KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 5
ΝΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΑΚΗ
ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΨΕΜΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 6
©
Copyright Νένα Κοκκινάκη – Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2011
Έτος 1ης έκδοσης: 2011 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31
e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-5375-4
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 7
Στην Ιωάννα και σε όλες τις Ιωάννες του κόσμου που ζουν ακόμα το παραμύθι της αγάπης
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 8
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 9
ΜΕΡΟΣ
ΠΡΩΤΟ
Εγώ, η πριγκίπισσα
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 10
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 11
1
Μ
ΑρΓΑρΙΤΑ, ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΑυρΙΟ;»
Βρίσκομαι μπροστά στον υπολογιστή μου, είμαι στο facebook και κουβεντιάζω με καινούριους φίλους. « Τους πιο πολλούς δεν τους έχω δει ποτέ στην πραγματικότητα, τους γνωρίζω μόνο από τη φωτογραφία τους – όσοι έχουν. Στην ερώτηση της μαμάς αποφεύγω να απαντήσω, όμως εκείνη επιμένει. «Τι έγινε; Τελείωσες με τα μαθήματά σου;» Αφήνω την ερώτηση χωρίς απάντηση και δυναμώνω τη μουσική στο mp3. υποτίθεται πως δεν άκουσα τίποτε. Σε λίγο η μαμά μπαίνει στο δωμάτιό μου. Είναι πέντε και η τσάντα μου βρίσκεται ακόμα πεταμένη πάνω στο κρεβάτι. Δεν μπήκα στον κόπο ούτε καν να την ανοίξω. «Μα τι κάνεις τόσες ώρες κλεισμένη εδώ μέσα; Πώς είναι δυνατόν; Ούτε καν την τσάντα σου δεν άνοιξες! Δεν έχεις τίποτε για αύριο;»
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 12
Ν Ε Ν Α Κ Ο Κ Κ ΙΝ ΑΚ Η
Η μαμά με κοιτάζει μ’ εκείνο το έντονα ανήσυχο βλέμμα μαμάς. Χαμηλώνω την ένταση της μουσικής και παίρνω αθώο ύφος. «Μην ανησυχείς, κάτι ψάχνω στο internet...» Δεν λέω τι ακριβώς και περιμένω υπομονετικά την επόμενη ερώτηση («Τι ψάχνεις;» και «Σε ποιο μάθημα σας έβαλαν εργασία;»). Ευτυχώς, ο επίμονος ήχος του κουδουνιού έρχεται την κατάλληλη στιγμή να με βγάλει από τη δύσκολη θέση. Ακούγεται η φωνή της γιαγιάς, που μιλάει με το παιδί από το καθαριστήριο. Η μαμά φεύγει από το δωμάτιό μου. Μοιάζει αρκετά ενοχλημένη. «Άκου, Μαργαρίτα», μου πετάει πριν βγει από την πόρτα, «τελευταία το έχεις παρακάνει με τον υπολογιστή. Μονίμως κολλημένη. Ανησυχώ για σένα. Σκέφτομαι να πάω στο σχολείο σου να ρωτήσω για την επίδοσή σου». Αυτό είναι. Η επίδοσή μου. Γι’ αυτό ενδιαφέρεται η μαμά. Όχι για μένα, αλλά γι’ αυτό που κάνω. Πώς δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα; Η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσει καθόλου να χώνουν οι άλλοι τη μύτη τους στη ζωή μου, ακόμα κι αν πρόκειται για τη μαμά. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε πολύ δεμένες, τόσο που νομίζω πως βλέπω τα μάτια της πίσω από κάθε μου κίνηση σαν μέσα σε καθρέφτη. Ακόμα κι όταν δεν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο. Πώς τα έχω καταφέρει έτσι;
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 13
Μ Ι Α Σ Τ ΑΓ ΟΝ Α ΨΕΜ Α
Είναι περίεργο αλλά ακόμα και στο σχολείο, ή όταν πηγαίνω βόλτα ή σινεμά με φίλες, τα μεγάλα μάτια της μαμάς με παρακολουθούν. Και το πιο περίεργο είναι που εμένα αυτή η «παρακολούθηση» καθόλου δεν με πειράζει. Την έχω πολύ συνηθίσει τη μαμά. Το γέλιο της, τη βιασύνη της, τη μυρωδιά της, όλα. Μ’ αρέσει που ξεχνάει πού ακούμπησε την πιάστρα των μαλλιών της και ψάχνει απελπισμένη να τη βρει. Μ’ αρέσει να πηγαίνουμε μαζί στον κινηματογράφο, να μιλάει για την ταινία, να σχολιάζει ειρωνικά κάθε ανοησία και να μιλάει για τα βιβλία που διάβασε. Η μανία της τα βιβλία και η καλύτερή της να χαζεύει σε βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. «Ο καλύτερος τρόπος να αγαπήσεις το διάβασμα είναι να χαζεύεις συνέχεια σε βιβλιοπωλεία και να διαλέγεις εκείνα τα βιβλία που σε τραβάνε πιο πολύ», συνηθίζει να λέει. Ο μπαμπάς δεν έχει την ίδια γνώμη. «Η αλήθεια βρίσκεται παντού», υποστηρίζει. «Αρκεί να είναι το μυαλό σου ανοιχτό και τότε θα τη βρεις· κι ας μην είναι γραμμένη σε βιβλίο». Εγώ φυσικά συμφωνώ με τον μπαμπά και δεν έχω καμιά πρόθεση να περάσω τη ζωή μου με ένα βιβλίο στο χέρι. υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί κανείς να κάνει εκτός από το διάβασμα. Όσο το σκέφτομαι όμως, ο μπαμπάς δεν είναι από εκείνους που δεν διαβάζουν. Πώς αλλιώς, αφού κι εκείνος, όταν βρίσκει καιρό, κάθεται με τις ώρες πάνω από κάτι ακαταλαβίστικα βιβλία γεμάτα σχήματα και αριθ
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 14
Ν Ε Ν Α Κ Ο Κ Κ ΙΝ ΑΚ Η
μούς, που τα εξώφυλλά τους έχουν παλιώσει με τον καιρό. Αμφιβάλλω αν τον διασκεδάζουν, όμως, ποιος ξέρει, μπορεί εκεί μέσα να βρίσκονται άλλες αλήθειες, κρυμμένες από εμάς τους υπόλοιπους που δεν τα πάμε και τόσο καλά με τα Μαθηματικά. Α, ξέχασα να σας το πω, ο μπαμπάς είναι μαθηματικός, αλλά δεν κάνει μάθημα σε σχολείο. Τον έχει κερδίσει η επιχείρησή του – τα φροντιστήρια εννοώ. Όμως αγαπάει τα Μαθηματικά, «που δεν λένε ποτέ ψέματα», όπως πιστεύει. Μεταξύ μας, θα προτιμούσα ο μπαμπάς να δούλευε σε κάποιο σχολείο, όπως τόσοι και τόσοι. Θα είχε συγκεκριμένο ωράριο και σίγουρα θα βρισκόταν πιο συχνά στο σπίτι. Η δουλειά του δεν του αφήνει ελεύθερο χρόνο, τον οποίο θα μπορούσε να αφιερώσει σ’ εμένα, την «πριγκίπισσά» του, όπως με φωνάζει. Κι οι μέρες περνούν, τρέχουν σαν αμάξια στη φόρμουλα 1, κι η πριγκίπισσα κλείνει τα μάτια της και φαντάζεται μια αλλιώτικη ζωή, με μεγαλύτερη ποικιλία, με κάποιο συγκλονιστικό γεγονός τέλος πάντων. Όταν όμως η μέρα αρχίζει συνηθισμένα και βαρετά και τελειώνει το ίδιο μονότονα, πού να βρεθεί η ποικιλία; Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου, όμως νομίζω πως δεν συμβαίνει έτσι σε όλα τα σπίτια. Εννοώ πως όταν σ’ ένα σπίτι ζουν περισσότερα παιδιά, υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Θα ήθελα πολύ να έχω αδέλφια, έστω ένα, να μοιραζόμα
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 15
Μ Ι Α Σ Τ ΑΓ ΟΝ Α ΨΕΜ Α
στε τα καθημερινά, να διασκεδάζουμε με το δικό μας τρόπο. Γιατί, βλέπετε, οι μεγάλοι, όσο κι αν μας αγαπούν, δεν κάνουν τις μέρες μας διασκεδαστικές. Και πιστέψτε με, δεν είναι και το καλύτερο να τρώμε μόνες με τη γιαγιά στην κουζίνα, τα μεσημέρια που γυρίζω από το σχολείο και οι γονείς μου συνήθως λείπουν. Η γιαγιά μένει στην απέναντι πολυκατοικία. Δηλαδή τρόπος του λέγειν «μένει», γιατί πάντα κάποιος λόγος υπάρχει να βρίσκεται στο σπίτι μας, αφού αναπληρώνει σε καθημερινή βάση τη μαμά. Η γιαγιά, πανταχού παρούσα, σιχαίνεται την ακαταστασία και της αρέσει να δίνει μαθήματα στους άλλους. Νομίζω πως ο μπαμπάς δεν καλοβλέπει αυτή την ιστορία. Εκείνος πιστεύει πως οι γονείς πρέπει να απομακρύνονται από τα παιδιά τους, όταν εκείνα πατήσουν στα πόδια τους και πως η ελληνική νοοτροπία να αναλαμβάνουν οι παππούδες το μεγάλωμα των παιδιών των παιδιών τους είναι λάθος και εντελώς αναχρονιστική. Η μαμά δεν συμφωνεί μαζί του. «Είναι αχαριστία να μην αναγνωρίζουμε αυτό που μας προσφέρουν», λέει. Έχω καταλάβει τι εννοεί. Η γιαγιά είναι ο φύλακας άγγελος του σπιτιού. Μπορεί να είναι κάπως απαιτητική και να θέλει να είναι όλα τακτοποιημένα στην εντέλεια, όμως έχει κι εκείνη τις δικές της αντιλήψεις. Το να ζει, λέει, είναι καθήκον και ευθύνη προς το παιδί της –δηλαδή τη μαμά– και την οι
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 16
Ν Ε Ν Α Κ Ο Κ Κ ΙΝ ΑΚ Η
κογένειά της. Έχει πολλή πλάκα όταν νευριάζει με την ακαταστασία μου. Και τότε παίρνει το αυστηρό της: ύφος στρατηγού που το μόνο που ξέρει είναι να διατάζει. Σε τέτοιες περιπτώσεις το παίζω αδιάθετη, κουρασμένη ή... πεινασμένη. Η γιαγιά μού έχει αδυναμία. «Τι έχεις, κουκλίτσα μου; Για να δω εγώ, μήπως είσαι ζεστή; Έχει γούστο ν’ άρπαξες καμιά ίωση στο σχολείο... α, μπα, δεν φαίνεται να έχεις πυρετό. Έλα γρήγορα να φας! Αυτό είναι. Τόσες ώρες νηστικιά, πώς να μη νιώθεις κουρασμένη; Έλα και σου έχω φτιάξει κεφτεδάκια με πουρέ που σ’ αρέσουνε. Έλα, καρδούλα μου...» Το τραπέζι περιμένει στρωμένο στην κουζίνα με το φαγητό σερβιρισμένο. Και πεντανόστιμο. Τέλεια μαγείρισσα η γιαγιά, αυτό να λέγεται. Εγώ τρώω με όρεξη τα κεφτεδάκια μου κι η γιαγιά έχει ξεχάσει τις παρατηρήσεις της, για το μπουφάν που πέταξα στον καναπέ μπαίνοντας ή για τα παπούτσια που δεν έβγαλα. «Πεινούσες, παιδάκι μου, να σου βάλω λίγο ακόμα; Άντε, αφού δεν θέλεις, πήγαινε να ξεκουραστείς λιγάκι. Και μια ωρίτσα να κοιμηθείς, καλό θα σου κάνει, άντε...» Μαζεύει το τραπέζι, τακτοποιεί την κουζίνα και κάθεται στην πολυθρόνα μπροστά στην τηλεόραση με το πλεκτό της μέχρι να γυρίσει η μαμά. Τότε τελειώνει το καθήκον της και μπορεί να γυρίσει στο διαμέρισμά της, να συνεχίσει το πλέ
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 17
Μ Ι Α Σ Τ ΑΓ ΟΝ Α ΨΕΜ Α
ξιμο παρακολουθώντας τη συνέχεια των σίριαλ που βλέπει κάθε μέρα. Α, όλα κι όλα, η γιαγιά είναι πολύ φαν της τηλεόρασης. Ας γυρίσω όμως στον μπαμπά, που όταν βρίσκεται στο σπίτι είναι η καλύτερή μου. Κι αυτό γιατί με κάνει να νιώθω εκείνο που πιστεύει πως είμαι: μια πριγκίπισσα! Ένα βράδυ που καθόμασταν δίπλα δίπλα στο δερμάτινο καναπέ, πήρε τα χέρια μου μέσα στα δικά του και μου είπε: «Ό,τι κι αν συμβεί, θέλω να το ξέρεις, για σένα θα είμαι πάντα ο φύλακας άγγελος. Εντάξει, πριγκίπισσα;» Η φωνή του ήταν χαμηλή, τόνιζε μία μία τις λέξεις. Σαν να προσπαθούσε κάτι ακόμα να προσθέσει. Η κουβέντα όμως σταμάτησε εκεί. Ο μπαμπάς είναι χαμηλών τόνων άνθρωπος. Πολύ σοβαρός, μετρημένος στα λόγια του και μάλλον καθόλου διαχυτικός (εγώ, εννοείται, είμαι η εξαίρεση), αντιπαθεί τρομερά την γκρίνια και τα παράπονα. Δεν θυμάμαι ποτέ να έχουν καβγαδίσει με τη μαμά. Όταν ήμουν πιο μικρή, μου έλεγε κι εκείνος παραμύθια που τα διάβαζε στα παιδικά βιβλία που μου αγόραζε. Μου άρεσε που κάθε φορά ξεχνούσε κάτι, μια λεπτομέρεια που όμως εγώ θυμόμουν πολύ καλά από τις τόσες φορές που τα είχα ακούσει. Τότε έβρισκα την ευκαιρία να τον διορθώσω κι εκείνος γελούσε δυνατά. Ο μπαμπάς, αν και είναι από τους μαθηματικούς που τους ενδιαφέρει η έρευνα και θέλουν να ενημερώνονται για τις ε o
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 18
Ν Ε Ν Α Κ Ο Κ Κ ΙΝ ΑΚ Η
ξελίξεις στην επιστήμη του, άρχισε από νωρίς να δουλεύει σε φροντιστήρια, μέχρι που άνοιξε το δικό του. Η επιχείρηση μεγάλωσε, τώρα έχει και παραρτήματα στην επαρχία. Η μαμά ήταν μαθήτριά του. Τον γνώρισε στο φροντιστήριο όταν ακόμα προετοιμαζόταν για τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Τον ερωτεύτηκε κι αποφάσισαν να παντρευτούν στο Παρίσι. Το γιατί διάλεξαν να παντρευτούν στην Πόλη του Φωτός δεν το έχω ακόμη ανακαλύψει. Η μαμά λέει πως, μόλις τελείωσε τις σπουδές της, είχε ξεκινήσει ένα μεταπτυχιακό εκεί, το οποίο όμως, απ’ όσο ξέρω, δεν τελείωσε ποτέ. Ο μπαμπάς ταξιδεύει συχνά. Φεύγει για διήμερα στην επαρχία που πολλές φορές γίνονται τριήμερα. Η δουλειά του είναι απαιτητική και πρέπει να την παρακολουθεί από κοντά. Και τη μαμά όμως την περιμένουν πολλές υποχρεώσεις κάθε μέρα. Γιατί, εκτός από δική μου μαμά, είναι και λιγάκι «μαμά» των παιδιών του νηπιαγωγείου της. Θα καταλάβατε φαντάζομαι. Η μητέρα μου είναι νηπιαγωγός κι έχει δικό της παιδικό σταθμό, την «Παρεούλα». Η δουλειά της της αρέσει πολύ, είναι, λέει, η καλύτερη του κόσμου, γιατί τα παιδιά μεταδίδουν καλή ενέργεια και αθωότητα. Γι’ αυτό το τελευταίο δεν είμαι σίγουρη κι έχω βέβαια τους λόγους μου. Στην «Παρεούλα» πήγαινα κι εγώ από τα τρία μου χρόνια κι είχα καταλάβει ότι πολλά παιδιά είναι πονηρά και βρίσκουν τρόπο να γίνεται πάντα το δικό τους. Μερικά από αυτά είναι ανυ
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 19
Μ Ι Α Σ Τ ΑΓ ΟΝ Α ΨΕΜ Α
πόφορα. Δεν μπορείς να πεις τίποτε μπροστά τους γιατί τα λένε όλα στους μεγάλους. Πάντως τη φίλη μου την Ερατώ στην «Παρεούλα» τη γνώρισα. Εκεί περάσαμε τα πρώτα μας χρόνια μέχρι και το νηπιαγωγείο. Μετά βρεθήκαμε δίπλα δίπλα στα θρανία της Α΄ Δημοτικού. Έξι ολόκληρα χρόνια πάλι αχώριστες. Στο γυμνάσιο ξανά μαζί. Μαργαρίτα Παπαδάκη εγώ, Ερατώ Παπαδοπούλου εκείνη. «Είναι τέλειο που τα επίθετά μας αρχίζουν και τα δύο από πι!» πανηγυρίζαμε την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Δεν είχαμε άδικο. Μετά τον αγιασμό μάς χώρισαν σε τμήματα και χάρη στα επίθετά μας βρεθήκαμε στο ίδιο τμήμα, στο Α3. Αρκετά όμως όσα σας αράδιασα για μένα και γι’ αυτούς που αγαπώ, τους γονείς μου, τη γιαγιά και φυσικά την κολλητή μου, την Ερατώ, που θα μου άρεσε πολύ να ήταν αδελφή μου. Αφού να φανταστείτε ότι ο Ντίνος, συμμαθητής κι αυτός που έρχεται μαζί μας και στα Αγγλικά και που έχει καταντήσει πολύ κουραστικός με τις ανοησίες του, μας λέει «σιαμαίες». Εδώ θα μου επιτρέψετε μια παρένθεση, όπως λέει και η ιστορικού μας της οποίας οι παρενθέσεις, πρέπει να το παραδεχτώ, μου αρέσουν πολύ και τις βρίσκω πιο ενδιαφέρουσες από το μάθημα. Θέλω λοιπόν να σας ενημερώσω σχετικά με τον Ντίνο, ο οποίος, ενώ μοιάζει ντροπαλός και συνεσταλμένος, στην πραγματικότητα είναι μια τρομερή φά
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 20
Ν Ε Ν Α Κ Ο Κ Κ ΙΝ ΑΚ Η
τσα. Αφού, να καταλάβετε, την ώρα της Φυσικής έκοψε με το ψαλιδάκι της χαρτοκοπτικής μια τούφα από τα μαλλιά της Ερατώς, που κάθεται στο μπροστινό του θρανίο (και διπλανή της είμαι φυσικά εγώ). Τα παιδιά από τα πίσω θρανία άρχισαν να χαχανίζουν μέχρι που κι εκείνη το κατάλαβε και της ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. «Θα δεις τι θα πάθεις», τον απείλησε στρίβοντας ελαφρά προς τα πίσω. «Δεν θα περάσει έτσι αυτό!» Ο φυσικός μας, που μεταξύ μας τον φωνάζουμε Hannibal (το παρατσούκλι κλεμμένο από ταινία), ενοχλήθηκε όχι τόσο με τη φασαρία και το χαχανητό, όσο με το γεγονός ότι δεν μπορούσε να επιβάλει την τάξη. Γιατί ο Hannibal (νομίζω πως του ταιριάζει γάντι αυτό το παρατσούκλι) με μια δυνατή φωνή σε παγώνει και δεν τολμάς όχι να μιλήσεις αλλά ούτε να κουνηθείς. Κόντευε το διάλειμμα κι όλοι περιμέναμε τη φοβερή συνέχεια, αλλά μόλις χτύπησε το κουδούνι, ο Ντίνος εξαφανίστηκε στην αυλή σαν να μην τρέχει τίποτε. Η Ερατώ βρήκε τότε την ευκαιρία να κόψει με το ίδιο ψαλιδάκι όλα τα φύλλα από το τετράδιό του, που ήταν αφημένο πάνω στο θρανίο. Είναι σίγουρο πως θα συνέχιζε και με το βιβλίο του, αν δεν την εμποδίζαμε εμείς οι υπόλοιποι. «Μα τι γίνεται εκεί;» ρωτάει ο Hannibal. «Περάστε έξω στο διάλειμμα όλοι! Μόνο οι επιμελητές θα μείνουν στην αί
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 21
Μ Ι Α Σ Τ ΑΓ ΟΝ Α ΨΕΜ Α
θουσα! Επιτέλους, δεν έχετε καταλάβει ότι δεν είσαστε πια μαθητές του δημοτικού;» Κι ενώ όλοι περιμέναμε πως η εκδίκηση της Ερατώς θα συνεχιζόταν και θα τα έλεγε όλα στον καθηγητή, δεν έγινε τίποτε από αυτά. Τακτοποίησε τα πράγματά της πάνω στο θρανίο και κλείνοντάς μου το μάτι βγήκε από την τάξη άνετη, κρατώντας ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς που είχε αγοράσει από το κυλικείο στο προηγούμενο διάλειμμα. Δεν είχε υπολογίσει όμως πως ο Ευγένιος, το καρφί του τμήματος, όπως αποδείχτηκε, θα πήγαινε και θα κάρφωνε. Ο Hannibal τους κάλεσε και τους δύο στο γραφείο του γυμνασιάρχη και σίγουρα θα τιμωρούσε πολύ αυστηρά τον Ντίνο, αν η Ερατώ παραδεχόταν την αλήθεια. Φυσικά εκείνη δεν παραδέχτηκε τίποτε. «Κι όμως... τα μαλλιά σου είναι κάπως πιο κοντά σε αυτό το σημείο, να εδώ!» είπε ο Hannibal εκνευρισμένος. «Μα τι λέτε, κύριε;» απάντησε η Ερατώ. «Εμένα τα μαλλιά μου είναι κομμένα ασύμμετρα. Αυτό το κούρεμα είναι στη μόδα φέτος!» Ο καθηγητής ξεροκατάπιε. Δεν μπορούσε να δώσει συνέχεια στο θέμα, από τη στιγμή που η ίδια δεν το παραδεχόταν. Όσο για τον Ντίνο, που μέχρι εκείνη τη στιγμή κοίταζε το πάτωμα σαν χαμένος, γύρισε ξαφνικά το βλέμμα του στην Ερατώ. Την κοιτούσε με το στόμα ανοιχτό. Πού να ή
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 22
Ν Ε Ν Α Κ Ο Κ Κ ΙΝ ΑΚ Η
ξερε πως κι εκείνη, με τη σειρά της, του έκοψε με το ψαλίδι ολόκληρο το τετράδιο και τώρα θα ήταν υποχρεωμένος να τα ξαναγράψει όλα από την αρχή; «Γιατί το έκανες αυτό;» τη ρώτησε μετά, όταν έφυγαν από το γραφείο του γυμνασιάρχη. «Για να μάθεις να μην είσαι ηλίθιος!» του πέταξε η Ερατώ κι όλοι σκάσαμε στα γέλια. «Όσο για σένα», είπε γυρίζοντας στον Ευγένιο, «εσύ κι αν είσαι πανηλίθιος, που δίνεις έτσι τους συμμαθητές σου!» (πού να είχε πάρει χαμπάρι ο Ευγένιος ποιον τρόπο βρήκε η Ερατώ να πάρει την εκδίκησή της από τον Ντίνο...). Πάντως εκείνη τη μέρα η Ερατώ έγινε ηρωίδα της τάξης κι εγώ κλείνω εδώ την παρένθεση που άνοιξα και ξαναγυρίζω στην αρχή. Πού είχαμε μείνει; Α, ναι. Σας έλεγα λοιπόν ότι τα πάω καλά με τη μαμά μου και θέλω να είναι ευχαριστημένη. υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που δεν χρειάζεται να τα μαθαίνει, γιατί τα παίρνει στραβά. Για την ακρίβεια την πιάνουν τα σπαστικά της. Όπως τώρα. «Τι μανία κι αυτή με το facebook και το chat!» γκρινιάζει. «Αν ήταν να βρίσκονται εκεί μέσα οι φίλοι μας...» Άντε τώρα να την κάνω να καταλάβει... Όταν έχεις προκατάληψη με κάτι, όπως η μαμά με το facebook, τίποτε δεν σε πείθει για τη χρησιμότητά του. Στα μάτια της μαμάς θα
KOKKINAKH - DD_Layout 1 14/09/2011 11:57 ΠΜ Page 23
Μ Ι Α Σ Τ ΑΓ ΟΝ Α ΨΕΜ Α
φαίνεται πάντα τρομερό. Τόσο που να ανησυχεί σοβαρά και να τρέχει στο σχολείο να ρωτάει για την επίδοσή μου. «Δεν με νοιάζει! Να πας όποτε θέλεις στο σχολείο να μάθεις πώς τα πάω!» της λέω απότομα. «Αφού αυτό είναι το πρόβλημά σου...» Θύμωσα μαζί της, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου να της μιλάω έτσι. Αν όμως φαντάστηκε ότι θα μ’ έπιανε πανικός με την επίσκεψή της στο σχολείο, σίγουρα γελάστηκε. Μέχρι τώρα τουλάχιστον τα πάω μια χαρά. Τα μαθήματα στο γυμνάσιο δεν μου φαίνονται δύσκολα και ξεμπερδεύω σχετικά γρήγορα. Στο κάτω κάτω, κακοί μαθητές δεν υπάρχουν, που λέει και η φιλόλογος. Καιρός όμως να ξαναγυρίσω στο facebook.