GALA KIDS 2/7/21

Gala kids

2/7/21

Σε αυτό το τεύχος θα διαβάσετε: 1.

2.

3.

4.

Η ιστορία της μάρκας ρούχων lacoste Καλοκαιρινά Σπορ….. Περπάτημα στη θάλασσα Τα περίπτερα της παλιάς Αθήνας έγιναν μινιατούρες 5. Τι παιχνίδια μπορώ να παίξω στην θάλασσα

Η ιστορία της μάρκας Lacoste

«Χωρίς στυλ, το παιχνίδι και η νίκη δεν είναι αρκετά» – είπε κάποτε ο Rene Lacoste. Και είχε κάποιο δίκιο σε αυτό, επειδή τα παπούτσια, τα ρούχα και τα αξεσουάρ της ιδρυμένης από αυτών εταιρείας αποτελούν σύμβολο της αθλητικής κομψότητας εδώ και πολλές δεκαετίες. Ποιες ήταν οι περιστάσεις της

δημιουργίας της μάρκας Lacoste και πώς βρέθηκε ο

κροκόδειλος στο λογότυπο της; Στο παρακάτω άρθρο θα βρεις τις απαντήσεις. Η εταιρεία Lacoste έχει πάνω από 80 χρόνια

ιστορίας, και όλα φαίνεται να δείχνουν ότι ακόμα δεν έχει πει την τελευταία λέξη της.

Rene Lacoste – τενίστας με επιχειρηματικές ρίζες Για να γνωρίσουμε καλά την ιστορία της γαλλικής εταιρείας Lacoste, πρέπει να επιστρέψουμε στο 1919.

Τότε οι γιατροί σύστηναν στον νεαρό Rene Lacoste, ο οποίος ήταν γιος ενός πλούσιου επιχειρηματία, να

κάνει σπορ ώστε να βελτιώσει την υγεία του. Λόγω της προέλευσης του, ο Γάλλος είχε τρια είδη αθλήματος για επιλογή: κρίκετ, πόλο και τένις. Επίλεξε το

τελευταίο. Ο πατέρας του 15-ντάχρονου συμφώνησε

για να γίνει ο Rene επαγγελματίας τενίστας, αλλά με μία προϋπόθεση: μέσα σε 5 χρόνια πρέπει να γίνει

παγκόσμιος πρωταθλητής. Διαφορετικά, θα πρέπει να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση. Παρά το γεγονός, ότι ο Lacoste απέτυχε να

εκπληρώσει το συμβόλαιό του, ο πατέρας του

επέτρεψε να συνεχίσει την αθλητική του καριέρα – το 1923 κλήθηκε να εκπροσωπήσει τη Γαλλία στο

Ντέιβις Καπ. Ο Rene και οι συμπαίκτες του νίκησαν τους Αμερικανούς σε μια αποφασιστική μονομαχία, και ενίσχυσε την ισχυρή του θέση στον κόσμο του τένις κερδίζοντας το Γαλλικό Όπεν και το Γουίμπλεντον το 1925. ΩΩστόσο, αυτό που θα αλλάξει για πάντα όχι μόνο αυτό το άθλημα αλλά και τη μόδα, θα συμβεί ένα χρόνο αργότερα.

Lacoste – ιστορία της μάρκας και του αλιγάτορα Στο Αμερικανικό Όπεν το 1926 νίκησε ο Rene

Lacoste που θεωρούνταν φαβορί. Το φανταστικό ματς έπαιξε ντυμένος με χαρακτηριστικό κοντομάνικο μπλουζάκι με μερικά κουμπιά και με γιακά. Σήμερα ακούγεται αθώο – αλλά εκείνη την εποχή, οι παίκτες του τένις έπρεπε να ακολουθήσουν

έναν αυστηρό dress code, ο οποίος αποτελούνταν από μακρύ παντελόνι και μακρυμάνικο πουκάμισο. Η εμφάνιση του Lacoste προκάλεσε σκάνδαλο.

Ο επιχειρηματικός ενθουσιασμός και ταλέντο του Γάλλου ήταν πιθανότατα στο αίμα του, επειδή είχε μια ασυνήθιστη και, για εκείνη την εποχή, τολμηρή προσέγγιση στη μόδα, η οποία μετατράπηκε σε μια ακμάζουσα εταιρεία. Το 1933 ίδρυσε τη

μάρκα La Chemise Lacoste. Ο Andre Gillier, ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου γαλλικού εργοστασίου ενδυμάτων, έγινε ο συνεργάτης του. Το λευκό μπλουζάκι polo, κατασκευασμένο από το

βαμβάκι jersey petit pique – το ίδιο υλικό από το

οποίο ήταν τα ρούχα του αθλητή από το 1926 – ήταν το κορυφαίο προϊόν της εταιρείας.

Καλοκαιρινά παιδικά σπορ.

Είναι σηµαντικό για ένα παιδί να έχει δραστηριότητες. Τώρα που το καλοκαίρι έρχεται και θέλει να ασχοληθεί µε ένα θαλάσσιο σπορ, ενθαρρύνετε το και προσπαθήστε να βρείτε το κατάλληλο για εκείνο και αφήστε το να διασκεδάσει στη θάλασσα µε ασφάλεια.

Θαλάσσιο σκι Το θαλάσσιο σκι είναι ένα σπορ για αυτούς που ξέρουν καλό μπάνιο και δεν διστάζουν να βρεθούν στα βαθειά. Αν σας φαίνεται δύσκολο να σταθείτε όρθιοι σας δίνουμε μερικές οδηγίες για να μπορέσετε να απολαύσετε τα κύματα. Βάλτε ένα σκι σε κάθε πόδι και κρατήστε τα με τις μύτες στραμμένες ψηλά, έξω από το νερό. Όταν το κρις-κραφτ ξεκινήσει, κρατήστε τα σκι ίσια και σε απόσταση μισού μέτρου, γείρετε λίγο προς τα πίσω και λυγίστε τα ελαφρά τα γόνατα, σαν να

κάθεστε σε καρέκλα. Αν το παιδί σας έχει αποφασίσει ότι θέλει να ασχοληθεί με το θαλάσσιο σκι μη φοβηθείτε αντιθέτως, ενθαρρύνετε το και βοηθήστε ο να σταθεί όρθιο αν εκείνο δεν μπορεί. Μη διστάσετε να βραχείτε προκειμένου να νιώσει υπερήφανο για το κατόρθωμα του.

Ιστιοσανίδα

Αυτό που χρειάζεται κάποιος για να κάνει ιστιοσανίδα είναι τεχνική. Αρκεί μόνο ένα δίωρο μάθημα για μπορέσει να νιώσει ικανοποιημένο, να επιπλεύσει αλλά και να σερφάρει στο νερό.

Αλεξίπτωτο θαλάσσης

Το αλεξίπτωτο αυτό είναι διαφορετικό από εκείνο που το τραβάτε για να ανοίξει. Αυτό ήδη το φοράτε καθώς το κρις-κραφτ σας τραβάει. Το αλεξίπτωτο είναι κατάλληλο για γονείς και παιδιά, αφού μπορούν να το κάνουν ταυτόχρονα, ενώ κρέμονται ο ένας δίπλα στον άλλο! Αφού λοιπόν, φορέσετε το αλεξίπτωτο και φουσκώσει, το κρις-κραφτ ξεκινά και αφού διανύσετε μια μικρή απόσταση απογειώνεστε στον αέρα. Τέλος, προσγειώνεστε στη θάλασσα και το κρις-κραφτ σας επιστρέφει στη ακτή. Μπανάνα Η μπανάνα έχει σχεδιαστεί για να σας κάνει βόλτες μέσα στη θάλασσα, ενώ ένα κρις-κραφτ σας τραβάει από τη μία άκρη στην άλλη. Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να κρατιέστε καλά και να σκύβετε το κεφάλι για να αποφύγετε τα κύματα που έρχονται κατά πάνω σας. Δείτε το σαν ένα τρενάκι λούνα πάρκ. Για τους λάτρεις της ταχύτητας αλλά και της θάλασσας μπορείτε να διασκεδάσετε με τους φίλους σας, καθώς

υπάρχει μπανάνα που χωράει από πέντε έως δέκα άτομα. Προσοχή :αν οι επιβάτες είναι παιδιά

επιβάλλεται από τον οδηγό να μην αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες.

Θαλάσσιο ποδήλατο

Το θαλάσσιο ποδήλατο είναι το πιο ιδανικό θαλάσσιο

σπορ για όλη την οικογένεια. Χωράει 4 άτομα, εκ των οποίων τα δύο θα κάθονται μπροστά και θα κάνουν πετάλι και τα υπόλοιπα θα θαυμάζουν και θα απολαμβάνουν τον ήλιο και τη θάλασσα.. Κανό

Το μόνο που χρειάζεται για να κάνει κάποιος κανό είναι να ξέρει καλό κολύμπι. Επίσης φροντίστε όποιο

σπορ και αν διαλέξετε για τα παιδιά σας, να τηρούνται αυστηρά οι κανόνες ασφαλείας για να μην κινδυνέψει η ζωή του παιδιού σας. Το κανό είναι πολύ απλό και

μπορείτε να κάνετε κανό μαζί με τι παιδί σας, αφού

χωράει δύο άτομα. Για να κάνετε κουπί πρέπει ο ένας να κάνει αντίθετα ο ένας από τον άλλο: ο μπροστινός θα κάνει μόνο δεξιά και ο πίσω μόνο αριστερά, ή το αντίθετο. Όταν θέλετε να στρίψετε, θα κάνει κουπί μόνο ο ένας. Η συνεργασία είναι το παν, ακόμα και στα θαλάσσια σπορ

Περπάτημα στη θάλασσα: Τα 5+1 οφέλη.. Το περπάτημα στο νερό κάνει θαύματα Είσαι από τα μέλη της παρέας που εξαφανίζονται για δύο ώρες αφού στρώσουν τη πετσέτα τους; Οι μάσκες, τα

βατραχοπέδιλα και οι αδιάβροχες φωτογραφικές είναι τα must αξεσουάρ σου για τη θάλασσα; Ώρα να εγκαταλείψεις αυτή τη νοοτροπία και να δώσεις μια ευκαιρία στα ρηχά. Πιθανότατα κοροϊδεύεις εκείνους τους τύπους που περνάνε από μπροστά σου

για 4η φορά μέσα σε μία ώρα διανύοντας τη παραλία. Μέγα λάθος, το περπάτημα στο νερό σε συνδυασμό με την αντίσταση κάνει θαύματα για τα πόδια αλλά και ολόκληρο τον κορμό. Μερικά από τα οφέλη που αγνοούσες μέχρι σήμερα: 1. Μυϊκή δύναμη

Η αντίσταση στο νερό είναι 4 με 12 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στον αέρα δεδομένου ότι ρέει προς πολλές

και αντίθετες κατευθύνσεις. Τη στιγμή που παλεύεις να μείνεις όρθια στο νερό συνεχίζοντας την υδρόβια πεζοπορία σου, γίνεται δουλίτσα...

2. Ευλυγισία ΟΝ

Όπως είπαμε, το νερό σε σπρώχνει αλλού για αλλού. Αισθάνεσαι σα να διαμελίζεσαι αλλά με τη καλή έννοια. Η πάλη των αρθρώσεών σου, θα έχουν μακροπρόθεσμα καλά νέα για την ευλυγισία σου.

3. Αρθρώσεις

Και τις προστατεύει το νερό αλλά και τις ανακουφίζει.

Στο έδαφος επιβαρύνονται περισσότερο, ενώ στο νερό δεν ασκείται μεγάλη δύναμη λόγω της άνωσης.

4. Άγχος - ώρα μηδέν

Η αίσθηση ελευθερίας που μας χαρίζει το νερό, σε συνδυασμό με την αίθηση ότι το σώμα μας είναι έρμαιο μόνο να μας χαλαρώνει καταφέρνει.

5. Νερό-θερμίδες: 1-0

Θα πεινάς λογικά μετά την θάλασσα. Tο πήρες το μήνυμα.

6. Αρτηριακή πίεση

Η θαλπωρή που νιώθεις λίγη ώρα μετά το μπάνιο στη θάλασσα, συνδέεται με τη μείωση της αρτηριακής σου πίεσης. Το αίμα ρέει προς τους μύες και όλα μέσα σου ρυθμίζονται πολύ καλύτερα.

Τα περίπτερα της παλιάς Αθήνας έγιναν μινιατούρες

Τα περίπτερα ανέκαθεν αποτελούσαν ένα ζωντανό στοιχείο της γειτονιάς και μαζί της αστικής ταυτότητας της πόλης. Ο χαρακτήρας τους είναι διαχρονικός. Η όψη τους που μεταβάλλεται μέσα στις δεκαετίες, τα αντικείμενα που εκφράζουν τα εκάστοτε κοινωνικά

δρώμενα, οι ατάκες των περαστικών στον περιπτερά και η ιδιαίτερη σχέση του τελευταίου με τους κατοίκους

της περιοχής, η ανοιχτή επικοινωνία με όσα συμβαίνουν στον δρόμο, στις εισόδους των πολυκατοικιών και στα πεζοδρόμια δημιουργούν συνολικά έναν χαρακτήρα ενεργό, η αξία του οποίου μένει αναλλοίωτη στον χρόνο. Ο Ανδρέας Finch ήρθε στην Ελλάδα πριν από

τριάντα τρία χρόνια, όταν ήταν πέντε χρονών. Η εικόνα που είχε τότε, ως παιδί, από τα περίπτερα της Αθήνας έχει χαραχτεί στη μνήμη του. Σήμερα, στο εργαστήρι του στο Παγκράτι δημιουργεί περίπτερα άλλων δεκαετιών σε μινιατούρες, με την όψη, τις λεπτομέρειες και τον χαρακτήρα που τα κάνουν ξεχωριστά.

Η Αθήνα ήταν αναμφίβολα μια ζωντανή πόλη και, κρίνοντας από αυτά που μας άφησε, αρκετά πιο όμορφη. Άλλωστε, όλες οι φωτογραφίες, από τις οποίες

άντλησα τα στοιχεία των περιπτέρων μου, το αποδεικνύουν. «Ήρθαμε

στην Ελλάδα από τον Καναδά το 1988.

Ήμουν πέντε χρονών, συνεπώς τα πάντα γύρω μου μού τραβούσαν την προσοχή. Η συνεχής ηλιοφάνεια, οι

φάτσες των ανθρώπων, το παμπάλαια αυτοκίνητα που είχαν σημάδια από καφέ μίνιο, οι κολοκυθανθοί (αυτοί εδώ τρώνε λουλούδια!), τα κίτρινα τρόλεϊ με τις κεραίες τους, που

ξέφευγαν, και, φυσικά, τα περίπτερα. Κι όλο αυτό επειδή, πολύ απλά, περνούσαμε πολλές ώρες

ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο και μου έπαιρναν συνεχώς παγωτά για να μην γκρινιάζω. Συνεπώς, η

παρουσία των περιπτέρων ήταν συνυφασμένη με κάτι

ευχάριστο για μένα» λέει όσον αφορά την πρώτη επαφή. «Στη συνέχεια, μεγαλώνοντας στο κέντρο της Αθήνας, γρήγορα συνειδητοποίησα πως τα περίπτερα στις

γειτονιές, πέρα από την παροχή τσιγάρων, εφημερίδων και σοκοφρετών, αποτελούσαν πόλους επικοινωνίας

μεταξύ των ανθρώπων. Γύρω από αυτά μεταδίδονταν κάθε είδους γεγονότα (θάνατοι, γεννήσεις, γάμοι,

διαζύγια, δικαστήρια) που αφορούσαν την εκάστοτε

γειτονιά. Η παρουσία τους είχε μια βαρύτητα και μου φαινόταν ενδιαφέρουσα» συνεχίζει. «Αισθητικά, μέχρι τα μέσα του 1990 τα περισσότερα

περίπτερα διατηρούσαν στοιχεία από την αρχική τους δομή, η οποία πήγαινε αρκετές δεκαετίες πίσω. Βέβαια, η χρόνια χρήση και οι κατ’ ανάγκη παρεμβάσεις των περιπτεράδων τούς προσέδιδαν πολλές ιδιαιτερότητες που καθιστούσαν κάθε

περίπτερο μοναδικό. Άλλο είχε κόκκινο τηλέφωνο,

άλλο είχε ακόμα το παλιό γκρι βακελιτένιο Siemens, άλλο είχε σκαφτή ξύλινη βάση για να δέχεται τα κέρματα, άλλο τη νεότερη γυάλινη με κάποια διαφήμιση επάνω. Οι ιδιόχειρες σημειώσεις των

περιπτεράδων θα μπορούσαν να στηρίξουν μια υπέροχη έκθεση από μόνες τους. Η λαογραφική αξία αυτών των περιπτέρων είναι ανεκτίμητη.

Κάτω απ’ όλα αυτά τα περιοδικά, τις εφημερίδες, τα αυτοκόλλητα κ.λπ, εάν παρατηρούσε κανείς

προσεκτικά, διέκρινε πάντα το ίδιο λαδομπογιατισμένο κίτρινο ανάγλυφο πατρόν, σε όλα τα περίπτερα. Ένα στοιχείο που, πέραν της κοινής προέλευσης,

προσέδιδε μια αρχιτεκτονικά ενδιαφέρουσα μορφή. Απομονώνοντας διάφορα τέτοια στοιχεία από κάθε περίπτερο, συντίθεται η αρχική του δομή και

παρουσιάζεται μια κομψή κατασκευή με πλούσια ανάγλυφα και πτυχώσεις. Μια μικρογραφία νεοκλασικού αθηναϊκού κτιρίου.

Προσπαθώντας να διατηρήσω μια αρμονία μεταξύ των αρχιτεκτονικών και λαογραφικών στοιχείων, περιορίζω την έκταση των διαφημίσεων και τις φλύαρες προσθήκες, οπότε τα περίπτερά μου εκπροσωπούν τα αντίστοιχα της περιόδου 1965-1975».

Τα στοιχεία της Ελλάδας εκείνης της περιόδου «Παρόλο που δεν έζησα αυτή την εποχή, θεωρώ πως

οι περισσότεροι της γενιάς μου γεύτηκαν τα κατάλοιπά της, καθώς αρκετά στοιχεία της παρέμειναν

αναλλοίωτα, εγκλωβισμένα στις γειτονιές. Νοοτροπίες και συνήθειες ηλικιωμένων και ατελείωτες αφηγήσεις των παλιών προδίδουν πως, πέρα από την αισθητική της εποχής, οι άνθρωποι αυτοί δεν διέφεραν ιδιαίτερα από εμάς. Σε αντίθεση με την κομψή, “αστική” ευγένεια που βλέπουμε στις παλιές ελληνικές ταινίες, κι αυτοί μια χαρά βλαστημούσαν, έκαναν φάρσες, τράκαραν, νυχτοπερπατούσαν, κουτσομπόλευαν και τρώγονταν

μεταξύ τους. Η Αθήνα ήταν αναμφίβολα μια ζωντανή πόλη και, κρίνοντας από αυτά που μας άφησε, αρκετά πιο όμορφη. Άλλωστε, όλες οι φωτογραφίες απ’ τις

οποίες άντλησα τα στοιχεία των περιπτέρων μού το αποδεικνύουν».

Η αφορμή για τη δημιουργία των περιπτέρων «Η Αθήνα δεν αφήνει κανένα πνεύμα στην ησυχία του. Προσωπικά, ανέκαθεν με εντυπωσίαζαν τα κατάλοιπα του παρελθόντος της, καθώς ήταν εμφανή παντού. Η ιδιότητα του συλλέκτη παλιών τσίγκινων παιχνιδιών

ήταν η τέλεια αφορμή για να σκαλίσω τα σώψυχά της, μια έμπρακτη μορφή αστικής αρχαιολογίας. Στο γραφείο μου είχα μια βιτρίνα που περιείχε έναν παγωτατζή σε τρίκυκλο, ένα λεωφορείο, ένα

σκουριασμένο βαπόρι και κάτι ταλαιπωρημένα καμιόνια. Πόσο θυμίζει την παλιά Ελλάδα αυτή η σύνθεση; Κάτι έλειπε όμως. Βασικά, αυτή η σκέψη με έτρωγε, καθώς μου φαινόταν αδιανόητο πως κανένας Έλληνας παιχνιδοποιός δεν κατασκεύασε ένα περίπτερο. Εγώ

ήθελα οπωσδήποτε ένα περίπτερο. Εν τέλει, το 2016 προέκυψε ο συνδυασμός των κατάλληλων συγκυριών:

έλειπαν όλοι το τριήμερο του Πάσχα και “έπαιζα” με έναν 3D printer που είχα πάρει λίγους μήνες πριν.

“Τι θα μπορούσα να φτιάξω;” σκεφτόμουν και, ρίχνοντας μια ματιά στη βιτρίνα μου, μου ήρθε η επιφοίτηση: “Θα φτιάξω εκείνο το περίπτερο που λείπει από κει μέσα” Έτσι κι έγινε. Αποτύπωσα διάφορα στοιχεία από περίπτερα μέσα από παλιές φωτογραφίες. Ξεχώρισα αυτά που θεωρούσα αισθητικώς κατάλληλα για τον

σκοπό μου, σχεδίασα τη δομή του και εντός μερικών ωρών ήταν έτοιμο. Είχε ύψος δώδεκα εκατοστά. Ήρθε κι έδεσε κατευθείαν. Παίρνοντας θάρρος από αυτό το απογευματινό κατόρθωμα, αποτύπωσα λογότυπα διάφορων εταιρειών και έφτιαξα τις διαφημίσεις. Εξερεύνησα διάφορα περιθώρια εξέλιξης, σύμφωνα με τις δυνατότητές μου. Απέκτησε και περιπτερά, βάση, τηλέφωνο και

μηχάνημα με τσίχλες. Στη συνέχεια, πήρα νέο 3D

printer με μεγαλύτερη επιφάνεια εκτύπωσης, οπότε απέκτησα τη δυνατότητα να κατασκευάσω μεγαλύτερα

περίπτερα. Η ιδιότητα του φωτιστικού προσέδιδε σε

αυτά τελείως διαφορετική υπόσταση, πειραματίστηκα με την ιδέα και, εν τέλει, μου άρεσαν. Όταν εξοικειώθηκα με την κατασκευή μου, άρχισε να μου φαίνεται λειψή όσον αφορά τη ζωγραφική, συνηθισμένος από τη συλλογή παλιών

παιχνιδιών, στης οποίας τη δυναμικότητα τα κουτιά παίζουν σημαντικό ρόλο. Τα παιχνίδια των δεκαετιών της περιόδου 1950-1960

συσκευάζονταν σε ογκώδη χαρτονένια κουτιά που ήταν διακοσμημένα με λιθόγραφα σκίτσα, κάποια εξ αυτών

αριστουργήματα, σχεδιασμένα από γραφίστες της εποχής. Προφανώς, θέλησα να φτιάξω κάτι αντίστοιχο για τα περίπτερά μου. Τα σκίτσα μου ακολουθούν το στυλ και την αισθητική αυτών των λιθογραφιών, απεικονίζοντας παιδιάστικα, αλλά λεπτομερώς το

περιεχόμενο σε κάποιο αυθαίρετο αστικό τοπίο.Η διαδικασία κατασκευής«Το εργαστήριό μου βρίσκεται στο Παγκράτι, όπου συστεγάζομαι με τον παιδικό μου φίλο Μιχάλη (@coxx_ceramics), που φτιάχνει

κεραμικά. Τα περίπτερα και όλα τα εξαρτήματά τους σχεδιάζονται σε 3D, μέσω υπολογιστή, και έπειτα τα προπλάσματα εκτυπώνονται σε 3D printer. Στη

συνέχεια, αυτά περνάνε από διάφορες διαδικασίες (λείανση, επισμάλτωση κ.ά.) προκειμένου να

καλουπωθούν. Τα καλούπια είναι από μια ειδική, παχύρρευστη σιλικόνη, η οποία είναι ιδιαίτερα ελαστική. Μόλις ετοιμαστούν, γίνεται η χύτευση με πολυουρεθανική ρητίνη, η οποία πήζει μέσα σε μερικές ώρες. Εκεί ξεκινάει η συναρμολόγηση των κομματιών, γίνονται διορθώσεις και ακολουθεί η

προεργασία για το βάψιμο (στοκάρισμα, αστάρωμα κ.λπ.). Το κύριο μέρος των περιπτέρων βάφεται με απλή λαδομπογιά και πινέλο, όπως τα αληθινά, παλιά

περίπτερα. Τα υπόλοιπα εξαρτήματα βάφονται με ακρυλικά χρώματα μοντελισμού. Οι τέντες είναι υφασμάτινες και οι βάσεις φτιάχνονται από οπλισμένο τσιμεντοκονίαμα. Ένα φωτιστικό-περίπτερο απαιτεί αρκετές ώρες δουλειάς. Σε συνδυασμό με τις ώρες στεγνώματος των βαφών, μπορεί να χρειαστούν τέσσερις εβδομάδες για την πλήρη ετοιμασία του.

Κάθε περίπτερό μου περιέχει ένα κομμάτι του εαυτού

μου. Όσο έτοιμο κι αν δείχνει, στα μάτια μου ποτέ δεν θα είναι ολοκληρωμένο. Η εκτίμηση με την οποία αντιμετωπίζεται, όμως, είναι η απόλυτη ανταμοιβή μου».Οι εκθέσεις και η ανταπόκριση του κόσμου. «Μέχρι στιγμής, είχα την τιμή να συμμετάσχω στη διαπολιτισμική έκθεση “Turkcell - Η τέχνη στην

επικοινωνία”, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον

Σεπτέμβριο του 2018 μέχρι τον Ιανουάριο του 2019 σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη και Ίμβρο, διοργανωμένη από τον Εκπαιδευτικό και Πολιτιστικό Σύλλογο Ίμβρου (ΕΠΣΙ) και τον Κυριάκο Πεταλίδη. Οι κατασκευές μου έχουν μόνιμη παρουσία στην γκαλερί Art Place - Kyriakos Petalidis (Σκουφά 27, Κολωνάκι). Κατά καιρούς, έχουν

φιλοξενηθεί και σε άλλα μαγαζιά καλών μου φίλων, όπως το παλαιοπωλείο του Αλέκου (πλ. Αβυσσηνίας 3) ή το Amorgos Arts and Crafts (Κόδρου 3,

Πλάκα). Η αντίδραση όσων τις αντικρίζουν είναι πάντα θετική. Αν μη τι άλλο, εντυπωσιάζουν, καθώς είναι ασυνήθιστα αντικείμενα. Ύστερα, παρατηρούν

προσεκτικά τις λεπτομέρειες. Προφανώς και λατρεύω να τους παρατηρώ όταν τα χαζεύουν σε κάποια βιτρίνα».

Η διαχρονική μαγεία του περιπτέρου και τα στοιχεία της αστικής κουλτούρας «ΩΩς πρώην μανιώδης καπνιστής, ομολογώ πως κάπου μου λείπουν οι μεταμεσονύκτιες “καταδρομικές” στο

περίπτερο, όπου δεν ήξερα ποτέ ποια τρελή ιστορία μπορεί να άκουγα από τον περιπτερά μου. Και

προφανώς δεν είμαι ο μόνος. Επίσης, λόγω του πόστου του, ο/η περιπτεράς/-ού δεν έχει τη δυνατότητα να

αποφύγει κάποιον εύκολα. Συνεπώς, γίνεται μετά βίας ο ακροατής κάθε μεθυσμένου, πονεμένου ανθρώπου

και κακού ανέκδοτου (στη δική μου περίπτωση). Το περίπτερο ανέκαθεν ήταν ένας επεξεργαστής και

αναμεταδότης πληροφοριών, το οποίο το καθιστά κοινωνικά ενεργό στοιχείο. Παρόλο που η εξέλιξη, το σκέβρωμα και οι ανάγκες προστάζουν το ξήλωμα αυτών των εβληματικών κίτρινων ξύλινων περιπτέρων, αυτά αφήνουν το

αποτύπωμά τους στα πλακάκια του πεζοδρομίου στο

οποίο βρίσκονταν. Ένα πολύ διακριτικό ”μνήμα“, ίσα να μας θυμίζει πως κάποτε αυτά τα δώδεκα πλακάκια

στήριξαν κάτι πιο μόνιμα ζωντανό και αληθινό από τα υπόλοιπα. Όσο οι άνθρωποι καπνίζουν, διαβάζουν περιοδικά και εφημερίδες, τρώνε σοκολάτες και παγωτά, πίνουν αναψυκτικά, η παρουσία του

περιπτέρου δεν απειλείται. Για κάποιον μαγικό λόγο, το να μη χρειάζεται να περάσεις από μια πόρτα προκειμένου να πάρεις τσιγάρα προσδίδει μια

ψευδαίσθηση ελευθερίας και, εν τέλει, πιστεύω πως αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του».

Το χόμπι και οι μελλοντικές δημιουργίες «Η ιδέα της κατασκευής των περιπτέρων προήλθε από την ανάγκη εμπλουτισμού ενός άλλου, προϋπάρχοντος χόμπι που, τελικά, αναδείχτηκε σε νέο, παράλληλο

χόμπι. Όλα αυτά είναι απλώς μια ανθρώπινη ανάγκη που μεταβάλλεται. Και όπως συμβαίνει συχνά στη ζωή, κάνουν τον κύκλο τους. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η διαδικασία και ο χρόνος που απαιτεί η κατασκευή τους δεν τα καθιστά εμπορικά βιώσιμα. Τα φτιάχνω επειδή το απολαμβάνω ο ίδιος και κυρίως για την “τιμή των όπλων”. Έχω βάλει ένα όριο στον αριθμό αντιτύπων που φτιάχνω, και είναι όλα τους αριθμημένα.

Στο προσεχές μέλλον σκοπεύω να φτιάξω μινιατούρες

παλιών αθηναϊκών λεωφορείων και τρόλεϊ υπό κλίμακα

1/43. Είναι κάτι με το οποίο ασχολούμαι τα τελευταία

χρόνια και αποτελεί μια ευχάριστη πρόκληση για μένα. Η αμαξοποιία αυτών των οχημάτων ήταν ελληνικής κατασκευής και έχουν μια ιδιαίτερη χάρη. Αποτελούν ένα ξεχασμένο τμήμα της βιομηχανικής ιστορίας της Ελλάδας. Παράλληλα, πειραματίζομαι με τρισδιάστατα ζωγραφιστά χαρτονένια κολάζ που αναπαριστούν αστικά τοπία της “ξεχασμένης” Αθήνας».

Τι παιχνίδια μπορώ να παίξω στην θάλασσα. Μια από τις πλέον αγαπημένες δραστηριότητες μικρών και μεγάλων το καλοκαίρι είναι το μπάνιο στη θάλασσα. Όταν λέμε μπάνιο στη θάλασσα, δεν εννοούμε βέβαια μόνο τις βουτιές, αλλά και όλες τις υπόλοιπες διασκεδαστικές δραστηριότητες μέσα και έξω από το νερό. Παρ‘ όλο που ο συνδυασμός νερού και άμμου αποτελεί εγγύηση για ατέλειωτες ώρες διασκέδασης, ακολουθεί μια μικρή επιλογή από δραστηριότητες στην παραλία, που ταιριάζουν σε κάθε ηλικία. Εκτός του ότι είναι διασκεδαστικές, βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν δημιουργικότητα, κοινωνικότητα και κινητικές δεξιότητες!

Μωρά Σπουδαίο ορόσημο για ένα μωρό, αλλά και για τους γονείς του, είναι η πρώτη επαφή με

τη θάλασσα, φυσικά αφού πάρουμε πρώτα το ΟΚ του παιδιάτρου.

Στόχος είναι το μωρό να εξοικειωθεί με το νερό και να απολαύσει την εμπειρία, χωρίς να νιώσει φόβο ή ανασφάλεια. Άλλωστε, τα μωρά έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με το υγρό στοιχείο, καθώς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης περιβάλλονταν από το αμνιακό υγρό. Αν η θάλασσα είναι κρύα ή οι συνθήκες είναι ακατάλληλες, το μπάνιο μπορεί να ξεκινήσει από μικρή βρεφική πισίνα που θα στηθεί στην παραλία.

Προσοχή, δεν αφήνουμε ποτέ το μωρό χωρίς επίβλεψη, ακόμα κι αν η πισίνα έχει ελάχιστο νερό, όπως ακριβώς δε θα το αφήναμε μόνο του στην μπανιέρα του σπιτιού. Όταν στη συνέχεια μπούμε στη θάλασσα, το κάνουμε σταδιακά, έχοντας το μωρό στην αγκαλιά μας, παίζοντας, πλατσουρίζοντας και μιλώντας του συνεχώς! Τα πιο μεγάλα μωρά που είναι σε θέση να καθίσουν, να περπατήσουν και να παίξουν, θα απολαύσουν

ιδιαίτερα τα παιχνίδια στην άμμο. Τους δίνουμε κουβαδάκια, φτιαράκια, ποτιστήρια και τα αφήνουμε να ανακαλύψουν έναν ολοκαίνουργιο κόσμο παιχνιδιού και δημιουργίας. Κύριο μέλημά μας είναι βεβαίως η ασφάλειά τους, οπότε έχουμε προβλέψει για το κατάλληλο βοήθημα

κολύμβησης, αλλά και η προστασία τους από τον ήλιο με τη σωστή χρήση αντιηλιακού και καπέλου. Παιδιά προσχολικής ηλικίας Ιδέες για παιχνίδια στην

παραλία και στη θάλασσα:

•

•

Κάστρα στην άμμο. Έργα τέχνης στην άμμο με πέτρες.

•

Γλυπτά από άμμο (γοργόνα, χελώνα, ακόμα και

•

Πηγάδι ή λίμνη (που γεμίζει με θαλασσινό

•

”χιονάνθρωπος“). νερό).

Χαντάκι από την παραλία ως τη θάλασσα

(που γεμίζει με θαλασσινό νερό).

•

Bowling με «αυτοσχέδιες» κορίνες (π.χ. βατραχοπέδιλα, κουτάκια αναψυκτικού κλπ).

• Μάζεμα κοχυλιών.

•

•

Ζωγραφική στην άμμο με τη βοήθεια ενός κλαδιού. Γέμισμα ενός κουβά με θαλασσινό νερό. Κάθε παιδί παίρνει από ένα ποτιστήρι ή

ποτήρι και προσπαθεί να γεμίσει πρώτο τον

•

•

κουβά του. Παιχνίδι στη θάλασσα με φουσκωτά, σανίδες κολύμβησης, μακαρόνια κολύμβησης. Σκοποβολή. Φτιάχνουμε κύκλους στην άμμο με τους αριθμούς 1, 2, 3 κλπ. Κάθε παιδί παίρνει από μία μπάλα (ή ένα κοχύλι ή ένα

πετραδάκι) και προσπαθεί να τη ρίξει μέσα στον

• •

κύκλο με τους περισσότερους πόντους.

Διάβασμα παραμυθιών κάτω από την

ομπρέλα. Σαπουνόφουσκες.

Παιδιά σχολική ηλικίας Εκτός από τις παραπάνω ιδέες προστίθενται επίσης:

• Ρακέτες.

• Beach Volley με κανονική ή φουσκωτή μπάλα.

• Φρίσμπι.

•

• • • •

Εξερεύνηση με μάσκα και βατραχοπέδιλα.

Παιχνίδι με νεροπίστολα. Τρίλιζα στην άμμο. Αγγελάκια στην άμμο. Παιχνίδια στο νερό με φουσκωτές βάρκες.

•

Μουσικές πετσέτες. Παίζεται όπως οι

μουσικές καρέκλες, με μία λιγότερη πετσέτα απ΄

όσα τα παιδιά που συμμετέχουν. Ποιος θα μείνει

•

εκτός, όταν σταματήσει η μουσική; Κυνήγι θησαυρού. Κάνουμε μια λίστα με αντικείμενα που τα παιδιά θα πρέπει να συγκεντρώσουν, όπως κοχύλια, βότσαλα σε διάφορα σχήματα και χρώματα, κουκουνάρια, καπάκια κλπ. Τα παιδιά παίρνουν από ένα κουβαδάκι για να συγκεντρώσουν τους θησαυρούς και ξεχύνονται! Μπορεί να παιχτεί και σε ομάδες.

Μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες

•

•

Άκουσμα μουσικής με mp3 player ή και με κινητό. Καλή ιδέα είναι οι αδιάβροχες θήκες που κρατούν νερό και άμμο μακριά. Δημιουργικές φωτογραφίες που θα ανέβουν

βεβαίως (με μέτρο!) και στα social media.

•

•

Υποβρύχιες φωτογραφίσεις ή βιντεοσκοπήσεις με υποβρύχια φωτογραφική ή action camera.

Κανό, windsurfing, σκι και όλα βέβαια τα

θαλάσσια σπορ!

Να επισημάνουμε επίσης ότι το μπάνιο στη θάλασσα είναι μία μοναδική ευκαιρία για τους γονείς να δεθούν με τα παιδιά τους. Και ναι μεν έχουν κι εκείνοι ανάγκη από λίγη χαλάρωση και ξεκούραση, αλλά αν αφιερώσουν στα παιδιά λίγο περισσότερο ουσιαστικό

χρόνο για παιχνίδι το καλοκαίρι, θα απολαμβάνουν μία στενότερη σχέση μαζί τους το χειμώνα.

The End Gala kids