http://www.soefi.nl/attachments/article/193/Afspraken%20over%20spelling

20100715Afspraken over spelling op soefi.nl Ter wille van eenduidigheid en consistentie zijn een paar afspraken nodig. Hieronder mijn voorstel.

Kariem 1. We volgen de officiële spelling.

Dit heeft consequenties voor bijvoorbeeld de tussen-n (gedachtegoed, pannenkoek e.d.) en voor gebruik van c in Latijnse leenwoorden (actie ipv aktie e.d.) en het zoveel mogelijk aaneenschrijven van woorden, dus zonder koppelteken (soeficentrum ipv soefi-centrum).

Gebruik de officiële woordenlijst van de Nederlandse Taalunie. Zie: http://woordenlijst.org/ En de leidraad voor de spellingregels: http://woordenlijst.org/leidraad/

2. We maken soefisme niet pompeus Veel teksten van en over universeel soefisme staan bol van de hoofdletters. In dat opzicht is het boek ‘Soefisme, De religie van het hart’ een verademing. We sluiten daarbij aan en proberen die lijn door te trekken waar het boek geen uitsluitsel geeft of niet consequent is.

Dat betekent dat we voortaan schrijven: soefi – meervoud soefi’s, als gewoon zelfstandig naamwoord soefisme als naam van levensbeschouwing / stroming universeel soefisme als naam van levensbeschouwing / stroming soeficentrum gewoon samengesteld zelfstandig naamwoord soefiboodschap idem Maar: Soefi Beweging Nederland als eigennaam Soefi Centrum Arnhem als eigennaam Soefi-gedachte als eigennaam En: Inayat Khan altijd volledige eigennaam, nooit alleen Khan. Bij uitzondering kan bij bijv. een biografische beschrijving alleen Inayat worden gebruikt.

Hazrat Inayat Khan naar keuze kan eretitel toegevoegd (altijd met hoofdletter).

Hazrat betekent hoogheid, heilige, edelachtbare

3. Transcriptie moet Nederlands zijn, niet Engels moeried niet: mureed PM: hier moet werkendeweg een lijst komen met transcripties van Arabische, Indiase en Perzische termen. Zie hiervoor ook de verklaring (blz 131) en het register (blz 143) in het boek “De Soefi Beweging” van dr. Jan Slomp. Te vinden op Google Books.

Maar: We kunnen hier helaas niet zo consequent zijn als Slomp omdat vermoedelijk voorlopig onaantastbaar vaststaat: Pir = ipv pir , hoofd Soefi Beweging (altijd met hoofdletter) * Murshid = ipv moersjid, alle Murshids altijd met hoofdletter

1

4. Aanhalingstekens We gebruiken dubbele aanhalingstekens bij letterlijke citaten. (Als we bijvoorbeeld alinea overnemen uit een boek.)

We gebruiken enkele aanhalingstekens bij citaten binnen citaten. (Als bijvoorbeeld binnen die overgenomen alinea een citaat staat) We gebruiken enkele aanhalingstekens bij uitdrukkingen die ‘bij wijze van spreken’ zijn of ‘zogenaamd’. (Bijvoorbeeld: Ik heb een hekel aan de ‘kunst’ van het scherp debatteren.)

Als geciteerde zinnen op zichzelf staan, komen de leestekens (punt, uitroepteken, vraagteken) binnen de aanhalingstekens.

Hij vroeg zich af: “Had ik dit kunnen weten?”

“Had ik dit kunnen weten?”, vroeg hij zich af.

Hij erkende: “Dit had ik kunnen weten.”

Maar: “Ik had dit kunnen weten”, erkende hij. (Vanwege de leesbaarheid zonder punt. De komma is een ‘pauzeteken’.)

En dus: “Ik wist nergens van”, zei hij, “maar had het moeten weten.”

Als het citaat onderdeel uitmaakt van een grotere zin, vallen eventuele leestekens erbuiten.

Hij zei dat hij “het wel had moeten weten”, maar zich van de domme had gehouden.

Hij zei dat hij zich van de domme had gehouden, maar “het wel had moeten weten”.

5. Komma’s • Komma’s zijn overbodig in ‘dat-zinnen’ (Hij zegt dat hij komt).

• Gebruik komma’s wel als dat de duidelijkheid bevordert (m.n. bij omdat, zodat, wanneer enz. en bij lange zinnen).

Hij bleef omdat hij dronken was.

Hij bleef maar ik niet, omdat ik nog een afspraak had.

• Een komma hoeft niet als in een korte zin twee werkwoorden na elkaar komen.

Wie regels overtreedt moet gestraft worden.

• Een komma is wel duidelijker als in een lange zin twee werkwoorden na elkaar komen.

Somsis een komma noodzakelijk om onduidelijkheid te voorkomen.

De president zei niet te twijfelen aan zijn beslissing.

De president zei, niet te twijfelen aan zijn beslissing.

De president zei niet, te twijfelen aan zijn beslissing.

• Vaak wordt gedacht dat nooit een komma moet worden geplaatst voor het woord en. Dit is niet juist. In de zin Hij was keer op keer gewaarschuwd, en toch deed hij het moet een komma worden geplaatst om het nadrukkelijk pauze-effect te bewerkstelligen. Hetzelfde geldt voor opsommingen. Aanwezig waren Sonja Barend, Gerrie Knetemann, Gert en Hermien, en Willem Duys.

• Essentieel is het correcte gebruik van komma’s bij uitbreidende en beperkende bijzinnen.

In veel soefiteksten staan onnodig veel komma’s en dat geeft soms echt fouten en onduidelijkheden als sprake is van uitbreidende en beperkende bijzinnen.

Wat is uitbreidend en wat is beperkend? Een voorbeeld: Meisjes zijn niet sportief. Jongens zijn sportief!

Dit is een algemene uitspraak over alle jongens Meisjes zijn niet sportief. Jongens, die voetballen en ravotten, zijn sportief!

2

De uitbreidende bijzin tussen de komma’s geeft extra informatie; de zin zou ook zonder deze bijzin gelezen kunnen worden zonder dat de betekenis verandert. Het blijft een algemene uitspraak over alle jongens. Blijkbaar voetballen en ravotten ze allemaal – daarom zijn ze zo sportief.

Meisjes zijn niet sportief. Jongens die ravotten en voetballen zijn sportief!

Er zijn mogelijk ook jongens die borduren en vioolspelen – maar over hen hebben we het hier niet. We hebben het alleen over jongens die ravotten en voetballen. Die beperktere groep is sportief, de rest niet. Dit is dus een beperkende bijzin. Die moet zonder komma’s. Zouden die er wel staan dan verandert de betekenis.

In spreektaal hoor je aan toonhoogte en accenten of een uitbreidende of beperkende bijzin is bedoeld. Nuancesdie bij het notuleren verloren kunnen gaan, of bij het vertalen uit het Engels (zoals bij de lezingen van Inayat Khan). Een voorbeeld hoe dat fout kan gaan: “Er zijn altijd twee opvattingen, die men in het algemeen heeft over de aard van het bestaan.”

Dit is te lezen als: Er zijn altijd twee opvattingen. Die heeft men in het algemeen over de aard van het bestaan.

Maar in het Engels staat er: “There are always two ideas understood in general about the nature of existence.”

Het gaat in deze tekst dus alleen over opvattingen over de aard van het bestaan. Dus een beperkte selectie van opvattingen. De beperkende bijzin had dus zonder komma gemoeten: “Er zijn altijd twee opvattingen die men in het algemeen heeft over de aard van het bestaan.”

Een effectievere vertaling zou natuurlijk zijn geweest: “Er bestaan in het algemeen altijd twee opvattingen over de aard van het bestaan.”

Vuistregel: Is geen sprake van een generalisatie maar van een beperking, beperk dan ook het aantal komma’s.

3