qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq wertyuiopasdfghjklzxcvbnmqw ertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwer tyuiopasdfghjklzxcvbnmqwerty Ένα μαγικό δέντρο uiopasdfghjklzxcvbnmqwertyui opasdfghjklzxcvbnmqwertyuiop asdfghjklzxcvbnmqwertyuiopas dfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdf ghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfgh jklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjkl zxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzx cvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcv bnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbn mqwertyuiopasdfghjklzxcvbnm qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq wertyuiopasdfghjklzxcvbnmqw ertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyui opasdfghjklzxcvbnmqwertyuiop 28/12/2016
Γιάννης Κοτσιρίλος
Ήταν κάποτε ένα μικρό αγόρι που ζούσε με την οικογένειά του στο σπίτι του. Δυστυχώς μια μέρα ο πατέρας της οικογένειας έχασε τη δουλειά του απρόσμενα. Έτσι η οικογένεια αναγκάστηκε να αλλάξει τρόπο ζωης. Δηλαδή μετακόμισαν σε μικρότερο σπίτι, άλλαξαν γειτονιά, άλλαξαν σχολείο και ο μικρός Χάρης έχασε τους φίλου του κι έμεινε μόνος.
Σε μικρό χρονικό διάστημα η οικογένεια του Χάρη έζησε πολλές αλλαγές, οι πιο πολλές όμως ήταν δυσάρεστε Δεν κατάφεραν να έχουν μια καλύτερη ζωή κι έτσι ο μικρός Χάρης μέσα σε λίγο καιρό βρέθηκε να πουλάει μικροπράγματα με τους γονείς του.
Το μεγάλο και άνετο σπίτι του Χάρη τώρα πια ήταν ένα παλιό εργοστάσιο που βρήκαν οι γονείς του ώστε να μένουν προσωρινά. Ήταν κρύο χωρίς ιδιαίτερες ανέσεις. Αντί για κήπο πλέον ο Χάρης είχε ένα δεντρακί λίγο έξω έξω στο πεζοδρόμιο και του έκανε παρέα.Κάθε μέρα ο Χάρης το πότιζε με λίγο νεράκι που του περίσσευε και μίλαγε μαζί του. Μερικές φορές μάλιστα, νόμιζε πως το δέντρο του χαμογελά...
Ο Χάρης παρατηρούσε τα συνομήλικά παιδιά που ήταν καλοντυμένα να βγαίνουν από καταστήματα κρατώντας κούτες με παιχνίδια, κουτιά με στολίδια και γιρλάντες για τα δέντρα τους. Ένιωθε πολύ άσχημα που δεν μπορούσε να κάνει κι εκείνος το ίδιο. Έτσι μια μέρα σκέφτηκε να πάει στον φίλο του το δέντρο να μοιραστεί τη στενοχώρια του. Όταν έφτασε εκεί, το δέντρο τού χαμογέλασε έξυπνα και του έδωσε μια ιδέα...
-Φίλε μου Χάρη, δεν χρειάζονται χρήματα για να έχεις στολίδια. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι φαντασία, θέληση κι αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Μπορείς να φτιαξεις στολίδια από αντικείμενα που υπάρχουν γύρω σου. Κοίταξε καλύτερα λοιπόν...
Πράγματι ο Χάρης έβαλε τη φαντασία του και ξεκίνησε να δημιουργεί στολίδια από χαρτόκουτες, από κουτάκια αναψυκτικών από χαλασμένα παιχνίδια παιδιών και στόλιζε το δικό του δέντρο! Ήταν πολύ περήφανος για το δέντρο του. Μάλιστα μια καλή γειτόνισσα του έδωσε λαμπάκια για να το φωτίσει!
Οι καταστάσεις δυσκόλεψαν περισσότερο για τον Χάρη όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το εργοστάσιο που έμενε γιατί θα χτίσουν στη θέση του ένα σχολείο. Έτσι μέσα στο κρύο του Δεκέμβρη ο Χάρης έμεινε στο δρόμο. Η μόνη του παρέα και τοποθεσία για να μείνει ήταν το δέντρο. Κάθε βράδυ πήγαινε κάτω από το δέντροτου κι εκείνο με τα κλαδιά του τον προστάτευε από την βροχή και τον δυνατό άνεμο.
Οι μέρες περνούσαν δύσκολα κι ο καιρός ήταν πολύ άσχημος, άρχισε πλέον να χιονίζει. Βρισκόμαστε μια μέρα πριν τα Χριστούγεννα. Όλοι είναι έξω, κάνουν τα τελευταία τους ψώνια, οι μυρωδιές από τους φούρνους έχουν ήδη εμφανιστεί. Ο Χάρης βαθιά στενοχωρημένος αλλά και κουρασμένος από την ταλαιπωρία δεν πήγε σήμερα να πουλήσει προϊόντα αλλά έμεινε με το φίλο του το δέντρο. Είχε κουρνιάσει στις μεγάλες ρίζες του και προσπαθούσε να ζεσταθεί.
Άρχισε να νυχτώνει και το χιόνι έπεφτε απαλά στη γη. Όλα άρχισαν να γίνονται άσπρα. Ο Χάρης ήτα ακόμη στις ρίζες του δέντρου, όμως είχε κρυφτεί κάτω από το χιόνι. Μια τέτοια νύχτα τόσο μαγική δεν γίνεται να μην υπάρχουν θαύματα. Σκέφτηκε το δέντρο. Κούνησε τα κλαδιά του, έπεσε το χιόνι κι ο μικρός Χάρης ξύπνησε.Ανοίγοντας τα μάιτα του είδε βασιλικούς στρατιώτες να περνούν το δρόμο, άλογα λευκά να αφήνουν τις πατημασιές τους στον χιονισμένο δρόμο, οι τυμπανοκρουσίες ήταν τόσο δυνατές που τον τρόμαξαν.
Κατέβαινε η Βασιλική άμαξα με τη Βασίλισσα. - Πώς σε λένε; Ρώτησε το Χάρη - Με λένε Χάρη κυρία - Δικό σου είναι αυτό το δέντρο; - Μάλιστα, απάντησε εκείνος - Το έχεις στολίσει υπέροχα, είναι το πιο ωραίο του Βασιλείου μου. Θέλω να έρθεις στον Βασιλικό Πύργο να φροντίζεις τους κήπους μου. - Βεβαίως θέλω. Έτσι ο Χάρης έγινε ο μεγαύτερος βασιλικός κηπουρός και το δέτρο το μετέφερε στο βασιλικό κήπο και ακόμη σήμερα είναι το πιο ωραίο από όλα.