Μίμης Λεμονής , O πειρατής της Σίφνου , μυθιστόρημα , εκδόσεις Πολιτιστικός Σύλλογος Σίφνου Ενα συναρπαστικό μυθιστόρημα γραμμένο από έναν καπετάνιο τον Μίμη Ντ.Λεμονή που δηλώνει πειρατής και ταξιδεύει με το F/B ''Venus'' της εταιρείας VENTOURIS FERRIES ενώ ταυτόχρονα δοκιμάζει-επιτυχώς- τις δυνάμεις του στην λογοτεχνία. Ο πλοίαρχος λοιπόν Μίμης Ντ Λεμονής , γνωρίζοντας καλά το ναυτικό επάγγελμα και μετά από μακρά μελέτη της ιστορίας και της πειρατείας στο Αιγαίο γράφει ένα μυθιστόρημα για έναν Σίφνιο πειρατή που ζει στον 17 ο αιώνα στο νησί της Σίφνου.Μέσα απ΄ την αφήγηση που πάει πίσω στο χρόνο ξετυλίγοντας το νήμα των ιστορικών γεγονότων από την εποχή του Δουκάτου της Νάξου και της Ενετοκρατίας στο Αιγαίο εως την εμφάνιση του Μπαρμπαρόσα και την κυριαρχία των Οθωμανών , μας ταξιδεύει στις ταραγμένες εκείνες θάλασσες της ιστορίας φωτίζοντας όλα τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την εν λόγω περιοχή. Από τη Σίφνο μεταφερόμαστε στα παλάτια αλλά και στις φυλακές της Μπαρμπαριάς και περνώντας μέσα από ρεσάλτα και θαλάσσιες συμπλοκές φτάνουμε στον 17 αιώνα σ΄ ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα στην ανασφάλεια των καιρών του και γίνεται πειρατής .Η μεγάλη Ιστορία συμπλέκεται με την μικροιστορία των προσώπων που τους χωρίζουν αλλά και τους ενώνουν οι ιδιαίτερες συγκυρίες και ανατροπές .Ο Μίμης Λεμονής αποδεικνύεται καλός καπετάνιος όχι μόνο στη θάλασσα αλλά και στο χαρτί , αφού καταφέρνει να οδηγήσει το πλοίο του μέσα στο τρικυμιώδες πέλαγος των μύθων αλλά και των αμέτρητων ιστορικών πληροφοριών που πλαισιώνουν την κεντρική υπόθεση και να το προσαράξει επιτυχώς στον εικοστό πρώτο αιώνα. Μπράβο Μίμη Λεμονή, έγραψες ένα πρωτότυπο πειρατικό μυθιστόρημα για τους φίλους της πειρατείας και απέδειξες ότι όχι μόνο είσαι εξαίρετος πλοηγός στη θάλασσα αλλά και στον δύσβατο ωκεανό της λογοτεχνίας.
XΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ , Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΧΟΡΟΣ, εκδόσεις Γαβριηλίδη Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα υπέροχα ποιήματα της Χλόης Κουτσουμπέλη από την τελευταία της συλλογή "Η αλεπού και ο κόκκινος χορός" και δεν βρίσκω λόγια για να μιλήσω γι΄αυτά. Μερικά έργα είναι τόσο δυνατά που οι λέξεις φαντάζουν αδύναμες μπροστά τους .Ποιήματα που μοιάζουν με σπαρακτικές και παράξενες προσευχές. Η ποιήτρια έχει αγγίξει ψηλά επίπεδα μετουσίωσης και ποιητικής τεχνικής. Δημιουργεί ήρωες που αλλάζουν μορφή , φύλο , είδος , μεταμορφώνονται συνεχώς γεννώντας ισχυρές αλληγορίες και άλματα στον υπερρεαλισμό , εξάπτοντας το συναίσθημα και δημιουργώντας τρομακτικές αλλά και γοητευτικές εικόνες.Ποίηση γεμάτη συναίσθημα και ονειρικές περιπλανήσεις σε κόσμους παράξενους και συχνά απειλητικούς γεμάτους λύκους , τρένα πανικόβλητα , ήρωες που τρέφονται απ΄ την ψυχή μας : η Λαίδη Ηταν , η μικρή Άννα Ο, η μικρή Γκρέις που φωτίζει μ΄ένα κερί τους εραστές τις νύχτες κάτω από τα σεντόνια τους, ο κήπος- Άντρας, η Φρίντα με το μικρό φάντασμα μωρό που μετά την έκτρωση πετάει στο ταβάνι, όλη η θλίψη του κόσμου και η άγρια χαρά της ποίησης , τα μακρυά τραίνα της αγάπης που καίνε κάρβουνα κι ελπίδες κι έχουν για μηχανή μια ορχιδέα που αιώνια πετάει και προορισμό τους έναν έρημο σταθμό. Η Χλόη Κουτσουμπέλη γράφει στην πραγματικότητα αλλόκοτες ιστορίες που τις αποδίδει με την ελλειπτική γραφή της ποίησης αλλά και την μαγική γλώσσα του υπερρεαλισμού -παραμυθιού . Δημιουργεί οργιαστικές εικόνες που ξεδιπλώνουν κόσμους παράλληλους και γριφώδεις που μας ακολουθούν σαν σκιές και τρέφονται απ΄ τις ίνες μας .Πρόσωπα που μας εξαντλούν αλλά και μας στηρίζουν , ριζωμένα μέσα μας, άλλοτε ως εφιάλτες κι άλλοτε ως κήποι ηδονικοί . Παραθέτω ένα ποιήμα ολόκληρο που περιγράφει το μαρτύριο της μεταμόρφωσης- μετουσίωσης του ποιητή αλλά και την κατάρα της γραφής . Χωρίς Θα ζήσεις χωρίς είπε η μάγισσα και μου έδωσε το φίλτρο ''τα κοχύλια σου θα γίνουν χέρια για να γράφεις'' ''Μα χρειάζομαι τα χέρια για να αγγίζω μικρές μωβ ανεμώνες να χαιδεύω τα μάτια μου να ψηλαφώ τις σκιές στα βλέφαρα κουπιά το σώμα του να κολυμπώ".
''Δεν κατάλαβες λοιπόν " είπε η μάγισσα και το πρόσωπό της ράγισε χίλιες μικρές ρυτίδες. "τα χέρια σου θα γράφουν αυτά που ποτέ σου δεν θα αγγίξεις". Συγχαρητήρια Χλόη Κουτσουμπέλη μας μάγεψες πάλι με τα ποιήματά σου .Πήραμε μια ανάσα από αληθινή ποίηση μέσα στο εξαντλητικό λιοπύρι του Καλοκαιριού .Σ΄ευχαριστούμε για τα μαγικά σου λόγια.
Sunday, June 21, 2009 Τολης Νικηφόρου , Eρημο νησί στην άκρη του κόσμου , εκδόσες ΝΕΦΕΛΗ
Ενδιαφέρον μυθιστόρημα γραμμένο με ποιητική γραφή και οικονομία του λόγου που εξυμνεί τον έρωτα στην απόλυτη εκδοχή του πέρα απ΄τις συμβάσεις και τα κοινωνικά του αδιέξοδα. Ο τόπος του είναι ένα δικηγορικό γραφείο που μετατρέπεται σε έρημο νησί στην άκρη του κόσμου και οι δυο ερωτευμένοι πρωταγωνιστές της ιστορίας σε ναυαγούς. Οι ήρωες βιώνουν τον εγκλεισμό και τον αποκλεισμό τους από μια πόλη και μια κοινωνία που μετατρέπεται σε εφιάλτη για να καταλήξει να γίνει παρανάλωμα μιας πυρκαγιάς . Οι εικόνες της Θεσσαλονίκης , το κλίμα αλλά και οι μνήμες της αναδύονται κάθε τόσο στην αφήγηση , προσδιορίζοντας το ιστορικό στίγμα της πόλης, αλλά και εμπλουτίζοντας το μυθιστόρημα με στοιχεία της τοπικής Ιστορίας .Ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου συναντά εδώ τον πεζογράφο και μας δίνει ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα , με συναρπαστικές και ενίοτε ποιητικές περιγραφές αλλά και καυστικό-κριτικό λόγο όσον αφορά τα προβλήματα της καθημερινότητας στην σύγχρονη Ελλάδα. Αντίθετα ο ερωτικός τόπος μετατρέπεται σε Ουτοπία , σε Εδέμ που αιωρείται ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα και προκαλεί τους ναυαγούς - ήρωές του να την κατακτήσουν.΄Ενα ποιητικό κείμενο που διαβάζεται απνευστί και σε συναρπάζει.
Πέρσα Κουμούτση , Καφέ Κλεμέντε, μυθιστόρημα εκδόσεις Ψυχογιός ΄Ενα ακόμα μυθιστόρημα προστίθεται στο αξιοσημείωτο συγγραφικό και μεταφραστικό έργο της Πέρσας Κουμούτση , το Καφέ Κλεμέντε , που κυκλοφόρησε τελευταία από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.Η Πέρσα Κουμούτση , η πολύγλωσση Αιγυπτιώτισσα από το Κάιρο που τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη το 2001 και με μετάλλιο τιμής από το αιγυπτιακό κράτος για το συνολικό μεταφραστικό της έργο το 2006 , έχει καταξιωθεί και στον χώρο της νεοελληνικής πεζογραφίας με τα δικά της μυθιστορήματα. Πέραν του γεγονότος ότι μας έφερε σε επαφή με το έργο του νομπελίστα συγγραφέα Ναγκίμπ Μαφχούζ ,η Πέρσα μας έδωσε και δείγματα αξιόλογης γραφής με το προηγούμενο μυθιστόρημά της Δυτικά του Νείλου αλλά και με το τελευταίο της βιβλίο το Καφέ Κλεμεντε.Η σχέση μου με την Αίγυπτο και την κουλτούρα της ελληνικής παροικίας, όπου πάντα θα πλανιέται ο ίσκιος του Καβάφη , τα χαμσίνια και ο απόηχος του χρηματιστηρίου Βαμβακιού , είναι μακρόχρονη και μυστηριώδης. Κάτι ανεξήγητο με έσπρωξε να ασχοληθώ με την Αλεξάνδρεια , να κάνω διδακτορικό για την ελληνική παροικία της Αιγύπτου και κυρίως να γράψω το μυθιστόρημα Τσάι με τον Καβάφη. Κάτι άλλο ανεξήγητο επίσης μ΄έσπρωχνε να κάνω φίλους Αιγυπτιώτες , να έλκομαι απ΄ την κοσμοπολίτικη αύρα τους και να απολαμβάνω την συνάφεια μαζί τους. Συνεπαρμένη απ΄αυτό το πολυεθνικό και πολύγλωσσο κομμάτι του ελληνισμού , που αναπτύχθηκε στα λιμάνια και στα βαμβακοχώραφα της Αιγύπτου κατέληξα να παίρνω μαθήματα αραβικών , να διαβάζω ό,τιδήποτε γραφόταν για το θέμα , να ψάχνω στις βιβλιοθήκες μανιωδώς , να αναρριγώ κάθε φορά που ανακάλυπτα κάτι καινούργιο για την πόλη του Καβάφη. Κάπως έτσι λοιπόν ανάμεσα σε βιβλία και αρχεία έβρισκα σιγά σιγά και τους ανθρώπους .Έτσι έφτασα και στην Πέρσα . Βέβαια στα βιβλία της Πέρσας Κουμούτση αναγνωρίζει κανείς με την πρώτη ματιά τα ίχνη της χαμένης ελληνικής παροικίας , τους θαμπούς χάρτες της παλιάς αλεξανδρινής μυθολογίας . Τόσο στο προηγούμενο βιβλίο της όσο και σ΄αυτό διακρίνει κανείς την "πρωτεύουσα της μνήμης" όπως την ονόμασε ο Λώρρενς Ντάρρελ να πλανιέται ως σκηνικό αλλά και ως βιωμένος χώρος στις ζωές των ηρώων . Στο καφέ Κλεμέντε , το περίφημο καφέ γίνεται η γέφυρα για να ενωθούν οι ζωές των πρωταγωνιστών που μοιράζονται ανάμεσα στην Αλεξάνδρεια και στο Παρίσι . Μια φιλόδοξη ηθοποιός παντρεύεται έναν έλληνα φέρελπη καθηγητή Πανεπιστημίου .Στις ζωές τους που κυλούν πλέον παράλληλα ξυπνούν φαντάσματα από το παρελθόν τους , μορφές που τους στοιχειώνουν , πάθη που τους οδηγούν στην αυτοκαταστροφή . Ο B παγκόσμιος πόλεμος εμφανίζεται ως δίνη που ανατρέπει τη νωθρή καθημερινότητά τους , ενώ τα
επαναστατικά κινήματα της εποχής σπρώχνουν τους ήρωες σε καινούργιες επιλογές και αποφάσεις. Το τέλος είναι μια έκπληξη για τον αναγνώστη. Η Πέρσα Κουμούτση μ΄αυτό το μυθιστόρημά της αποδεικνύει την δεξιοτεχνία της στην αφηγηματική γραφή , την μυθοπλαστική της ικανότητα αλλά και την βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχολογίας . Μας δίνει λοιπόν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με ανατροπές , πληθώρα ιστορικών στοιχείων που αφορούν το καθημερινό φόντο της εποχής και διαβάζεται απνευστί . Για τους λάτρεις βέβαια της Αλεξάνδρειας αποτελεί μια τρυφερή υπενθύμηση μιας πόλης που αιωρείται ως αντικατοπτρισμός αλλά και ως ένα μακρυνό φως που αχνοφέγγει πίσω από τις λέξεις.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΩΤΑΚΗΣ , το θαύμα της αναπνοής, μυθιστόρημα , εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ Όπως και το προηγούμενο μυθιστόρημα του Δημήτρη Σωτάκη , ο Ανθρωπος Καλαμπόκι, έτσι και το "θαύμα της αναπνοής" το διάβασα απνευστί . Είχα την αίσθηση ότι ξαναδιάβασα τον Κάφκα σε μια πιο μοντέρνα εκδοχή του .Ο Δημήτρης Σωτάκης που μας εντυπωσίασε με την ποιητική του γραφή και το γκροτέσκο ύφος του στο προηγούμενο βιβλίο του , ξανάδωσε ακόμα ένα εντυπωσιακό έργο στην ελληνική πεζογραφία μαζί με την ελπιδα για μια αναβίωση του είδους που κακοποιήθηκε και συνεχίζει να κακοποιείται τα τελευταία χρόνια . Το θαύμα της αναπνοής λοιπόν εκφράζει την ταλαιπωρία του καθημερινού ανθρώπου που συνθλίβεται μέσα στα αδιέξοδα ενός κόσμου που τον κατασκευάζουν άλλοι για το δικό τους συμφέρον ωστόσο σε βάρος μας .΄Εργο ποιητικό , συμβολικό, δραματικό αλλά και δαιμονικό στη σύλληψη και στη γραφή του , δίνει τρισδιάτατο το δράμα της καθημερινής ζωής και της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης . Τραβώντας τις καταστάσεις στα άκρα ο συγγραφέας φωτίζει τις ασήμαντες πτυχές στην ζωή , όπου όμως τελείται το καθημερινό έγκλημα . Ο ήρωας βρίσκεται σιγά σιγά παγιδευμένος μέσα σε φαινομενικά αθώες μεταφορές επίπλων στο διαμέρισμά του από κάποια ανώνυμη Εταιρεία .Σιγά σιγά χάνει τον ζωτικό χώρο του και εγκλωβίζεται μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Αν και ο ίδιος φαίνεται να παραδίδεται στον καθημερινό του εφιάλτη που μεγαλώνει συνεχώς , κάποιοι έξω στην πόλη αντιστέκονται , μπορεί να ακούσει τις φωνές τους σα μια τελευταία υπενθύμηση μιας άλλης κοινωνικής επιλογής και εκδοχής. Δημήτρη Σωτάκη και πάλι μας εντυπωσίασες με το καινούργιο σου βιβλίο , το υποδεχόμαστε με χαρά , το Θαύμα της Αναπνοής είναι μια αναπνοή και μια ανάσα μέσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα της τρέχουσας λογοτεχνίας. Το χάρηκα ιδιαίτερα και ως
ποιήτρια γιατί αν και πεζογραφικό καταλήγει να γίνεται ποιητικό , ενσωματώνοντας την ελλειπτική γραφή και την ευρηματικότητα της ποιητικής σκέψης στον απλό αφηγηματικό λόγο .