${NAME:0:2} ${NAME:2:2}-${NAME
DIERENLIEFDEHollanders werpen zich op als reddende helden
Nederland ten strijde tegen dierenleed DianeBeijer
Hier zijn dieren geen ‘ding’ meer, in het buitenland vaak nog wel. Landgenoten als dierenredders in nood.
Diane Beijer ging in 2006 met vakantie naar Kreta en kwam terug met meer dan alleen een lekker kleurtje van de zon. Ze trof er dode honden langs de weg aan en zag een ezel in het ravijn liggen. ‘Een paar werklui vonden een hond met tiewraps rond zijn mond zodat hij niet meer kon eten en drinken en een langzame dood zou sterven. Daar werd ik woest van.’Beijer richtte Stichting Dierenhulp Kreta op. Het begon allemaal toen ze op Kreta ’s nachts wakker werd van een geluid. ‘Ik trof buiten het appartement waar ik verbleef twee pups aan in de afvalcon-
Door Ivo van Woerden Amsterdam Dieren helpen in het buitenland wordt steeds populairder. Hoewel we nog massaal een stukje vlees van bio-industrie eten, vertroetelen we onze huisdieren als waren het mensen. En omdat ze daar in landen als Griekenland, Chili of Bosnië net even anders tegenaan kijken, spelen Nederlanders vaak voor redder in nood in den vreemde. In Noord-West Europa zijn we de laatste decennia anders gaan denken over dieren. Elsbeth Stassen, hoogleraar Dier en Samenleving aan de Universiteit van Wageningen: ‘We zien dieren niet meer als ‘dingen’ die een functie vervullen, zoals melk geven, maar als wezens met een eigen waarde. Waarmee je respectvol moet omgaan.’ Maar niet overal ter wereld zorgt dierenleed voor ophef. In veel landen zijn dieren vooral bedoeld om ploegen te trekken, melk te geven en te entertainen. ‘De media hebben de zichtbaarheid van dierenleed de laatste jaren vergroot, ook leed uit het buitenland’, zegt Stassen. ‘De lokale bevolking heeft het leed soms niets door, maar de media signaleren en vestigen er de aandacht op.’ Daarom voelen steeds meer mensen zich geroepen om zich professioneel of als vrijwilliger voor dieren in
Femke van den Bos ‘Ze hebben twintig jaar lang alleen in kleine kooien gezeten en zijn psychisch beschadigd’, vertelt Femke van den Bos (30) over de negentig capucijnapen uit Chili die ze onlangs binnenkreeg bij het Apenopvangcentrum Monkey World in het Britse Wool. ‘Ze werden daar in een lab gebruikt om te onderzoeken of de gewone pil ook abortus kan veroorzaken, wat in het katholieke Chili namelijk verboden is. Dat is een duidelijk voorbeeld van onnodige dierproeven waarbij het doel de middelen zeker niet heiligt. Sommige aapjes hebben wel vier
Mudball Ook in New York houden mensen van dieren. Een brandweerman redt hond Mudball, die niet meer zelf aan land kon komen.Foto AP
te zetten. ‘Particuliere hulporganisaties voor dieren schieten als paddestoelen uit de grond’, zegt Niels Dorland van de Dierenbescherming. ‘Die-
renwelzijn staat enorm in de belangstelling.’ Het aantal Nederlandse stichtingen dat zich met dierenhulp bezighoudt, is sinds 2006 met 6,7 pro-
cent gestegen tot 414. Bovendien geven Nederlanders volgens de Werkgroep Filantropische Studies van de Vrije Universiteit in Amsterdam jaarlijks 43 miljoen euro uit aan dierenbescherming. Een stijging ten opzichte van een paar jaar geleden. Waar komt de toegenomen dierenliefde vandaan? Volgens hoogleraar Stassen heeft onze florerende economie ervoor gezorgd dat er meer tijd en ruimte is om naar dieren om te kijken. Ook de beroemde individualisering speelt een rol. Stassen: ‘Mensen zoeken naar een nieuwe manier van zingeving. Voor sommigen gaat het dier dan een belangrijke plek innemen.’
Wilmade Joode Met de Stichting DierenopvangBosnië (SDB)zet Wilmade Joode (40) zich in voor de overdaad aan zwerfhonden. Op hen wordt gejaagd voor geld. De Joode: ‘Alsbewijs dat de jagers de honden hebben afgeschoten, moeten ze de staarten meenemen en inleveren tegen geld en munitie. Maar ze snijden gerust de staarten af van aangeschoten nog levende honden om het geld te krijgen.De honden sterven vaak een vreselijke dood.’ De Joode vertrok in 2000, vijfjaar na de oorlog, naar Bosnië. ‘Ik ging er als reikibehandelaar heen om mensen te
tainer’, vertelt Beijer. ‘Die heb ik eruit gevist en meegenomen naar het appartement. Dat was net op tijd, want een half uur later kwamen de vuilnismannen langs. Ik realiseerde me ineens dat het daar verschrikkelijkis voor dieren.’ Met haar stichtingsteunt ze inmiddels vijflokale projecten op Kreta.Ze heeft een vinger in de pap bij honden- en kattenopvang, ze zorgt voor lesmateriaal en
ondersteunt een project waarmee sommige honden naar Nederland kunnen worden gehaald. ‘Ik heb ook twee ezels geadopteerd’, vertelt Beijer. ‘Diedoe je niet zomaar op een vliegtuigen dus worden ze lokaal opgevangen. Daarvoorbetaal ik ongeveer 50 euro per maand.’ Voor alle hulp is geld nodig en daarom gaat ze evenementen en braderieën af om donateurs te zoeken. ‘Ik houd de hyves en de website bij en daarnaast verkoop ik spullen. Almet al kost dat naast mijnnormale baan op het secretariaat van tijdschriftNieuweRevu een paar uur per dag. Dat is het me meer dan waard. Telkens als ik verhalen hoor of foto’s zie, weet ik weer waarom ik het doe.’ www.die re nhulpkre ta.com
keizersneden ondergaan!’ Sinds november 2006 werkt Van den Bos bij Monkey World, dat wereldwijd bekent werd door het Animal Planet-programma Monkey Business. Haar fascinatie met dieren stamt uit haar jeugd. ‘Ik had twee konijnen. Toen die ziek werden, moesten ze naar de dierenarts.’Op haar 8ste nam ze de beslissing: ‘Ik wil dieren beter maken.’
Inmiddels is ze ruim drie jaar afgestudeerd als dierenarts. Bij Monkey World doet ze operaties, houdt ze hun gezondheid in de gaten en is ze verantwoordelijk voor emergency procedures. De situatie van de capucijnaapjes uit Chiligrijpt haar erg aan. ‘Sommigen doen aan automutilatiedoor zichzelfte bijten en anderen rennen rondjes in hun hok’, zegt Van den Bos. Een gedeelte van de groep is in gevangenschap geboren en heeft nooit geleerd hoe ze ‘aap’ moeten zijn.In het begin wisten ze niet wat ze met elkaar aanmoesten, maar langzaamaan beginnen ze samen te spelen en vormt zich een hiërarchie.’ www.monke yworld.co.uk
behandelen in vluchtelingenkampen, weeshuizen en psychiatrische instellingen. Eenmaal daar werd ik nog veel zieker van alle zwerfhonden die ik zag. Voor de mensen waren er al ik weet niet hoeveel hulporganisaties. De dieren hadden me harder nodig. Toen heb ik besloten me daarvoor in te zetten en heb Stichting Dierenopvang Bosnië opgericht. Inmiddelsheeft SDB
ruim dertig vrijwilligers. ’ De Joode werkt parttime in een tankstation. ‘Ik moet toch ergens geld vandaan halen om naar Bosnië te gaan.’ Over twee weken vertrekt ze met een groep van 22 vrijwilligersnaar het Bosnische plaatsje Orasje. ‘We gaan onder andere een hekwerk neerzetten dat we hebben besteld voor het hondenasiel dat we daar ondersteunen. We zorgen voor educatie en proberen de zwerfhonden te steriliseren of te castreren zodat er niet nog meer pups bijkomen. Er is daar verder he-le-maalniets. Maar doordat we onze benodigdheden bij lokale bedrijfjesen winkels bestellen, helpen we naast de dieren toch ook de mensen.’ www.honde nopvang.com