Petrarca Had Gelijk

P

etrarca had gelijk.

poĂŤzine

Alles wat je over Petrarca moet weten staat in encyclopedieën, boeken, artikels, cursussen en op het Internet. In dit slappe boekje van amper twintig bladzijden vind je niks, tenzij tussen de regels. Met enige voorkennis valt er wat uit te halen, maar als je die voorkennis al hebt heb je er ook niets aan.

Dit is een kleine verzameling van verzen die ik dit jaar geschreven heb. Ze hebben een gemeenschappelijk thema. Op een bepaalde manier gaat het over de jaarwisseling. Het gaat in zekere zin over reizen. Mogelijks gaat het over seks, alcohol en late-night snacks. Ergens gaat het zeker over slapen, milieubewustzijn en liefde.

Het gaat vooral over mij.

In mijn tienerjaren schreef ik vaak gedichten. Althans, dat denk ik. Ik schreef lyriek dacht ik. Ik schreef bundels en concepten en ik had zelfs een experimentele fase. Ik schreef coole dingen en ongelooflijk slechte dingen. Wat doe je anders na je huiswerk? Nu ben ik een twintiger en heb ik de stiel hervat. Ik weet niet of het iets waard is. Nu ik deze introductie schrijf ben ik zelfs bang om mezelf op een blaadje te leggen. Tamelijk letterlijk.

Maar als ik onzeker was over mijn schrijven had ik het allerminst laten drukken, dus op mijn gezondheid presenteer ik u “Petrarca Had Gelijk”, een verzameling schrijfsels over die ene keer dat er iets gebeurde en ik iets voelde op een bepaalde manier.

Ik weet niet of Petrarca gelijk had. Ik denk eerder dat hij naïef was en de foute dingen volgde. Heh. Heh. Veel plezier of eender welke emotie die je voelt tijdens het lezen van dit slappe boekje van amper twintig bladzijden (inclusief cover). Ik hoop dat je er iets aan hebt, en anders ligt het best wel leuk zo op de vloer van het toilet, tussen de Jommekes-strips en de weekendkrant van twee weken geleden.

K.G.

poetaguapo.blogspot.com

6 april 1327 Ik wist niet dat ik Petrarca was.

Nooit geweten // Slecht geweten.

Zijn kennis heb ik niet, zijn kunst kan ik niet, zijn kunnen lukt me amper.

Maar er zit waarheid in een schrijversstop - nog meer zelfs in een her-opkomst; dus wanneer de herfst opkomt zoek ik de zomer op.

Ik zal hem zoeken - of haar terug weten hoe hij was - of zij terug vallen voor wat Petrarca schrijft.

Er is nog geld.

Er is nog tijd, er is nog een ruimte vrij om spijt te krijgen.

Er zijn nog ideeĂŤn, maar nu niet meer.

Is dit juist? Is dit ok?

Ben ik hier? Is dit ok?

Verantwoording.

Er zijn nog plaatsen waar ik nog moet belanden.

Goeie ideeĂŤn of goeie plannen.

Misschien zit ik verkeerd, en misschien is dat juist.

Mount Confidence Ik ben hier nog nooit geweest. Ik heb schrik dat ik, en iedereen met mij, vast zit.

Ik ga vast zitten.

Vanop de top van Mt. Confidentium is het ver naar beneden.

En deze steen zit nogal los.

4000 mijl naar beneden.

Want daar ben ik al geweest.

Epiphany Ik dacht vroeger dat seks belangrijk was.

Maar dat is niet zo.

F# Ik mis u nog steeds.

Niet op de slechte manier.

Alsof er een delay-pedaal ergens aan mij zit.

En gij slaat ergens een snaar aan die ik ooit heb opgespannen.

Fa kruis - ik sta te hoog gestemd - een paar tonen - twee halve Moest ge horen wat ik allemaal tegen u zeg zoudt ge zeggen dat ik beter kan zwijgen (niet op de slechte manier) want moest ge mij kunnen horen zou ik dat allemaal niet moeten zeggen.

Fucking sushi.

Niemand slaapt echt beter met twee op een slaapmatras. Dat is - dat was een leugen.

We geloven dat graag. Ik probeer niet te liegen en als gij zegt of het echt is, dan denk ik vaak van niet.

Ik ben het product van een popcultuur; zoenen - daten - platenzaken films zien - seks in de morgend - sushi (fucking sushi) en af en toe een seizuur - het idee dat liefde belangrijk is.

Ik wacht en wacht en wat komt dat komt.

Ik geef om niks en niks en alles is stom.

Ik hoor niet - de wereld houdt zijn mond (of de hare) en terwijl ik in uw armen lig, met mijn hoofd tussen uw borsten, hoop ik nog steeds dat de wereld zijn bek opentrekt.

Dat ik te horen krijg wat ik voel, en waar ik dat voel.

Als ik bij u ben denk ik vaak van niet.

Ik weet niet of het echt is.

Ik denk vaak na - - stom.

Wat is nog echt: wat ik denk, of wat ik zeg? Wat is nog waar? Waar ben ik?

Binnen tien minuten ben ik hier weg.

Ik twijfel nog, soms, vaak onderweg.

Ik kan niet spreken. Als ik kon spreken zou ik zeggen wat ik nooit gedacht had.

Ik ben er voor u, en gij voor mij. Het idee dat liefde belangrijk is.

Binnen tien jaar ben ik hier weg.

Ik ben groot geschapen Ik heb geen echte wensen dus ze komen altijd uit, behalve die ene waarin we rijk zijn, en we kopen een groter bed met grote dekens en ik kan dan nog steeds even dicht tegen u liggen, uw lijf tegen mijn arm, mijn arm tegen uw borst en als ik slaap hou ik uw hand nog vast want ik weet niet beter en anders val ik uit bed.

We kopen een groter bed, zodat ik op mijn buik kan slapen met mijn arm onder en boven mijn hoofd, als een aap.

En dan heb ik geen reden meer om uw hand vast te houden, want ik weet niet beter maar anders val ik eruit.

IOIIO Ik ben 22. Ik ben binair.

Enthousiast of bummed out.

Ik ben onverbindbaar, onverbeterbaar, onvindbaar en onberekenbaar We zeggen te veel om nog van belang te zijn.

Ik vergeet alles. Ik dacht dat het niets betekende.

Ik ben nooit verliefd, behalve als ik dronken ben.

Nu ben ik altijd dronken – dat helpt.

Het helpt dat gij nuchter zijt.

Het helpt dat gij dichter zijt.

Gij schrijft brieven met uw lippen en hoewel die moeilijker te begrijpen zijn zijn ze makkelijker te aanvaarden. te verbinden, te oefenen te vinden en te verwachten Ik weet exact hoe gij eruit ziet als ik u weer zie. dezelfde lach, dezelfde houding dezelfde kus, dezelfde handen dezelfde zucht, dezelfde waarheid Ik zie u graag en andere commentaar.

Wereldvervreemding op kleine schaal misschien wel mijn beste twintiger jaren.

Ik ben nog nooit eerder verliefd geweest enkel gedronken.

panta rei ik schrijf met potlood, want inkt is permanenter enkel uitwisbaar door volledige vernieling da’s gevaarlijk en urgent er is niks dat blijft – alles verandert gezond verstand is constant anders ik versta het niet, ik hoor u niet spoken uit het verleden bespoken het verleden terwijl spreuken van vandaag bespreken wat gebeurt ik toon het mijne, toont gij het uwe? nee? geen probleem. geen moeite. geen geheim.

Martha & Goethe Dwalen is als wandelen voor dwazen en wandelen is reizen voor sukkelaars.

De armen, de werklui, de luie medemens.

Januari: Ik begin te gaan. Ik wandel op een nieuw pad, een breder pad.

Ik zou bijna zeggen: een twijfelaar.

Gestopt met reizen want ik ben doelloos nu. Ik neem nooit nog een bus.

Mei: Goethe & Martha. 700 woorden en ik mis je. Dat lijkt maar stom.

12 uur ‘s morgens en ik ben alleen.

Ik begrijp niks van de ochtend dus ik sla hem over.

Niemand maakt mij wakker vandaag. Ik zweette niet.

Ik was niet nerveus. Ik had geen erectie.

Oktober: Terug verward. Even weg maar niet volledig.

Half-zeker, half-bewust, half-geil, half-gerust, half-vol.

2013: Ik mis je. Ik zie enkel portretten van meisjes die weg zijn.

Ze zijn vaak even mooi als u.

Gij zijt geen Lotte (noch een Laura) niet geschreven (noch gedicht).

Gij zijt mijn Franny, mijn Grace.

Ik snap u niet, ik vat u niet, maar ik heb u hier, en nu, en dat wil ik zo houden.

Eat Sleep Fuck Repeat Sleep Fuck Gij zijt drugs voor mij.

Ik vind het zalig om u te nemen en om dan, vervolgens door u genomen te worden. Zomaar.

Alsof dat vanzelfsprekend is. Normaal.

Ik vind het zalig onder uw invloed, maar wat heb ik hieraan?

Er groeit niks in mij. Ik groei niet meer.

Ik word high van u.

Oncontroleerbare lach.

Onverklaarbare lust.

Onweerstaanbaar // Ongelooflijk.

Ik slaap 8 uur onder uw deken, en 16 onder uw invloed.

Ik ben nooit meer wakker. Ik sta niet op.

Ik wil wel maar gij ligt op mijn arm en zonder mijn arm kan ik niet schrijven.

Ik ben geen schrijver – nog minder een lover.

Ik wil hier onderuit – ik wil hier uit.

I couldn’t get rid of you if I tried En na een week was je terug, kon ik je eindelijk missen.

Ik kan gerust zonder jou. Ik kan een week ronddwalen.

En na een week wil ik jou zien.

Je miste mij, maar ik was niet weg gegaan.

Ik was gebleven. Trouw, of uit gewoonte.

Ik heb niemand nodig, en toch, en na een week kus ik je terug.

Op de lippen, daar heb je het graag.

- Ik snap er niks van. Ik moet naar adem happen, hoe doe je dat toch?

Hoe doe ik dat toch?

Ik word wakker naast jou en ik tracht terug te slapen.

Ik was bang van deze maanden maar ik kon het niet laten.

En na een week was ik gelukkig, op elke manier mogelijk.

Een week zonder sukkelen en zonder vogelen.

“Vandaag verbeter ik mijn leven.�

Bel. Wacht. Bel. Wacht. Bel. Ga. Pizza. Park. Rozentuinen en manevlokken.

Maneblussers en vergeten gueuzes.

Een dronken man van achtenveertig (niet het jaartal).

Pis, azijn, olijfolie en peper.

Mijn T-shirt nat, heden een P-shirt.

Nog eens.

Tomaat, kaas, olijfolie en peper.

Ik stop met drinken.

Je schrijft een boek.

The Internet comet(h) 2014: afhankelijk van een paar dingen: het web en uw web.

Soms moet ik surfen om mijn geluk te testen, browsen, tumblen, bloggen, tweeten, porno kijken waarin niemand klaarkomt behalve ik, in mijn zetel met de broeksriem los en vettige, vettige handen.

Soms moeten we tuimelen, stuimelen tot een onbekende stemloze Stem ons zegt hoe we het hebben, hoe leuk het is om samen te zijn.

In bed, in de zetel, in het park op een gammel houten plateau waar we fruitsla aten.

(Ik vind dat geen maaltijd, maar ik had mijn buik vol van de romantiek.)

Na mijn werk kijk ik porno; dat is okĂŠ.

Het gaat nimeer dus denk ik aan u, hoe goed uw bed ligt, en uw inborst.

Hoe er zovele ten prooi gevallen zijn, hoe ik me toch speciaal voel.

Uniek. Heersend. De rest.

Ik begin pas te twijfelen als ik verbonden ben.

Ik vergat wat ik wil en zoek.

De meisjes die ik vanbuiten ken zijn allemaal mooi - vanbinnen ook.

Degene die ik constant vergeet zijn mijn favorieten.

Ik heb amper mensen lief.

Ik ben hominesfoob en ominafiel.

Heteroseksueel en monoamoureus.

Ik ben het beste dat ik kan zijn.

De beste mens ter wereld.

Ik ben 20 dollars waard, ondanks de lage koers.

Ik ben onverbeterbaar en onbetwist.

Geen demonen, enkel kleingeld.

Mijn zakken zijn gevuld, worden terug belegerd.

Ik ben verdacht en schuldig. uw woorden als een stoomwals // mijn daden als asfalt Ik ben schrijver, muzikant, klootzak en gewaardeerd.

Verliefd en verzot.

Ik stop met lachen, ik denk aan mezelf.

De aarde draait om mij.

Ik ben de zonneprinses.

Ik ken niemand beter.

Anesinthesis Ik slaap nog altijd slecht, ik weet nog altijd niks, het is nog steeds heel raar, zegt gij, zeg ik.

Ik droom nooit over jou, tenzij vannacht, maar ik denk aan u, constant.

Geen dromen meer van ander grieten, of gedachten over trio’s.

Half openbare gevoelstrekken, lippen, handen, konten en zo. Half vrijwillig, en soms zelfstandig, half comfortabel en volautomatisch, halfgedwongen, volledig.

“Gij!” is het antwoord, met een oprechte glimlachgrijns, ik heb het nu al vaak gezegd.

Het is waar. Het is waar.

Moet wel, kan niet anders. Ik kan niet anders.

Op 6 april was ik verward, bedeesd.

Een half jaar na datum, seizoenenver gestrand, niks was veranderd.

Ik was twee keer in dezelfde rivier gestapt, twee keer even koud. Maar de stroming, die was anders, en mijn val was pas veel later, toen, later.

Ik ken jullie niet eens, we zoenden gewoon.

Ik wist alles nog maar nu ben ik de tel kwijt.

Wat te doen en wat te zeggen, wat te denken - (te verzwijgen).

Ik had nog 50 pond sterling, “Scottish notes” zo bleek, en 3 US dollars, één voor mij, twee om te vergeten hoeveel ik uitgeef aan biljarts, peebers, fooi en cassettes.

Ik heb dit maar ééns gedaan, ééns moeten doorstaan, en gij wist hoe het was voor u, niet voor mij.

Was ik eerlijk? Ja, vast wel, maar niet oprecht, sorry.

Ik ben zo blij en ’t kost me niks, afin, tweemaal pizza tweemaal weeks, een fles wijn van tijd tot tijd (tot tijd), genegenheid die lang blijft duren, en de kwelling van afhankelijk te zijn.

Noch boos, noch blij, of waarschijnlijk allebei, we zitten op uw bed, zoals een hond of een kat.

Ik verlies alles waar ik ooit voor stond, niet meer alleen, zelden eenzaam.

Gij rommelt terwijl ik recht wil staan, alle regels overboord, niks is mogelijk, tenzij het past, ik pas nergens in, ik ben vreemd gevormd.

Uw hoofd gespreid, uw buik doet zeer. Sorry. Sorry.

Sorry. Daar sloot ik dus mee af. Een welgemeend excuus voor een

hoop teksten die grotendeels irrelevant geworden zijn of dat in de toekomst zullen worden. Het leven is vluchtig. Wat u gelezen hebt is niet chronologisch volgens datum van schrijven, maar volgens inhoud van schrijven. Wat u gelezen hebt is ontstaan tussen januari en juli van 2014. Wat u gelezen hebt was soms akelig concreet. Sorry.

Als alles aan u voorbijgegaan is en niets steek hield, maak u dan geen zorgen. Als u alles haarfijn begrijpt, dan moet ik mij zorgen maken, maar ik hoop dat je begrijpt dat ik door alles heen een gelukkig mens ben geworden en niks wil inruilen voor niks. Als u af en toe iets begrijpt, dan is dat leuk. Als u een ambivalentie ontdekt, proficiat. Als u de literaire en populaire verwijzingen herkent en kunt plaatsen, bent u goed bezig. Als u gewoon graag woorden leest die soms steek houden voor iedereen en soms enkel voor mij, dan ben ik ook tevreden.

Petrarca had gelijk. Maar Petrarca is een individu uit de 14de eeuw.

Daar heeft niemand nog een boodschap aan.

U bent tot de laatste pagina geraakt. Dankuwel.

Sorry.