Ούτε ψώνια για τον μπακάλη δεν
εγραφα!
Οι περισσoτεροι την Εχουν ταυτισει με την Πρoβα Νυφικοy και το Μεγαλο Θυμο, τα δυο πρωτα beST seller βιβλια της. Οι νεοτεροι, ομως, δεν ξερουν οτι η Ντορα γιαννακοπουλου υπηρξε καποτε σταρ των μπουατ και μουσα του Μικη Θεοδωρακη. Απο τον Γιαννη Χατζηγεωργιου
1
Δεν έχω γίνει πλούσια από το γράψιμο. Απλώς, μπορώ να ζω άνετα και να τα βγάζω πέρα μια χαρά”. 36
14 Ιουλίου 2011 People
3
2
(1) 1963: Με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Οδυσσέα Ελύτη από την παρουσίαση του δίσκου Μικρές Κυκλάδες, στον οποίο συμμετείχε, στο Συμπόσιο. (2) Μαζί με το «sir» του ελληνικού τραγουδιού Γρηγόρη Μπιθικώτση, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στα πρώτα της βήματα στο τραγούδι, και τον πολύ καλό της φίλο, ποιητή και δημοσιογράφο, Λευτέρη Παπαδόπουλο. (3) Η συγγραφέας με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Μάκη Μάτσα της δισκογραφικής εταιρίας Minos.
Οι φωτογραφiες εiναι απo το προσωπικo αρχεiο της ntoρασ Γιαννακοπoυλου.
People 14 Ιουλίου 2011
37
Ούτε ψώνια για τον μπακάλη δεν
εγραφα!
Οι περισσoτεροι την Εχουν ταυτισει με την Πρoβα Νυφικοy και το Μεγαλο Θυμο, τα δυο πρωτα beST seller βιβλια της. Οι νεοτεροι, ομως, δεν ξερουν οτι η Ντορα γιαννακοπουλου υπηρξε καποτε σταρ των μπουατ και μουσα του Μικη Θεοδωρακη. Απο τον Γιαννη Χατζηγεωργιου
1
Δεν έχω γίνει πλούσια από το γράψιμο. Απλώς, μπορώ να ζω άνετα και να τα βγάζω πέρα μια χαρά”. 36
14 Ιουλίου 2011 People
3
2
(1) 1963: Με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Οδυσσέα Ελύτη από την παρουσίαση του δίσκου Μικρές Κυκλάδες, στον οποίο συμμετείχε, στο Συμπόσιο. (2) Μαζί με το «sir» του ελληνικού τραγουδιού Γρηγόρη Μπιθικώτση, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στα πρώτα της βήματα στο τραγούδι, και τον πολύ καλό της φίλο, ποιητή και δημοσιογράφο, Λευτέρη Παπαδόπουλο. (3) Η συγγραφέας με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Μάκη Μάτσα της δισκογραφικής εταιρίας Minos.
Οι φωτογραφiες εiναι απo το προσωπικo αρχεiο της ntoρασ Γιαννακοπoυλου.
People 14 Ιουλίου 2011
37
οι αναμnησεισ μου (1) 1962: Με τον Μίκη Θεοδωράκη και τη Μελίνα Μερκούρη από την παράσταση Όμορφη Πόλη. (2) Με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. (3) 1995: Με το σκηνοθέτη Κώστα Κουτσομύτη από τα γυρίσματα της μεταφοράς του βιβλίου της Πρόβα Νυφικού στην τηλεόραση (ΑΝΤ1). (4) 1965: Με τον Γιάννη Βογιατζή στο θέατρο Ακρόπολις. (5) 1966: Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την Αντιγόνη Βαλάκου, τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τη Δάφνη Σκούρα, την Κάκια Αναλυτή, τον Κώστα Ρηγόπουλο και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
2
4
1
Μ
ε τα εννέα της βιβλία, έχει κερδίσει περισσότερους από μισό εκατομμύριο αναγνώστες που τη λατρεύουν, που ανυπομονούσαν και ρωτούσαν συνεχώς στις εκδόσεις Καστανιώτη για το πότε θα είναι έτοιμο το επόμενο, αυτό που μόλις κυκλοφόρησε, το Πεθαίνω Για Σένα. Η Ντόρα δεν μιλάει γι’ αυτά, για τις επιτυχίες. Κι αν της αναφέρεις κάτι για «μεγάλη αναγνωσιμότητα» και «φανατικό κοινό», απλώς ευχαριστεί. Ετοιμάζει ένα ποτήρι γάλα, βάζει μέσα μία κουταλιά νες καφέ, το ανακατεύει και πίνει την πρώτη της γουλιά. Η ζωή σας έχει περάσει από πολλά στάδια: από το θέατρο, το τραγούδι, τη συγγραφή. Τι κρατάτε από όλα αυτά; Κρατάω τα πάντα! Το τραγούδι και το θέατρο μού πρόσφεραν πολλά, στην αρχή της πορείας μου. Μεγάλωσα στη Μυτιλήνη μεν, αλλά ενηλικιώθηκα ουσιαστικά μέσα στο θέατρο και στο τραγούδι – αν σκεφτώ ότι στα πρώτα μου βήματα προχώρησα με τον Μίκη Θεοδωράκη και έχοντας ξεκινήσει την τραγουδιστική μου καριέρα με ένα τραγούδι-σύμβολο, το «Γελαστό παιδί». Αισθάνομαι απέραντα τυχερή! Αργότερα, η επιτυχία του πρώτου μου μυθιστορήματος, της Πρόβας Νυφικού, το 1993, ήταν μια μεγάλη χαρά για μένα και, οφείλω να ομολογήσω, ότι αυτή την ανταπόκριση ποτέ δεν την περίμενα. Ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα που μου συνέβησαν στη ζωή.
38
14 Ιουλίου 2011 People
3
Ήταν εύκολη η μετάβασή σας από το θέατρο και το τραγούδι στη συγγραφή; Ήταν τυχαία. Δεν είχα ποτέ μου τέτοιες φιλοδοξίες. Βέβαια, ο φίλος μου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, μου λέει «Δεν γίνονται τυχαία αυτά τα πράγματα, απλώς βράζανε μέσα σου, σηκώθηκε το καπάκι και βγήκαν». Τείνω να συμφωνήσω σ’ αυτό. Ωστόσο, εγώ δεν είχα κατά νου να γράψω ποτέ. Σκεφτείτε ότι ούτε τα ψώνια του μπακάλη δεν έγραφα! Η συγγραφή συνέβη σε μένα ενώ περνούσα μια πάρα πολύ άσχημη οικογενειακή κατάσταση, οικονομικής φύσεως. Φαίνεται ότι το μυαλό μου, θέλοντας να «φύγει», να δραπετεύσει και να σκεφτεί κάτι άλλο, έξω από τη ρεαλιστική ζωή, έξω από το κουκούλι που ήμουν, άρχισε να φτιάχνει διάφορα πράγματα. Ξεκίνησα να γράφω ξαφνικά. Μάλλον ο άνθρωπος χρειάζεται μια μεγάλη δυσκολία για να πιεστεί και να φορτσάρει, για να κάνει κάτι που να ευχαριστεί τον ίδιο και τους γύρω του. Κρατήσατε ωραίες αναμνήσεις από το τραγούδι και τις μπουάτ; Ήταν πολύ όμορφα. Βέβαια, εγώ κουράστηκα πάρα πολύ. Θα σας πω κάτι που θα σας φανεί περίεργο: εγώ δούλεψα καμιά δεκαριά χρόνια όλα κι όλα, αλλά δούλεψα τόσο πολύ, που μετά, όταν σταμάτησα, νόμιζα ότι έπρεπε να πάρω σύνταξη, γιατί είχα κουραστεί πολύ. Είχα δύο παραστάσεις στο θέατρο καθημερινά, μετά το θέατρο έπρεπε
να πάω στην μπουάτ, να τραγουδώ εκεί μέχρι τις 3.00 το πρωί, ύστερα πήγαινα να φάω κάτι σε κάποιο ξενυχτάδικο, από τις 5.00 μέχρι τις 7.00 το πρωί επέστρεφα στο σπίτι για να κοιμηθώ και στις 7.00 το πρωί περνούσε αυτοκίνητο για να με πάει σε γύρισμα για κάποια από τις δέκα περίπου ταινίες στις οποίες συμμετείχα – με τον Ορέστη Μακρή, την Ειρήνη Παπά, τον Μπάρκουλη, τη Ζαφειρίου, πολλούς πρωταγωνιστές. Μέχρι το απόγευμα, που θα με πήγαιναν και πάλι στο θέατρο. Βέβαια, όταν είσαι νέος, τα αντέχεις όλα. Δεν εμπεριέχει πολλή μοναξιά το γράψιμο, σε σχέση με τις προηγούμενές σας δουλειές, στη μουσική και στο θέατρο; Ναι, αλλά αυτή είναι ωραία μοναξιά! Περνάω πολύ ωραία στο διάστημα που γράφω, όταν έχω πια την ιστορία στο μυαλό μου. Το ζω, το διασκεδάζω, με ευχαριστεί. Όταν έχω πια την ιστορία, ξεκινάω να τη γράφω και, μέσα σε τρεις τέσσερις μήνες, την έχω ήδη τελειώσει. Αλλά δουλεύω στο μεταξύ πάρα πολλές ώρες. Ίσως να έχω συνηθίσει από παλιά, όταν δούλευα στο τραγούδι. Όταν γρά-
5
Η Ντόρα Γιαννακοπούλου είναι η πρώτη από δεξιά.
φω, γράφω γύρω στις 12 ώρες τη μέρα. Ξεκινάω από τις 7.00 το πρωί, κάνω ένα διάλειμμα στη 1.00 και συνεχίζω πάλι στις 4.00, μέχρι αργά το βράδυ. Αυτό δεν το κάνω επειδή με κυνηγάει κάποιος ή με πιέζει, αλλά γιατί το θέλω, επειδή είναι κάτι που με ικανοποιεί. Όταν γράφω μια ιστορία, για να μην την ξεχάσω, γράφω σαν τρελή, συνεχώς. Γράφετε στο χαρτί; Ναι. Με το χέρι. Με τον παλιό τρόπο. Δεν έχω ιδέα από αυτά τα καινούργια, τους υπολογιστές. Στη συνέχεια, τα καθαρογράφω σε τετράδια, το παίρνουν και το τυπώνουν. Όταν δεν γράφετε, τι κάνετε; Μου αρέσει να μένω στο σπίτι, αλλά και να πηγαίνω βόλτες με τους φίλους μου – το πολύ δυο τρεις φορές την εβδομάδα, γιατί δεν αντέχω περισσότερο. Αναγνώστες σας ρωτούν αν ο έρωτας ήταν σημαντικό κομμάτι της ζωής σας... Πολύ. Ήταν ωραίο, ήταν όμως σκληρό και αδυσώπητο κάποιες φορές. Ξέρω τους καημούς του έρωτα. Εσείς πώς τους αντιμετωπίζατε; Με μεγάλες δυσκολίες. Λόγω της μεγάλης σας ευαισθησίας; Ίσως. Τις μεγαλύτερες δυσκολίες τις έζησα επί Χούντας, όταν είχα φύγει στο εξωτερικό, τότε που ζούσα τον πρώτο καιρό της σχέσης μου με το σύζυγό μου,
«Χαίρομαι που οι άνθρωποι αγαπούν τα βιβλία μου και εύχομαι να συμβεί το ίδιο και με αυτό που μόλις κυκλοφόρησε, το Πεθαίνω για Σένα λέει η Ντόρα Γιαννακοπούλου (από τα χρόνια της Χούντας, που τραγουδούσε στο Μόναχο, κάνοντας Αντίσταση).
τον Μηνά Χρηστίδη. Πολλές φορές απελπιζόμουν τότε, αλλά μέσα από αυτά, από μεγάλες περιπέτειες που περάσαμε με το σύζυγό μου, βγήκε το πιο σπουδαίο: ο γιος μας, Λένος. Είναι δύσκολο για το σύζυγό σας να συνυπάρχει με μια συγγραφέα; (γελάει) Ο Μηνάς ήταν και είναι ο πρώτος αναγνώστης μου. Από την αρχή με βοήθησε πολύ, όταν με απέρριψε ως
εγω και ο μικησ θεοδωρακησ «Θυμάμαι ότι στον Όμηρο, όταν έπρεπε να τραγουδήσω κι εγώ όπως όλοι, του είχα πει “Εγώ δεν τραγουδάω!”. “Μωρέ, θα τραγουδήσεις!” μου έλεγε. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με παρακίνησε να βγω από το καβούκι μου και να τραγουδήσω. Ο Τσαρούχης, που έκανε τότε τα σκηνικά στο έργο, όταν είχε έρθει στη γενική δοκιμή, με άκουσε που τραγουδούσα και του είπε “Αυτή είναι ντιζέζ! Έτοιμη!”. Θεωρούσαν, από την πρώτη μου κιόλας εμφάνιση, ότι είμαι ήδη τελειωμένη τραγουδίστρια!» λέει η Ντόρα Γιαννακοπούλου στο People.
συγγραφέα! Εγώ ξεκίνησα να γράφω στα κρυφά, γιατί δεν τολμούσα να το πω, ενώ, όταν του είχα δείξει τα πρώτα γραπτά μου, μου είχε πει «Όχι, σε παρακαλώ σταμάτα!». Με απογοήτευσε τρομερά! Και πράγματι, όταν μου το είπε αυτό, σταμάτησα. Αλλά, έπειτα από ένα μήνα, ξανάρχισα, πάλι στα κρυφά, πιο επίμονα. Με ρωτούσε «Μα, τι κάνεις επάνω;» –γιατί το σπίτι μας είναι δίπατο– και του απαντούσα «Φτιάχνω τις ντουλάπες!». Όσο έγραφα, σ’ αυτή τη δεύτερή μου προσπάθεια να του αρέσουν τα γραπτά μου, ήμουν σίγουρη ότι αυτό που έγραφα ήταν καλό. Όταν έγραψα, λοιπόν, το πρώτο κεφάλαιο της Πρόβας Νυφικού, πήγα στο σαλόνι και του είπα «Δες αυτό!». Το διάβασε, γύρισε πολύ αυθόρμητα και μου είπε: «Αυτό ήτανε!». Έτσι συνέχισα.
•
People 14 Ιουλίου 2011
39
οι αναμnησεισ μου (1) 1962: Με τον Μίκη Θεοδωράκη και τη Μελίνα Μερκούρη από την παράσταση Όμορφη Πόλη. (2) Με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. (3) 1995: Με το σκηνοθέτη Κώστα Κουτσομύτη από τα γυρίσματα της μεταφοράς του βιβλίου της Πρόβα Νυφικού στην τηλεόραση (ΑΝΤ1). (4) 1965: Με τον Γιάννη Βογιατζή στο θέατρο Ακρόπολις. (5) 1966: Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την Αντιγόνη Βαλάκου, τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τη Δάφνη Σκούρα, την Κάκια Αναλυτή, τον Κώστα Ρηγόπουλο και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
2
4
1
Μ
ε τα εννέα της βιβλία, έχει κερδίσει περισσότερους από μισό εκατομμύριο αναγνώστες που τη λατρεύουν, που ανυπομονούσαν και ρωτούσαν συνεχώς στις εκδόσεις Καστανιώτη για το πότε θα είναι έτοιμο το επόμενο, αυτό που μόλις κυκλοφόρησε, το Πεθαίνω Για Σένα. Η Ντόρα δεν μιλάει γι’ αυτά, για τις επιτυχίες. Κι αν της αναφέρεις κάτι για «μεγάλη αναγνωσιμότητα» και «φανατικό κοινό», απλώς ευχαριστεί. Ετοιμάζει ένα ποτήρι γάλα, βάζει μέσα μία κουταλιά νες καφέ, το ανακατεύει και πίνει την πρώτη της γουλιά. Η ζωή σας έχει περάσει από πολλά στάδια: από το θέατρο, το τραγούδι, τη συγγραφή. Τι κρατάτε από όλα αυτά; Κρατάω τα πάντα! Το τραγούδι και το θέατρο μού πρόσφεραν πολλά, στην αρχή της πορείας μου. Μεγάλωσα στη Μυτιλήνη μεν, αλλά ενηλικιώθηκα ουσιαστικά μέσα στο θέατρο και στο τραγούδι – αν σκεφτώ ότι στα πρώτα μου βήματα προχώρησα με τον Μίκη Θεοδωράκη και έχοντας ξεκινήσει την τραγουδιστική μου καριέρα με ένα τραγούδι-σύμβολο, το «Γελαστό παιδί». Αισθάνομαι απέραντα τυχερή! Αργότερα, η επιτυχία του πρώτου μου μυθιστορήματος, της Πρόβας Νυφικού, το 1993, ήταν μια μεγάλη χαρά για μένα και, οφείλω να ομολογήσω, ότι αυτή την ανταπόκριση ποτέ δεν την περίμενα. Ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα που μου συνέβησαν στη ζωή.
38
14 Ιουλίου 2011 People
3
Ήταν εύκολη η μετάβασή σας από το θέατρο και το τραγούδι στη συγγραφή; Ήταν τυχαία. Δεν είχα ποτέ μου τέτοιες φιλοδοξίες. Βέβαια, ο φίλος μου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, μου λέει «Δεν γίνονται τυχαία αυτά τα πράγματα, απλώς βράζανε μέσα σου, σηκώθηκε το καπάκι και βγήκαν». Τείνω να συμφωνήσω σ’ αυτό. Ωστόσο, εγώ δεν είχα κατά νου να γράψω ποτέ. Σκεφτείτε ότι ούτε τα ψώνια του μπακάλη δεν έγραφα! Η συγγραφή συνέβη σε μένα ενώ περνούσα μια πάρα πολύ άσχημη οικογενειακή κατάσταση, οικονομικής φύσεως. Φαίνεται ότι το μυαλό μου, θέλοντας να «φύγει», να δραπετεύσει και να σκεφτεί κάτι άλλο, έξω από τη ρεαλιστική ζωή, έξω από το κουκούλι που ήμουν, άρχισε να φτιάχνει διάφορα πράγματα. Ξεκίνησα να γράφω ξαφνικά. Μάλλον ο άνθρωπος χρειάζεται μια μεγάλη δυσκολία για να πιεστεί και να φορτσάρει, για να κάνει κάτι που να ευχαριστεί τον ίδιο και τους γύρω του. Κρατήσατε ωραίες αναμνήσεις από το τραγούδι και τις μπουάτ; Ήταν πολύ όμορφα. Βέβαια, εγώ κουράστηκα πάρα πολύ. Θα σας πω κάτι που θα σας φανεί περίεργο: εγώ δούλεψα καμιά δεκαριά χρόνια όλα κι όλα, αλλά δούλεψα τόσο πολύ, που μετά, όταν σταμάτησα, νόμιζα ότι έπρεπε να πάρω σύνταξη, γιατί είχα κουραστεί πολύ. Είχα δύο παραστάσεις στο θέατρο καθημερινά, μετά το θέατρο έπρεπε
να πάω στην μπουάτ, να τραγουδώ εκεί μέχρι τις 3.00 το πρωί, ύστερα πήγαινα να φάω κάτι σε κάποιο ξενυχτάδικο, από τις 5.00 μέχρι τις 7.00 το πρωί επέστρεφα στο σπίτι για να κοιμηθώ και στις 7.00 το πρωί περνούσε αυτοκίνητο για να με πάει σε γύρισμα για κάποια από τις δέκα περίπου ταινίες στις οποίες συμμετείχα – με τον Ορέστη Μακρή, την Ειρήνη Παπά, τον Μπάρκουλη, τη Ζαφειρίου, πολλούς πρωταγωνιστές. Μέχρι το απόγευμα, που θα με πήγαιναν και πάλι στο θέατρο. Βέβαια, όταν είσαι νέος, τα αντέχεις όλα. Δεν εμπεριέχει πολλή μοναξιά το γράψιμο, σε σχέση με τις προηγούμενές σας δουλειές, στη μουσική και στο θέατρο; Ναι, αλλά αυτή είναι ωραία μοναξιά! Περνάω πολύ ωραία στο διάστημα που γράφω, όταν έχω πια την ιστορία στο μυαλό μου. Το ζω, το διασκεδάζω, με ευχαριστεί. Όταν έχω πια την ιστορία, ξεκινάω να τη γράφω και, μέσα σε τρεις τέσσερις μήνες, την έχω ήδη τελειώσει. Αλλά δουλεύω στο μεταξύ πάρα πολλές ώρες. Ίσως να έχω συνηθίσει από παλιά, όταν δούλευα στο τραγούδι. Όταν γρά-
5
Η Ντόρα Γιαννακοπούλου είναι η πρώτη από δεξιά.
φω, γράφω γύρω στις 12 ώρες τη μέρα. Ξεκινάω από τις 7.00 το πρωί, κάνω ένα διάλειμμα στη 1.00 και συνεχίζω πάλι στις 4.00, μέχρι αργά το βράδυ. Αυτό δεν το κάνω επειδή με κυνηγάει κάποιος ή με πιέζει, αλλά γιατί το θέλω, επειδή είναι κάτι που με ικανοποιεί. Όταν γράφω μια ιστορία, για να μην την ξεχάσω, γράφω σαν τρελή, συνεχώς. Γράφετε στο χαρτί; Ναι. Με το χέρι. Με τον παλιό τρόπο. Δεν έχω ιδέα από αυτά τα καινούργια, τους υπολογιστές. Στη συνέχεια, τα καθαρογράφω σε τετράδια, το παίρνουν και το τυπώνουν. Όταν δεν γράφετε, τι κάνετε; Μου αρέσει να μένω στο σπίτι, αλλά και να πηγαίνω βόλτες με τους φίλους μου – το πολύ δυο τρεις φορές την εβδομάδα, γιατί δεν αντέχω περισσότερο. Αναγνώστες σας ρωτούν αν ο έρωτας ήταν σημαντικό κομμάτι της ζωής σας... Πολύ. Ήταν ωραίο, ήταν όμως σκληρό και αδυσώπητο κάποιες φορές. Ξέρω τους καημούς του έρωτα. Εσείς πώς τους αντιμετωπίζατε; Με μεγάλες δυσκολίες. Λόγω της μεγάλης σας ευαισθησίας; Ίσως. Τις μεγαλύτερες δυσκολίες τις έζησα επί Χούντας, όταν είχα φύγει στο εξωτερικό, τότε που ζούσα τον πρώτο καιρό της σχέσης μου με το σύζυγό μου,
«Χαίρομαι που οι άνθρωποι αγαπούν τα βιβλία μου και εύχομαι να συμβεί το ίδιο και με αυτό που μόλις κυκλοφόρησε, το Πεθαίνω για Σένα λέει η Ντόρα Γιαννακοπούλου (από τα χρόνια της Χούντας, που τραγουδούσε στο Μόναχο, κάνοντας Αντίσταση).
τον Μηνά Χρηστίδη. Πολλές φορές απελπιζόμουν τότε, αλλά μέσα από αυτά, από μεγάλες περιπέτειες που περάσαμε με το σύζυγό μου, βγήκε το πιο σπουδαίο: ο γιος μας, Λένος. Είναι δύσκολο για το σύζυγό σας να συνυπάρχει με μια συγγραφέα; (γελάει) Ο Μηνάς ήταν και είναι ο πρώτος αναγνώστης μου. Από την αρχή με βοήθησε πολύ, όταν με απέρριψε ως
εγω και ο μικησ θεοδωρακησ «Θυμάμαι ότι στον Όμηρο, όταν έπρεπε να τραγουδήσω κι εγώ όπως όλοι, του είχα πει “Εγώ δεν τραγουδάω!”. “Μωρέ, θα τραγουδήσεις!” μου έλεγε. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με παρακίνησε να βγω από το καβούκι μου και να τραγουδήσω. Ο Τσαρούχης, που έκανε τότε τα σκηνικά στο έργο, όταν είχε έρθει στη γενική δοκιμή, με άκουσε που τραγουδούσα και του είπε “Αυτή είναι ντιζέζ! Έτοιμη!”. Θεωρούσαν, από την πρώτη μου κιόλας εμφάνιση, ότι είμαι ήδη τελειωμένη τραγουδίστρια!» λέει η Ντόρα Γιαννακοπούλου στο People.
συγγραφέα! Εγώ ξεκίνησα να γράφω στα κρυφά, γιατί δεν τολμούσα να το πω, ενώ, όταν του είχα δείξει τα πρώτα γραπτά μου, μου είχε πει «Όχι, σε παρακαλώ σταμάτα!». Με απογοήτευσε τρομερά! Και πράγματι, όταν μου το είπε αυτό, σταμάτησα. Αλλά, έπειτα από ένα μήνα, ξανάρχισα, πάλι στα κρυφά, πιο επίμονα. Με ρωτούσε «Μα, τι κάνεις επάνω;» –γιατί το σπίτι μας είναι δίπατο– και του απαντούσα «Φτιάχνω τις ντουλάπες!». Όσο έγραφα, σ’ αυτή τη δεύτερή μου προσπάθεια να του αρέσουν τα γραπτά μου, ήμουν σίγουρη ότι αυτό που έγραφα ήταν καλό. Όταν έγραψα, λοιπόν, το πρώτο κεφάλαιο της Πρόβας Νυφικού, πήγα στο σαλόνι και του είπα «Δες αυτό!». Το διάβασε, γύρισε πολύ αυθόρμητα και μου είπε: «Αυτό ήτανε!». Έτσι συνέχισα.
•
People 14 Ιουλίου 2011
39