Engelen op Lanzarote Schildpadden, sargassum

Engelen op Lanzarote

Begin november 2020, amper twee weken voor ons vertrek, belt Loes van Diving World om te melden dat onze 'liveaboard' in Egypte afgelast is wegens corona. Te laat om mijn verlof te wijzigen of te annuleren. Dat wordt een sombere week 'thuisquarantaine'… "Je kunt wel naar Lanzarote", zegt ze ineens, "ik verbind je door met mijn collega Aukje".

Op dat moment is het al donker en koud in België. Alle duikplaatsen zijn in lockdown. Zeeland is wel open, maar onbereikbaar: als je Nederland binnenkomt moet je 10 dagen in quarantaine. Een 'last minute' van Amsterdam naar Bonaire kan dus ook niet. Bonaire is overigens geweldig, maar we zijn er in 2017 pas geweest. Bovendien is de kans om daar haaien te zien miniem. We hadden speciaal een 'liveaboard' naar de Brothers, Daedalus en Elphinstone geboekt om haaien te spotten! Meer bepaald de 'oceanic whitetips' een soort die al lang op onze 'bucketlist' staat. "Ah", zegt Aukje, "maar in Lanzarote kun je ook haaien zien; het is er zelfs paringsseizoen voor de engelhaaien!". En zo stappen we even later op de TUI-vlucht Brussel-Lanzarote.

Terwijl de tweede golf van besmettingen over ons land raast, zijn er amper gevallen op Lanzarote. Horeca en winkels zijn open, maar de lokale overheid eist een negatieve PCR-test van alle reizigers. Afstand houden, mondmasker en alcoholgel zijn overal verplicht. Het eiland is dan ook één van de weinige 'oranje' zones van Europa, met in november zelfs dalende cijfers. We hebben even getwijfeld: is het wel verstandig? Objectief gezien is vliegen met passagiers die net negatief getest zijn niet erger dan een stampvolle bus of trein in België. We wilden natuurlijk ook niet riskeren om het virus te

Een sepia.

Foto's (2): Laurent Schmitz.

Een tandbaars bij een wrakje.

exporteren. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een appartement en hebben we onze contacten beperkt tot het personeel van de duikshop. En uiteraard hadden we al ons eigen duikmateriaal mee. Een berekend risico, zeg maar.

Safari Diving staat letterlijk in het zand van Playa Chica in Puerto Del Carmen. Fles op de rug en het water in: simpeler kan het niet. Voor de duiksites aan de rechterkant kun je even verder aan de kade langs een trap het water in, wat je lang uitzwemmen bespaart. Het duikcentrum heeft daar normaal ook een boot liggen die je naar de verder gelegen duikplaatsen brengt. Nachtduiken staan elke week op het programma. Dit is allemaal zonder meerprijs inbegrepen in het voordeelpakket van 12 duiken. Helaas blijkt de boot stuk te zijn. Als compensatie biedt Marian, de manager, ons twee bootduiken aan in Playa Blanca, waar haar echtgenoot ook een duikcentrum runt.

Wanneer we recht van de luchthaven ons materiaal naar de duikshop brengen, zijn de gidsen de avondduik aan het voorbereiden. "Als je nu snel in je duikuitrusting schiet, kun je nog mee", zegt Debora. Even later volgen we haar op het strand, onder een prachtige sterrenhemel. Het water is hier 21 à 23°C. Een pak van 5 mm of voor de koukleumen zelfs 7 mm is dus aan te raden. Koraal is er nauwelijks. De bodem bestaat uit zand, bezaaid met vulkanische rotsformaties. Op ongeveer honderd meter van de kant bereik je een drop-off die van 15 tot meer dan 60 m diepte zakt. Dieper dan 30 m is er echter niet veel te zien. Ondanks de getijden ervaar je tijdens de duik weinig of geen stroming. Vergeleken met Zeeland is duiken hier een makkie!

Een baby-engelhaai. Een zeepaardje.

Een schorpioenvis. Vulkanische rotsformaties met daarop regelmatig prachtige zeedahlia's.

Na enkele minuten wijst onze gids naar het zand. Even met de hand erover wapperen en een baby-engelhaai komt tevoorschijn. Het dier profiteert van de talloze visjes die onze lampen aantrekken om bliksemsnel naar een sardine te happen. Op de video zijn op de vertraagde beelden de scherpe tanden en krachtige kaken van het roofdier goed zichtbaar. We begrijpen nu beter de waarschuwing van de gids: engelhaaien moet je niet lastigvallen en je benadert ze best van opzij. De twee daaropvolgende dagen zien we geen haaien meer. Wel talloze zeepaardjes, sepia's, tandbaarzen, octopussen, naaktslakken, enz. Ook grotten, bogen, tunnels en gigantische velden met buisalen vind je hier in overvloed.

Voor de onderwaterfotograaf is er geen gebrek aan onderwerpen. De prachtige zeedahlia's zijn op zich een reis waard. Overal zien we afdrukken van haaien in het zand. Er moeten er echt veel zijn, want op sommige plaatsen zie je tientallen van die tekeningen. De dieren zelf zijn echter nergens te bespeuren.

Op de derde dag beslissen we om zonder gids te gaan duiken. We dalen af op een klein wrak bewoond door een school tandbaarzen en bezoeken de majestueuze 'Catedral', een grote nis in de drop-off, op een diepte van 30 m. We willen vervolgens de zandvlakte recht voor het hotel Fariones verkennen, op zoek naar engelhaaien. Een goed plan, want aan de rand van het plateau ligt een prachtexemplaar op ons te wachten! Enkel zijn driehoekige rugvinnen steken uit het zand en verraden zijn aanwezigheid. Zoals de gidsen hier doe ik het zand met mijn hand voorzichtig opdwarrelen. Nu heb ik zijn aandacht. Of eerder: 'haar' aandacht, want het blijkt dat de mannetjes meestal vrij rondzwemmen op zoek naar partners die in het zand schuilen. Mevrouw Haai rolt met haar ogen en beslist dat ik al genoeg stof heb doen opwaaien (letterlijk dan). Verveeld zwemt ze weg. Wat is ze groot! We escorteren haar een hele tijd, tot ze uiteindelijk een andere rustplaats vindt. Van al dat vinzwemmen zit ik nu goed onder de 100 bar. We wuiven haar na en keren terug naar de baai om rustig uit te duiken. Wat een ervaring! Vanaf dan zullen we elke dag minstens één haai zien. Ze zijn hier dus helemaal niet zeldzaam, hoewel de soort internationaal als 'ernstig bedreigd' uitgeroepen is.

Lanzarote was niet onze eerste keuze, maar wel een bijzonder aangename verrassing.

Een viltkokeranemoon.

Diverse soorten zeenaaktslakken kwamen we tegen.

We hebben met volle teugen genoten van ons verblijf! Voor niet-duikers is het eiland de moeite waard om te verkennen, zowel qua natuur als cultuur. Het klimaat is heerlijk, het landschap indrukwekkend, met rotsformaties begroeid met cactussen, uitgestrekte lavavelden en Malvasíawijngaarden. César Manrique, architect en beeldend kunstenaar, heeft duidelijk een stempel op zijn geboorte-eiland gedrukt: z'n werk is alomtegenwoordig. Voor de shoppers, de lekkerbekken en de zonnekloppers is er ook een rijk aanbod aan winkels, restaurants en stranden. Ook vrijduikers komen hier aan hun trekken, met een aangename watertemperatuur, weinig golven, nauwelijks stroming en een mooie drop-off op zwemafstand van de kant. We houden Lanzarote dus zeker in het achterhoofd voor een toekomstige clubreis. 

LAURENT SCHMITZ & GREETJE BUYSSE

Bekijk onze video: https://tinyurl.com/lanzadive.

Advertentie