Gallartako Meatzaritza Museoa Duela egun batzuk irteera bat egin genuen , ingurunen , aurrerapenari buruzko lanak egiten gaudelako , Gallartako Meatzaritza museora joan ginen. heldu ginenean makina arraro batzuk ikusi genituen , Museoan sartu ginen eta burdin mota batzuk erakutsi zizkiguten. kalitate handia zutenak lehenengo eta gero kalitate txikienetarikoak , kalitate gehiena zuene “bena� deitzen zen eta kalitate gutxiena zuena , “rubio� deitzen zen , Ondoren maketa bat erakutsi zigun meategiak non zeuden ikusteko , eta esan zigun , Arboledan zeudela eta beste hainbat lekutan zeudela , komentatu zigun euskal herriko meategiak , begi bistan zeudela eta arboledan zeuden meategi guztiak , gaur egun urez estalita zeudela . Umeak 8/9 urterekin hasten ziren lan egiten , meatzariei ura eta janaria eramaten. Emakumeek dinamita egiten eta burdina garbitzen lan egiten zuten.
gehien kobratzen zutenak gizonak ziren, egunean 15 tona burdin jaso behar zuten soldata jasotzeko , gero emakumeak
dinamita egiten eta burdina garbitzen eta azkenengo umeak, meatzariei janaria eta ura eramaten . Egun txarra egiten bazuen , euria , kaskabarra ‌ ez ziren lanera joaten , orduan , ez zieten ordaintzen . Meatzariak , zurezko etxeetan bizi ziren , barrakoiak deitzen ziren , literekin , mahaiekin ‌ meatzen jabea zen haien jabea , eta meatzariek kobratzen duten %50a hartzen zuen. gainera jateko kantinetara joan behar ziren, meatzen jabearenak ere ziren , janaria oso garesti zegoen eta oso kalite gutxikoa zen . Orduan , egun on batean , 10 peseta irabazten bazuten , etxeetan 5 peseta , janarian 2,50 peseta , 2,50 pesetekin geratzen ziren .
Ondoren museotik irten ginen , hamaiketakoa jan eta museoaren ondoan zegoen meatz batera joan ginen , zulo ikaragarri bat zen , ur apur bat zuena , eta ingurutik horma zuena , eskailera moduan , pasatu behar ziren makinak pasatzeko eta goian zeuden harriak jausten baziren , gizonei , emakumei edo umeei ez jotzeko .
Gero , autobusa hartu genuen , eta Galdakaora bueltatu ginen , oso oroitzapen politarekin .