ΈΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΑΓΙΚΟ ΑΛΕΞΙΑ ΠΑΓΩΝΟΥΔΗ Έ ΤΑΞΗ
Ήταν κάποτε ένα μικρό αγόρι που ζούσε με την οικογένειά του στο σπίτι του. Δυστυχώς μια μέρα ο πατέρας ο πατέρας έχασε τη δουλειά του απρόσμενα. Έτσι η οικογένεια αναγκάστηκε να αλλάξει τρόπο ζωής. Δηλαδή μετακόμισαν σε μικρότερο σπίτι, άλλαξαν γειτονιά, άλλαξαν σχολείο και ο μικρός Χάρης έχασε τους φίλους του και έμεινε μόνος!
Σε μικρό χρονικό διάστημα η οικογένεια του Χάρη έζησε πολλές αλλαγές οι πιο πολλές όμως ήταν δυσάρεστες. Δεν κατάφεραν να έχουν μια καλύτερη ζωή και έτσι ο μικρός Χάρης μέσα σε λίγο καιρό βρέθηκε να πουλά μικροπράγματα στα φανάρια μαζί με τους γονείς του!
Το μεγάλο και άνετο σπίτι του Χάρη τώρα πια ήταν ένα παλιό και εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο που βρήκαν οι γονείς του ώστε να μένουν προσωρινά. Ήταν κρύο και χωρίς ιδιαίτερες ανέσεις. Αντί για κήπο πλέον ο Χάρης είχε ένα δεντράκι λίγο ξερό έξω στο πεζοδρόμιο και του έκανε παρέα. Κάθε μέρα το πότιζε με λίγο νεράκι που του περίσσευε και μίλαγε μαζί του. Μερικές φορές μάλιστα νόμιζε πως το δέντρο του χαμογελά…
Οι μήνες για την οικογένεια του Χάρη περνούσαν, ο χειμώνας πλέον τους είχε κουράσει, ήταν δύσκολο να δουλεύουν μέσα στο κρύο. Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και η πόλη άρχισε να φορά τα γιορτινά της, οι δρόμοι και τα καταστήματα στολιστήκαν με φωτάκια. Παντού υπήρχαν δέντρα στολισμένα και Αϊ – Βασίληδες!
Ο Χάρης παρατηρούσε τα συνομήλικα παιδιά που ήταν καλοντυμένα να βγαίνουν από καταστήματα κρατώντας κούτες με παιχνίδια, κουτιά με στολίδια και γιρλάντες για τα δέντρα τους. Ένιωθε πολύ άσχημα που δεν μπορούσε να κάνει κι εκείνος το ίδιο. Έτσι μια μέρα σκέφτηκε να πάει στο φύλο του το δέντρο να μοιραστεί τη στεναχώρια του. Όταν έφτασε εκεί, το δέντρο του χαμογέλασε έξυπνα και του έδωσε μια ιδέα … !
Πράγματι ο Χάρης έβαλε τη φαντασία του και ξεκίνησε να δημιουργεί στολίδια από χαρτόκουτα, από κουτάκια αναψυκτικών, από χαλασμένα παιχνίδια παιδιών και στόλιζε το δικό του δέντρο ! Ήταν πολύ περήφανος για το δέντρο του. Μάλιστα μια καλή γειτόνισσα του έδωσε λαμπάκια για να το φωτίσει !
-Φίλε μου Χάρη δεν χρειάζονται χρήματα για να φτιάξεις στολίδια. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι φαντασία, θέληση και αγάπη για αυτό που θέλεις να κάνεις. Μπορείς να φτιάξεις στολίδια από αντικείμενα που υπάρχουν γύρο σου. Κοίταξε καλύτερα λοιπόν … !
Οι καταστάσεις δυσκόλεψαν περισσότερο για τον Χάρη όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το εργοστάσιο που έμενε γιατί θα χτίσουν στη θέση του ένα σχολείο. Έτσι μέσα στο κρύο του Δεκέμβρη ο Χάρης έμεινε στο δρόμο. Η μόνη του παρέα και τοποθεσία για να μείνει ήταν το δέντρο. Κάθε βράδυ πήγαινε κάτω από το δέντρο του και εκείνο με τα κλαδιά του τον προστάτευε από τη βροχή και τον δυνατό άνεμο !
Οι μέρες περνούσαν δύσκολα και ο καιρός ήταν πολύ άσχημος άρχισε πλέον να χιονίζει. Βρισκόμαστε μια μέρα πριν τα Χριστούγεννα. Όλοι είναι έξω, κάνουν τα τελευταία τους ψώνια, οι μυρωδιές από τους φούρνους έχουν είδη εμφανιστεί. Ο Χάρης βαθιά στεναχωρημένος από την ταλαιπωρία δεν πήγε σήμερα να πουλήσει προϊόντα αλλά έμεινε με τον φίλο του το δέντρο. Είχε κουρνιάσει στις μεγάλες ρίζες του και προσπαθούσε να ζεσταθεί !
Άρχισε να νυχτώνει και το χιόνι έπεφτε απαλά στη Γη. Όλα άρχισαν να γίνονται άσπρα. Ο Χάρης ήταν ακόμη στις ρίζες του δέντρου, όμως είχε κρυφτεί κάτω από το χιόνι. Μια τέτοια νύχτα,, τόσο μαγική δεν γίνεται να υπάρχουν θαύματα. Σκέφτηκε το δέντρο. Κούνησε τα κλαδιά του, έπεσε το χιόνι και ο μικρός Χάρης ξύπνησε. Ανοίγοντας τα μάτια του είδε βασιλικούς στρατιώτες να περνούν τον δρόμο, άλογα λευκά να αφήνουν τις πατημασιές τους στον χιονισμένο δρόμο, οι τυμπανοκρουσίες ήταν τόσο δυνατές που τον τρόμαξαν !
Κατέβαινε η βασιλική άμαξα με τη βασίλισσα. -Πώς σε λένε; Ρώτησε τον Χάρη. -Με λένε Χάρη κυρία. -Δικό σου είναι αυτό το δέντρο; -Μάλιστα, απάντησε εκείνος. -Το έχεις στολίσει υπέροχα, είναι το πιο ωραίο του Βασιλείου μου. Θέλω να έρθεις στον Βασιλικό Πύργο να φροντίσεις τους κήπους μου. -Βεβαίως θέλω. Έτσι ο Χάρης έγινε ο καλύτερος βασιλικός κηπουρός και το δέντρο το μετέφερε στον βασιλικό κήπο και ακόμη σήμερα είναι το πιο ωραίο από όλα !