2014 karibu nl 156

oktober, november, december 2014

Nr. 156

KBA

België/Belgique P.B./P.P. 9099 GENT X BC 10999

Kadervorming voor Afrikanen

Vooruitgangstraat 333/03 B-1030 Brussel (België) - Tel. 02 201 03 83 • Fax: 02 205 17 39 E-mail: info@kba-foncaba.be - www.kba-foncaba.be

Karibu BURUNDI: Het dagelijkse leven congo: de maatschappelijke verandering Afgiftekantoor Gent X - P602401 4de kwartaal 2014

inhoud 4 ZUID KIVU: WANNEER KOMT HET EINDE VAN DE TUNNEL IN ZICHT? Al 20 jaar leeft de bevolking in een onveilige situatie. Tot op vandaag ondergaat ze vele beproevingen, tot het verlaten of het verliezen van haar landbouwgronden.

8 JOUW KERSTCADEAU VOOR AFRIKA 9 BURUNDI: HET DAGELIJKSE LEVEN ZONDER TOEKOMSTPERSPECTIEF Drie weken vakantie in zijn land. Een Burundees koppel van België heeft geluisterd en het dagelijkse leven in Burundi gadegeslagen.

18 EEN LEGAAT VOOR KBA 20 KBA: NIEUWE PRAKTIJKEN, TROEVEN VOOR EEN DUURZAME ONTWIKKELING Gedurende de zes volgende jaren (2014-2019), oriënteert KBA haar strategieën op een dynamiek van verandering aan de basis. Haar partners in Afrika zijn betrokken in de vorming van competente en sociaal geëngageerde leaders met het oog op duurzame maatschappelijke verandering.

30 PROJECT KUGEZA IN BURUNDI : ALLE KINDEREN NAAR SCHOOL

2

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

voorwoord Beste vrienden, Voor Maria en Jozef was er « geen plaats in de herberg ». Dat vertelt ons het verhaal in het evangelie. Het misprijzen, de afwijzing en de armoede plaatst hen op de rand van de maatschappij. Maar zie, een ster schittert aan de hemel. Een licht in de duisternis.

Kerstmis, feest van het licht en van de hoop.

Honderden miljoenen mensen op onze aarde leven in de duisternis, letterlijk en figuurlijk. Ze moeten niet ongerust zijn over een stroomonderbreking. Ze hebben geen wasmachine en geen televisie. Ze hebben geen lopend water en geen elektriciteit. Maar hun duisternis is de onveiligheid, de oorlog, het gebrek aan voedsel, het verliezen van hun gronden, de onderdrukking, de onrechtvaardigheid.

De partners van KBA begeleiden vrouwen, mannen, meisjes en jongens in Afrika.

Het zijn sterren in deze duistere hemel. Het zijn lichten van hoop voor de lokale bevolking. Met haar engageren ze zich om samen te werken aan maatschappelijke duurzame verandering.

Beste vrienden, u bent de ‘sterren’ van hoop voor KBA en haar partners in Afrika.

Uw steun is een onuitwisbaar bewijs van uw vertrouwen in KBA. Dat moedigt ons aan en versterkt ons in ons engagement voor haar nobele missie.

Van harte danken wij u voor uw vertrouwen. Twee duizend vijftien maal dank om lichtjes van hoop voor Afrika te blijven en uw steun voort te zetten voor KBA. Uw solidariteit maakt het verschil.

We wensen u een zalig kerstfeest en een gelukkig jaar 2015

M-Bernadette Zubatse, Directice Luc Bonte, Voorzitter

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

3

ZUID KIVU Wanneer komt het einde van de tunnel in zicht?

Al 20 jaren is de provincie Zuid Kivu het theater van onveiligheid georkestreerd door verschillende nationale en buitenlandse gewapende groepen.

Nochtans worden er door de nationale overheden en de internationale gemeenschap via de Monusco inspanningen geleverd. Het betreft vooral het versterken van de macht van de Staat om de instellingen te democratiseren.

Sommige gewapende groepen gebruikten het gebrek aan democratie als uitvlucht om hun strijd te rechtvaardigen.

Emmanuel Shamavu, directeur van APRODEPED (Actie voor de bevordering en de verdediging van de rechten van de minder begunstigde personen), schetst de beproevingen van de be- Emmanuel Shamavu, directeur van volking van Zuid Kivu van de laatste APRODEPED twintig jaren.

In november 2011 vonden de parlementsen presidentiĂŤle verkiezingen plaats. Terwijl in 2006 de bevolking de hoop had dat de democratie van het land zou herboren worden, is deze hoop verdwenen na de laatste verkiezingen, die getekend werden door onregelmatigheden op grote schaal.

De bevolking is ervan overtuigd dat de resultaten niet haar wil weerspiegelen.

Vandaag is de bevolking van mening dat zij de ingestelde macht moet ondergaan.

Dit gevoel blijft sterk aanwezig terwijl de presidentiĂŤle meerderheid debatten lanceert over het herzien van de grondwet.

In Zuid Kivu domineert dit onderwerp de politieke discussies in de salons. Maar die 4

debatten blijven zonder uitkomst omdat de betrokken persoon bij deze herziening van de grondwet zich nog niet heeft uitgesproken.

Van de velden naar de mijnen Terwijl Zuid Kivu gekend is als de graanschuur van het Oosten van Congo, is het vandaag een mijnenveld geworden in de twee betekenissen van het woord. De bevolking heeft haar landbouwgronden moeten verlaten omwille van de aanwezigheid van gewapende groepen. Anderzijds hebben mijnondernemingen er zich gevestigd en bezetten gravers het terrein.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

Deze mijnbouw wordt de sleutelactiviteit ter plaatse en vormt vandaag de economische basis voor de lokale gemeenschappen. Maar deze laatsten zijn slachtoffer van de vele schendingen van hun rechten.

Enerzijds worden hun gronden onteigend ten voordele van de multinationals, en anderzijds krijgen zij geen enkele schadeloosstelling. Dit is te wijten aan de zwakheid van de juridische teksten, die het mijnbouwrecht bevoordeligt ten aanzien van het grondrecht.

De kleinen worden in de steek gelaten, de groten beschermd De multinationals eerbiedigen niet al hun contractuele verplichtingen, vooral niet wat sociale en milieukwesties betreft.

De Staat beschermt de lokale gemeenschappen niet op een krachtdadige wijze.

Integendeel, zij buit de bevolking uit met talrijke en onwettige taksen. De multinationals bezetten ook meer en meer ruimte.

Steeds ontnemen zij de lokale gemeenschappen hun recht om de mineralen op een ambachtelijke wijze te exploiteren.

Volgens de Grondwet van de D.R. Congo, hebben deze lokale gemeenschappen nochtans het recht om te beschikken over hun natuurlijke grondstoffen. Ook de internationale juridische instrumenten die door de DRC goedgekeurd werden, geven hun dit recht. Voorbeelden van dergelijke instrumenten zijn het internationaal verdrag inzake burgerlijke en politieke rechten, het verdrag betreffende de economische, sociale en culturele rechten en het Afrikaanse handvest van de rechten van de mens en van de volken.

Op het kruispunt van de wegen De bevolking weet niet meer waar ze terecht kan. Vandaag zien we een flagrante onveiligheid in de steden. Elke dag worden mensen ontvoerd en de kidnappers eisen dan losgeld. ’s Nachts worden in

Zakken met ertsen vervangen nu de zakken met landbouwproducten KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

5

verschillende wijken mensen vermoord.

De oorzaak van deze onveiligheid is te wijten aan de voortdurende afbraak van de socio-economische structuur. En nochtans, dankzij de herstelwerken van het stedelijke wegennetwerk door de provinciale regering, die de naam “CHUBAKA�, ’t is zeggen opbouwer hebben opgeleverd aan de gouverneur van de provincie, was het vertrouwen van de bevolking in de provinciale regering gestegen.

zagsdragers ertoe te brengen maatregelen te treffen die niet alleen de veiligheid van de bevolking verzekeren maar ook haar socio-economische ontwikkeling, maar dat is een strijd van lange adem.

Het einde van de tunnel is nog lang niet in zicht!

Emmanuel Shamavu, Bukavu, 30 november 2014

Het maatschappelijk middenveld probeert ondertussen via dialoog de openbare ge-

Dorpelingen in een bemiddelingsessie in Zuid Kivu

6

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

APRODEPED

(Actie voor de bevordering en de verdediging van de rechten van de minder begunstigde personen), partner van KBA APRODEPED is een christelijk geïnspireerde en apolitieke VZW. Ze is actief op het vlak van Justitie en mensenrechten en zet zich in voor alle achtergestelde personen zonder onderscheid te maken in ras, geslacht, etnische afkomst of religieuze overtuiging.

De RVDH van Birava De doelstellingen van APRODEPED zijn : • De leden van de groepen informeren en via de groepen de bevolking, over de mensenrechten en de mechanismen om ze te verdedigen.

• Bijdragen tot het verbeteren van het gedrag van de politiekers.

• Een hervorming van de wet aansporen voor een grotere eerbied voor de mensenrechten.

• De Rechtstaat, de democratisering en het goed bestuur versterken APRODEPED heeft 23 basisgroepen op het terrein, de RVDH (Netwerken van vrijwilligers voor de mensenrechten). Hun leden maken de bevolking bewust en leren haar haar rechten kennen, alsook de bestaande mechanismen om die te verdedigen. Ze geven de schendingen van de mensenrechten aan die gepleegd worden in hun respectievelijke gemeenschappen. Ze bespreken de concrete gevallen met de lokale overheid. Ze organiseren ook bemiddelingen om kleine conflicten op te lossen (buur-of familietwisten) door minnelijke schikking, om op die manier ook te vermijden dat er moet beroep gedaan worden op het tribunaal.

De advocaten van APRODEPED verzekeren ook een juridische bijstand voor de minder begunstigden die met Justitie te maken hebben. Ze gaan op bezoek naar de gevangenis om de bevrijding te bekomen van mensen die op grond van willekeur en ten onrechte werden aangehouden. Ze zorgen er ook voor dat de gevangenen op een menswaardige manier worden behandeld.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

7

Jouw kerstcadeau voor Afrika

Voor miljoenen mensen in Afrika die in extreme armoede leven, is er ‘geen plaats in de herberg’, zoals het kerstverhaal het vertelt in het evangelie.

KBA wil haar partners in Afrika verder ondersteunen, partners die de mensen aan de basis hun waardigheid terugschenken en hen een toekomstperspectief geven.

KBA heeft u nodig om dit te verwezenlijken.

Een mooi kerstcadeau wordt dat Gebruik het overschrijvingsformulier in deze KARIBU. UW CADEAU MAAKT HET VERSCHIL. DUIZEND MAAL DANK. 8

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

BURUNDI Het dagelijkse leven zonder toekomstperspectief Vandaag wordt er veel over Burundi gesproken omwille van de verkiezingen in 2015. Er zijn spanningen in het land. Sommige georganiseerde groepen lijken het land te willen destabiliseren. Anderen zeggen dat de actuele machthebbers een politieke blokkering willen organiseren. Indien de overheid niets onderneemt, met de steun van de Internationale Gemeenschap, wordt gevreesd dat de verkiezingen niet in een vredevol klimaat zullen verlopen. De bevolking houdt zich niet zoveel bezig met politiek. Joachim Nzeyimana, landmeter en bouwexpert, woont met zijn familie in de streek van Namen. Dit jaar hebben zij in juli en augustus 3 weken vakantie doorgebracht in hun land van oorsprong Burundi. Ze toerden rond in de provincies en observeerden er het dagelijkse leven van de Burundezen. Ze hebben de tijd genomen om naar de inwoners te luisteren en vertellen hun verhaal hieronder.

“We zullen niet kunnen eten vanavond” In Burundi hebben vele mensen het levensminimum niet en worden hierdoor meegesleurd in een vicieuze cirkel van ellende. De meest kwetsbaren zijn kinderen en bejaarden die niet in staat zijn om voor zichzelf te zorgen. Armoede heeft geen geografische noch culturele grenzen. Zij staat te lezen op de gezichten van de slachtoffers. Waarneembare tekens van armoede zijn de gezondheidstoestand, wat er aan tafel op het bord komt, het aantal maaltijden per dag, kleding, huisvesting, en opvoeding van de kinderen. “Ik heb sinds twee dagen niet meer gegeten” (Joséphine), “Ik ben ziek maar ik beschik niet over de nodige middelen om mij te laten verzorgen” (Joseph), “Mijn kind werd weggestuurd van de school bij gebrek aan schoolgeld” (Aline), “Mijn buur mocht het Armoede is op het gezicht te lezen hospitaal niet verlaten omdat hij de hospitalisatiekosten niet kon betalen” (Jean), “Onze maïs werd op het veld gestolen” (Marie-Louise).

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

9

De gezondheid in gevaar

Naar het gezondheidscentrum gaan: niet voor iedereen Zowel in de stad als op het platteland, heeft elke Burundese vrouw of man niet gemakkelijk toegang tot de diensten van de gezondheidszorg. De bevolking is zo arm dat zij niet de nodige middelen kan vinden om de nodige zorgen en medicatie te betalen. Bovendien zijn er geen gezondheidscentra genoeg en laat ook de spreiding ervan te wensen over. Er zijn meer gezondheidscentra in de stad dan op den buiten. De “investeerders” engageren zich meer in een stedelijk midden dan op het platteland. Enkel de Staat en enkele niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) hebben belangstelling voor de landelijke bevolking. Maar ook het personeel verkiest zijn of haar beroep van “verzorger of verzorgster” uit te oefenen in de stad eerder dan op den buiten.

Functionarissen beschikken over een mutualiteit die hen een vermindering verleent op de geneesmiddelen bij de apotheken van de mutualiteit op voorwaarde dat het voorschrift gegeven werd door de geneesheer van een openbaar ziekenhuis. Anders is de raadpleging te betalen. De andere burgers dienen om gratis zorgen te bekomen, te beschikken over een ziekteverzekeringkaart waarvoor zij jaarlijks een bijdrage moeten leveren. Vandaag beveelt de overheid de gezondheidsmutualiteiten aan als duurzame gezondheidsverzekering en moedigt deze aan. Sommige gezondheidsmutualiteiten zijn reeds opgericht. Er is onder andere de MUNASA die reeds aanwezig is in het Noorden en het Centrum van het land en die nu ook complementaire diensten gaat verzekeren van landbouw en veeteelt om de toegang tot de gezondheidszorg te verzekeren van haar leden.

10

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

De zoektocht naar geld: een besmettelijke ziekte “De mensen weigeren nooit de poen, dat is ons verschil met de andere dieren.” (Seinfeld, televisieserie) “Geld brengt geen geluk”. Dit gezegde lijkt vergeten in Burundi. Het zoeken naar geld is immers de bekommernis geworden van iedereen. Van de intellectueel tot de landbouwer, van de functionaris tot de werkman, van de handelaar tot de verbruiker, van het jonge kind tot de oude man, in de stad of op den buiten... iedereen is op zoek naar geld. De manier waarop men aan geld probeert te komen, is een andere zaak. Sommigen verdienen geld op een eerlijke manier en door er hard voor te werken. Anderen verdienen geld op een oneerlijke manier door diefstal, corruptie en het uitbuiten van anderen. Functionarissen verkopen diensten die normaal gratis zijn, handelaars verkopen hun product in eender welke staat en op basis van ‘de kop’ van de klant. Door de ondragelijke levensduurte verkopen sommige landbouwers hun lapje grond aan rijken die ervan profiteren, en kinderen of oude mensen klampen om ’t even wie aan die misschien wel edelmoedig kan zijn. Die jacht naar het geld is enerzijds te wijten aan de armoede van vele Burundezen, en anderzijds aan het verlies van bepaalde menselijke waarden, zoals wederzijdse hulp of solidariteit, en de gratis geboden diensten.

Huizen in baksteen Wat opvalt is dat de behuizing in stedelijke en landelijke milieus verschilt. In de stad is er uiteraard een concentratie van huizen.

Maar, de ontwikkeling van de wijken verloopt op een anarchistische wijze. Dat komt op de eerste plaats, omdat de gezagsdragers deze inrichting niet controleren en vervolgens omdat de beschikbare ruimte te eng is in verhouding met het aantal aanvragers. Meer en meer huizen van semiduurNieuwe wijken worden gekenmerkt door de zame materialen op het platteland afwezigheid van openbare infrastructuren en publieke ruimtes. In landelijke milieus is de behuizing verspreid. Nog een ander opvallend verschil tussen de stedelijke en de landelijke behuizing zijn de materialen die gebruikt worden om huizen te bouwen. Over het algemeen gebruikt men duurzame of semiduurzame materialen in stedelijke milieus, terwijl op het platteland de gebruikte materialen nog altijd niet duurzaam zijn. Op het platteland blijft nog steeds het probleem dat er geen lopend water en elektriciteit is. Momenteel lopen er op het platteland land projecten waarbij het fabriceren van gedroogde stenen centraal staat om zo huizen te bouwen in semiduurzame materialen.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

11

Alle kinderen naar school Het gratis lager onderwijs, een beslissing door de actuele overheid, geldt alleen voor de openbare scholen. Elk kind krijgt ook enkele schrijfboeken. Het dragen van een schooluniform is niet verplicht. Dat is een hele opluchting voor de ouders. Nochtans blijven andere schoolbenodigdheden ten laste van de ouders. Verder worden de schrijfboeken laat uitgedeeld terwijl de school in september begint. Deze vertraging stelt problemen voor ouders die niet in staat zijn deze op tijd te bezorgen.

Het grootste probleem bij de scholing van de kinderen is de overbevolking van de klassen, het gebrek aan leerkrachten, en ook het gebrek aan infrastructuur en materiaal. Er zijn heel wat klassen met meer dan 50 leerlingen, op heel wat banken zitten 3 leerlingen in plaats van twee. In vele scholen heeft een leraar noch een tafel noch een stoel. Kortom, alle kinderen die de schoolleeftijd hebben, kunnen niet naar school gaan ook al is die gratis.

12

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

Weinig scholen voor veel kinderen

De familiale landbouw bedreigd

“Wij zijn wel arm, maar wij verkopen onze gronden niet�

De Burundese bevolking leeft voor meer dan 90% van de landbouw. Zij heeft grond nodig om te kunnen verbouwen. Door de groeiende bevolking verdeelt men het terrein onder de kinderen. De bevolking groeit aan terwijl de te verbouwen grond vermindert. De rijken kopen gronden bij landbouwers die deze verkopen omdat ze niet over de nodige middelen beschikken voor hun primaire noden zoals zich voeden, zich huisvesten, zich kleden, zich laten verzorgen, het schoolgeld van de kinderen betalen. Deze verkoop van gronden brengt de familiale landbouw in gevaar. Verder zorgde deze grondverkoop voor familiale conflicten, evenals voor familiale uittochten, het uiteenvallen van familiebanden, enz.

Vele landbouwers gebruiken geen meststoffen op hun velden want ze beschikken niet over het nodige geld om deze aan te schaffen. Zij gebruiken compost of dierlijke mest om hun velden vruchtbaar te maken. Sommigen zijn gekant tegen de chemische meststof en beweren dat als men deze gebruikt, de grond snel armer wordt. De Staat moet de eerste speler zijn in het kader van de verbetering van de landbouw in Burundi.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

13

Het beeld van de politieke macht In het binnenland heeft de bevolking andere bezorgdheden dan de politiek

14

Er zijn positieve verwezenlijkingen van de huidige overheid die gewaardeerd worden door de hele bevolking, zowel in landelijke als in stedelijke middens: bv. met betrekking tot onderwijs, gezondheid, en infrastructuur.

De overheid wordt vooral gewaardeerd in het binnenland. De landelijke bevolking benadrukt de verschillende verwezenlijkingen. In stedelijke middens verandert dit beeld van de overheid. Het is in de stad dat zich de meeste intellectuelen bevinden die de feiten analyseren en bekritiseren. Zij zijn beter ingelicht over de politieke situatie van het land door de media, kranten en ook via andere communicatienetwerken (internet, televisie, radio, telefoon,‌).

De oppositie wordt door de overheid beschouwd als storend voor het leven van de bevolking. Om deze reden wordt de oppositie dan ook mond dood gemaakt.

Over het algemeen worden de politieke partijen van de oppositie beschouwd als groepen die de huidige machthebbers verhinderen om hun projecten te verwezenlijken. Ze worden met de matrak bewerkt, gecontroleerd en het wordt hun verboden te vergaderen of elkaar te ontmoeten. Ook het maatschappelijk middenveld wordt als ‘slecht’ gezien. De verantwoordelijken van sommige verenigingen vertellen feiten te wijten aan de leiders van de politieke partijen.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

Een zekere mate van vrijheid van meningsuiting In Burundi is er nog nooit zoveel vrijheid van meningsuitdrukking geweest als onder de huidige machthebbers, zelfs als deze macht om zich te beschermen, deze vrijheid toch wat inperkt. Alles hangt af waarover men spreekt, over wie men spreekt, op welke manier en in welke context.

Talrijke geschriften die men op verschillende sites vindt, de inlichtingen die verspreid worden door de radio’s, zijn gekend door de inlichtingendiensten. Er wordt toezicht op gehouden, omdat men niet weet wie er spreekt of schrijft en met welke bedoelingen. Er zijn verschillende manieren of strategieën om aan politiek te doen. Wie weet, onder welke controle zich degenen bevinden die schrijven of van wie de radio’s zijn die de inlichtingen verspreiden. Alles wordt gecontroleerd! Zo is het bijvoorbeeld verwonderlijk vast te stellen dat mensen die kritiek uitoefenen op het beleid en de machthebbers, doelbewust gekozen worden om voor bepaalde posten.

Er zijn namen van politiekers die bijna “verboden” zijn en onderwerpen waarover men voorzichtig moet zijn! Men moet letten op zijn taalgebruik en vooral weten met wie men spreekt of over welk onderwerp men praat.

Ondanks alles heeft iedere bevolking waarden die de vrijheid van meningsuiting van elke persoon moeten leiden terwijl men vermijdt om de bevolking tot opstand te brengen. Er moet professionele gedragscode zijn en een minimum aan respect bij de uitoefening van zijn beroep. Wij denken hierbij aan de journalisten en aan vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld.

« Wij willen ook onze mening uitdrukken » KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

15

De explosieve toename van sekten

Concurrentie bij de gelovigen

16

Naast de twee voornaamste godsdiensten, het christendom met de katholieke en de protestantse Kerk, de islamitische godsdienst, zijn er in Burundi meer dan honderden sektes. Deze vermeerdering van ‘kerken’ veroorzaakt een probleem voor de geloofsovertuiging van de Burundezen. Zij worden gemanipuleerd, verstoord, want de personen die deze kerken opzetten, maken misbruik van de armoede van de bevolking. Om gelovigen aan te trekken, bereiden sommige vertegenwoordigers van kerken een maaltijd voor en nodigen dan de bevolking uit voor een gratis etentje. De burgeroorlog heeft bijgedragen tot deze ‘explosie’ van kerken, want de bevolking vond daarin een toevluchtoord en een bezigheid. De stichters hebben daarvan geprofiteerd. Op het vlak van de geloofsovertuigingen bestaan er conflicten tussen de vele kerken. Elk van deze kerken wil immers tonen dat haar prediking beter is dan de andere.

Elke sekte gelooft op haar manier in God, en hieruit ontstaat in de schoot van deze kerken een zeker wantrouwen, ook tussen de burgers. Deze toename aan Kerken met verschillende leerstellingen, veroorzaakt een ‘misdadigheid’ die een deel van de bevolking verhindert zich te organiseren en te werken voor de dagelijkse noden.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

Losbandigheid Losbandigheid en seksuele geweld bestaan wel degelijk in Burundi. Men hoort dat verscheidene meisjes (boerinnen of studenten) verkracht worden. Deze vorm van losbandigheid heeft als voornaamste oorzaken de enorme armoede en het afhaken van de ouders bij de opvoeding van hun kinderen.

Vroeger werden kinderen Jongeren en de waarden: wat betekent het vandaag? door om het even welke ouder beschouwd als zijn of haar kind. Men kon het beschermen, er raad aan geven en het zelfs corrigeren. Vandaag de dag is dat niet langer het geval. Er is geen solidariteit, geen luisterbereidheid, geen goedheid en respect meer vanwege de volwassene tegenover het kind. Bijvoorbeeld, is het niet opmerkelijk om te horen dat een klein meisje van 15 jaar verkracht werd door een man van 40 jaar, dat een leerkracht zijn leerlinge van 15 jaar verkracht heeft, dat een geestelijke meisjes verkracht heeft? Men kan deze volwassen personen verwijten misbruik te maken van hun superioriteit om jonge meisjes seksueel te misbruiken.

Positieve signalen: bemoedigende initiatieven Vandaag kent Burundi een moeilijke economische en sociale situatie. Toch zijn er enkele hoopvolle signalen: - Op economisch vlak steunen sommige buitenlandse niet-gouvernementele organisaties lokale groepen of verenigingen voor wat de landbouw en de veeteelt betreft.

- Op het vlak van de landbouw, werken sommige verenigingen samen om groenten en aardappelen te telen.

- Op commercieel vlak, verkopen de verenigingen de (geoogste) producten en delen de opbrengst met elkaar; wat hen toelaat om de nodige middelen te vinden om tegemoet te komen aan andere noden.

- Op sociaal en cultureel vlak, stelt men een toename vast van culturele verenigingen om zo de Burundese cultuur te bevorderen.

Joachim Nzeyimana, Sambreville november.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

17

KBA in uw testament Uw engagement voor Afrika blijft ook na u bestaan!

KBA is verheugd soms een schenking of legaat te ontvangen voor haar projecten in Afrika. De meeste mensen uiten hun laatste wil door die neer te schrijven in een testament.

Het is een gelegenheid om hun gedachten neer te pennen voor hun familie, maar ook om een deel van hun vermogen via legaat of schenking aan te bieden voor projecten van een vzw die werkt in een ontwikkelingsland.

KBA is een vzw die gemachtigd is legaten en schenkingen te ontvangen die gebruikt worden voor haar vormingsprojecten in Afrika.

Het volstaat om in het document de volgende regel in te voegen: “ Ik legateer aan vzw KBA in 1030 Brussel, de som van …… euro of (roerende goederen en)……….(onroerende goederen) op het adres……..voor de vorming van Afrikaanse kaders.”

Gezien het erfrecht een ingewikkelde materie is, raden wij u aan een notaris te raadplegen die een kleine berekening zal maken en u een advies zal geven dat het best beantwoordt aan uw wensen. U kan ook altijd contact opnemen met KBA voor meer informatie!

Contact: M-Bernadette Zubatse, Directrice. Tel.: 02/2010383 of info@ kba-foncaba.be

18

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

Het duolegaat Zowel uw erfgenamen als KBA winnen erbij!

Wat is het duolegaat?

Een duolegaat is een schenking per testament van roerende en/of onroerende goederen aan een of meerdere personen en tegelijkertijd aan een erkende vzw zoals KBA. Dankzij de techniek van het duolegaat zal uw vriend(in) of nichtje evenveel (of zelfs meer) krijgen, terwijl u toch een goed doel steunt. Deze techniek voorziet dat in dit geval KBA de erfenisrechten van de persoon die de schenking krijgt zal betalen.

Indien deze bestemd is voor een verre verwant of een vriend, dan zal die normaal gezien veel successierechten moeten betalen (tot 65%). KBA als vzw betaalt slechts 8,8% (in Wallonië 7% en in het Brussels Gewest 12,5%).

3 voorwaarden: • Er moet een testament opgesteld zijn • Er moet een legaat zijn ten voordele van één of meerdere personen • Er moet een tweede legaat zijn ten voordele van een erkende organisatie (zoals KBA) die verplicht is alle successierechten van de eerste persoon te betalen.

WIN - WIN Dankzij de techniek van het duolegaat zal uw vriend(in), neef of nichtje evenveel of zelfs meer krijgen, terwijl u ondertussen ook de projecten van KBA steunt!

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

19

KBA Nieuwe praktijken, troeven voor een duurzame ontwikkeling In zijn nieuwe strategie voor de volgende zes jaar (2014-2019), stelt KBA zich tot doel om het leadership van de ondersteuningsorganisaties in Afrika te verbeteren.

In dit kader vroeg KBA aan haar partners om de rol van het leadership van de basisgroepen te beschrijven vanuit de dynamiek van de maatschappelijke veranderingen. De antwoorden geven weer wat zij verstaan onder duurzame maatschappelijke verandering. Ze delen hun concrete en realistische wensen.

Ze vinden het belangrijk te investeren in een leadership aan de basis voor een duurzame dynamiek van maatschappelijke veranderingen.

Voor Bagenda Balagizi, algemeen secretaris van het CAB (ComitĂŠ Anti-Bwaki) en permanent animator van JCC (Juste Cause Congo, partner van KBA, te Bukavu, is de maatschappelijke verandering een dynamiek, een proces waarbij de groep, de gemeenschap bewust wordt van haar uitdagingen en deze analyseert, de mogelijkheden ervan beoordeelt en zich vooral mobiliseert om deze om te zetten in gelegenheden, in troeven voor haar ontwikkeling, voor haar welzijn. Het is een gezamenlijke beweging in een gemeenschap die vooruit wil gaan, die ervoor opkomt haar waardigheid terug te vinden, op het voorplan te stellen en deze te verdedigen, die haar levenskader wil verbeteren door gedragingen, praktijken en nieuwe productieve en duurzame acties te integreren, die aan de gemeenschap toestaan stappen te zetten naar een groter welzijn.

De maatschappelijke verandering is niet spontaan Zij vloeit voort uit een gemeenschappelijk ontwaken, uit de weigering van een 20

Bagenda Balagizi, Algemeen secretaris van het ComitĂŠ Anti Bwaki en permanent animator van JCC groep om te blijven vastzitten in dezelfde ontevredenheden, in de zelfde onrechtvaardigheden. Zij is het resultaat van de wil voor verandering, van de dynamiek van de weerstand en de strijd voor betere levensvoorwaarden.

Dit vraagt de aanwezigheid in de gemeenschap van een verantwoordelijk leiderschap dat deze dynamiek wil doen ople-

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

ven en deze doet dragen door heel de gemeenschap. Een dergelijk leiderschap stimuleert de participatie. Het is geen mobilisator maar eerder een katalysator die vraagt naar participatie. Het is een voluntaristisch leiderschap en altruïstisch.

Ongelukkig genoeg, het opportunisme, de corruptie, de verduistering van openbare goederen, de gemakkelijke zelfverrijking, de leugen en het bedrog, de onbevoegdheid en de onverantwoordelijkheid, hebben de Congolees zwaar geraakt in zijn waardigheid. De gemeenschappen hebben nood aan mannen en vrouwen die houden aan hun waardigheid en aan hun eer, die zich werkelijk inzetten voor het algemeen belang omdat ze van hun land houden en omdat zij willen dat het vooruit gaat. Het zijn gemotiveerde mannen en vrouwen die ontastbare waarden cultiveren – het luisteren, de participatie, de menselijke waardigheid, het respect voor de andere, het gemeenschappelijk belang, het verdelen, de rechtvaardigheid, het recht, de democratie…– en proberen ware modellen en referenties rondom zich te worden. Zulke leiders respecteren het leven, zij hebben zich ingezet voor de ware rechtvaardigheid, voor de vrede, voor het goede beheer; ze houden van het werk en mobiliseren het volk ervoor;

Lukweba Ngaruko van Momusha met een voorbeeld van sorgho ze hebben een hekel aan corruptie en straffeloosheid.

Een dergelijk leiderschap kan niet uitgevaardigd worden. Men verkrijgt het door het werk en de inzet voor de gemeenschap, door het weten te zijn en het weten te beleven, het wordt verdiend. Het is de som van positieve ervaringen en van opeenvolgende getuigenissen, van tastbare resultaten en actieresultaten gerealiseerd ten voordele van de gemeenschap, van de doorstane offers, de vrij aanvaarde onthechtingen, van een duidelijk en standvastig gedrag tegenover de bedreigingen en de opportunistische valstrikken.

De verantwoordelijke deelname van de groepen aan de beslissingen, met een vrijheid om zich uit te drukken : een uitdaging.

Vénéranda M’Hamisi, Voorzitster van SIDEBU in Bugobe

Door alleen maar goede voorbeelden en referenties te zijn, door hun werk, door het aanvaarden van vernieuwingen, het goed beheer van de gemeenschappelijke hulpmiddelen, de transparantie, de luisterbereidheid, zullen de leiders aan de

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

21

De lokale «chefs» worden uitgenodigd om deel te nemen aan vormingsessies over “goed bestuur basis vertrouwen en aanvaarding inboezemen bij hun gemeenschappen. Dan zullen ze gemakkelijk de groepen in beweging krijgen, iedereen doen deelnemen aan de gedeelde initiatieven en acties, op voorwaarde dat zij heel de gemeenschap geassocieerd hebben bij de verschillende keuzes.

De leiders aan de basis die met en in de gemeenschappen leven, die modellen zijn in wat ze doen, die hun eigen persoon en ideeën niet opdringen, en die, integendeel, de andere leden van de groepen weten te associëren bij het nadenken over de gezamenlijke uitdagingen en over de strategieën die in werking moeten worden gesteld, zij bevorderen een werkelijke burgerlijke participatie en het zich toeëigenen van allen.

De hinderpalen voor de burgerlijke participatie Onder meer is er de zwakke vorming op 22

het vlak van de potentiële leiders. Het betreft hier niet de klassieke vorming en de universitaire diploma’s, maar wel een algemene vorming gericht op de ethiek, op de waarden, op het ware leiderschap, op de motivatie die het leven en het gedrag van een leider dicteert.

De armoede en de morele crisis, die de Congolese maatschappij ondermijnen, vormen eveneens een hinderpaal in een land dat verwoest is door het opportunisme, de gemakkelijke rijkdom en alles ondergeschikt aan geld te maken.

Want het nastreven van het onmiddellijke materieel belang en de persoonlijke positionering kunnen de participatie niet bevorderen.

Men kan die hinderpalen overstijgen door echte door het volk gekozen leiders te identificeren, door hen de nodige vorming en informatie te geven, door hen te begeleiden bij hun inzet, door bij te dragen aan hun keuzes binnen hun ge-

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

meenschappen en aan hun openstaan voor andere dynamieken.

De benadering van JCC (Juste Cause Congo), partner van KBA, bevordert de deelname van de burgers (Onderhoud van Bagenda Balagizi met Jean Kulimushi (man, 48 jaar), animator van ADPU-Bushumba, Xavier Chishimbi (man, 67 jaar), Voorzitter van Bwihangana, te Burhale, Augustin Zigabe (man, 57 jaar), animator van ASSODECI te Cirungo, en Mama Vénéranda M’Hamisi (vrouw, 54 jaar), Voorzitster van SIDEBU, Bugobe).

Wij werken met basisgroepen (ontwikkelingscomités, vrouwengroepen, jeugdverenigingen, syndicaten voor initiatieven, verenigingen van producenten…). Wij willen zeker zijn dat de begeleide activiteiten voortvloeien uit de gedeelde keuzes van

GETUIGENIS “In een land dat geconfronteerd wordt met ontelbare uitdagingen, is het moeilijk de veranderingen te evalueren die gemaakt worden. En nochtans, is het elke dag dat de bevolking zegevieringen binnenhaalt en vooruitgaat naar een ware sociale verandering.

Het gedrag dat opgemerkt werd bij de laatste politieke verkiezingen, en heel de inzet die zich nu aftekent tegen de verandering van de Grondwet, getuigen van verandering op sociaal en politiek vlak. Op economisch gebied, merkt men een intense creativiteit op alle vlakken en in alle domeinen (handel, transport, energie, transformatie,…) vanwege de lokale actoren die de noodzaak begrepen hebben de verantwoordelijkheid op zich te nemen tegenover een demissionaire Staat.”

JCC leidt lokale «chefs» en verantwoordelijken van de basisgroepen op over decentralisatie de gemeenschap. Wij willen ook zeker zijn dat de gesprekspartners ware gemandateerden zijn van hun groepen en dat zij door deze laatsten aangeduid werden.

Wij begeleiden maandelijkse, driemaandelijkse, jaarlijkse plannings- en autoevaluatievergaderingen. Deze zijn participatief en democratisch. Ze laten een vrije meningsuiting toe. Als beslissingskader, vergemakkelijken ze de deelname van allen bij de keuze van wat er moet gedaan worden, bij het bepalen van de beste strategieën en bij de waardering van de resultaten en van de uitdagingen.

Wij organiseren vormingen over het pleidooi, over de mensenrechten, over het beheren, de decentralisatie, de taksen,… ten bate van de activisten van de basisgroepen, maar ook voor de lokale chefs en de agenten van de Staat op het terrein.

Wij vulgariseren de wetten en de wettelijke schikkingen die de basisgroepen en hun lokale leiders interesseren.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

23

Augustin Zagabe, animator van Cirungo Het opnemen van de familiale landbouw als levenswijze: een uitdaging (Onderhoud van Bagenda Balagizi met Corneille Buhendwa van Buhanga, Lukweba Ngaruko van Momusha, Augustin Zagabe van Cirungo en Xavier Mirindi van Burhale.)

De familiale landbouw is een praktijk, een levenswijze. Deze voedt de landbouwers en laat hen toe dat hun kinderen naar school gaan, dat ze toegang krijgen tot de gezondheidszorg, dat ze de taksen kunnen betalen, het tientje betalen in de kerk, gezinnen stichten, hun kinderen uithuwen… Want de familiale landbouw is op de eerste plaats een stiel, een beroep waaraan men zich wijdt, niet als aan een bijkomende activiteit om aan de noden te voorzien, maar eerder als de belangrijkste bezigheid, bron van een inkomen en van 24

het welzijn van het gezin. Zij sluit de relatie in van de landbouwer met zijn veld, met de uitbating van zijn landbouwgrond, met zijn vee, met zijn planten/bomen/vruchten,… Hoe onderhoudt hij dat alles, met verbeterende, duurzame, bewarende, vernieuwende benaderingen,… geeft hij als landbouwer aan de grond terug wat hij eruit haalt, beter nog dan wat de grond hem geeft,… Welke technieken laten een duurzame uitbating toe, welke verrijkende elementen, welke aangepaste werktuigen zijn aangewezen om de grond en de oogst niet te schaden. En welke praktijken begunstigen het behandelen, het bewaren, de verwerking van de oogst. De leiders aan de basis die zich in de familiale landbouw lanceren kunnen zich deze maar eigen maken als ze deze op de eerste plaats begrijpen, aanvaarden en opnemen als een leerschool, als een levenswijze en een cultuur die moet verinnerlijkt en verdedigd worden.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

De praktijk is belangrijker dan de theorie Om zich beter in te zetten voor een dergelijke landbouw, moet men verder gaan dan de traditionele landbouwpraktijken, moet men op de hoogte zijn van de uitdagingen van de landbouw zoals die tegenwoordig gepratikeerd wordt, over de grenzen van de gekende praktijken, over de rijkdommen van de oude praktijken en over de technieken die in staat zijn duurzame resultaten te verzekeren voor de huidige en toekomstige generaties, evenals over de vereisten van de familiale landbouw. Dergelijke informatie komt er door de vorming en de uitwisselingen. Wanneer men de familiale landbouw goed begrepen heeft, wordt het gemakkelijk deze op te nemen en deze te vulgariseren. En de beste vulgarisatie hier, is dat men deze zelf in praktijk brengt, dat men resultaten kan tonen. De leiders die zich hier voor willen

inzetten zouden zelf landbouwers moeten zijn die de familiale landbouw beoefenen.

Zij zelf moeten er op de eerste plaats lessen uit leren, voordelen vaststellen, om deze beter te doen voortduren. Want in de landbouw is de praktijk veel beter dan veel woorden. Uitwisselingen van ervaringen, bezoek aan modellen, praktijken op het terrein‌ zijn evenzoveel strategieÍn op individueel vlak en als groep, opdat dit op een duurzame wijze zou functioneren.

Het is niet evident deze levenswijze op te nemen en aan te passen. Er zijn heel wat remmen. Er zijn de lege woorden van de animatoren die niet kunnen bewijzen wat ze naar voor brengen, en die soms zelf niet persoonlijk overtuigd zijn.

Het zijn lokazen voorgeschoteld door de agrobusiness, door de geconditioneerde financieringen in een context waarin de mensen op zoek zijn naar inkomens die zeldzaam worden. Het is ook de druk van

Corneille Buhendwa van Buhanga wisselt zijn landbouwervaringen uit met leden van andere basisgroepen KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

25

Xavier Mirindi van Burhale voor zijn veld met gemengde gewassen de noden en de aantrekkingskracht van de ingevoerde producten en de gratis uitdelingen van levensmiddelen.

Om deze hinderpalen te overstijgen, zijn er leiders nodig die bewust zijn van wat er op het spel staat en die zich inzetten om de bevolking te sensibiliseren en op te voeden, leiders die in praktijk brengen en die ervaringen en vergelijkende resultaten hebben kunnen doen gelden. Er zijn georganiseerde, geĂŻnformeerde en gevormde groepen nodig die weerstand bieden tegen de modellen die van kracht zijn.

steld gebaseerd op het duurzaam beheer van de familiale uitbating. Het heeft zich ingezet op de ecologische landbouw en op de versterking van de banden tussen de landbouwer en zijn grond, in een benadering van voedingssoevereiniteit op familiaal vlak, van productie gericht op de voornaamste noden van de familie en van de gemeenschap. Deze benadering loopt doorheen de ontplooiing van de landelijke animatoren en de begeleiding van de gezinnen op kleine oppervlakten. Het CAB werkt met meer dan 50 leiders die op een efficiĂŤnte wijze bijdragen tot het recht op voeding in hun middens.

Het CAB (ComitĂŠ Anti Bwaki), partner van KBA, zit in de familiale landbouw sinds vele jaren.

Het vulgariseert duurzame en verbeterende technieken, die gericht zijn op de lokale praktijken. Het CAB heeft modules van vorming en sensibilisatie op punt ge26

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

GETUIGENIS “Wij zijn bij de landbouwleiders die, om de twee jaar, de prijzen van de “beste landbouwers” ontvangen, ter gelegenheid van de Landelijke Dagen die het CAB organiseert met de basisgroepen. Wij hebben de lessen en de gevulgariseerde agropastorale technieken in praktijk weten te brengen. Wij produceren aardappelen, boontjes, maïs, sorgho, paddy… op familiale velden die niet groter zijn dan 2 hectaren. We pratikeren de veeteelt in stallen en zijn erin geslaagd de band tussen landbouw en veeteelt te verstevigen. We werken helemaal in de familiale en ecologische landbouw. We gebruiken compost die we zelf produceren met de afval van de stallen, van de keuken, van het perceel. We zijn, voor een zeer groot deel, autonoom wat betreft de zaden die we van seizoen tot seizoen behouden, hierbij inbegrepen de producten om de planten en de dieren te behandelen die wij gebruiken en die geput zijn in de traditionele kennissen en praktijken. We produceren voor de noden van onze families en wij verkopen wat overschiet op de lokale markten. We worden meer en meer zelfbedruipend. Want we hebben begrepen dat onze gronden ons belangrijkste kapitaal zijn dat we moeten bewaren, verbeteren en beschermen voor het welzijn van onze kinderen en van hun eigen kinderen later.”

Jean Kulimushi animateur, animator van ADPU in Bushumba KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

27

Een proces van sociale acties Deo Katwanyi, Coordinator van IADL (Initiatieven en Acties voor de Lokale Ontwikkeling in Bukavu), is van oordeel dat maatschappelijke verandering een proces is van structurele verandering op het microniveau (gezinnen, dorpen) in de richting van het mesoniveau (territorium), gericht op de verbetering van de levenskwaliteit van de bevolking. Deze aanpak is gebaseerd op een begeleid partipatief proces van onderzoek & actie. De verandering waarvan sprake is, betreft alle aspecten van het menselijk leven om zo een nieuwe menselijke samenleving te bevorderen, meer solidair, democratischer, rechtvaardiger en productiever. Het gaat hier om een proces, om een dynamiek waar de leden van de gemeenschap afzien van hun oude manier van doen om sociale actoren te zijn in revolutie, met het oog op een endogene en duurzame ontwikkeling van de plattelands- en voorstedenmiddens.

Het proces van onderzoek & actie vraagt een lokaal leidershap te ontwikkelen, dat in staat is om de mensenrechten te bevorderen, meer bepaald het recht op gezondheid, voeding en een meer beschermende woonst. Deze leiders waken over de dialoog tussen mannen en vrouwen in een democratische en egalitaire geest om zo een meer verantwoordelijk burgerschap op te wekken dat zich kan vertalen in een goed bestuur van het platteland.

Zij zullen partipatieve experimentele eenheden opzetten (UEP) als steun voor de agro-ecologie en de familiale landbouw.

Deze experimentele eenheden (UEP) zijn partner van de eenheden van fundamenteel onderzoek die voortvloeien uit de universiteiten. Zij zullen bij de traditionele chefs pleiten en de samenwerking tussen de instellingen bevorderen (universiteit, 28

Déo Katwanyi Kabika, coordinator van IADL

NGO’s, landbouworganisaties). IADL is ervan overtuigd dat de agro-ecologie en de familiale landbouw een zekere weg blijven om het pleidooi te ontwikkelen over de rechten op een gezonde en evenwichtige voeding en om de efficiëntie van de lokale productiesystemen aanzienlijk te verbeteren, terwijl men tegelijkertijd bijdraagt tot het herstel van de bodemgronden en het milieu. In de landelijke gebieden in Zuid-Kivu, die dikwijls gekenmerkt worden door een grote kwetsbaarheid, zouden de keuze en de manier van verspreiding van deze praktijken moeten geleid worden door een permanente zorg voor het beperken van de genomen risico’s door de rurale landbouwgezinnen, ongeacht of deze risico’s technisch, economisch of klimatologisch van aard zijn.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

GETUIGENIS Dhr. Sambi Léonard, lid van APIMU-IADL, dorp Nshimbi (Zuid-Kivu) “De bijenteelt heeft de economie van mijn familie gered. In 2007 is mijn zoon, die reeds lid van APIMU was, naar Katanga vertrokken voor zijn studies en heeft hij me gevraagd om zijn plaats in de groep in te nemen. Op dat moment had die groep 14 bijenkorven waarvan 7 door bijen waren bewoond. Door mijn vijandige houding ten aanzien van de korf en de bijen, kon ik deze niet benaderen. Door de instructies van Guhanika en andere leden van de groep, heb ik aanvaard om bijenkweker te worden. Vandaag heb ik in totaal 60 korven waarvan er 35 bewoond zijn. Ik houd me alleen nog bezig met mijn korven. Gemiddeld produceer ik per jaar meer dan 60 liters honing en de opbrengsten hiervan dragen aanzienlijk bij tot de verbetering van de algemene levensvoorwaarden van mijn familie. Ik heb reeds een huis gebouwd en de scholing van mijn kinderen hangt daarvan af. Dankje wel IADL voor jullie steun en begeleiding”.

IADL raadt de agroecologische technieken aan

GETUIGENIS Mevr. Adhama Mirindi Trésor, 30 jaar, initiatiefneemster van een voedselprogramma voor gezinnen geleid door arme vrouwen in Buhozi-IADL, gemeente Bagira (Zuid-Kivu).

“Ik heb arme en verlaten vrouwen gegroepeerd, die verantwoordelijk waren voor meer dan 5 kinderen. Ik heb onderhandeld over een terrein van de Universiteit.

Ik leerde hen te produceren op kleine oppervlakten volgens eenvoudige agroecologische methodes, gericht op het valoriseren van traditionele culturen, het installeren van levende hagen en het samenbrengen van medicinale planten en voedingsplanten op eenzelfde stukje grond. Dat veld werd een leerschool voor arme boerinnen over de mogelijkheden om te zorgen voor eigen voedingsmiddelen in moeilijke omstandigheden. Met IADL zijn we gestart met een partnerschap gericht op het professionaliseren en het verspreiden van de lokale agroecologische technologie”.

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

29

Project KUGEZA in Burundi Alle kinderen naar school Burundi is een van de armste landen van de wereld. Meer dan 68% van de bevolking leeft onder de armoedegrens.

Daarom worden de rechten van veel kinderen niet gerespecteerd. De meerderheid van de ouders kunnen de gezondheidskosten niet betalen, terwijl op het platteland er geen drinkbaar water is. Regelmatig lijden de kinderen aan diarree. Het percentage van kindersterfte ligt hoog. Ook al is het lager onderwijs gratis, sommige ouders kunnen de andere schoolkosten niet betalen: kleding, boekentas, schriften, vulpen, potlood, enz.

Hier krijgt het project KUGEZA zijn betekenis.

De actie van het Opvoedingscentrum « KUGEZA » Een centrum voor kinderen en jongeren uit arme families.

Een centrum dat opvoedt tot verantwoordelijkheidsbesef.

Een centrum dat opvoedt tot de menselijke waarden « Ubuntu » : humanisme, rechtvaardigheid, dialoog, goedheid en solidariteit.

Een centrum voor buitenschoolse opvoeding: sport, cultuur en expressie Een centrum waar de ouders betrokken partij zijn.

Een centrum dat instaat voor de schoolkosten van meisjes en jongens van arme gezinnen.

KBA zal aan de verantwoordelijken en de formateurs de gelegenheid geven zich te vormen om die kinderen en hun ouders te begeleiden.

STEUN AAN DE ACTIE Om dit project te ondersteunen vervaardigen Maria en Luce, twee vrijwilligsters , mooie poppen die volledig met de hand gemaakt worden.

Geïnteresseerd?

Neem contact op met M-Bernadette Zubatse, directrice van KBA: info@kba-foncaba.be, tel.: 02/201 03 83

30

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

KBA investeert in de vorming van lokale partners rond vijf thema’s: familiale landbouw en voedselzekerheid, democratie en mensenrechten, conflictpreventie en vredesopbouw, opvoeding van jongeren en empowerment van vrouwen.

KBA staat voor een eerlijke, open en diepgaande partnerrelatie, vanuit gelijkwaardigheid en dialoog.

KBA staat ook voor een integrale benadering van de mens en van de gemeenschap: economische, so-ciale, politieke, culturele en spirituele aspecten krijgen een plaats.

PARTNERwerking

KBA is een door de overheid erkende NGO van internationale solidariteit gespecialiseerd in het versterken van de Afrikaanse civiele maatschappij.

Lokale partners en hun basisgroepen krijgen de mogelijkheid om via opleidingen hun competenties te verhogen en hun kennis doeltreffend aan anderen door te geven.

KBA werkt rechtstreeks en op basis van wederkerigheid samen met lokale Afrikaanse organisaties.

ACTIES in het Noorden

ACTIES in het Zuiden

KBA

Alles over K BA op www.kba-fon caba.be

De projecten: • zijn aangepast aan de culturele eigenheid van de lokale bevolking • stimuleren een democratische cultuur • creëren zelfredzaamheid • versterken de empowerment van de vrouw • dragen zorg voor het ecologisch systeem • worden niet opgelegd maar ontstaan vanuit de lokale bevolking

KBA neemt deel aan de ontwikkelingseducatie rond de Noord - Zuid problematiek en sensibiliseert geïnteresseerden, sociale organisaties en sympathisanten rond het belang van het duurzaam versterken van mensen en groepen in het Zuiden op basis van een eerlijke dialoog.

KBA neemt actief deel aan campagnes van de Noord-Zuid beweging, 11.11.11 en CNCD zoals de actie rond de milleniumdoelstellingen, geeft advies (vooral over Centraal – Afrika) en brengt de thema’s onder de aandacht in het magazine KARIBU en via de website.

En u?

KBA steunt voor een deel van het vormingswerk met Afrikaanse partnerorganisaties op giften. KBA dankt u 1000 x daarvoor!

FINTRO: BE 94 1430 6786 22 14 (Voor giften van 40 euro of meer ontvangt u een fiscaal attest).

KBA I KARIBU 156 I oktober, november, december 2014

31

KARIBU is het tijdschrift van de vzw KBA en verschijnt vier maal per jaar.

Abonnement: Wordt gratis verstuurd naar alle geïnteresseerden

KBA is een door de overheid erkende NGO gespecialiseerd in het versterken van de capaciteiten van het maatschappelijk middenveld in Afrika.

KBA kiest voor vormingsprojecten en directe samenwerking met lokale partners. Zo bereiken de projecten duurzame resultaten KBA reikt instrumenten aan zodat mensen zelfstandig hun ontwikkelingsproces in handen kunnen nemen.

Redactie: M-Bernadette Zubatse Luc Bonte Erick-Bayard Rwantango Dries Fransen Jean Lefèbvre Karine Bonte Joke Simons Adres: Vooruitgangstraat 333/03 B-1030 - Brussel tel.: 02 201 03 83 fax: 02 205 17 39 e-mail: info@kba-foncaba.be website: www.kba-foncaba.be Verantwoordelijke uitgever: M-Bernadette Zubatse (Vooruitgangstraat 333/03 - 1030 Brussel) Foto’s: KBA, CAB, IADL Opmaak en druk: De Riemaecker Printing bvba www.deriemaecker.be

De inhoud van de gepubliceerde artikels geeft niet noodzakelijk de opinie weer van het KBA. Dit tijdschrift wordt gedrukt op gerecycleerd papier.

Cette revue paraît aussi en français.