Ένα μαγικό δέντρο Κέντρο μελέτης και πληροφορικής Μαρία
Ήταν κάποτε ένα μικρό αγόρι που ζούςε με την οικογένεια του ευτυχιςμένο ςτο ςπίτι του. Δυςτυχώσ μια μέρα ο πατέρασ τησ οικογένειασ έχαςε τη δουλεία του απρόςμενα. Έτςι η οικογένεια αναγκάςτηκε να αλλάξει τρόπο ζωήσ. Δηλαδή μετακόμιςαν ςε μικρότερο ςπίτι, άλλαξαν γειτονιά, άλλαξαν ςχολείο και μικρόσ Χάρησ έχαςε τουσ φίλουσ του και έμεινε μόνοσ .
Σε μικρό χρονικό διϊςτημα η οικογϋνεια του Χϊρη ϋζηςε πολλϋσ αλλαγϋσ , οι πιο πολλϋσ όμωσ όταν δυςϊρεςτεσ. Δεν κατϊφεραν να ϋχουν μια καλύτερη ζωό και ϋτςι ο μικρόσ Χϊρησ μϋςα ςε λύγο καιρό βρϋθηκε να πουλϊ μικροπρϊγματα ςτα φανϊρια μαζύ με τουσ γονεύσ του.
Το μεγϊλο και ϊνετο ςπύτι του Χϊρη τώρα πια όταν ϋνα παλιό εγκαταλειμμϋνο εργοςτϊςιο που βρόκαν οι γονεύσ του ώςτε να μϋνουν προςωρινϊ. Ήταν κρύο και χωρύσ ιδιαύτερεσ ανϋςεισ . Αντύ για κόπο πλϋον ο Χϊρησ εύχε ϋνα δεντρϊκι λύγο ξερό ϋξω ςτο πεζοδρόμιο και του ϋκανε παρϋα. Κϊθε μϋρα ο Χϊρησ το πότιζε με λύγο νερϊκι που του περύςςευε και μύλαγε μαζύ του. Μερικϋσ φορϋσ μϊλιςτα, νόμιζε πωσ το δϋντρο του χαμογελϊ…
Οι μόνεσ για την οικογϋνεια του Χϊρη περνούςαν, ο χειμώνασ πλϋον τουσ εύχε κουρϊςει, όταν δύςκολο να δουλεύουν μϋςα ςτο κρύο. Τα Χριςτούγεννα πληςύαζαν και η πόλη ϊρχιςε να φορϊ τα γιορτινϊ τησ , οι δρόμοι και τα καταςτόματα ςτολύςτηκαν με φωτϊκια. Παντού υπόρχαν δϋντρα ςτολιςμϋνα και Αώ- Βαςύληδεσ.
Ο Χϊρησ παρατηρούςε τα ςυνομόλικα παιδιϊ που όταν καλοντυμϋνα να βγαύνουν από καταςτόματα κρατώντασ κούτεσ με παιχνύδια , κουτιϊ με ςτολύδια και γιρλϊντεσ για τα δϋντρα τουσ. Ένιωθε πολύ ϊςχημα που δεν μπορούςε να κϊνει κι εκεύνοσ το ύδιο. Έτςι μια μϋρα ςκϋφτηκε να πϊει ςτο φύλο του το δϋντρο να μοιραςτεύ τη ςτενοχώρια του. Όταν ϋφταςε εκεύ ,το δϋντρο του χαμογϋλαςε ϋξυπνα και του ϋδωςε μια ιδϋα… Ο Χϊρησ παρατηρούςε τα ςυνομόλικα παιδιϊ που όταν καλοντυμϋνα να βγαύνουν από καταςτόματα κρατώντασ κούτεσ με παιχνύδια , κουτιϊ με ςτολύδια και γιρλϊντεσ για τα δϋντρα τουσ. Ένιωθε πολύ ϊςχημα που δεν μπορούςε να κϊνει κι εκεύνοσ το ύδιο. Έτςι μια μϋρα ςκϋφτηκε να πϊει ςτο φύλο του το δϋντρο να μοιραςτεύ τη ςτενοχώρια του. Όταν ϋφταςε εκεύ ,το δϋντρο του χαμογϋλαςε ϋξυπνα και του ϋδωςε μια ιδϋα…
Πρϊγματι ο Χϊρησ ϋβαλε τη φανταςύα του και ξεκύνηςε να δημιουργεύ ςτολύδια από χαρτόκουτεσ , από κουτϊκια αναψυκτικών , από χαλαςμϋνα παιχνύδια παιδιών και ςτόλιζε το δικό του δϋντρο! Ήταν πολύ περόφανοσ για το δϋντρο του . Μϊλιςτα μια καλό γειτόνιςςα του ϋδωςε λαμπϊκια για να το φωτύςει !
Οι καταςτϊςεισ δυςκόλεψαν περιςςότερο για τον Χϊρη όταν αναγκϊςτηκε να εγκαταλεύψει το εργοςτϊςιο που ϋμενε γιατύ θα χτύςουν ςτη θϋςη του ϋνα ςχολεύο. Έτςι μϋςα ςτο κρύο του Δεκϋμβρη ο Χϊρησ ϋμεινε ςτο δρόμο . Η μόνη του παρϋα και τοποθεςύα για να μεύνει όταν το δϋντρο. Κϊθε βρϊδυ πόγαινε κϊτω από το δϋντρο του και εκεύνο με τα κλαδιϊ του τον προςτϊτευε από τη βροχό και τον δυνατό ϊνεμο.
Οι μϋρεσ περνούςαν δύςκολα και ο καιρόσ όταν πολύ ϊςχημοσ , ϊρχιςε πλϋον να χιονύζει. Βριςκόμαςτε μια μϋρα πριν τα Χριςτούγεννα . Όλοι εύναι ϋξω ,κϊνουν τα τελευταύα τουσ ψώνια , οι μυρωδιϋσ από τουσ φούρνουσ ϋχουν όδη εμφανιςτεύ. Ο Χϊρησ βαθιϊ ςτεναχωρημϋνοσ αλλϊ και κουραςμϋνοσ από την ταλαιπωρύα δεν πόγε ςόμερα να πουλόςει προώόντα αλλϊ ϋμεινε με το φύλο του το δϋντρο. Έιχε κουρνιϊςει ςτισ μεγϊλεσ ρύζεσ του και προςπαθούςε να ζεςταθεύ.
Άρχιςε να νυχτώνει και το χύονι ϋπεφτε απαλϊ ςτη γό . Όλα ϊρχιςαν να γύνονται ϊςπρα. Ο Χϊρησ όταν ακόμη ςτισ ρύζεσ του δϋντρου , όμωσ εύχε κρυφτεύ κϊτω από το χιόνι. Μια τϋτοια νύχτα , τόςο μαγικό δεν γύνεται να μην υπϊρχουν θαύματα . Σκϋφτηκε το δϋντρο. Κούνηςε τα κλαδιϊ του , ϋπεςε το χιόνι και ο μικρόσ Χϊρησ ξύπνηςε. Ανούγοντασ τα μϊτια του εύδε βαςιλικούσ ςτρατιώτεσ να περνούν το δρόμο, ϊλογα λευκϊ να αφόνουν τισ πατημαςιϋσ τουσ ςτο χιονιςμϋνο δρόμο, οι τυμπανοκρουςύεσ όταν τόςο δυνατϋσ που τον τρόμαξαν.
Κατϋβαινε η Βαςιλικό ϊμαξα με την Βαςύλιςςα. - Πώσ ςε λϋνε; ρώτηςε το Χϊρη - Με λϋνε Χϊρη κυρύα - Δικό ςου εύναι αυτό το δϋντρο; - Μϊλιςτα, απϊντηςε εκεύνοσ - Το ϋχεισ ςτολύςει υπϋροχα, εύναι το πιο ωραύο του Βαςιλεύου μου . Θϋλω να ϋρθεισ ςτο Βαςιλικό Πύργο να φροντύζεισ τουσ κόπουσ μου . - Βεβαύωσ θϋλω . Έτςι ο Χϊρησ ϋγινε ο καλύτεροσ βαςιλικόσ κηπουρόσ και το δϋντρο το μετϋφερε ςτο βαςιλικό κόπο και ακόμη ςόμερα εύναι το πιο ωραύο από όλα.