RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 5
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
λουλα Μυθιστόρημα
ﱣﱢ
ΝΕα ΕκδοΣη ΜΕ υΣΤΕΡογΡαφο Του ΣυγγΡαφΕα
19η χιλιαδα
ΕκδοΣΕιΣ καΣΤαΝιΩΤη
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 6
©
Copyright Βαγγέλης Ραπτόπουλος – Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2013
Έτος 1ης έκδοσης: 2013 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31
e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com
ISBN 978-960-03-5637-3
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 7
ΚΕΦΑΛΑΙΑ
g Εξαφανίστηκε εικοσάχρονη
` 9
(Απόκομμα από την εφημερίδα Τα Νέα, 11 Ιουλίου 1996) ΜΕΡοΣ πΡΩΤο
Ο πολιορκητικός κριός Ούτε γάτα ούτε ζημιά Ο δαίμονας της ζήλιας Κύκλοι που ανοίγουν και κλείνουν Η αυτοψία Το τελευταίο βράδυ
` 13 ` 30 ` 57 ` 88 ` 120 ` 138
ΜΕΡοΣ δΕυΤΕΡο
Me, myself and I Από μηχανής θεός Ο βρικόλακας του μεσημεριού Θυσία
` 175 ` 232 ` 271 ` 326
ΜΕΡοΣ ΤΡιΤο
Η ζωή συνεχίζεται Λύπη Στο λαβύρινθο του μυαλού του
` 389
Φρίκη στην Αχαΐα
` 495
` 410 ` 446
(Απόκομμα από την εφημερίδα Το Βήμα, 15 Σεπτεμβρίου 1996)
υΣΤΕΡογΡαφο:
Πηγές Σχετικά με τη Λούλα
` 497 ` 501
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 8
Εξαφανίστηκε εικοσάχρονη Η 20χρονη Λούλα (Βασιλική) Παπαχατζή, δευτεροετής της Φιλοσοφικής Αθηνών, εξαφανίστηκε από το διαμέρισμά της, στα Εξάρχεια (Νοταρά 3), το πρωί της Τετάρτης, 3 Ιουλίου 1996. Η κοπέλα φορούσε εξώπλατο, μπλε σκούρο φουστάνι με άσπρα πουά. Έχει ύψος 1,78, καστανά μαλλιά και μαύρα μάτια. Παρακαλείται, όποιος γνωρίζει κάτι, να επικοινωνήσει με τα τηλέφωνα 0221-8134 (κ. Τάσο Παπαχατζή) και 652673 (Εύη Ζαούση) ή να ειδοποιήσει το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. ΤΑ ΝΕΑ, 11 Ιουλίου 1996 [ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 1]
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 9
Τα Νέα, 11 Ιουλίου 1996
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 10
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 11
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
g
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 12
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 13
1
ο πολιορκητικός κριός
Η Λούλα Παπαχατζή καταγόταν από τη Χαλκίδα, όπου είχε τελειώσει το λύκειο και όπου ζούσαν ακόμα οι γονείς και ο μικρός της αδελφός. Στην Αθήνα είχε εγκατασταθεί δύο περίπου χρόνια πριν από την εξαφάνισή της – το φθινόπωρο του 1994, αμέσως μετά την επιτυχία της στις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Μέσω μιας εξαδέλφης της είχε έρθει σ’ επαφή με μια φοιτήτρια, δευτεροετή της Νομικής, από τη Λάρισα, την Εύη Ζαούση, η οποία έμενε σ’ ένα στενόχωρο τριάρι στα Εξάρχεια και έψαχνε για συγκάτοικο. Σε αντίθεση με τη Λούλα, που ο πατέρας της τη συντηρούσε οικονομικά, η Εύη ήταν υποχρεωμένη να πηγαίνει σχεδόν καθημερινά στο συμβολαιογραφείο μιας θείας της, στη Χαριλάου Τρικούπη, γιατί ο δικός της πατέρας είχε πεθάνει πριν από τέσσερα περίπου χρόνια από καρκίνο. Η δουλειά στο γραφείο δεν ήταν πολλή (η Εύη δακτυλογραφούσε συμβόλαια στο κομπιούτερ και σήκωνε τα τηλέφωνα) και αρκετές φορές έκανε κοπάνα προφασιζόμενη ότι είχε κάποια παράδοση στη σχολή που δεν ήθελε να χάσει. Παρ’ όλα αυτά, άλλο να κάθεσαι κι άλλο να δουλεύεις – ακόμα και να ψευτοδουλεύεις. Οι διαφορές όμως ανάμεσα στα δυο κορίτσια δε σταματούσαν εκεί.
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 14
14
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
Η πιο μεγάλη και η πιο χτυπητή διαφορά σχετιζόταν με την εξωτερική τους εμφάνιση. Η Λούλα ήταν, στην κυριολεξία, αυτό που λένε «εκπάγλου καλλονής» και το μοναδικό της ψεγάδι, για να το δει κανείς, έπρεπε πρώτα να έχει μείνει μπροστά του γυμνή, σχεδόν όπως τη γέννησε η μάνα της. Ή μάλλον έπρεπε να έχει απλώς ξεγυμνώσει το στήθος της, γιατί εκεί εντοπιζόταν το ελάττωμά της. Ακόμα κι αυτό όμως υπήρχαν άνθρωποι, και για την ακρίβεια εραστές της, οι οποίοι μόνο ψεγάδι και ελάττωμα δεν το θεωρούσαν. Αρκετοί μάλιστα της είχαν απερίφραστα δηλώσει ότι το έβρισκαν ιδιαίτερα ελκυστικό και ερεθιστικό πάνω της («καυλωτικό» ήταν η λέξη που είχε κάποιος απ’ αυτούς χρησιμοποιήσει). Ήταν ψηλή, με μακριές γάμπες, πεταχτά οπίσθια, λεπτή μέση και στητό στήθος – ένα σώμα τέλειο από κάθε άποψη. Τα μαλλιά της ήταν σκούρα καστανά, ίσια, με χωρίστρα στη μέση και έφταναν ως τους ώμους της. Όσο για το πρόσωπό της, εδώ ο αισθησιασμός με την κομψότητα έδιναν πραγματική μάχη, από την οποία ο πρώτος έβγαινε αναπόφευκτα κερδισμένος. Το στόμα της ήταν προκλητικό, με γεμάτα χείλη, τα ζυγωματικά της προτεταμένα και τα μάτια της μεγάλα, μαύρα και σκιστά. Η ομορφιά της Λούλας ήταν τόσο ανεπιτήδευτα εντυπωσιακή, ώστε η Εύη, ακόμα και απλώς συμπαθητική να ήταν, θα ωχριούσε ούτως ή άλλως μπροστά στη λάμψη της συγκατοίκου της. Σαν να μην έφτανε αυτό, παρόλο που η Ζαούση ήταν όντως συμπαθητική, διέθετε και κάποια προφανή μειονεκτήματα. Το πρόσωπό της μπορεί να ήταν γλυκό, υπερβολικά γλυκό ίσως, αλλά το στήθος της ήταν τεράστιο και κάπως πεσμένο και η λεκάνη της τοποθετημένη λίγο πιο χαμηλά από ό,τι έπρεπε (η ίδια η Εύη, αυτοσαρκαζόμενη, συνήθιζε να λέει: «Δυστυχώς, η δύναμη της βαρύτητας και ο κώλος μου είναι οι καλύτεροι φίλοι. Κολλητοί!»). Το πιο παράδοξο όμως ήταν άλλο.
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 15
λουλα
15
Παρά τα αναμφισβήτητα προσόντα της, η Λούλα ήταν άκρως ανασφαλής και δεν τα πήγαινε καθόλου καλά στις ερωτικές της σχέσεις. Ενώ, αντίθετα, η Εύη διέθετε τόση αυτοπεποίθηση, όση ακριβώς έλειπε από την όμορφη συγκάτοικό της και οι εραστές της την κυνηγούσαν σαν λυσσασμένοι. Αυτό την έκανε να τους φέρεται σκληρά και σχεδόν ανελέητα, και η ευκολία με την οποία τους απατούσε και τελικά τους εγκατέλειπε άφηνε τη Λούλα μονίμως άναυδη. Λες και τους είχε κάνει μάγια ή είχε πάνω της μέλι κι εκείνοι δε σταματούσαν να της τηλεφωνούν και να την πολιορκούν βδομάδες ή και μήνες μετά την ημερομηνία λήξεώς τους. Η Εύη χαμογελούσε με την υπεροψία της επιτυχημένης, επιμένοντας πως το μυστικό κρυβόταν σε όσα τους έκανε στο κρεβάτι, αλλά η Λούλα αρνιόταν να το παραδεχτεί. «Έτσι είναι, γλυκιά μου, πάρ’ το απόφαση», της έλεγε η Εύη όποτε τύχαινε να θίξουν το επίμαχο ζήτημα. «Εσένα ο Θεός σ’ τα έδωσε όλα έτοιμα, στο πιάτο, και δεν ασχολήθηκες ποτέ με τη συνέχεια. Ενώ εγώ, που μειονεκτώ εκ φύσεως, υποχρεώθηκα να γίνω ξεφτέρι στα επόμενα, στα παρακάτω. Εσύ τους εντυπωσιάζεις με τη βιτρίνα σου και νομίζεις ότι αυτό ήταν όλο. Κάθεσαι προφανώς και περιμένεις να κάνουν τα υπόλοιπα μόνοι τους. Εγώ όμως σκίζομαι και ιδρώνω απ’ την πρώτη ως την τελευταία στιγμή, γι’ αυτό είμαι ανάρπαστη. »Είναι – πώς να σου πω; Σαν να έχει κάποιος απ’ αυτούς έναν ωραίο, τεράστιο πούτσο και να μην ξέρει τι να τον κάνει. Κι ένας άλλος, μ’ έναν μικρότερο, να σ’ τον βάζει και να τον κουνάει με τέτοια γλύκα και με τέτοια μαεστρία που να χύνεις ασταμάτητα, απ’ το πρωί ως το βράδυ. »Με άλλα λόγια, είσαι ωραίο μουνί, έχεις ωραίο μουνί, αλλά δεν έχεις μάθει να το δουλεύεις. »Με πιάνεις;»
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 16
16
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
Το βρομόστομα της Εύης – να άλλη μία, κεφαλαιώδης, διαφο-
ρά ανάμεσά τους. Η Ζαούση σπαρταρούσε από ευχαρίστηση κάθε φορά που της δινόταν η ευκαιρία να βρίσει, δείχνοντας μια σαφή προτίμηση στις σεξουαλικές εκφράσεις. Η Λούλα, με μία δόση κακεντρέχειας που την έκανε να ντρέπεται για τον εαυτό της, είχε φτάσει στο σημείο να σκεφτεί ότι η συγκάτοικός της ηδονιζόταν όποτε χρησιμοποιούσε όλες εκείνες τις πρόστυχες λέξεις, πιο πολύ ίσως κι από όταν ερχόταν σε άμεση επαφή με όσα υποδήλωναν. Τις πρόφερε και το πρόσωπό της έπαιρνε μια σχεδόν αλλοπαρμένη έκφραση, σαν να μην μπορούσε να κρύψει την ανείπωτη ευτυχία που της προκαλούσε η όλη διαδικασία. Όσο για τις ίδιες τις λέξεις, έμενες πάντα με την εντύπωση ότι σαν να τις κρατούσε μες στο στόμα της λίγο παραπάνω απ’ ό,τι συνήθιζαν οι περισσότεροι άνθρωποι, όπως κάποιος που πιπιλάει μια καραμέλα και δε λέει να την καταπιεί ή να τη φτύσει, παρόλο που από τους γλυκούς χυμούς της έχει λιγωθεί. Με πραγματική θλίψη, η Λούλα διεπίστωνε τον τελευταίο καιρό ότι η αθυροστομία της συγκατοίκου της είχε αρχίσει να επηρεάζει καταλυτικά και την ίδια. Όλο και πιο συχνά έπιανε τον εαυτό της να ξεστομίζει βρόμικες λέξεις, μένοντας πάντα κατάπληκτη, σαν να συνειδητοποιούσε ξαφνικά ότι ήταν η Εύη που μιλούσε με το στόμα της αντί γι’ αυτήν. Πώς ήταν δυνατόν να έχει ξεπέσει τόσο χαμηλά η κόρη του κυρίου Παπαχατζή; Από τον πατέρα της, τον οποίο λάτρευε, η Λούλα είχε κληρονομήσει τη σχεδόν παθολογική απέχθειά του για τις βωμολοχίες και τις κάθε είδους χυδαίες εκφράσεις. Θυμόταν χαρακτηριστικά ότι, τους πρώτους μήνες της συγκατοίκησής της με την Εύη, είχε πάει στη Χαλκίδα για Σαββατοκύριακο και είχε μιλήσει στους γονείς της για τη Λαρισαία με τα καλύτερα λόγια. «Ένα ελάττωμα έχει μόνο», είχε στο τέλος προσθέσει, κοκκινίζοντας ελαφρά πριν ολοκληρώσει τη φράση της. «Το στόμα της είναι –με συγχωρείτε– βόθρος!»
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 17
λουλα
17
Και τώρα, μετά από ενάμιση περίπου χρόνο κακής συναναστροφής, ιδού τα αποτελέσματα. Μα σ’ αυτό ήταν ανάγκη να την επηρεάσει η Εύη; Σ’ αυτό έπρεπε να της μοιάσει η Λούλα; Δεν μπορούσε να πάρει λίγη από την αυτοπεποίθησή της; Λίγη από τη ζηλευτή επιτυχία της με τ’ αγόρια; Αυτό ήταν το μεγάλο παράπονό της και κάθε φορά που έκανε παρόμοιες σκέψεις ένιωθε πραγματικά απαρηγόρητη. Γιατί στο βάθος η ερωτική ζωή της Λούλας κάθε άλλο παρά ρόδινη ήταν. Και τα προβλήματά της τα ερωτικά δεν μπορούσε δυστυχώς ούτε με την Εύη να τα συζητήσει. Ειδικά ένα απ’ αυτά, που ήταν και το κυριότερο. Ντρεπόταν φρικτά γι’ αυτό και ήταν το μεγάλο της μυστικό. Όχι, όχι. Σε κανέναν δεν μπορούσε να το εξομολογηθεί. Σχεδόν ούτε στον ίδιο της τον εαυτό!
Μέχρι τώρα, η Λούλα είχε συνδεθεί συνολικά με πέντε άντρες ό-
λους κι όλους – ο πέμπτος ήταν ο Στέλιος Τέλογλου. Ο τελευταίος ήταν και ο μόνος που δύσκολα θα τον αποκαλούσες «άντρα» (ο Στέλιος ήταν είκοσι πέντε χρονών), ενώ οι υπόλοιποι ήταν πολύ μεγαλύτεροι απ’ αυτή, σχεδόν μεσήλικες. Τους τέσσερις πρώτους τούς είχε γνωρίσει στη Χαλκίδα, στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου, και οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν παντρεμένοι. Οι ηλικίες τους κυμαίνονταν από τα τριάντα εννιά ως τα σαράντα έξι και σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις, σχεδόν αμέσως μόλις την είχαν πολιορκήσει, η Λούλα είχε αυτομάτως παραδοθεί. Η αψεγάδιαστη ομορφιά της, αντίθετα από ό,τι θα περίμενε κανείς, αποθάρρυνε πολλούς και, παρόλο που οι πάντες την έτρωγαν με τα μάτια, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που τολμούσαν να την πλησιάσουν και να της κάνουν τελικά κάποια πρόταση. Ένας άλλος κοινός παρονομαστής ήταν ότι και οι τέσσερις εί-
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 18
18
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
χαν αρχίσει να τη φλερτάρουν με αβρότητες και με τρόπους επιδεικτικά ευγενικούς, για να μεταβληθούν όσο ο καιρός περνούσε σε καθαρόαιμα γουρούνια (ο τρίτος μάλιστα, ο οποίος ήταν φυσικομαθηματικός, είχε σηκώσει χέρι και την είχε δυο τρεις φορές χτυπήσει). Και τέλος, όλοι τους την είχαν παρατήσει με πρωτοβουλία τους και χωρίς πολλές εξηγήσεις, αφήνοντάς την να σκάει και να πλαντάζει στο κλάμα. Ώσπου η Λούλα πέρασε στη Φιλοσοφική και ήρθε να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Το πρώτο εξάμηνο της παραμονής της στην πρωτεύουσα ήταν το δυσκολότερο. Μόνη κι άγνωστη μεταξύ αγνώστων, η Λούλα συμπεριφερόταν όπως μια χελώνα που ο παραμικρός θόρυβος την τρομάζει και ευκαιρία ψάχνει για να χώσει το κεφάλι στο καβούκι της και να κρυφτεί. Απέναντι στην Εύη ήταν ακόμα επιφυλακτική και κουμπωμένη και τα Σαββατοκύριακα που θα πήγαινε στη Χαλκίδα, στο πατρικό της, τα περίμενε όπως ο ταξιδιώτης της ερήμου την όαση. Μέχρι που ένα ωραίο βράδυ, τέλη Μαρτίου του 1995, σ’ ένα πάρτι όπου την είχε παρασύρει η συγκάτοικός της, γνώρισε τον Στέλιο.
Ο νεαρός είχε τελειώσει μια ιδιωτική σχολή κομπιούτερ και ερ-
γαζόταν στο ατελιέ μιας φωτοσύνθεσης, η οποία βρισκόταν σχετικά κοντά στο σπίτι των κοριτσιών, στα Εξάρχεια. Παρόλο που η Λούλα τον είχε ακούσει αρκετές φορές να της εξηγεί τι είδους δουλειά έκανε και μάλιστα μια δυο φορές είχε πάει να τον πάρει από το ατελιέ και τον είχε δει καθισμένο μπροστά σ’ ένα μεγάλο κομπιούτερ με έγχρωμη οθόνη, το μόνο που είχε συγκρατήσει ήταν η λέξη «ενθέσεις». Τι ακριβώς ήταν πάλι αυτό, η Λούλα δεν πολυκαταλάβαινε. Μάλλον σ’ όλα αυτά τα περιοδικά και τα προσπέκτους που έφτιαχναν στο ατελιέ, ο Στέλιος έβαζε με το κομπιούτερ φωτογραφίες τη μια μέσα στην άλλη. Κάτι τέτοιο.
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 19
λουλα
19
Οι γονείς του έμεναν στο Χαλάνδρι και ο ίδιος στο Παγκράτι, πίσω από το ξενοδοχείο «Κάραβελ», στο δώμα μιας ταράτσας που ήταν ιδιοκτησία κάποιου θείου του και του το νοίκιαζε. Το χόμπι του Στέλιου ήταν η κιθάρα και μαζί με δύο άλλους φίλους του είχαν σχηματίσει ένα αυτοσχέδιο συγκρότημα και έπαιζαν τζαζ, αλλά μόνο για τους εαυτούς τους, αφού, απ’ ό,τι της έλεγε, σιχαινόταν το κοινό και ιδίως τα κυκλώματα με τα οποία έπρεπε νά ’ρθεις σ’ επαφή για να κάνεις καριέρα. Γι’ αυτό και επίτηδες το συγκρότημα δεν είχε ποτέ του αποκτήσει όνομα και ο Στέλιος το αποκαλούσε πάντα «γκρουπ», «Το γκρουπ» – τελεία και παύλα. (Η Εύη, που από την αρχή δεν τον συμπάθησε, ούτ’ αυτόν ούτε πολύ περισσότερο τους φίλους του, έλεγε της Λούλας ότι στην πραγματικότητα το συγκρότημά τους είχε όνομα, αλλά τα μέλη του απλώς το αποσιωπούσαν. Άκουγαν μια κασέτα με κομμάτια των παιδιών, που είχε δώσει ο Στέλιος στη Λούλα, και η Εύη καγχάζοντας είχε πει: «Φαίνονται, παιδί μου, αυτοί οι τύποι από μακριά, δεν υπάρχει περίπτωση να λέγονται αλλιώς, άκου με που σου λέω. Το όνομα του γκρουπ είναι Μαλάκες. Οι μαλάκες!») Κατά τα άλλα, ο Στέλιος ήταν λεπτός, στιλάκι, με ίσια, μακριά, μαύρα μαλλιά και χωρίστρα στη μέση – όπως ακριβώς χτένιζε τα δικά της και η Λούλα. Εκείνος βέβαια τα έπιανε μερικές φορές σε κοτσιδάκι, όταν ήθελε να είναι, όπως έλεγε, «πολύ cool». Στο αριστερό του αυτί, το οποίο είχε τρυπήσει, ήταν κρεμασμένος ένας μικροσκοπικός ασημένιος κρίκος, που ο Στέλιος όμως δεν τον φορούσε πάντα. Σε γενικές γραμμές ήταν όμορφος, αλλά όχι τίποτα το εξαιρετικό, και ιδίως τίποτα παρόμοιο με την ακτινοβόλα ομορφιά της Λούλας. Το μεγαλύτερο προσόν του τελικά ήταν ότι είχε τεράστιο πούτσο.
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 20
20
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
Η Λούλα τον φοβόταν τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους και
τον θεωρούσε μειονέκτημά του, γιατί σχεδόν πάντα την πονούσε και κυριολεκτικά την ξέσκιζε κάθε φορά που έμπαινε μέσα της. Σιγά σιγά όμως, μέσω μιας πολύπλοκης ψυχολογικής διαδικασίας, είχε φτάσει στο σημείο να συμφιλιωθεί μαζί του και να τον θεωρεί προσόν του (ελπίζοντας ότι κάτι τέτοιο εννοούσε και η Εύη, όταν το μεγάλο μέγεθος του αντρικού γεννητικού οργάνου το εξεθείαζε). Η Λούλα είχε βρει για το θεόρατο πουλί του Στέλιου και μια μεταφορά, η οποία εξέφραζε στην εντέλεια αυτό που η κοπέλα ένιωθε κάθε φορά που πραγματοποιούσε τη λεγόμενη διείσδυση μέσα της. Από το μάθημα της Ιστορίας, στο σχολείο, θυμόταν μια πολεμική μηχανή που χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα. Επρόκειτο για τον κορμό ενός πελώριου δέντρου, τον οποίο υποβάσταζαν οριζοντιωμένο δεκάδες άντρες και ο οποίος, στο μπροστινό του μέρος, ήταν διακοσμημένος με κέρατα κριαριού ή και ήταν διαμορφωμένος έτσι ώστε να θυμίζει το κεφάλι ενός κριαριού – η Λούλα δε θυμόταν τι από τα δύο ακριβώς. Σημασία είχε ότι οι στρατιώτες έπαιρναν φόρα και χτυπούσαν με τον πολιορκητικό κριό τις καστρόπορτες ή και τα τείχη της οχυρωμένης πόλης που ήθελαν να εκπορθήσουν, σπάζοντας και γκρεμίζοντάς τα. Ε, λοιπόν, ένας παρόμοιος πολιορκητικός κριός ήταν και ο πούτσος του Στέλιου, με τον οποίο ο εραστής της παραβίαζε την κάτω πύλη της, σκορπώντας τον πόνο και τον όλεθρο αρχικά και την ηδονή κάπως αργότερα, όταν η Λούλα είχε αρχίσει πια να τον συνηθίζει και να τον θεωρεί προσόν του. Βεβαίως, η ηδονή δεν ήταν ακόμα τέλεια, και πολύ περισσότερο πλήρης, κάτι έλειπε, κάτι πολύ σημαντικό, που τη Λούλα την έκανε να ντρέπεται και να νιώθει άσχημα και μειονεκτικά σε απίστευτο βαθμό. Παρ’ όλ’ αυτά, πίστευε ότι βρισκόταν σε καλό δρόμο και περίμενε υπομονετικά να έρθει το πλήρωμα του χρόνου για
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 21
λουλα
21
να λυθεί το Πρόβλημά της. Ναι, η Λούλα ήλπιζε ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η πολυπόθητη στιγμή και τις ελπίδες της τις είχε όλες εναποθέσει στον πολιορκητικό κριό του Στέλιου, στο αναμφισβήτητα μεγάλο αυτό προσόν του.
Η ψυχολογική διαδικασία μέσω της οποίας η κοπέλα είχε φτά-
σει στο σημείο να θεωρεί προσόν το τεράστιο γεννητικό όργανο του Στέλιου ήταν πραγματικά περίπλοκη. Και είχε τις ρίζες της τόσο στην προσωπικότητα της Λούλας, όσο και στον τρόπο με τον οποίο είχε αρχίσει η σχέση τους, στον τρόπο με τον οποίο την είχε αντιμετωπίσει εξαρχής ο νεαρός. Γιατί παρόλο που ο Στέλιος την είχε πολιορκήσει αμέσως μόλις την είδε και η κοπέλα είχε συγκατατεθεί κατευθείαν, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με όλους τους προηγούμενους εραστές της – εδώ υπήρχαν και κάποιες διαφορές. Κατ’ αρχάς, ο Τέλογλου δεν είχε μεταχειριστεί αβρούς τρόπους και ήταν μάλλον απότομος μαζί της από την πρώτη στιγμή. Είχε ένα μπλαζέ, επηρμένο ύφος, σαν να της έλεγε: άμα θες τα φτιάχνουμε, άμα δε θες, χέστηκα. Ή κάπως έτσι τελοσπάντων. Και το ύφος αυτό το είχε διατηρήσει απαράλλαχτο σε όλη τη διάρκεια της σχέσης τους. Η στάση του θα μπορούσε να συνοψιστεί πιο εύστοχα με τη λέξη «αδιαφορία» και αυτό ήταν μάλλον που εξέπεμπε η συμπεριφορά του απέναντί της. Ο Στέλιος την ονόμαζε «cool συμπεριφορά», αλλά αυτό ήταν απλώς κάτι σαν συνώνυμο, ή και ακόμα καλύτερα ένας πιο εύσχημος τρόπος για να μιλάς χωρίς να λες τίποτα το συγκεκριμένο. Παρά τα αρνητικά μιας τέτοιας στάσης, τουλάχιστον αυτός δεν είχε γίνει εκ των υστέρων σκληρός και χυδαίος μαζί της όπως οι υπόλοιποι, οι οποίοι μπορεί μεν να άρχιζαν με ευγένειες, αλλά αργά ή γρήγορα κατέληγαν στο άλλο άκρο. Όχι. Ο Τέλογλου ήταν
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 22
22
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
ευθύς και ξεκάθαρος μαζί της από την αρχή και αυτό η Λούλα το είχε αφάνταστα εκτιμήσει. Ο Στέλιος ήθελε την ησυχία του, να είναι «cool» (η λέξη κλειδί στη ζωή του), κι από κει και πέρα, αν δεν τον ενοχλούσες, δε σ’ ενοχλούσε κι αυτός. Πώς μπορούσες να τον μεμφθείς για κάτι τέτοιο; Στο κάτω κάτω, αν δε σου άρεσε η στάση του, μπορούσες κάλλιστα να διακόψεις μαζί του – δε σε υποχρέωνε να μείνεις. Αν εξαιρούσε κανείς τον πρώτο έναν, ενάμιση μήνα της γνωριμίας τους, που ο Στέλιος ήταν ορμητικός σαν ξαναμμένος ταύρος στο κρεβάτι, το διάστημα που ακολούθησε, η όρεξή του για ερωτική συνεύρεση ήταν μάλλον μέτρια ή και τελοσπάντων συνηθισμένη. Τον πρώτο εκείνο καιρό, τότε που η Λούλα έτρεμε και φοβόταν όσο τίποτ’ άλλο τον πόνο που της προκαλούσε ο τεράστιος πούτσος του, ο Τέλογλου είχε δοκιμάσει μαζί της κάθε είδους στάση, χώνοντάς της τον διακριτικά και όσο πιο απαλά μπορούσε, σαν να συναισθανόταν τον τρόμο της. Σταδιακά όμως, και όσο η όρεξή του για σεξ άρχιζε να μετριάζεται, η συμπεριφορά του μεταβλήθηκε κι έγινε πια εντελώς αδιάφορη και σχεδόν περιφρονητική –«cool» θα την έλεγε και πάλι εκείνος, αλλά η Λούλα προτιμούσε τη λέξη «ταπεινωτική»– με αποτέλεσμα να την πονάει και να την κάνει να υποφέρει ακόμα πιο πολύ. Οι τρόποι που του άρεσε τώρα να κάνουν έρωτα ήταν δύο κυρίως και ο Στέλιος επανερχόταν σ’ αυτούς με την επιμονή ενός μανιακού. Και το ταπεινωτικόν του όλου πράγματος δεν είχε να κάνει μόνο με τις στάσεις αυτές καθαυτές, αλλά και με τον τρόπο που τις ζητούσε, τις επέβαλλε μάλλον. Παραδείγματος χάριν, αφού την έγδυνε πρώτα γρήγορα γρήγορα, μετά την έσπρωχνε ελαφρά, λέγοντάς της με το γνωστό, αδιάφορο και πάντα κάπως βαριεστημένο υφάκι του: «Γύρνα λίγο», οπότε η Λούλα του έστρεφε την πλάτη της κι εκείνος κολλούσε πίσω της σαν στρείδι, στριμώχνοντας το υπερμέγεθες όργανό του ανάμεσα στα πόδια της.
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 23
λουλα
23
Μια φορά μόνο, τον πρώτο καιρό, της είχε πει, αρκετά επιτακτικά: «Να το κάνουμε από πίσω, απ’ τον κώλο», αλλά η Λούλα του είχε αρνηθεί με τόση απροκάλυπτη ειλικρίνεια, με τέτοιον προφανή τρόμο, απέχθεια και ντροπή, ώστε δεν είχε τολμήσει να της το ξαναζητήσει. Όταν λοιπόν του γυρνούσε την πλάτη, ο φοβερός και τρομερός του πούτσος δεν έμπαινε από πίσω αλλά από μπροστά, κι ας έπαιρναν αυτή τη στάση. Όσο για τον δεύτερο κατά σειρά προσφιλή του τρόπο, αυτός ήταν το στοματικό σεξ, το οποίο ο Στέλιος αποκαλούσε αδίστακτα «πίπα». Άρχιζε συνήθως, αφού την είχε γδύσει και πάλι πρώτα, να της χαϊδεύει το κεφάλι, μπλέκοντας τα δάχτυλά του στα πυκνά μαλλιά της και ξαφνικά, σαν να ήταν λιγωμένος από την επιθυμία, μ’ έναν ανεπαίσθητα παρακλητικό τόνο στη φωνή, ο οποίος εμφανιζόταν αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτή την περίπτωση, της έλεγε: «Έλα, πάρε μου μια πίπα!» Ο πόνος ήταν παρών ακόμα και στην περίπτωση του στοματικού σεξ. Δεν περνούσαν λίγα λεπτά και τα σαγόνια της Λούλας άρχιζαν να μουδιάζουν από το πολύ άνοιγμα, ενώ τα μάγουλά της δεν τα ένιωθε από τις απανωτές κράμπες. Αλλά ο Στέλιος δεν της επέτρεπε να σταματήσει. Τα χέρια του έσφιγγαν σαν τανάλιες το κεφάλι της, οδηγώντας το μπρος πίσω, με το ρυθμό που τον βόλευε καλύτερα. Και με κάθε καινούρια ώθησή του προς τα εμπρός, ο πολιορκητικός κριός του γέμιζε ασφυκτικά το στόμα της και έφραζε την αρχή του λάρυγγά της κόβοντάς της την ανάσα. Μπουκωμένη μ’ εκείνη την καυτή, παλλόμενη μάζα από σάρκα, με τη ζαλάδα να πυκνώνει στο κεφάλι της και τα σωθικά της ν’ ανακατεύονται προκαταβολικά, καταβάλλοντας αγωνιώδεις προσπάθειες για να μην ξεράσει, η κοπέλα περίμενε τη θλιβερή στιγμή όπου η στοματική της κοιλότητα θα πλημμύριζε από σπέρμα. Αυτό ειδικά το τελευταίο η Λούλα το σιχαινόταν φρικτά – σιχαινόταν τον ίδιο της τον εαυτό μετά. Δεν τολμούσε όμως να φέρει αντίρρηση.
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 24
24
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
Α, η συμπεριφορά του Στέλιου απέναντί της δεν ήταν απλώς ταπεινωτική. Ήταν εξευτελιστική από κάθε άποψη. Αλλά η πλευρά της Λούλας που αγανακτούσε –κρυφά, εννοείται– και υπέφερε κάθε φορά που έκαναν έρωτα ήταν τελικά επιφανειακή και ανίσχυρη. Μια άλλη της πλευρά, η οποία ήταν πολύ πιο βαθιά και ουσιαστική και κυρίαρχη, ένιωθε εντελώς άνετα με το επιεικώς απαράδεκτο φέρσιμο του Τέλογλου και το αποδεχόταν λες και επρόκειτο για το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Αυτή ήταν δυστυχώς η πικρή αλήθεια. Στο βάθος, η εξευτελιστική συμπεριφορά του Στέλιου απέναντί της της άρεσε και τη θεωρούσε εκ μέρους του σωστή και ενδεδειγμένη.
Για κάποιο λόγο, που της Λούλας της φαινόταν ανεξιχνίαστος, το σεξ ήταν ανέκαθεν –από τότε που θυμόταν τον εαυτό της να αφυπνίζεται ερωτικά– συνδεδεμένο μέσα της με την ταπείνωση. Παρόλο που επιθυμούσε όσο τίποτ’ άλλο τα χάδια και τα κάθε είδους προκαταρκτικά παιχνίδια της ερωτικής πράξης, παρόλο που στην πραγματικότητα η ίδια η πράξη σπανίως την ευχαριστούσε και το όνειρό της ήταν όχι να κάνει έρωτα, αλλά να τη χαϊδεύουν μόνο και τίποτα παραπάνω... παρ’ όλα αυτά, θεωρούσε ότι κάτι τέτοιο ήταν απλώς ένα είδος ποταπού, εγωιστικού απωθημένου της, μια κρυφή, αρρωστημένη φαντασίωσή της, η οποία δεν επρόκειτο να υλοποιηθεί ποτέ, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή ακριβώς ήταν ποταπή και αρρωστημένη. Όλοι της οι εραστές, αργά ή γρήγορα, άρχιζαν να της φέρονται δεσποτικά κι αυταρχικά στο κρεβάτι και της Λούλας της φαινόταν αδιανόητο το σεξ χωρίς αυτή τη συμπεριφορά από την πλευρά του αρσενικού. Και δεν αποκλείεται, εάν γνώριζε τελικά κάποιον ο οποίος θα της φερόταν τρυφερά, χωρίς ίχνος ταπεινωτικής συμπεριφοράς απέναντί της την ώρα που έκαναν έρωτα, να τον θεω-
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 25
λουλα
25
ρούσε παράξενο, διεστραμμένο, αδερφή. Σίγουρα πάντως θα πίστευε ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί του κι ότι αυτό δεν είναι σεξ, αλλά κάτι άλλο, προβληματικό και ελλιπές και σχεδόν ανώμαλο. Κάποτε της είχε περάσει από το μυαλό (στη διάρκεια μιας συζήτησής της με την Εύη, στην οποία, σημειωτέον, από φόβο για τα επιτιμητικά σχόλιά της, ελάχιστα έλεγε για την ερωτική συμπεριφορά της, άκουγε μόνο προσεκτικά τις καυχησιές της άλλης) ότι ίσως η ταπεινωτική συμπεριφορά των αρσενικών απέναντί της να ήταν ένα είδος θείας δίκης, ένα είδος τιμωρίας και τιμήματος, το οποίο πλήρωνε για την απίστευτη ομορφιά της – κάτι σαν αναγκαίο κακό. Εξάλλου, τα κολακευτικά σχόλια των αντρών για το τέλειο σώμα της ποτέ δεν την ενδιέφεραν ιδιαίτερα και κυριολεκτικά από το ένα αυτί της έμπαιναν κι από το άλλο της έβγαιναν, ενώ μερικές φορές τους υποτιμούσε κι από πάνω όσους επιδίδονταν σ’ αυτά. Αυτό που τη μαγνήτιζε, αυτό που τη διήγειρε, αυτό που χτυπούσε το καμπανάκι του ερωτικού συναγερμού μέσα της (ακόμα κι όταν στη διάρκεια του φλερτ τύχαινε να της έχουν φερθεί με αβρούς και ευγενικούς τρόπους) ήταν να διαισθάνεται και γενικά να πιάνει στον αέρα ότι ο άλλος ήταν σκληρός και βίαιος στο βάθος, «άντρας», με όλη τη σημασία που έδινε η γενιά του πατέρα της Λούλας στη συγκεκριμένη λέξη, κάποιος ικανός –έστω και εν δυνάμει– να της φερθεί ταπεινωτικά στο κρεβάτι. Κι έτσι, όσο ο καιρός περνούσε, η Λούλα άρχιζε σιγά σιγά να βλέπει το «τρίτο πόδι» του Στέλιου (έτσι ακριβώς συνήθιζε ν’ αποκαλεί ο Τέλογλου χαϊδευτικά και με τρυφερότητα το πουλί του, δηλώνοντάς της ότι το χαρακτηρισμό αυτό κάπου τον είχε διαβάσει χωρίς να θυμάται πια πού) ως την ενσάρκωση, την προσωποποίηση –αν μπορεί κανείς να πει κάτι τέτοιο γι’ αυτό ειδικά το μέλος του ανθρώπινου σώματος– της σεξουαλικά ταπεινωτικής συμπεριφοράς. Προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της ότι έτσι έπρεπε να είναι τα πράγματα, ότι έπρεπε να της αρέσει ο πόνος που της
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 26
26
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
προκαλούσε ο πολιορκητικός κριός του Στέλιου. Και το αποτέλεσμα της αυθυποβολής αυτής ήταν ότι πολλές φορές δεν προλάβαινε καλά καλά ν’ αρχίσει η διείσδυση και, νιώθοντας μέσα της το υπερμέγεθες γεννητικό όργανό του, βυθιζόταν κατευθείαν στη δίνη της ηδονής και παραδινόταν με μια ανήμπορη εγκατάλειψη στο ανελέητο σφυροκόπημα του εραστή της. Μόνο που η ηδονή της πολύ απείχε από το να είναι πλήρης, και παρόλο που η Λούλα βούλιαζε στα βαθιά νερά της, δεν κατόρθωνε να πνιγεί, να σβήσει ολοκληρωτικά μέσα της. Αυτό ήταν το Πρόβλημά της –που το φανταζόταν πάντα με το πρώτο γράμμα κεφαλαίο– και τον αφόρητο πόνο που της προκαλούσε το τρίτο πόδι του Τέλογλου δεν πίεζε τον εαυτό της να τον ανεχτεί μόνο και μόνο επειδή είχε αναγορεύσει το πουλί του σε υπέρτατο σύμβολο ταπείνωσης. Όχι. Υπήρχε και κάτι άλλο.
Το τρομερό μυστικό της Λούλας και η κρυφή πηγή της δυστυχίας της ήταν ότι δεν έφτανε σε οργασμό, δεν είχε φτάσει ποτέ στη ζωή της. Δεν ήταν ψυχρή, αλλά απλώς ανοργασμική. Όλ’ αυτά τα χρόνια, ξεκοκαλίζοντας μετά μανίας διάφορα γυναικεία περιοδικά, συναντούσε συχνά άρθρα για τη γυναικεία ψυχρότητα. Από τις πηγές αυτές είχε μάθει ότι επιστημονικά το Πρόβλημά της ονομαζόταν «ανοργασμία» και ότι η ψυχρότητα, παρόλο που ήταν μια έννοια κοινή και ευρέως διαδεδομένη, ήταν εντελώς λανθασμένη. Η έννοια αυτή, η λέξη αυτή, χρωμάτιζε με εντελώς αρνητικό τρόπο την κατάσταση και παρέπεμπε σε μια γενικότερη ψυχρότητα στη συμπεριφορά, στις σχέσεις, στο χαρακτήρα κ.λπ. Η αδυναμία όμως της Λούλας να φτάσει σε οργασμό δε σήμαινε ότι ήταν ψυχρή σε όλα. Δε σήμαινε καν ότι είχε έλλειψη ερωτικής επιθυμίας και διέγερσης. Ίσα ίσα.
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 27
λουλα
27
Είχε επίσης μάθει ότι υπήρχαν τρία είδη ανοργασμίας. Η «εκλεκτική» (εκείνη που δεν εμφανίζεται σε όλες τις συνθήκες, αλλά εξαρτάται από τον σεξουαλικό σύντροφο, τον τόπο της σεξουαλικής επαφής και άλλες ανάλογες συνθήκες), η «δευτεροπαθής» (εκείνη που εμφανίζεται μετά από μια περίοδο φυσιολογικής οργασμικής λειτουργίας, δηλαδή σε γυναίκες που δεν είχαν πάντα το πρόβλημα της απουσίας οργασμού) και η «πρωτοπαθής» (απουσία οργασμού από την αρχή της ερωτικής ζωής μιας γυναίκας). Η Λούλα ανήκε στην τρίτη κατηγορία. Και υποψιαζόταν ότι η βασική αιτία του προβλήματός της ήταν ότι βαθιά μέσα της αντιμετώπιζε την πιθανότητα να έχει οργασμό σαν μια επικίνδυνη κατάσταση, στην οποία θα έχανε τον έλεγχο του εαυτού της και θα αισθανόταν ανεπανόρθωτα εκτεθειμένη (κάτι που δεν ήθελε με τίποτα να της συμβεί και το φοβόταν και το έτρεμε γενικά στη ζωή της). Η Λούλα λοιπόν είχε πιστέψει ότι ο πολιορκητικός κριός του Στέλιου ήταν η ευτυχής συγκυρία, η απαραίτητη προϋπόθεση για να φτάσει κάποτε σε οργασμό και να γνωρίσει επιτέλους τη «χαρά της ζωής», όπως αποκαλούσε τον οργασμό η Εύη. Ναι, η Λούλα ήλπιζε ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η πολυπόθητη στιγμή που θα πετούσε κι αυτή στους εφτά ουρανούς, και πιστεύοντας ότι το χαρμόσυνο γεγονός θα οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο στο τεράστιο πουλί του Στέλιου, υπέμενε αγόγγυστα τον πόνο που της ξέσκιζε τα σωθικά την ώρα της διείσδυσης. Μόνο ένας εραστής σαν τον Τέλογλου, που διέθετε το ασύγκριτο αυτό φυσικό πλεονέκτημα, ήταν σε θέση να την οδηγήσει στο αποκορύφωμα της ηδονής. Αλλιώς ήταν καταδικασμένη να παραμείνει ανοργασμική ισοβίως. Ή, με άλλα λόγια, αν δεν τα κατάφερνε με τον Στέλιο και με τον ιδανικών-διαστάσεων-γι’-αυτή-τη-δουλειά πούτσο του, τότε δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρει ποτέ με κανέναν.
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 28
28
βαγγΕληΣ ΡαπΤοπουλοΣ
Κόντευαν να κλείσουν χρόνο μαζί και η Λούλα σκεφτόταν ότι ο
Στέλιος ήταν ο άνθρωπός της, ο άντρας της ζωής της, η μεγάλη, χρυσή ευκαιρία, αυτός που έψαχνε και ονειρευόταν πάντοτε, από μικρή, από παιδάκι. Α, δεν ήθελε να τον χάσει με τίποτα και δε θα τον άφηνε με καμία δύναμη να της φύγει. Θα τον κρατούσε πάση θυσία, με νύχια και με δόντια, και κάποια ωραία μέρα (όταν εκείνη θα τελείωνε τη σχολή της ή ίσως και ακόμα πιο νωρίς) θ’ άρχιζαν να μένουν μαζί, για να καταλήξουν τελικά στο γάμο. Αυτή ήταν η λογική, η αναπόφευκτη εξέλιξη των πραγμάτων και η Λούλα είχε κάνει αυτές τις σκέψεις τόσο πολλές φορές, ώστε είχε πια πειστεί ότι η πορεία τους ήταν φυσική και προδιαγεγραμμένη. Μάλιστα, η στιγμή που θα άρχιζαν να μένουν μαζί με τον Στέλιο είχε μες στο μυαλό της αυθαίρετα ταυτιστεί με τη στιγμή που θα έφτανε επιτέλους σε οργασμό (με τη στιγμή που θα λυνόταν το Πρόβλημά της), λες και το ένα ήταν υποχρεωτικά συνέπεια του άλλου. Και επειδή το ζήτημα του οργασμού και της πιθανότητας να φτάσει σ’ αυτόν χάρη στο μεγάλο προσόν του Στέλιου της προκαλούσε πάντα κάποια αμηχανία, προτιμούσε να σκέφτεται τη συμβίωση μαζί του και το γάμο, και να εννοεί όλα τα υπόλοιπα. Σαν εκείνα τα προϊόντα όπου αγόραζες δύο στην τιμή του ενός ή και σαν κάτι σαμπουάν που ήταν μαζί και κρέμα μαλλιών – δύο σε ένα. Της ήταν πολύ πιο εύκολο και βολικό να τα αντιμετωπίζει ως μέρη του ίδιου πράγματος, που δε χρειάζεται να τα διαχωρίζεις μεταξύ τους. Και ν’ αναφέρεται στο δεύτερο εννοώντας το πρώτο. Την απελευθέρωνε αυτό και της έδινε φτερά, της άνοιγε το δρόμο. Τι τρελές σκέψεις που έκανε για το μέλλον! Φανταστικές, ειδυλλιακές και ονειρεμένες. Θα ζούσαν κάποτε μαζί σ’ ένα δικό τους σπίτι και θα έκαναν οικογένεια. Η απουσία του οργασμού θα ήταν πια κάτι μακρινό και σχεδόν λησμονημένο, εξορισμένο οριστικά στο παρελθόν, και ο πόνος που της προκαλούσε ο πολιορκητικός κριός του Στέλιου ίσως είχε σταματήσει. Η Λούλα είχε ακούσει ό-
RAFTOPOULOS_LOULA sel_Final_Layout 1 25/9/13 2:04 μ.μ. Page 29
λουλα
29
τι με τη γέννα άνοιγες «εκεί κάτω» και επομένως, αν έκαναν ένα παιδί, ίσως να μην ένιωθε πια πόνο τη στιγμή της διείσδυσης. Αλλά ακόμα κι αν παρ’ όλ’ αυτά ο πόνος δεν έλεγε να φύγει, ήταν διατεθειμένη να τον υφίσταται χωρίς καθόλου να δυσανασχετεί. Μάλιστα, τώρα τελευταία, είχε φτάσει στο σημείο να σκεφτεί μέχρι και ότι ο Στέλιος ήταν ένα είδος εντομολόγου που την κάρφωνε σαν πεταλούδα με την καρφίτσα του. Ας την κάρφωνε λοιπόν με το βαρβάτο πέος του κι ας την κρατούσε έτσι εκεί καρφωμένη στη συλλογή του –στην αγκαλιά του, μάλλον– για πάντα. Δεν επρόκειτο ποτέ της να γκρινιάξει ή να διαμαρτυρηθεί. Ποτέ, ποτέ! Το είχε υποσχεθεί στον εαυτό της, το είχε ορκιστεί σε ό,τι είχε ιερό. Αχ, πότε επιτέλους θα γίνονταν όλ’ αυτά πραγματικότητα; Αργά ή γρήγορα. Δεν έπρεπε να βιάζεται και να τον πιέζει, θ’ άφηνε τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά και να πάρουν μόνα το δρόμο τους. Ήταν σίγουρη. Και όσο κρατούσε η αναμονή της, ευτυχισμένη. Σχεδόν για πρώτη φορά στη ζωή της τόσο ευτυχισμένη. Δεν είχε προλάβει καλά καλά να νιώσει τη μεθυστική αυτή αίσθηση ευτυχίας η κοπέλα και σχεδόν αμέσως το κλίμα άλλαξε. Γιατί εκείνο τον καιρό πάνω κάτω –λίγο πριν κλείσουν χρόνο με τον Τέλογλου– άρχισαν να γεννιούνται ανάμεσά τους τα πραγματικά προβλήματα και η Λούλα ήρθε αντιμέτωπη μ’ αυτό που φοβόταν όσο τίποτ’ άλλο στον κόσμο: με την πιθανότητα τον Στέλιο να τον χάσει.