Ιμπραχίμ Αλ Κούνι «Το χρυσάφι και η κατάρα της ερήμου» by Kastaniotis Editions

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 3

ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΛ ΚΟΥΝΙ

Το χρυσαφι και η καταρα τησ ερημου c Μυθιστόρημα

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΑΒΙΚΑ

ΕΛΕΝΗ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 4

H παρούσα έκδοση πραποιήθηκε με την οικονομική ενίσχυση του Ινστιτούτου Γκαίτε, που χρηματοδοτείται από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων. ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: © ©

Έτος 1ης έκδοσης: 2017 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. ΓΡΑΦΕΙΑ: Θεμιστοκλέους 104, 106 81 Αθήνα ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31

e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-6161-2

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 5

και γε αυτοίς συνάντημα υιών του ανθρώπου και συνάντημα του κτήνους, συνάντημα εν αυτοίς· ως ο θάνατος τούτου, ούτως και ο θάνατος τούτου, και πνεύμα εν τοις πάσι· και τι επερίσσευσεν ο άνθρωπος παρά το κτήνος; ουδέν, ότι πάντα ματαιότης. Εκκλησιαστής, Γ΄, 19

Υποταγή στον σουλτάνο αυτού του βασιλείου οφείλουν οι χώρες που εκτείνονται στην έρημο του χρυσού. Οι άπιστοι βάρβαροι που ζουν εκεί του φέρνουν χρυσάφι κάθε χρόνο, κι αν ο σουλτάνος θελήσει, τους κάνει σκλάβους του. Ωστόσο οι βασιλιάδες εκείνου του βασιλείου από πείρα γνωρίζουν πως ούτε ένας ανάμεσά τους δεν έχει κατορθώσει να κατακτήσει μια πόλη από τις πόλεις του χρυσού, ούτε να εγκαταστήσει το Ισλάμ σε αυτές, ούτε ακόμα ν’ ακουστεί εκεί το κάλεσμα για προσευχή, χωρίς πρώτα να μειωθεί το χρυσάφι κι ύστερα ν’ αρχίσει να χάνεται, ώσπου να εξαφανιστεί εντελώς. Κι ενόσω συμβαίνει αυτό, το χρυσάφι ολοένα αυξάνεται στις χώρες που γειτονεύουν μ’ εκείνες των απίστων.

Ι ΜΠΝ Φ ΑΝΤΛ

ΑΛ

Λ ΑΧ

ΑΛ

Ο ΜΑΡΙ ,*

Το βασίλειο του Μάλι και τα περίχωρά του

* Λόγιος και συγγραφέας γεννημένος στη Δαμασκό (1301-1349). Τα έργα του για τη διακυβέρνηση της Αιγύπτου και της Συρίας από τους Μαμελούκους αποτέλεσαν πηγές για την ιστορία της περιόδου εκείνης. (Σ.τ.Μ.)

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 6

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 7

[ 1 ]

Οταν ο Ουχαγιάντ πήρε την καμήλα, δώρο από τον αρχηγό

** Αρχαίες φυλές που κατοικούν στη ΝΑ Αλγερία. (Σ.τ.Σ.) [Το Αχατζάρ είναι συγκρότημα βουνών και υψιπέδων ηφαιστειακής προέλευσης στην κεντρική Σαχάρα, στα νότια εδάφη της Αλγερίας. (Σ.τ.Μ.)] ** Καθαρόαιμη ράτσα, αρχαιότερη των αλόγων, που ανήκει στη φυλή Μάχρα μπιν Χιντάν της Υεμένης. (Σ.τ.Σ.)

των φυλών του Αχατζάρ,* αυτή ήταν ακόμα ένα νεαρό πουλάρι. Τις φεγγαρόλουστες βραδιές ο νεαρός αρεσκόταν να καυχιέται στους συνομηλίκους του για την καθαρόαιμη καμήλα του και απολάμβανε να θέτει μια σειρά ερωτήσεις στον εαυτό του, στις οποίες μετά απαντούσε μόνος: «Έχει κανείς σας ξαναδεί μια παρδαλή καθαρόαιμη Μάχρι;»** «Ποτέ!» απαντούσε στον εαυτό του. «Έχει κανείς σας ξαναδεί μια Μάχρι τόσο χαριτωμένη, τόσο σβέλτη, με τόσο αρμονικές αναλογίες;» «Όχι!» «Έχει κανείς σας ξαναδεί μια Μάχρι που να μπορεί να τον συναγωνιστεί στην περηφάνια, την τόλμη, την αφοσίωση;» «Όχι!» «Έχει κανείς σας ξαναδεί γαζέλα με τη μορφή μιας Μάχρι;» «Όχι!»

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 8

«Έχετε ποτέ ξαναδεί κάτι πιο όμορφο και ευγενές;» «Όχι, όχι, όχι! Παραδεχτείτε το, δεν έχετε δει ούτε θα ξαναδείτε ποτέ σας!» Πηδούσε με φόρα προς τα πάνω και χοροπηδούσε μιμούμενος τον χορό των εκστασιασμένων, ώσπου εξαντλημένος σωριαζόταν πάνω στην άμμο και, ξαπλωμένος ανάσκελα, τραγουδούσε με δυνατή φωνή έναν από εκείνους τους μαγευτικούς σκοπούς, σαν φυλαχτά από τη μοναξιά, με τους οποίους προστατεύονται οι καμηλιέρηδες όταν διασχίζουν την έρημο. Τότε το λυπημένο του τραγούδι τελείωνε με τους πασίγνωστους αυτούς στίχους: Όταν πλησίασε ο Αμούντ, του δώσαμε τις Μάχρι του πολέμου και καβαλάρηδες που δεν λάθευαν ποτέ στον στόχο τους.*

Το πάθος του Ουχαγιάντ για την παρδαλή του Μάχρι τον έκανε ν’ αναζητήσει μια φημισμένη ποιήτρια από τις φυλές των Κιλ Αμπάντα. Όταν τη βρήκε, της ζήτησε να συνθέσει μια ωδή που να επαινεί τη Μάχρι, να πλέκει εγκώμια για τα χαρίσματά της και να παρομοιάζει τις χάρες της μ’ εκείνες των καβαλάρηδων και των ηρώων πολέμου. Ο νεαρός έμεινε όλο το βράδυ να απαριθμεί στην ποιήτρια τα προτερήματα της παρδαλής του Μάχρι: «Είναι παρδαλή. Είναι χαριτωμένη, καλλίγραμμη και λεπτή, είναι καθαρόαιμη, ατρόμητη και αφοσιωμένη...» Η ποιήτρια όμως, που είχε πείρα από τέτοιες περιπτώσεις, τον διέκοψε απότομα λέγοντας: «Δεν είναι ντροπή για τον καβαλάρη να απαριθμεί τις χάρες της Μάχρι του, ούτε να μιλάει γι’ αυτή με φωνή αγγέλου, μα για να συνθέσεις μια εγκωμιαστική ωδή πρέπει ν’ ακολουθήσεις τους κανόνες. Ποτέ δεν ακούστηκε η δυνατή φωνή της * Η εισαγωγή μιας επικής ελεγείας για τον Αμούντ, τον ηγέτη που αντιστάθηκε στη γαλλική εισβολή στην έρημο. (Σ.τ.Σ.)

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 9

Μάχρι σου στο πεδίο της μάχης, ούτε έγινε ξακουστή στις γιορτές χορού». Ταράχτηκε ο Ουχαγιάντ κι έκρυψε την αμηχανία του πίσω απ’ το πέπλο του. «Μα είναι παρδαλή, αυτό και μόνο αρκεί. Έχετε ξαναδεί παρδαλή Μάχρι;» συνέχισε θυμωμένα ο νεαρός. Παλαιότερα είχε αναθέσει στους υποτακτικούς της φυλής να εξημερώσουν τη Μάχρι και να τη μάθουν να φοράει χαλινάρι. Τώρα όμως έβλεπε πως θα ήταν λάθος να στηριχτεί πάνω τους για να τη μάθουν και χορό. Στην έρημο μόνο οι καβαλάρηδες εκπαίδευαν τις καμήλες να χορεύουν μπροστά στις πεντάμορφες.

[ 2 ]

Πριν μπουν οι δυο τους στην κυκλική πίστα, ο Ουχαγιάντ θέ-

** Πόλη και περιοχή της ΝΔ Λιβύης. (Σ.τ.Μ.) ** Μια σειρά από οάσεις στην κεντρική Αλγερία. (Σ.τ.Μ.)

λησε η καμήλα του να έχει τα ομορφότερα στολίδια. Για χάρη της δανείστηκε τα περισσότερα απ’ αυτά που είχε ανάγκη: το σαμάρι και το σαμαροσκούτι, το χαλινάρι, τα ηνία, το τσουβάλι, μέχρι και το μαστίγιο. Τα παλιά κιλίμια είχαν χάσει το χρώμα τους κι είχαν ξεθωριάσει. Ο ήλιος τα είχε ασπρίσει και ήταν πια ακατάλληλα να στολίζουν μια Μάχρι, η οποία ετοιμαζόταν να εμφανιστεί μπροστά στις γυναίκες για να προβάρει τα λικνίσματά της στη μελωδία και τον ρυθμό της μουσικής. Πέρασε μια ολόκληρη μέρα αναλογιζόμενος τη σαγή της πίστας. Το σαμάρι είχε κατασκευαστεί από τον ικανότερο σιδερά του Γατ,* το σαμαροσκούτι ήταν ένα κεντημένο κιλίμι που το έφεραν έμποροι από το Τουάτ,** το χαλινάρι το είχαν

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 10

πλέξει γερόντισσες από τη φυλή Ιφογάς του Γκανταμές,* και το τσουβάλι για τα αναγκαία του ταξιδιού το είχαν ράψει με τα ακροδάχτυλά τους γυναίκες του Ταμανρασέτ.** Όσο για το μαστίγιο, αυτό ήταν ένα σπάνιο κομμάτι καλυμμένο με λωρίδες από δέρμα πάνω στις οποίες είχαν χαραχτεί μαγικά φυλαχτά στο Κανού.*** Οι γεροντότεροι και οι σοφοί της φυλής θεώρησαν ότι το μαστίγιο είχε με δόλο προσφερθεί στον Ουχαγιάντ από τους ζηλιάρηδες συνομηλίκους του, για να παίξει τον ρόλο του στην υπονόμευσή του και την προετοιμασία για το σκάνδαλο που θα ακολουθούσε. Λίγο μετά το μεσημέρι ο Ουχαγιάντ εισήλθε στην ανοιχτωσιά όπου κάθονταν κυκλικά οι γυναίκες με τις τάμπλες τους. Πίσω από τις μεγαλύτερες και σ’ έναν ευρύτερο κύκλο κάθονταν οι κοπέλες. Οι σεΐχηδες**** είχαν πάρει θέσεις στο νότιο ύψωμα, κι απέναντί τους, αντικριστά, κάθονταν τα αγόρια και οι άντρες, που είχαν τα κεφάλια τους καλυμμένα με τα επιβλητικά μπλε τουρμπάνια. Όταν περπατούσαν, κορδώνονταν γεμάτοι περηφάνια όπως τα παγόνια. Πήραν θέσεις και οι καθαρόαιμες Μάχρι, μια σειρά στην κάθε μία από τις δυο πλευρές της ανοιχτωσιάς: η μια σειρά πήρε θέση δυτικά και η άλλη απέναντι, ανατολικά. Μια νυφική πομπή ακολουθούσε. Ένας από τους υποτακτικούς της φυλής, που όλο χώριζε κι όλο ξαναπαντρευόταν, είχε τώρα διαλέξει για γυναίκα του μια πανέμορφη, καλοσυνάτη μιγάδα. Αποφάσισε μ’ αυτόν τον τρόπο να γευτεί το αίμα των Τουαρέγκ, το αναμιγμένο με την κάψα των νέγρων! **** Πόλη-όαση στη Δ. Λιβύη, κοντά στα σύνορα με Αλγερία και Τυνησία. Κατοικείται από φυλές Τουαρέγκ και Βερβέρων. (Σ.τ.Μ.) **** Πόλη της Ν. Αλγερίας με μεγάλο πληθυσμό Τουαρέγκ. (Σ.τ.Μ.) **** Πόλη της Β. Νιγηρίας, η τρίτη μεγαλύτερη της χώρας σήμερα και γνωστό εμπορικό κέντρο. (Σ.τ.Μ.) **** Ο τίτλος του σεΐχη αποδίδεται σε σεβάσμιους γέροντες αλλά και στον αρχηγό μιας φυλής ή τον ηγούμενο ενός ισλαμικού σουφικού τάγματος. (Σ.τ.Μ.)

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 11

Το θέαμα ξεκίνησε με τους σχηματισμούς των ζευγαριών. Προπορεύτηκαν δύο κομψοί καβαλάρηδες από τη δυτική πλευρά, και δύο άλλοι, αντίκρυ, ακολούθησαν από την ανατολική. Διασταυρώθηκαν οι δρόμοι τους δίπλα στην πίστα του χορού και επιδοκιμάστηκαν με μια θύελλα αλαλαγμών. Ο Ουχαγιάντ ετοιμάστηκε να προχωρήσει. Στο πλευρό του ένας νεαρός από τους τουρμπανοφόρους υποτακτικούς ακτινοβολούσε μέσα στο τάγκολμοστ,* ζωσμένος με μια μοναδική δερμάτινη ζώνη. Κάθισε πάνω σ’ ένα υπέροχα διακοσμημένο σαμάρι που είχε στερεωθεί στη ράχη μιας κομψής, γκρίζας Μάχρι. Ο νεαρός θα τον συνόδευε όσο ο Ουχαγιάντ θα διέσχιζε την ανοιχτωσιά. Πλησίασαν και οι άντρες από την απέναντι πλευρά. Ο νεαρός, μαζί με τη Μάχρι του, στάθηκε δίπλα στην παρδαλή Μάχρι του Ουχαγιάντ λέγοντας: «Σήμερα έχω κάθε δικαίωμα να είμαι περήφανος που σας συνοδεύω. Δεν υπάρχει άλλη σαν την παρδαλή σας Μάχρι σ’ όλη την έρημο». Ένα μάτι ανοιγόκλεισε πίσω από το μπλε λινό ύφασμα, πράγμα που προκάλεσε στον Ουχαγιάντ εκνευρισμό, επειδή ένιωσε ότι ο συνοδός του δεν ήταν ειλικρινής. Ξεκίνησαν οι δυο τους με ορμή.

* Το μπλε τουρμπάνι των Τουαρέγκ που φοριέται μόνο από τους άντρες. Οι ανθρωπολόγοι πιστεύουν ότι το κάνουν για να κρύψουν την έκφραση των συναισθημάτων τους, ενώ υπάρχουν κι άλλοι που υποστηρίζουν ότι το βάζουν για να προστατευτούν από τις αμμοθύελλες κατά τις μετακινήσεις τους ή για να διώξουν τα κακά πνεύματα. (Σ.τ.Μ.)

Ξεκίνησαν κι οι δυο μαζί, με βήμα σταθερό και περήφανο, αρμονικά και συγχρονισμένα. Σ’ αυτή τη μικρή απόσταση που

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 12

διένυσε ο Ουχαγιάντ, από την ανοιχτωσιά που απλωνόταν δυτικά έως το μουσικό δαχτυλίδι που βρισκόταν στη μέση, βίωσε την ευτυχία μιας ολόκληρης ζωής. Οι δυο καθαρόαιμες Μάχρι συγχρονίστηκαν στις κινήσεις τους: κινήσεις ήρεμες και καλοζυγισμένες. Ο Ουχαγιάντ ωστόσο αισθανόταν ότι είχε φτερά και πετούσε στον αέρα. Η καρδιά του κόντευε να εκραγεί από τη μαγεία της στιγμής, την αδημονία και τον συγκρατημένο ενθουσιασμό. Τον αιχμαλώτισε η μουσική, και πίστεψε πως ήταν όμηρος του χορού, της έκστασης και του άγνωστου πόθου. Ένιωσε πως με την όμορφη, την παρδαλή του Μάχρι μοιράζονταν τα ίδια ακριβώς αγωνιώδη συναισθήματα όσο οι δυο τους προχωρούσαν για να μπουν στο δαχτυλίδι. Δεν ήξερε όμως με ποιον τρόπο συνέβαινε αυτό. Ξύπνησε από το όνειρο και βρήκε τον συνοδό του να κινείται ήδη, καμαρωτός, προς τη μεριά των καβαλάρηδων που βρίσκονταν στα ανατολικά. Η δική του ωστόσο παρδαλή καμήλα στράφηκε προς τα αριστερά και άρχισε να περιφέρεται στην πίστα του χορού. Οι κοπέλες χαμογέλασαν η μία στην άλλη. Ταπεινωμένος, ο Ουχαγιάντ άπλωσε το χέρι του στο θαυματουργό μαστίγιο για να κάνει την καμήλα του να γυρίσει πίσω και να προλάβει τον συνοδό του. Αμέσως μόλις η παρδαλή Μάχρι ένιωσε την καμτσικιά στο σώμα της, παραφρόνησε. Αντί να στραφεί προς τα δεξιά και να προλάβει το ταίρι της, η καμήλα κλότσησε τον κύκλο των κοριτσιών κι έπειτα έχασε εντελώς τη νηφαλιότητά της. Ο Ουχαγιάντ τής χάιδεψε το μηρό, ύστερα τη μαστίγωσε πάλι και το ζώο παραφρόνησε κι άλλο. Όρμησε στον κύκλο των γυναικών κι έκανε κομμάτια μια καλαίσθητη τάμπλα καλυμμένη με δέρμα γαζέλας. Οι γυναίκες σκόρπισαν και το τραγούδι διακόπηκε. Η οχλαγωγία μεγάλωσε. Ο Ουχαγιάντ τράβηξε τα γκέμια ώσπου ο λαιμός της αγριεμένης Μάχρι δίπλωσε προς τα πίσω, ανάμεσα στα πόδια του. Ωστόσο ακόμα κι ένας τέτοιος χειρισμός δεν έβαλε φρένο στην ξέφρενη κίνησή της μέσα στην πίστα του χορού. Συνέχισε να κλοτσάει καταστρέφοντας κάθε τι

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 13

στο πέρασμά της, βγάζοντας αφρούς από το στόμα της, δαγκώνοντας δυνατά το χαλινάρι. Τότε ο αφρός άρχισε να πετιέται πάνω στις γυναίκες με τη μορφή κατάλευκων ξασμένων σβόλων. Μια ομάδα από δυνατούς, μεγαλόσωμους άντρες έτρεξε προς το μέρος της καμήλας και την τύλιξε με σχοινιά. Το ζώο αντιστάθηκε και οι άντρες αναγκάστηκαν να το ρίξουν καταγής. Ο Ουχαγιάντ και η παρδαλή του Μάχρι σωριάστηκαν καταμεσής της πίστας.

[ 3 ]

Κι άλλες φορές στο παρελθόν ο Ουχαγιάντ είχε μπλεχτεί σε ανήκουστα σκάνδαλα εξαιτίας της καμήλας του. Ο νεαρός είχε τη συνήθεια να κάνει ρομαντικές νυχτερινές εξορμήσεις στους κοντινούς καταυλισμούς πάνω στη ράχη της Μάχρι. Τη σαμάρωνε μετά το ηλιοβασίλεμα και ξεκινούσε για τις σκηνές των φιλενάδων του, όπου έφτανε πάντα μετά τα μεσάνυχτα. Στην κοντινότερη κοιλάδα έδενε το ζώο σφιχτά για να το ακινητοποιήσει κι ύστερα γλιστρούσε μέσα στο σκοτάδι προς τις σκηνές των κοριτσιών. Ερωτοτροπούσε, επιδιδόταν σε ευχάριστη κουβεντούλα που διαρκούσε όλη νύχτα κι έκλεβε φιλιά, ώσπου το πρώτο φως έλουζε τον ορίζοντα της ερήμου. Τότε γλιστρούσε πάλι πίσω στην κοιλάδα, πηδούσε πάνω στο σαμάρι και χιμούσε για την επιστροφή. Οι εξορμήσεις αυτές συνεχίστηκαν ώσπου ο Ουχαγιάντ ανακάλυψε πως η γεμάτη χάρη καμήλα του ορεγόταν μια ωραία θηλυκιά, η οποία ανήκε σε μια φυλή που κάθε άνοιξη επέστρεφε στην κοιλάδα Μαγάργαρ. Ο Ουχαγιάντ συνήθιζε να επισκέπτεται μια όμορφη, γλυκιά κοπέλα, από τις κόρες εκείνης της ανώτερης φυλής με την ευγενική καταγωγή. Άφηνε την παρδα-

Δεν ήταν η πρώτη φορά.

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 14

λή του Μάχρι να βόσκει στα χορτάρια της κοιλάδας μαζί με τις υπόλοιπες καμήλες, ενώ εκείνος εξαφανιζόταν για να βρει την κοπέλα στον περίβολο της σκηνής της. Τα τρυφερά συναισθήματα της Μάχρι δεν είχαν περάσει απαρατήρητα. Από την πρώτη κιόλας επίσκεψη ο Ουχαγιάντ είχε παρατηρήσει το ενδιαφέρον της καμήλας του για τη λευκή θηλυκιά. Η σιγουριά του μεγάλωσε όταν είδε το ζώο να καλπάζει για την κοιλάδα Μαγάργαρ, φλεγόμενο από πόθο για το νυχτερινό τους ταξίδι. Ο Ουχαγιάντ τότε φώναξε θυμωμένα: «Γιατί μου το ’κρυψες; Το ξέρω ότι πετάς για να πας στην αγαπημένη σου κι όχι για να με πας στη δική μου! Ξέρω ότι δεν έχεις κανένα λόγο να τρέξεις αυτή τη φορά. Τα θηλυκά είναι ο λόγος! Είναι πάντα ο λόγος!» Η Μάχρι έγειρε προς τα εμπρός και, αφού πρώτα έφτυσε τον αφρό απ’ το στόμα της και μάσησε το χαλινάρι της ενώ έτρεχε χαρούμενη, απάντησε: «Αου-α-α-α-α». Ο Ουχαγιάντ γέλασε και συνέχισε τα πειράγματα. Έφτασε η μέρα που άνθισαν οι θάμνοι και πρόβαλαν τα μελαγχολικά τους λουλούδια. Ο νεαρός έδεσε την καμήλα στην κοιλάδα, αφήνοντάς τη να βοσκήσει δίπλα στο μυρωδάτο φυτό. Δεν είχε ακόμα συνειδητοποιήσει πως τα λουλούδια εκείνα ήταν το σημάδι ότι η άνοιξη είχε πια φτάσει για τα καλά στις πεδιάδες της ερήμου. Κι όταν έρχεται η άνοιξη, φέρνει μαζί της την εποχή του ζευγαρώματος και της αναπαραγωγής, κυριεύει τις καμήλες και τα άλλα ζώα, τα ξυπνάει, τα διεγείρει και τα κάνει να τρελαίνονται.

Αυτό ακριβώς συνέβη εκείνη τη μέρα. Δεν είχε περάσει πολλή ώρα που ο Ουχαγιάντ μουρμούριζε στο αυτί της κοπέλας και άκουσε το ζώο να μουγκρίζει ξαναμμένο. Καθώς πίστεψε ότι επρόκειτο για βροντή που ερχόταν

από μακριά, συνέχισε να ερωτοτροπεί με το κορίτσι. Το μουγκρητό ωστόσο ξανακούστηκε, κι αυτή τη φορά μανιασμένα. Ο νεαρός πήδησε έξω απ’ τη σκηνή κι έτρεξε προς την κοιλάδα. Εκεί η παρδαλή του Μάχρι χτυπιόταν με μια αποκρουστική γκρίζα καμήλα σε μια από τις πιο σκληρές αλλά και γενναίες μάχες που είχε δει ποτέ. Πολεμούσαν για μια θηλυκιά! Το φως της αυγής διαπέρασε τον ορίζοντα και φάνηκαν αμυδρά τα τραύματα της Μάχρι. Ο αντίπαλός της είχε χώσει τον κυνόδοντά του μέσα στον λαιμό και το σαγόνι της, την είχε χτυπήσει στον αριστερό μηρό προκαλώντας της σοβαρά τραύματα. Ωστόσο εκείνη η άσχημη γκρίζα καμήλα είχε επίσης δεχτεί χτυπήματα, κι ολόκληρο το σώμα της αιμορραγούσε. Η φασαρία τούς ξύπνησε όλους. Όρμησαν οι βοσκοί στην κοιλάδα με όπλα τα ραβδιά τους και αγωνίστηκαν να χωρίσουν τους δυο αντιπάλους. Ανέτειλε ο ήλιος κι ο Ουχαγιάντ κατάλαβε πως είχε συλληφθεί κλέπτων οπώρας. Στα μάτια των νεαρών αντρών της φυλής που έφτασαν στο σημείο διέκρινε την περιφρόνηση. Το βλέμμα τους έλεγε πως γνώριζαν τα πάντα. Τον οδήγησαν στον σεΐχη της φυλής. Ήταν ένας ηλικιωμένος, ψηλός, ξερακιανός άντρας που κρατούσε στο χέρι του ένα κομψό μπαστούνι φτιαγμένο από λωτό. Λωρίδες από δέρμα, χαραγμένες περίτεχνα, κάλυπταν το μπαστούνι. Βαθιές ρυτίδες αυλάκωναν τα μάγουλά του, μολονότι το βλέμμα του ανέδιδε αυθορμητισμό και ευεξία, μαζί με μια μυστηριώδη αίσθηση σκανταλιάς. Έδωσε εντολή να ετοιμαστεί το τσάι και κάλεσε τον νεαρό να καθίσει στο κιλίμι της σκηνής του. Στριφογύρισε το μπαστούνι του λωτού ανάμεσα στα δυο του χέρια και είπε με βαρύγδουπο ύφος: «Δεν είναι υποτιμητικό ν’ αγαπά ένας άντρας με ευγενική καταγωγή ή να επιδίδεται σε μυστικές συναντήσεις. Γιατί αποφεύγουμε όμως να συμμορφωνόμαστε με τον ισλαμικό νόμο; Γιατί δεν μπαίνουμε στα σπίτια από την μπροστινή τους πόρτα;» Κατόπιν πρόσθεσε χαμογελώντας:

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 15

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 16

«Χαιρόμαστε που υποδεχόμαστε στα μέρη μας τον γιο του σεΐχη του Αμανγασάτιν. Σ’ αυτόν ανήκει η τιμή ότι ανέκοψε τους ξένους εισβολείς και τους εμπόδισε να εισχωρήσουν βαθιά μέσα στην έρημο». Ο Ουχαγιάντ αντιλήφθηκε ότι ο σοφός αυτός σεΐχης επιθυμούσε να λειάνει τα πράγματα και να καθησυχάσει τους νεαρούς της φυλής του, μιλώντας για συναισθηματικές περιπέτειες και κάνοντας νύξη για τον ρόλο που έπαιξε ο πατέρας του Ουχαγιάντ στην αντίσταση κατά των εισβολέων στη Σαχάρα. Οι σεΐχηδες των φυλών ποτέ δεν προφέρουν ούτε μία λέξη άσκοπα και αγαπούν να εκφράζονται με νοήματα στη γλώσσα τους. Ένας από τους άντρες τού έφερε την παρδαλή Μάχρι, καταβεβλημένη από τα τραύματά της. Η καμήλα ήταν καταματωμένη, μες στους αφρούς, τον ιδρώτα και τη σκόνη. Φώναξε τότε ο σεΐχης στους άντρες του: «Θεέ μου, τι είναι τούτο; Πώς και δεν μου είπατε ότι ο ευγενής καλεσμένος μας έχει στην κατοχή του μια Μάχρι τέτοιας τελειότητας; Πρόκειται για καθαρόαιμη Μάχρι με τη χάρη μιας γαζέλας. Αυτή η ράτσα έχει εκλείψει από την έρημο εδώ και εκατό χρόνια. Μα τον Θεό, πώς έπεσε στα χέρια σου;» Προσπαθώντας να καλύψει τη γύμνια του, ο Ουχαγιάντ απάντησε: «Από τον φύλαρχο των Αχατζάρ. Ήταν το δώρο που μου έδωσε όταν ενηλικιώθηκα». «Ααα, ο φύλαρχος των Αχατζάρ! Ο Ιμπραχίμ Μπάκντα. Μα ναι, είναι μια νεαρή καμήλα που ταιριάζει σε έναν ήρωα σαν αυτόν. Μόνο εκείνος θα μπορούσε να προσφέρει ένα τέτοιο δώρο. Αυτές οι αρχαίες φυλές κρατούν πάντα μυστικά και μας εκπλήττουν. »Εμείς έχουμε μια ρήση: ότι η Μάχρι είναι ο καθρέφτης του αναβάτη της. Αν θέλεις ν’ ανακαλύψεις πράγματα για τον καβαλάρη, κοίταξε προσεκτικά το υποζύγιό του, τη Μάχρι. Στην περίπτωσή σου, πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας στη Μά-

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 17

* Οι Τουαρέγκ είναι μητριαρχική κοινωνία. Ο γιος της αδερφής είναι εκείνος που διαδέχεται τον φύλαρχο και όχι ο γιος του. Αυτές είναι οι επιρροές των μητριαρχικών κοινωνιών. (Σ.τ.Σ.)

2 – Το χρυσάφι και η κατάρα της ερήμου

χρι σου, αφού θέλουμε να μάθουμε για τον ιδιοκτήτη της. Τώρα λοιπόν που σε βλέπω, μπορώ να πω ότι είσαι ένας νεαρός που δεν του λείπει τίποτα. Όποιος έχει στην ιδιοκτησία του μια παρδαλή Μάχρι σαν αυτήν δεν θα παραπονεθεί ποτέ για έλλειψη ευγενικής καταγωγής και αξιών. Τίμησες τα σπίτια μας, ω εσύ, ευγενικέ νέε, απόγονε ευγενών! Θα με συγχωρήσεις ωστόσο αν σου πω ότι οι ευκαιρίες που έχεις να ηγηθείς της φυλής μετά τον πατέρα σου είναι περιορισμένες. Απ’ όσο ξέρω, ο σεΐχης πατέρας σου έχει τρεις ανιψιούς, γιους της αδερφής του.* Μα ποιος ξέρει; Ίσως συμβεί κάποιο θαύμα. Η πύλη των θαυμάτων μένει πάντα ανοιχτή». Ένας μεγαλόσωμος νέος, βλοσυρός και αποφασισμένος για όλα, με χέρια τραχιά, σέρβιρε τον πρώτο γύρο πράσινο τσάι. Ο σεΐχης ρούφηξε τις φουσκάλες που είχαν δημιουργηθεί στην επιφάνεια του πράσινου τσαγιού, ακούμπησε την κούπα του καταγής και είπε: «Θα επιθυμούσαμε ο ευγενής καλεσμένος μας να μας επιτρέψει να τιμήσουμε τη Μάχρι. Οι καβαλάρηδες συχνά δυσφορούν, επειδή πρέπει να μπαίνουν στα σπίτια μας από την μπροστινή πόρτα. Δεν πειράζει ωστόσο αυτό να το κάνει η Μάχρι». Ο γέροντας χαμογέλασε, το ίδιο έκανε και η πλειοψηφία των παρευρισκομένων. Ο Ουχαγιάντ δεν κατάλαβε την αλληγορία, δεν αντιλήφθηκε τον υπαινιγμό του σεΐχη. Ο σοφός γέροντας συνέχισε με δυνατή φωνή: «Αν ο καβαλάρης χρειάζεται να το σκάει από τις γυναίκες της φυλής, δεν συμβαίνει το ίδιο και με μια Μάχρι. Η σπάνια, καθαρόαιμη Μάχρι δεν πρέπει να δραπετεύει από τις θηλυκές καμήλες της φυλής. Βλέπω με ποιον τρόπο οι θηλυκές μας καμήλες μονοπωλούν την αρσενική Μάχρι σου. Θέλουμε νέα βλα-

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 18

στάρια από ράτσες που χάνονται. Οι παρδαλές Μάχρι των κοπαδιών μας θα προκαλέσουν όλων των φυλών τον φθόνο. Είναι καθήκον μας να κρατήσουμε ζωντανά τα βλαστάρια τους και να τα προστατεύσουμε από την εξαφάνιση. Ποια είναι η γνώμη του καλεσμένου μας;» Ο σεΐχης ωστόσο δεν περίμενε την απάντηση του καλεσμένου του. Έδωσε εντολή να φέρουν τις θηλυκές καμήλες μπροστά στην αρσενική Μάχρι, κι εκείνη τη μέρα ο Ουχαγιάντ παρακολούθησε για πρώτη φορά πώς η αρσενική γονιμοποιεί τη θηλυκή καμήλα. Έφεραν επιτόπου μια λευκή θηλυκή καμήλα και την ανάγκασαν να γονατίσει στον ανοιχτό χώρο. Της έδεσαν τα μπροστινά και πισινά της πόδια, ύστερα οδήγησαν την ξαναμμένη παρδαλή στη θηλυκιά και μαζεύτηκαν σε άτακτο κύκλο. Η αρσενική γονάτισε στα τέσσερα πάνω της, μέχρι που ο Ουχαγιάντ νόμισε πως θα έσπαγαν τα πλευρά της φτωχής θηλυκιάς. Το σάλιο στο στόμα της άφρισε, έπειτα έσκουξε κι έφτυσε έναν μεγάλο σβόλο από αφρό. Έβαλε την ουρά της εμπόδιο και τότε κάποιος την τράβηξε προς τα πάνω. Ράγισαν τα σπίτια από το κλάμα της, βγήκαν τα γυναικόπαιδα να παρακολουθήσουν το θέαμα. Πυκνές ουρές ανθρώπων σχηματίστηκαν έξω απ’ τα σπίτια. Κάπου κάπου ο γέροντας χαχάνιζε, κουνώντας το μπαστούνι του λωτού στον αέρα και επαναλαμβάνοντας: «Μπορεί να πετάξει ο καβαλάρης, μα όχι και τούτη η παρδαλή!» Η όλη διαδικασία ήταν απαίσια. Όποτε την έφερνε στο μυαλό του ο Ουχαγιάντ, το μόνο που ένιωθε ήταν ντροπή κι αηδία.

[ 4 ]

Μάχρι συνέχισε τα ξεπορτίσματά της στα βοσκοτόπια της ερήμου, όπου οι θηλυκιές περιπλανιόντουσαν ελεύθερες. Η τυ-

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 19

φλή ορμή ωστόσο της στοίχισε. Αρρώστησε από ψώρα και κάποια μέρα γύρισε πίσω ανόρεχτη. Έσβησε η σπίθα της σκανταλιάς στα μεγάλα της μάτια, το κάτω χείλος της είχε κρεμάσει. Στάθηκε στην ανοιχτωσιά, ακίνητη και βουβή, με λυπημένο βλέμμα, να αποχαιρετά τον ορίζοντα που χόρευε μες στο τρεμόπαιγμα των ουράνιων γλωσσών του αντικατοπτρισμού. Ένιωθε αμήχανα.

Ο Ουχαγιάντ έβλεπε ότι η καμήλα του ήταν ανόρεχτη, μα πέρασαν μέρες ώσπου ν’ ανακαλύψει τον λόγο. Επιθεωρούσε το γυαλιστερό της τρίχωμα ενώ αφαιρούσε τα αγκάθια του λωτού από το παρδαλό της δέρμα κι έψαχνε για τσιμπούρια. Κάτω απ’ το τρίχωμα, εκεί στο δέρμα της, ήταν η πηγή της αρρώστιας και της μόλυνσης. Την έξυσε με τα δάχτυλά του, πόνεσε η Μάχρι και μούγκρισε απ’ τον πόνο. Ο νεαρός έφερε το ψαλίδι και διάλεξε ένα σημείο για να κουρέψει το πυκνό της τρίχωμα. Καθάρισε το άρρωστο κομμάτι και διαπίστωσε πως το δέρμα του ζώου είχε μαυρίσει, η σάρκα του είχε φαγωθεί. Μετά από μερικές μέρες παρατήρησε πως η ψώρα είχε εξαπλωθεί κατατρώγοντας καινούργια σημεία στο σώμα της παρδαλής Μάχρι. Ο Ουχαγιάντ πήγε στους σοφούς της φυλής για να ζητήσει συμβουλές, κι εκείνοι ομόφωνα κατέληξαν στο ότι η ελπίδα για θεραπεία ήταν μικρή: «Όταν η ψώρα προσβάλει την καμήλα, δεν υπάρχει ελπίδα». Ο Ουχαγιάντ ωστόσο δεν απελπίστηκε. Του ήταν αδιανόητο πως μπορούσε να βρεθεί μια δύναμη, κάποιος ή κάτι, που θα του άρπαζε την καμήλα. Ο τυφλός άντρας, που ήταν αυθεντία στις αρρώστιες των ζώων, κούνησε το κεφάλι του και του απάντησε επικριτικά: «Παιδί μου, μετά τα γέλια έρχονται τα κλάματα. Τη χαρά ακολουθεί η λύπη, κι ο θάνατος φτάνει μέσα στην ανεμελιά της ζωής».

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 20

Ο νεαρός δεν πείστηκε. Η παρδαλή του Μάχρι δεν είχε πλαστεί για να πεθάνει. Θυμήθηκε τον τρόπο που τη φρόντιζε και πώς την είχε εκθρέψει όταν του τη χάρισε, πουλάρι ακόμα, ο φύλαρχος. Ο Ουχαγιάντ σούφρωνε κριθάρι από τη σκηνή, το τοποθετούσε στις παλάμες των χεριών του και το πρόσφερε στην καμήλα του. Το έκανε ξανά και ξανά, με αποτέλεσμα να ξεσκεπαστεί η πράξη του και η νέγρα υπηρέτρια να παραπονεθεί στη μητέρα του, πριν τον θάνατο της τελευταίας. Η μητέρα ενημέρωσε τον πατέρα, ο οποίος μάλωσε τον γιο του λέγοντας: «Ο κόσμος στερείται ακόμα και το κριθάρι κι εσύ το δίνεις στα ζώα!» Εκείνη τη μέρα ο νεαρός έδωσε την εξής απάντηση στον πατέρα του: «Η παρδαλή δεν είναι ζώο. Η παρδαλή είναι η παρδαλή!» Ο πατέρας, που σπάνια χαμογελούσε, έβαλε τα γέλια. Όρθωσε απειλητικά τον δείκτη του χεριού του, στην ουσία θαυμάζοντας τον νεαρό για την απάντησή του. Ο λόγος που οι ντόπιοι τον ειρωνεύονταν κατά κόρον στον καταυλισμό ήταν πως η μικρή Μάχρι περιπλανιόταν μαζί του στους περιβόλους των σκηνών και ακολουθούσε τα ίχνη του σαν σκύλος. Έτρεχε ξοπίσω του ακόμα κι όταν ο νεαρός περνούσε τις νύχτες έξω διασκεδάζοντας, ενώ δεν έκλεινε μάτι παρά μόνο όταν ο Ουχαγιάντ ξάπλωνε για να κοιμηθεί. Τον συνόδευε ακόμα κι όταν έβγαινε στην έρημο για την ανάγκη του. Όλα αυτά συνήθως έκαναν τους συνομηλίκους του να γελούν μαζί του, εκείνον όμως δεν τον ένοιαζε. Είχε υποταχτεί στα χαϊδολογήματα και τα τρυφερά παιχνίδια της καμήλας και στους άμυαλους συνομηλίκους του απαντούσε: «Ο σεΐχης Μούσα λέει ότι τα ζώα γίνονται οι καλύτεροι φίλοι και είναι ανώτερα απ’ τους ανθρώπους. Τον άκουσα με τ’ αυτιά μου να το λέει». Ο σεΐχης Μούσα διάβαζε βιβλία, απήγγελλε το Κοράνι και ήταν ο ιμάμης που ηγούνταν της προσευχής. Ήταν ξεκομμένος απ’ όλους, χωρίς γυναίκα, παιδιά ή συγγενείς. Ακο-

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:18 ΜΜ Page 21

* Ασιάρ: θεωρείται απόγονος του φυτού σίλφιο, που ήταν φυτό μυθικό με μεγάλη δύναμη και ενέργεια. Εξαφανίστηκε από τη Λιβύη τον 3ο αιώνα π.Χ. Οι ιστορικοί της αρχαιότητας έγραφαν πως ήταν ένα μαγικό φάρμακο για κάθε γνωστή αρρώστια στον αρχαίο κόσμο. Οι αρχαίοι βασιλιάδες της Λιβύης το εξήγαν στην Αίγυπτο και σε άλλες χώρες πέραν της Μεσογείου. Πολλοί πιστεύουν ακόμα πως σ’ αυτό το φυτό κρύβεται το μυστικό της ταρίχευσης, για την οποία το χρησιμοποιούσαν οι φαραώ. (Σ.τ.Σ.)

λουθούσε τη φυλή στις μετακινήσεις της, αν και δεν ανήκε σ’ εκείνη. Έλεγαν ότι είχε φτάσει από τα δυτικά της ερήμου, από τη Φεζ, που ήταν πόλη νομομαθών και λογίων του ισλαμικού νόμου. Ο σεΐχης Μούσα ήταν εκείνος που του ψιθύρισε το μυστικό που έσωσε την παρδαλή του Μάχρι. Του είπε: «Αυτή η κουβέντα να μείνει μεταξύ μας, αλλά θέλω να σου πω ότι η σωτηρία της καμήλας σου θα γίνει με το ασιάρ.* Μη με κοροιδέψεις, μόνο άκουσε τα λόγια μου: την ερχόμενη άνοιξη πήγαινε στους ερημότοπους του Μαϊμούν. Το ασιάρ φυτρώνει μόνο σ’ εκείνες τις πεδιάδες. Σιγούρεψε τη Μάχρι για να μην το σκάσει και άφησέ την εκεί, μία ή δύο μέρες, να βοσκήσει. Θα δεις». Έπειτα επανέλαβε αινιγματικά: «Μην ξεχάσεις να τη δέσεις γερά». Μάλιστα. Το ασιάρ, για τη φυλή, ήταν συνώνυμο της τρέλας και των τζίνι. Όποιος το δοκίμασε, άνθρωπος ή ζώο, τρελάθηκε. Ο τρόμος που προκαλούσε αυτό το μυθικό φυτό στους ντόπιους κληροδοτούνταν από γενιά σε γενιά. Αμέσως μόλις ένα παιδί καταλάβαινε τον κόσμο και του ανέθεταν να βοσκήσει κατσικάκια, του έλεγαν: «Ποτέ μη βοσκήσεις κατσίκια στους ερημότοπους του Μαϊμούν. Εκεί φυτρώνει το ασιάρ. Μέσα σ’ αυτό το βότανο υπάρχουν χίλια φάρμακα, μα όλα τους διαβαίνουν τις πύλες των τζίνι. Τα τζίνι είναι εκείνα που έχουν στην κατοχή τους τα κλειδιά για τη θεραπεία από χίλιες ασθένειες. Αν σε κυριεύσει το ασιάρ, θα σε γιατρέψει από οποιαδήποτε αρρώστια. Μα σε τι χρησιμεύει να θεραπευτείς αν έχεις

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:19 ΜΜ Page 22

χάσει τα μυαλά σου; Όποιος χάνει τη λογική του χάνει την ψυχή του. Μην πλησιάσεις ποτέ το ασιάρ στους ερημότοπους του Μαϊμούν». Όταν ο Ουχαγιάντ κατάλαβε τον κόσμο κι ήταν πια έτοιμος να βοσκήσει τα κατσίκια μόνος του στις κοιλάδες, η μητέρα του τού διάβασε πάνω απ’ το κεφάλι του αυτό το ξόρκι. Η προειδοποίηση του σεΐχη Μούσα τάραξε τον νεαρό. Θα τρελαινόταν η καμήλα του; Θα έχανε τα μυαλά της; Πώς άραγε χάνει ένα ζώο το μυαλό του; Πετάγονται έξω οι κόρες των ματιών και ο βολβός γίνεται κατακόκκινος; Τρέχει αφρός απ’ τα χείλη του; Μήπως χτυπάει το κεφάλι του στις πέτρες, όπως εκείνοι οι άντρες που γίνονται σκλάβοι του πάθους σε νυχτερινά ξεφαντώματα ή εκείνοι οι δερβίσηδες που ακολουθούν τα τάγματα των Σούφι,* τριγυρνούν στους καταυλισμούς και περιφέρονται στην έρημο, χτυπούν τα ντέφια τους κι εκστασιάζονται όλη τη νύχτα, κάθε νύχτα; Όχι. Όχι. Μια τέτοια μοίρα θα ήταν οικτρή, άθλια, πολύ χειρότερη απ’ την ψώρα. Ο Ουχαγιάντ περιπλανήθηκε από καταυλισμό σε καταυλισμό, ψάχνοντας για άλλους ειδήμονες των ασθενειών των ζώων. Δεν άντεχε να βλέπει τη Μάχρι –τη φίλη του– να υποφέρει και να τυραννιέται απ’ τους ελεεινούς βοσκούς. Την είχαν απομονώσει από το υπόλοιπο κοπάδι με τις καμήλες, φοβούμενοι τη μετάδοση της ψώρας. Την είχαν αφήσει να βόσκει μόνη της στα βοσκοτόπια, ο νεαρός ωστόσο επέλεξε να τη συνοδεύει στη δοκιμασία της. Έτσι, νωρίς την αυγή ξεκινούσε για τα βοσκοτόπια μαζί με τη Μάχρι του και δεν επέστρεφε παρά μόνο τη νύχτα. Υπήρχαν φορές που ο Ουχα* Οι μυστικιστές-ασκητές του Ισλάμ που πιστεύουν στην προσωπική επαφή με τον Θεό μέσω της εσωτερικής συνείδησης, της αφοσίωσης και της προσευχής. Οι Σούφι μπορεί να ανήκουν σε διαφορετικά τάγματα, καθένα με τον μουλά ή τον δάσκαλό του και με τις τελετουργίες του, στις οποίες περιδινίζονται επαναλαμβάνοντας τα ονόματα του Αλλάχ μέχρι να κατακτήσουν την έκσταση. (Σ.τ.Μ.)

γιάντ φερόταν σκληρά στην καμήλα του και τη μάλωνε λέγοντας: «Αυτό είναι το αποτέλεσμα της απερισκεψίας σου. Ποιο είναι τώρα το κέρδος απ’ τις περιπέτειές σου; Δεν άκουσες τα λόγια του σεΐχη Μούσα; Τα θηλυκά είναι η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία πέφτουν τα αρσενικά. Τον Αδάμ τον παρέσυρε η γυναίκα του και ο Θεός τον εξόρισε απ’ τον Παράδεισο. Αν δεν ήταν εκείνη η διαβολική γυναίκα, οι άντρες θα μέναμε εκεί ζώντας μες στην ευδαιμονία, τριγυρίζοντας ελεύθεροι στον Παράδεισο. Φίδια και σκορπιοί παραμονεύουν σε κάθε τρύπα για να τσιμπήσουν όποιον απρόσεχτο χώσει μέσα ένα από τα δάχτυλά του. Τι σου έκανε η όμορφή σου καμήλα; Ήταν κι αυτή ένα φίδι. Μπορεί να είναι όμορφη, μα δαγκώνει κι αυτή. Το μικρόβιο που σου μετέδωσε, αυτό είναι το τίμημα. Τώρα πρέπει να το αντέξεις και να κάνεις υπομονή». Η καμήλα κατέβαζε τα βλέφαρά της ντροπιασμένη και αντιγύριζε μετανιωμένη: «Άου-ου-α-α-α». Χαμογέλασε πικρά ο Ουχαγιάντ και είπε: «Α, τώρα μετανιώνεις. Οι τύψεις όμως δεν ωφελούν. Τι θα κάνουμε τώρα με μια αρρώστια σαν την ψώρα; Δεν καταλαβαίνεις ότι είναι πιο επικίνδυνη ακόμα κι απ’ την πανούκλα; Πιο επικίνδυνη κι απ’ την ευλογιά κι απ’ την πανούκλα μαζί; Θεός φυλάξοι, δεν καταλαβαίνεις ότι η ζωή είναι γεμάτη παγίδες; Αν δεν προσέξεις πού βάζεις το πόδι σου, θα πέσεις στην παγίδα. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, έχεις δίκιο! Φταίω κι εγώ για την απερισκεψία σου, επειδή συμμετείχα στην ανατροφή σου! Η μητέρα σου δεν ευτύχησε να σε δει ολόκληρη καμήλα, αφού ο μεγάλος αρχηγός σ’ έφερε σ’ εμένα. Αλλά, μα τον Θεό, πες μου: πώς μπορώ να σε διαφωτίσω αφού κι εγώ ο ίδιος, όπως εσύ, χρειάζομαι κάποιον να με διαφωτίσει; Η μοίρα μας είναι να ζούμε στο σκοτάδι, και μόνο οι παγίδες μάς διδάσκουν τα κόλπα της επιβίωσης. Αχ, αυτή η απερισκεψία!»

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:19 ΜΜ Page 23

AL_KOUNI sel_Final_Layout 1 01/03/2017 3:19 ΜΜ Page 24

Η λυπημένη Μάχρι πλησίασε κι έδωσε στον Ουχαγιάντ μια σπρωξιά με τον ώμο της. Στενοχωρήθηκε ο νεαρός για το ξέσπασμά του και άλλαξε τόνο: «Δεν πειράζει. Δεν πειράζει. Μη σε νοιάζει. Σε ταπείνωσαν οι επιπόλαιες θηλυκές καμήλες που σου μετέδωσαν την ψώρα, μα μη σκας. Θα βρούμε διέξοδο. Πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε διέξοδο. Μόνο κάνε υπομονή. Πρέπει να κάνεις πολλή υπομονή, αν θέλεις να βγούμε απ’ αυτή τη δοκιμασία. Η ζωή μας είναι γεμάτη υπομονή – έτσι λένε οι γεροντότεροι». Ο Ουχαγιάντ αγκάλιασε το κεφάλι της παρδαλής του Μάχρι κι ύστερα έμεινε εκεί, ώρα πολλή, να την παρηγορεί όσο βοσκούσε.