PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 5
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩρΟυ
Ο ΚΑρΛ, Ο ΦρΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑυγΟ ΤΗΣ ΕυΤυχΙΑΣ g ΕΙΚΟΝΟγρΑΦΗΣΗ
ΛΙΛΑ ΚΑΛΟγΕρΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 6
©
copyright Βασίλης Παπαθεοδώρου – Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2016
Έτος 1ης έκδοσης: 2016 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης ΒέρνηςΠαρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. γρΑΦΕΙΑ: Θεμιστοκλέους 104, 106 81 Αθήνα ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31
e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-6030-1
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 7
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
ΤΑΝ Ο ΚΑρΛ ΦΟΛΚΕρ ΚρΕΜΟυΣΕ ΤΟ ΠρΩΤΟ ΤΟυ ΚΟΚΚΙνο αυγό στο δέντρο του κήπου του, πριν από πενήντα περίπου χρόνια, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποτε όλος ο κόσμος θα μιλούσε γι’ αυτόν. Ήταν Πάσχα όταν αποφάσισε να στολίσει το δέντρο. «γιατί δηλαδή να στολίζουν δέντρο μόνο τα χριστούγεννα;» αναρωτήθηκε. Ούτε την επόμενη χρονιά, που κρέμασε πέντε αυγά στα κλαδιά, αλλά ούτε και τη μεθεπόμενη, που έβαλε είκοσι, του πέρασε απ’ το μυαλό ότι μια μέρα αυτό το δέντρο θα γινόταν διάσημο σε όλη τη γη. Ότι το δέντρο των παιδικών του χρόνων θα ήταν το ξακουστό «Αυγόδεντρο»! Από τότε ο μικρός Καρλ κρεμούσε κάθε χρόνο αυγουλάκια πάνω στο δέντρο του κήπου· στην αρχή το Πάσχα, μετά πάλι τα χριστούγεννα, για να μοιάζουν με χριστουγεννιάτικα στολίδια, και ξανά το καλοκαίρι, για να θυμίζουν τις μπάλες στην παραλία. Και ερχόταν η επόμενη χρονιά με περισσότερα αυγά· και περνούσε ο καιρός, Πάσχα– χριστούγεννα–καλοκαίρι, Πάσχα–χριστούγεννα–καλοκαίρι, και το αγόρι και το δέντρο μεγάλωναν παρέα. Και μαζί τους μεγάλωνε και ο αριθμός των αυγών που στό-
Ο
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 8
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩρΟυ
λιζαν τα κλαδιά. Ο Καρλ είχε ξεκινήσει με ένα, και πλέον, πενήντα χρόνια μετά, πάνω στο δέντρο κρέμονταν δέκα χιλιάδες αυγά! Δέκα χιλιάδες χρωματιστά αυγά, άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, με υπέροχες ζωγραφιές, άλλα πιο μυτερά και άλλα πιο στρογγυλεμένα. Το δέντρο του ήταν ίσως το πιο διάσημο του πλανήτη! Πλήθη κόσμου έρχονταν από πολύ μακρινές χώρες για να το θαυμάσουν. Και ο Καρλ δεν το άφηνε παραμελημένο. Το φρόντιζε συνεχώς και πλέον κρεμούσε αυγά όλες τις εποχές του χρόνου: βαμμένα με μουντά χρώματα και με σχέδια φύλλων για να δείχνουν το φθινόπωρο, με χιονάνθρωπους και έλκηθρα για το χειμώνα, με πουλιά και λουλούδια για την άνοιξη, με ήλιους και μαγευτικές παραλίες για το καλοκαίρι. γυάλιζε τα αυγά, κλάδευε τα κλαδιά του και φρόντιζε το χώμα. Κάθε χρόνο το χωριό του Καρλ, κάπου στη γερμανία, μάζευε χιλιάδες τουρίστες, που ταξίδευαν απλά και μόνο για να φωτογραφηθούν κάτω από το μοναδικό αυτό δέντρο. Κυκλοφορούσε μάλιστα η φήμη ότι τόσο το ίδιο όσο και τα αυγά ήταν μαγικά, θαυματουργά! Ο μικρούλης Καρλ χρησιμοποιούσε στην αρχή κάποια αυγά από τις κότες που είχαν στον κήπο οι γονείς του. Εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ σημαντικό να έχει κάποιος κότες στο σπίτι του και να παίρνει κάθε μέρα το φρέσκο του αυγό. Ο κόσμος πεινούσε, δεν είχε πολλά χρήματα για να φάει. Όμως οι γονείς του αγοριού τού έκαναν το χατίρι και κρατούσαν ένα δυο αυγά για να τα κάνει ό,τι ήθελε – άλλωστε δε ζητούσε πολλά πράγματα και παιχνίδια ο γιος τους. Εκείνος τα έπαιρνε, τα έβραζε και μετά τα
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 9
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 10
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩρΟυ
ζωγράφιζε: στην αρχή με απλά χρώματα και δίχως σχέδια, και αργότερα άρχισε να προσθέτει έναν ήλιο, ένα καραβάκι, ένα σπίτι. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο πιο εντυπωσιακά γίνονταν τα χρώματα και οι ζωγραφιές του Καρλ. Πειρατές και νεράιδες, ξωτικά και έναστροι ουρανοί, σε άπειρες αποχρώσεις όλων των χρωμάτων, πραγματικά έργα τέχνης. Κι όταν πια μεγάλωσε αρκετά ώστε να έχει το δικό του χαρτζιλίκι, άρχισε ν’ αγοράζει και από άλλους αυγά. Επειδή όμως δεν έβρισκε όσα ήθελε, ή του έσπαγαν, αγόραζε και ξύλινα και πλαστικά, που κι εκείνα τα ζωγράφιζε με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση. Στο τέλος, βέβαια, κανείς δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ποια από αυτά ήταν αληθινά και ποια όχι, ούτε ίσως κι ο ίδιος ο Καρλ. Τα χρόνια περνούσαν και το μικρό αγόρι μεγάλωσε, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά κι εγγόνια, έγινε ένας ασπρομάλλης παππούς, αλλά η συνήθειά του, η αφοσίωσή του στο δέντρο με τα αυγά δε σταμάτησε. Ίσα ίσα που τώρα είχε και βοήθεια: τα παιδιά του και τα εγγόνια του, τη γυναίκα του και τις νύφες του, τους γαμπρούς του και όλο το υπόλοιπο σόι, που τον βοηθούσαν να τα βράζει, να τους περνά κορδέλες, να τα χρωματίζει, να τα γυαλίζει και να τα κρεμά. Και αυτό τον έκανε πολύ ευτυχισμένο. Μα πάνω απ’ όλα ο κύριος Καρλ χαιρόταν που έβλεπε το μικρό του εγγονό, τον Φριτς, να έχει κληρονομήσει το πάθος του. Αγαπούσε και φρόντιζε το Αυγόδεντρο με τον ίδιο ενθουσιασμό, του κρεμούσε ολοένα και περισσότερα αυγά, ήθελε μάλιστα να στολίσει και άλλα δέντρα, να δημιουργήσει έναν «αυγόκηπο». Ναι, ο Φριτς θα ήταν ο συνεχιστής του έργου του.
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 11
Ο ΚΑρΛ, Ο ΦρΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑυγΟ ΤΗΣ ΕυΤυχΙΑΣ
Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν στη μαγεία του στολισμένου δέντρου, ειδικά την περίοδο του Πάσχα. Τότε δεν το πλησίαζε κανένα πουλί και κανένα έντομο, σαν από σεβασμό γι’ αυτό. Επίσης, κανείς δεν καταλάβαινε πώς ήταν δυνατόν τόσα αυγά να διατηρούνται άψογα για χρόνια, δίχως να σπάνε, δίχως να ραγίζουν, πάντα με ζωηρά χρώματα και καλογυαλισμένα. «Δεν μπορεί, κάποιο μυστικό θα υπάρχει», έλεγαν οι ξένοι αλλά και οι ντόπιοι, που έβλεπαν το Αυγόδεντρο να στέκει όμορφο και εντυπωσιακό όλο το χρόνο, κάθε εποχή, άλλοτε με ήλιο, άλλοτε με χιόνι κι άλλοτε με βροχή. Κι επειδή δεν έβρισκαν το μυστικό, όλοι υπέθεταν –και κατόπιν θεωρούσαν βέβαιο– ότι αυτά τ’ αυγά ήταν μαγικά και θαυματουργά. Ο κύριος Καρλ, τα παιδιά του και τα εγγόνια του είχαν ακούσει αυτές τις φήμες και γελούσαν. «Το μυστικό είναι η αγάπη με την οποία γίνονται όλα τα πράγματα. Αυτό δεν είναι άλλωστε και το νόημα της ζωής;» απαντούσε φιλικά ο παππούς στους ξένους, που συνέχιζαν να είναι δύσπιστοι αλλά και να τρέχουν να δουν το θέαμα, ελπίζοντας σε κάποιο θαύμα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Το ίδιο απαντούσε και ο Φριτς, παρόλο που ήταν αρκετά μικρός. Όμως κάποια μέρα αναρωτήθηκε και ο ίδιος αν τελικά όλα αυτά ήταν αλήθεια και το δέντρο με τα αυγά μαγικό...
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 12
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
«
Ε
ϊ, ψΙΤ!»
Ο Φριτς άκουσε μια φωνή να τον καλεί, μια φωνή που ερχόταν από τους τουρίστες πίσω του, έξω από τον κήπο, που φωτογράφιζαν το Αυγόδεντρο. Παραξενεύτηκε. Κανονικά, με όλη αυτή τη φασαρία, δεν έπρεπε ν’ ακούει τίποτε άλλο πέρα από σκόρπιους ήχους και λέξεις, αλλά ήταν σίγουρος ότι κάποιος, ή μάλλον κάποια, τον καλούσε. «Έι, ψιτ, σ’ εσένα μιλάω!» γύρισε λιγάκι τρομαγμένος, αλλά δεν είδε κανένα άτομο συγκεκριμένα να τον φωνάζει. Έξω από τον κήπο είχε συγκεντρωθεί ένα μεγάλο πλήθος· άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, με τις φωτογραφικές τους μηχανές και τα παιδιά τους να κρατάνε μπαλόνια και ομοιώματα αυγών, ήθελαν να φωτογραφηθούν με φόντο το δέντρο, το δέντρο του. Έστρεψε το κεφάλι του αριστερά και δεξιά προσπαθώντας να διακρίνει κάποιο χέρι να του γνέφει, αλλά τίποτα. «Σ’ εσένα μιλάω, δε με βλέπεις;»
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 13
Ο ΚΑρΛ, Ο ΦρΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑυγΟ ΤΗΣ ΕυΤυχΙΑΣ
Ο Φριτς είδε τότε, αρκετά πίσω από τους τουρίστες, μια περίεργη γυναίκα – ίσα που φαινόταν. Ήταν αρκετά μακριά για να την ακούσει, για να τη δει, αλλά ήταν αυτή που του μιλούσε. Μόλις την αντιλήφθηκε, η γυναίκα τού κούνησε το χέρι και κατευθύνθηκε προς το μέρος του. «Αυτό εκεί πίσω», του είπε δείχνοντας προς το δέντρο και σπρώχνοντας τους άλλους για να περάσει. Ο Φριτς γύρισε το κεφάλι του και προσπάθησε να διακρίνει τι εννοούσε η άγνωστη γυναίκα. «Αυτό το στρογγυλό, δεν το βλέπεις;» Ήταν ένα αυγό κρεμασμένο σ’ ένα εσωτερικό κλαδί του δέντρου, ένα αυγό που δε φαινόταν με την πρώτη ματιά και χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να το διακρίνει κανείς. «Είναι το αγαπημένο μου», της απάντησε ο Φριτς μ’ ένα πλατύ χαμόγελο. «Φέρ’ το μου εδώ!» Ήταν σαν να τον πρόσταξε η παράξενη κυρία και το αγόρι, άγνωστο γιατί, ένιωσε την ανάγκη να την υπακούσει. Έβαλε το χέρι του ανάμεσα στ’ άλλα κλαδιά και με πολλή προσοχή έλυσε την κορδελίτσα και ελευθέρωσε το αυγό. Ήταν μικρό, ολοστρόγγυλο και κατακόκκινο κι έμοιαζε περισσότερο με μεγάλη μπίλια ή με μικρό μπαλάκι· ωστόσο δεν ήταν παρά ένα αυγό. Η γυναίκα το άρπαξε από τα χέρια του Φριτς και το έφερε μπροστά στα μάτια της. Οι άλλοι τουρίστες, μεγάλοι και μικροί, συνέχιζαν να φωτογραφίζονται και να ποζάρουν, να γελούν μεταξύ τους και να συζητούν, σαν να
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 14
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩρΟυ
μην είχαν παρατηρήσει τη γυναίκα, το μικρό αγόρι και τη σκηνή που διαδραματιζόταν μπροστά στα μάτια τους. Λες κι ήταν αόρατοι γι’ αυτούς. Ο Φριτς παραξενεύτηκε ακόμα περισσότερο. Ποια να ήταν άραγε η μυστηριώδης αυτή κυρία και τι να ήθελε να κάνει μ’ ένα μικρό, στρογγυλό αυγό; «Το αγοράζω. Πόσα θέλεις;» είπε ξαφνικά η γυναίκα στο αγόρι και ο Φριτς έβαλε τα γέλια. «Δεν τα πουλάμε τα αυγά, είναι όλα για το δέντρο μας. Εξάλλου αυτό είναι και το αγαπημ–» πήγε να πει αλλά έκοψε τη φράση του. Το πρόσωπο της άγνωστης έλαμπε, μια περίεργη χαρά την είχε συνεπάρει καθώς κοιτούσε το στρογγυλό αυγουλάκι. Περίεργες λάμψεις φώτιζαν το πρόσωπό της, άγνωστο από πού προέρχονταν. «Επιτέλους, τη βρήκα!» μονολόγησε η γυναίκα με μια περίεργη φωνή. «Επιτέλους, βρήκα τη μαγική μου σφαίρα...» Ο Φριτς την κοιτούσε με έκπληξη, νόμιζε ότι είχε μπροστά του μια τρελή, μια παλαβή που πέρναγε το αυγό για μαγική κρυστάλλινη σφαίρα. Από την άλλη, έβλεπε τις πολύχρωμες λάμψεις που φώτιζαν το πρόσωπό της και είχε σαστίσει λίγο. «Ένα αυγό είναι...» προσπάθησε να την καλοπιάσει για να του το δώσει πίσω. Τότε εκείνη άρχισε να γελάει. Το γέλιο της όμως ήταν επίμονο, υστερικό, και την έκανε να μοιάζει με τις μάγισσες των παραμυθιών. «χα, χα, χα... αυγό... χα, χα, χα... Αυτό είναι η σφαί
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 15
Ο ΚΑρΛ, Ο ΦρΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑυγΟ ΤΗΣ ΕυΤυχΙΑΣ
ρα που βλέπεις το μέλλον σου, δεν καταλαβαίνεις; Τόσο χαζό παιδί είσαι;» Οι αποχρώσεις που έπαιρνε το πρόσωπό της –πότε κόκκινες, πότε γαλάζιες– καθώς στριφογύριζε το αυγό-σφαιρα την έκαναν να φαίνεται αλλόκοτη και τρομακτική. Το μικρό αγόρι είχε αρχίσει να φοβάται. Κοιτούσε γύρω του σαν να ζητούσε βοήθεια, αλλά οι τουρίστες συνέχιζαν να μην αντιλαμβάνονται την παρουσία τους. «Θεέ μου, τι συμβαίνει; Αυτή η γυναίκα μοιάζει με μάγισσα», σκέφτηκε ο Φριτς και ένιωσε τα πόδια του να τρέμουν από την ταραχή. «Θέλεις να σου πω το μέλλον σου, μικρέ; Είμαι μάντισσα. Ή μήπως το παρελθόν σου; Τι μπορώ να κάνω για να σου δείξω πόση δύναμη έχει αυτή η σφαίρα για όποιον μπορεί να τη διαβάσει σωστά;» Το αίμα του αγοριού είχε παγώσει, η άγνωστη γυναίκα έμοιαζε πότε νεότερη και πότε γριά, ανάλογα με το πώς γύριζε το αυγό. «Πολύ καλά λοιπόν. Αφού δε με πιστεύεις...» Η μάντισσα άρχισε να κοιτά πιο προσεκτικά τη «σφαίρα» της. «Να σου πω ότι πριν από τρία χρόνια πέθανε η γιαγιά σου; Ή μήπως να σου θυμίσω ότι προχτές έφαγες σνίτσελ με πατατοσαλάτα; Ή, επίσης, ότι το πρωί έπεσε η αδελφή σου από τις σκάλες και μάτωσε το δεξί της γόνατο;» Ο Φριτς είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Όλα όσα του έλεγε η γυναίκα ήταν σωστά. Μα πώς μπορούσε να ξέρει αυτά τα πράγματα; «Ή μήπως θες να σου πω πόσο ισχυρός μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος όταν έχει αυτή τη σφαίρα, όταν ξέρει
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 16
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 17
Ο ΚΑρΛ, Ο ΦρΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑυγΟ ΤΗΣ ΕυΤυχΙΑΣ
να προβλέπει το μέλλον;» συνέχισε η άγνωστη. «Αυτό λέγεται ευτυχία! γι’ αυτό και θα την κρατήσω εγώ!» κατέληξε με βεβαιότητα και γύρισε να φύγει. «Μα είναι μόνο ένα στρογγυλό αυγό!» της φώναξε ο Φριτς για να τη σταματήσει. Εκείνη στράφηκε εξοργισμένη προς το μέρος του. Ξανάφερε το αυγό μπροστά στο πρόσωπό της. «Αυγό;... Αυτό;...» είπε με μια στριγκλιά και κάρφωσε τη ματιά της πάνω στο αυγό-σφαίρα. Όμως τότε, σαν να είδε κάτι αποτρόπαιο, κάτι φοβερό, έβαλε δυνατές, τσιριχτές φωνές και το πέταξε μακριά της σκεπάζοντας με τα χέρια τα μάτια της, σαν να είχε τυφλωθεί. «Όχι... όχι...» ούρλιαξε. «Λάθος κάνει... δεν είναι αυτό το μέλλον μου... δεν μπορεί να είναι αυτό...» Το μικρό αγόρι έτρεξε προς το αυγό του, να το πάρει προτού ξεπεράσει την τρομάρα της η μάντισσα και το θελήσει ξανά. Το αυγό είχε τσουλήσει στην άκρη του δρόμου, εκεί όπου άρχιζε η μεγάλη κατηφόρα, και είχε σταματήσει. Κανείς δεν το είχε δει, κανείς δεν το είχε πατήσει, και δεν είχε ραγίσει, ούτε είχε χάσει το χρώμα του. «Παράξενο», σκέφτηκε ο Φριτς μαζεύοντας το αυγουλάκι του για να το βάλει πίσω στη θέση του. Αλλά εκείνη τη στιγμή έπεσε πάνω του η γυναίκα –που στο μεταξύ είχε συνέλθει κι έψαχνε με μανία για τη σφαίρα της– και το παιδί βρέθηκε στο δρόμο, ενώ το αυγό γλίστρησε από τα χέρια του και άρχισε να κυλάει στην κατηφόρα...
o
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 18
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Η
ΚΟΠΕΛΑ ΜΕ ΤΑ ΑΚρΙΒΑ ρΟυχΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚυΛΑΚΙ ΣΤΗΝ Α-
γκαλιά έσκυψε και μάζεψε από το δρόμο κάτι που λαμπύριζε. Το έφερε μπροστά στα μάτια της και χαμογέλασε από ευτυχία βλέποντας το γαλακτερό του χρώμα. «Ω Θεέ μου! Το μαργαριτάρι μου!» Άνοιξε το τσαντάκι της για να το βάλει μέσα. «Μη! Κάνετε λάθος!» άκουσε μια φωνή λίγα βήματα πιο μακριά της και, ενοχλημένη, γύρισε να κοιτάξει ποιος την είχε σταματήσει. Ο Φριτς την πλησίασε κουνώντας τα χέρια του, για να τον προσέξει. Είχε τρέξει με όλη του τη δύναμη στην κατηφόρα, κυνηγημένος από τη μάντισσα, και ούτε που κατάλαβε για πότε βρέθηκε σε μια πολυσύχναστη λεωφόρο με ακριβά καταστήματα και εστιατόρια. Άνθρωποι μπαινόβγαιναν στα μαγαζιά φορτωμένοι με τεράστιες σακούλες, έχοντας ψωνίσει ένα σωρό πράγματα και έχοντας ξοδέψει προφανώς πάρα πολλά χρήματα. Καθώς περπατούσαν αγχωμένοι για να μπουν στο επόμενο κατάστημα, οι σακούλες του ενός χτυπούσαν στις σακούλες του άλλου. Ο Φριτς έφτασε λαχανιασμένος κοντά στην κοπέλα.
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 19
Ο ΚΑρΛ, Ο ΦρΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑυγΟ ΤΗΣ ΕυΤυχΙΑΣ
«Σ’ εμένα μιλάς; Τι θέλεις;» έκανε ξαφνιασμένη. Το μικρό αγόρι σταμάτησε να πάρει μερικές ανάσες. Τότε συνειδητοποίησε ότι δεν ήξερε το μέρος, ούτε γνώριζε πώς έφτασε εκεί. Ήταν σαν να βρέθηκε ξαφνικά από το χωριό του στην πόλη, σε μιαν άγνωστη πόλη όπου ο κόσμος ζούσε και ανέπνεε για να κάνει εντύπωση και να δείχνει τον πλούτο του. Μα πώς έγινε και μεταφέρθηκε ξαφνικά εκεί; Μήπως τελικά το μικρό, στρογγυλό αυγό ήταν μαγικό; «Κάνετε λάθος», επανέλαβε στην κοπέλα, που, εκνευρισμένη πλέον, έκλεισε το τσαντάκι της, χάιδεψε το σκυλάκι της και του έδειξε αυτό που κρατούσε. «Τι λες, μικρέ μου; Πλάκα κάνεις; Αυτό το μαργαριτάρι είναι δικό μου. Τι λάθος κάνω;» Ο Φριτς δεν καταλάβαινε πώς η κοπέλα έβλεπε το αυγουλάκι του σαν μαργαριτάρι, όπως δεν είχε καταλάβει νωρίτερα πώς η άγνωστη τρομακτική γυναίκα το είχε δει σαν μαγική σφαίρα. «Είναι ένα αυγό, ένα μικρό, στρογγυλό αυγό. για κοιτάξτε το καλύτερα». Η κοπέλα έβαλε τα γέλια. Έβγαλε από την τσέπη της ένα χαρτονόμισμα και το έδωσε στο αγόρι, πιστεύοντας πως ήταν ζητιάνος που είχε βρει έναν πρωτότυπο τρόπο για να ζητάει χρήματα. Το σκυλάκι της άρχισε να γαβγίζει. «Έλα, πάρε», έκανε στον Φριτς, δίνοντάς του τα χρήματα. Το αγόρι έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι του. Δεν ήθελε λεφτά, το αυγό ήθελε μόνο. «Όσο γι’ αυτό», είπε με χαριτωμένο τρόπο η κοπέλα,
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 20
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩρΟυ
«δε νομίζεις ότι μου πηγαίνει;» Δοκίμασε το αυγό-μαργαριτάρι αρχικά στο αυτί της, μετά στο λαιμό της. «Η ομορφιά είναι ευτυχία, είναι δύναμη!» του είπε με σοβαρότητα. «Αυτό μην το ξεχνάς ποτέ. Μόνο με την ομορφιά μπορείς να πας μπροστά!» Ο Φριτς δεν ήξερε τι να της απαντήσει. Όσο και να επέμενε ότι αυτό που κρατούσε ήταν ένα αυγό, εκείνη δε θα του έδινε σημασία και θα τον κορόιδευε. Από την άλλη, άρχισε να τον φοβίζει η όλη κατάσταση. Είχε απομακρυνθεί αρκετά από το σπίτι του, για την ακρίβεια δεν ήξερε καν πού βρισκόταν, και ανησυχούσε ότι οι δικοί του θ’ άρχιζαν να τον ψάχνουν και δε θα τον έβρισκαν. Παρ’ όλα αυτά, κοιτούσε με θαυμασμό τη νεαρή κοπέλα. Ήταν πάρα πολύ όμορφη, με άσπρο δέρμα και μακριά μαύρα μαλλιά, τα δε ρούχα της πρέπει να ήταν πολύ ακριβά. Δεν είχε ξαναδεί τόσο όμορφη γυναίκα στη ζωή του. Η κοπέλα άνοιξε ξανά το τσαντάκι της και έβγαλε ένα καθρεφτάκι από μέσα. Ήθελε να δει πώς της πήγαινε το μαργαριτάρι. Άρχισε να το προβάρει ξανά στο αυτί και στο λαιμό της, στα χέρια της, ως δαχτυλίδι, και στα μαλλιά της, ως στολίδι. Ήταν εντελώς απορροφημένη με αυτό που έκανε, γι’ αυτήν δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή τίποτε άλλο. Το αγόρι άκουσε φωνές πίσω του και γύρισε να δει. Πέρα μακριά, έτρεχε η μάντισσα, που καθώς φαινόταν είχε ξαναβρεί τις δυνάμεις της και δεν το έβαζε κάτω, συνέχιζε να τον ακολουθεί φωνάζοντας. Ο Φριτς πάγωσε. Μα πιο πολύ όμως τρόμαξε όταν άκουσε δίπλα του την κοπέλα να φωνάζει:
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 21
PAPATOEDOROU_ABGOULAKI+EIKONES D_Layout 1 07/09/2016 5:25 ΜΜ Page 22
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩρΟυ
«Βοήθεια, βοήθεια!» γύρισε αμέσως και είδε έναν νεαρό να της τραβά την τσάντα, ενώ πήγαινε να βάλει μέσα το μαργαριτάρι της. «Ληστής! Βοήθεια, σώστε με!» Ο νεαρός άντρας τραβούσε με όλη του τη δύναμη την τσάντα, με μανία, προσπαθώντας να την πάρει από την κοπέλα. Δεν τον ένοιαζε αν θα την έριχνε κάτω, δεν τον ένοιαζε αν θα τον κυνηγούσαν οι περαστικοί. Αυτός ήθελε μόνο το μαργαριτάρι. «Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα», σκέφτηκε ο Φριτς και αποφάσισε να βοηθήσει την κοπέλα. Τη στιγμή όμως που πήγε να πιάσει το ληστή, το λουρί της τσάντας κόπηκε από το τράβηγμα, όλοι έπεσαν κάτω –η κοπέλα, το σκυλάκι, ο ληστής και ο Φριτς– ενώ το αυγό-μαργαριτάρι άρχισε να κατρακυλά, αργά αργά και βασανιστικά, προς το δρόμο, όπου παρασύρθηκε από μια λιμουζίνα. Ο Φριτς το έβλεπε να στροβιλίζεται και να χάνεται από τα μάτια του και, χωρίς να χάσει χρόνο, σηκώθηκε κι άρχισε να το κυνηγά.