Taifas Literary Magazine No. 6, December, 2020 by Ioan Muntean

2 authors ... p. 2 editorial ... p. 3 poetry ... p. 4 prose ... p. 28

essay ... p. 36 confabulation ... p. 39 1 authors ... 51

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December Taifas Literary Magazine No. 6, December, 2020

Siddharth Goutam Joshi

Wiesław Sakowski Polonia

India

Nadzieja...

Schooltime

Fad that never fades... memories that endure time... of naive expressions... of innocent alibis... of unkept hair and oily scalps... Bereft of lacerating remarks... a wreath of unshrivelling lilacs, such is my schooltime...

Jeszcze przyjdzie ten czas gdy siądziemy Kredą życia przekreślimy zły czas I na nowo się cieszyć zaczniemy Odkryjemy Ile marzeń śpi w nas Cóż... Nieszczęścia chadzają parami Ale szczęście swoją parę ma też Zło wyplewia się dobra grabiami Będą róże Gdzie rozgościł się perz

Hailing from a Freedom Fighters’ family of a remote village, Bhela, in Nuapada district (Odisha);born and raised Tyle ciepła up in Bargarh(Odisha), Ile w sercu jest Boga the town famous for Tyle wiary Dhanuyatra; Siddharth Ile żywej nadziei Goutam Joshi is currently Że za mgłą wyprostuje się doing his M.A. in English in the Department of English Language and drogą Literature of Central University of Orissa, Żadna przepaść jej na pół nie rozdzieli Koraput. Jeszcze przyjdzie ten czas Że Twój uśmiech He attended schooling in Little Flowers Twoje serce i myśl rozpromieni... Public School, Unique Public School and in Kendriya Vidyalaya Bargarh from class 1 to +2. Będzie we śnie... His love for English Literature, poetry, and Na jawie... creative writing compelled him to pursue I w półśnie... English Honours in Panchayat College, I w radości Wiosennej zieleni Bargarh after +2 Science. maską

ISSN 2458-0198 ISSN-L 2458-0198 ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

TAIFAS LITERARY MAGAZINE TAIFAS LITERARY MAGAZINE

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

LenuĹ&#x; Lungu Romania

Holiday pandemic The coronavirus pandemic has also reached Santa Claus. The pandemic wreaked havoc all over the world and reached the house of Santa Claus in Lapland! The capital of Lapland province, Rovaniemi, was severely affected by the coronavirus, so Santa Claus was visited by fewer tourists. The land of Lapland is one of the most visited places on earth. With or without coronavirus, Santa will definitely leave presents under the Christmas tree this year for each of us! There are only a few days until the start of the winter holidays, when the magic of childhood memories, gifts placed under the Christmas tree and games of lights will really embrace. Christmas is the holiday that signifies closeness, which must be spent in the family, with our loved ones, with the company we enjoy. Let's move away for a few moments from social networks, from news with accidents, to stop a little from the tumult of our daily lives. Let's let the silence around us for a few moments, let's close our eyes looking at the stars, thinking about our loved ones, about those in need. In terms of travel destinations, it might be a good idea to imagine how locals spend their time in remote villages. How from their chimneys the smoke can be seen in the distance, how the lights of all colors shine at the windows of the houses. Too bad nothing

could be more beautiful than spending Christmas next to the decorated Christmas tree in the living room, at the table, with your loved ones, in the house smelling of orange peel! The perfect picture of this holiday can be imagined in various ways by all of us. In other words, I predict how our news feeds will be filled with friends' posts related to the Christmas table, balls and tinsel from the decorated Christmas tree, gifts and beautiful gestures. Let's always be generous and always better. Looking at our traditions, Christmas can also mean a return to our roots. Santa really comes every year and it doesn't matter if he leaves presents under the Christmas tree or not. Christmas is also the time that marks the end of a year. With good and with bad. It is the perfect opportunity to look to the past, to say goodbye to this year, and to look to the future with new thoughts and hopes. Dear reader, I invite you to be better at Christmas, because this is the true joy of the winter holidays! Let's take off our masks and show that we're good! We need to give ourselves peace of mind, not forget how we feel in the depths of our hearts and find the moments we feel we missed in a hurry of tasks and schedule. Let's give to others and get closer to a 2021 that we hope will come with pleasant surprises, good thoughts, less haste and more smiles! I wish you, reader, that in this magical Christmas you will have a rain of stars that will bring light to your heart and shine your life and the lives of your loved ones! At Christmas, all dreams can come true ... Let's bring peace and tranquility to the soul!

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 â&#x20AC;&#x201C; ISSN-L 2458-0198

editorial 3-4

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

poetry 5-24

Muhammad Ishaq Abbasi Pakistan

Bosnia and Herzegovina

True Love

Bajram Bajro Neljković

To enjoy the morning weather, I used to go to the garden every day. The nightingale also came into the garden daily. And sitting by a flower, She used to praise Allah Almighty in a sarcastic voice. The flower also smiled at the sight of the nightingale. There was a deep friendship between the two. Which was not based on any greed. It was a reflection of sincerity and true love. The face of the flower was washed with dew drops. While nightingale's face was washing petals of flower. I could not stand their friendship. And I broke the flower mercilessly. And I scattered its petals to the earth. The next day, as usual, he came to the garden. And he saw that the petals of the flower were scattered on the ground. The nightingale lay on the petals and began to throb. And the spread of life will be lost Alas, my cruel act has put two laughing hearts to sleep forever. We break up many friendships every day. And feel proud.

Neodlučnost moja Ne rekoh ti koliko te volim, U srcu sam nosio te dugo. Ne imadoh hrabrosti da kažem, Sada žalim što bi mogo drugo. Voljela si i ti mene znam Al čekaše na moj korak prvi. Otišla si dočekala nisi, Ali si mi ostala u krvi. Ja to sebi oprostit ne mogu, Neodlučnost skupo me koštala. Sdvije riječi mi bi sretni bili, Neodlučnost moja me sputala. I sad žalim godine su prošle, Što ne rekoh šta na srcu leži. Dan kada mi ti leđa okrenu U životu ne bješe mi teži. Ne krivim te jer razloga nema, Sva krivica ostala je moja. Eh da mi je barem u prolazu, Da sjaj vidim ta dva oka tvoja. Drugi sada ima te kraj sebe, A ja mogu još da te se sjećam. Pamtit ću te do kraja života, Još to mogu sebi da obećam.

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

evo i tebi svjetlosti. Čuj, zloslutnice, ljepše je ovako. Croatia Evo radosti, da ublaži noći besane. Neka svijetla nikada ne Tugu da otjera, za rujna jutra. zgasnu Pišem ti da znaš: Neka svijetla nikada ne zgasnu. Svetinjama, nazivao. Kao ljubav, griju. Maštao, i sanjao. I vječno sijaju. A znao je, pisao je i osjećao On. U čudima, čudesna Za tu sjajnu sreću što dolazi - sa nebeskih visina, Ljubav, davno je rekao vanvremena... da neka svijetla nikada U lahoru vjetrova, ne zgasnu. i gizdava. Nikada. Ljubav, - i sve moje. Ne, ni juče - ni danas ni Božanstveno, sjutra... neodoljiva. Tu su ona - radi nekih Bljeskovita, mrklih noći. i nestvarna... Radi tebe i mene. Životom, čarobna. I svih nas. Vila, - razigrana. Radi - ljubavi vječne. Pjesma. Čudo, nad čudima... Svjetionici naši. Ona, Vibra Da nas griju. svjetlosna. Da sijaju, i istinom da žive. Igra kosmička. Dušo, uz ples i pjesmu Ljubav moja. srca. U čudima, čudesna. Radi Njega, Oči, - oči moje i radi sjećanja. zanosne. Zbog snova. Ljubav vječna, Radi svijetla tvog, i zov života. Nikola Tesla. Iskra, Smisao je tu, u tvom mrva, mrvica. velikom srcu. Ono, kad osjećaš. Najdublje, u tvom biću... Kad se srcem, Ti odavno znaš, predaš. da moćna nula rađa, I kad dušom, polovinu... čuješ... Broj jedan, i tačku. Kad umiješ, - i znaš. Kad - pamtiš još. Budan. Neka njedra, Najdublje svjestan, čudesna. shvatio si davno. Zato - ne brini mrkla noći, year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Ruki Kočan

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Nelu Cazan Romania

Patimile lupului 7

Am fost plecat un timp Din mine și din trup Am vrut să uit de mine Și de durerea noastră Dar m-am întors din nou N am putut să mă rup Mi s-a părut o umbră Trecănd pe la fereastră Pe noptieră cartea Nu mai era deschisă Nici semnul nu era Cred că l-ai luat cu tine O lacrimă am găsit Din ochii tăi desprinsă E semnul tău că-ți este Și ție dor de mine O lacrimă pe piatra Albită de așteptare Căzută aici din ochii Ce nu i-am mai privit M-a așteptat să mi spună Că inima te doare Și că ți-e dor de noi De cănd nu ne-am găsit Dau pagini după pagini Sperănd să te găsesc Ți-am pus și trandafiri În carte la presat Aș vrea să-ți spun acum Căt de mult te iubesc Dar nu mai pot să strig De cănd am fost plecat Dă-mi semnul înapoi

Că azi nu l-am găsit Și-i cartea răsfoită Pe file mi-ai lăsat Doar lacrima din ochii Pe care i-am iubit (fragment) Te-ai dus ca o nălucă Semn nou Și nu m-ai așteptat Pe lacrima lăsată Acum în urma ta Din nou un semn de carte Îți las,nu mă uita... Gabriela Mimi Boroianu Romania

Lecţia iubirii Ce efemeră-i clipa de iubire Şi cât amar rămâne-n urma ei! Îţi arde inima doar c-o privire Apoi ţi-o risipeşte în scântei. Le stinge-n zori, în roua dimineţii, Ce nici măcar a cafea nu miroase Împrăştiind cenuşa-n fumul vieţii Şi-ţi lasă ticăind durerea-n coaste. Am întâlnit şi eu iubirea-n drum; Braţele mi-am întins să o opresc, Dar inima s-a prefăcut în scrum, Arsă de-o vorbă mincinoasă „te iubesc”... Ah! N-am ştiut ce rău poate să doară Urma ce-o lasă atingerea trăirii! Spre tine-am alergat cu fiinţa-ntreagă Şi ce-am primit în schimb? Scuipatul urii! Dar poate că iubirea este modul Prin care viaţa asta face cu noi şcoală Şi ne arată ce schimbător e omul, Ce fuga uită, renegă şi înşeală! TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Kamrul Islam Bangladesh

The moon and a shepherd

Zehra Bajić Alić Bosnia and Herzegovina

Ako bi ti trepnut znao

(Heard from my grandma at childhood) Gazim kroz mahovinu o' stope mi se vežu loze iz džepova viri A shepherd and his herds once rasporen mladež Lost the way home in fogs and drizzles. kaplje niz listove modre i hladne. The shepherd in the grave twilight

The night enshrouded the whole nature The moon disappeared but he heard The bleating still but where he knew not.

Ispraćam još jedan života dio pakujem ga u tvoj odraz ako bi ti samo trepnut znao zarumenio bi mi se obraz. Uvrćem sunce u daljini štipam mu zalazak prozirnom suzom koliko još će da ih ode u nepovrat ja da ih gledam prazninom . Čuje se buka

u dubini nutrine vri mi krv nokti slomljeni sebe traže The moon spotted on the sky with huge grass kroz zrak bježi leptir The shepherd found the herds grazing on the u krila će da mu mraz zađe. moon. Sve se tako vrti u krug i ja se okrećem He searched for a voice to call the goats But puzzled and the moon and the herds came padam ustanem down Took the shepherd to the vast grassy land of stanem čekam koraka tvojih pjesmu heaven. pa da mi radosti podivljaju očaj i bol zaspu. year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Losing the path, reached a brook, In its blithe water quiet and dusky He saw the moon of his boyhood Playing in the dust under the summer’s wind. Bewitched by the magical light of that moon He heard the bleating of a goat he lost.

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Anna Maria Sprzęczka-Stępień

A Word of Love

Poland

I can just say, I love the whole world! Dla tych, którzy cierpią po The big and the small, stracie... The rich, if good, And the poor.

[For Those Who Suffer When They Have Lost...] Wierzę, że to wszystko stanie się lżejsze, że Ci pozostaną miłe tylko wspomnienia.

In health And in sickness, Self-standing And in need.

Daj się prowadzić czasowi, popłyń po życia fali, z jego nurtem.

Jak rzeki łączą się, jak

Here, gender means nothing, Just a desire for emphasizing Of every human Unusual importance ...

nowe widoki po drodze,

Whether they’re wise, Or erring May God be deciding.

wzdłuż ich brzegów, tak niech w Twoim życiu będzie...

Choć

teraz

powoli,

ociężale, a woda zamiast płynąć wartko i szumieć radośnie stoi i trzyma Cię w odmętach rozpaczy... Będzie z czasem lepiej, będzie jeszcze pięknie!

Zresztą...

I am not the one to judge… What I can do today Is to start with myself Then for the better our world will change! Mahatma Gandhi: “You must be the change you want to see in the world.” “As human beings, our greatness lies not so much in being able to remake the world – that is the myth of the atomic age – as in being able to remake ourselves.”

sam zobaczysz.

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Slavka Bozovic

Santosh Kumar Biswa

Montenegro

Bhutan

A gift from the gods I don't know where the sources of creativity come from, to flow from the depths of poetic souls, and like a torrent of a mountain stream, during empathy they flow into a sea of dreams. Is it the gift of heavenly messengers, pulsing

with

blessing

through the aorta of the heart, giving

birth

light

through the vast fields of poetics, creating

incredibly

enchanting images. Probably the gods came up with and agreed, to nest in the poet's eye of a bird, underfoot, stretching the charms of the galaxy, so at night they grab the scrolls with the fingers of spirituality. Poets are angels flying on a saddle of clouds, through the secret labyrinths of the pink

The guiltless soul The mundane heart waves about like the eagle, So much of worldly, in lips and deeds, so faint, Indeed, even Aergia would fail for its idleness to accept, But, like Poseidon, even Cassiopeia couldn't deny. Such a heart, like the smiling morning appears ahead, As if to conquer the heaven's golden floor in the quest, So much in prevarication, yet in fabrication to seem, Even Hermes could fail to finger the realness behind. The guiltless soul, like the dust that the gentle wind conveys, Bewitched with the sugar coated lips, gets bear off, Like Eve, easily was once deceived by a serpent, Never to hark back as the unfulfilled return of Astraea. But, one can caveat well in advance, not to be diddled,

diligently dancing on poetic flower meadows, and like bees they collect sweet deeds in hives.

Being apt in an act to catch beyond the obvious, Without being deceived, the sugar coating to deflect, And never to blend in again upon cognizing the verity.

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 â&#x20AC;&#x201C; ISSN-L 2458-0198

world,

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Am vrut să o plivesc de dragul tău oftând,

Vasile Lihăt

Dar spinii cu dureri în mâini și suflet mi-au pătruns, Romania

Petalele de mult purtate de-aprig vânt,

Drumeţie S-au spulberat iubite și viața mi s-a dus. Să-mi împrumuți și mie harta ta,

Azi rătăcesc departe prin lume-s o străină

Pe buze eu să poposesc,

Și să ajung la tine îmi este tot mai greu,

Izvorul dulce să-l găsesc, Să te sărut aș căuta. Un timp în ochi să ne privim, Când buzele se sting de dor, Lăsate-n voia sorților, Prin stele să călătorim.

Iar pe cărarea mea nu-s flori și nici lumină, Ci doar singurătatea în care zac mereu. Visam cândva că poate vei avea tu voință, Ca într-o zi cărarea spre mine s-o răzbați, Să-mi faci amurgul vieții fără dor și căință Și-un strop de fericire cu mine s-o împarți.

Citind dorința de pe față, Prin munți și văi am să mă plimb, Vulcanul dragostei să-l schimb Într-un izvor ce aduce viață, Și-atunci; când harta voi avea,

Dar tu nu vii ,nu poți ceva mi te reține, Eu neputiincioasă mă-nchid în sinea mea, Îmi port durerea sufletului străpuns de-atâtea spine, Zadarnică dorință (suferință) de-a te putea avea.

Eu inima am să-ți găsesc, Bătând la poartă, s-o trezesc, Să mă cazez în ea . Elena Tudosă

Visam pe o cărare de flori să merg cândva, Însă n-a fost decât presărată de spine Și-am întâlnit regretul și-n toată viața mea, Neîncrederea ce-a înfrânt orice dorință-n mine.

Romania

Zadarnică dorinţă (suferinţă)

Visam cândva să merg pe-o cărare de flori, Doream să fiu ferice și să mi te întâlnesc, Dar sorb amarul vieții,nemărginitul dor, Iar pe cărare-acum doar ciulini spinoși cresc.

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Zakir Malik

Teach me rebirth

India

Life in Poetry In poetry, I live there in neighbourhood of verses, where you master thoughts and I hath the ideas in poetry; unify within stanzas. Strive under tastes verses absorbed in rhyme meet at hills of ends. In poetry, I

sieve

through

eras

utopian and heap each metaphor to immortalize my words, and grow green in books. In poetry,

Each drop of blood; a sip of death to me I still breathe, but cease to live anymore teach me rebirth; while I die from now seconds count bullets piercing inside. Each moment, day each year of longing infuse in me, a few draughts to survive. These breaths clutch your sketch in them otherwise worldly venom I had drunk earlier. Offer me death, I will hide in woods of heart I die by days, live by nights to revamp cause And succumb to desires of my motherland Yet drown into eras submersed to devotion I believe in heartbeats that bear the witness With each spilling drop, it writes freedom

I explore pictures as scribbles and stretch into scene for no reason,

In poetry, I am the cloud and torrential rain which drench fields; barren and fertile I desire for idealistic crops and fruits, In poetry, I am eternal and eternity.

About: Zakir Malik is a published poet, editor-inchief to ILA Magazine reviewer, translator, columnist, social campaigner and the author of 'The Wail of the Woods'. Zakir Malik has co-authored more than 10 anthologies.

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 â&#x20AC;&#x201C; ISSN-L 2458-0198

roam in pixels to live till doom.

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Nicoleta Mija

Veghează în suflet o mângâiere, În văzduh zboară departe frunzele, Poartă în tolbă toamna o amintire.

Romania

Sonet

Câteva ghinde Zile mai triste, zile cernite, Pe obraz picături reci de ploaie, Este mai răcoare acum în odaie, Ascult tăcerea frunzelor căzute. Ploaia aduce frig, multe noroaie, Și privirile sunt mai ostenite, Alunecă ploaia rece pe frunte, Printre ramurile triste șiroaie. Fără penel toamna pictează, Ploaia mângâie covorul de frunze, Florile uscate mă întristează. Pe geam ghinde și câteva roze, Printre picurii ploii privirea visează, În zori bruma începe să se așeze.

Clipele tăcute... Ploaia țese pe geam perdele, fug departe toate gândurile mele. Ziua este cenușie, poate mai tristă, răsfoiesc câteva pagini în revistă. Totul este închis în clipele tăcute, nopțile – s lungi , zilele mai scurte. Nori negri alunecă în depărtare, multe culori cărămizii toamna are. Nu-mi place al frunzelor triste chin, ascuns stă în suflet un tainic suspin. Printre ramuri vântul tare foșnește, toamna mereu ceva îmi povestește. Ascult cântecul scris bine de vânt, mângâie covorul de frunze pe Pământ. Printre nostalgiile nicicând rostite,

Tolba toamnei

cade ploaia rece în clipele tăcute. Frunzele toate prind să se roșească,

Toamna ne-nvăluie cu parfumul, Când frunzele-și schimbă culoarea, Numai tu îmi înțelegi chemarea, Parcă și timpul a mai uitat drumul.

un gând începe să mă urmărească.

Ce taină ascunde supărată zarea, Toamna rece mângâie tare malul, Valurile lovesc supărate țărmul, Murmură printre ani tristă marea.

în vis printre frunzele toamnei ai venit.

Freamătă tare ploaia prin frunziș, un suspin se ascunde în suflet furiș. Când ploaia în noapte s-a mai oprit,

Te văd alergând iubite printre stele, Foșnete ascunse în magica tăcere, La malul mării se odihnesc visele. TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Romania

In the agora no philosopher He doesn't want a spokesman anymore, The crowd perorates under the sign of atrocity Of the balance on which the lamb's heart is lighter Than the flesh of the clouds taken out of the brine The snows are guillotined to the beat of the big drum, Your story with the Christmas tree still hurts What sells its ornament and injects itself into the polish? Chew a little love and don't forget Wipe your mouth The smile of gourmand fear, Death among us seeks its mistresses or slaves Holding the fanfare on your shoulders, Beyond the pride of happiness you discover the station where The train is coming With mother-of-pearl wheels and a shout of bones. Unfortunate people, get out of the houses And do it with a handkerchief, learn how to say: Goodbye world! Goodbye memories and festive shadows!

The inner street We were each given a street, One marching band should not hurt us too much When the angels leave us and we are left without winter wings, We step on the ice of goodbye words and suddenly forget What is the name of the street on which Sometimes our sleep is hidden, Our loneliness is snowing And that song floods us with tears In which love Like a bell looking out the windows Knowing that no labyrinth is deserted, We run through it without asking if it pays At the exit, Without being surprised That everyone was given the right sidewalk, On the other, death turns on the lights and extinguishes a loneliness What can no longer fit between a thousand walls! Don't be afraid! Sleepwalkers are running around here And no one pulls Ariadne's thread, It's all about not finding out yet In which We can walk on the streets flowers, mountains, birds or songs, Then despair, one by one, We'll look for it tomorrow, We're going to stir up memories Afraid of our memories, Because no, We can't even spell Interior street name ...

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 â&#x20AC;&#x201C; ISSN-L 2458-0198

Mihai Katin

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

You will be a dry river Which has no water. You will be a leafless tree Which has no shadow.

Swapanjoy Chowdhury Bangladesh

Bird of Fire I forgot the memory of my childhood to see fire in the eyes of bird. Some straw are spreading among with the dream and reality. I become a bloody instead of a bird. I’m sinking in the world of sin instead of a child. Forgetfulness memory of past pull down me I fixed myself with number, ailment and weakness. I’m flittering my wings to touch the sky I felled on the earth, I reform myself from ash. Fire is not burn in the eyes of bird but the probability is shining.

You and me in the twenty first century In the twenty first century, You can adjust everything in normally For example: After laid down the dead body Of your beloved kin in the tomb, You could sleep easily to switch off the energy lamp. Though nothing had happened, everything is normal. Do you give me a piece of shelter in your heart? You will busy for yourself in the dust of time. The red and yellow colored fish of aquarium Will obscure to make water ball In front of your eyes, You have nothing to do. You will manage new fish instead of it. Your wife, kids and parents will die In front of your eyes, You have nothing to do. You will search a new relation Though it was a normal thing for you.

Blue Black Burqa The lady couldn’t forget the breathless striking of angel till now. The bird of dawn was singing a song to see her orange shaped lips, It was her sin. After death of angel, Till she covered herself With blue black burqa by scared faith. Water of roaring river can’t touch The tunnel of her breath. Portrait paper of the Van Gough and the Vinci will vacuum. Only the blue black burqa Will be flitting on violent air. Biography of Swapanjoy Cowdhury Swapanjoy Chowdhury is a prominent poet, story writer and translator of Bangladesh. He is working as a Lecturer of Accounting in South Point College. Before that he worked in World Literature Centre ( Bishaw Shahitta Kendra) as an Assistant Coordinator. Publication: Poem: Patangabilashi Rastraprem(2011), Kaljatrar Snigdha Fassil(2016), Droho Kingba Poro Nadir Srot(2018), Mayer Moto Pari(2020) Banlgadesher Muktijuddher Chora Kabita Songkolon(2008), Ekusher Chora kabita Songkolon (2010), Rangin Megher din(2012), Desher Katha Vabi(2009) Story: Jalpipider Bashatbari (2013)

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

ARMAGEDDON Nigeria

When shall the two forces ultimately meet, I mean the existing forces of the good And those we fathom as the current evils? When shall all the people of our land be free? We are so rich and blessed but poor hopelessly Immortal bequeathed to us good Doctors But disappointedly they are less doctoring! We have vast array of skilled men to protect They instead terrorize and maim us Western education keeps producing Professors But in reality, what are they professing? What exactly are our hopes as a people with common seal? Those we focus as our Messiahs Are recalcitrant tyrants looting our treasures Unrepentantly milking us and preying on us Till every flesh in us become extinct And skeleton becomes our new anatomy! Those at the very helms of our affairs Keep biting us with no visible teeth We were tutored to keep mute while we languish There are cacophonies and brouhaha everywhere Everyone is raising placard driving home points Against the perceived brutalization Citizens are tired but set for a protracted protest Not against our fellow in uniforms and boots alone But against the entire so called office holders!

Who daily send us to sugarcane plantation Where we work tediously with our mouths being padlocked Paradoxically, they gave us legs but with varying shackles We have mouths but rendered voiceless Where are those with beautiful and clean minds? And when shall they face the category of the evil At the hallowed chamber of Armageddon? The time is now for every Tom, Dick and Harry To have taste of the sweet savour of independence!

Mayokun Kehinde Folorunsho

The coming tamarind Some day in the shadow of the sun When they cross the treshold Their voice will no longer be Buried in the catacomb Of native and alien scourge Whose trampled memories Adrift in the alluvium of slavery Were purged in torrents of elegy That murmured their distant cries Along the sea route

Prince Steve Oyebode

They were raped by that war In bleeding nostalgia on their huts As feudal flames flared

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 â&#x20AC;&#x201C; ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Into a wreck And debris piled to a dunghill When they escaped burial grounds

Auwal Ahmed Ibrahim

Respect a woman

Then pierced by the proboscis of rites That sucked their blood like a flea To appease imperious gods In the chain that chafed their fate They danced the death-dance of destiny But like the night folds its dark carpet There will no longer be A new set of Aba women They will burst their blisters Ground their grudge Weed their woes Plough their pasture Verdant with matrimonial miseries Some day between the dreaded days Twined on feminal fortune The beefy smell of springtime flowers Will honour their coming tamarind

Widow Clamped like a talking drum Under the armpit of that sacrament She writhes and groans and clasps Her febrile palms in thunderous murmurs Scourged with solitude She bears the cross like the Jewish King Longs for the paradise Where dwell the homeless lords Crushed under faceless soles Ever supplicates in the well of woes She basks on the marital island And breeds her seeds to life She tends the tomb of virtues - This sour and unsweetened spring In the conjugal Kalahari I have known a widow with a living cap.

Nigeria

This world is a beautiful place just because of a woman, The world will never be interesting without the smile of a woman, There will never be human generation without a woman, A woman is the taste of this life for her responsibilities, Respect her as a mother and you will be ever happy, Love her as a wife and your home will forever be in peace, A woman is the colors of like that beautify men's hearts, Respect a woman for her duty of nurturing a child to grow, A woman is the secret of this life for our prosperity, Never beat her because is the worst thing to do, Never rape her because that is the most dirty thing to do, Never insult her because that will make her cry, Love a woman for who she is because she deserved respect, Make a woman smile and that will light your day all through, Pamper her because she needs caring and love, Make her happy and you will surely be happy with her, Eliminate social vices against women in the world.

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Lali Tsipi Michaeli

Zbigniew Michalski

Israel

Poland

Psalm kobiety

Za najdalszą górą za najdalszym morzem pozostały mi po tobie obłoki pogodnych wspomnień wędrujące dzień i noc niebem niecierpliwego serca

Jakże inna jesteś Od wszystkiego co widziałam W swym życiu w którym chylę się Na tęczowych łukach wiatru A świat cały za rękę Cię prowadzi Będąc inną tak Od wszystkiego co widziałam Wymazujesz wszystkie zapiski Z kronik kobiecości Zmieniasz mnie zupełnie Mówić powinni przez pryzmat miłości bo Ty Przede mną stojąc inną jesteś Kiedy ja dla ciebie gram radosne akordy Przekład na język polski [Into Polish translated by]: Anna Maria Sprzęczka-Stępień

promyki żywiołowego śmiechu co mieszkają bez skrępowania za najdalszą górą za najdalszym morzem modlitwy zmysłowych ust które rozgrzewają do białości przestrzeń ożywionego ducha nadto apatyczne ciało stokrotki we flakoniku struchlałe niepewnością jutra najmilsze jakie poznałem śmieszki biało-różowe

Sława Kornacka Poland

8. Samotność [Solitude]

za oknem mrok głuchą ciszę usypia nie widać miasta, nie słychać ptaków lecz choćby przyszło mi z tęsknoty usychać obejmę lipę za szyję niech myślą żem głupia gdy dusza duszy zrozumieć niezdolna gdy nadzieja umarła niech rozkoszą życia będzie myśl wolna i rozkute kajdany serca year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Mladen Marko Tokić

Omar Aburto

Bosnia and Herzegovina

México

Ljubav u raju Mogu li noćas draga moja Gospo uz Vaše dopuštenje biti najbudniji čovjek na ovome svijetu mogu li samo za Vas umjesto svijeća zapaliti Vašu plodnu Vašu rodnu vinorodnu planetu

mogu li noćas poput svjetlosti sijati u Vašem malenom začaranom mraku mogu li samo na čas noćas draga moja Gospo osvojiti Vašu sjetu tu veliku magičnu planetu sanjati ljubav u raju i biti najbudniji čovjek na ovome bludnome svijetu

Flameo Te veo real y eres sombra, eres sueño y fantasía, tenue tu voz en la fronda, mi deseo, gentil caricia. Tras un tul de luz y seda, grácil, furtiva presencia tersa mi cuerpo desnuda, febril inquietud con ansia. Eres agua, luz sublimada, que ciñe con elegancia, mi yo contigo, en ramada, con rayos en estridencia. Tu faz fugaz, traslapada, reflejo de lluvia y brisa en sol y niebla atrapada, me entrego sin cortapisa. Niñas áureas tu mirada en vaivén con tu osadía, tal luna y sol, alborada, eclipsando noche y día. Ensueño de madrugada tu memoria en la distancia, es un flameo en llamarada do pasional arde mi esencia.

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

perchè ovunque essa si trova è in armonia col

Luciano Zampini

proprio cuore,

Italia

Le nostre verità

nell'erba d'un prato ch'ispira la vita o dentro a un letto

Il tuo profumo nell'aria

con la passione infinita.

l'idea scivola ed è complicità

L'amore è bello quando sinceri si ama,

un calice di passione si accende.

perch'esso influisce sui sentimenti,

Tienimi ancora

addolcisce

l'animo

tra le tue dita di seta

abbellisce ancor più

nel respiro dell'amore.

la fazione d'amor...

d'entrambi

cuori,

Evica Kraljić Quando

gli

edifici Croatia

diradano e il mondo è fuori dai

Brodovi života

confini mentali, tra gemiti e slanci del

Brodovi moga života

cuore

plove već godinama na moru moje ljubavi

nascondiamo

nelle

Ne želim zakasniti

nostre verità.

na ni jednom putovanju

Meni se dušo od tebe ne rastaje...

Kada se ponekad more razljuti na moje brodove

Ravasio Claudia

i pokuša ih potopiti iznova mi vjetar snagu daje

Italia

L'amore L'amore ha molte sfacettature, ma una è

Ako ponekad neki brod krivom putanjom odluta vratit će ga moje srce

uguale

sa varljivog puta

per tutte, quella

i ja se čvrsto držim

d'amare

davvero

seriamente,

donandosi sempre

Svi brodovi moga života i dalje sa mnom plove

con anima e mente. Una coppia che s'ama si distingue fra tutti, year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Isael da Conceição

A dor não é uma diversão é a realidade do que nós passamos

Brasil

Caminho a percorrer

Cada dor mostra-nos a etapa da vida que nõs passamos

Assim foi a minha rica vivência Nunca nos deram a escosta

Para nós por maduro e noscdar força de ir a

Minha mãe faz tudo para o nosso bem estar

luta em busca de outra realidade

Não tenhem vaidade

Nesta luta não a forte nei fraco

a simplicidade é a nossa riqueza

Sou a realidade faz ser

nós ensino a não viver da aparecia

Cada um tem os seus objetivos e suas

mas aceitar a sua realidade O mas é do outro Nunca desista de uma partida é nem faz moda do que você não tem Cada um tem a sua realidade Essa é a minha Sou pobre e tenho muito orgulho por isso Não vivo de ilusão

realidade Shikdar Mohammed Kibriah Sylhet - Bangladesh

Hybrid Dreams My native world has worn a chador Woven by soft thread of dreams, and Just explored a vast green steppe, Brightened a late afternoon, where

Sou cada dia que passa amo minha mãe Nesta estrada cada um tem a sua história para contar

A zigzag already gone into the dark belly of foggy dusk. Having compact with the phenomena

The sleepy swamp, its marsh-paddy Cada realidade mostra a nossa personalidade

Complete their last holy ablution, and

Sou cada luta mostra o campo e a estratégia de

After evening prayer they are likely to

como reagir a sua história

Lying in the arm of nature. Vanishing fog I'm running to be absorbed

Cada um faz a sua história e nestas história pode nos trazer felicidades e dor

In a dreamy warmth and break traditional darkness with a self-intimacy absolutely. TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Gianfranco Aurilio

With trusting mind Innocence of heart

Italia

Awakens the universe

I cinque doni To its inherent divine art Finalmente giunse

Innocence performs

per la principessa il momento di sposarsi e il re invitò i cinque contendenti, ognuno dei quali

The divination of ego Allowing the heart To open and flow Like a loving fountain River of cosmic blessing

portò un dono.

Flooding

L’inverno portò il freddo

the

earthly

terrain

la primavera un paniere di frutti

Trust encourages

l’estate portò il caldo

The unity of humanity

l’autunno la pioggia

Connecting with

e il tempo portò la pace.

Her own inherent divinity

La principessa scelse e disse:

Let humanity go beyond

“Senza freddo avrò caldo

Being a frog of little pond

senza frutti avrò fame

Education

senza caldo avrò freddo e senza pioggia avrò sete ma senza pace

jealous

competition Must become loving cooperation Let our humanity

morirò.”

Go beyond narcissistic vanity

Bhagirath Choudhary Let enlightened innocence New Delhi

Fire the human essence

Cosmic Blessing Let loving trust

Make the humanity first

A human being Like a godly Image

All innocent

Be a loving Sage

All trusting

Like a divine human being

Comes to earth

Be a cosmic blessing

As a cosmic blessing

With a loving cosmic worth year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

My heart laments for yesterday’s sun,

Kamrul Islam

you know well my showers of love drenched in insane dew, build the myths of mermaids'

Bangladesh

primordial sorrowful grandeur - laden with

My Heart Laments abundance of wild dances...

We were so gleeful in the days past,

My heart laments in its thatched cottage,

can’t we live just like yesterday igniting the

the silence cuddles the tears with

poor lamp of our rusted bones?

optimum shades of blood's dream.

Can you hear me from your autumnal failure Gordana Saric of immortal gossips so painted?

Montenegro

While walking by the road alone I feel like crying always as you now not accompany me as usual and an invisible hand shapes

the

correspondence

from

the

garrulous lands unpredictable. The rivers flowing with guts in cadence and a sort of aesthetic whispers resonate in noman’s land, the creepers thriving with divine economy, in the air the smiles of butterfly float, but you're the shimmers of soul's untamed

Izmedj sna i jave Bezvremena lebdim izmedj sna i jave Ovijena oblacima paperjastim, nježnim I nijemo posmatram sve što se zbiva Nemoćna da išta u svijetu promijenim. Samo stihovi moji na krilima ptica Kao sunce ljubav isijavaju, Ovijaju sva čežnjiva srca I toplinu žudjenu darivaju.

eyes and soliloquies of snails impregnated with the stories of tomorrows.

A vječno pitanje u meni ječi, Zašto zlo vlada i ratovi traju,

I find in the ways my yesterdays playing timorous flutes of nature,

Pohlepa caruje i nema lijepe riječi, Zašto moćnici za ljudskost ne znaju.

the todays are harsh and lethal though the garden backyard sings the melody of bygone days. You have kept your window shut

and twisted yourself in magical realism on ethereal condition.

Hiljadu zašto odzvanja nebom nemira A ja s andjelima što mi snagu daju Uzalud nižem rime ljubavi i mira Kad ne dopiru do onih što svijetom vladaju.

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Calcutta

E-acel moment în care „Nu vă fie frică”, pare-un îndemn făcut de-un om nebun... Lumea aceasta FRICA o subjugă, Little bit of grass deci... „Nu vă fie frică!” azi vă spun.

I wonder how the plains Would look without little Bit of grass And the cows would be Puzzled to see how the Food is gone The wild flowers would Be elsewhere with their Smiles The trees would be bored To their roots Only the mountain would Nod in disbelief The birds would think twice Nesting in grass green Goodness, gone awry And the dew drops happily Roll down the boughs To shine like diamonds On a green landscape. Eugen-Paul Popa România

E timpu-acel... E vremea să urcăm pe scara vieții și nici o clipă să privim ‘napoi, să nu mai regretăm greșeala tinereții atâta timp cât ne-afectează doar pe noi! E timpul să trimitem la culcare, orice-amintire care din trecut se tot desprinde, cu-ncăpățânare, să reînvie tot ce ne-a durut.

E clip-aceea-n care nu oricine, spiritual mai poate ține pasul păstrându-și mintea și ființa vie... E timpu-acel... ce nu-l măsoară ceasul! Sameer Goel

Poem

live in peace or rest in pieces a microbe imbricates every thesis... . spreading clouds on every dawn sprinkling miseries, on and on and on... . wiping smile off every visage spreading its reckless rampage... . life after life, so hanging in lurch some hanging nooses on every birch... . an invisible enemy attacking from no man's land history witnessing an annihilation grand... . all those bipeds, now on their knees seeking mercy, like devastated amputees... . faith is all that can really salvage prevention now, an act of courage... . kneel before God, hands so folded all our agonies, be now moulded... . an imbrication, we all so aspire God's shield to prevent us from this fire...

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Apu Mondal

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Vildana Staniśić

Tanu Vermani Kapoor

Bosnia and Herzegovina

India

Samo jedna želja Sa očiju paučinu skidam , rane teške vidam samoj sebi , evo i ja dočekah da živim i sve češće razmišljam o tebi . Na vrh kule dugo ja sam bila , zatočena u očaju svome , na srcu sam okove nosila , pa sad rane krvare i bole . Jednu želju duša samo ima , da se jutrom budi pored tebe , ti ljubavlju svojom da je griješ nikad više sama da ne zebe . Oči moje isto tako žele , samo jednu želju one sniju , cijeli život da gledaju tebe , žar ljubavnu više da ne kriju .

Magical Moon Rhythm of twilight and the music of night Invoke moon off...a dreamy siesta Mesmerizing zephyr Hypnotic tableau Witnesses a celestial wedlock Of twilight and her consort Perfect ambience for our new found ardor Aggrandizing pneuma to allure magic from depths of dark In rustle of leaves and rhythm of hearts... Infinite thoughts tacitly dwelled yet countless words shunned unheard!! Odujebe Oluwole

I ruke bi isto poželjele , da te grle od jutra do mraka , to je želja ovih ruku bijelih , jedna želja , jedna , ali jaka .

Usne rujne ,tebe bi da ljube , i ispiju do poslednje kapi , s usne tvoje i otrov i med jedina im želja zauvijek . Bolovaše dugo moje tijelo , ne voljeno ovo tijelo bijelo , al' i ono jedno poželjelo , pored sebe samo tvoje tijelo . Neka žar ljubavna rasplamti sad u nama vatru ljubavi , jednu želju i ja sada imam , a ta želja to si samo ti .

Nigeria

Yin And Yang Black darkness Clear brightness. Towering hill Harrowing valley. Absolute ascent Resolute descent. Cold ruthlessness Bold truthfulness.

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Brazen and hard Soft and haphazard. Toughened roughness Soothened Smoothness. Decisive activeness Reluctant passiveness. Rising and soaring Falling and diving. Solid and tangible Fluid and intangible. Linear realism Cyclical idealism. Contrasting flows Contacting throws Convex loss Concave gain . Winter and summer Solstice and equinox. Cool and hot Cold and heat Night and day Moon and sun.

Sunil Bairagi Calcutta

Poem Drawing Mind wants to love something and gradually mind is connected with that's deeply. This relation makes a man great. At the light of consciousness the bond of life creates the flow of feeling. Having taken these feelings an artist creates arts and culture . The blend of mind and nature make a man the worshipper of pursuit . pursuit of beauty makes a man artist . Each visible and invisible things are created by words . Words are created by the letters. Letters are created by the sounds. The pictures of words carry -The colours of life , The consciousness of life , The emotions of life etc. . When poem is drawn then poem carries the qualities of humanity. Where the feelings of poem of poet are living.

White and black Ying and Yang!

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 â&#x20AC;&#x201C; ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Henry Farrell

Fabiana Raponi

England

Italia

Heed the bugger wind

Naples - Church Of San Pietro In Maiella

Unhandle me, speaks the tree to the breeze As its leafy arms heavesUnstill in the stilled earth, intimate at ease And unutterable, surfaced of its shaken leaves: That given the waves of your melody, All the trembling flowers, they murmur; For

wizard

song

and

harmony Your circling flow, and is no subtle offer Onto our outer wear, to bear, Numbering the fatal images to suffer With the rage of your ragged wing, natures share... As shut from view, utter! O' unhandle me; as there...a broken limb goes; That the parting is indeed unkind The gaze of tender eyes grows:

It was built at the end of the 13th century on the site where two female monasteries stood, on the initiative of the Palatine Count Giovanni Pipino di Barletta, at the behest of Charles V d'Angio. It was dedicated to the Holy Father Celestino V, born Pietro Angelerio da Morrone. Although the bell tower remains gothic, the Church was affected by numerous interventions that have altered its external and internal appearance. Between 1300/1400 the facade originally aligned with the bell tower was moved forward. During the seventeenth century the main portal and internal decorations were built, the presbytery was heated and the coffered trussed ceiling was replaced work by Bonaventura Presti and added ten paintings by Mattia Preti. With the suppression of the Orders, the Monasteries were adapted to house the Conservatory, born from the merger of four others.

And horizontal in kind, As you bark on my roughened skin,

REWRITE stricter rules

With not the sweet chant of a bird to note, Run Horse, run dear friend, Known your invisibility, not the cheery sought take me away, where for sure there are no mountains What worthy deed your din...

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

to climb, nor rushing rivers to wade. Run Horse, because I trust you and your courage it will take me far. I believe what I say may appear to the Others as a cowardly abandonment from this world, free of signals to want to change. But I assure you which is not the case. Run Horse, run dear friend, because. with you I'm not afraid to continue the race. I have hope to meet NEW PEOPLE,

Mihai Katin

Sketches of night loneliness

Who sweeps the silence thrown carelessly Besides the benches where the night Sometimes he reads The latest news that the clouds He discreetly slips them into a shower of souls Migrating to the gates of the unseen Heaven. Slowly the last tram leaves and I can hear How piles of unused words They are kneaded loudly, Everything is collected, recycled posthumously, The sidewalks don't need cleaning Of memory, Of loneliness Who knows how to put a signature In yesterday's photo. Sleep kisses us on the mouth and we get lost in our own unconscious We temporarily withdraw in the horizontal waiting

who wants to contribute to rewrite stricter rules to bring home

Healthy Values.

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 â&#x20AC;&#x201C; ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

prose 25-30

Šahdo Bošnjak Bosnia and Herzegovina,

roman: San noćnog leptira I. DIO: ZVALI SU GA NOĆNI LEPTIR 9. POGLAVLJE

Sutradan je bila subota, prvi neradni dan otkad radi na elementari. Da bi makar nakratko pobjegao od mučne obiteljske atmosfere, on pokupi s police Homerovu Ilijadu, jednu od svojih omiljenih knjiga, peškir i sapun i već oko deset sati krenu ka svega par kilometara od grada udaljenom jezeru. Namjeravao je da se kupa, sunča, dobro odmori i tako pripremi za sljedeću radnu sedmicu. Jezero je izgledalo čisto i lijepo, pregledno po širini, ali ne i po dužini. Borovi, smrče i jele okolnih šuma ogledali su se u njemu kao u kakvom golemom ogledalu, dok se njegova bistrozelena površina presijevala, zrcalila i mreškala na prijepodnevnom suncu. Salem prostrije peškir, sjede na njega i poče da posmatra okolinu. Jezerom su velikom brzinom krstarila dva mala skutera, ostavljajući iza sebe kristalnopjenušave vodene brazde. S jezera pogled mu pređe na knjigu, koju namjesti preda se kako bi je mogao čitati. Volio je djela ovog drevnog, slijepog grčkog pjesnika. Divio se viteštvu, moralnoj čvrstini, mudrosti, lukavstvu i požrtvovanju Homerovih junaka, crpeći iz njih

mudrost, čvrstinu i moralnu snagu da lakše prebrodi neka svoja duhovna klonuća, svoja kolebanja i lična posrtanja u životu. Osobito je volio herojski lik Hektora i divio mu se. Divio se njegovim vrlinama, koje je smatrao simbolima i koje su mu služile kao uzor viteštva, uzor hrabrosti, moralne snage, junaštva i požrtvovanja za svoj narod, do samozatajenja. Malo je takvih herojskih likova u svjetskoj književnosti koje je on toliko volio i kojima se toliko divio. Čitao je više od sata, a kad mu se pridrijema, sklopi knjigu, okrenu se na leđa, skide naočari i zažmiri. Iz jezera je dopirala cika i graja veselih kupača, koje su ga uspavljivale. Nedugo zatim probudi ga iznenadna galama i panična vika što se čula iz jezera. U čitavoj toj gunguli razaznavao je razgovijetno samo jedan prodoran glas, koji mu je ulazio u uši i davao signal za uzbunu: – Upomoć! Upomoć! Utopi se djevojka! Salem potrča koliko su ga noge nosile, bez razmišljanja skoči u vodu i snažno zapliva. Brzo se primicao utopljenici. Kad joj se sasvim približi, načas se zgranu i sledi od zaprepaštenja – prepoznavši u njoj, naizgled, beživotno Mejrimino tijelo. Brzo se pribra, dopliva joj posve, uhvati je za kosu i, koliko je mogao brže, zapliva s njom, nastojeći joj držati glavu stalno iznad vode. Na obali se bilo iskupilo mnogo svijeta, nijemo su pratili njegovu trku sa smrću. Bili su to u velikoj većini djeca i žene od kojih nije mogao očekivati naročitu pomoć. Zato je uze u naručje kao dijete, čim se nađe u plićaku, i žurno ponese ka meraji, ispod hladovitog TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

– Bezobrazniče!... Šta to pokušavaš?!...

– Htjela si da me uplašiš? – upita on. – Možda – reče ona, kratko zašutje pa dodade: – A možda i zbog nečega drugog. Ali ti si, izgleda, glupavi šašavko... ili šašavi glupavko, ha, ha, ha... da bi mogao to da shvatiš! – Uspjela si u namjeri, smrtno si me preplašila. I hvala na komplimentima, mislim za ono “šašavko” i “glupavko”, ali meni tek sad ništa nije jasno – reče Salem prijetvorno, iako mu je sve bilo više nego jasno. – Tjeraš me da igram otvorenih karti, dok ti svoje stalno skrivaš. Pa dobro, dopustit ću sebi mali luksuz i bit ću s tobom posve otvorena, ali stvar moramo istjerati načistac, sad, ovdje i definitivno. Dakle, prolazila sam danas ovuda i vidjela te kako ležiš. U prvi mah bilo me stid da ti priđem pa sam se dosjetila i inscenirala sve ono o utapanju. I sve zbog toga što te... ludo volim! Eto, sad sam smogla toliko hrabrosti i snage i makar sebi olakšala dušu. A ti, reci iskreno i brzo: voliš li ti mene? – Kakvo suvišno pitanje, pa valjda se to podrazumijeva.

– Valjda, valjda!... Drugačiji se odgovor od – Šta?!... – trže se on, odskoči s nje, tebe i nije mogao očekivati. Hladan, sračunat, prepadnut, kao da ga ujela zmija otrovnica. – odmjeren... Reci mi jednom jasno i glasno: Pa ti si to samo glumila?!... voliš li me ili ne?! – dreknu ona iznervirana – Možda – ona se još jednom nasmija. njegovom hladnoćom. Okupljeni svijet, i sam iznenađen i začuđen, – Volim te, nego šta?... – izusti on, omamljen stade se uz glasne komentare i smijeh žurno nekom slatkom jezom, pa samo što se ne razilaziti. onesvijesti. Najzad ostadoše sami.

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

bagrema. Gomila mu je otvarala put, pravila mjesta, znatiželjno prateći razvoj situacije. Jedni su vikali: “Utopila se jadnica! Šteta, onakva cura!...” Drugi su govorili: “Nema od nje ništa! Odavno je ona mrtva!” On je samo molio malo prolaza kako bi što prije stigao do meraje, i činilo mu se kako na rukama nosi začaranu ljepoticu ili morsku sirenu. Bila je polunaga, samo u tankom kupaćem kostimu, preplanulog, bakarnog, tena, sva izvajana, kao da ju je vajalo stotinu najboljih vajara, dok joj se niz ramena splelo, zrakom vihorilo mnoštvo debelih kujruka vodom ugrušane, duge, crvene kose. Nalikovala je boginji ljepote, ili dženetskoj huriji. On je pažljivo položi na ručnik, s glavom okrenutom naniže, kako bi iz nje lakše mogla isticati voda. Zatim joj poče lagahno rukom pritiskati stomak, ali vode niotkuda, ni kapi. On se začudi pa joj stavi ruku na srce; ono je kucalo, čak znatno brže nego što bi to bilo uobičajeno. Njegovoj radosti nije bilo kraja. “Živa je! Živa!!!”, pomisli i odluči davati joj vještačko disanje, usta na usta. I samo što nasloni svoje usne na njezine, kad ti ona gruhnu u smijeh i dreknu odozdo na njega:

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

– Hm, a kad me voliš, što mi priređuješ Za to vrijeme on je sav ceptio od radosti pa onakve neugodnosti, što me ponižavaš pred ne mogavši još uvijek povjerovati da mu se to drugima i što mi nanosiš bol?! desilo, neprestano je ponavljao u sebi: “Ona je Salem shvati da je prilika da joj se skroz moja, moja, moja... Mejrima je zauvijek samo povjeri, da joj razastre dušu na dlanu, i da tu moja!” Ona se vrati, sjede pored njega, otvori dilemu, što je i njega mučila i razapinjala, riješi tašnicu, izvadi nekakvo pismo i pružajući mu jednom za sva vremena. “Sad ili nikad”, ga reče: pomisli pa joj potanko sve objasni: o svojoj – Slobodno pročitaj. iskrenoj ljubavi prema njoj, o planovima za On je s nevjericom pogleda, stade nakratko zajedničku budućnost, o tome šta je sve želio da se snebiva te veli: da joj kaže na rođendanskoj i maturskoj – Radije ne bih čitao tuđa pisma. zabavi, a kako je ipak morao učiniti, o svojim – Ma daj, Noćni Leptiru. Samo ti pročitaj. Od psihičkim problemima. Na kraju reče: tebe ne želim više ništa da skrivam. – Suviše sam Čim uze pismo, po emocionalan i preosjetljiv. rukopisu je odmah poznao To mi jednostavno dođe u od koga je. U njemu je takvim prilikama, sastavni stajalo sitnim našvrljanim je dio moje prirode i, jače slovima: je od mene. Ne znam da li “Draga Meri!” me shvataš? Dok čekam let za – Nimalo te ne Tursku, ne mogu a da ne shvatam, ali ću ubuduće mislim na te. Otkad te nastojati da te razumijem. znam, čini mi se, bilo je U ime ljubavi. Ako ti se to tako. Sigurno si primijetila ubuduće ponovo bude da te simpatišem i da mi se događalo, imat ćeš moje potpuno razumijevanje, i opravdanje. Jesi li neizmjerno mnogo sviđaš. Samo, dok sam se sad zadovoljan odgovorom, moj mali šašavko, nalazio tamo, u našem gradu, nisam imao hrabrosti da ti to saopćim, a i zbog Salema... ha, ha, ha? Iskreno, mislim da niste jedno za drugo, niste – Više se ne ljutim što me nazivaš pogrdnim par. Zapravo, vjerujem da on nije za tebe, imenima. Jer, ako mogu da povjerujem, ti si sad jednostavno on nije momak koji te može moja. Zauvijek moja?! usrećiti. Ma znaš ti njega, on je onako, malo na – Možeš, možeš. Do groba sam tvoja. Samo svoju ruku, čudak, da ne kažem i neku težu tvoja! – reče, prinese svoje vatrene usne riječ. Vidjela si kako te obrukao na njegovim i tako ga strasno poljubi da ga njene rođendanskoj i maturskoj zabavi. Osim toga, usne opekoše poput žive žeravice. šta može da ti pruži s materijalne strane? – Sad ćeš nešto vidjeti. Sad mogu da ti Ništa. Puka sirotinja. Fukara, kao što su mu i pokažem – procvrkuta veselo i pođe po svoju roditelji. odjeću, što se nalazila na jednom kamenu blizu A ja? Ja sam momak za te. Tvoj princ iz jezera. bajke. Hoćeš u svilu i kadifu da te ogrnem? TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

očekivao takvo što, ali sve je okrenuo na šalu: – Pa šta si odlučila: hoćeš li s njim biti kraljica, ili sa mnom prosjakinja? – Ko ne bi želio biti kraljica, imati toliko zlata i tolike sluge? On je iznenađeno i tužno pogleda, a ona prasnu u smijeh i brže-bolje povika:

– Šalim se, šalim! Radije s tobom prosjakinja, moj Crni Leptiru, zauvijek! Nadam se da mi vjeruješ i da si sad posve zadovoljan. Hoćeš li se odmah udati za me, bit ću Zato predlažem da se idemo kupati. Voda nije najsretniji čovjek na svijetu. hladna, zapravo je odlična. Budeš li željela da sačekamo, iz bilo kojeg Poslije ovih riječi uze ga za ruku i povede u razloga, čekat ću te vjerno vodu. Dugo su se brčkali, do groba. A ti razmisli do kupali, igrali odbojku, mog sljedećeg pisma – pa ronili, kad ona opet mi saopći najradosniju predloži: vijest u mom životu. – Da preplivamo Vjeruj mi, nikad se nećeš jezero, po širini, šta veliš? pokajati – jer nikad te On pogleda u drugu niko neće voljeti koliko ja. obalu, bila je udaljena Najdraža, javit ću ti se najmanje kilometar, i uskoro iz Turske. Tvoj i kilometar nazad, to su dva samo tvoj: kilometra. Bio bi to Kerim preveliki napor i krupan P. S. Ne odbij me, jedina na svijetu. Ne nosi izazov i za malo bolje plivače nego što su oni. na savjesti moj mladi život!” Zato sumnjičavo zavrtje glavom: – Srceparajuće. Sve je u njegovom stilu, – Ja bih možda i mogao, ali šta ću ako tebi kako mu i priliči – bio je Salemov prvi ponestane snage ili ti pozli negdje tamo oko komentar, a ovamo je mijenjao boje, nalik sredine jezera? semaforu: blijedožuta, crvena, zelena, dok se – Ha, ha, ha – nasmija se ona samouvjereno. istovremeno borio s knedlama u grlu kao da je – A šta ću ja ako tebi pozli? I da se džaba ne netom jeo zelenih oskoruša. Pritom je mislio: hvališemo, već te izazivam da provjerimo u “Neće kruška ispod kruške. Ipak on ima dosta praksi pa ko stigne dalje. Ali ti si u prednosti sličnosti sa svojim tatom.” Najviše ga je jer si leptir pa možeš i letjeti, zar ne?... Ha, ha, pogodilo ono: “Puka sirotinja. Fukara, kao što ha! su mu i roditelji.” Tad nanova pomisli: “E, moj Kerime, nije fukara ko nema kruha, već ko nema duha!” Ipak ga je pogodilo i rastužilo Kerimovo pismo. Ni u snu nije od njega year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Hoćeš u zlato i srebro? Ili više voliš drago kamenje: brilijante, dijamante, rubine, safire?... Samo zaželi, i sve ću ti želje ispuniti. Ja sam tvoja zlatna ribica. Ako želiš na studij, studiraj; ako ne želiš, nemoj. Hoćeš li raditi, kod mog tate možeš da biraš posao i pritom da postaneš uspješna poslovna žena; nećeš li, ne moraš. Samo sjedi i naređuj, kao prava kraljica. Svi imaju, bespogovorno, da ti budu sluge pokorne, računajući tu i mene.

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Sherzod Artikov Uzbekistan

El Libro de Marquez Amo Octubre. Es un tiempo lluvioso, de ventiscas y a menudo está nublado. Las hojas amarillas caen y crujen bajo los pies, verlas en esa danza trae paz y descanso al corazón. Aunque ayer fue un día muy ventoso, hoy llueve. Al anochecer, todo parece más quieto, un olor agrio emerge desde el suelo que mezclado con la humedad se prolonga hasta el aliento.

En la noche la temperatura baja lentamente y siento como me enfrío en el balcón. Es momento de entrar.

El hijo de la mujer se las había vendido. El papa de Nafeesa era militar y trabajaba en el complejo militar de la ciudad y ella, si mal no recuerdo, estudiaba inglés en la escuela. Nafeesa había escuchado, por los vecinos, que yo tenía una interesante biblioteca privada. Directamente nunca me lo preguntó incluso aquella vez que nos conocimos en la calle. En esa ocasión solo atinó a hacerme un gesto de asentimiento, como saludo. Creo que se sentía incómoda para preguntarme algo más. – ¿Puedo leer alguno de tus libros?- la pregunta me sorprendió un día, cuando ella apareció repentinamente al frente de mi apartamento. Nunca alguien me había pedido algo así, sin embargo, no pensé mucho y aún bajo el estado de shock, la invité a pasar.

Ya en la comodidad de mi habitación contemplo el largo y gran librero. Fui hacia él y me detuve un – ¡Tienes muchos momento para pensar libros! qué hacer. No estaba de humor para leer. Me Ella miraba alrededor y se regocijaba como dolía la cabeza y mi corazón latía fuerte. Un una niña pequeña. Yo estaba parado y libro es lo último que me ayudaría. silencioso frente a la ventana, presionaba un Decidí sentarme y recordé que Nafeesa no cigarrillo entre mis labios. Yo no iba a decirle me había regresado el libro que ella había nada, dejaría que ella se formara sus propias tomado. Se había llevado “Cien años soledad” preguntas. Además, no solía hablar cuando exactamente hace diez días. Desde entonces fumaba. no la había vuelto a ver. – ¿Puedo llevarme el libro de Jack London?Conforme el tiempo pasaba el dolor de preguntó. cabeza aumentaba. Me tomé la medicina con la Asentí como señal de consentimiento, luego ayuda de una refrescante cerveza y una taza de inhalé el humo del cigarro y le di la espalda. café amargo. Decidí regresar a mi cuarto. Ella tomó el libro y me lo agradeció, sentí que … En la casa de del frente, vivía una anciana lo hizo con todo el corazón. mujer rusa. Ella había muerto hace dos meses – ¡Muchas gracias! ¡Lo leeré rápido!-El libro y fue cuando Nafeesa y su familia se mudaron. TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

movimientos, una calma casi confidente al mismo tiempo que un brillo particular en sus Desde entonces ella venía tres o cuatro ojos la hacía muy interesante. – Has leído todos esos libros? veces a la semana. No hablábamos mucho, ella siempre parecía un poco confusa – Casi-le respondí después de mirarla más especialmente cuando no le prestaba atención. de cerca Ella comenzó a conocer mi grado de – Te envidio-lo dijo mientras cerró el libro. indiferencia cuando me veía fumar cerca a la – Te gustaría una taza de café-le pregunté ventana, en ese momento ella regresaba el mientras ella ya estaba dispuesta a salir-Hoy libro cuidadosamente al librero y rápidamente es el clima está perfecto para un cafése iba. Nafessa ahora miraba a través de la ventana Eventualmente, se volvió nuestra rutina, abierta, tal como yo lo hacía. Había aprendido. pero últimamente todo estaba cambiando. Y – Bueno, si no es una no sé por qué. molestia para tiYa no fumaba en la respondió aun confusa. ventana y por el contrario – ¿Con o sin azúcar? me sentaba en una silla y – Si puedes, que sea sin no dejaba de mirarla. azúcar. Ella ya no estaba tan El café me hizo olvidar apresurada por irse y se las acostumbradas paraba al frente de la misantropía y timidez al biblioteca, como siempre, mismo tiempo. Hablaba y tomaba su tiempo hasta con entusiasmo de los decidir cual libro tomar. libros que leí y de mis Esa tarde, luego de una autores favoritos. Ella me escuchaba con larga pausa, ella tomó “Cien años de soledad”. atención e interés. Lo miró con mucho interés mientras caminaba Luego ella comenzó a hablar y lo hizo con al centro de la habitación. no menos placer y entusiasmo. Escuchándola, – ¿Te gusta leer literatura de todo el me di cuenta que ella estaba fascinada por un mundo?-le pregunté mirándola muy de cerca. hombre de mundo, como lo era yo. Éramos Cuando ella dio cuenta de la pregunta y la como dos gotas de agua y sentí ese dulce situación, se sonrojó como un tomate. placer que no había sentido por tanto años. – Sí, de vez en cuando leo literatura de todo Cuando se fue, estaba de nuevo solo con mis el mundo-dijo tratando de mantener la libros, como siempre. Estaba muy confundido, compostura mientras pasaba las hojas del mi corazón estaba aturdido, pues libro. acostumbrado a la soledad otra vez empezaba No era atractiva, sin embargo, su a deambular entre una serie de sensaciones. comportamiento amable, suaves Ahora, por primera vez en años, me sentía year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

que había tomado era “Martín Edén”.

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

profundamente solo, como si estuviera interesados en la lectura, excepto Feruza rodeado de cuatro paredes totalmente Anvarovna del departamento de oscuras. Administración de Riesgos. Ella tendría casi Al día siguiente, al salir de casa, me treinta y cinco años. Ella era muy sincera e encontré a Nafessa en la calle. Ella y su inteligente. hermana estaban de camino a la escuela. Como de costumbre, la saludé con un gesto de asentimiento y caminamos en silencio hacia la parada del bus. Quería hablarle, pero me contuve. Quizás ella se avergonzaría porque había mucha gente alrededor nuestro. Ya en la parada del bus, yo tomé un taxi y ella tomó el bus. En el camino, recordé el libro que ella había tomado la última vez y me pregunté si lo había leído. Me dije que de seguro lo había hecho.

Durante el break, no pensaba en otra cosa que preguntarle acerca del libro de García Márquez. – ¿Puedo preguntarte algo Feruza Anvarovna?-ella estaba ocupada en sacar unos papeles de su escritorio. – Por supuesto, Humayun– ¿Cuanto tiempo te llevaría leer un libro de 386 páginas?-la pregunta la soprendió y le hizo pensar un rato. – Depende del tipo del libro. Si lo encuentro interesante, podría terminarlo en 7 días. Sino, me puede tomar hasta un mes.

Pasaron cuatro días sin noticias. Al quinto, su ausencia me torturaba la paz mental y del alma. Al Un poco después le hice sexto, contrario a mi a uno de mis clientes la naturaleza, mi corazón misma pregunta. estalló y comencé a ponerme nervioso. Al – Si lo intentara, probablemente, lo acabaría sétimo, de nuevo comencé a fumar en la ventana, y con calma llegué a la conclusión de en dos semanasDe camino a casa, le hice la misma pregunta que leer dicho libro en una semana era al taxista imposible, lo cual me dio cierta calma. – Para ser honestos, no me interesa leer-me Ayer mi estado mental se había deteriorado y no podía concentrarme en mi trabajo. No lo dijo mientras me miraba a través del espejo tenia idea como se puede leer un libro de 386 retrovisor. páginas en tanto tiempo y eso me rondaba todo el tiempo. Probablemente ella no tiene tanto tiempo como yo, me decía. Despues de unos minutos pensé que definitivamente a ella no le gusto el libro y me di por sentado que nunca más lo regresaría.

Cuando llegué a casa, me paré en el pasillo, apoyándome contra la pared sin entrar del todo.

– Esto debe tener un significado-me dije- Si Nafessa me ha visto desde su ventana, probablemente ella venga a cambiar el libroMuchos de mis colegas no estaban Me quedé ahí esperando durante 20 minutos, TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

pero nadie tocó la puerta.

Cuando lo acepté, repentinamente comencé Como estaba decepcionado, busqué en los a reir. Mi risa estaba llena de pena, anhelo y bolsillos de mi pantalón la cajetilla de cigarro. tristeza, pero seguía riendo. Mi voz se hacía La caja estaba casi vacía, pero había un ultimo más y más fuerte. cigarrillo. Eso me ayudó a distraerme un poco Fue en ese preciso momento que alguien y me dirigí al librero a tomar algunos de los tocó la puerta. Al principio no tomé mucha libros que estaban ahí. atención, pero de nuevo volvieron a tocar. Uno de ellos tenía 254 páginas y el otro Antes de abrir me arreglé la corbata y me la camisa, que estaban tenía 83. Un tercero tenia 124. Me quedé con abotoné ese último y el resto los devolví al librero. Lo desacomodadas.

Desde que era pequeño, me había acostumbrado a no esperar nada, pero ahora esperaba encontrarla. Esperaba verla otra vez, escucharla que me hablara con su serena voz y llenara la habitación con ese sonido. ¿Por qué me mentía a mi mismo? Después de todo, no importaba el tiempo que tomara en leer el libro.

direction of prose. He was published in such Russian and Ukraine network magazines as “Camerton”, “Topos”, “Autograph”. Besides, his stories were published in the literary magazines and websites of Kazahstan , USA, Serbia, Montenegro, Turkey, Bangladesh, Pakistan, Egypt, Slovenia, Germany, Greece, China, Peru, Saudi Arabia, Mexico, Argentine, Spain, Italy and India.

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

comencé a hojear de principio a fin y decidí Nafessa estaba ahí, parada en el umbral de que ese le recomendaría a Nafessa la próxima la puerta sosteniendo un libro en la mano. vez que nos viéramos. – Lo terminé finalmente-me dijo mientras … Moví mis intentaba sonreir y al entumecidas piernas por mismo tiempo me la habitación. Luego me mostraba el libro en la incliné en el espaldar de mano. una silla. El dolor de – Marques me hizo cabeza comenzó a sudar la gota gorda. menguar después de tomar las pastillas. Sin embargo, mi corazón seguía latiendo muy About the author fuerte. Tuve que reclinar mi cabeza en el espaldar S herzod Artikov was born de la silla y cerré los ojos por un momento. La in 1985 year in Marghilan city of Uzbekistan. He imagen de Nafessa aparecía frente a mis ojos, graduated from Ferghana Polytechnic institute in 2005 year. His works are more often published in the una y otra vez. Fue entonces cuando entendí republican inside presses. He mainly writes stories and que mi ansiedad, mi estado nervioso y de mal essays. His first book “ The Autumn’s symphony”was humor durante estos últimos diez días, era el published in 2020 year. He is one of the winners of the national literary contest “My Pearl region” in the resultado de esperar.

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

essay 31-35

to let go.

Myriam GhezaĂŻl Ben Brahim

Letting go means letting go of our hold on things to allow them to appear as they are and

Tunisia

not as we would like them to be. When we

When to let go? agree to do this, we find ourselves in the presence of an incredible life force. This force Throughout our lives, many times we will is expressed through the opening of our be asked to let go. But in a society that minds. When the mind opens, we realize that encourages us to persevere in everything, how we carry everything we need within ourselves. do we know when to let go? Here are a few Today, don't rush anything. Do not force the signs that might indicate the time has come to hand of fate. Happiness, remember, is not a take a step back: particular state, but a decision to be, from When you feel overwhelmed by the same

moment to moment, in the

thoughts, obsessed with

full consent of what is.

an idea, a person or a

May life be sweet to

situation, or repeating the

you.

same story over and over

Am I becoming a philosopher?

again, it's time to step back. When

you

are

constantly struggling with

Philosophy

reality and gradually lose

Philosophy is a method

control of your life, it is

with the reasoning "of

time to let go.

thinking"

seeking

When you have to fight body and soul to understand man and the nature of things. hold on to something or someone, the message According to Aristotle the idea must be is clear: let go. When you live in daily combat mode, when you're constantly swimming against the current, you have to let go. If you are constantly building up tension,

meeting resistance, and finding yourself in the midst of perpetual conflict, it is time to let go.

accompanied by a concept. Descartes does not propose a concept, but a syllogism with the (I think

therefore

am);

makes

metaphysical assertion and will end up getting lost in solipsism; he does not say who is the I am (does not say who is the man) The I think therefore I am, (from Descartes; is it the I am

of identity; I am RenĂŠ, or the I am of existing... When you're exhausted, when you've tried The metaphysical being, no one has ever everything, when you've given everything answered what it is to be one. Spinoza you've got, and when, in spite of all that, the

distances

situation doesn't get better or worse, you have Spinoza's

himself pantheism

from goes

Cartesianism, against

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

transcendent god. To seek to be right and to prodane duše da sam loš i da nisam sam sa seek the reason, it is the question of the sobom... Ima još dečijeg straha u meni, a sve meaning that one gives to the cause that one više ljudi, pred čijim pogledom ukrstim prste seeks, in general the philosophy is a method dok se mimoilazimo, da me slučajno ne okrznu not to be right, but with the reason to find an zlobom... Nema u meni trunke zla. SAMO answer to the questions that the man asks ŽIVIM. Onako kako moram... Ako nije tako ne himself. Hegel with his phenomenology, the zvao se ja Zoran... a u stvari je onako kako ti science of the experience of consciousness, hočeš i tome se ceo opredeliš... Sve što je proposes to us thought without belief. Religion nemoguće postaje moguće samo ako jako is not a method of thinking, since belief is the

želiš... Te neke stvari ne zna ovaj mali svet...

foundation of religion; but believing is often iako bode i kaktus je cvet.ti ne znaš ko sam ja mixed with doubt (from belief-paranoia and od svega se maknuo Homera preveo lešinari ti doubt-depression). Psychology

ne daju mira dok lete oko

moga doma pojma nemaš

behavioural technique or

koliko ih ima... što samo bi

cognitive

science.

hteli da vide kako pišam i

Philosophy can be found

eto ti naslovne i velike

in art: painting, music

priće da uhvate moje

etc...

ludilo... nisam balegar al

Zoran Radosavljević

moja je tuga velika to s

Bosnia Herzegovina

vama nema veze brinu me

and

ću

zapisati...

egzistencije...

želim

čast i ime u mojoj ruci limenka piva u sobi tajac

Bez obzira da to i nije nigde zapisano ...ja ću ja

balkanske

više slagat rime u vašu

Trebinje

uspeti...

pizdarije

Ako

nije

predodredjeno... ja ću uraditi i predodrediti...

i tišina svečan je trenutak u flešu istine moj salut ne dopire do Holandije i ti i ja sanjamo sretniji Balkan... Đoni legendo.

Ne zameri što mislim da moje vreme prolazi brže od tvog... A ljudi oko mene... Širokih ramena, uskih shvatanja... Nemaju ni iole maštanja... zato ja osim duše nemam ništa više crno za pranje... mislim da je ovaj život neka

greška... i da je oko mene sve sranje... Načitam se svega i svačega... pa mi onda nije do ničega... Svi vi što po svetu se selite i letite... Džaba vam sve što imate kad ne umete da podelite... Kažu year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

de mers, făcând regalitatea stăpânirii sau a

Ela Bălescu

nestăpânirii prin secete sau revărsări.

Romania

Mările și Oceanele sunt îndrăgostite de

Regatul Apelor frumusețile naturale subacvatice, având

intensitatea sentimentală, când caldă, lină,

Râurile vor să fie Fluvii, visează că vor cristalină, verde-albăstrui, văzând cu patos ajunge mari, transformându-se în Mari, până comorile subacvatice. la culumile înalte uimindu-se când se văd

Mările și Oceanele au locul lor bine stabilit,

Oceane, având o încredere infinită, fiind în delimitat, sigilându-și zâmbetul în piept știind apele lor. că vor libertate de a În stilul lor războinic,

atrage aer puternic în

de la firicelul de Pârâu,

piept, știind că vor veni

brusc s-au transformat în

turiștii să se bucure de

Rău și de atunci, le tot

stăpânirea lor, încercând

visează apele, că vor

prin

ajunge Mari, bogate în

înotând.

a-și

uda

corpul

imaginația lor. Dând ploi

Privind parcă infinitul

cu multe inundații, cu

Mărilor și Oceanelor, fiind

temperamentul

un Elixir al vieții trăit în

primăvăratec,

visări, fiind în Extaz.

melodioase,

ele

curg

Gâdilarea tălpilor de

visătoare la vale, făcându-

scoicile din apă îl trece

și cale, când iute, când

fior pe cel ce intră în apă,

agale, cu intensitatea lor

aducându-şi aminte că și

sentimentală vor încerca

ele sunt utile în ape, cât și să fie o bună și nouă așezare în lumea lor, în acvarii pentru a fi admirate de frumusețea visătoare, reclamând răutatea și lăcomia lor naturală, fiind mai aproape de Om. omenirii, Apele fiind în stilul lor caracteristic de vise,

ce sunt boeme își asumă valurile mari ale Oceanului și apa sărată a Marilor, făcând consemn pentru spălarea păcatelor prin ploi torențiale până la catastrofe naturale. Ajungând

maturitate

Oceane

confesează căutând echivalente în direcția lor TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

confabulation 3646

originality, to discriminate the quality of thinking in prefabricated and expressing in clichĂŠs. Webinars, literary sessions organized Romania in online circles and social networks that promote the new style, free of convention, but Review For Taifas Literary scrupulous in its way of presentation, allowed Magazine No. 5 a clear distinction between literary art and whimsy of any kind. In a literary world as motley as the one of Despite the many inconveniences caused our time, there are many sailors of the pen by the 2020 pandemic, however, the who hang their feelings on the wire. Free availability of the online environment has writing, but so free that it no longer takes into increased and people have cultivated new account orthoepics and punctuation, has forms of knowledge, dissociation and generated an uncritical mass of authors and selection of sources that bring them cultural readers with sudden satisfaction. Moreover, accesses of imaginary where communication is masters. Both prose and done in a language of poetry, viewed through international circulation, the spectrum of where aesthetic spirits agrammatism and not manifest themselves through the superbly without barriers in the combined nuances of the area of prose and poetry, universal authors of the reader is fascinated by modern literature, they the splendor that resides risk more and more in the cultural diversity of slipping into triviality the world. Of course, we precisely because of the need to take into account lack of a linguistic and literary culture shown not only the lyrical mantle that the potential by the above-mentioned sailors. I felt for wears, but especially the vast culture with almost a decade that the world has not offered which authors from all over the world delight notable authors since Borges and Eco. Coelho us. is obsessively pasty in books with Here, then, we look with interest at issue 5 motivational speeches for personal of the international cultural magazine Taifas development, and since Osho's death, so many Literary Magazine, a sample of lyrical and unique books on spirituality have been spiritual diversity in the incandescence of published that we would be tempted to which we will try a modest review. Starting believe that, under the name of the Indian from the rhetoric to which perfection is thinker, some impostors with learning subjected in the poetry of Muhammad Ishaq ambitions are hiding. Abbasi (But what about the beauty of the Therefore, I think it is very useful to know maker of this beauty?). This issue proposes in the young literature as it is written: raw and its first column the recognition of the beauties unperverted by impersonal marbles, lacking of nature under the rule of divine reason. year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 â&#x20AC;&#x201C; ISSN-L 2458-0198

Paul Rotaru

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

However, the American poet Scott Thomas Outlar feels the echoes of the primordial explosion reminiscent of childhood games, but the sound reality obsessively shows him where he is going, as a repression of the vital energy in uncertainty.

Next, we will stop, with the permission of the readers, on a text if not of a Baudelarian invoice through its coloristics, at least of a strange psyche that we find in the writing of E.A. Poe. The secret of an autumn night, a story about obsession and hidden fears that ends with the mysterious death of a woman, masterfully builds the psychological framework in which the inner conflict culminates in falling into inertia. Disasters in World War II take the path of nightmare and become reality again through the chain of mania, vice and sequelae. The end of the story confers, by detachment and hiding in anonymity of the hero Stanislas, the cynical role that the world plays in relation to death as an immediate reality and taken to banality. The author's power of suggestion lies in the very stimulation of obsessions until they become a concrete fact again, and the enigma perpetuates the cynicism of not understanding what is not to be remembered. Although I would not place the text in the editorial species, it is perfectly integrated in the beginning of this issue.

an eternal Now, while Bozena Helena MazurNowak tends to lift the human being out of the routine by retelling eternity as an Unusual everyday. For Gabriela Mimi Boroianu, the reason for all things lies in love; within her poetry, love is an opportunity to rediscover the self by evoking a diaphanous past, it is a manifesto of the living presence (Love is my path!), but also a reason to retreat into a self assailed by anxiety. The Poetry Letter of the poet Marija Najthefer Popov is a hymn dedicated to the eternal couple, a tribute to the anxieties that lovers live in a perpetual uncertainty of life, a praise to those who love supreme. In Jigme Jamtsho's poetry resides the atavistic urge to find inner harmony by invoking the Forest as the mediator of this assiduous enterprise, which Sameer Goel proposes by balancing hatred with love.

The essay section begins with a broad introspection into turmoil, an ambiguous journey in which contrasts are defined by mutual reporting, each with the need to point the finger at the other. Lidia Stoia is not shy to resort to suggestibility, she herself a skilled handler of the word, approaching the wide range of narrative specifics. Of course, the Auntie Sophie anecdote, in which Anna Maria Sprzeczka-Stepien improves the humor of the situation through the rhetoric specific to the Perhaps the largest and most complex part dramaturgy, should not be avoided. of this issue is the poetry section, as it provides Well, the Confabulation column begins with an opportunity for readers to be abducted in a a set of not at all rhetorical but existential macroscopic area of ideas and feelings that questions, which Destiny M O Chijioke converge in human spirituality. Sajid Hussain snatches from himself to propagate to all declines his soul on the line of cosmic time in mankind. Remaining in the spectrum of TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

questions, here, Lenuș Lungu shares with us Lenuș Lungu the experience of an interview with the poet Bhagirath Choudhary, a thinker whose main Romania/Italia force should touch us all. DIAMO L'IMPULSO DEL RITORNO It is true that the literary palette does not autore del libro Nicolae Bălțescu reach one of the most optimistic chromatics in this issue, it being, if you will, a link, a Una poesia che cattura confession of the world in a time that has what l'universo invisibile degli stati we have a duty to discern. The cut of the world d'animo is made after events, but the fabric that covers the world is the very sense of humanity. I recensione letteraria wanted to write this review not so much for the authors already known to me for the Nicolae Bălțescu un viaggiatore attraverso quality of their creations, but especially to la vita un uomo unico, con draw attention to the un'anima sensibile. Nelle unity in diversity. I will sue opere comunica gli not commit the stati d'animo provati e recklessness of vissuti. Nelle sue poesie dissociating the culture of c'è un tumulto dell'anima humanity and the reason in una dura realtà. of the world, because that Esprime la verità, lo stato would mean annulling my dello spirito umano, entire value system, riflette i sentimenti, fa upsetting my references luce per amore della and, tragically, not bellezza. Tutto ciò che fa recognizing myself. lo fa con diligenza, Finally, I consider this dedizione, serenità e gioia. Sottolinea la review an opportunity to give credit to an sincerità, la serietà e la coerenza con cui editorial team that works tirelessly on the vengono svolti i doveri umani. Taifas Literary Magazine project. Lenuș Il volume di poesie poesie con un testo Lungu, whose merits are recognized in all moderno, con una struttura e una forma, crea corners of the world, is the main person uno stato d'animo speciale, con un significato responsible for this difficult and feasible profondo, risvegliando sentimenti forti in noi, project at the same time. Let's not go over the come persone. Il poeta Nicolae Bălțescu ha contribution of Mr. Ioan Muntean, the un'anima ricca e amorevole. Leggendo i testi technical eminence of all publishing del poeta, sono riusciti a farmi conoscere una enterprises, his reign assuming the finality of vibrazione di metafore ed epiteti che cercano the TLM type product. di trasporre il messaggio delle parole. Without drawing a conclusion of modus ad Viaggio attraverso gli stati e le emozioni del sine, I sign everyone's poeta attraverso il passaggio dell'anima attraverso la fede e l'amore. Riesce a catturare year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

in modo sfumato l'universo invisibile degli stati d'animo. Una lode portata all'amore, nel suo incessante sfogo. Il sé lirico, presentato, che esprime sentimenti profondi: amore, ammirazione, emozione. Nel primo capitolo "Pensieri" Dipinge con il pennello dell'anima gli orizzonti, gli orizzonti con una treccia di sussurri, pensieri e amore.

...... Desiderio, e il mio essere timido, In primavera ... piangerà Con lacrime di Luce ... " (Cosa posso fare...) Capitolo 2 I DIECI COMANDAMENTI

La legge di Dio è contenuta nei Dieci "Da qualche parte oltre gli orizzonti, gli Comandamenti. orizzonti, Nicola ci descrive la santità delle parole, il In the Heights, lontano dalla dogana, ministero e la gloria divina. E sopra - da qui il sole. Il poeta ci mostra il suo Versa i suoi raggi con servizio solo a Colui che calma adora tutti i suoi pensieri, (Da qualche parte oltre sentimenti e desideri e orizzonti, orizzonti) non Gli rinuncia, non

Ogni poesia sollecita importa quanta una réverie, una profonda sofferenza ricada su di lui. introspezione, è come Adornare la sua vita un'immersione, una con le tre virtù della fede, fantastica esplorazione. Il della speranza e poeta oscilla tra stati di dell'amore, le uniche in desiderio, sogno, grado di mantenerlo in beatitudine ed estasi, di stretto e continuo legame fronte alle meraviglie del mondo, che gli con Dio. vengono gradualmente rivelate. Dai suoi versi ci insegna che il cristiano non Anima in trasformazione, ecco quella deve adorare gli idoli, cioè cose fatte da mani turbata dall'autore, il passare del tempo sui umane o altre creature di Dio, che considera sogni, sui momenti, sul volo, sull'amore, dotate di poteri divini. sull'universo. L'autore ci scrive con l'arte delle parole, che "Anche oggi, il mio desiderio non può è vietato bestemmiare il nome di Dio, cioè essere dimenticato pronunciarlo senza il dovuto onore. Questo (Dor) comandamento insegna due cose, vale a dire: L'amore e il desiderio sono presenti in ogni il dovere del lavoro poesia, accompagnando il testo con i suoi Attraverso i suoi versi sublimi, il nome di accordi caldi e riempiendo la dispensa del ogni essere o cosa risveglia in noi qualcosa di cuore delicato dell'autore. quell'essere o cosa. È così che si capisce che "Cosa posso fare Con il desiderio

certe parole contengono qualcosa di bello e attraente. Ad esempio, la parola "madre" o TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

"padre" risveglia una grande gioia e apprezzamento nel cuore di chi la pronuncia. Tanto più bello è per il vero cristiano il nome del Padre celeste, che gli ha dato la vita e le benedizioni celesti, e che è la fonte di ogni santità e amore. Da questo si capisce che il nome di Dio è santo, proprio come Dio stesso è santo. La promessa o il voto è il dovere con cui il cristiano si obbliga volontariamente davanti a Dio a compiere un atto di speciale valore morale, in segno di gratitudine per i benefici ricevuti. La promessa non può contenere atti a cui l'uomo è già debitore di comandamenti, né atti privi di valore morale. La promessa può essere fatta da qualsiasi credente; è un mezzo per rafforzare la volontà nella virtù, per mostrare vera pietà e conduce alla perfezione morale.

Questo comandamento ferma l'appropriazione indebita o l'appropriazione indebita di proprietà straniera. contro questo comandamento si pecca. L'autore con questo comando ferma la menzogna, il che significa l'occultamento della verità con la conoscenza e la volontà, al fine di ingannare, vagare e danneggiare un altro. E l'ultimo comandamento che lo scrittore ci descrive è come fermare l'appropriazione delle cose di un altro, così come la lussuria per loro, il loro desiderio. Perché se uno desidera qualcosa, allora cercherà di appropriarsi di ciò che desidera. Ma la forza dell'amore per Dio si realizza attraverso l'amore per le persone. Capitolo tre Portiamo del ritorno

l'impulso

Ci impedisce di tutti i pensieri e desideri impuri, tutte le parole e le azioni improprie di cui il cristiano deve vergognarsi davanti a Dio e agli uomini. Questo comandamento ferma anche tutte quelle cose e azioni che possono portare il cristiano al peccato di fornicazione.

pianoforte, dove tocchi morbidi e gentili, mentre sullo schermo dell'anima interiore si dispiegano immagini fantastiche, dopo il battito del cuore. Amore, nostalgia, vento, pensieri eseguono con eleganza le loro partiture in meravigliose ambientazioni,

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Tra gli uomini, dobbiamo prima amare i Nicolae dipinge un'eco nostri genitori, che ci del punto critico hanno partorito e cresciuto, e come tali, La Stella Blu raggiunge secondo Dio, sono i nostri più grandi il punto critico del Grande Ciclo/E i terrestri benefattori nella vita terrena. L'autore ci parla devono decidere di ascendere,/(Blue Star dei debiti o dell'amore per le persone, a partire raggiunge il punto critico). dal comando di onorare i genitori. Invita il lettore a un viaggio puro, nel La vita terrena è il bene più grande mondo dell'amore, dell'anima. dell'uomo e il fondamento di tutti gli altri beni Il volume delle poesie si delinea in che si possono rivendicare sulla terra. È anche immagini preziose, in un'esplosione di parole un dovere e un diritto di ogni credente. dei sensi, intrecciate ai suoni di arpa, violino e

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

bagnate dalla luce del cielo dall'amore infinito dell'autore. I ricordi sono un sentimento forte, simboleggiato dalle due stelle, giorno e notte, invito il lettore a un viaggio seducente nel mondo della poesia dell'anima dove l'amore per Dio è personificato secondo l'anima di ogni persona. Tuttavia, il sentimento dell'amore ha una definizione che potrebbe includere tutte le caratteristiche dell'anima umana. L'amore è il sentimento edificante che si manifesta nel cuore di ogni uomo. Tutto è semplice e complesso, allo stesso tempo, naturale e deciso, sembra fluire con naturalezza, ma l'occhio sensibile e la fine intuizione del poeta coglie l'essenziale in ogni scena, in ogni poesia. come in uno stop-frame che cattura uno stato d'animo, un momento unico che la voglia di sole, luce e amore chiama sempre per regalare il suo piccolo recital di bellezza a chi lo desidera e lo può sentire splendore. Leggendo i testi del poeta, mi sono ricordato dell'aforisma di Tudor Arghezi: Credo che il vero libro di un poeta sia uno, purché unico, perché la definizione di un poeta che pubblica un buon libro sta in due parole: talento ed energia. La poesia è percepita esattamente come viene mostrata, con tutta la trasparenza di un'anima. È consapevole e comprende il rapporto profondo e sacro che gli scrittori sviluppano con la poesia, ma non nega il suo diritto di sperare che la bellezza debba essere evidenziata.

Šahdo Bošnjak Bosnia and Herzegovina

A šta sam ja rekao o svom romanu kratka analiza mog romana: Snovi Šehida Ibrahima Po žanrovskom određenju roman je ratni, ili bolje reći, antiratni, a nastao je kao moja želja da se prikažu mnoga ludila i zla rata, kao direktna posljedica želje tzv. narodnih vođa i političara da se ratom obogate i učvrste svoju moć, bilo pljačkom tuđe imovine bilo vrlo unosnim ratnim profiterstvom. Za vođama su išli njihovi slijepi narodi, njihova stada ispranih mozgova, već pripremljena za krvavu horor-balkanijadu. Brojniji, jači narodi su vidjeli jedinstvenu priliku da osvoje teritorije manjih, nejačih naroda i da ih po mogućstvu zadrže, a ako ne uspiju u svojim megalomanskim ciljevima stvaranja “Velike Srbije” i “Velike Hrvatske”, onda barem da tim narodima nanesu što više zla i da pritom temeljno opljačkaju njihove prirodne resurse, ali i privatnu imovinu. A ja sam samo želio da dam svoj skromni doprinos da se ta zla proistekla iz pohlepe i moralne pokvarenosti, pokvarenost je eufemizam, zato je tačnije reći izopačenosti, tadašnjih nacionalnih vođa, svih naroda na Balkanu, nikada ne zaborave i da opominju nove naraštaje da ne dozvole da se više ikada ponove. Jer, političke vođe su uz pomoć ratnih i šovinističkih huškača nahuškale narode jedne protiv drugih, podijelili komšije, prijatelje, rođake, zakrvili braću. TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Kako u ratu nisam imao vremena da na miru pišem roman o ratnim zbivanjima, to sam odlučio da uradim skicu budućeg romana, a na temelju te skice nakon rata, naravno ako preživim, da konačno oblikujem zamišljenu ratnu priču. Preživio sam, ali zbog raznih obaveza dugo nisam bio u prilici da se ozbiljnije posvetim pisanju, sve dok nisam kupio kompjuter, obučio se za rad na njemu, i, eto, za nešto malo više od jedne godine konačno uobličio, pa čak i objavio, svoj roman.

Rastali su se prijateljski u Zenici, ali će ih ratne sudbine ponovo sučeliti:

Doduše, užasnih ratnih događaja bilo je napretek, tako da s te strane izmišljanja i nisu bila potrebna, ali fikcija i virtualno bili su mi potrebni kako bi kreacija romana bila umjetnička, a ne samo činjenična, dokumentarna priča, i kako bi on, ustvari, time dobio i romaneskno ruho i, što je najvažnije, dušu jedne romaneskne, umjetničke, ratne priče. Priča o glavnom liku je u glavnim crtama istinita.

korumpirane i pohlepne tadašnje političare, kojima je važna samo vlast, moć i beskrajno i beskrupulozno bogaćenje.

Đorđa, kao pripadnika srpske agresorske vojske, sad već kao indoktrinisanog četnika i velikosrbina, a Ibru kao pripadnika Armije RBiH, i branioca svog sela i svoje domovine. Tragičnost ovog rata, kao i svih ratova, dostiže vrhunac kada prijatelj ubija prijatelja, Đorđe Ibrahima.

Tragičnost ovog balkanskog rata ogleda se i u Ibrahimovim burnim i emocionalnim Roman se velikim dijelom temelji na unutrašnjim proživljavanjima ratnih zbivanja. istinitim događajima: mjesto, vrijeme, mnogi On je, ideološki, ljevičar, i osuđivao je politiku likovi su istiniti, kao i brojni događaji koji su i postupke svih nacionalnih vođa na Balkanu. im se desili, samo su im Dobro je procjenjivao imena zamijenjena. Ali se političku situaciju, i znao mora priznati da se većina da moćne kapitalističke romana zasniva na zemlje žele uništiti dogradnji stvarnosti socijalističku Jugoslaviju, fiktivnim događajima, pa i da su za to pronašle nekim izmišljenim idealne budale, narodne likovima. vođe, beskrajno

To je mladić koji je sa svojim prijateljem U tome su prednjačili srpski i hrvatski studirao građevinu u Sarajevu. Oni su zajedno političari, iako su i bosanski brzo učili od proživjeli one burne događaje, koji su označili svojih srpskih i hrvatskih kolega i u početak rata u glavnom gradu naše zemlje. pokvarenosti nisu mnogo zaostajali za njima. Naročito je bio uzbudljiv, gotovo pa Narode su uglavnom zamišljali kao marvu za dramatičan, njihov povratak u Tešanj i u klanje ili kao topovsku hranu, a građane, svoje njihovo rodno selo. Jedva su izvukli žive glave, vojnike, kao najobičnije pijune, s čijim naročito na srpskim barikadama. S njima je bio životima i sudbinama mogu činiti šta im je i njihov drug i kolega Đorđe, Srbin iz Doboja. year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Do naroda i domovine bilo im je stalo koliko i do lanjskog snijega, iako su im usta bila puna patriotskih fraza i zapaljivih domoljubnih govora, kojima su, ustvari, svojim narodima prodavali maglu, iskazujući tako neopisivu količinu hipokrizije i svojih bolesnoumnih ambicija.

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

volja. Srbiju i Hrvatsku vidio je kao klasične agresore na BiH, ali je i bosanske političke vođe ocijenio kao nedozrele avanturiste, heterogenu mješavinu različitih svjetonazora, ideoloških deklarisanja i političkih ambicija, uglavnom: krive vođe, u krivo vrijeme i na krivom mjestu, nedorasle najdelikatnijoj historijskoj situaciji u kojoj se našla BiH. Znao je da će takvu skupu, krvavu cijenu platiti bošnjački narod svojim životima, krvlju, zdravljem i materijalnim dobrima. I pitao se: “A šta ću ja ovdje?!

dželat, dželat – koji nikada ne prašta. I ostao je sa svojim narodom, sa svojim ratnim drugovima, svojim seljanima, da brani od bestijalnog agresora svoj zavičaj i svoju jedinu domovinu, Bosnu i Hercegovinu. Ostao je do prvog septembra, do svoje junačke pogibije, kada je na Gajevima zaustavljajući četničke nemani postao prvi šehid koji je braneći svoj Kalošević položio svoj mladi život.

A otuda je ušao u legendu naroda ovoga kraja i pravo u moj roman, kao bošnjački epski Zar ću da pristanem na to da budem njihov junaci u epsku narodnu pjesmu, priču i pijun, njihova topovska hrana, da budem legendu, kako bi tu vječno živio. Isprepletena demagogijom zaglupljeni magarac, koji će bez ratnim zbivanjima, gotovo kroz cijeli roman truna kritičkog provlači se, kao crvena nit, promišljanja, baš kao i sva ljubavna balada o marva, ići za svojim glavnom junaku Ibri i vođama pravo na klanicu? ljepotici Zaimi. Biti tako glup za me je, U predratna i ratna jednostavno, poniženje, vremena bila je to ljubav ispod ljudskog skoro kao ljubav Omera i dostojanstva i časti, i Merime, iz istoimene nepodnošljiva sramota, narodne balade. Njihova zbog koje se stidim ljubav planula je naglo, samoga sebe.” I, umjesto sjala poput najsjajnijeg da ostavi nahuškane meteora, da bi se tako glupandere neka se Ibrinom smrću naglo i istrijebe do posljednjeg na Balkanu, a zarad ugasila. interesa svojih bolesnoumnih vođa, i da krene Nakon Ibrine smrti, pa do kraja romana, u bijeli svijet, u potragu za svojom izvjesnijom uloga glavnog junaka prenijela se na junakinju i svakako boljom sudbinom, on bi tvrdoglavo Zaimu Fazlić. Svi koji su znali kolika je njena ostajao, ne znajući objasniti prave razloge ni ljubav prema Ibri, znali su i to da neće moći sam sebi. lahko da ga preboli. Nije ih znao objasniti, ali ih je kao savjesna, Tako je i bilo. Pošto je u postelji odbolovala visokomoralna osoba itekako osjećao. Osjećao Ibrinu pogibiju, tražila je smisla i načina da se je da ne može na milost i nemilost krvožednim ponovo povrati u život. I našla ga je u Armiji četnicima ostaviti roditelje, braću, familiju, RBiH. prijatelje, poznanike, cijeli naivni i zavedeni Zamijenila je poginulog borca Ibrahima bošnjački narod. Bošnjića. Istina, ne na liniji, ne u rovu, jer su joj Znao je, ako bi to učinio, da nikada i nigdje rekli da za nju tamo nema mjesta, već u više ne bi pronašao duševni mir, niti miran Sanitetskoj službi, gdje je svojom san, jer bi ga stalno progonila nepotkupljiva i požrvovanošću dala veliki doprinos kako u nepodnošljiva savjest, kao najstrožiji sudija i liječenju i zbrinjavanju boraca tako i pružajući TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

medicinske usluge civilima. Ova prava heroina nije se pridružila borcima iz osvetničkih pobuda, već da bi korisnom aktivnošću lakše prebrodila neizlječive rane i neprebolnu bol zbog Ibrine smrti. Ali, vrijeme će pokazati da to nije bilo moguće, naročito nakon i očeve pogibije, jer je time izgubila dvije najvažnije osobe u svom životu, dva sunca, koja su joj pružala utočište i toplinu, dvije životne uporišne tačke, bez kojih ni njoj nema bitisanja na ovom svijetu. I umrla je nedugo nakon Ibrine smrti, ophrvana duševnom tugom i neizlječivom bolešću, ova bošnjačka narodna heroina, sublimirajući u sebi sve one pozitivne vrijednosti, koje su kroz vijekove krasile gotovo svaku Bošnjakinju: hrabrost, čestitost, pobožnost, skromnost, mudrost, pokornost, sabur... Poštovani čitaoci, svi oni, koji su dosad kupili i pročitali moj roman – kazali su da im se izuzetno svidio, a većina je rekla da ga je pročitala i drugi put.

Italia

Massimo Michel Oggi è il 21 Ottobre, ed in questo giorno, nel 1936, a Viareggio (LU) nasceva il pittore Massimo Micheli, che fù il mio più importante Maestro di Pittura, durante gli anni del Liceo Artistico di Lucca, ed al quale fui legato con infinita stima e grande riconoscenza per quanto mi insegnò, sia sul piano teorico che pratico, trasmettendomi anche preziose indicazioni sull'osservazione di ciò che ci circonda, superando la superficialità dell'apparenza ed affrontando la realtà attraverso il filtro della sensibilità. Nato a Viareggio nel 1936, si formò all'Istituto d'Arte di Lucca ed all'Accademia di Belle Arti di Firenze per poi insegnare al Liceo Artistico di Lucca fin dalla nascita stessa del Liceo e si dedicò in modo particolare alle tecniche della tempera e dell'affresco. Sue opere sono presenti in numerose chiese e collezioni pubbliche e private in Italia ed all'estero e fu membro dell'Accademia Tiberina e Legion d'Oro di Roma. Morì nel 2015. Questa mia opera realizzata a sanguigna è in suo omaggio e memoria.

Kupite i vi, vjerujem kako se nećete pokajati. Naprotiv, posve sam siguran ne samo da će vam se roman svidjeti – već da ćete njime biti oduševljeni. Vaš: Šahdo Bošnjak – autor romana ( P. S. Cijena romana za dijasporu je 20 eura ili 20 dolara, a u BiH cijena je 15 KM, ja plaćam poštarinu. Ako je iz ruke u ruku, onda je cijena 10 KM. Narudžbe možete slati u inboks ili na telefone: fiksni 032 942 730; mob.: 061 514 384. Hvala!)

Bruno Giovanni Pollaci

year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

Anna Maria Sprzęczka-Stępień Poland

"Rodzinne opowieści"

/Z rodzinnych zbiorów p. Marii Cedro (Kawęckiej)/

austriackiego). Ignacy (tato Stasi) z kolei w latach 70tych, jakoś zaraz po narodzinach swojego wnuka Krzysztofa. Najbardziej chyba pechowy z nich wszystkich Michał podobnie. Po wojnie pracował jako magazynier w Trześni czy może w Sandomierzu. Pewnego dnia był pożar. Cała wina spadła w pierwszej chwili na niego. Władze nie patyczkowały się z nim wcale. Dotkliwie obity, spędził w areszcie jakiś czas. Nawet żona Zofia nie wiedziała, gdzie się podziewa... Udało się jej dowiedzieć, bo sama odwiedziła kogo trzeba. I nie chcę tu zmyślać, ale z jej opowieści pamiętam, że człowiek ten akurat jadł obiad, i wcale nie miał ochoty jej przyjąć. Stojąc pod drzwiami zaklęła pod nosem:

Wydaje mi się, tak na 99%, że dziewczynki są na podwórku babci Krzysztofa. W końcu ona też była Stępień. Na pewno bawiły się tam, u cioci małej Stasi. Być może z mamą Krzyśka Izą, Marysią jak nie była za mała, z Romkiem... Tata Stasi Ignac był bratem Adama, czyli stryjem Władka i Bronka Stępniów. A z kolei Michał czyli Krzyśka dziadek to - A bodej cię... diabli brat rodzony mojego, wzięli... Stanisława.... I wszystko Czy coś w podobnym jasne. ; Chyba trzej z nich stylu. oprócz Ignaca byli między wojnami we Francji, gdzie Słowa te okazały się ciężko pracowali w prorocze... bo w niedługo kopalni soli. Mam stare potem urzadzono na pocztówki stamtąd, dygnitarza zasadzkę... nie fotografie. Wiem, że trzeba dodawać chyba, jak Staszek wrócił szybko, bo to się skończyło. praca niezbyt mu odpowiadała... Adam przez nią stracił wzrok, nie wiem na ile, ale Michał wrócił do domu, do trójki dzieci i potwierdzają to słowa wujka Władka, z jednej kochanej żony, ale zdrowia nie miał już wcale. z naszych rozmów. Cała gospodarka, dom, dzieci, wszystko to Najdłużej żył Stach, bo aż 90 lat. Zmarł w spoczęło na głowie i w rękach Zofii. Przyznać listopadzie 1995 roku. Ja byłam w pierwszej trzeba, że radziła sobie niezwykle dobrze. klasie liceum ekonomicznego w Tarnobrzegu Warzywa na medal na grządkach, metodami wtedy... wylew czy udar, tydzień i koniec... znanymi z kursów ogrodnictwa, dom zadbany Adam i Ignac przed nim. Najwcześniej, bo w i rozbudowy przez nią w głównej mierze... 1962 roku, odszedł Adam, schorowany po Dzieci zadbane tak samo, i do szkół, do pracy latach cieżkiej pracy we Francji, niewidomy posłane na Śląsk, same potem o mamę dbały z pod koniec życia. Piętno odcisnąć musiał także bliska czy z daleka. Gościły, na wycieczki udział w I Wojnie Światowej -- aż na zabierały (nawet i Giewont razu pewnego Bałkanach, gdzie walczył po stronie rezolutna babcia Zosia zdobyła, na własnych austriackiej (Wrzawy leżały na terenie zaboru nogach, a jakże!), swe małe prywatne TAIFAS LITERARY MAGAZINE

ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

królestwa pokazywały (Ogrodzieniec, Fabiana Raponi Mikołów, Katowice na Ordona...). Italia

/Trochę jak mój dziadek Stanisław... on jednak preferował czystą. I sił do pracy nie brakowało. Codzienność nie przerażała, nawet gdy bydlę narwane biednej...palec urwało, kiedy chciała zwierzę powstrzymać na łańcuchu. (I Staszek środkowego nie miał, zastrzał jakiś czy coś innego.) Mimo tylu przeciwności życie na Dąbrowie toczyło się wesoło. Pracą wypełnione, ale i spotkaniami rodzinnymi, sąsiedzkimi, przy niedzieli... Stół zawsze nakryty, czym chata bogata, coś mocniejszego do tego, i wolne chwile mijały na wesołych rozmowach. Pozostały po nich czarno-białe fotografie, a z czasem też kolorowe... Latem w ogrodzie, zimą w domu... Ubiory skromne lecz schludne. Gospodyni w fartuszku, goście w wizytowych strojach: kobiety w garsonkach, mężczyźni w spodniach w kant i w koszulach... miny szczęśliwe ludzi wierzących w wartość ciężkiej codziennej pracy, czy to na roli czy też w zakładach pracy...

Teatro dell’Opera di Roma, il debutto di “Zaide” di Mozart “Da quello che resta, affiora una storia d’amore e d’avventura sullo sfondo dell’Oriente raffinato e crudele, come veniva rappresentato nei teatri del Settecento europeo”. È con queste parole che Italo Calvino nel 1981 commenta la sua personale ricostruzione del libretto di Zaide, singspiel incompiuto di Mozart, per la prima volta al Teatro dell’Opera di Roma dal 18 ottobre (cinque recite fino al 27) in un nuovo allestimento firmato da Graham Vick e diretto dal Maestro Daniele Gatti. Realizzato in collaborazione con Circuito Lirico Lombardo (Teatro Sociale di Como/Aslico, Teatro Ponchielli di Cremona, Teatro Fraschini di Pavia e Teatro Grande di Brescia), la neo messinscena del singspiel mozartiano è la terza produzione pensata in chiave anti-covid (dopo Rigoletto e Le quattro stagioni), ulteriore appuntamento di Autunno 2020 al Costanzi che porta la firma di Italo Grassi per le scene e costumi, di Giuseppe Di Iorio per le luci, di Ron Howell per i movimenti mimici.

Scritto nel 1779, Zaide è rimasto Takie to były czasy... Lata 60te, 70te incompiuto al secondo atto e anche il libretto dwudziestego wieku... firmato da Johann Andreas Schachtner, è andato perduto: tutto quello che di Zaide year I, No. 6, 2020, December ISSN 2458-0198 – ISSN-L 2458-0198

Zdrowie zaś ratowała tak, jak sam pan doktor zalecał: kieliszkiem na "dzień dobry", koniaku.

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

esiste, sono quindici brani musicali, senza ouverture e senza finale ed è facile capire perché questo singspiel (opera in tedesco con brani cantati e parti parlate) sia stato così poco rappresentato e perché si sia sempre tentato di supplire alle mancanze con l’integrazione di diversi recitativi. “Non è una ricostruzione, non è un pastiche, – conferma il regista Graham Vick commentando la sua Zaide – è un nuovo pezzo di teatro ristrutturato da Calvino nella sua maniera geniale di cantastorie sui meravigliosi pezzi musicali di un Mozart maturo”.

La storia racconta di due amanti, Zaide, giovane fanciulla preferita del sultano, e Gomatz, schiavo cristiano. La coppia, innamorata e con l’aiuto del ministro Allazim, progetta una fuga che però fallisce: quando vengono scoperti e portati davanti al Sultano Soliman, Zaide lo supplica perché risparmi almeno il suo amato. Ma è a questo punto che la storia si interrompe regalando a Vick la possibilità di un finale aperto. “Il testo di Calvino – spiega il maestro Daniele Gatti – non cambia la successione delle arie né i sentimenti che esse esprimono: semplicemente li ‘incornicia’ dentro un racconto teatrale che poi si sublima e si coagula nella musica”.

d’animo di sospensione che ogni opera incompiuta comunica” che si insinua in alternanza ai pezzi cantati in tedesco, i versi originali di Schachtner, viene affidato infatti a un Narratore e che a Roma sarà Remo Girone, che avanza delle ipotesi sui brani che ha ritrovato creando dei possibili nessi. Il ruolo di Zaide è affidato a Chen Reiss, Juan Francisco Gatell è lo schiavo cristiano Gomatz, mentre Soliman è interpretato da Paul Nilon. Markus Werba è il ministro Allazim che cerca di aiutare i due amanti, Davide Giangregorio è il capitano della guardia Osmin. A Raffaele Feo, Luca Cervoni e i due giovani della terza edizione di “Fabbrica” Young Artist Program, Domingo Pellicola e Rodrigo Ortiz, sono affidati i ruoli dei quattro schiavi, rassegnati ormai a esser tali.

Foto di Yasuko Kageyama

Il racconto cornice ideato da Calvino che cerca di “mettere in valore quello stato TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198

TaifasMagazine Literary No. Magazine No.. 6,December December, 2020 Taifas Literary 6, 2020,

Daniela Vîlceanu

JASMINA DIMITRIJEVIC

Romania

Srbija

Ultima frunză Gledam letnje zvezdano nebo Jedna zvezda od svih se izdvaja Nije ni lepša ni veca od drugih Oko sebe širi samo više sjaja.

Stojim u bašti kraj bokora cvetnog Opija me jaki miris ruža Sve su lepe a jedna posebna Od nje se najlepši miris pruža. Iz šume čujem cvrkut ptica Kao da sinfonijski orkestar tu je Svi su utihnuli sa svojom pesmom Samo raspevani slavuj se čuje. Gradske ulice pune su ljudi Mnoge gradska vreva privlaci Najlepša cura ostace neprimecena Ako je kraj nje ona koja više zrači. U sebi moraš imati ono nešto Što ce te izdvojiti iz mase ove To nešto nije nadmenost ni lepota To nešto se kratko harizma zove.

47 51

Sunt vară capricioasă Secătuită de dorințe, Ultimul fluture bătrân M-a părăsit Pentru a însoți o frunză La balul Sfântului Andrei. Acolo și-au găsit sfârșitul Lăsând scris în testament Să le gestionez Trecutul. Ploaia își ascute ghearele De genele mele Stropii îmi scrijelesc obrajii Cu unghiile lor reci. Plâng de durerea trandafirilor, De dorul macilor, Săracă, tremurând de frig Plâng și râd Penultimul anotimp Care a luat fața unui defunct Clovn ce sunt Râd și plâng La gândul că ploile izvorăsc Din norii a căror suflete Au fost grijite De ultimul preot Cinstit.

Harizma

year I, No. 6, 2020, December year I, No. 6, 2020, December

ISSN 2458-0198 –– ISSN-L 2458-0198 ISSN 2458-0198 ISSN-L 2458-0198

Taifas Literary Magazine No. 6, 2020, December

The magazine appears in Romania editorial office Founding President Lenuș Lungu Director: Lenuș Lungu, Ioan Muntean Deputy Director: Paul Rotaru Technical Editor Ioan Muntean Covers Ioan Muntean Editor-in-Chief: Ion Cuzuioc Deputy Editor: Stefano Capasso Editorial Secretary: Anna Maria Sprzęczka

yaer I, no. 6, 2020, December

ISSN 2458-0198 ISSN-L 2458-0198 Founded in Constanţa, June 2020

Editors: Vasile Vulpaşu, Anna Maria Sprzęczka, Pietro Napoli, Myriam Ghezaïl Ben Brahim, Zoran Radosavljevic, Suzana Sojtari Iwan Dartha, Auwal Ahmed Ibrahim, Destiny M O Chijioke, Nikola Orbach Özgenç Responsibility for the content of texts published in the journal belongs directly to the authors who sign them, in the name of freedom of expression.

Revista de scrieri şi opinii literare Taifas Literar poate fi citită online pe site-urile Cronopedia

(lenusa.ning.com) or: Taifas Literay Magazine Email: worldliterarymagazine@gmail.com

Taifas Literary Magazine

Reproduction - in whole or in part - of the journal and its electronic distribution are authorized for the private use of the reader and for non-commercial purposes.

Orders for the purchase of the magazine can be made on the Cronopedia website and on the email address above.

Authors in summary:

2 AUTHORS 2, SIDDHARTH GOUTAM JOSHI 2, WIESŁAW SAKOWSKI 2, EDITORIAL 3, LENUŞ LUNGU 3, POETRY 4, MUHAMMAD ISHAQ ABBASI 4, BAJRAM BAJRO NELJKOVIĆ 4, RUKI KOČAN 5, NELU CAZAN 6, GABRIELA MIMI BOROIANU 6, KAMRUL ISLAM 7, ZEHRA BAJIĆ ALIĆ 7, ANNA MARIA SPRZĘCZKA-STĘPIEŃ 8, SLAVKA BOZOVIC 9, SANTOSH KUMAR BISWA 9, VASILE LIHĂT 10, ELENA TUDOSĂ 10, ZAKIR MALIK 11, NICOLETA MIJA 12, MIHAI KATIN 13, SWAPANJOY CHOWDHURY 14, PRINCE STEVE OYEBODE 15, MAYOKUN KEHINDE FOLORUNSHO 15, AUWAL AHMED IBRAHIM 16, LALI TSIPI MICHAELI 17, SŁAWA KORNACKA 17, ZBIGNIEW MICHALSKI 17, MLADEN MARKO TOKIĆ 18, OMAR ABURTO 18, LUCIANO ZAMPINI 19, RAVASIO CLAUDIA 19, EVICA KRALJIĆ 19, ISAEL DA CONCEIÇÃO 20, SHIKDAR MOHAMMED KIBRIAH 20, GIANFRANCO AURILIO 21, BHAGIRATH CHOUDHARY 21, KAMRUL ISLAM 22, GORDANA SARIC 22, APU MONDAL 23, EUGEN-PAUL POPA 23, SAMEER GOEL 23, VILDANA STANIŚIĆ 24, TANU VERMANI KAPOOR 24, ODUJEBE OLUWOLE 24, SUNIL BAIRAGI 25, HENRY FARRELL 26, FABIANA RAPONI 26, MIHAI KATIN 27, PROSE 28, ŠAHDO BOŠNJAK, 28, SHERZOD ARTIKOV 32, ESSAY 36, MYRIAM GHEZAÏL BEN BRAHIM 36, ZORAN RADOSAVLJEVIĆ 37, ELA BĂLESCU 37, CONFABULATION 39, PAUL ROTARU 39, LENUȘ LUNGU 41, ANNA MARIA SPRZĘCZKA-STĘPIEŃ 44, BRUNO GIOVANNI POLLACI 47, ANNA MARIA SPRZĘCZKA-STĘPIEŃ 48, FABIANA RAPONI 49, 2 AUTHORS 51, DANIELA VÎLCEANU 51, JASMINA DIMITRIJEVIC 51

TAIFAS LITERARY MAGAZINE ISSN 2458-0198 - ISSN-L 2458-0198