/15
15
YOLAN COOMANS Racour °9/3/1993, Libramont Vierde jaar wetenschappenwiskunde Samen met zijn twee broers groeide Yolan op in de Ardennen, waar hun Vlaamse ouders rust en ruimte hadden gevonden. Nu wonen ze net over de taalgrens, in Waals-Brabant. Yolan gaat inmiddels naar een Nederlandstalige school, zijn lagere school deed hij in het Frans. Hoe verliep de overgang? ‘In het begin had ik het wat moeilijk met de werkwoordspelling van het Nederlands. In Rochefort kregen we ook wel Nederlands, maar het niveau was heel laag.’ Is Yolan nu een Vlaming of een Waal? ‘Dat is een vraag die ze me vroeger in Rochefort en nu in Landen wel eens stellen op school. Ik ben een beetje allebei, denk ik. Mijn ouders zijn in
dinsdag 23:50:19
Vlaanderen geboren, maar ik heb lang in Wallonië gewoond. Ik ben eigenlijk een Belg.’ Breakdance doet Yolan al sinds zijn elfde. ‘Het is een combinatie van de trucjes die je van tv kent — handstand, op je hoofd staan — en dansbewegingen. Het enige wat we nodig hebben is een harde ondergrond die een beetje glijdt. Soms geven we demonstraties en ik heb ook al een paar keer aan een battle meegedaan. Dan moet je meer indruk maken dan je tegenstander en proberen het publiek mee te krijgen.’
dinsdag 23:50:19
Bill Clinton werd president van de Verenigde Staten. Boris Jeltsin zwaaide de plak in Rusland. Koning Boudewijn verwisselde het tijdelijke met het eeuwige. Antwerpen was de culturele hoofdstad van Europa. Voor vijftienjarigen van vandaag zijn dat schimmen uit het verleden. Zij leven in het nu. Het is de internetgeneratie, de achterbankgeneratie of ‘generatie-Z’. Sommigen weten wat ze worden willen, anderen hebben geen idee. Ze zijn half kind en half volwassen. Dit zijn vijftien vijftienjarigen van vandaag. Ze zijn even oud als dit magazine. Door Jan Bosteels Fotografie Johan Jacobs →
31
LOUISE MASELIS
LOUISE MASELIS Veltem-Beisem °28/3/1993, Leuven Vierde jaar Latijnmoderne talen Twee weken geleden was ze nog een onbekende tiener op een deftige Leuvense school. Toen won Louise Maselis in China de internationale modellenwedstrijd Elite Model Look. Dat levert haar een contract op voor vier jaar en een gegarandeerd inkomen van 150.000 dollar (116.750 euro). ‘Het is zo ongelooflijk dat ik het nog altijd niet besef ’, zegt Louise. ‘Als klein meisje keek ik altijd naar de modellen in de bladen. Nooit had ik gedacht dat ik een van hen zou kunnen zijn. Ik schatte mijn kansen heel laag in, zelfs nadat ik de selectie in België gewonnen had. Als eerste uit duizend meisjes van over de hele wereld gekozen worden, dat is toch maar een bijzonder kleine kans.’ Wat moet Louise doen voor haar geld? ‘Volgende week en de week daarna heb ik al fotoshoots, maar dat zal
FLOR MORLION
KLAAS GOESENS
15.11.2008 DE STANDAARD MAGAZINE
dinsdag 23:52:43
AMAL EL YAZIDI
nooit tijdens de schooluren zijn.’ En na het middelbaar? ‘Ik krijg nu een kans waar heel veel meisjes van dromen, daar kan ik geen nee tegen zeggen. Ik hoop op mijn achttiende aan een internationale carrière te kunnen beginnen. Ik kan later nog hogere studies doen. De verhalen over de eenzaamheid van het modellenbestaan ken ik. Met mijn omgeving heb ik alvast afgesproken dat ik nooit in mijn eentje naar New York zal trekken, maar Parijs is niet zo ver.’ (Portret op de vorige pagina)
FLOR MORLION Boechout °1/4/1993, Lier Vierde jaar mechanische technieken-metaal Op zijn twaalfde ging Flor voor het eerst naar Pukkelpop, samen met zijn oom. ‘Alleen zou ik dat niet mogen, maar oom Jan gaf me een ticket voor mijn verjaardag en nam me met hem mee. We zijn ook al
twee keer naar Werchter geweest.’ Flor houdt van stevige rock. ‘Ik luister altijd naar Studio Brussel, dat ligt het dichtste bij mijn smaak. Soms zet ik ook wel eens een cd op. De groepen waar ik het meeste van hou zijn Nirvana, Queens of the Stone Age en MGMT. Mijn meeste cd’s heb ik gekopieerd van oom Jan. Ik denk dat ik nog maar drie cd’s heb gekocht: de debuut-cd van Shameboy, Hi, lo and in between, en hun tweede, Heartcore. De derde is Oracular spectacular van MGMT, die ik had gezien op Werchter. Ik beluister ze vaak op mijn mp3-speler op weg naar school. Echt een heel goeie cd.’ De muzikale voorkeuren van Flor krijgen thuis niet veel bijval. ‘Mijn ouders hebben een heel andere muzieksmaak, ze vinden mijn muziek maar lawaai. Mijn vader houdt vooral van klassiek en jazz. Ik kan mijn muziek alleen maar echt luid zetten als mijn ouders niet thuis zijn.’
dinsdag 23:52:43
28 VINCENT IMBRECHTS
OLIVER SYMONS
AMAL EL YAZIDI Kontich °18/10/1993, Wilrijk Vierde jaar wetenschappen-wiskunde U zag haar in 2003 misschien dansen naast kleine Tonya tijdens Eurosong for Kids. Amal was toen tien en danste bij Studio 100. Dansen zit haar in het bloed. ‘Ik begon op mijn zevende met jazzballet’, vertelt Amal. ‘Op mijn negende nam ik er klassiek ballet bij en op mijn twaalfde moderne dans. Sinds vorig jaar volg ik hiphoplessen bij Fitopia.’ Vier dansopleidingen volgen betekent dat Amal vier avonden per week gedurende minstens twee uur aan het dansen is. Daarnaast geeft ze ook zelf nog waterballetles. Is dat niet heel vermoeiend? ‘Best wel, maar ik doe het heel graag en zou niets willen opgeven’, zegt ze. ‘Dansen zal voor mij altijd een hobby blijven, maar ik zou er niet
mijn beroep van willen maken.’ Met het demonstratieteam van Fitopia neemt Amal deel aan wedstrijden. ‘Nu maken we een kans om naar het wereldkampioenschap in Spanje te gaan, maar eerst moeten we in Nederland winnen.’ Van de veertien meisjes in een team mogen er altijd maar acht aan een wedstrijd deelnemen. ‘Concurrentie is er niet. We zijn allemaal heel goede vriendinnen. Het is spijtig als je niet mag meedoen, maar daar leg je je bij neer.’
KLAAS GOESENS Aalst °8/10/1993, Verrettes (Haïti) Vierde jaar elektriciteit Op zijn achtste begon Klaas te voetballen bij de Leeuwkens van Teralfene. Nu is hij voorstopper bij SK Gooik. ‘We hebben twee keer per week training en elk weekend wedstrijd. Als
voorstopper moet ik vooral ballen tegenhouden, maar ik heb dit seizoen toch ook al een doelpunt gemaakt. Snelheid is mijn grootste troef. Daar hoef ik niets speciaals voor te doen, dat is gewoon zo.’ Klaas werd samen met zijn broer geadopteerd. ‘Ik ben heel tevreden in België. Ooit wil ik wel eens terug naar Haïti, mijn broer is vorig jaar gegaan. We hebben er nog veel familie en alles gaat goed met hen, vertelde mijn broer.’ Op school studeert Klaas elektriciteit. ‘Dat is wat me het meeste interesseert in de technische richting. Aan het eind van dit schooljaar zou ik in staat moeten zijn om thuis al klusjes op te knappen. Na een zevende specialisatiejaar kan ik als elektricien aan de slag.’
VINCENT IMBRECHTS Tienen °28/10/1993, Tienen Vierde jaar handel Naast zijn doordeweekse bestaan leeft Vincent zich dagelijks urenlang uit in de online-gamingwereld van RuneScape, een middeleeuws aandoende fantasiewereld waarin de speler ervaringspunten kan verzamelen. ‘Ik speel zowat twee à drie uur per dag op de familiecomputer. RuneScape is in principe gratis, maar ik ben een betalende speler. Dat kost me dertig euro per jaar, die ik uit eigen zak betaal. Als betalende speler heb je meer spelmogelijkheden.’ Gamen is voor Vincent geen asociale bezigheid. ‘Af en toe leer ik in RuneScape nieuwe mensen kennen, via de chatfunctie. We praten in de eerste plaats over het spel, maar met spelers uit België of Nederland ook over andere dingen. Met
sommige chat ik daarna ook op msn. De meeste van hen zijn meisjes of vrouwen — de jongste was 8, de oudste 50.’ Wat wil Vincent later worden? ‘Boekhouder. Ik ben nogal goed in wiskunde en mijn opleiding is een goede voorbereiding.’
OLIVER SYMONS Sint-Job °14/7/1993, Brasschaat Vierde jaar wetenschappen Over precies een week zal Oliver in Cyprus de eer van België verdedigen op het Junior Eurovisie Songfestival. Last van stress heeft hij niet echt, zegt hij. ‘Ik ben heel goed begeleid en ik heb het nummer al zo vaak gerepeteerd. Als je jezelf vertelt dat je het kunt, dan lukt het wel. Ik heb trouwens geen schrik om laag te eindigen. Ik wil gewoon een goed optreden geven.’
Oliver volgt sinds zijn achtste pianoles, vorig jaar kwam er zangles bij en dit jaar gitaar. Als het lukt, wil hij later beroepsmuzikant worden. ‘Eerst wil ik mijn middelbare school afmaken. Dan studeer ik misschien voor muziekproducer in Gent, maar het kan ook zijn dat ik in de journalistiek ga.’ Het nummer Shut Up, over een stukgelopen relatie — niet de zijne — componeerde Oliver zelf. Hij brengt het keer op keer met erg veel inleving. ‘Ik vind dat je veel gevoel in je muziek moet leggen. Dat maakt het mooier. Nee, ik sta niet te acteren. Ik probeer het gewoon te menen.’ →
15.11.2008 DE STANDAARD MAGAZINE
28 ISAURA IRUTHAYASAN
JIMMIE VAN HOECKE
JIMMIE VAN HOECKE Wachtebeke °29/5/1993, Assenede Derde jaar mechanica De moeder van Jimmie baat een café uit in Wachtebeke. Sinds drie maanden staat Jimmie drie dagen per week achter de bar. Is hij niet wat jong? ‘We hebben het even nagevraagd bij de boekhouder. Als je vijftien bent en je hebt je eerste twee jaar middelbaar gedaan, dan mag het. Ik word er niet voor betaald. Ik vind het leuk en help mijn moeder graag. Ik zet koffie en thee, tap pintjes — alles wat erbij hoort. Tijdens het werk drink ik nooit, de kassa moet kloppen aan het eind van de dag. Ik sta altijd in de rook, maar dat stoort me niet. Thuis rookt bijna iedereen, behalve ik.’ Jimmie zou het best zien zitten om later zelf een café uit te baten. ‘Je komt onder de mensen en er is altijd een gezellige sfeer.’
15.11.2008 DE STANDAARD MAGAZINE
dinsdag 23:53:26
Jimmie tapt op dinsdag, vrijdag en zaterdag. ‘De normale openingsuren zijn van twaalf tot twee, in het weekend wordt het nog wat later. Zondag ga ik wat vroeger naar bed, om maandag fris te zijn voor school.’
ISAURA IRUTHAYASAN Leuven °31/1/1993, Leuven Vierde jaar wetenschappen-wiskunde Isaura’s vader is een Tamil die Noord-Sri Lanka verliet en nooit meer terugkeerde, vanwege de burgeroorlog. ‘Ik vind het wel leuk dat ik altijd mijn naam moet spellen’, zegt Isaura. ‘Verder is mijn afkomst niet zo belangrijk voor mij. Iedereen is gelijk.’ Ze wil later advocaat worden. ‘Ik help graag mensen en kom altijd voor mijn vrienden op. Ze weten dat ze me kunnen
vertrouwen. Als iemand mij nodig heeft, dan sta ik er. Het lijkt me ook leuk om voor de rechtbank te pleiten, zoals in de tv-reeks Ally McBeal.’ Voor ze over een goeie twee jaar naar de universiteit kan, concentreert Isaura zich op haar studies en is ze in haar vrije tijd bezig met muziek en dans. Al zeven jaar volgt ze djembéles, later kwam daar ook drumles bij en sinds dit jaar streetdance. Soms geeft Isaura optredens met de djembégroep van haar twee leraren en haar oudere broer, met hun groep Drummers of the Dijle. Ze treden vooral op op benefieten, maar stonden ook al op een groot podium van een Frans festival. Zulke gebeurtenissen maken Isaura aan het dromen. ‘Ik droom er wel eens van om beroemd te zijn, maar mijn studies zullen altijd voorrang krijgen.’
AXEL LALEMAN Schepdaal °14/4/1993, Ukkel Tweede jaar steinerschool ‘Ik hou ervan om met mijn handen te werken’, zegt Axel Laleman. ‘Op de steinerschool leren we oude ambachten, zoals weven. De juf zegt dat ze in mij een echte ambachtsman ziet. Volgend jaar wil ik weg van de schoolbanken en op leercontract bij een fietsenmaker. Van kindsbeen af ben ik bezig met fietsen — ofwel rijd ik ermee, ofwel sleutel ik eraan. Ik herstel de fietsen thuis, bij voorkeur met oude onderdelen. Ik wil geen bureaujob, ik wil met mijn handen werken. Maar ik zie wel wat de toekomst brengt.’ Axels vader volgt een opleiding voor valkenier en ook Axel werkt met een valk. ‘Van de eerste dag dat ik kennismaakte met valken, wou ik zelf ook zo’n vogel. En het is me gelukt, Xena is een supervogel. Ik
heb haar van jongs af met de hand grootgebracht. Xena is een wijf — een brutaal woord, maar zo noemen we vrouwelijke valken — en ze ziet mij als haar moederfiguur. Ik heb haar alle technieken voor wendbaarheid bijgebracht en haar geleerd op verschillende terreinen te werken.’ Axel lijkt een jongen van een andere tijd. Werkt hij soms met de pc? ‘Computers hebben me nooit geboeid. Ik gebruik er een als het nodig is voor school of om iets op te zoeken. ’s Avonds staat de televisie aan, maar ik zit dan meestal te lezen in boeken over vogels. Ik kijk met een half oog naar tv om op school te kunnen meepraten.’
dinsdag 23:53:26
28
AXEL LALEMAN
15.11.2008 DE STANDAARD MAGAZINE
36 SERGIO BATLE
Wilrijk °13/10/1993, Barranquilla (Colombia) Tweede jaar houtbewerking Sergio heeft niet veel herinneringen aan zijn jeugd in Colombia. ‘Toen ik één jaar was stierf mijn vader, ik heb hem nooit echt gekend. Zes jaar geleden zijn mijn moeder, mijn stiefvader en ik samen met mijn twee broers en mijn zus naar België gekomen. Mijn grootouders en tantes leefden hier al, mijn grootvader is hier geboren. Ik vind het in België leuker dan in Colombia, ik heb hier meer vrienden. Het weer is wel beter in Colombia, maar als het daar regent, regent het een pak harder dan hier.‘ Na drie jaar in het ASO,
koos Sergio dit jaar voor houtbewerking. ‘ASO was een grote stap. In het begin van het jaar kon ik al niet goed volgen, en schrijven vind ik niet gemakkelijk. Een jaar blijven zitten was niet leuk, je moet altijd hetzelfde opnieuw doen. Nu gaat het veel beter, al vind ik de tekenles wel moeilijk.’ Buiten de school houdt Sergio zich vooral bezig met skaten, zijn hond Baxter, luisteren naar metalmuziek (Trivium is zijn favoriete band), computeren en tv-kijken. Hij weet al heel goed wat hij later wil worden. ‘Brandweerman. Het is een gevaarlijke job, zelfs onderweg naar de brand kunnen er ongelukken gebeuren.’ Sergio’s ogen glinsteren. ‘Ik wil heel graag levens redden. Vroeger wou ik dierenarts worden.’
MICHELLE PAUWELS Ertvelde °11/2/1993, Diest Derde jaar economiemoderne talen Sinds ze aan haar middelbare studies begon, zit Michelle op internaat. ‘Mijn ouders hebben niet genoeg tijd om te controleren of ik wel genoeg studeer’, zegt ze. ‘Ze zijn altijd aan het werken. Mijn moeder is gerante, mijn stiefvader zelfstandige.’ Van vrijdagavond tot maandagochtend is Michelle bij een van haar ouders, die gescheiden zijn. Dan maken ze tijd voor haar. Hoe ziet het leven op internaat eruit? ‘Ik word gewekt om half zeven ’s ochtends omdat ik anders niet op tijd klaar geraak. We eten boterhammen in
de refter, alleen op vrijdag krijgen we cornflakes. Als er ’s avonds ook boterhammen zijn, eet ik niks als er geen choco is. Choco van thuis meebrengen mag niet. Als de school uit is, moeten we onmiddellijk naar onze kamer om te studeren tot kwart over zes. Regelmatig komt iemand kijken of we wel aan het werken zijn. Sommige opvoeders kloppen eerst aan, andere niet. Na het avondeten moeten we opnieuw studeren tot kwart over acht. Daarna mogen we televisie kijken, praten en computeren. Om half elf ga ik slapen.’
JIRKA CLAISSE Haren °14/2/1993, Vilvoorde Vierde jaar lichamelijke opvoeding en sport Sport is de rode draad door het leven van Jirka. ‘Ik begon op mijn tweede met kleuterturnen, op mijn zesde met toestelturnen en daarna ben ik gaan dansen. Tot vorig jaar heb ik turnen en dansen gecombineerd. Ik was er vier dagen per week mee bezig, nu nog drie. Daarnaast zijn er nog workshops en demonstraties. Op school heb ik negen uur sport. Op de dansschool K!dans, in Mechelen, geef ik dansles aan de beginners tussen 7 en 9 jaar. Ik word er niet voor betaald, ik doe het gewoon voor mijn plezier.‘ ‘Een druk leven? Ik heb nooit goed kunnen
stilzitten en mijn moeder heeft me altijd aangemoedigd, omdat zij nooit de kans heeft gehad om te turnen. Dansen is mijn tweede leven, iets wat ik altijd wil blijven doen. Soms droom ik ervan om later een eigen dansschool op te richten. Als ik helemaal wegdroom, dan heb ik een leven zoals dat van de hoofdrolspeelster in Step Up 2. Maar als ik realistisch ben, denk ik dat ik altijd werk en dans zal combineren, waarschijnlijk als ergotherapeute of lerares lichamelijke opvoeding.‘
SERGIO BATLE
MICHELLE PAUWELS
15.11.2008 DE STANDAARD MAGAZINE
dinsdag 23:54:42
dinsdag 23:54:42
JIRKA CLAISSE
JOERI VAN MALDEREN Denderleeuw °25/10/1993, Aalst Vierde jaar schrijnwerkerij Sinds zijn vijfde doet Joeri aan motorcross. Het zit in de familie, vertelt hij. ‘Mijn vader croste vroeger en werd vervolgens mecanicien. Ik ging graag mee naar de cross en uiteindelijk kocht mijn vader me een kleine motor.’ Joeri werd al vier keer nationaal en één keer Europees kampioen. Ondertussen rijdt hij met een volwassen motor. Het seizoen loopt van maart tot oktober, met elk weekend een wedstrijd. ‘Er kruipt veel tijd en geld in’, zegt Joeri. ‘Ik heb sponsors, maar de grootste geldschieters zijn mijn ouders. Een seizoen kost ongeveer 20.000 euro. Ik heb twee Yamaha-
motoren die elk 8.000 euro kosten.’ Motorcross is veel meer dan rijden alleen. ‘Ik loop, fiets en zwem en ga elke week ijsschaatsen. En ik oefen natuurlijk vaak met de motor op het circuit.’ Joeri hoopt later professioneel motorcrosser te worden. Hij heeft er alvast de juiste mentaliteit voor. ‘Ik word het nooit beu en blessures horen erbij. Mijn schouder is al twee keer uit de kom geraakt. Ik ben lichter dan de meeste van mijn tegenstrevers, die vaak ouder zijn dan ik. Voor de rest komt het aan op techniek, maar vooral op durf. Dat is het allerbelangrijkste.’
JANA ANTONISSEN Rotselaar °28/12/1992, Bonheiden Vijfde jaar Latijnmoderne talen Jana volgt al zes jaar toneelles aan de academie van Aarschot. De leerlingen kiezen een repertoirestuk, bewerken de tekst, verdelen de rollen en studeren de tekst in. Dit jaar spelen ze De Vrek van Molière. ‘We maken er zoals altijd onze eigen versie van’, zegt Jana. ‘We werken vanuit improvisatie en houden ons niet noodzakelijk volledig aan de oorspronkelijke tekst.’ Last van plankenkoorts heeft Jana niet. ‘Ik doe het nu al zo lang en er komt niet zoveel volk kijken. Voor ons examen, op het eind van het schooljaar, moeten we het stuk spelen voor een publiek van jury, familie en vrienden. Vlak voor ik op moet is het wel
JOERI VAN MALDEREN
spannend, maar ik loop niet de hele dag zenuwachtig rond. Als iemand een stuk tekst vergeet, slaan we gewoon een stuk over of we improviseren. Meestal merkt niemand het.’ Met de toneelacademie gaat Jana ook geregeld naar toneel kijken. De grootste revelatie tot nog toe was The Lieutenant of Inishmore, door Olympique Dramatique, twee jaar geleden. Jana is niet van plan om van acteren haar beroep te maken. Ze weet wel wat ze wil studeren. ‘Nederlands en Engels aan de universiteit. Ik zou graag in de media werken. Misschien voor een krant schrijven of voor de radio werken, dat weet ik nog niet precies.’
JANA ANTONISSEN
15.11.2008 DE STANDAARD MAGAZINE