KRO KERST MAGAZINE
WELKOM IN DE KEUKEN
Een driegangenmenu kost slechts vier euro. Het eten wordt elke avond vers bereid door vrijwilligers. De gasten hebben het niet breed en zitten verlegen om gezelschap. Het VanHarte Resto is de herberg van Amsterdam-Noord: voor gezelligheid en een warme hap. Kruispunt-足 presentator Wilfred Kemp stelde het menu samen. Tekst: Kalien Blonden, beeld: Bastiaan Heus, Shutterstock
kro Magazine
23
Wilfred en Ma her b ereiden mosterd soe p
24 kro Magazine
KERSTMENU
W
Vrijwilliger Lero
y
ilfred roept het lachend uit als hij in de keuken van het VanHarte Resto om zich heen kijkt: ‘Hoezo de multiculturele samenleving is mislukt?’ Hij heeft zojuist kennisgemaakt met Vivian uit Ghana, Bibi uit Brits Guyana en Mai uit Thailand. Hij heeft bij de Italiaan Massimo de tomatensaus geproefd en roert samen met Maher uit Egypte in een enorme pan mosterdsoep. Maher (62) had ooit zijn eigen snackbar, maar raakte arbeidsongeschikt. Omdat hij actief wil blijven, doet hij vrijwilligerswerk. ‘Hier draait het om mensen blij maken, niet om winst.’ Hij hakt een bos verse kruiden fijn die hij van huis heeft meegenomen. ‘Elke kok kan koken, maar het geheim zit in de kruiden.’ Stomende ovens, dampende pannen. Gelach van Vivian en Bibi die gehaktballetjes draaien, gegiechel van drie veertienjarige meisjes die hun maatschappelijke stage lopen en zich bezighouden met het toetje. In de potpourri van geuren komt de geruststellende geur van vers brooddeeg bovendrijven als Leroy (20) van onder een handdoek een prachtig gerezen bol tevoorschijn haalt. Wilfred helpt er stokbroden van te maken. ‘Ik wilde muziekproducer worden’, vertelt Leroy. ‘Maar ik ben gestopt met de opleiding. ‘We moesten leren onszelf te verkopen. Ik merkte dat ik dat niet kon, ik voel me nog niet echt “iemand”.’ Om iets om handen te hebben, werkt Leroy als vrijwilliger bij VanHarte. Zijn vrienden weten dat niet, hij denkt dat het ‘niet cool’ is. Wilfred: ‘Je moet het op je cv zetten! Het laat zien dat je iets over hebt voor anderen.’ Leroy knikt lachend. Zo had hij het nog niet bekeken.
‘Hier draait het om mensen blij maken, niet om winst’ Manager Lucas Geluk (m.) volgde zijn hart
Gratis eten Intussen stroomt de eetzaal vol. Zestig mensen hebben zich vanavond ingeschreven om te komen eten. Wilfred schuift aan bij An, 80 jaar, een halve eeuw geleden uit Duitsland gekomen voor de liefde. Maar haar huwelijk werd een drama. ‘Hij was alcoholist.’ Ze trekt haar schouders huiverend op. ‘Zelf raakte ik ook verslaafd, maar ik ben er vanaf gekomen.’ An is eenzaam, ze komt er rond voor uit als Wilfred vraagt waarom ze bij VanHarte komt. ‘Ik moet toch wat?’ Met haar vier kinderen heeft ze nauwelijks contact. ‘Als het me te erg wordt bel ik Max.’ Wilfred denkt even dat het om een vriend gaat maar An blijkt de omroep te bedoelen. Ze geeft zich regelmatig op als publieksgast bij het programma Tijd voor MAX.
kro Magazine
25
e l d te ge reg e An is j VanHar t bi t s a g
26 kro Magazine
KERSTMENU
‘Ik doe mijn mooiste kleren aan, voor het geval ik Jan Slagter tegenkom.’ Lachend geeft ze toe dat ze een beetje verkikkerd is. ‘Maar ja, hij is getrouwd ...’ Tijd om te eten. De vrijwilligers treden aan en manager Lucas Geluk vraagt om een moment stilte. Wilfred vertelt welk menu hij heeft samengesteld en helpt mee de gasten te bedienen. In zijn kielzog loopt een jongetje, niet ouder dan tien. Samen met twee andere jonge kinderen helpt hij al de hele middag mee. Lucas Geluk: ‘Deze kinderen hoeven voor negen uur ’s avonds niet thuis te komen. Hangjeugd tussen de vijf en de twaalf jaar! Wij hebben ze naar binnengehaald. Ze helpen mee en krijgen gratis eten. Na afloop loop ik vaak met ze mee naar huis om te kijken of hun ouders al thuis zijn.’ Wilfred: ‘Geweldig dat ze hier terechtkunnen. Maar hartverscheurend dat hun ouders ze geen thuis kunnen bieden.’ Geluk voelt zich soms een sociaal werker, terwijl hij daar niet voor is opgeleid. ‘Ik ben eigenlijk sommelier. Ik werkte in luxerestaurants, maar toen werd ik gevraagd om een VanHarte Resto te leiden.’ Van couverts van 160 euro naar couverts van vier euro. ‘Ik verdien een stuk minder, maar dit werk doe ik omdat mijn hart er ligt.’
‘Dit werk doe ik omdat mijn hart er ligt’
Licht worden Aan een tafel in de hoek beginnen Marius, Fred en Akbar aan de applecrumble met ijs. Marius (59) is hier voor het eerst. Hij woont alleen en heeft geen werk. ‘Ik moet solliciteren, maar ik kan het niet opbrengen. Ik heb geen diploma’s, en op mijn leeftijd ...’ Zijn onderlip trilt. Fred (52) snapt hem volkomen. ‘Er is geen werk. Je bent uitgerangeerd. Keihard, maar zo is het gewoon.’ Hij prijst zichzelf gelukkig met een plekje bij de groenvoorziening en hoopt dat dit een vast contract oplevert. Ook Akbar (57) heeft geen werk. Hij was timmerman maar kreeg het aan zijn rug. In de jaren tachtig ontvluchtte hij zijn vaderland Iran. Hij vertelt Wilfred dat hij van huis uit moslim is. ‘Maar godsdienst werkt niet meer.’ In plaats van de moskee bezoekt hij lezingen over de Perzische dichter Rumi. ‘Zijn gedichten zijn meer dan 800 jaar oud, ze vertellen hoe je goed moet leven: niet jaloers zijn, niet wraakzuchtig, veroordeel niets.’ Wilfred vraagt naar zijn favoriete gedicht en het rolt eruit, in vloeiend Farsi. Vrij vertaald: Licht worden om de ander uit te nodigen naar het licht. ‘Het toetje is lekker trouwens,’ complimenteert hij Wilfred.
Wilfreds driegangenmenu is te vinden op: www.kromagazine.nl/receptwilfred
kro Magazine
27