คมความคิด เรือ่ ง เราเกิดมาเพือ่ ใหคนอืน่ รัก สวัสดีคะดิฉันคือ แมตวิ๋ ของบานโฮมฮัก ความหวังของดิฉันเหลืออยู คือการไดใหความรักกับคนอื่น โดยเฉพาะเด็กๆทีไ่ มรถู ึงความผิดของตัวเอง ทําไมเพือ่ นๆจึงไมอยากเลนกับเขาหรืออยูๆ พอแมก็หายไป ฉันรูว า ทุกคนตองการความรัก และฉันมีความสุขเมือ่ ไดใหความรักและฉันก็มักจะไดความรักตอบ แทนกลับมาเสมอ และแตละวันก็เปนสุขได สุขดวยกัน ทุกขดวยกัน อยูก นั ไปแบบนี้ ครูตวิ๋ เดิมทํางานเปนอาสาสมัคร และเกิดอยากเปลีย่ นงานใหมทีไ่ ม ตองการเงินเดือนสูงๆ ซึง่ คุณหมออัญลี อินทนนท แพทยดีเดนประจําป ของจังหวัดยโสธรจึงไดเชิญไปรวมงานดวย เริม่ ตนดวยการบําบัดผูป วยที่ โรงพยาบาลกุดชุม และโครงการชวยเหลือผูต ิดเชื้อ HIV วิกฤติชีวิตขณะที่ทํางานที่บา นก็ไดเจอเหตุการณตางๆที่ทําใหตองจดจําไปตลอดชีวิตของครู 1. ชวงป 2540 ไดพานองทีเ่ ขาโครงการบําบัดยาเสพติดสําเร็จไดไปเรียนตอทีเ่ วียดนามไปลงทะเบียนและฝากบานไวกับนองทีม่ าชวยงานจาก ธรรมศาสตร คือนองจาย แตนองก็ประสบอุบัติเหตุจมน้ําตาย 2. กระทรวงสาธารณสุขไดเขามาตรวจสารเสพติด พบวาปสสาวะของเด็กๆมีสารเสพติดเจือปนอยูท ุกคน ครูตองไปศาลเพือ่ ใหปากคําอยูตลอดทําให เกิดอาการเครียดอยางหนักและภายหลังก็พนจากความผิดเนื่องจากไดรับการใหความชวยเหลือจากทางการ 3. คุณพอซึ่งไดแยกทางกับแม ไดปวยเขาโรงพยาบาลปราจีน ตอนนั้นครูทํางานที่ยโสธร เสาร- อาทิตย ไปเรียนโททีร่ าชภัฏอุบลฯ เย็นวันอาทิตยตอ งไปดูแลพอทีป่ ราจีน เปนชวงเวลาทีไ่ ดใกลชิดพอจนลมหายใจสุดทาย ฉันไดรแู ลววาชวงเวลาแหงการจากลาตลอดกาลไดมาถึงแลว 4. วันที่ 8 ส.ค 2542 ฉันและนองๆอีก 5 คนไดไปเรียนที่ราชภัฏอุบลฯ วันนั้นนองๆเดินทางกลับกอนฉันเหนื่อยจึงไมอยากเดินทาง พอไมนานก็มี โทรศัพทมาแจงวารถที่นองขับกลับประสบอุบตั ิเหตุ เสียชีวิตทั้ง 5 คน เหตุการณทั้งหมดมันชางเลวรายสําหรับฉันเหลือเกิน เมือ่ มะเร็งคือเพื่อน เมือ่ 9 ปกอนฉันเปนลมบอยมาก หมอตรวจพบวาฉันเปนมะเร็งลําไส โลกมืดมนไปในพริบตา คิดวาหมอตรวจผิด ถามตัวเองตลอดวานีค่ ือ เรือ่ งจริงใชไหม หลังจากนั้นไดไปทํา ธรรมชาติบําบัด ฉันไมคอยพึง่ หมอ เพราะแตละครั้งทีพ่ บหมอฉันจะมีแตความเครียดฉันจึงเลือกใชชีวิตอยูก ับเสียง หัวเราะ รองไห กับบรรยากาศของครอบครัว ไมกังวลกับความตาย เพราะซักวันเราตองเจอ สําคัญ กอนที่ความตายจะมาเยือนเราไดดูแลซึง่ กันและกันหรือ ยัง เราไดรักกันและกันหรือยัง ความสําคัญอยูต รงนี้ตา งหาก ฉันไดสติจากมะเร็ง มันคอยเตือนใหฉนั ไมววู าม คุณคาของคนไมไดอยูที่คนนั้นเปนใคร แตอยูท ี่ เขาไดทําอะไรใหคนอืน่ ปนสุขหรือยัง เมื่อใดที่คนคนหนึง่ ไปอยู ณ ทีใ่ ด ที่นน่ั เกิดความสุข มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ นั่นหมายถึงคุณคาของชีวิต โฮมฮักบานแหงความรัก จุดเริ่มตนจากการทํางานที่โรงพยาบาลกุดชุม เราไดรับความชวยเหลือจากนายตํารวจ ใหใชพื้นที่ใกลโรงพยาบาลเปน สถานทีบ่ าํ บัดเด็กติดยา ดวยนโยบายของรัฐบาลปราบปรามยาเสพติดหนักขึ้น นายตํารวจจึงชวยเราไมไดอีก ตอนนั้นเรามีกัน 24 ชีวิต จึงยายออกมาสราง กระตอบอยูก ันอยางลําบาก ฝนตกตองตืน่ แอบมุมอยูเ พราะหลังคารัว่ ปจจุบันฉันก็ยังเก็บไวเตือนถึงความลําบาก ฉันบอกลูกๆวาหากไมมีฉนั แลวก็ใหเก็บมัน ไวอยาทําลายมัน ลูกๆของบานมาจากพื้นเพไมเหมือนกัน กลุม ทีห่ นึง่ คือ กลุม ปกติแตมีปญหาทีใ่ จ กลุมที่สอง คือ กลุมติดเชื้อจากพอแม กลุมที่สาม คือ กลุมที่หลังจากพอแมเสียชีวิตถูกลวงละเมิดซ้ํา กลุม ทีส่ ี่ คือ กลุม สติปญ ญาไมคอยดีนัก ยาวิเศษทีช่ ว ยฟนฟูสภาพจิตใจเด็กใหผอ นคลาย มีที่พงึ่ มีกําลังใจไดก็ คือ ออมกอด เด็กๆทีน่ ีแ่ ตละวันไมลดนอยลงเลย แตฉันก็ดีใจทีพ่ วกเขาไมถกู นําไปฆา ไปทรมาน ฉันตองใหความรักกับพวกเขามากทีส่ ุดเทาทีท่ ําได เด็กๆที่มา ทีน่ ีฉ่ นั จะตั้งชื่อใหเขาใหมหมดและชือ่ จะตองขึ้นตนดวย ก เชน เกื้อ แกว กัณ เพราะเด็กๆทีม่ าทีน่ ่ี ถึงแมจะไมเปนที่รักของใครที่เขาสําคัญที่หนึง่ สําหรับเราที่นี่ เสมอ และเมือ่ พวกเราพรอมเปดปะตูความรัก ความรักที่วาคือการไดเปดใหคนภายนอกไดเขามาชวยเหลือเด็กๆทีน่ ่ี เมือ่ กอนเรากลัว กลัววาคนอื่นจะรังเกียจ เรา ตอนนี้เราหลุดพนจากความกลัว ประเด็นสําคัญคือ ฉันไมตองการใหคนมาสงสาร แตตอ งการใหคนไทยไดรับรูว า ยังมีเด็กกลุม นี้อยูและเขาคือคนไทย ถา เราไมชวยกันวันนี้ สักวันขางหนาลูกหลานของคุณก็ตองเติบโตไปพรอมกับเด็กเหลานี้ก็ได การบริจาคจะตองมาจากความเมตตา ไมใชเพราะความสงสาร ทุกทานครับชีวิตหลังความตาย เราไมทราบไดวา มันเปนอยางไร แตกอนความตายจะมาถึงนีส่ ิเรายังไดมเี วลาทําอะไรดีๆเพื่อมนุษยโลกใหมคี วามสุข ได ผมเองก็อยากเดินทางไปที่บานโฮมฮัก เหมือนกัน ขอแปลนิดหนึง่ นะครับ โฮม คือบาน สวน ฮัก ภาษาอีสาน คือ รัก โฮมฮักคือบานทีม่ แี ตความรัก อยา แปลกใจนะครับทําไมถึงแปลไดเพราะลูกนองผมมาจากแถบนั้นเยอะครับ การไดใหโอกาสกับผูท ีด่ อ ยโอกาส ผมวาเปนการใหที่สมควรไดรับการยกยองเปน อยางยิง่ กิจกรรม CSR ทีผ่ มไดทํามาอยางตอเนือ่ งหากทุกทานทีต่ ิดตามเรามาตลอดทานก็จะเห็นวาผมมักจะเลือกทํากิจกรรมที่ทําใหเหลามนุษย PA ได กลับมาสะทอนถึงชีวิตของตัวเองเสมอ ไมวา จะเปนอดีตทีผ่ า นมา หรือ อนาคต ของการกาวเดินอยางระมัดระวังใหมากทีส่ ุด ทีเ่ ห็นผูด อ ยโอกาสหรือผูพ กิ าร ซึง่ เขาเองมีโอกาสทีด่ ีกวาเขาควรจะปฏิบตั ิตัวอยางไรใหสมกับการเปนมนุษยที่ไดรับการปลูกฝงมาเปนอยางดีแลว บทเรียนทีจ่ ะสอนใหทุกคนจดจําไดอยางขึ้น ใจคือการไดประสบเหตุการณนั้นดวยตัวเอง คงจะดีถา บทเรียนนั้นเปนสิง่ ทีด่ ี แตเราคงเลือกแตสงิ่ ทีด่ ีใหเขามาในชีวิตไมได ผมไมอยากใหชวี ิตหลังความตาย ของหนึง่ คนมาเปนบทลงโทษใหกับคนทีเ่ หลืออยูว า ไมไดทําอะไรดีเพื่อเขาในเวลาที่เขามีชีวิตเลย ถึงเวลานั้นหากคิดไดแลวมันจะมีคาอะไร หากแตวันนี้เราเรง สรางแตความดี สรางความสุข รอยยิ้มใหคนทีอ่ ยูข า งๆ ใหเขารูว า เขามีเราแลวเขาจะมีความสุขที่สุด คําถาม ทานคิดวาบทเรียนในขอใดทีผ่ มอยากสอนมนุษย PA ใหสะทอนถึงชีวิตมากทีส่ ุด 1. การทีผ่ มเขาบริษทั ทุกเชาจะตองเขาไปทักทายพวกเขาอยางใกลชิดกอนที่ผมจะเขาทํางานทีห่ อ งของผม เพราะเปนการลดชองวางระหวางผมกับ พนักงานลงได 2. ไดพาไปทํากิจกรรม CSR ตางๆ ตามเวลาทีเ่ หมะสมเพือ่ สอนใหพวกเขาไดรูจ ักการเปนผูใ หในชวงเวลาทีต่ นมีอยางพอเพียง 3. การทีผ่ มมักทําใหเห็นเสมอคือสิ่งสูงสุดของรางกายผมจะตองกราบที่เทาของคุณแมของผมเสมอ นี่เปนการสอนทีม่ ากกวาการพูด และเขาจะไดกลับไปทํากับผูใหกําเนิดในชวงเวลาที่ทานยังอยูกับเขาใหมากที่สุด
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.