2nda que 1 noite e outra vez a ril e non est0s. eco3ezo nas t5as maos aquilo que 1 orma de e,istir. s a rosa que ao luar en nin 5n lu ar so3a a s5a cor. e n1 oa o cami3ante na neve. ala ra mi3a paciente po, 1 tan per ecto o azul, ti, 0nima ou s4 poema o que non e,iste e non, estendo coma pano ao lon o do meu corpo, para te nacer. co que non c e a de pala ra nin un a. o3o con quen me estar0 a so3ar. o recordo do que non ten memoria ai,o orma de amor nin un a p1nsote e p1rdome no per ume da lor de cera e de papel. e o o teu or allo e son as que uc es e por quen a ardo e non sei quen es nin desde cando. ( 7
)
svara a nu e, a terra nova, e o que non di 1 luz e distancia sen pala ras, 1 rande lor. casa, o so radi3o, a r5a soa onde ti me so3aras. m5sica martela co seu peteiro na casca do silencio. oia coma ne ra nos eidos o canto do pa,ari3o. ara quen me ei so3ar no azul primordial se pasa a ril e as c uvias. 7 r2o sen pr1sa e sen mar,es ala artado vai pola varcia, cae na cac oeira. 7 r2o marulla cardumes de prateados sons. e ouros vestida oio os pasos da tarde. a que non vi3a a min usqueime entre as 0r ores que o raio estala, part2n, usquei e perdinme. ntre p1s de millo cami3o coma polic inela. 7 adurece o sol e ti de luz imitas o pardal. 7 trenci3o de ,o uete pasa, tan s4. 7 odo sen re ra a se so3ar nas illas da melura. 7 odo a lorir no voo da arza de ma3anci3a r2a. 5scome no nin u1n e ai un a pouca de dor si 1 verao e imito a cor da nu e, o canto. scoito c ori3os, esta ora de min, o seu ollar 1 un a mesa e un a cadeira soa. ($ $ $ $ $ $ $ $ $ $ )
s sac adoras sac an a soidade do d2a des 0n os terr4ns da som ra que a noite la ra e rola e se despena un vento meni3o. 7 on lon as ollas de millo cin o a s5a ronte coa luz que 1 pouca e pousa nos eidos. , ce a luz, 0s veces sen min perdida cr1asme ti sen medo ao e,istir, ne as aos que usurpan a narraci4n do tempo. 7 enten a c uvia as tecedoras, a que c e a e volve a que cae. 7 ecenden as s5as claras mei,elas no ar da terra natal. ntre realidade e so3o os re atos e en a luz estremecida. 7 antan as cei eiras7 quen nos quere rou ar a semente7 7 uen respira e tensa o escuro7 7 uen mente o tempo que somos7 luz cae inutilmente, cae, ec a os ollos sen nin u1n, s4 vive na pala ra silenciosa nos ca elos dos sal ueiros, dourada. s sac adoras entrecollen as pala ras, secas, sen ra2z. esde un tempo anti o 0lanme desde o porvir da d5 ida roto en rielos 0lame o s0 re o do cami3o. 7 ac an, cantan en doce laio murmurado. 7 on o coro do destino da soidade mi3a. ($ $ $ $ $ )$ $
7
luz cae nas maos mi3as e os so3os entran nos so3os, e ese tremor que 1 nada coas s5as escamas de prata. 7 oa t5a respiraci4n e os teus late,os, de luz seduces a nu e. 7 ecl2naste, semin5a, cos ollos al o ec ados. 7 que non di o pensamento o silencio di coas s5as 0s pre adas. 7 oa a pala ra que non 1 atouti3a. 7 4lvese ave de invis2 el voo. anse as oras turquesa un a por un a no ramo danse as oras da ora de seda, todas as dun d2a. luaradas danse. 7 io medrar a 0r ore luz adentro cando o merlo asu 2a at1 non estar o canto, a ora, o encantamento. usente de ti es lu ar onde a2nda non estou. 7 llasme sen me ollar. 7 oa mao escondo a l5a, a re os seus la ios 2ntimos, a ren a ora carm2n. 7 asm2ns violeta re licten a cor que outra cor esconde. 7 a oto ra 2a a toli3a do monte aluada sente r2o seduce o ome sen rostro crea o dese,o, crea a pala ra dorida do poeta. , a ranca casa que a2nda nos so3a. ($ $ $ $ $ $ $ $ $ )$ $
7
7 ai,o a c uvia do mar de a ril al o novo re resa e non sei. 7 uen es ao atravesar a noite7 7 em ro o amor que non aconteceu. 7 uen, que pala ra vai ao seu dicir calado, que me uiar0 para ser a som ra do sal ueiro. 7 ove. ora 1 aquilo no que pousa e deita nun a alla coa s5a m0scara de tempo. 7 entres alamos ela e mais eu sa 1monos alleos ao morrer. ol oreta voa perdida, atravesa o tempo pasado, da cor dun ceo anti o que apenas arde. dormece o violino con cali ra 2a tremorosa escri e e non a arda. 7 son o cami3ante e quizais as pe adas. 7 5scome 0 intemperie. 7 ada escoito mentres me di o, nada pasa pola r5a s4 o pardal me olla sen me reco3ecer s4 o ramo seco car a co peso dos meus recordos. i o des a itado o pasado 0rdoo inacces2 el. e c uvia son se de vento son os meus pasos e todo o que non son v1n peteirar nas maos da tarde co seu lon o peteiro amarelo. 7 4 o pardal me olla cos seus olli3os ris azul e os seus p1s descalzos. 7 ada escoitan procesionais os d2as e en o licuas as oras. ($ $ $ $ $ $ $ $ $ )$ $
7 7
7 presente ei,a os ollos da dorida luz. lor da amendoeira cae coma pa,aro e ,a non sei deste d2a quen 1 nin onde. 7 ltimo o sol 1 roito maduro e l1vame lon,e da dor onde re resar 0s que amei e que me a ardan para morrer en min un pouco. 7 in u1n me ai esquecer que crea o tempo que a luz da l5a vella, que o tempo sen memoria. 7 , austas as pala ras e un silencio enorme tremen no ume da corda do viol2n din doce e calado o instante de prata e soidade paira pousa no ramo en lor. e quen son testemu3a aqu2 na praia en n1 oa, cin uidas dun a luz que non di,en. 2,enllas a nin u1n, ine,plic0 eis, respiran an4nimas nas ruelas. 7 or quen delas a ardo7 7 pa,aro da noite adolescente na remanza 1 eleza inalcanz0 el no seu namoro. quela que en min 1 o tan,2 el do recordo. e quen daquela luz v1n a mi3a m0 oa7 7 uen veu daquel su rir7 s pala ras que di,en secretas para ser non llas di,en ao tempo non a ido. 7 ue aca a7 7 or quen caen na morte con levidade de olerpa7 7 aen na area silenciosa coma lor ou l0 rima caen no verso cando parten. ($ $ $ $ $ $ )
7 77
7 llei o ceo, 0 s5a secreta som ra dei nome, c4ncava. 7 u non sa 2a, so3a a, s4 so3a a. 7 inalei a ,anela a erta que in,e a s5a luz e escoita c over. 7 al er2n nos ca elos un a presi3a de ,asm2ns so re as pala ras non ditas sal er2n a materia da luz. 7 ada perdoa a dor 0 poeta. . l0 rima de au a o espello e son esta ota de c uvia e aquela e todas as que ve3o ser e adormecen os eidos de millo no sose o do seu respirar. 7 c e o impuntual ao meu e,istir e a ol oreta sost1n no ar a som ra da ol oreta. 7 nde o ceo ser0 o que quere ser esconde os seus pa,aros dime u aces nomes, vento leva na palma da mao un a estrela e un a ita ranca, vento v1n do mar e trae consi o o mar 0 mi3a ,anela e durmo co rumor do mar. 7 ntre o o corpo e ese voar de dor erido e so3o que de min ica que na lor de pequenas 0s rancas parte. re as maos desde antes de me co3ecer o d2a a re a s5a ,anela e v1n ao meu so3ar. ($ $ $ $ $ $ )
7 777
r5a do mar era re u,io sen nome do amor. verdade do amor que ,a 1 a verdade tan soa nos claroscuros do tempo. 7 ara o lon,e o recordo partira como tantas veces, pensei. 7 ue con unde o sentir7 7 uen morou na casa das rosas sou o da certeza do sentir, arr4upase en vento viste a nudez en luz e ouros violeta. 7 on a andori3a, escri o o recordo da casa que non ala, que s4 escoita e ica escrita no caderno do solpor. 7 scri o a m5sica que desco3ezo, a cor que escri o no diario de ceos e usco a lor que amar. 7 spi3as ordadas no pano de man tin uen a rosa. mi3a pupila desci ra o lu ar onde reco3ezo a arca varada, a oliveira. 7 ramos todo o que non somos e so3amos onde a l5a da s5a prata se desan ra. 7 on sa er, era un a orma de nos co3ecer. 7 un a mao levo o sol e noutra mao a rota l5a, cami3o a ranca espuma na praia do canaval. 7 aro, cos p1s descalzos u2a a som ra dos amantes, 4llanos e n4s ollamos a s5a luz, umana no seu ollar a r2a, os cant2s, os arcos que parten. 7 ara ser omos o indic2 el do amor. ($ $ $ $ $ $ )
77
7 a2mos 7 luz e o azul t1ndese, cando nos doe, so re as s5as ondas certezas t1ndese e a eleza 1 a verdade e p1same por vez primeira. 7 sta ma37 v1n e o d2a vertical e r2o o d2a sen istoria que pasa sen nos ollar. 7 r7 vida de temores a terra 1 canto un a rande pala ra clara. 7 4 despois da eleza s4 despois doe. 7 eun2monos arredor da terra amante. 7 a ot e mais eu. , tanta ,ente soa na r5a soa. 7 dourado rostro do outono coas s5as escamas de ouro canta coma l5a sen luz orra as som ras dos espellos. 7 nde os que amaron7 s estatuas coas s5as roupas usadas an coma que a ardan e non a ardan ailan un valse triste in,en a voz e calan a ora que non 1 maio e recordo e a eleza 1 o lu ar onde ,acer. voz do an,o semella que c e a e ,a non s4 cae coma ina poeira. ($ $ $ $ $ $ $ )
7
7 elicada ai,o dos sal ueiros, es verdade e memoria da tenrura. 7 erra s4 alma que est7 e volve voar a man que a ro. 7 o lon,incuo as cores alan de min deste sol de papel pintado no que se pon o d2a. 7 o centro da s5a incandescencia pasa o ser, a vida ama, vai, corre para o lon,e. 7 mordo o pequeno roito e nin sei o seu so3ar. 7 ste sol sen m7 is a se e,tin uir cun a poli3a traza na au a d5as pequenas 7 s transparentes. 7 omo me doe, de tan pura a2nda esta luz treme de tanto ser terra so3ada. cor do paporroi o sost1n o mediod2a. 7 a mi3a mao desa roc a o ,asm2n e o sol cami3a so re as au as. 7 ste sol no seu morrer violeta c4ntame a reve istoria da som ra onde a tarde morre da tarde rilla as s5as oras, so3a e todo descr1 da luz. 7 on quen devolve a som ra a cada 7 r ore e o outono 1 ave avermellada se di de memoria as s5as soidades, o canto. vida aprende as pequenas voces do tempo escondidas no eco do que ,a non est7 e recorda. ($ $ $ $ $ $ $ )
7 7
7 eve no voar, pala ra ou pa,aro a eternidade acaricia o instante, os meus la ios acaricia e cae do outro lado do amor. 7 indic2 el l1vame ao que crea a luz. 7 invis2 el da primavera cae no centro do verao. 7 i,en, e,istes se e,istes na luz da pala ra en que pousar n4made. 7 ives dentro do aroma do ,asm2n. ro o armario e sae un a ol oreta, lem ra e volve o rostro, e trans i ura en som ra. 7 olve de nacer aquel rostro que amei. 7 ove. c uvia 4llame cos seus ollos de trapo. 7 nde me levan as rancas 7 s pre unta por min e de novo c ove. 7 voo da luz mente, a som ra pousa nas ollas de c arol e nada perdura. som ra dun pensamento a arda como a arza parada a arda. 7 ompo3o un a i ura en ranco roto. 7 scre o para que a noite non morra. ro a pequena ,anela de madeira e usco nada que o ome usque no ceo rec1n c ovido para que volva usco para que a l5a ve3a se 1 que non est7 para que se,a verdade. 7 orque al o que a 2a e quizais ,a non con area e cunc as e un pouco de mar constr5e a pequena casa onde me ardar. ($ $ $ $ $ $ ) 7
7 77
7 ceo 1 alto e azul, enc4ntrome nos seus elos ollos. 7 licuo o seu se redo sempre acorda cedo, dem4rase. 7 anzo a anzo descende in inita a c uvia o seu alar case umano de u,o a s5a oca e ao amala 5scome na terra soa cando arrecende a i ueira. . quen cala e so3a nos ollos da oneca de cart4n. . elo animal a c uvia. 7 ove as mi3as claridades al 5n vento vanse as s5as metades. 7 ue ai morrer a c uvia nos seus pistilos7 7 e que tempo somos7 7 os nosos eni mas am7 monos. 7 oma dous desco3ecidos am7 monos. 7 s la ios uscan a2nda a suma das som ras coa pupila n5a danse e son elas e somos a lor da cerdeira que a re e sen a som ra ica. quilo que non ve,o e sei s7 eme a amoras e pola li3a do sol cami3o e nin u1n cre e s7 eme a am1ndoa amar ue. 7 e reso do amor que nunca oi e polas s5as 7 s suspiro. 7 en sose o inv4come en desamparo en todo o que me ai morrer sen luz. ($ $ $ $ $ $ $ $ $ )
7 777
som ra dos pequenos uerreiros de madeira coas s5as lanzas de amieiro pesa nas au as ,eadas, pousa no ranco espello. 7 as 7 r ores inm4 eis est7 o misterio e nin u1n sa e por que non est7 nin quen es ti nin quen son eu quen o noso silencio. 7 e tempo tolda a tarde os seus azuis sen nu e. 7 al1irase o mundo. 7 odo a arda noite e d2a, todo cala nos eidos ,eados todo me di e lo o de novo cala. 7 ,eo tende os seus panos da ranca dor penden risallos coma 2os de escuma nevados por tan i uais. 7 distante 1 de coraz4n violeta e reina a tristeza sen o triste. rdeu todo en nostal,ia, e os uerreiros que pasan co seu tam or de olla de lata $ $$ $ $$ $ $$$ $$ $$ $ $$ $$ $ $$ $ $$$ $$ $$ $ levan o estandarte cun a rosa azul. 7 sol va a undea, esperta e non se sa e quen. 7 pescador de nu es co seu tridente rescata da la oa a propia vida o pouco roito da verdade, o que non oi. . por iso que, 7 s veces, amedrentados ante a pala ra que escurece a,eonll7 monos diante da luz creada polos omes coas s5as zocas de amieiro. 7 en poder sa er que n4s ,a non estamos. ($ $ $ $ $ $ $ $ )
7 77
7 orr2s e disme que na primavera o pasado 1 reve. 7 i7 as de soster o in inito, indecisa no tremor. 7 on sei canta som ra levo cami7 ado cando a c uvia lava o ,a re dos cami7 os de s2la as, de pequenas eternidades que rodan leves cando a c uva leva un ranco arco de papel. 7 oite a noite o viol2n manca a pala ra, que neste poema so7 a. 7 onti o vou cruzando o tempo sen presente sen volver a ca eza asida a un tempo de sal onde a luz do d2a 1 o corpo do d2a e ten o,e o seu volume. 7 ra eu a iandeira dos so7 os dun so7 o con tantos nomes. 7 oma lor que dorme cos ollos pec ados. 7 oma luz madura de maio e p1talas de cristal. 7 n a a un a oron mil as noites. 7 ra m7 is que e,istir e,plicar o silencio. 7 o amar o ranco al or do mundo cada instante pasou como sen me reco7 ecer.
7 as mi7 as maos esvae o recordo aquel como esvae a luz e nada comprende, o amor volve incerto e vou sendo so7 o e talvez aquela que me so7 a sen promesa. ($ $ $ $ $ $ $ $ $ $ $ $ $ $ $ )