Berty en Jannes op vakantie in Uganda
Verslag van de reis die Berty en Jannes Wolff in 2011 gemaakt hebben door
Uganda De groene Parel van Afrika
De reis is verzorgd door:
Habari Travel http://www.habaritravel.nl/
Vakantie naar Uganda in 2011 Na onze voorgaande reizen naar Afrika, hebben we besloten om in 2011 op vakantie te gaan naar Uganda, het land waar de Berggorilla’s zitten. Want de Berggorilla’s zien is een wens van Berty nadat we al twee maal een prachtige reis hebben gemaakt naar het mooie werelddeel Afrika. Zo’n tien jaar geleden hebben we een rondreis gemaakt door Zuid-Afrika, een prachtig land met heel veel afwisseling, de wereld in één land, wordt niet voor niets over dit mooie land gezegd. Hierna wilden we graag nog meer wild zien, en dat hebben we gedaan op onze reis door Kenia en Tanzania nu al weer vier jaar geleden. Hierna kwam Berty met haar wens om nog eens naar de Berggorilla’s te gaan en dat kan maar in drie landen, Congo, Rwanda en Uganda, waarvan de laatste ons het mooist leek, daarom gaan we nu naar Uganda voor 20 dagen georganiseerd door Habari Travel een gespecialiseerd reisbureau in Uganda-reizen van een Nederlander.
26 september, eindelijk, we gaan op vakantie Het heeft een tijdje geduurd, maar we gaan op vakantie naar Uganda. We rijden rond half een van huis op weg naar Brussel, vanwaar we morgen gaan vertrekken. De reis verloopt voorspoedig en zonder enig oponthoud komen we kwart over drie aan bij het IBIS hotel dicht bij het vliegveld. We checken in en gaan wat drinken op het terras. Hierna pakken we de shuttlebus naar het vliegveld om daar al eens vast de omgeving te verkennen. Rondzes uur zijn we weer terug met de shuttle in het hotel, waarna we gaan eten. Na het eten nog een stukje rond gelopen en daarna nog even TV gekeken, voor het slapen gaan.
27 september een lange zit in het vliegtuig De wekker loopt af om 6.00 uur, na een lekkere douche en het ontbijt nemen we wederom de shuttle naar het vliegveld, de auto blijft voor drie weken achter op de parking van het hotel. Het inchecken verloopt voorspoedig en voor we het weten zitten we achter de douane aan de koffie in
afwachting van het tijdstip dat we aan boord kunnen van het vliegtuig van Brussels Airlines. We vertrekken met een kleine vertraging rond kwart voor elf. Aan boord is het personeel vriendelijk en de verzorging is ook prima voor elkaar. Het blijft echter wel een lange zit, eerst acht uur naar Kigali, daar ruim een uur wachten en dan door naar Entebbe. Als we daar dan aankomen zijn we zo door de douane, als je de 50 dollar betaalt stelt de rest niet zo veel meer voor. Het wachten op de koffers duurde daarna nog wel weer zo lang. Toen we die uiteindelijk ook hadden hebben we de chauffeur van Habari opgezocht, Isma onze gids de komende weken. In een minuut of tien rijden we naar het Airport Guesthouse Entebbe waar we onze kamer krijgen toegewezen, hierna volgt nog een kennismaking met onze reisgenote Alice, een dame van 71 jaar en krijgen we een briefing voor morgen. Rond kwart over elf zoeken we ons bed op.
28 september op weg in Uganda Vanmorgen loopt om zes uur de wekker af, want we worden om zeven uur aan het ontbijt verwacht, eerst onder de douche, maar daar staan we niet lang want er komt alleen maar koud water uit. Na het ontbijt help ik om half acht de bagage in de jeep, waarna we kunnen vertrekken. We rijden eerst naar Kampala waar ik een dongel koop om contact te kunnen maken met internet. Dan verlaten we Kampala en vertrekken naar onze volgende stop, het neushoornpark ZIWA Rhino Sanctuary. Dit is de enige plaats in Uganda waar neushoorns leven, ze zijn hier enkele jaren geleden uitgezet voor een fokprogramma waarna ze de Rhino ook weer in andere plaatsen willen uitzetten. Onderweg hebben we van alles te zien, veel mensen in mooie kleurrijke kleding, mensen op fietsen volgestapeld met bananen of ananassen, veel koeien met hele lange horens (vaak meer als een meter) en heel veel verkeer. Het landschap is heel erg groen en heuvelachtig met onderweg veel dorpjes. De mensen wonen in ronde lemen hutjes met een dak van gras of in stenen huizen met golfplaten, waar wij waarschijnlijk onze auto nog niet in willen parkeren. Als we bij het neushoornpark aankomen, gaan we eerst naar het visitorcenter waar een ranger bij ons in de jeep stapt met een wapen om ons te begeleiden, dan rijden we naar de plaats waar we de Rhino kunnen vinden. Daar aangekomen stappen we uit de jeep en wandelen naar de plaats waar deze grote beesten liggen. Overdag zijn ze helaas niet zo actief, ’s nachts eten ze. Omdat er een dame uit BelgiÍ te dicht bijkomt, hebben we toch het geluk dat er een van de drie beesten die we zien in de benen komt. En we hem dus goed op
de foto kunnen zetten.Na de neushoorns gaan we weer verder, naar ons lunchadres in een restaurant langs de weg, we hebben daar lekker gegeten en na het eten gaan we verder met onze route naar de volgende overnachtingplaats, we verlaten de asfaltweg en gaan verder over onverharde wegen naar het park Murchison Falls. Als we het park binnengaan, moeten we nog 67 km rijden naar de Paraa Safari Lodge, iets wat niet verveeld want onderweg zien we genoeg, prachtige landschappen en ook al aardig wat dieren, bavianen, buschbock, waterbok, verschillende grote vogels, wrattenzwijnen enz.
Rond half zes komen we aan bij de veerpont over de Nijl, waar onze lodge aan de overkant ligt. We moeten wachten tot zes uur want eerder vaart de boot niet. Als we dan aankomen is de beloning ook heel groot, want we hebben een prachtige kamer met dito uitzicht. Vanaf ons balkon kijken we uit over een zwembad en veel groen en iets verder naar beneden loopt de Nijl, we kunnen de Nijlpaarden op ons balkon horen. Rond half acht gaan we eten, een geweldige driegangen keuze maaltijd.
29 september op verkenning Murchison Falls Vanmorgen loopt onze wekker al om 5.30 uur af (ja, we zijn op vakantie) en om 6.30 uur schuiven we aan voor ons ontbijt. Dat ziet er hier weer prima uit, met keus uit verschillende soorten omelet en lekker vers fruit. Om zeven uur stappen we in de jeep voor onze eerst safari rit door de savanne van Murchison Falls, we zien al snel allerlei beesten ons pad kruisen, hartebeest, allerlei andere antilope soorten, olifanten, giraffen, een parend paartje van de grijze kroonkraanvogel (de nationale vogel van Uganda, die je ook terugvind in de nationale vlag), we zien leeuwen, eerst was het daar te druk, later zijn we terug gekeerd en was het een stuk rustiger en konden we de leeuwen (5 stuks) prima bekijken en fotograferen. Ook diverse mooie vogelsoorten komen op ons pad. Zoals de nationale vogel van Uganda de Kraanvogel. Ook zien we een grote groep Nijlpaarden in de Nijl, die lekker liggen te knorren.
Vanmiddag gaan we na de lunch met de boot de Nijl op.
Boottocht op de Nijl naar Mirchison Falls Om half drie zouden we met de boot vertrekken naar de waterval maar doordat een groep niet kwam vertrokken we een half uur later zonder die groep. Als we wegvaren komen we direct al een groep nijlpaarden tegen, er zullen er nog vele volgen, maar ook een groep olifanten, die dicht bij een nijlpaard met jong het water in gaan. Ik verwachte problemen maar ze laten elkaar met rust. Langs het water zien we weer vele dieren, waterbokken, buffels, wrattenzwijnen maar ook veel vogels in
allerlei mooie kleuren, ook enkele visarenden zitten langs de rivier. We zien ook nog enkele krokodillen in verschillende grote. Het landschap is heel mooi met veel groen maar ook steile wanden waar vogels hun nesten in hebben gemaakt. De waterval is ook heel mooi om te zien, hij is 45 meter hoog en het water dondert naar beneden door een nauwe doorgang. Als we terugvaren zien we nog een groepje olifanten die van ons schrikken en luid toeterend hun weg naar boven zoeken. Rond zes uur zijn we weer terug bij de lodge waar ik achter mijn notebook ga zitten want hier hebben we nog draadloos internet en kan ik dus makkelijk een en ander op internet zetten. Hierna moeten we maar weer wachten wat de mogelijkheden zijn.
30 september nog een keer Murchison Falls NP Vannacht heeft het heel hard en veel geregend, toen we wakker werden stond alles blank rond het zwembad. Vanmorgen ook weer om half zeven ontbijt en om zeven uur in de jeep voor een volgende
game drive in het park. We hadden ook kunnen kiezen voor een rondvaart op de Nijl naar de
Nijldelta, maar we hebben toch gekozen voor de game drive. De wegen in het park zijn door de regen een stuk moeilijker begaanbaar geworden, we moeten zelfs een truck lostrekken, die al ruim anderhalf uur niet uit de blubber kan komen. De Duitser die gisteren bij ons op de boot zat is Isma erg dankbaar voor die hulp. We zien lang niet zoveel wild als gisteren, blijkbaar hebben de dieren zich terug getrokken door het natte weer. Maar gedurende de ochtend als het weer wat beter wordt komen de dieren toch weer te voorschijn, we zien dan ook huzaaraapjes, hamerkopvogels, oribi’s, hartebeest, wrattenzwijnen. We zien wel veel antilope soorten en ook enkele groepen giraffen, later zien we in de verte ook enkele groepen olifanten. Als we bijna weer bij de lodge zijn zien we ook nog weer een groep giraffen die dicht bij de weg zijn, een van hen laat zich goed fotograferen.
Even na elf uur zijn we weer bij de lodge waar we onze spullen bijeen kunnen pakken en de lunchpakketten ophalen want we vertrekken hier en gaan via de bovenkant van de watervallen naar Hoima waar we in het Kolping Hotel overnachten. De watervallen zijn niet zomaar bereikt maar de moeilijke rit is wel de moeite waard want het uitzicht op al de waterkracht is prachtig, wat kan water veel kracht geven.
Na de watervallen bijna drie uur rijden naar Hoima, het Kolping Hotel blijkt iets te zijn van een kerkgenootschap, niet echt luxe zoals de afgelopen dagen maar het is maar voor een nacht. In Hoima bezoeken we ook nog een marktje en we lopen door de “winkelstraat”, wel een hele belevenis. Wij vallen trouwens wel op want we zijn de enige blanken en ik ben voor die afrikanen natuurlijk ook wel erg groot. Kinderen lachen en vragen “how are you?” Ik voel me net zoals de beesten in het park, veel bekeken.
1 oktober op weg naar Kibale Forest Camp Gisteravond gegeten in het Kolping Hotel, wij waren de enige blanken, de rest was allemaal heel erg donker, mensen kwamen in de mooiste kleren om te komen eten. Het eten was in buffet, niet alles was naar mijn smaak, maar ik heb toch wel lekker gegeten. De rekening was wel erg hoog 22.600 shilling, omgerekend zo’n 12 euro voor twee personen buffet en een drankje, dat lukt je in Nederland niet.
Na een goede nachtrust om half zeven opgestaan, een uur later ontbijt en om acht uur in de bus om te vertrekken. We hebben een lange rit voor de boeg, langer als vooraf door Isma gepland omdat er onderweg ergens een brug is ingestort door het vele water. Via uren over zandwegen door mooi en afwisselend landschap en soms moeilijke stukken weg waar Isma verschillende mensen help doe vastzitten of dreigen vast te komen zitten. Langs de weg zie je overal mensen lopen, fietsen en op brommers rijden, soms wel met vier personen op een brommer. Wekomen rond kwart voor twee in een dorp aan voor de lunch, ook een buffet, maar het lijkt mij niet erg, we kunnen ook frietjes en pannenkoeken bestellen, dat lijkt ons beter. Na de lunch stappen we weer in de auto en gaan verder naar Kibale Forest eerst via een asfaltweg, later weer over zandwegen. We komen langs grote theeplantages waar de mensen voor een paar euro in de week de thee blaadjes plukken.
Rond half vijf komen we aan bij ons kamp, waar we worden verwelkomd met een heel lekker drankje, en we de instructies krijgen hoe we ons het best kunnen gedragen. Daarna worden we naar onze tenten gebracht. Grote tenten op een houten vlonder, met voor een terrasje en achter de tent de douche die op aanvraag gevuld kan worden met warm water, het toilet is een eco-toilet, je kunt niet doorspoelen maar moet de behoefte afstrooien met een schep zand. Elektrisch licht is er alleen van zes tot 10 ’s avonds de rest moet via zaklantaarn. Ik vind het wel wat hebben.
2 oktober – op zoek naar chimps Gisteravond heerlijk gegeten in het restaurant van het kamp, ook weer een beste bui gehad. Het is aardedonker buiten we hebben dus onze zaklampen wel nodig. ’s Nachts goed geslapen, wel een paar keer wakker van de geluiden rond de tent, je hoort ook de apen schreeuwen soms. Om zes uur gewekt met koffie en thee op ons terras voor de tent, ontbijt om zeven uur. We konden gisteren ons ontbijt al bestellen. Om half acht zijn we weggereden naar het park waar de chimpansees zitten, met een ranger gaan we in een groep van 5 op zoek naar de mensapen, we horen ze al snel maar zien ze nog niet. Maar na een tijdje lopen door het regenwoud ontdekken we toch boven in de bomen de groep, maar ze zijn niet makkelijk te zien laat staan fotograferen. Na een tijdje wachten komen de dames en heren naar beneden en gaan aan de wandel, we volgen een paar keer een chimp en kunnen een aantal foto’s schieten, na een tijdje vinden we een chimp die voor ons lijkt te poseren, hij blijft mooi zitten in allerlei houdingen. Na een tijdje beginnen ze te schreeuwen en gaan ze er steeds meer vandoor. Het wordt steeds moeilijker om ze te volgen. Onze gids, Julius< zegt dat weer naar het infocenter gaan, onderweg zien we nog wel heel veel prachtige vlinders die we natuurlijk ook op de plaat zetten. Mij camera gaat echter steeds meer problemen geven en op een gegeven moment kan ik er niet meer mee werken. Ik denk last van het vocht want ik transpireer heel veel en ook de omgeving is vochtig, ik baal er wel ontzettend van.
Terug gekomen bij op ons kamp om te lunchen zet ik de camera in de zon, misschien wordt het beter, maar als we na een lekkere lunch weer op pad gaan voor de swampwalk doet hij het nog steeds niet en neem ik mijn andere camera maar mee, maar die heeft minder mogelijkheden, jammer maar helaas. Ik hoop dat de problemen op te lossen zijn, maar weet niet hoe. Isma bied al aan de camera op de sturen naar Kampala om daar te laten repareren, maar dat lijkt mij nog niet zo wat.Tijdens de swampwalk lopen we rond en door het moeras en zien veel verschillende planten (o.a. koffie en cacao) en ook zes verschillende apensoorten, we maken ook hier weer genoeg fotoâ&#x20AC;&#x2122;s. Na 2 uur en 30 minuten zijn we weer terug en worden door Isma moet maar tevreden (wel over het dagprogramma maar niet blij over de camera) terug naar onze tent. Waar we nu wachten op het warme water voor onze douche, dat gebracht wordt en waarmee het vat boven onze douche gevuld wordt. Want een lekkere douche is wel nodig want ik ben van verre te ruiken volgens mij, er is heel wat zweet uitgekomen vandaag, ook mijn kleren zijn wel aan een wasbeurt toe want die zien er ook niet uit.
3 oktober â&#x20AC;&#x201C; Op naar het Queen Elisabeth park Vanmorgen uitgeslapen tot zeven uur, na het ontbijt om 8.30 uur vertrokken voor een reis van ongeveer 3 uur naar het Queen Elisabeth park om daar weer twee nachten verblijven in het Bushcamp. Onderweg weer prachtige vergezichten en mooie omgeving met ook zoveel verschillende mensen. Op een punt kunnen we bijna 100 km verder het meer zien waar we heen gaan. Ook zien we de hoogste berg van Uganda.
Rond twaalf uur komen we aan bij het Bushkamp, dat uitziet over het Kazinga kanaal, we krijgen daar een prachtige tent met uitzicht op een groep nijlpaarden, die steeds lekker liggen te knorren. De tent heeft een buitendouche, zoals die hierboven afgebeeld. Een groot vat wat op hoogte waaruit twee waterslangen komen die gekoppeld zijn aan twee douchekoppen, binnen een omheining van bamboeschermen, je kan dus gezellig buiten samen douchen, alleen was het water niet echt warm. De middag brengen we door op ons balkonnetje en we volgen de bewegingen van de nijlpaarden en genieten van de verschillende vogels die om ons heen vliegen. Rond half vijf gaan we op pad voor een gamedrive in het park. We zien naast heel veel Uganda Kops ook waterbokken en wrattenzwijnen. De kops zijn aan het vechten om de vrouwtjes. Rond zeven uur zijn we weer terug en rond half acht gaan we aan tafel voor het diner. Na het diner nog lekker een Amarula en dan zoeken we ons bed op.
4 oktober â&#x20AC;&#x201C; aanvaring met een olifant Na een goede nachtrust waarbij we â&#x20AC;&#x2122;s nachts de nijlpaarden om onze tent horen grazen worden we om zes uur gewekt voor een ochtend gamedrive. We vertrekken om half zeven. Het landschap ziet er vanmorgen betoverend uit met laaghangende mist over het landschap wat een prachtig gezicht is. Als we bij de entree van het park komen pikken we daar onze gids op en rijden het park in. Al gelijk bij binnenkomst van het park vinden we een olifant op de weg die blijkbaar niet zo blij met ons is, hij komt op
ons af en het lijkt Isma en de gids beter om de wagen in de achteruit te zetten. Langzaam gaan wij steeds verder achteruit en komen steeds meer wagens te staan die hetzelfde gaan doen, want de olifant blijft maar dreigen. Uiteindelijk gaan we met twee autoâ&#x20AC;&#x2122;s naast elkaar in de aanval door naast elkaar met veel motorgeronk op te trekken tegen de olifant, het helpt, hij gaat aan de kant en wij kunnen er langs. Verderop in het park weer veel van hetzelfde als gisteravond, we zien in de verte ook een drietal leeuwen, maar die zijn niet erg actief. We bezoeken ook nog een vissersdorpje waar we kunnen zien hoe de bevolking leeft. In het water voor het dorpje ligt een groep nijlpaarden die blijkbaar goed met de bevolking kan samen leven want de vissers varen er kort langs en de kinderen spelen in de buurt. Als we weer naar de uitgang rijden komen we de Nederlanders tegen die in de tent naast ons zitten, zij hadden net nog leeuwen gezien van dichtbij, wij ook naar die plek maar we zien wel sporen maar geen leeuwen.
Rond elfuur zijn we weer terug en gaan aan ons ontbijt. Na het ontbijt nemen we een lekkere buitendouche achter onze tent. Vanmiddag om half twee vertrekken we weer naar een boottocht op het Kazinga kanaal. Rond half twee halen we ons lunchpakket op en gaan weer naar de jeep waar Isma al op staat te wachten. We moeten ongeveer een uur rijden naar de boot. Als we er aankomen, moet Isma ons eerst weer aanmelden, waarna we op de boot kunnen gaan. De boot zit goed vol met 39 personen. Als we vertrekken zien we al direct aan de overkant een grote groep dieren in de rivier, olifanten, buffels, nijlpaarden en wat vogels.
We varen er direct heen, wat een prachtig gezicht die kolossale olifanten in het water. Ook verder langs het Kazinga kanaal is het overal waar je langs komt bezet met allerlei soorten beesten en vogels. De camera klikt constant door. We staan op het bovendek met een groep mensen, het is er erg warm. Tijdens het kijken worden verschillende ervaringen uitgewisseld over de reizen van de verschillende mensen, wie wat heeft gezien en wat meegemaakt, heel interessant. Op een gegeven moment komen we langs grote groepen vogels, allerlei soorten groot en klein, ook zien we onderweg verschillende vogelnesten zoals de nestjes van de wevervogeltjes en het gigantische nest van de hamerkopvogel. Langs de rivier ligt ook een vissersdorpje waar de mensen bezig zijn met hun bootjes en allerlei andere bezigheden, de was wordt er gedaan, de motorfiets gewassen en er wordt gezwommen op maar enkele meters afstand van een groep nijlpaarden, prachtig om te zien hoe dat allemaal naast elkaar gebeurd. Rond vijf uur komen we weer terug aan de wal waarna we weer vertrekken naar het Bush Camp. Om half acht kunnen we weer aanschuiven voor een lekker 4-gangen diner in de restauranttent. Na het eten blijven we nog even zitten kletsen met een paar andere Nederlanders en we nemen onze weer opgeladen notebook mee terug naar de tent. Morgen kunnen we uitslapen want we vertrekken pas om 9.00 uur.
5 oktober â&#x20AC;&#x201C; Naar Ishasha voor de boomklimmende leeuwen Vanmorgen uitgeslapen want we vertrekken pas rond negen uur naar Ishasha wat ook in het Queen Elisabeth National Park ligt, alleen aan de andere kant, wat betekend drie uurtjes hobbelen over de Ugandese wegen. Onderweg niet heel veel gezien, wat olifanten op afstand en geen of weinig dorpjes, wel een drietal bruggen die ze aan het vervangen zijn maar die gelukkig geen vertraging opleveren. Rond twaalf uur komen we aan in het Wilderness Park, een luxe resort met tenten die prachtig zijn ingericht en voor zien van douche en een nachttoilet. Overdag moet je gebruik maken van het gemeenschappelijke toilet achter de tenten.
Half een gaan we lunchen in het mooie centrale gebouw dat dienst doet als receptie, lounge en restaurant. Aan de wanden hangen allerlei soorten kunst, die je ook kan kopen. We krijgen een lekkere spaghetti met daarna nog een fruitcocktail. Na de lunch even lekker uitbuiken aan de
snelstromende rivier lekker in de zon. Voor onze tent staan een tweetal bomen waarin weversvogeltjes honderden nesten hebben gebouwd, ik volg een hele tijd de vogeltjes die maar bezig blijven met het bouwen van de mooie nesten, ze vliegen af en aan met grassen en takjes, ik maak er een hele serie fotoâ&#x20AC;&#x2122;s van. Om half drie ga ik even lekker luieren op bed, Berty maakt me wakker rond kwart voor vier want we moeten zo weer op weg voor een gamedrive, ik had dus even een uurtje gemist. Tijdens de gamedrive kunnen we geen leeuwen in de bomen ontdekken, wel zien we weer veel kobs, wrattenzwijnen en ook hier zien we de topi, die we in Uganda nog niet eerder hebben gezien. Ook zien we enkele groepen olifanten. Verder zie ik nog een kleine katachtige, volgens mij een cervet en zie ik een otterachtig beestje wegschieten. Rond zeven uur zijn we weer terug en gaan we naar onze tent, we vragen nog wel even of we kunnen douchen en even later wordt het water voor de douche al gebracht, heerlijk warm douchen. Rond acht uur gaan we naar de restauranttent voor ons diner, we hebben weer lekker gegeten. Daarna nog een amarula en we gaan naar de tent waar ik dit bericht nog even tik, waarna we gaan slapen.
6 oktober â&#x20AC;&#x201C; toch nog een leeuw gezien Vanmorgen zijn we na een goede nachtrust en gewekt te zijn door de honderden weversvogeltjes om half negen vertrokken voor onze laatste gamedrive op zoek naar de boomklimmende leeuwen. We gaan het park weer in om te zien of we deze speciale leeuwen nu wel kunnen vinden, we rijden overal rond maar geen spoor van de leeuwen, wel weer de kops, wrattenzwijnen, tokiâ&#x20AC;&#x2122;s en ander wild maar geen leeuwen, we gaan nog langs op een campsite waar aan de overkant van de rivier Kongo ligt, we zitten daar dus op 5 meter van Kongo. Als we het park weer willen verlaten vinden we toch een leeuw in een boom, hij kijkt ons verveelt aan en na een tijdje wat draaien in de boom verlaat hij deze en gaat aan de wandel. Wij proberen haar nog een tijdje te volgen maar op een gegeven moment raakt ze uit het zicht, maar we hebben er dus nog een gezien. Even late verlaten we dus het park op weg naar Kabale waar we in de buurt het Lake Bunyonyi vinden waar we verblijven in het Kalebas Camp. Het Camp is gelegen in een prachtige tuin aan het meer, alleen de kamers stellen bijzonder weinig voor, Dat is een tegenvaller na het prachtige verblijf in Ishasha. We komen rond drie uur aan en bestellen meteen een lunch, deze komt echter pas om vier uur. We zitten nog wat bij onze kamer na de lunch en spreken met een paar Nederlanders die voor ons uitreizen en wisselen wat ervaringen uit. Rond acht uur gaan we beginnen aan ons diner, pizza, maar wel iets anders als dat we gewend zijn.
7 oktober – Aan het Lake Bunyonyi Vandaag hebben we een dag ter vrije besteding aan het meer Bunyonyi. Wij hebben besloten om met ons tweetjes een bootje met gids voor een paar uur te huren voor een rondvaart over het op 2 na diepste meer ter wereld, het is 900 meter diep, en dit is het enige meer in Uganda waar geen bilharza in zit, en ook geen nijlpaarden en krokodillen. Je kunt er dus gewoon in zwemmen, wat wij overigens niet doen. In afwachting van ons bootje zitten we bij de aanlegsteiger waar twee dames van het Kalebas personeel de dagelijkse was doen, geen mooie wasmachine maar alles met de hand met water uit het meer. Dus ook geen kookwas maar alles op meertemperatuur, zal zo rond de 20 graden zijn. Nu zien de vrouwen pas hoe veel luxe we thuis hebben. De zeeppoeder is wel bekend bij ons, Sunlight, waar oma eerder de was ook mee deed.
Onze boot komt om tien uur bij het steigertje bij Kalebas. We varen eerst naar een van de 29 eilanden in het meer waar zich een campground bevind en waar veel verschillende bomen en vogels zijn, onze gids wijst ons verschillende aan. We drinken in het restaurant wat en gaan verder over het meer. We komen langs het punishersisland (een heel klein eilandje waar maar één bom groeit en verder niets) waar in het verleden ongetrouwde zwangere vrouwen als straf werden heen gestuurd, zonder eten en drinken. Op dit eiland zijn honderden vrouwen dood gegaan van de honger, er is maar van twee vrouwen bekend dat ze er lavend af zijn gekomen. Ook bezoeken we een eilandje waar dokter Sharp een Schot heeft gewoond, hij heeft in deze omgeving veel goeds gedaan, eerst voor leprapatiënten en later heeft hij nog een hospitaal gebouwd en een school.
Tegen het eind van de rondvaart bezoeken we nog een locatie waar weeskinderen van aids doden worden opgevangen, heel armoedig, in het gebouwtje slapen zo’n 30 kinderen je snapt niet waar ze moeten blijven. Ik het stapelbed op de foto slapen ze met ongeveer 10 kinderen. We geven de beheerster een zak vol pennen en een klein bedrag wat voor hen heel wat is. We worden dan ook hartelijk bedankt. Bij aankomst gaan we nog even over de plaatselijke markt waar we van alles zien
wat te koop wordt aangeboden. De middag zitten we verder lekker lui aan in de mooie tuin aan het meer. We kletsen ook nog weer wat met een stel Nederlanders die nu in de kamer naast ons zitten.
8 oktober – De gorilla naderen Vandaag verlaten we ons slechtste onderkomen van de reis en gaan richting het hoofddoel van onze reis Kisoro van waaruit we maandag de Gorilla tracking gaan doen. Na het ontbijt wachten we op Isma die met een weer helemaal schone jeep en een gerepareerde achterdeur netjes op tijd aankomt. We pakken onze bagage in en gaan op weg. Na enkele kilometers wordt gestopt en stappen wij met ons tweeën uit om een stuk door de bergen langs het mooie meer te gaan
wandelen. In principe zou dit een wandeling van 14 kilometer zijn maar dat lijkt ons een beetje teveel van het goede. We besluiten er een 5 km wandeling van te maken. We lopen dus lekker langs de niet heel drukke weg wat betreft autoverkeer. Wel veel mensen onderweg op de fiets, motor of vooral wandelend, en heel veel kinderen die allemaal roepen “How are you” en volop zwaaien. Ook vragen enkele kinderen om money, maar hier reageren we verder niet. Onderweg maak ik ook veel foto’s van het landschap. Onderweg worden we ook een hele tijd gevolgd door een groepje van drie kinderen, op een meter of vijf en als je omkijkt, vliegen ze achteruit. Ik probeer ze te lokken door een foto van ze te maken en ze die te laten zien. De oudste, een meisje, durft het eerst dichterbij te komen en de foto te bekijken, ze vindt het prachtig, de andere twee jongetjes komen daarna ook dichterbij om te kijken. Ik maak nog een paar foto’s van de kinderen en ik geef ze een snoepje en zeg ze goodbye, waarna ze het hele stuk toch weer terug gaan lopen dat ze ons al gevolgd zijn.
De vijf kilometer is overigens voorbij voordat we er erg in hebben. We stappen weer bij Isma en Alice in de wagen en gaan verder richting Kisoro waar we rond twaalf uur aankomen. We krijgen onze kamer toegewezen, die er heel goed uitziet. Travelers Rest is een oude locatie waar al vele jaren reizigers komen die op zoek gaan naar de gorilla’s, Dian Fossy van Gorilla’s in de mist verbleef hier
ook al veel. De kamers zijn gelegen rond een hele mooie binnentuin, allemaal goed verzorgd. De beheerder is een Nederlander Jan Willem.
Ik probeer mijn defecte camera nog weer een keer, en hij doet het weer. Iets wat me heel blij maakt natuurlijk, want die heeft veel meer mogelijkheden, toch vocht geweest denk ik. We bestellen rond een uur onze lunch waarna we met een ander stel Nederanders die gisteren naar de Gorilla’s zijn geweest naar het centrum van Kisoro wandelen waar we een paar souvenirwinkels bezoeken. Na terugkomst gaan we gezellig bij de groep Nederlanders zitten die bij de twee Nederlanders hoort. Ook hier worden weer allerlei verhalen uitgewisseld over de reis en het bezoek aan de Gorilla’s. ’s Avonds genoten van een heerlijk diner waarna we nog weer even verder kletsen in de bar. Rond half elf zoeken we ons bed op.
9 oktober – Nog een dag en dan gaat het gebeuren, de gorilla’s Vandaag een lekkere luie dag gehad, we hadden niets gepland, alleen in de middag een lekkere massage. Om half negen hebben we lekker ontbeten en daarna zijn we met een ander stel het dorp in gegaan om te kijken in enkele winkeltjes. Helaas waren er niet veel winkeltjes open omdat het vandaag Onafhankelijkheidsdag is en dit een grote feestdag is in Uganda. Het feestterrein is net achter Travellers Rest, we gaan daar ook even kijken. Een hele parade is er te zien met allerlei groepen en militairen en politieagenten. Als wij er staan te kijken is het al bijzonder druk, maar dat worden er steeds meer. Na een uurtje hebben we het wel gezien (en hebben ze ons ook wel gezien, we zijn een echte bezienswaardigheid blijkbaar) en gaan we terug om lekker in de tuin plaats te nemen voor een drankje en later de lunch. Om twee uur ben ik aan de beurt voor een massage en Berty een uur later. De massage was heel lekker Juliëtte heeft goed haar best gedaan en met goed gekneed. Na de massage even lekker lui in de stoel gehangen en daarna een heerlijke douche genomen. Om half acht moeten we weer verschijnen voor ons diner, daarna gaan we maar vroeg naar bed want morgen moeten we vroeg op want we vertrekken volgens mij al om zes uur naar de gorilla’s. Eerst anderhalf uur rijden en dan moeten we zien hoever we moeten lopen om bij deze mooie dieren te komen, want dat kan nogal variëren hebben we de laatste dagen gehoord, 20 minuten tot 5 uur lopen, dan een uur bij de gorilla’s blijven en daarna weer terug. Heel spannend dus.
10 oktober – De Gorilla’s Vanmorgen om zes uur aan het ontbijt, en we zijn half zeven vertrokken naar de het gebied waar de Gorilla’s zich moeten bevinden. Een ritje van bijna anderhalf uur, we melden ons bij het visitorscenter waar we eerst een briefing krijgen en vanwaar we vertrekken. Wij hebben besloten om ieder een drager te nemen voor onze rugzak, deze twee jongens dragen niet alleen je rugzak maar helpen je ook door de moeilijke punten heen. Zo’n drager kost 30000 shilling (ongeveer 10 euro). We vertrekken met een groep van acht personen, een stuk of zes dragers en een gids en twee bewapende bewakers om half negen. Het eerste deel van de toch gaat over allerlei geitenpaadjes en schiet lekker op. Het eerste uur hebben we zo achter de rug, daarna gaan we het oerwoud in. Onze leider heeft contact via mobilofoon met een spoorzoeker die de gorilla’s heeft opgespoord, we zien hem iedere keer de omgeving afspeuren. Op een gegeven moment ziet hij iets aan de andere kant van een kloof, daar moeten we dus heen. We moeten dus eerst naar beneden en daarna weer iets klimmen. Naar beneden betekent een afdaling van zo’n 75%, dus heel stijl. Soms kunnen we lopen, soms glijden we op ons achterste, een paar keer lijkt het wel skiën en laten we ons op onze hurken naar beneden glijden, onze dragers helpen ons hier bijzonder goed bij, Berty wordt ook niet helemaal lekker en moet het even rustig aan doen maar ze zet door. Uiteindelijk komen we in de buurt van de gorilla’s, ik zie er al een door de bladeren heen kijken. We hebben hier wel de pech dus dat het gebied waar deze beesten zich bevinden niet open is en we er niet zoveel tegelijk kunnen zien van deze groep van zestien. Na tweeënhalf uur tracking hebben we een goede plaats gevonden waar deze prachtige beesten bekeken kunnen worden, een prachtig gezicht. Schuin voor ons zo’n drie meter naar benden liggen een stuk of zes apen lekker lui tegen elkaar aan, een silverback met enkele andere apen, achter een paar struiken zien we een paar kleintjes met elkaar ravotten, maar die kunnen we nog niet fotograferen. Een van de kleintjes komt nog wel even kijken en staat bovenop een struik waardoor hij prachtig in beeld komt. Ik maak verschillende plaatjes en ook een gids die mijn andere toestel heeft meegenomen
maakt ook enkele plaatjes. We mogen een uur bij de gorilla’s blijven waarbij de gorilla’s en wij ook nog een keer van plaats veranderen. Het uur is echter zo voorbij en dan moeten we weer vertrekken. De weg zoals we gekomen zijn kunnen we niet meer terug, want dat is te steil, we gaan via de onderkant van de kloof waar zich een paadje bevind weer ergens naar boven, een hele klim die echt heel zwaar is. Iedere keer zegt de groepsleider, we zijn bijna boven, maar we zijn er nog steeds niet. De drager van Berty moet haar erg helpen om naar boven te komen, ik kan het op grotendeels op eigen kracht doen, maar het gaat wel heel erg zwaar.
Soms stoppen we even om op adem te komen en iets te drinken of te eten, we hebben ook een lunchstop waar we onze meegenomen lunchpakketten op kunnen maken. Allebei gaan we onderweg wel tien keer dood, maar we slaan ons er samen met de dragers wel doorheen. Na bijna drie uur zijn we door ons water heen, maar gelukkig heeft Alice nog een flesje voor ons over. Na drieënhalf uur klauteren, komen we heel erg moe maar voldaan weer aan bij het vertrekpunt waar Isma op ons staat te wachten, ik ben zo blij hem te zien dat ik hem een kus op zijn kale kop geef. Mijn drager haalt mij bij aankomst twee flesjes cola op, die zo weg lopen, heerlijk. De suikers heb ik wel nodig want ik voel me helemaal leeg. In het kantoortje ontvangen we een certificaat, waarna we weer in de auto stappen en weer terug kunnen rijden. Totaal dus zeven uur onderweg geweest. Bij aankomst in Travellers Rest House haal ik aan de bar direct weer een flesje cola en een grote fles water en ga daarna na de kamer voor een heerlijke warme douche, dat voelt heel erg lekker. Al mijn spieren doen zeer, vooral in mijn bovenbenen die het onderweg al zwaar te verduren kregen bij het klimmen. Ik zit steeds tegen kramp aan. Een goed vooruitzicht dat ik morgen een massage heb besproken. Na het eten nog wat foto’s uitgewisseld met twee meisjes uit Slowakije die ook met ons mee waren en met een jongen uit Engeland die al 33 maanden op wereldreis is en ook mee was. Daarna heel erg moe maar voldaan het bed ingedoken.
11 oktober â&#x20AC;&#x201C; the day after Vandaag een relaxdag. Dat is ook wel nodig want onze spieren hebben het gisteren zwaar te verduren gehad, we worden dan ook allebei wakker met gigantische spierpijn. We ontbijten om half negen waarna we een stukje gaan lopen om toch maar in beweging te zijn, we lopen naar het centrum van Kisoro waar we een paar winkeltjes bekijken. In een van de winkeltjes koopt Berty een mooie pot van hout. Als we terugkomen, gaan we lekker lui in de mooie tuin, in de zon zitten, die is hier wel sterk want hij staat recht boven ons, het is hier denk ik ruim dertig graden. In de tuin staan allerlei mooie bomen en planten en op de verandaâ&#x20AC;&#x2122;s en in het restaurant en bargedeelte staat en hangt allerlei kunst, die hier ook te koop is. Berty heeft een mooie houten tas gezien, maar die is nog wel een beetje duur, wel heel mooi van afwerking.
De bediening komt bij ons voor de drankjes en we bestellen ook al de lunch. Rond een uur gaan we lunchen en daarna ga ik uit de zon want het is al weer heel hard gegaan. Ik ga lekker op mijn bed liggen luisteren naar muziek en kijk wat op internet. Ik lees de verschillende reacties op de weblog en in het gastenboek ook nog eens door, leuk die reacties. Om vier uur gaat Berty naar Juiliette de masseuse om de spieren nog eens onder handen te nemen, ik ben om vijf uur aan de beurt. Vorige keer had ik al dolle pret met haar en dit keer is het ook al direct weer raak, lekker ouwehoeren. Over hoe oud ze is en wat ze graag wil. Nou ze wil graag een keer voor twee dagen naar Europa, ik vraag haar waarom, waarop ze zegt dat ze schoenen wil kopen, omdat de kwaliteit hier zo slecht is van de Chinese schoenen die ze hier verkopen (een soort derde keus). Dat ouwehoeren, vergaat me wel als ze mijn spieren bij de schouder en bovenbenen onderhanden neemt. Ik kan wel door het plafond gaan, zoveel pijn doet dat. Juiliette gaat lachend door en ik maak haar al uit voor sadist, maar wat ze doet is natuurlijk niet verkeerd. Na een uur is ze klaar met mij en geef ik haar nog een extraatje waarna ik terug slenter naar de kamer. Na een lekkere douche gaan we naar de bar om voor het eten nog iets te drinken. Juiliette is daar ook weer in de bediening en vraagt hoe het er mee gaat. Ze geeft
mij als ze langs me heen loopt nog even een kneepje op één van de zere plekken. Het eten is weer lekker en na afloop vraag ik Juiliette wat ze vind van de schoenen van Berty, ze vindt ze mooi, en ik zeg haar dat zij die schoenen mag hebben ze heeft de juiste maat. Ik heb nog nooit iemand zo blij gezien om een paar gebruikte schoenen, die Berty toch al achter had willen laten in Entebbe. Ze straalde van oor tot oor. Na nog een Amarula in de bar gaan we naar bed. Morgen reizen we weer verder naar Lake Mburo, onze op een na laatste locatie, het eind van onze reis nadert.
12 oktober – naar Lake Mburo Vandaag verlaten we Travellers Rest en we gaan op weg naar Lake Mburo. Tijdens het ontbijt koop ik eerst nog voor Berty het mooie houten tasje dat in de eetzaal hangt. Congo Art mooi houtsnijwerk dat in deze regio veel te koop wordt aangeboden. We vertrekken om half acht voor een rit die grotendeels voert over dezelfde wegen als dat we zijn gekomen, bekend terrein dus. Rond de lunchtijd komen we aan in Mihingo Lodge in het Nationale Park Lake Mburo.
De lodge is gelegen op een rots in het landschap en bestaat uit een tiental tenten en een gebouw waar de bar, receptie en het restaurant zich bevinden. Vanuit deze ruimte en het ervoor gelegen zwembad heb je een prachtig uitzicht over het watergat wat zich onderaan de rots bevind en waar eigenlijk altijd wel dieren komen drinken. De ontvangst ziet er prima uit, ook de lunch die we eerst al gebruiken is van hoge kwaliteit. Na de lunch worden we naar onze tenten gebracht. Werkelijk prachtig, wij zitten op een rots en kijken uit over een vallei en in de verte het meer. Het is gedeeltelijk een tent met daaraan vast gebouwd een deel voor douche en toilet. Deze ruimten hebben grote ramen die voorzien zijn van horregaas waardoor de wind er lekker doorheen komt. In de tent staat
een heel groot tweepersoons bed van waaruit we een prachtig uitzicht hebben over de vallei, voor de tent een groot terras. Ook vanaf het toilet heb je een uitzicht dat kilometers ver reikt. Je zit hier voor je plezier op het toilet. Om half vijf vertrekken we voor een gamedrive door het park, we zien hier veel dieren waaronder de zebra en de eland die in dit park voorkomen en elders niet. Het park is op sommige plaatsen moeilijk door te komen omdat het erg nat is. Rond een uur of zeven zijn we
weer terug bij de lodge, waar we nog even terug gaan naar onze tent. Rond kwart voor acht zijn we terug, dan worden bij het restaurant de Bushbaby’s gevoerd, een bijzonder mooi gezicht, hierna genieten we van een heerlijke maaltijd. Rond half tien zoeken we onze tent weer op voor een heerlijke douche voordat we gaan slapen.
13 oktober – Verder naar Entebbe onze laatste plek Om half zeven melden we ons al bij Isma die ons naar een ranger brengt waarmee we een wandel gamedrive gaan maken. We wandelen samen met deze bewapende man door het terrein en zien
impala’s, zebra’s, wrattenzwijnen, water bokken en nog veel mee. Hij vertelt ons het een en ander over de dieren, planten en landschap dat we zien. Rond negen uur zijn we weer bij de lodge voor het ontbijt, wat na zo’n wandeling wel lekker smaakt. Daarna gaan we nog even naar onze tent nog even genieten van het uitzicht en even wat omkleden. Dan zoeken we onze spullen bij elkaar want we
gaan weer verder op onze reis door Uganda. Dit keer gaan we echter naar onze laatste stop Entebbe waar we twee nachten blijven voordat we terug vliegen naar Brussel. Onderweg komen we voor de
tweede maal deze vakantie over de evenaar, dit keer op een plek waar er iets meer werk van is gemaakt. We lunchen hier en bezoeken de vele souvenirwinkeltjes. Rond een uur of vijf komen we aan bij het Airport Guesthouse Entebbe waar we nog even lekker bijkletsen met een stel Nederlanders die net voor ons uitreizen en die vanavond terug vliegen. Om half zeven eten we in de tuin, lekker van de bbq. Hierna gaan we naar de kamer voor een douche en om de verhalen even bij te werken.
14 oktober â&#x20AC;&#x201C; regen in Entebbe, een rustdag
Vanmorgen wakker geworden met regen, hetzelfde patroon wat ze hier de afgelopen dagen blijkbaar ook hebben gehad. â&#x20AC;&#x2122;s Morgens regen en in de middag wordt het droog, soms met zon. Vanmorgen dus wat gelezen, geluierd en wat op internet gesurft. Tijdens de lunch rond de klok van een, wordt het droog en besluiten we wat rond te lopen hier in de buurt en een supermarkt te bezoeken om te kijken of ze daar nog wat lekkers hebben voor onze terugreis. Ook bezoeken we nog een marktje waar van alles verkocht wordt, fruit, groente maar ook vis en vlees met veel vliegen, dat vind Berty maar niets. Het bezoek aan de botanische tuin hebben we maar verzet naar morgen als het dan ten minste droog is. Bij terug komst nog even lekker in de tuin gezeten waarna we het diner hebben, ook in de tuin met het vlees van de barbecue, dit keer is er vis en varken met allerlei groenten en rijst en aardappelen. Als de muggen beginnen te klieren zoeken we onze kamer op voor onze laatste nacht in Uganda, onze volgende nacht is in het vliegtuig en daarna wacht ons eigen bed weer.
15 oktober â&#x20AC;&#x201C; Een bezoek aan de Botanische Tuin van Entebbe en de terugreis Vanmorgen is het droog als we wakker worden, we besluiten om een bezoek aan de Botanische Tuin van Entebbe te baan brengen. Peter en Marga lijkt dat ook wel leuk en ze besluiten met ons mee te gaan. Zij zijn in Entebbe voor het doopfeest van de kleine van een neef van hen die hier voor zijn werk woont, ze zijn hier met de hele familie. Ze zijn al een week aan het rondtrekken geweest en de komende week gaan ze met de familie naar Murchison Falls, een reisje geregeld door de neef. Vanaf het Guesthouse worden we weggebracht met een busje naar het park. We betalen de entree, 6000 Shilling (â&#x201A;Ź 1,50) voor twee personen en een camera. Het is een mooi park, dat alleen wel iets meer
onderhoud mag hebben. In het park staan veel verschillende bomen en planten ook zien we veel verschillende vogels en vlinders. Als we het park weer bijna uitgaan, komen we ook nog een hele groep apen tegen die gezellig aan het ravotten zijn. Als we het park uit zijn kopen de dames nog wat dingetjes in een souvenirkraampje en gaan we wat drinken bij een lokaal barretje langs de weg. Hierna gaan we op zoek naar de wekelijkse markt want die moet hier ook in de buurt zijn. We vinden de markt ook, en we lopen er eens even rond om de sfeer op te snuiven. Groente, fruit en vis is er aanwezig maar ook kleding en schoenen vind je er nieuwe en tweedehands. Ook is er een slijper aanwezig die heel slim op een fiets messen en andere gereedschappen scherp kan maken.
Na het bezoek aan de markt besluiten we terug te lopen naar het Guesthouse. Rond een uur of twee komen we daar weer terug. Berty gaat beginnen met het inpakken van onze koffers voor de terugreis, want vanavond om acht uur worden we weggebracht naar het vliegveld. We nemen nog een douche en hebben nog een lekker diner waarna we afscheid nemen van het personeel en de Nederlanders en we vertrekken naar het vliegveld van Entebbe. We geven onze laatste shillings uit en wachten totdat we het vliegtuig in kunnen. We vertrekken rond kwart voor elf richting Brussel.
16 oktober – weer thuis
Na een vlucht van acht uur komen we weer terug op het vliegveld van Brussel. Het vliegtuig waarin we zaten was niet zo goed als op de heenreis, het was een ouder toestel met krappere stoelen waardoor ik niet een goede houding kon vinden om te kunnen slapen, het was dus een lange nacht. Bij aankomst komen onze koffers al heel snel van de band en we kunnen op zoek naar de shuttlebus die ons terug brengt naar het IBIS hotel en onze auto. We regelen een uitrijkaart voor de parkeerplaats en vertrekken om zeven uur in de richting van Vaassen. Rond half tien zijn we weer thuis en kan Berty beginnen met de was en zoek ik eerst de post uit en ga daarna achter de computer zitten om foto’s en dergelijke te rangschikken en op internet te plaatsen, iets wat niet direct allemaal lukt, maar wel enkele dagen in beslag zal nemen.
Conclusie We hebben een prachtige reis gemaakt naar een prachtig mooi en groen land in Afrika, Uganda. De reis was goed georganiseerd door Habari Travel, met afwisselende en mooie onderkomens (op Kalebas Camp na) en onze chauffeur Isma is een bekwaam chauffeur die ons op een veilige manier door het land heeft rondgereden. Hij zou van mij iets meer informatie mogen geven, want je moest vaak vragen als je iets wilde weten over iets wat je onderweg tegenkwam. De bevolking in Uganda is over het algemeen heel vriendelijk, maar de bevolking wordt arm gehouden door een regering die goed voor zichzelf is maar voor het land niet genoeg doet. Ik verwacht dat er in de komende jaren nog wel een keer een oproer komt, want je hoort heel veel mensen die niet tevreden zijn over hoe het land wordt bestuurd. Het zou bijzonder jammer zijn voor zo’n mooi land.