τα εγχειρήματα και τις κατακτήσεις της τέχνης και της τεχνολογίας, τη σκέψη, την πειθαρχία της γνώσης. Τι θα παραμείνει και θα ορίσει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, καρτερούμε και μετατρέπουμε, κατευθύνουμε τη ζωή; Τι θα διηγηθούμε στους φίλους που περιμένουν την επιστροφή μας, το περιεχόμενο των διηγήσεών μας; Θα φέρουμε πίσω τη συλλογή των ιχνών από ήχους και εικόνες, τη συλλογή απο ισχυρές και ασταθείς σκέψεις, την συλλογή των περίπλοκων και των απλών κινήσεων, τα κείμενα, τους ισχυρισμούς, τις δηλώσεις. Το τυπικό και τα σύμβολα της ανέμελης αποβίβασης στην αποβάθρα, τη σάρωση του ορίζοντα χωρίς τη δέσμευση και την εμμονή του εντοπισμού μιας λεπτομέρειας, ενός σημείου που θα παρασύρει το ενδιαφέρον και το στοχασμό προς τη θέση του, θα μεταβάλλει την πορεία, θα σχηματίσει και θα υποστηρίξει μιά άλλη πραγματικότητα. Τα χωρικά δείγματα ορίζουν το πεδίο που πρόκειται να περιλάβει τον εαυτό. Τα βήματα και τις πρώτες, σύντομες, διελεύσεις. Περιεχόμαστε σε ένα σύμπαν πληροφορίας, πρόκειται να επιχειρήσουμε τις πρώτες συλλογές, θέλουμε να δοκιμάσουμε τις πρώτες σκέψεις και έτσι δηλωνουμε το περιεχόμενό τους στους μετόχους αυτής της κοινής πορείας. Μπροστά στο μανιφέστο των Μεταβολιστών, μπροστά στο μήνυμα που οριοθετεί την κατάρριψη του λόγου των ειδικών “ως μηχανισμού καταπίεσης των ανθρώπων»*2, μπροστά στον κήπο και τις συλλογές*3 που επιθυμούμε να διασωθούν και να συνεχίσουν να ορίζουν το ατελεύτητο πεδίο ποικιλιών και περιπλανήσεων, μπροστά στα δείγματα του στοχασμού για την ιστορία, τη μνήμη για το έδαφος*4, μπροστά στις εικόνες για τη φύση*5, στις εικόνες που επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά όσα επιχειρούμε εμεις, τώρα, να ορίσουμε, να κατανοήσουμε, να συμφωνήσουμε με το περιεχόμενο που μεταφέρουν και να το υπερασπίσουμε με τις ζωές και τους διαλόγους μας.

1. Οι κήποι της Βενετίας (Giardini) είναι η περιοχή των εκθέσεων Αρχιτεκτονικής και Τεχνών. στο σημείο αυτό, καθώς και στο παλιό Οπλοστάσιο (Arsenale) του Ιταλικού Ναυτικού και το Σχοινοποιείο, βρίσκονται τα εθνικά περίπτερα καθώς και οι επιμέρους παράλληλες εκθέσεις. 2. Το περιεχόμενο του Ιαπωνικού περίπτερου και ο τίτλος-επιγραφή στην εξωτερική πλευρά του κτιρίου. 3. Ο κήπος μπροστά από το περίπτερο της Ελλάδος, 4. Το περιεχόμενο της Ελληνικής Συμμετοχής.

5. Το περιεχόμενο του περίπτερου της Ρωσσίας.

1. The gardens (Giardini) is the main area of the exhibition where the national pavillions are situated. Together with the buildings of Arsenale and Corderie cover all national and parallel exhibitions. 2. The contend of the Japan pavillion and the title written on the facade. 3. The garden in front of the Greek pavillion. 4. The content of the greek pavillion (detail).

5. The content of the Russian pavillion (detail).

Venice, Lido island.

2

2. Η ακτή στο νησί Lido, που αποτελεί το φράγμα της λιμνοθάλασσας της Βενετίας από την Αδριατική θάλασσα.

1. Η αίθουσα στο πρώην περίπτερο της Ιταλίας όπου συζητήσαμε και τακτοποιήσαμε πολλές λεπτομέρειες της σπουδής μας στο πεδίο της έκθεσης Αρχιτεκτονικής.

1

1

1

6 ENG We’ve detected words, sense their contend and distribute them. Gave day a name, name the skies, so identical to the backgrounds of the famous paintings of Renaissance. Νame the gardens while they are giving their content away during the heavy rain, name the routes where shelf liberated to a constant searching ritual. Then, not long after, at the afternoon, new words, given by every participant, identify the details. The sound of the walking on the shore of the island of Lido.

The successive acts of sketching and writing, the standing of the body, declaring the beginning or the completion of a superb thought, the structure of a question, the evolution and the criticism of a series of questions standing for a period of time as the core meditation area that will fortify the voyage. That would orient seeking for the next few years. We have searched and practiced to be able to navigate through “floated” questions, autonomous, undependable ideas that we could freely share. We’ve comprehended, in a great surprise, that every thought, thrown uncontrollably to all, could stabilize series of thoughts, give birth to new meditative crossings. We’ve comprehended, in a great surprise, that from this big hall*1 where we’ve lived and defend the process of dialogue, the collection and the offering of thoughts, the abandonment of self to the power of the collective rituals, we’ve reached the shore in front of the Adriatic sea.*2 Still asking, discussing, collecting. Standing of time and space. Floating in a universe defined by our intentions, the diversity of our dialogues, the random paths of desire.

HEL Εντοπίσαμε λεξεις, ανιχνεύσαμε το περιεχόμενό τους και τις μοιραστήκαμε. Ονομάσαμε την ημέρα, τον ουρανό που ταίριαζε ακριβώς με τα πεδία των πινάκων της Αναγέννησης, τους κήπους που παρέδωσαν το περιεχόμενό τους μέσα στην δυνατή βροχή, τις πορείες όπου απελευθερώθηκε ο εαυτός στην διαρκή αναζήτηση. Ύστερα, προς το απόγευμα, ονομάστηκαν, από κάθε μέτοχο ξεχωριστά, οι λεπτομέρειες. Ο ήχος των βημάτων στην ακτή του νησιού Lido. Οι αλλεπάλληλες πράξεις σχεδιασμού και σημειώσεων, οι στάσεις του σώματος που σημαίνουν την αρχή ή την ολοκλήρωση μιας σπουδαίας σκέψης, η συγκρότηση μιας ερώτησης, η ανάπτυξη και η κριτική μιας ολόκληρης σειράς ερωτημάτων που, στην αρχή φάνηκε πως αποτελούσαν τον βέβαιο πυρήνα του στοχασμού που θα συγκρατούσε ολόκληρο το ταξίδι. Πως θα καθοδηγούσαν ακριβώς την αναζήτηση για τα επόμενα χρόνια. Ερευνήσαμε και εξασκηθήκαμε στην αντιμετώπιση της αιώρισης των ερωτημάτων, της αυτόνομης ζωής των ιδεών και του μοιράσματός τους. Κατανοήσαμε, έκπληκτοι, πως κάθε εκφερόμενη σκέψη που εκτοξευόταν ασυγκράτητα προς τους άλλους μπορούσε να σταθεροποιήσει άλλες σκέψεις, να γεννήσεις νέες δυνατότητες στοχαστικών διελευσεων. Κατανοήσαμε, έκπληκτοι, πως από την μεγάλη αίθουσα*1 όπου ζήσαμε και υπερασπίσαμε τον διάλογο και την κοινή συλλογή και απόδωση σκέψεων, το σβήσιμο του εαυτού στην δυναμική της ομάδας, φτάσαμε στην ακτή, μπροστά στην Αδριατική θάλασσα*2 συζητώντας και συλλέγοντας ακόμη. Έξω από τον χρόνο και τον χώρο. Πλέοντας σε ένα σύμπαν που οριζόταν κάθε στιγμή από τις προθέσεις μας, από την ποικιλία των διαλόγων, από τις ασύντακτες τροχιές της επιθυμίας.

1. Η αίθουσα στο παλαιό Ιταλικό περίπτερο όπου απλώθηκαν οι συζητήσεις και οι σκέψεις μας και εκδώθηκαν οι λεπτομέρειες της μελέτης μας για την έκθεση της αρχιτεκτονικής, 2. Η Ανατολική ακτή του νησιού Lido, του φυσικού ορίου μεταξύ της λιμνοθάλασσας της Βενετίας και της Αδριατικής θάλασσας.

1. The hall in the old Italian pavillion where we’ve discussed and placed all details of our study in the field of the exhibition of Architecture. 2. The shore at Lido island, the natural barrier between the lagoon and the Adriatic sea.

Venice, 2010. The Bahrein proposal

2

4 1

4

4 3

1. Η σειρά των εκθεμάτων στο Σχοινοποιείο του Πολεμικού ναυστάθμου του Ιταλικού Ναυτικού 2. Η πρόταση του Βασιλείου του Μπαχρέϊν τιμήθηκε με το βραβείο της έκθεσης Αρχιτεκτονικής.

3. Ο δρόμος Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, στην πλευρά των Giardini.

4. Corderie, τμήμα του εκθεσιακού συγκροτήματος της έκθεσης Αρχιτεκτονικής της Βενετίας.

1. The line of exhibits in the Corderie, inside the Arsenale of the Italian navy.

2. Kingdom of Bahrain. First Price of the Biennale.

3. The Jiusepe Garibaldi road, in Venice.

4. Corderie, fragments of the exhibition area of the Biennale.

ENG An archive of possibilities*1 can be upload to the conscience of an observer energizing a connection between him and its contend. This connection consists of multiple declarations of ideas, the appearance and comprehension of fragmented spaces, the constant creation of dynamic and unstable spaces, the experience and arrangement of such spaces in memory. The triumphs and defeats in life that become certainties, uprooted and conveyed from their origin to a distant place in geography. Transforming this relation between space and geography, locality and geostrategy, reality and unreality, to a riddle. Long before, as I was returning home from a voyage to the borders between India and China(Sikkim) I wonder for a day

7 around the perimeters and the vast surfaces of earthling producing space and, eventually, habitation areas to the kingdom of Bahrain. I’ve been used the zoom-in device on my camera to have a better look to the giant wooden ships sinking into the mire. I saw similar wooden vessels been constructed to shipyards in the west India territories ten days ago. The same ships where been preparing for a long sail to the shores of East Africa in Oman, a month after. That’s why I understood clearly the narrations and the anger of the sailors of Bahrain. Their bodies, their reason, the narrations and all their wooden hutments, standing triumphal above the water, for so many years, will soon be lost in oblivion. At the same day, in the afternoon, a huge Greek liner named “Sofocles” cover the perspective limit of a wide road in Venice*2, near Jardini (The Venetian Gardens), redefining and presenting clearly the ideal meaning of the roads of voyages. Adding to reality the vital detail, giving to the narrator the link to produce a tale and add this tail to the treasures he has been collecting for long. Inside the Corderie*3 (an old factory for the production of sails for the Venetian navy) numerous screens are giving away endlessly dialogues between people, these sums of information we usually leave behind, whether they stand in front of us as opportunities, as conventions or capabilities.

Two days after, standing on the deck of “Sofocles” I will narrate a story. Long after that, in the sunset, I will leave the deck and start searching for a narration.

HEL Ένα αρχείο δυνατοτήτων*1 μπορεί να παρουσιαστεί στη συνείδηση του παρατηρητή και να εξελίξει την ενεργή του σχέση με το περιεχόμενό του. Τις αλλεπάλληλες δηλώσεις ιδεών, τις εμφανίσεις θραυσματικών χώρων, τους δυναμικούς και τους ασταθείς επάλληλους χώρους που δημιουργούνται, βιώνωνται και τακτοποιούνται στη μνήμη. Τα σπαράγματα, τους θρίαμβους και τις ήττες της ζωής που σταθεροποιήθηκαν, ξεριζώθηκαν και μεταφέρθηκαν από ένα σημείο σε ένα άλλο, καθιστώντας αινιγματική τη σχέση με το χώρο και τη γεωγραφία, την τοπικότητα και την γεωστρατηγική, την πραγματικότητα (ως φαινόμενο) και την πλασματικότητα (ως αίνιγμα, ως διήγηση, ως μύθο). Χρόνια πριν, καθώς επέστρεφα από ένα ταξίδι στα σύνορα της Ινδίας με την Κίνα (Σικκίμ), περιπλανήθηκα στη διάρκεια μιάς ημέρας στις περιμέτρους και τα απέραντα εμβαδά των επιχωματώσεων που παρείχαν έδαφος στην επέκταση και την οικιστική μεγέθυνση του βασιλείου του Μπαχρέϊν. Χρησιμοποίησα τον μεγεθυντήρα της φωτογραφικής μηχανής για να δω καλύτερα τα μεγάλα ξύλινα σκάφη που βούλιαζαν στις βαλτώδεις περιοχές κοντά στη θάλασσα. Τα ίδια ξύλινα σκάφη που είδα να κατασκευάζονται σε ένα ναυπηγείο στην δυτική πλευρά της Ινδίας δέκα ημέρες πρίν. Τα πλοία που θα παρατηρούσα να ετοιμάζονται για ένα ταξίδι προς τις χώρες τις ανατολικής Αφρικής, ξεκινώντας από ένα ασφαλή κόλπο στο Ομάν, μετά από ένα μήνα. Έτσι κατάλαβα τις διηγήσεις και την οργή των ναυτικών του Μπαχρέϊν*2. Τα σώματά τους, ο λόγος, οι διηγήσεις και τα ξύλινα οικηματά που εξείχαν θριαμβευτηκά πάνω από το επίπεδο της θάλασσας σύντομα θα περάσουν στη λήθη. Το ίδιο απόγευμα, το πλοίο «Σοφοκλής» γέμισε τον ορίζοντα και την προοπτική ενός φαρδιού δρόμου*3 κοντά στους κήπους της πόλης της Βενετίας αποκαλύπτοντας και σημαίνοντας ακριβώς το ιδεώδες περιεχόμενο των δρόμων των ταξιδιών. Προσθέτοντας στην πραγματικότητα την αναγκαία παραμυθένια λεπτομέρεια, το στοιχείο εκείνο που θα επιτρέψει στον παρατηρητή να κατασκευάσει μια ιστορία, να την προσθέσει στον θησαυρό όλων των προηγουμένων. Στις αίθουσες του Σχινοποιείου*4 δεκάδες οθόνες προσφέρουν τους απέραντους διαλόγους τους, τους πληθυσμούς της πληροφορίας που αφήνουμε συνήθως να χαθούν, είτε ως ευκαιρίες είτε ως συμβάσεις είτε ως δυνατότητες. Δύο ημέρες μετά, επιβάτης του πλοίου «Σοφοκλής» θα αφηγηθώ μια ιστορία. Ύστερα, το δειλινό, όταν αφήσω το ανοιχτό κατάστρωμα, θα αναζητήσω μια αφήγηση.

1

2

8 ENG Two days ago we were drifted into a network of multiple tiny streets and corridors leading to consecutive open spaces used as informal public squares or common courtyards of a set of buildings. We have walk the distance of a wide road and stop for long to comment and debate into narrow streets, galleries, gardens, bridges and a variety of housing clusters holding into their territorial formation a campanile, a church, a garden and some tall residential buildings. We have passed the pier of Tronchetto1 and change direction towards the Santa Margeritta2 square.

Yesterday we’ve followed the thick network of dark lanes north of the Giardini public gardens. Split in small groups and follow the orientation set by a debate or a given question. Some time later we’ve met again at the peak of a wooden bridge following and contained into the flow of the crowd gradually dissolving thus allowing us to comprehend the peculiar properties of the urban void, the tranquil and dark plateau accurately defining the identity of the city. We are now familiar with one of the many layers forming the Venezian locus. As we are stand in the cold and the rain of the incoming day or the following bright sunny mornings. As we are standing into the shadows during the sunset or into the content of a question forcing us to stop and explain the cause that create the gallery by the grand canal. Some days later at the deck of the huge ship we will narrate and revise the topographic presence of ourselves some days before. This slow sailing towards the sea exit by the Lido island, the farewell of all visual details left behind that’ll soon arranged into a series of narrations introduced and fortified the idea of returning. We know and we don’t know. Already set ourselves to the discipline of a new journey.

HEL Δύο ημέρες πριν περιπλανηθήκαμε σε ένα τμήμα του δικτύου των παρόδων και των αλλεπάλληλων ευρύχωρων κενών που θα μπορούσαν να ονομαστούν πλατείες ή κοινόχρηστες αυλές μιας ομάδας κτιρίων. Διασχίσαμε ένα φαρδύ μακρύ δρόμο, σαν πλατεία, σαν λεωφόρο, και σταθήκαμε για πολύ, συζητώντας, στα αναρίθμητα στενά, τις στοές, τους κήπους, τις γέφυρες και τα κτιριακά σύνολα που συγκρατούσαν σε μια συμπαγή ενότητα ένα καμπαναριό, ένα ναό, ένα κήπο και ψηλά κτίρια με κατοικίες. Διασχίσαμε την προβλήτα προς το Τροντσέττο*1 και ύστερα αλλάξαμε κατεύθυνση και παραμείναμε στην πλατεία της Αγίας Μαργαρίτας*2. Χθές το βράδυ βαδίσαμε στα σκοτεινά στενά βόρεια από τους κήπους της πόλης. Ύστερα αποφασίσαμε να σκορπιστούμε όπου ταίριαζε και όταν μια συζήτηση όριζε τη διεύθυνση. Μόνοι, σε ζευγάρια, σε μικρές ομάδες. Συναντηθήκαμε αργότερα στο πάτημα μιας γέφυρας στην όχθη του μεγάλου καναλιού ανάμεσα σε ένα πλήθος που, λίγο μετά, χάθηκε και επέτρεψε την κατανόηση των ιδιοτήτων, των ποιοτήτων του κενού, του ήσυχου, του σκοτεινού πεδίου που όρισε ακριβώς την ταυτότητα της πόλης. Γνωρίσαμε μια μορφή της Βενετίας. Είτε στο κρύο και τη βροχή της πρώτης ημέρας, είτε στη διάρκεια των λαμπρών ηλιόλουστων πρωϊνών, είτε στις σκιές των δειλινών, είτε στο περιεχόμενο μιας ερώτησης, μιας παρατεταμένης στάσης σε μια στοά. Στο κατάστρωμα του πλοίου θα περιγράψουμε όσο γρήγορα γίνεται τις θέσεις και τις διαδρομές. Για λίγο. Η θέαση της πόλης μέσα από αυτή την αργή πορεία προς το άνοιγμα, την έξοδο, στο νησί Lido, ο αποχαιρετισμός των λεπτομερειών που κατακτήσαμε και τώρα πρόκειται να τακτοποιήσουμε σε μια σειρά αφηγήσεων, φαίνεται πως ενίσχυσαν την ιδέα της επιστροφής. Γνωρίζουμε και δεν γνωρίζουμε. Ετοιμάζουμε ένα ταξίδι ακόμη.

1

9 ENG Into the spacious interior of the ship, this extravagant plateau of expressions where all incidents of collective life will unfold and publicly present for the length of a day or along a time frame cut in various unique sections, we will search and identify the typologies and the comprehensive techniques of a brave confrontation with each and all remarkable collections of experiences. These fragments will scattered into the future and transform, sooner or later, to correlation algorithms protecting self in its navigation disciplines into reality. Whenever activated, their remembrance will transform each delicate element to a filter or reading manual needed for the new still unidentified wondering condition. We are all caring picture-like mnemonic elements, anamnesis, firmly attached to vibrant questions from those past spatial perambulations, acquired from the mild and demanding field reconnaissance of knowledge territories. We are all desire to escape, hide behind a facial cover functioning as a navigation protocol, providing us the opportunity to return back and inhubit the space and time fragments we’ve left behind.

We are all desire to transform to someone else, to be lost wandering. These ideas emerge forcefully and conquer our consciousness, as we were stand and stare a shadow figure standing under a gallery. Thinking of assimilating into it and follow the paths it will follow, live into the interiors it will visit and touch everything it will touch. Further more to visit all background spatial references set into the pictures we’ve admired during that past exhibition of suppositions and dreams already vanished to oblivion. The strong and powerful bridges on the Swiss mountains, the large and hospitable halls where important discussions were flourished in Hungary, the vast ecosystems in the United Kingdom, the last remaining fishermen hutches in the gulf of Bahrain, the unique architectural gesture concentrated to a building for education and knowledge in Lausanne, the detection of landscape transformations in Greece, where we are still meditating for life.

HEL Στο ευρύχωρο εσωτερικό του πλοίου, τον παρόντα τόπο εκδίπλωσης των γεγονότων της ομαδικής ζωής που θα διαρκέσει είτε μια ολόκληρη ημέρα1 είτε ένα διάστημα χρόνου μεριστό σε κομμάτια, θα αναζητήσουμε τους τύπους και τις τεχνικές της κατανόησης, του γενναίου κοιτάγματος των εμπειριών. Τα κομμάτια αυτά της εμπειρίας θα σκορπιστούν στο μέλλον και θα περιμένουν τις στιγμές εκείνες της μεταβολής τους σε οδηγούς συσχετισμού με όσα πρόκειται να συμβούν στον εαυτό μας. Τότε, όταν θα προκληθεί η ενεργοποίησή τους, η ενθύμησή τους, η μεταβολή τους σε φίλτρα ή οδηγούς ανάγνωσης μιας άλλης συνθήκης περιπλάνησης. Μεταφέρουμε τις εικόνες και τα συνδεδεμένα ερωτηματικά από την περιήγησή, τις πορείες στην περιοχή της γνώσης, την επιθυμία να χαθούμε πίσω από ένα προσωπείο δείκτη μιας διεύθυνσης, να συρθούμε πίσω στο χρόνο, στα θραύσματα των τόπων, για πολύ περισσότερο χρόνο από όσο ήδη πέρασε και ολοκληρώθηκε. Μεταφέρουμε την επιθυμία του σβησίματος του εαυτού, τον μετασχηματισμό του. Καθώς κοιτάζαμε μια ανθρώπινη φιγούρα κοντά ή μακρύτερα στη σκιά μιας στοάς και υποθέσαμε πως θα μπορούσαμε να χωνευτούμε μέσα της, να βαδίσουμε στα μονοπάτια της δικής της ζωής, να κοιτάξουμε από τα παράθυρα που πρόκειται να κοιτάξει, να αγγίξουμε όλα όσα πρόκειται να αγγίξει. Να μπορέσουμε να επισκευτούμε τους τόπους των εικόνων αυτής της παρελθούσας ήδη έκθεσης υποθέσεων και ονείρων. Τις ισχυρές γέφυρες πάνω στα ελβετικά βουνά, τις αίθουσες όπου ανθίζουν οι συζητήσεις και τα σχέδια στην Ουγγαρία, τους απέραντους βιότοπους της Αγγλίας, τις τελευταίες καλύβες των ψαράδων στο Μπαχρέϊν, το κτίριο για τη γνώση και την εκπαίδευση στη Λωζάνη, την ανίχνευση των μετασχηματισμών του τοπίου και του εδάφους στην Ελλάδα, το στοχασμό για τη ζωή.

1

10 ENG The sky became so dark that the clouds almost touch the earth. Dark blue and black colors of the meteors (a Greek word meaning clouds) transformed rapidly to water that blur all glass surfaces, flooded the earth and form an area of enigmatic incidents. We are crossing a field of possibility. Here, where the power of reality withdraw before the properties of the voyages. This possible imaginary field still occupy and dominate space and time. This time period, the hours until the end of the journey, when the content of words will stabilized to the exact limit of the ordinary use, are filled of dialogues and transformations of desire. We are arguing about the past few days as if we are carrying an ideal load of knowledge. Recollecting memories from a city standing a day away from present, from a wandering that is only a moment away, from the sunrise and the sunset, the wind and the waves, the phrases and the body motion, the look and all answers already tight together with questions and newly formed queries. Rain cover the landscape and maintain this soft sound that fill the spaces between conversations inside this metal arc that carries us to the end of the journey. Wash away tiny and bigger pieces of the world of voyages unfolding and solidifying reality.

HEL Το βάρος του ουρανού σχεδόν άγγιξε την γη. Το βαθύ μπλέ και το μαύρο χρώμα μετασχηματίστηκαν γρήγορα σε νερό που θόλωσε τις γυάλινες επιφάνειες, πλημμύρισε τη γη και σχημάτισε μιά αινιγματική περιοχή γεγονότων. Διασχίζουμε ένα Εδώ, όπου πρόκειται να υποχωρήσει η ισχύς της πραγματικότητας στην αντιπαράθεσή της με τον κόσμο του ταξιδιού. Το πεδίο του φανταστικού καταλαμβάνει ακόμη και κυριαρχεί τον χωρο-χρόνο. Αυτή η χρονική περίοδος, οι ώρες μέχρι το τέλος του ταξιδιού, τότε, όταν οι λέξεις θα σταθεροποιηθούν και πάλι στο ακριβές εύρος των τυπικών χρήσεών τους, πληρώνονται από τους διαλόγους και τους μετασχηματισμούς της επιθυμίας. Συζητάμε για το παρελθόν των προηγούμενων ημερών σαν να μεταφέρουμε ένα ιδεώδες φορτίο γνώσης. Αναπολούμε κάποιες λεπτομέρειες από μια πόλη που απέχει μόλις μια μέρα από το παρόν, από μια περιπλάνηση που απέχει ένα ελάχιστο διάστημα χρόνου, από την ανατολή και τη δύση, τον αέρα και τον κυματισμό, τις φράσεις και τις κινήσεις του σωματος, το βλέμμα και τις ερωτήσεις που δέθηκαν σφιχτά με απαντήσεις και νέα ερωτήματα. Η βροχή σαρώνει το τοπίο και συντηρεί τον ελαφρό ήχο που γεμίζει τα κενά των συζητήσεων μέσα στο μεταλλικό σκάφος που μας μεταφέρει. Ξεπλένει και αποχωρίζει μικρά και μεγάλα κομμάτια του κόσμου των ταξιδιών αποκαλύπτωντας και αποκαθιστώντας την πραγματικότητα.

1

11 ENG We should devote ourselves to study, to provoke the narrations from this group of learners of geography, of the fragments of civilizations, of the collections of details, of the multiple approaches and properties of moments they finally brought back with them. Even though it seems that it is an indefinable, an already erased path of the past, a path that left not a bright spark behind that could released and determine the ways of the future voyages, even though it seems that it is a cloudy, an already eliminated course of a group of people that carry the apothem of their awkwardness, their certainty of life and their stubbornness to live in this open field of new desires, the unstable convention of research, finally it became clear. A process that protect its properties and fulfilled on this vast white surface, this field of possibilities.

The pictures and the short text were placed ideally. Well fixed and stable. But, some moments later it seems as if these items were emerged from the depths of this white surface. The measurements and the joints, the alignment of the items is due to the desire of straightness, the desire to order all details. But, some moments later it seemed as if this act of straightness of the population of experiences should be abandoned, and, together with it, the presentation of the proof of the locations of all reasoning of life. Some moments later this possibility of straightness was dissolved into the conscience of the spectator, the observer of the fame of the bygone facts witch have been transported and already deployed to everyone, witch will force the springs of desire and align self towards a new spot. To our future long voyages.

HEL Θα πρέπει να αφοσιωθούμε στην μελέτη, να προκαλέσουμε τις αφηγήσεις της ομάδας των μαθητών της γεωγραφίας, των σπαραγμάτων του πολιτισμού, των συλλογών των λεπτομερειών, των πολλαπλών προσεγγίσεων και των ιδιοτήτων των στιγμών που τελικά έφεραν μαζί τους. Αν και φαίνεται να αποτελεί μια ακαθόριστη, ήδη σβησμένη στο παρελθον διαδρομή, χωρις ένα λαμπρό ίχνος που θα μπορούσε να μοιραστεί και να καθορίσει τους επόμενους τρόπους των ταξιδιών, η αχνή, εξουδετερωμένη κίνηση μιας ομάδας που μετέφερε εκεί και, ύστερα, πίσω όλο το απόθεμα της αμηχανίας, των βεβαιοτήτων της ζωής των μελών της, που αρνήθηκε πεισματικά να δεχτεί και να ζήσει στο πεδίο των καινοφανών αιτημάτων, στην ασταθή συνθήκη των διερευνήσεων, εντέλει διασώθηκε, υπερασπίστηκε τις ιδιότητές της, ολοκληρώθηκε πάνω στην απέραντη λευκή επιφάνεια ενός πεδίου πιθανοτήτων. Οι εικόνες και το σύντομο κείμενο τοποθετήθηκαν επαρκώς μετρημένα, σταθερά. Αλλά, ύστερα από λίγο, φάνηκε σαν να αναδύθηκαν από αυτή τη λευκή επιφάνεια. Οι μετρήσεις και οι αρμοί, η στοίχιση των εικόνων προήλθαν από την επιμέλεια, την επιθυμία της τακτοποίησης των κινήσεων. Όμως, ύστερα από λίγο, φάνηκε σαν να κατέρριψαν την ιδέα της σύνταξης του πληθυσμού των εμπειριών, των στιγμών του εντοπισμού των αιτημάτων της ζωής. Λίγο αργότερα, αυτή η τακτοποίηση διαλύθηκε και μέσα στη συνείδηση του επισκέπτη, του παρατηρητή της φήμης των γεγονότων που μεταφέρθηκαν και ήδη αποδίδονται, που πρόκειται να πιέσουν και πάλι τα ελατήρια της επιθυμίας και να τα ευθυγραμμίσουν προς ένα άλλο σημείο. Στα επόμενα μεγάλα ταξίδια μας.