DSM
maandag 21:04:54
1 2 0 1 2 008
Snelle meiden Zohra & Co.
2 JRG 16
Wat is dat toch met vrouwen en auto’s? Volgende week opent het Autosalon. Honderdduizenden
mannen zullen zich weer verdringen rond de nieuwste modellen met de dikste bumpers, de grootste uitlaten, de felste lichten en de langste spoilers. Maar hoe zit het met vrouwen en auto’s? DSM portretteert vier snelle meiden. VANINA ICKX: ‘AUTOCOUREUR IS GEEN SERIEUS BEROEP’ Met een vader als Jacky Ickx, die schitterde in de Formule 1, op het circuit van Le Mans en in Parijs-Dakar, moet je wel in een reuk van burning rubber zijn opgegroeid. Toch was Vanina Ickx (32) tot op haar zeventiende totaal niet geïnteresseerd in auto’s. ‘Ik deed aan paardrijden en besteedde al mijn vrije tijd aan mijn pony. Toen ik daarvoor te oud werd, viel er een leegte. Pas toen ik mijn rijbewijs haalde, begon ik te beseffen hoe graag ik auto reed.’ Op het kartingcircuit bleek al snel dat Vanina talent had. ‘Karten is een beetje zoals skiën. Ik ben dol op skiën, het heeft allebei te maken met een opperste mentale concentratie die je in staat stelt je eigen limieten te verkennen zonder te verongelukken. Als het goed gaat, voel je je volledig één met je machine.’ Vanina Ickx studeerde af als licentiate biologie en kwam op haar 21ste dan toch in de autosport terecht. Zowel in het dagelijkse leven als op het circuit rijdt ze met een Audi, maar beide auto’s verschillen als dag en nacht. ‘De raceauto is een prototype dat nauwelijks iets te maken heeft met de stadsversie. Hij heeft een buizenchassis en een koetswerk in carbon. Zonder een ingenieur krijg je hem niet gestart. Als stadsauto heb ik een Audi RS4 gekregen van mijn sponsor, de geweldigste auto waarmee ik ooit gereden heb. Voor dagelijks gebruik is hij veel beter dan een Porsche of een Ferrari, en toch blijft het een sportieve wagen.’ De Audi is de vierde auto van Vanina, die voordien met een Citroën AX, een BMW Compact en een Mini reed. Wat voor soort chauffeur is ze in het dagelijkse leven? ‘Ik
6
dinsdag 22:49:18
probeer snelheidsbeperkingen zoveel mogelijk te respecteren, al lukt dat niet altijd. Ik ben er niet op uit om mensen schrik aan te jagen, maar ik rij wel efficiënt. En vaak laat ik mijn verloofde het stuur nemen, want ik hou er niet van om stapvoets te rijden in de stad.’ Geeft racen met haar Audi haar nog altijd dezelfde kick als vroeger op het kartingcircuit? ‘Het is allemaal een stuk ingewikkelder. Ondanks de stuurbekrachtiging is het zwaar werk om een auto van 1,2 ton in de bochten op de baan te houden. Je moet een stevige spiermassa hebben, de nodige weerstand en heel veel concentratie. Een fractie van een seconde onoplettendheid kan leiden tot zware ongelukken. We halen tenslotte snelheden van 270, 300 km per uur. Bang ben ik nooit tijdens een wedstrijd, maar ik heb wel last van stress. Dat uit zich in buikpijn en concentratieverlies. Ik moet heel hard op mijn ademhaling letten om mijn brein alert te houden. Nee, een mentale coach heb ik niet. Ik speel wel voor de wedstrijd concentratiespelletjes op mijn Nintendo DS en dat helpt echt.’ Hoe lang wil Vanina Ickx nog actief blijven in de autosport? ‘Fysiek kan ik nog lang doorgaan. Maar autocoureur zijn is toch geen ernstig beroep? Het is amusement. Wat is de zin van zo snel mogelijk te rijden? Ik denk dat het stilaan tijd wordt voor iets zinvollers in mijn leven.’
ZOHRA: ‘IK DROOM VAN EEN ASTON MARTIN VANQUISH’ Zangeres en dj Zohra Aït-Fath (32) is zo’n 70.000 km per jaar onderweg met haar BMW1. ‘Een vinnige, sportieve
auto met genoeg plaats voor mijn platenbakken’, zegt ze. ‘Ook de look is mooi, vrouwelijk en jong. De eerste keer dat ik achter het stuur kroop, had ik meteen het gevoel thuis te komen. Ik breng al mijn hele leven veel tijd in de auto door en het is belangrijk dat ik goed zit en dat alles mooi is om naar te kijken. Het design en de ergonomie kloppen. En de BMW1 is heel ecologisch: als je aan een rood licht stopt, gaat de motor uit. Als je de koppeling induwt, slaat de motor terug aan - een snufje dat je in de file wel kunt afzetten.’ Zohra’s liefde voor auto’s dateert van heel vroeg. ‘Ik haalde mijn theoretisch rijbewijs al met zeventien. Ik kon echt niet wachten om te rijden, ik droomde er zelfs vaak van. De vriend van mijn moeder was een garagehouder en samen met mijn broer hield ik ervan in de smeerput te zitten of met de krik te spelen. We werden soms van school afgehaald met de takelwagen en gingen mee depanneren.’ Hoeveel auto’s heeft Zohra al versleten? Ze denkt even na en somt op. ‘Mijn eerste was een Nissan, vervolgens zo’n vierkante oude Volvo, een Renault Mégane, een Ford Focus, twee BMW Tourings, een BMW Compact, de BMW van mijn vriend, een Rover en een Audi A4. Maar mijn absolute droomauto zou de Aston Martin Vanquish zijn.’ Wat voor soort chauffeur is Zohra? ‘Ik vind dat ik goed rij. Omdat ik vaak in de wagen zit, kijk ik veel verder dan alleen vlak vóór mij. Ik voel het aan wanneer mensen gaan afslaan, nog voor ze hun richtingaanwijzer aanzetten.’ Als er weinig verkeer is, durft Zohra ook snel te rijden, maar haar overtredingen blijven binnen de perken, vindt ze. ‘Eén keer heb ik mijn rijbewijs moeten afgeven. Ik deed 185 op de autosnelweg om half vier ‘s nachts in de buurt van Turnhout. Dat vond ik echt onnozel: het was droog en er was niemand anders op de weg. Aan 120 per uur was ik zeker in slaap gevallen.’
Vanina Ickx.
_ door jan bosteels, foto’s koen bauters
dinsdag 22:49:18
Vanina Ickx.
COVER
Zohra.
Hilde Vautmans. 8
dinsdag 22:51:29
Anja Daems.
dinsdag 22:51:29
In 2005 nam Zohra, samen met ballonvaarster Belinda Egyed, deel aan de woestijnrally Aïcha des Gazelles, een zware wedstrijd voor vrouwenteams waar ze als eerste Benelux-team eindigde. Rallyrijden ligt haar, ze schrikt er niet voor terug om een band te vervangen, oliefilters schoon te maken of olie te verversen. ‘De Aïcha des Gazelles duurt acht dagen. Op den duur wordt de auto een deel van jezelf. Je luistert naar elk geluid, je kruipt er bovenop om je te oriënteren. Ik miste hem echt toen ik terug thuis was. Die jeep was ons alles: ons huis, onze eet- en drankvoorraad, onze sacoche. We zijn bijna nooit verloren gereden, maar we sliepen wel heel weinig: één tot vier uur per nacht. In die mate dat je begint te hallucineren of stemmen te horen. Was Belinda er niet bij geweest en had het niet zo goed geklikt, dan was het een hel geweest. Nu genoten we van alles dat we zagen, we lachten met onze ellende als we weer een keer vastgereden waren. We hielpen ook de andere teams, we sleurden elkaar erdoor.’
ANJA DAEMS: ‘MET EEN PLATTE BAND DOOR BRUSSEL’ Radiopresentatrice Anja Daems (39) houdt van kleine, vinnige auto’s met een Britse look. Momenteel rijdt ze rond in een Mazda RX5 cabrio, een tweezitter met sportieve allures. Waarom deze auto? ‘Mijn vorige was een MG en dat bleek een ontzettend slechte keuze. Maar het type van wagen stond me wel heel hard aan: kleine autootjes waarin je laag zit, dicht bij het asfalt. Ze zijn vinnig en je kunt overal tussendoor. Na de MG had ik twee opties: een Honda of een Mazda. De Honda bleek veel duurder en mede op aanraden van Guy De Pré, de autokenner van Radio 2, heb ik voor de Mazda gekozen.’ Vrienden van Anja lachen wel eens met haar autootje. Eén bood zelfs spontaan aan haar RX5 in de achterbak van zijn jeep te vervoeren. Maar zelf vindt ze het formaat perfect. ‘Al kan je hem niet echt baanvast noemen. Bij regen is het uitkijken als je een scherpe bocht moet nemen. Dat komt waarschijnlijk omdat hij maar de helft weegt van een vierzitter.’ Rijden zonder dak deed Anja vooral in het eerste jaar. ‘Ik moest toen vaak aan zee werken voor Radio 2 en reed altijd in een topje om te bruinen tijdens het rijden. Maar je haar wordt erg vettig van het rijden zonder dak. Daar komt nog bij dat mijn auto geen automatisch dak heeft: ik zie soms wat op tegen het handwerk dat erbij komt kijken.’ Hoeveel auto’s heeft Anja al versleten? ‘Ik ben begonnen op mijn achttiende met een erfenis van mijn grootvader, een Ford Fiesta. Vervolgens een Citroën, het merk van mijn ouders, en daarna een veel te grote oude Mercedes. Die reed fantastisch en was zeer degelijk, maar ik kwam nauwelijks boven mijn stuur uit. En toen heb ik me laten vangen door een MG Rover, een folietje waarvan de motor al na een jaar stuk was. Na drie jaar heb ik hem moeten wegdoen, want ik viel overal in panne. Het was wel een mooie auto, met hout afgewerkt en met leren zetels.’ Vroeger deed Anja Daems zo’n 30 à 40.000 kilometer per jaar in de auto, maar dat aantal is aanzienlijk geslonken sinds ze met de trein in Brussel gaat werken. Wat voor soort chauffeur is ze? ‘Ik wil dat het vooruitgaat, maar ik ben geen hardrijder. Ik wil wel als eerste vertrekken bij het groene licht, maar je zal me nooit 150 of 160 km per uur zien doen. Boven de 140 km voel ik me niet meer veilig in mijn Mazda. Ik erger me niet vaak aan andere chauffeurs, maar wel aan mensen die niet stoppen voor zebrapaden of zich agressief gedragen tegen voetgangers en fietsers. Echt hatelijk vind ik wagens die in de file proberen in te halen of via een parking een stukje file afsnijden. Zulke mensen laat ik er echt niet door.’
Wat kent Anja van autotechniek? ‘Ik kan het oliepeil controleren of water bijvullen, maar ik zal niet zelf een band vervangen. Dan rij ik liever door tot de plaats van bestemming. Zo ben ik eens van het einde van de A12 tot helemaal aan de VRT gereden met een platte band. Ja, dat was nog een heel eind, maar het ging.’
HILDE VAUTMANS: ‘IK LEEF IN MIJN AUTO’ Als kamerlid voor Open VLD rijdt Hilde Vautmans (35) zo’n 40.000 km per jaar. Uit de kofferbak van haar vier jaar oude VW Golf TDI diept ze de getuigen op van haar hectisch leven: een handdoek om op haar schoot te leggen als ze een broodje eet in de wagen, spullen voor haar paarden, reservekleren, een dekentje. ‘Dat dekentje heb ik altijd bij sinds ik eens gestopt ben voor een gezin met twee kinderen dat na een auto-ongeluk rondliep in de gietende regen. Ik kon de mensen toen alleen helpen met mijn campagnevestjes. Dat is waarschijnlijk de enige keer dat die nuttig zijn gebruikt’, lacht de Limburgse politica. In de kofferbak vinden we ook de Pplaat van Vautmans. ‘Die weiger ik te gebruiken. Als ik met collega’s meerij, merk ik hoe je vanwege zo’n nummerplaat wordt aangegaapt. Soms worden auto’s met een P-plaat met opzet bekrast of beschadigd.’ Valt Vautmans met haar Golfje niet een beetje uit de toon vergeleken met sommige collega-politici? ‘Dat valt wel mee hoor. Voor mij is een auto in de eerste plaats een vervoermiddel dat ik niet zou kunnen missen. Ik moet op veel verschillende, vaak heel afgelegen plaatsen zijn. Mijn auto is ook mijn vrijheid: als ik hem een dag niet heb, voel ik me beperkt in mijn bewegingsvrijheid. Soms neem ik wel de trein naar Brussel, maar eigenlijk rij ik het liefst met de wagen. Autorijden helpt me ontstressen. Ik geniet van het uitzicht, luister naar de radio en doe mijn telefoongesprekken. Ik leef in mijn auto, onderweg van de ene vergadering naar de andere. Maar als ik de tijd heb, rij ik langs een klein weggetje in plaats van langs de autosnelweg om even van het landschap te genieten.’ Snelheid is niet het belangrijkste voor Hilde. ‘Ik probeer me zoveel mogelijk aan de snelheidsbeperkingen te houden, want ik besef dat wij politici een voorbeeldfunctie hebben. Ik drink ook niet als ik rij. Ik ben geen trage chauffeur: ik moet mijn kilometerteller goed in het oog houden ’s nachts.’ Agressie in het verkeer is aan Hilde niet besteed. ‘Ik erger me niet als ik even moet wachten en gebruik mijn toeter nauwelijks. Ik denk dat het wel tijd wordt om de campagnes over hoffelijkheid in het verkeer nieuw leven in te blazen. Mensen spenderen heel veel tijd in de auto en zijn te gestresseerd. Ze houden er vaak onvoldoende rekening mee dat ze niet alleen zijn in het verkeer.’ Ook in de vakantie gaat Hilde Vautmans bij voorkeur met de auto op reis. ‘Het is mijn droom om ooit met een jeep door Afrika te trekken. Ik heb al wel een stukje Zuid-Afrika gedaan met de wagen, drie weken lang. Mijn mooiste rijervaringen heb ik trouwens beleefd in Afrika: met een huurwagen door Senegal, of een jeepsafari in Kenia en dan vanop het dak naar de leeuwen kijken. Ik hoop dat mijn volgende auto een jeep is, ook handig om een trailer met paarden te trekken.’ De fotograaf heeft geluk: Hilde heeft haar auto vorige week laten wassen. ‘Ik durf wel eens heel lang met een ongewassen auto rondrijden. Ik heb te weinig tijd om hem met de hand te wassen en ik ben altijd een beetje bang in de carwash. Meestal neem ik dan de kinderen van mijn broer mee.’
Het Autosalon vindt plaats van 15 tot 27 januari op de Heizel in Brussel. Vanaf 17 januari open voor het publiek. Openingsuren: 10 tot 20 u. tijdens de week, 10 tot 18 u.30 in het weekeinde. Nocturnes (18, 21 en 24 januari) tot 22 u. Ticket: 12,50 euro. www.salonauto.be
DSM M A G A Z I N E 12 januari 2008
9